Μας Ψεκάζουν: Η θεωρία του Τσαλακωμένου Φακέλου

Μας Ψεκάζουν

Σε ένα ημι-φωτισμένο δωμάτιο, ομιχλώδες, τόσο από τον καπνό, όσο και από τις προθέσεις, καθισμένοι σε πεπαλαιωμένες δερμάτινες πολυθρόνες μεσήλικες κύριοι με γκρίζους κροτάφους, κοιτάνε μια μικρή στοίβα από φακέλους που βρίσκονται ακουμπισμένοι σε ένα χαμηλό ξύλινο τραπεζάκι δίπλα τους. Στην ατμόσφαιρα πλανάται η θαμπή μυρωδιά των τύψεων. Όλα τα πράγματα είναι νοτισμένα με ένα φαιοκίτρινο στρώμα ενοχής. Οι κατεβασμένες γρίλιες επιτρέπουν σε μια μικρή χαραμάδα φωτός να φωτίζει αχνά μια βαριά βικτοριανή βιβλιοθήκη. Εκεί βρίσκονται δερματόδετοι τόμοι με τίτλους στις φθαρμένες πλάτες όπως “Salary Cap For Dummies”, “Bad As I Wanna Be: A Dennis Rodman Auto-biography”. Ανάμεσα στα σκονισμένα βιβλία βρίσκεται και μια παλιά ασπρόμαυρη τηλεόραση που παίζει βίντεο του J.R. Smith και μια συνέντευξη τύπου του Rik Pitino σε μια ατέρμονη λούπα.

Φυσικά οι ατελείωτες μοναχικές ώρες κατά τις οποίες βυθισμένοι στα μαύρα σκοτάδια παρακολουθούμε ψυχαναγκαστικά ΝΒΑ, μέχρι τα άγρια χαράματα, έχουν επηρεάσει το ψυχισμό μας και μας σπρώχνουν βήμα προς βήμα ολοένα και κοντύτερα στην παράνοια.

Ο δρόμος προς τα εκεί είναι ένα λιβάδι ανθισμένο με συνωμοσίες. Και σε κάθε μονομανή ξενύχτη αρέσουν οι συνωμοσίες! Η πίστη πως όλα είναι προκαθορισμένα, μας προσφέρει την ψευδαίσθηση του ελέγχου πάνω στο Τυχαίο και μας δίνει μια αίσθηση ασφάλειας σε μια εποχή αβεβαιότητας. Η πίστη πως είμαστε φορείς μια απαγορευμένης γνώσης μας κάνει να νιώθουμε ξεχωριστοί και πως με το να μεταλαμπαδεύσουμε αυτήν την γνώση αφυπνίζουμε τον κόσμο.

Καλώς ήρθατε, λοιπόν, στο Μας Ψεκάζουν, την στήλη του TheBallHog που θα ξεσκεπάσει τις πιο τερατώδεις συνωμοσίες που έχουν εξ υφανθεί στον «Άλλο Πλανήτη», αποκαλύπτοντας την σκοτεινή μεριά αυτού.

Πως πέσαμε τόσο χαμηλά;

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, το NBA είχε φτάσει στον πάτο της δημοτικότητας του. Η χρήση κοκαΐνης είχε λάβει ενδημικές διαστάσεις στην Αμερική, φτάνοντας βαθιά ακόμα και στο άθλημα, σε σημείο μάλιστα που η λίγκα είχε ταυτιστεί με το συγκεκριμένο ναρκωτικό. Η δε άποψη του μέσου φιλάθλου, ήταν πως στο καλογυαλισμένο παρκέ του ΝΒΑ καθρεφτιζόταν τα λιγότερο κολακευτικά στοιχεία της αμερικάνικης κοινωνίας της εποχής.

Η διαβόητη γροθιά του Kermitt Washigton στον Rudy Tomjanovic έσπρωξε απλά την λίγκα σε μια καθοδική σπείρα. Την ίδια περίοδο, μόλις είχε λήξει το συμβόλαιο με το ABC και το ΝΒΑ έκανε το λάθος να αλλάξει δίκτυο και να υπογράψει με το CBS. H ελλιπής προώθηση από την μεριά του δικτύου συνέβαλλε περαιτέρω στην υποβάθμιση του προϊόντος, σε σημείο που οι τελικοί των σεζόν 1980 και 1981 μεταδόθηκαν σε μαγνητοσκόπηση.

Παράλληλα, στην πόλη που ονομάζεται και Μέκκα του μπάσκετ, οι Knicks μετά τα πρωταθλήματα των σεζόν 1970 και 1973 ήταν κάθε χρόνο όλο και χειρότεροι, με αποτέλεσμα οι φίλαθλοι να έχουν εγκαταλείψει την ομάδα. Μάλιστα, είχαν φθάσει στο σημείο να κόβουν περί των 10,000 εισιτηρίων ανά παιχνίδι στο μυθικό Madison Square Garden της διπλάσιας χωρητικότητας

Chapter IV: A New Hope

Από τα προηγούμενα γίνεται κατανοητό πως το ΝΒΑ βρισκόταν μπροστά από ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και ήταν αναγκαίο να κάνει τη σωστή επιλογή. Η αλλαγή των κανονισμών, με την προσθήκη της γραμμής των τριών πόντων, έδωσε νέο ενδιαφέρον στο παιχνίδι.

Ταυτόχρονα, είχε την τύχη να αναδυθούν δύο μεσσίες, εντελώς διαφορετικοί, μα συνάμα τόσο αρμονικοί μεταξύ τους, που ήταν η ευθεία μπασκετική αντιστοίχιση του Γιν με το Γιανγκ. Ο ερχομός του, πιο Αμερικάνου κι από την μηλόπιτα, Larry Bird, με την αναβίωση της δυναστείας της Βοστώνης από τη μία, και του Magic Johnson, που ήταν η ενσάρκωση της μαγείας του μπάσκετ, που έφερε το Showtime στην πόλη των Αγγέλων, εκτόξευσαν ξανά τη δημοφιλία του αθλήματος.

H ανάκαμψη είχε ήδη ξεκινήσει όταν το 1984, μετά από καλύτερο draft της ιστορίας, έκαναν το ντεμπούτο τους κάμποσοι ακόμα θρύλοι του αθλήματος, που θα γίνονταν αργότερα, το συνώνυμο της χρυσής εποχής του ΝΒΑ.

Σε αυτό το πλαίσιο, η επόμενη χρονιά, το 1985, ήταν πολύ σημαντική, καθώς ξεκινούσε η τελευταία σεζόν του υπάρχοντος, έναντι 22 εκατομμυρίων δολαρίων, τηλεοπτικού συμβολαίου με το CBS και μετά το πέρας της σεζόν θα έπρεπε να υπογραφεί ένα καινούργιο συμβόλαιο.

Την ίδια στιγμή, στην μητρόπολη του αθλήματος, οι Knicks μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Bernard King παρέπαιαν. Η απουσία της ομάδας της Νέας Υόρκης από το προσκήνιο έχασκε σαν μαύρη τρύπα στο γαλαξία αστέρων που προσπαθούσε να χτίσει ο David Stern.

O κομισάριος του ΝΒΑ είχε αναλάβει την λίγκα δύο μόλις χρόνια πριν και αποτελούσε μια αδίστακτη αλλά ταυτόχρονα, εφευρετική φιγούρα, ιδανική για να αναστήσει το άθλημα στη συνείδηση του κοινού. Ένας άνθρωπος, που θα μπορούσε να είναι ταυτόχρονα εξώφυλλο στα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, τον Ηγεμόνα του Μακιαβέλι και στην έκδοση της Monopoly με επαγγελματικό αθλητισμό.

The Messiah Cometh

Την ίδια στιγμή που το ενδιαφέρον για τους Knicks είχε ατονήσει, το μεγαλύτερο καμάρι της πόλης ήταν το πανεπιστήμιο του Georgetown, που με μπροστάρη έναν θηριώδη (και διόλου φιλήσυχο) Τζαμαϊκανό ονόματι Patrick Ewing, είχε σηκώσει δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα είχε σηκώσει το μοναδικό πρωτάθλημα της ιστορίας της, έχοντας παίξει σε τρεις συνεχόμενους τελικούς. Το 1985 η τετραετής φοίτηση του Ewing λάμβανε τέλος και ο ίδιος στεκόταν σαν το διαμάντι του επερχόμενου draft. Ένας αμυντικός ογκόλιθος με πολύ μαλακά χέρια κοντά στο καλάθι, έτοιμος για να αποτελέσει την βάση πάνω στην οποία θα μπορούσε να χτιστεί μια νέα δυναστεία. Ήταν, δίχως αμφιβολία, το μεγαλύτερο ταλέντο που θα έμπαινε στο ΝΒΑ εκείνη τη χρονιά, και εφτά ομάδες θα μπορούσαν να τον διεκδικήσουν.

Το 1983-84, το Houston με τον πρωτοεμφανιζόμενο Ralph Sampson ξεκινούσε τη χρονιά έχοντας βλέψεις για είσοδο στα playoffs. Μετά από ένα κατώτερο του αναμενόμενου ξεκίνημα, η ομάδα αποφάσισε να διεκδικήσει δυναμικά την τελευταία θέση στο πρωτάθλημα προκειμένου να τους δοθεί η ευκαιρία στο επερχόμενο draft να διατηρήσουν τον αστέρα του Πανεπιστημίου του Χιούστον Akeem Olajuwon για πάντα στην πόλη τους. Στη συνέχεια έθεσαν το blueprint για το tanking που ακολουθείται μέχρι σήμερα. Οι Rockets, με ένα εκπληκτικό ντεμαράζ μετά το δεύτερο μισό της χρονιάς, έχοντας το βαλσαμωμένο πτώμα του Elvin Hayes να περιφέρεται άσκοπα μες το γήπεδο, και με 14 ήττες στα τελευταία 15 παιχνίδια εξασφάλισαν το #1 pick.

Μετά την γενική κατακραυγή, ο κομισάριος Stern αποφάσισε να αλλάξει την μέθοδο της κλήρωσης για το πρώτο pick, η οποία μέχρι τότε γινόταν με το στρίψιμο του νομίσματος μεταξύ των δύο ομάδων με το χειρότερο ρεκόρ. Δεν προχώρησε με την επιλογή του Πέτρα, Ψαλίδι, Χαρτί που φάνταζε σαν η φυσική συνέχεια του Κορώνα ή Γράμματα, αλλά αποφάσισε να επιβάλει μια κλήρωση μεταξύ των ομάδων που είχαν μείνει εκτός playoffs.

Οι ομάδες που είχαν μείνει εκτός νυμφώνoς εκείνη τη σεζόν, και ήταν υποψήφιες επί ίσοις όροις για να επιλέξουν τον Ewing στην πρώτη επιλογή του draft ήταν οι Knicks, Hawks, Warriors, Pacers, Clippers, Supersonics και Kings. Μία από αυτές, θα είχε την ευκαιρία να χτίσει πάνω στον νέο μεγάλο superstar του αθλήματος, μια ομάδα που θα πρωταγωνιστούσε για τα επόμενα χρόνια. To ποια θα ήταν αυτή θα εξαρτιόταν μονάχα από ποιον φάκελο θα τράβαγε ο κομισάριος από τον κύλινδρο.

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος lottery

Η διαδικασία που είχε τεθεί ήταν η ακόλουθη:

Ο αδιάφθορος λογιστής Jack Wagner, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του David Stern, ήταν το άτομο το οποίο θα διασφάλιζε τον αδιάβλητο χαρακτήρα της κλήρωσης. Ο Wagner αφού ήταν ο μοναδικός παρόντας στο δωμάτιο όπου τοποθετήθηκαν τα σήματα των επτά ομάδων στους λευκούς φακέλους, είχε την διαρκή και αποκλειστική επιτήρηση των φακέλων ενώ ο ίδιος δεν γνώριζε καν σε ποια ομάδα αντιστοιχεί ο κάθε φάκελος.

Συνεπώς ολόκληρη η διαδικασία βρισκόταν στα χέρια ενός ατόμου από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή δίχως την παραμικρή επίβλεψη ή έλεγχο από κάποιον τρίτο.

Ας προχωρήσουμε με μια play by play περιγραφή από ένα βίντεο στο Youtube με τον εύγλωττο τίτλο The fixed 1985 NBA Draft.

Ο Jack Wanger βγαίνει από το ερμητικά κλειστό δωματιάκι με τους φακέλους ανά χείρας.

Καθώς τοποθετεί τους φακέλους στο φουτουριστικό λευκό κύλινδρο (0:05), κοπανάει έναν από αυτούς (τον τέταρτο κατά σειρά) και τον τσαλακώνει ελαφρώς τσακίζοντας την γωνία του. Παράλληλα ο υπεύθυνος ασφαλείας της λίγκας Jack Joyce γυρνάει την μανιβέλα ανακατεύοντας ελαφρά, shaken not stirred, τους φακέλους. Έπειτα έρχεται η σειρά, τα μικροσκοπικά χεράκια του Stern να τραβήξουν την ομάδα η οποία θα έχει την ευκαιρία να προσθέσει το σημαντικότερο πρωτοεμφανιζόμενο παίκτη των τελευταίων 5 ετών ¹⁾Μπορεί την προηγούμενη χρονιά είχαν μπει στην λίγκα οι Hakeem Olajuwon, Sam Bowie, Michael Jordan, Charles Barkely, Karl Malone και John Stockton μεταξύ άλλων, αλλά σύμφωνα με τους ειδικούς οι προοπτικές εξελίξεως του Ewing ήταν δίχως αμφιβολία μεγαλύτερες και το ταβάνι του σαν αθλητή ήταν ψηλότερο.

Ο Μακιαβέλι έχοντας επίγνωση της κρισιμότητας της στιγμής, αναστενάζει και εκπνέει αισθητά (0:43), έχοντας τα μάτια καρφωμένα στον κύλινδρο. Στο 0:45 o βάζει το χέρι του και πιάνει τρεις φακέλους ταυτόχρονα. Έχοντας πιάσει τρεις μαζί, ρίχνει μια κλεφτή ματιά, τους γυρνάει ανάποδα ώστε ο τρίτος φάκελος να έρθει στην κορυφή και αφού ο έσχατος φάκελος έσεται πρώτος, αφήνει διακριτικά τους άλλους δύο να πέσουν. Στο 0:47 φαίνεται ξεκάθαρα πως ο φάκελος που έχει επιλεχθεί και θα καθορίσει την ομάδα που θα διαλέξει πρώτη στο επερχόμενο draft, είναι αυτός με την ελαφρώς τσακισμένη γωνία.

Στο 1:18 του βίντεο ο εκφωνητής αναφωνεί «Basketball is back at New York» για να γίνει η αποκάλυψη πως ο Patrick Ewing θα κατέληγε στην ομάδα του Μεγάλου Μήλου.

Ο ενθουσιασμός στις τάξεις της Νέας Υόρκης είναι εμφανής καθώς ο Dave Debusshere στο 2:33 ξεδιπλώνει την εμφάνιση Knicks με το 33 στην πλάτη, την ίδια στιγμή που η απογοήτευση είναι έκδηλη 2:55 στους εκπροσώπους των υπολοίπων.

Karma Is A Bitch

Η δυναστεία του Ewing δεν ανέτειλε ποτέ. Ο συμπατριώτης του Ini Kamoze, ήταν μεν ένας λαμπρός αστέρας για την ομάδα της Νέας Υόρκης, αλλά η παρουσία δεν συνοδεύτηκε ποτέ από κάποιο τίτλο. Αντιθέτως συνδέθηκε αναπόσπαστα με δύο τραυματικές στιγμές που στοιχειώνουν μέχρι σήμερα το συλλογικό ασυνείδητο των φιλάθλων της ομάδας του Μεγάλου Μήλου.

Οι δύο μεγαλύτερες ευκαιρίες της ομάδας του Ewing να φτάσουν στην κατάκτηση ενός τίτλου εκτροχιάστηκαν από τις δύο μυθικά κακές επιδόσεις στην ιστορίας.

To 1993 με την σειρά στο 2-2, η Νέα Υόρκη υποδεχόταν τους Ταύρους έχοντας ένα σερί 27 συνεχόμενων νικών στο Madison Square Garden. Με την Νέα Υόρκη ένα πόντο πίσω η μπάλα έφθασε στα χέρια του Charles Smith κάτω από την ρακέτα.

Η συνέχεια μοιάζει με σκηνή κομμένη από ντοκιμαντέρ του National Geographic, όταν η αγέλη από ύαινες κατασπαράζει τη δύσμοιρη ζέβρα.

Και αν η σισύφεια προσπάθεια του Charles Smith, κατάφερε να μεγεθύνει τον οίκτο που ένοιωθε ο κόσμος απέναντι του, το φεστιβάλ τούβλων του John Starks στον 7^ο τελικό του 1994 εναντίον των Rockets μπορεί προκαλεί μονάχα οργή.

Σε μία σειρά τελικών, για πάντα στιγματισμένη από την εκατέρωθεν κακοποίηση του αθλήματος, ο Starks κατόρθωσε στο σημαντικότερο παιχνίδι των τελευταίων 40 ετών για την μητρόπολη του μπάσκετ να πραγματοποιήσει την ομολογουμένως χειρότερη εμφάνιση στην ιστορία του αθλήματος. Τα 2/18 σουτ με 0/11 τρίποντα (εκ των οποίων 3 από αυτά στο τελευταίο λεπτό) είναι πλήγμα στο νεουορκέζικο ψυχισμό εφάμιλλο μονάχα με την επίθεση στους δίδυμους πύργους.

Θα ήταν ασυνεπές με το ύφος του κειμένου, αν ισχυριζόμασταν πως η λίγκα είχε εξυφάνει μια τόσο δαιμόνια συνωμοσία, για να αφήσει τους αυτοκαταστροφικούς Knicks αβοήθητους, να ανακαλύπτουν καινούργιους τρόπους να πικραίνουν το κοινό τους.

Το 1999, στην κουτσουρεμένη από το lock out χρόνια, είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου να γραφτεί μια σελίδα στην ιστορία της Νέας Υόρκης αντάξια με την μυθολογία της πόλης. Το ΝΒΑ βρισκόταν σε μια δύσκολη στιγμή μετά το κουραστικό ψυχολογικά lock out που είχε πληγώσει τη φήμη του αθλήματος, και την εξαντλητική -από πλευράς θεάματος- κανονική περίοδο που ακολούθησε.

Σαν έφθασαν τα playoffs, η υστεροφημία της λίγκας σώθηκε από την πλέον αναπάντεχη σταχτοπούτα. Πληγωμένη από τον τραυματισμό του Patrick Ewing (που έγινε η αφορμή για να ξεκινήσει μια άλλη θεωρία με την οποία θα ασχοληθούμε στο μέλλον, η Ewing theory), η Νέα Υόρκη μπήκε 8^η και καταϊδρωμένη στα playoffs της Ανατολής για να ξεκινήσει μια απρόοπτη πορεία μέχρι το τελικό. Η σκληροτράχηλη ομάδα των Knicks απέκτησε μυθικές διαστάσεις και μνημονεύεται μέχρι σήμερα, καθώς αποτελεί τον αθλητικό ανάλογο του αδάμαστου χαρακτήρα των κατοίκων της Gotham City.

Η ηρωική αυτή διαδρομή της Νέας Υόρκης προς την Γη της Επαγγελίας, είχε δύο ιδιαιτέρως σκοτεινές στιγμές, κατά τις οποίες όλο το σύμπαν συνωμότησε υπέρ της.

1. Για να αποκλειστεί το Μαϊάμι έπρεπε ο Allan Houston να βάλει το νικητήριο καλάθι κάνοντας μια βόλτα από το high post ως τη βολή.
2. Στους τελικούς της Ανατολικής περιφέρειας εναντίον της νέμεσής τους (Indiana Pacers), με τους Knicks πίσω 3 πόντους στην τελευταία επίθεση, χρειάστηκε να βαφτιστεί τετράποντο, το τρίποντο του Larry Johnson.

Μετά από αυτά τα δύο εξαιρετικές παραστάσεις των γκρίζων, έφθασαν στους τελικούς εναντίον του San Antonio. Βέβαια οποιαδήποτε συνωμοσία είναι μάταιη απέναντι στα ανδροειδή των Spurs, που ως γνωστών είναι οι Illuminati. Αλλά είχε ήδη χτιστεί η αφήγηση που θα διέσωζε την χρονιά του ΝΒΑ και διαιώνισε τον μύθο των Knicks.

Αυθυποβολή ή διορατικότητα;

Πίσω από την υφέρπουσα αύρα της παραφροσύνης και τις καταγγελτικές κραυγές για σκοτεινές δυνάμεις, εφάμιλλες με αυτές που θα ακούγονταν στα μπροστινά καθίσματα ενός ταξί, είναι η προσπάθεια ενός φαν να συμφιλιωθεί με τη φύση της βιομηχανίας ονείρων που παρακολουθεί με τόσο πάθος.

Αυτό το κείμενο είναι απλά το πρώτο μιας καινούργιας στήλης που θα παρουσιάσει τις σκοτεινές ιστορίες πίσω από την τόσο λαμπερή και θελκτική βιτρίνα, από την οποία δεν μπορούμε να αποστρέψουμε το βλέμμα μας. Η γιγάντωση του ΝΒΑ, έγινε εν μέρει και λόγω της καταστρατήγησης των κανόνων. Κι εμείς οι τόσο πιστοί θαυμαστές, δεν είμαστε απλά αμέτοχοι θεατές αλλά συνειδητοί ενεργοί συμμετέχοντες στην εξαπάτησή μας.

The following two tabs change content below.

• Bio
• Latest Posts

Mitsos Mavrakis

Χαζοχαρούμενος κουλτουριάρης για τους Τζιτζιφιώτες, χυδαίος κάγκουρας για όλους τους άλλους, ένα κιτς, παρτσακλό πολύχρωμο αγόρι, που γίνεται ένας λαϊκός καργιόλης όταν βλέπει/παίζει μπάσκετ (ή ακούει hip hop) o Μήτσος Μαυράκης νοιώθει απολύτως άνετα μόνο όταν είναι ανάμεσα στις γάτες ή όταν παραληρεί για το BallHog.

Latest posts by Mitsos Mavrakis (see all)

• The Ball Hog 2021 Hater Awards - May 20, 2021
• Η δυναστεία που κράτησε 19 νύχτες - April 14, 2021
• Bubble Jeopardy - August 21, 2020
• Sapir-Whorf Hypothesis in the NBA - April 18, 2020
• Do’s and Don’ts για τον Κορονοϊό: NBA edition - March 26, 2020