Η σεζόν: 2005-06. Η ημερομηνία: 19η Απριλίου.
Τελευταία αγωνιστική ημέρα της κανονικής περιόδου.
Σε ένα από τα παιχνίδια της, οι Timberwolves υποδέχονται τους Grizzlies στο Target Center, δίχως να έχουν κάποια συγκεκριμένη και σαφή επιθυμία να κερδίσουν. Απεναντίας, χάνοντας διατηρούν το pick1) top-10 protected που είχαν στείλει μαζί με τον Sam Cassell στους Clippers για να αποκτήσουν τον Marko Jaric (…), καθώς με ρεκόρ 33-49 εξασφαλίζουν ότι στο επικείμενο draft δεν πρόκειται να διαλέξουν χαμηλότερα από τη θέση 10. Από την άλλη, ούτε οι Grizz έχουν κάποιον πειστικό λόγο να κερδίσουν (ξέρετε, πέρα από το ότι είναι ένας αγώνας μπάσκετ και, θεωρητικά, η μια ομάδα προσπαθεί να πετύχει περισσότερους πόντους από την άλλη), ενώ με ήττα θα έπεφταν στην 6η θέση της Δύσης και θα αντιμετώπιζαν το Denver με πλεονέκτημα έδρας2)Ως πέμπτοι αντιμετώπιζαν τους Dallas Mavericks, οι οποίοι είχαν, φυσιολογικά, το πλεονέκτημα έδρας λόγω καλύτερου ρεκόρ. Οι Denver Nuggets πήραν το 3ο seed, παρότι είχαν χειρότερο ρεκόρ, γιατί κατέκτησαν την πρώτη θέση στην Northwest Division.. Έτσι ο τότε προπονητής της Minnesota, Dwayne Casey, αποφασίζει διακριτικά να «ξεκουράσει» Kevin Garnett και Ricky Davis, ενώ ο Mike Fratello κάνει το ίδιο με τον star της ομάδας του, Pau Gasol, και τον starter Eddie Jones.
Η κατάσταση βρωμάει. Και οι δύο ομάδες θέλουν να χάσουν, αλλά η συνέχεια ξεπερνά κάθε φαντασία. Λογικά πρέπει να υπάρχει στους επαγγελματίες αθλητές, ανεπτυγμένο μέσα από τα χρόνια ανταγωνισμού, κάποιου είδους ένστικτο, το οποίο επιδρά στον μηχανισμό λήψης αποφάσεων και υπαγορεύει, για παράδειγμα, ότι αν πάρω ένα σουτ που δεν βρίσκεται στο ρεπερτόριό μου, το πιθανότερο είναι να αστοχήσω. Επομένως, το ένστικτο (ας το ονομάσουμε “το ένστικτο της νίκης”) με σταματάει από το να επιλέξω αυτό το σουτ. Εκείνη την ημέρα, προπονητές και παίκτες προσπάθησαν να σκοτώσουν αυτό το ένστικτο.
Το παιχνίδι τελείωσε με τους φιλοξενούμενους Grizzlies να επικρατούν ύστερα από δύο παρατάσεις με 102-92. Δύο παρατάσεις. Κυριολεκτικά, δώριζαν το παιχνίδι ο ένας στον άλλον και δεν το δεχόταν κανείς. Η διαφορά των 10 πόντων πηγάζει, προφανώς, από το αίσθημα αξιοπρέπειας που πρέπει να ένιωσαν Brian Cardinal και Lawrence Roberts, oι οποίοι σκόραραν 9 και 6 πόντους αντίστοιχα στο δεύτερο έξτρα πεντάλεπτο.
Τα boxscores έχουν μείνει μνημεία για να θυμίζουν εσαεί στον κόσμο αυτόν τον αγώνα-παρωδία.
Memphis Grizzlies:
Οι Grizzlies κράτησαν τα προσχήματα. Ούτως ή άλλως, η ομάδα τους περιστρεφόταν γύρω από τον απόντα Gasol. Η βασική τους πεντάδα αποτελείτο από τον Chucky Atkins, έμπειρο βετεράνο, τον, έκτο τους παίκτη τότε, Mike Miller, τον Shane Battier, τον rookie Hakim “δεν ξέρω τί θέση παίζω” Warrick και φυσικά τον Αleksei Ιάκωβο Jake Τσακαλίδη Ledkov. Μη θέλοντας, βέβαια, να διακινδυνεύσει ο Mike Fratello, δεν άφησε κανέναν starter να παίξει πάνω από 23 λεπτά.
Αντ’ αυτών εμπιστεύθηκε (μια διεστραμμένη, ομολογουμένως, εμπιστοσύνη) τους παρακάτω:
O Lorenzen Wright
Lorenzen Wright: Γυρολόγος ψηλός. Δολοφονήθηκε στις 19 Ιουλίου 2010, λίγες ώρες αφού έφυγε από το σπίτι της πρώην γυναίκας του. Δεν ήταν κακός στον αγώνα, γι’ αυτό και έπαιξε μόνο 21 λεπτά.
Bobby Jackson: O αγαπημένος, εκρηκτικός, κοντοπίθαρος έκτος παίκτης των υπέροχων Kings των αρχών της προηγούμενης δεκαετίας. Βρέθηκε στο Memphis ως αντάλλαγμα για τον Bonzi Wells, και σούταρε με 38% τη σεζόν 05/06. Λάτρης του καλού φαγητού, εφόσον κρίνουμε από τις φωτογραφίες της τελετής για την απόσυρση της φανέλας του Peja. Ακόμα και σε κακή κατάσταση πάντως, ο Fratello δε ρίσκαρε να τον αφήσει περισσότερο από 20λεπτο στο παρκέ.
Dahntay Jones: Περιφερειακός χωρίς κάποιο συγκεκριμένο NBA skill, εκτός από τη βρώμικη και ενίοτε αποτελεσματική άμυνα. Στην 3η του σεζόν στη λίγκα τότε.
Brian “The Custodian” Cardinal: Δεν σου κολλάει το συγκεκριμένο προσωνύμιο, αν δεν το κερδίσεις. Και ο Cardinal το έχει κερδίσει με τις βουτιές του στο κοινό για μπάλες που μοιάζουν χαμένες, με την αιώνια καράφλα του και τη θυσία του κορμιού του στα στησίματα για επιθετικά φάουλ. Ο Brian, συνεχίζοντας μια περήφανη κληρονομιά Brians στον ρόλο του human victory cigar (τιμή και δόξα στον Brian Scalabrine), ήταν το γούρι του Rick Carlisle στο πρωτάθλημα των Mavericks, ο άνθρωπος που κόντραρε τον Dirk στις προπονήσεις, και λογικά στο τέλος μάζευε τις μπάλες μαζί με τους φροντιστές. Kι όμως, πίσω στο 2004, μετά από ένα σύνολο 184 λεπτών στις τρεις πρώτες χρονιές του στο ΝΒΑ, ο Cardinal έπαιξε 76 παιχνίδια για τους Warriors3)οι οποίοι δεν μπήκαν στα playoffs τότε. Η σημερινοί Warriors δεν είναι αντιπροσωπευτικοί της λειτουργίας της ομάδας. Κάποτε έκαναν παίκτες όπως ο Anthony Randolph, o Reggie Williams και ο Kelenna Azubuike να μοιάζουν μελλοντικοί all-stars, με μέσους όρους 9,6 πόντους και 4,2 rebounds. Τα εκθαμβωτικά αυτά νούμερα, η βρεφική σχεδόν ηλικία του (26) και το γενικότερο παρουσιαστικό του, οδήγησαν τους Memphis Grizzlies σε μια από τις πιο κωμικά ακατανόητες αποφάσεις στην ιστορία του NBA. Πρόσφεραν στον “επιστάτη” 6ετές συμβόλαιο συνολικής αξίας 39 εκατομμυρίων δολαρίων4)http://blogs.thescore.com/tbj/2012/07/19/the-amazing-possibly-true-story-behind-brian-cardinals-big-contrac/ – Το σενάριο του link, είναι μια δύσκολα πιστευτή, αλλά πραγματικά η μόνη λογική εξήγηση, το οποίο θα έτρεχε μέχρι ο ήδη όχι ιδιαίτερα αθλητικός forward να γίνει 32 ετών. Η τελευταία χρονιά του συμβολαίου βρήκε τον Brian (με το μικρό πλέον, είναι δικό μας παιδί) να κερδίζει 6 εκατομμύρια παίζοντας 29 παιχνίδια με μέσο όρο 1,7 πόντους στους φριχτούς Timberwolves του Kurt Rambis. Όμως η 19η Απριλίου ήταν η μέρα του: η μέρα που γηραιός φίλος της ομάδας με ελαφράς μορφής Alzheimer υπερασπίστηκε το συμβόλαιο του Cardinal, παρασυρμένος από την ένταση της στιγμής. Ο Cardinal ήταν ο πολυτιμότερος του παιχνιδιού με 18 πόντους, 11 rebounds και 7 assists.
Gotcha!
Αφού έκλεισε μια καριέρα γεμάτη δόξα, το γύρισε στην υποκριτική, όπου τον απολαύσαμε στον ρόλο του πανέξυπνου Pete Russo στο The House of Cards.
Και τώρα περνάμε στα ωραία.
(Who the fuck is) Anthony Roberson: Undrafted rookie εκείνη τη χρονιά, παρά τη συμπαθητική του κολεγιακή καριέρα. Στο φεστιβάλ αμπαλοσύνης διέλυσε τον μέσο όρο συμμετοχής του, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν 3,5 λεπτά ανά αγώνα (15 συμμετοχές), παίζοντας 35 λεπτά. 15 από τα 31 συνολικά σουτ που επιχείρησε τη σεζόν 2005/06 ήρθαν σε αυτό το παιχνίδι, όπως και 14 από τους 35 πόντους του. Ο αγώνας αυτός ήταν η σπίθα που χρειαζόταν για να εκτοξεύσει την καριέρα του – αν η επόμενη χρονιά με τις 20 συμμετοχές και τους 5,6 πόντους ανά αγώνα με τη φανέλα των Warriors μπορεί από κάποιον να εκληφθεί ως “εκτόξευση”. Το 2007 τον βρήκε μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, όπου πιθανώς ικανοποίησε με την απόδοσή του, ώστε την επόμενη χρονιά να κερδίσει συμβόλαιο στο NBA και να αγωνιστεί με τις φανέλες των Knicks και τον Bulls. Η επόμενη πενταετία θα τον βρει, συλλέκτη εμπειριών, σε διάφορες γωνιές του κόσμου: Γαλλία, Ιταλία, Κίνα, Αργεντινή, Κατάρ. Οι περιπέτειες και τα ταξίδια κούρασαν τον σύγχρονο αυτό Οδυσσέα, ο οποίος έβαλε πλώρη με τη σχεδία του σε αναζήτηση της Ιθάκης. Λίγο οι άνεμοι, λίγο ότι δεν ήξερε κατά που πέφτει η Ιθάκη, ξεβράστηκε στη Χαλκίδα. Όταν τελικά κατάλαβε ότι κάπου έστριψε λάθος στο ταξίδι του, ξαναβγήκε στις θάλασσες, και φέτος μαζεύει ήλιο και εμπειρίες στην Κύπρο και το ΑΠΟΕΛ.
Τι τροπαιοθήκη!
(Who the fuck is) Antonio Burks: Παίκτης με, ας πούμε, περισσότερες περγαμηνές από τον προηγούμενο, ο Antonio Burks είχε επιλεγεί στο νούμερο 36 του draft της προηγούμενης σεζόν και είχε ήδη γράψει 80 συμμετοχές στο οδόμετρό του με τους Grizzlies. Θα έλεγε κανείς ότι ίσως να ήταν μια καλή επιλογή για να χτυπήσει ο Fratello το παιχνίδι. Αν ήταν αφελής, εν πάσει περιπτώσει. Ο Burks στα 25 λεπτά που αγωνίστηκε αστόχησε και στα 6 σουτ που επιχείρησε. Έι! Είχε όμως 6 assists, οπότε τί μπορεί να του πει κανείς; Οι απανταχού GMs μάλλον δεν θαμπώθηκαν από τα κατορθώματά του και αυτό έμελλε να είναι το τελευταίο παιχνίδι του στο NBA.
O πρώην αθλητής του Memphis College διέσχισε τον Ατλαντικό για χάρη του Ερυθρού Αστέρα το 2006. Ακολούθησε η Lukoil Academic και η Czarni Słupsk5)μαντεύω: Τσάρνι Σγιούπσκ;..
Στις 20 Ιουλίου του 2009 όμως, με ένα συμβόλαιο αξίας 750.000$ να τον περιμένει στη Βουλγαρία6)διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις για το ποσό… και ενώ βρισκόταν με τον αδερφό του στο Memphis, από όπου και κατάγεται, βρέθηκε σε μια (φαντάζομαι κακόφημη) γειτονιά όπου παιζόταν ένα (είμαι βέβαιος, σκιώδες) παιχνίδι με ζάρια. Χώθηκαν και αυτοί εκεί, μέχρι που βγήκαν κάτι όπλα και, μακριά ιστορία κοντή7)φρικτή μετάφραση, μέσα στον αναβρασμό έφαγε μια σφαίρα στην κοιλιά και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Τρεις μεγάλες και 21 μικρότερες χειρουργικές επεμβάσεις μετά8)δεν είμαι γιατρός, ωστόσο δεν μου ακούγεται ιδιαίτερα διασκεδαστικό, η μπασκετική του καριέρα είχε ήδη λάβει ένα δραματικό, όσο και πρόωρο, τέλος, με τον Burks πλέον να ασχολείται με το γκαζόν. Καλή τύχη στον άνθρωπο.
Lawrence Roberts: Εντάξει, ο Roberts είναι ανυπόληπτος μόνο σε επίπεδο NBA. Μετά από μια διετία στους Grizzlies με, η αλήθεια είναι, όχι τόσο δραματικά νούμερα, ήρθε στην Ευρώπη για λογαριασμό του Ολυμπιακού το 2007, ως εκλεκτός του Pini Gershon για να καλύψει τις θέσεις 4 και 5. Είναι ένας από τους παίκτες που ήρθαν και έφυγαν από τον Ολυμπιακό χωρίς να αφήσουν το στίγμα τους, όπως για παράδειγμα και ο Gerry McNamara με τα 30” που του απέφεραν περίπου 90.000$, χωρίς να παίξει τελικά κάπου εκείνη την χρονιά. Η μετέπειτα πορεία του στα ευρωπαϊκά γήπεδα είναι γνωστή: Ερυθρός Αστέρας, Partizan, Efes, Lietuvos, Bayern, Darussafka και φέτος Gravelines.
Στις 19 Απριλίου κλείδωσε τη νίκη των Grizzlies παρέα με τον Brian τον Cardinal με 10 πόντους και 12 rebounds, και κρίσιμα καλάθια στη δεύτερη παράταση. Το πλήρωσε βέβαια, με το να μην ξαναπαίξει στο NBA.
Όλα αυτά όμως είναι πταίσματα μπροστά σε αυτά που έκανε ο Dwayne Casey.
Περνάμε λοιπόν στους…
…Minnesota Timberwolves:
Καθηλωτική φρίκη.
Το who is who των ανθρώπων που γελάνε με τους Sixers και το tanking τους.
Πεντάδα:
PG – Marcus Banks: O άνθρωπος που με τη φανέλα του ΠΑΟ εντυπωσίασε το ελληνικό κοινό (έστω και αν εντυπωσίασε επειδή κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι αυτός ο τύπος έπαιξε για 8 χρόνια στο NBA), το 2006 στην τραγική αυτή χρονιά των Timberwolves9)πίσω από τον Garnett, οι αποδοτικότεροι παίκτες των Wolves ήταν οι Wally Szczerbiak – 20 πόντοι μ.ο. σε 40 παιχνίδια – και Ricky Davis – 19 πόντοι μ.ο. σε 36 παιχνίδια. Προδότη Garnett, γιατί ξεπουλήθηκες και πήγες στους Celtics;! ήταν για 40 αγώνες σημαντικό στέλεχος για την ομάδα του Dwayne Casey, με αξιοπρεπείς απόλυτους αριθμούς (12 πόντοι με 48% FG και 36% τρίποντα, 4,7 assists σε 31 λεπτά ανά αγώνα – τέταρτος σκόρερ και πρώτος σε assists). Αυτό το τετράμηνο στην Minnesota του χάρισε ένα επικερδές συμβόλαιο (21 εκατομμύρια για 5 χρόνια) στους Phoenix Suns, το οποίο μεταφράστηκε σε 128 αγώνες σε 5 χρόνια και τo οικτρό ξέπλυμά του στην Ευρώπη.
SG – Rashad McCants: O βίος και η πολιτεία του Rashad McCants θα μας απασχολήσουν σε μελλοντικό κείμενο. Επελέγη 14ος στο draft του 2005 παρά τις αμφιβολίες για τον χαρακτήρα και τον επαγγελματισμό του. Το ταλέντο και τα αθλητικά του προσόντα ήταν ιδανικά. Σε ηλικία 23 ετών στους Timberwolves σκόραρε 15 πόντους σε 26 λεπτά μέσο όρο, με 47% FG και 40% τρίποντα, και έναν χρόνο μετά, χωρίς να έχει τραυματισμούς, βρισκόταν ήδη εκτός NBA. Αυτό είναι αρκετό προς το παρόν.
Άντε και αυτό:
Ballin’ is my habit. No Shit.
SF (Who the fuck is) Justin Reed: Ειλικρινά δεν είχα συναντήσει πουθενά το όνομα του Justin Reed μέχρι να ανακαλύψω αυτό το παιχνίδι-διαμάντι. Στις ατελείωτες ώρες που έχω, εχμ, επενδύσει στα quiz του sporcle, οι λέξεις Justin και Reed δεν εμφανίστηκαν ποτέ με αυτήν τη σειρά. To ψάξιμό μου ανέσυρε έναν παίκτη δυναμικό στην άμυνα με προβλήματα στην επίθεση και έναν “ο κόσμος το ‘χει τούμπανο και μεις κρυφό καμάρι” πόθο για τον μπάφο και τη διακίνηση αυτού. Έκοψε το μπάσκετ το 2009 σε ηλικία 27 ετών. Η συμβολή του στην ήττα των Timberwolves κρίνεται τουλάχιστον επαρκής με τα 2/10 σουτ του.
PF Eddie Griffin: Έσκασε στο στερέωμα του ΝΒΑ στα 19 του χρόνια, ως ένα μοναδικό ταλέντο με ελπίδες και όνειρα (δικά του και του GM των Rockets, ο οποίος τον επέλεξε στο νούμερο 7 του draft του 2001) για μεγάλη καριέρα. Η ταμπέλα που τον συνόδευε διαφήμιζε έναν σχεδόν 7 footer PF/C ο οποίος μπορεί να κάνει τα πάντα. Το ταλέντο δεν ήταν ποτέ το πρόβλημά του, όσο τα ζητήματα που είχε με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά από την αρχή της καριέρας του στο NBA. Μετά από μια ελπιδοφόρα πρώτη διετία στους Rockets, τιμωρήθηκε από το ΝΒΑ για παραβίαση των κανονισμών που αφορούν τα ναρκωτικά. Η Minnesota του έδωσε την ευκαιρία να ξαναφέρει στα ίσια μια καριέρα που είχε εξοκείλει, αλλά, χρόνο με τον χρόνο, ήταν χειρότερος, με την εξωαγωνιστική του ζωή να μην του επιτρέπει να ξεδιπλώσει στο παρκέ το το ταλέντο του. Η εμφάνισή του στον αγώνα της 19ης Απριλίου, που ο Casey ήθελε να πετάξει στα σκουπίδια, ήταν η τελευταία καλή αγωνιστική στιγμή του, με 17 πόντους, 15 rebounds, 4 assists και 3 τάπες. Τον Μάρτιο της επόμενης χρονιάς η διοίκηση των Timberwolves αποφάσισε να λύσει το συμβόλαιό του, κόβοντας οριστικά τον ομφάλιο λώρο του Griffin με το άθλημα που θα μπορούσε να τον κρατήσει σε απόσταση από τον αυτοκαταστροφικό εαυτό του. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς σκοτώθηκε, καθώς οδηγώντας το αυτοκίνητό του συγκρούστηκε με τρένο. Το άρθρο του Jonathan Abrams για το Grantland περιέχει όσα θα θέλατε να ξέρετε για την ιστορία του Griffin.
C Mark Blount: O σωσίας του Brandan Wright, με το απίθανο ψευδώνυμο Big Basic, ήταν ενδεχομένως ο αθλητής με την πιο επιτυχημένη καριέρα μεταξύ όσων φόρεσαν την φανέλα με τον λύκο σε αυτόν τον αγώνα, γεγονός για άλλη μια φορά ενδεικτικό του τίτλου. Επόμενος στη λίστα με τα παράλογα συμβόλαια, ο Blount υπέγραψε εξαετές συμβόλαιο με συνολικές αποδοχές 41 εκατομμύρια δολάρια. Σήμερα είναι ιδιοκτήτης franchise τον Auntie Anne’s Pretzels, έχει δύο γιους, τους οποίους – προφανώς λόγω άλυτων ζητημάτων με τη θνητότητα του ανθρώπου – έχει ονομάσει αμφότερους Mark. Τέλος, έχει εμπνεύσει ένα κείμενο με τον μετριοπαθή τίτλο “Mark Blount: Worst. Celtic. Ever.” και ένα video τιτλοφορημένο “Mark Blount dunks, but is still a pussy.”
Bench:
Bracey Wright: Γνωστός από το επιτυχημένο πέρασμά του από τον Άρη, το πέρασμά του από το NBA ήταν σποραδικό και, σαφώς, λιγότερο επιτυχές. Τα σιδεράκια που φορούσε του κόλλησαν το προσωνύμιο Bracey. Πολύ καλός σκόρερ για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, όχι αρκετά για τα αμερικάνικα. Οι 19 πόντοι που έβαλε στους Grizzlies αποτελούν το magnum opus του στο NBA.
Trenton Hassell: Ένας σκληροτράχηλος περιφερειακός αμυντικός, ενδεής επιθετικών αρετών και χαρακτηριστικό παράδειγμα του ταλέντου με το οποίο πλαισίωνε το front office της Minnesota τoν Kevin Garnett, σπαταλώντας τα παραγωγικότερα χρόνια της καριέρας του. Ποτέ δεν ξεπέρασε τους 10 πόντους ανά αγώνα, ούτε καν σε αυτή τη σεζόν, οπότε και λόγω τραυματισμών έπαιζε κατά μέσο όρο 33 λεπτά. Φόραγε ανερυθρίαστα τον αριθμό 23 του Jordan. Η 19η Απρίλη θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό του ως η μέρα που έκανε ρεκόρ καριέρας με 10 assists.
Ronald Dupree: Τα βροχερά απογεύματα που, πιτσιρικάς, έπαιζα NBA Live, θεωρούσα ότι πρόκειται για τον rapper Proof και ότι η παρουσία του στο παιχνίδι είναι κάποιο αστειάκι της EA Sports. Από τις περιπτώσεις παικτών που είναι προοδευτικά χειρότεροι μετά την rookie season τους και τελικά κάποια στιγμή ξεχνιούνται στην D-League και τα Summer Leagues.
Mark Madsen: Φινάλε με τον παίκτη που ενσαρκώνει την ουσία του παιχνιδιού με όλο του το είναι. Το παιχνίδι αυτό είναι ο Mark Madsen. Είναι η αρχή και το τέλος του, είναι η μέρα που ο καθένας θα ήθελε να ζήσει. Η ευκαιρία να υψώσει το μεσαίο δάχτυλο και να φωνάξει ένα μεγαλοπρεπές “Fuck you” σε όλους αυτούς που (δικαίως μεταξύ μας) τον θεωρούσαν υποδεέστερο. Λένε ότι οι μεγάλες προσωπικότητες δεν διστάζουν μπροστά στις ευκαιρίες. Λένε ότι οι μεγάλες προσωπικότητες παίρνουν τη στιγμή στα χέρια τους. Ο Mark “Mad Dog” Madsen έκανε ακριβώς αυτό.
Ο Matt Bonner, σε μια σπάνια στιγμή που τον βλέπουμε να σκάει τη μπάλα, του είχε σπάσει τους αστραγάλους. Αυτοί οι καταπιεστικοί τύποι με τα κοστούμια δεν τον άφηναν να εκφράσει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες από τη γραμμή του τρίποντου, ξεχνώντας ότι ως (25χρονος) rookie είχε 100% ευστοχία από τα 7,2510)σε μια προσπάθεια βέβαια. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια είχε συνολικά 0/8. Οι μωροί τον ειρωνεύονταν για τις χορευτικές του ικανότητες με επωδό το ανηλεές ραπάρισμα του Shaq.
“Να πάνε στον διάολο όλοι. Εγώ είμαι ο Mark Madsen. Εγώ καταφέρνω με όλες μου τις δυνάμεις να σκοράρω 1,2 πόντους ανά αγώνα φέτoς!”.
Όταν τα πράγματα σκληραίνουν, οι σκληροί αναλαμβάνουν δράση, ή κάποια τέτοια περίεργη απόδοση της φράσης “when the going gets tough, the tough get going” από τον Δημήτρη Χατζηγεωργίου.
Στην μπάντα όλοι ρε, έρχεται ο Mad Dog.
H συνέχεια με θλίβει που τόσα χρόνια τώρα δεν μπορώ να βρω βίντεο-ντοκουμέντο του αγώνα.
O Madsen είχε 1/15 σουτ. Επιχείρησε 7 τρίποντα υπό τις ενθουσιώδεις ιαχές του πλήθους. Δεν ευστόχησε σε κανένα, και έτσι η παγκόσμια ισορροπία διατηρήθηκε εν τάξει. Κι όμως, μετά από κάθε χαμένο τρίποντο, αυτός συνέχιζε. Η επανάσταση έγινε. Ο βραδινός του ύπνος θα ήταν γαλήνιος. Είχε δώσει την προσωπική του απάντηση.
Όπως δήλωσε:
“Like my old teammate Greg Foster used to tell me, ‘If you don’t let it go, you never know.”
Οι πρόσφατες δηλώσεις του, σχεδόν 9 χρόνια μετά το εξάμβλωμα, είναι είτε ένα μνημείο αυτοσαρκασμού, είτε καταφανής υπερεκτίμηση του ταλέντου του. Ο καθένας κάνει τη δική του ανάγνωση.
“Imagine being out there, catching the ball at the three-point line and the whole arena is yelling, ‘Shoot,’” Madsen said this week. “It doesn’t make me feel good. So in my mind, I’m like, you know what, I’ve worked hard on my game. I’m going to go out there and knock these down.” …
“There was a role that I felt I could have played and I had a number of DNPs that year,” Madsen said. “I was frustrated with that. I wanted to go out there and show people some of the things I could do, some of the things I had been working on.”
Πέρα από το αγωνιστικό-σουρεαλιστικό κομμάτι, ο Mad Dog μοιάζει ένας τύπος που ευχαρίστως θα έπινες αρκετές μπύρες μαζί του, και η παρουσία του στα πρωταθλήματα τον Lakers στην αυγή της χιλιετίας είναι εγγύηση πολλών απίστευτων ιστοριών.
Σαν σήμερα, πριν από 39 χρόνια, στα λιβάδια της California γεννήθηκε ο Mark. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα κατέληγε να παίζει για κοντά μια δεκαετία στο NBA. Ότι θα στεφόταν πρωταθλητής. Και ακόμα και αν ο ίδιος το ονειρευόταν, αυτό το παιχνίδι αναμφίβολα δεν ήταν ανάμεσα στα εφηβικά του όνειρα. Κι όμως, αυτό ήταν το δώρο του στους απανταχού μπασκετόφιλους.
Το κείμενο αυτό είναι το δώρο του The Ball Hog προς αυτόν
Χρόνια Πολλά Mark Madsen! Να χορεύεις στα παρκέ και έξω από αυτά για πολλά, πολλά χρόνια ακόμα.
Το επιμύθιο
Oι Grizzlies έπεσαν πάνω στους Mavericks του Dirk που τους καθάρισαν με συνοπτικές διαδικασίες, για να φτάσουν στους αξέχαστους τελικούς με τους Miami Heat και τις βολές του Wade.
Οι Timberwolves κράτησαν το pick τους, το οποίο τελικά ανταλλάχθηκε στους Blazers και έγινε ο Brandon Roy, αυτός ο θλιβερά άτυχος μπασκετμπολίστας, που ήταν προορισμένος να γράψει ιστορία με τους Blazers, αλλά τα γόνατά του, και η επιμονή του ίδιου να ρισκάρει με το χρόνο αποθεραπείας του, του στέρησαν τη μεγάλη καριέρα που ήδη είχε αρχίσει να χτίζει.
Μιλάμε εύκολα για ένα παιχνίδι αντίστοιχο του καταραμένου draft του 1986.
Μετά τον αγώνα, ο ίδιος ο Dwayne Casey, παραδέχτηκε ότι δεν έκανε ακριβώς και ότι περνούσε από το χέρι του για να οδηγήσει τους Timberwolves στη νίκη:
“The guys were having fun with it. For what we’ve been through this season, I thought the guys deserved it. I hope what we did didn’t make a mockery of the game.11)Τα παιδιά το διασκέδασαν. Νομίζω ότι το άξιζαν μετά από όσα περάσαμε τη φετινή σεζόν. Ελπίζω να μη γελοιποιήσαμε το παιχνίδι”
Επίσης, δήλωσε:
“There’s been so much doom and gloom around here. There is a rainbow at the end of the storm.”
Άγνωστο που βρισκόταν το ουράνιο τόξο που έβλεπε ο Casey, το σίγουρο είναι ότι ακόμα δεν έχει φτάσει στην Minnesota.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | top-10 protected |
|---|---|
| ↑2 | Ως πέμπτοι αντιμετώπιζαν τους Dallas Mavericks, οι οποίοι είχαν, φυσιολογικά, το πλεονέκτημα έδρας λόγω καλύτερου ρεκόρ. Οι Denver Nuggets πήραν το 3ο seed, παρότι είχαν χειρότερο ρεκόρ, γιατί κατέκτησαν την πρώτη θέση στην Northwest Division. |
| ↑3 | οι οποίοι δεν μπήκαν στα playoffs τότε. Η σημερινοί Warriors δεν είναι αντιπροσωπευτικοί της λειτουργίας της ομάδας. Κάποτε έκαναν παίκτες όπως ο Anthony Randolph, o Reggie Williams και ο Kelenna Azubuike να μοιάζουν μελλοντικοί all-stars |
| ↑4 | http://blogs.thescore.com/tbj/2012/07/19/the-amazing-possibly-true-story-behind-brian-cardinals-big-contrac/ – Το σενάριο του link, είναι μια δύσκολα πιστευτή, αλλά πραγματικά η μόνη λογική εξήγηση |
| ↑5 | μαντεύω: Τσάρνι Σγιούπσκ;. |
| ↑6 | διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις για το ποσό… |
| ↑7 | φρικτή μετάφραση |
| ↑8 | δεν είμαι γιατρός, ωστόσο δεν μου ακούγεται ιδιαίτερα διασκεδαστικό |
| ↑9 | πίσω από τον Garnett, οι αποδοτικότεροι παίκτες των Wolves ήταν οι Wally Szczerbiak – 20 πόντοι μ.ο. σε 40 παιχνίδια – και Ricky Davis – 19 πόντοι μ.ο. σε 36 παιχνίδια. Προδότη Garnett, γιατί ξεπουλήθηκες και πήγες στους Celtics;! |
| ↑10 | σε μια προσπάθεια βέβαια. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια είχε συνολικά 0/8 |
| ↑11 | Τα παιδιά το διασκέδασαν. Νομίζω ότι το άξιζαν μετά από όσα περάσαμε τη φετινή σεζόν. Ελπίζω να μη γελοιποιήσαμε το παιχνίδι |
