Το παρελθόν και η πόλη
Το χέρι μηχανικά πάει στο ποντίκι, έτοιμο για σφαγή
Το Volgograd ή παλιότερα Tsaritsyn ή πιο πρόσφατα Stalingrad, είναι μια πόλη, περίπου ενός εκατομμυρίου κατοίκων, στη δυτική όχθη του ποταμού Βόλγα. Σήμερα αποτελεί σημαντικό βιομηχανικό κέντρο της Ρωσίας, με ναυπηγεία, διυλιστήρια και μεγάλη παραγωγή χάλυβα, μια πόλη γεμάτη εργάτες. Φυσικά, είναι γνωστότερη για τη μάχη του Stalingrad, η οποία σήμανε την υποχώρηση των δυνάμεων του άξονα στο ανατολικό μέτωπο, το σημείο-κλειδί για να γυρίσει ο αγώνας του Β’ παγκοσμίου πολέμου, καθώς εκεί αναδείχθηκε η θνητότητα της γερμανικής πολεμικής μηχανής. Και αν δεν ξέρουμε το Stalingrad από τα βιβλία και την παραδοσιακή ενασχόληση με την ιστορία, σίγουρα το έχουμε δει στο σινεμά από τον Jean-Jacques Annaud, στην ταινία «Ο εχθρός προ των πυλών», το έχουμε ακούσει από τους Accept και, ασφαλώς, από το Call of Duty, το Battlefield 1942 και το Medal of Honor.
Μέχρι τη δεκαετία του ’60, το μπάσκετ στο τότε Stalingrad (αλλά και από το 2013 και πάλι Stalingrad επίσημα για μερικές μέρες το χρόνο) δεν είχε να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο, μέχρι την έλευση του Evgeny Gomelsky το 1961, αδερφού του θρύλου του σοβιετικού μπάσκετ και μιας από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του ευρωπαϊκού μπάσκετ συνολικά, Alexander Gomelsky. Ήταν αυτός που έβαλε τα θεμέλια για την ανάπτυξη του αθλήματος στην περιοχή, ως προπονητής της τοπικής Dynamo Volgograd και ανέδειξε παίκτες οι οποίοι αγωνίστηκαν με τις εθνικές ομάδες της ΕΣΣΔ. Με πιο επιτυχημένο τον Aleksandr Boloshev, ο οποίος με τα χρώματα της Σοβιετικής Ένωσης κατέκτησε 2 eurobasket, 1 παγκόσμιο πρωτάθλημα και χρυσό ολυμπιακών αγώνων, τη δεκαετία του ’70 όταν ο σοβιετικός αθλητισμός μεσουρανούσε.
Ο Evgeny Gomelsky
Σε επίπεδο συλλόγων, η πιο επιτυχημένη ομάδα της περιοχής ήταν η Akvarius, η οποία τη δεκαετία του ’90 αγωνιζόταν στην πρώτη κατηγορία του ρωσικού πρωταθλήματος, με συμμετοχές σε Korac και Saporta Cup. Μετά τη διάλυσή της το 1998, στις αρχές τις δεκαετίας των ‘00s, άλλη μια ομάδα από το Volgograd, η Dynamo-Avtodor έκανε θόρυβο στη δεύτερη κατηγορία, αλλά οικονομικά προβλήματα την οδήγησαν σε διάλυση το 2005. Με την πόλη του Volgograd χωρίς ομάδα στα υψηλότερα κλιμάκια του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά τον κόσμο να διψάει για το άθλημα, η επιχειρηματική ευκαιρία ήταν ανοιχτή.
Η γέννηση και η άνοδος της Krasny Oktyabr Volgograd
Με το έδαφος παρθένο, και τον κόσμο να διψάει για μια ομάδα, σαν χωράφι έτοιμο για σπορά, ο Dmitry Gerasimenko, με τυπικό νεορωσικό τρόπο, άδραξε την ευκαιρία. Ερασιτέχνης μπασκετμπολίστας και γενικός διευθυντής της χαλυβουργικής εταιρείας Krasny Oktyabr1)Κόκκινος Οκτώβρης, όνομα που πήρε και διατηρεί από τον καιρό της Ρωσικής Επανάστασης. Μια από τις μεγαλύτερες μεταλλουργικές εταιρείες στη Ρωσία, με περισσότερους από 8.000 εργαζόμενους, εκμεταλλεύτηκε το κενό της αγοράς αλλά και τη θέση που κατέχει, για να ιδρύσει τον ομώνυμο μπασκετικό σύλλογο. Έτσι το 2012 εγένετο Krasny Oktyabr Volgograd B.C..
Όλα συμβατικά μέχρι εδώ. Όμως ο πρόεδρος, τυγχάνει να είναι δύο μέτρα και να ξέρει μπάσκετ. Επομένως, σα λογική συνέπεια, ο Dmitry Gerasimenko έγινε παίκτης-πρόεδρος της νεοσύστατης ομάδας, η οποία χρειαζόταν βέβαια έναν star για να γιορτάσει την ίδρυσή της, να ψήσει ακόμα περισσότερο τους κατοίκους της πόλης και, φυσικά, να κάνει γνωστό το όνομα της σε ευρύτερο επίπεδο. Τον βρήκε στο πρόσωπο του διεθνούς Ρώσου, και γνωστού από τη θητεία του στον Άρη, center Fedor Likholitov, ο οποίος ανέλαβε ρόλο παίκτη-general manager. Η ομάδα, στην ιδρυτική της σεζόν, αγωνίστηκε στο (σε μια ελεύθερη απόδοση) «Παλαί ντε σπορ των συνδικάτων» χωρητικότητας 2.500 θέσεων, στη δεύτερη κατηγορία του ρωσικού πρωταθλήματος (Russian Superlague), όπου τερμάτισε ενδέκατη. Παράλληλα εγκαινίασε και το νέο της γήπεδο, το Dvorets Sporta Volgogradskih Profsouzov (άσε, μεταφράζω εγώ).
Η εντός των γραμμών απόδοση όμως, μιας ομάδας με ισχυρό και δραστήριο πρόεδρο, και τον Fedor Likholitov, με τις γνωριμίες του από τα 20 χρόνια που παίζει μπάσκετ στα ευρωπαϊκά γήπεδα, δε θα μπορούσε να αποτελέσει τροχοπέδη για το φιλόδοξο πρόγραμμα εκτόξευσής της. Έτσι, η σεζόν 2013-14 τη βρίσκει από το παράθυρο στην VTB-League μέσω wildcard, και ο πρόεδρος αρπάζει την ευκαιρία, στήνει μια αξιόμαχη ομάδα υπό τις οδηγίες του Ουκρανού Valentin Berestenev, ο οποίος καταφέρνει να την οδηγήσει σε ρεκόρ 8-10 στο δεύτερο όμιλο της VTB και να κερδίσει την πρόκρισή της στα playoffs, όπου θα αποκλειστεί από τη Lokomotiv Kuban. Το απόγειο της χρονιάς, όμως, αποτέλεσε αναμφίβολα η τρίτη θέση στο κύπελλο, στην οποία έφτασε αποκλείοντας στους 8 το μεγαθήριο που λέγεται CSKA Moscow.
Δεν προκαλεί μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι για να φτάσει σε αυτές τις επιτυχίες, χρησιμοποίησε, ούτε λίγο ούτε πολύ, 18 παίκτες. Πάντως, με τον Likholitov σε ρόλο GM και πρόεδρο έναν άνθρωπο σχετικό με το μπάσκετ, οι κινήσεις της πέρα από τον εντυπωσιασμό, στόχευαν και στην ουσία. Στην πρώτη της σεζόν στην VTB-League έστησε ένα roster γύρω από τους Willie Deane, Cuthbert Victor, Randy Culpepper, τον Kevin Fletcher, που επίσης αγωνίστηκε (με σχετική αποτυχία) στον Άρη στο παρελθόν, και τον Igor Zamanskiy. Το μπάσκετ που έπαιζε, θύμιζε λίγο streetball, βασιζόμενο κυρίως στο ατομικό ταλέντο των παικτών της. Το ενδιαφέρον γύρω από την ομάδα την έκανε αξιόλογη επένδυση, και το χρήμα έρευσε άφθονο.
Ο πρόεδρος ζει το όνειρο
https://twitter.com/andyshenk/status/453202417538965504
Ο Dmitry Gerasimenko δεν είναι μόνο τυπικά πρόεδρος-παίκτης, αλλά όπως θα έκανε και οποιοσδήποτε από εμάς, ειδικά αν ήμασταν δίμετροι, φόρεσε τη φανέλα της ομάδας. Τη σεζόν 2012-13 στη δεύτερη κατηγορία, έπαιξε σε 24 αγώνες με 2,5 πόντους κατά μέσο όρο και 8/18 τρίποντα, στατιστικό που δείχνει ότι παρά τα χρονάκια του (γεννημένος το 1978) έχει μυρωδιά από μπάσκετ. Την επόμενη χρονιά που η ομάδα αγωνίστηκε στη VTB-League, ο Gerasimenko είδε τα γάλατα να σφίγγουν, αλλά δεν έχασε την ευκαιρία δέσει τα μπασκετικά του παπούτσια, επιλεκτικά σε έξι παιχνίδια με τους μεγάλους της κατηγορίας. Στο παιχνίδι με την ομάδα που υποστηρίζει, την CSKA Moscow, και ντεμπούτο του για το πρωτάθλημα, δεν έκρυψε την απογοήτευσή του για την απουσία του Viktor Khryapa. Ο απολογισμός του στα έξι αυτά παιχνίδια ήταν 0/3 σουτ και 3 rebounds, αλλά ποτέ δεν είναι αργά για τον, πάντα δραστήριο και από ότι φαίνεται μπασκετόκαυλο, Gerasimenko. Έχει δηλωθεί και φέτος κανονικά στο roster της ομάδας, έχει επομένως τη δική σελίδα του στο επίσημο site του eurocup και σε καμία περίπτωση δεν θα πόνταρα στο ότι θα δειλιάσει να κατέβει στο παρκέ αν η Krasny Oktyabr προχωρήσει στη διοργάνωση.
Η φετινή χρονιά
Η είσοδος του “Κόκκινου Οκτώβρη” στα playoffs της VTB-League, της έδωσε, σε λιγότερο από δυόμιση χρόνια ζωής, το εισιτήριο για συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Άλλη μια διοργάνωση, άλλη μια πρόκληση για τον Gerasimenko, που κάθε άλλο παρά τυπικά αντιμετώπισε το ζήτημα. Με την χαρακτηριστική τακτική management “φύγε εσύ, έλα εσύ”, η Krasny Oktyabr χρησιμοποίησε στον πρώτο γύρο 15 παίκτες, για να πάρει την πρόκριση στην επόμενη φάση με ρεκόρ 6-4. Culpepper, Likholitov, Komissarev, o Marcus Cousin (δεν έχω αποκλείσει την πιθανότητα να νόμιζαν ότι φέρνουν τον DeMarcus Cousins) και ο Victor Cuthbert συνεχίζουν από πέρσι. Σε αυτούς προστέθηκαν ο NBAer DeAndre Liggins και ο, εγνωσμένης αξίας γυρολόγος, και άλλοτε συμπαίκτης του LeBron James στο Highschool, Romeo Travis. Στη VTB είναι δέκατη με 5 νίκες και 8 ήττες, αλλά ο κόσμος πηγαίνει στο γήπεδο και την διατηρεί στην 4η θέση σε προσέλευση θεατών, με μέσο όρο περίπου 3.000 εισιτήρια. Ο όμιλος που κληρώθηκε για τους “32” στο eurocup δεν είναι εύκολος, αλλά δίνοντας τα κλειδιά της ομάδας στον Dirk Bauermann από τον Οκτώβρη και φέρνοντας στην ομάδα τους Donnie McGrath και Lamont Hamilton, η διοίκηση αποδεικνύει ότι στοχεύει να φτάσει την ομάδα του Volgograd ακόμα ψηλότερα.
Το μέλλον
Έχουμε ξαναδεί ομάδες που σκάνε από το πουθενά ξαφνικά στην κεντρική σκηνή, όσο και ομάδες με τρελούς προέδρους που σπρώχνουν αφειδώς λεφτά για να δουν τα δημιουργήματά τους να κατακτούν τίτλους σε χρόνο μηδέν. Το χτίσιμο, ωστόσο, ενός συλλόγου χρειάζεται υπομονή και χρόνο. Κοινό σημείο κάθε τέτοιας προσπάθειας είναι η αστάθεια στα πρόσωπα και συνακόλουθα στην αγωνιστική εικόνα και, συχνά, η εγκατάλειψη του project αν δεν ανταποκριθεί στις συνήθως παράλογες προσδοκίες που έχουν τεθεί, σε σύντομο χρόνο. Ωστόσο, το παράδειγμα της Krasny Oktyabr διαφέρει σε τρία σημεία. Κατά πρώτον, υπάρχει μια βάση φιλάθλων που διψά για μπάσκετ και για επιτυχίες, η οποία σίγουρα εκτιμά την ύπαρξη και μόνο στην πόλη μιας ομάδας που αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο. Κατά δεύτερον, δεν μπορώ να θυμηθώ άλλη ομάδα που να τροφοδοτεί με επιτυχίες την τρέλα του προέδρου σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, και, τέλος, η ενασχόληση του Gerasimenko με το μπάσκετ, καθώς και το γεγονός ότι πλαισιώνεται από έμπειρους ανθρώπους του χώρου (Likholitov, Bauermann) και δείχνει διάθεση (μέσα τουλάχιστον από τις συνεντεύξεις του) να μάθει τα μυστικά του χώρου και όχι απλώς να πληρώνει μια ομάδα για να τη βλέπει στο γήπεδο, αφήνουν ανοιχτή την πιθανότητα η Krasny Oktyabr να ήρθε για να μείνει.
Το οικονομικό στήριγμα…
Νέος παίκτης στο σκάκι του ευρωπαϊκού μπάσκετ ή άλλος ένας διάττων αστέρας; Η ιστορία θα το κρίνει. Σημεία των καιρών θα έλεγε κανείς, όπως βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στον ρώσικο αθλητισμό. Προς το παρόν απλά ονειρεύομαι την ομάδα στον τελικό του Eurocup με τον Gerasimenko να πηδάει στο jumpball.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | Κόκκινος Οκτώβρης, όνομα που πήρε και διατηρεί από τον καιρό της Ρωσικής Επανάστασης. Μια από τις μεγαλύτερες μεταλλουργικές εταιρείες στη Ρωσία, με περισσότερους από 8.000 εργαζόμενους |
|---|
http://www.sport24.gr/Basket/Eurocup/o-gerasimenko-eksorgise-to-oaka.3718952.html
Είσαι προφήτης