Σαν σήμερα το 1975, ένας από τους μεγαλύτερους σκόρερ στην ιστορία του αμερικάνικου μπάσκετ, κατακτά το βραβείο του MVP. O λόγος για τον Robert Allen -κατά κόσμον Bob- McAdoo, τα σπουδαία κατορθώματα του οποίου, καθώς και αθέατες στιγμές τις καριέρας του, θυμάται σήμερα το Ball Hog.
Για εμάς τους γεννημένους στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 ο Bob McAdoo έγινε γνωστός από τις μονομαχίες του με τον Νίκο Γκάλη στα τρομερά match up του Άρη με την Tracer Milano. Όμως η καριέρα του χαρισματικού center ξεκίνησε αρκετά χρόνια νωρίτερα.
Ο Bob McAdoo, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Greensboro της Βόρειας Καρολίνας, παίζοντας μπάσκετ από τα μαθητικά του χρόνια, ενώ συγχρόνως έπαιζε και σαξόφωνο στην μπάντα του λυκείου του. Το 1969 δεν κατάφερε να πιάσει τους βαθμούς που χρειαζόταν για να τον δεχτούν στο πανεπιστήμιο του North Carolina κι έτσι καταλήγει στο Vincennes College της Indiana, όπου έπαιξε για δυο χρόνια κατακτώντας το εθνικό πρωτάθλημα στην κατηγορία των junior college.
Τα κολεγιακά χρόνια και η γνωριμία με τον Dean Smith
Δύο χρόνια μετά, βελτιώνοντας το επίπεδο της ακαδημαϊκής του μόρφωσης, καταφέρνει να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα και να φοιτήσει επιτέλους στο πανεπιστήμιο της πολιτείας που γεννήθηκε. Εκτός από το North Carolina βέβαια, και το UCLA, το οποίο είχε ήδη κατακτήσει 7 πρωταθλήματα τα τελευταία 8 χρόνια (θα ακολουθούσαν άλλα 3 τα επόμενα 4 χρόνια) έδειξε ενδιαφέρον να τον εντάξει στο πρόγραμμα του, όμως ο Bob είχε ήδη αποφασίσει. Ο λόγος ήταν ο προπονητής της ομάδα Dean Smith. Ο προπονητής θρύλος του πανεπιστημίου ήταν αυτός που τον κέρδισε από την πρώτη συνάντηση τους.
Γνώρισε τον Smith για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του τελευταίου του έτους στο Vincennes. ”Ο χρόνος συμμετοχής μου δεν ήταν εξασφαλισμένος, αλλά ούτε εγώ ήθελα κάτι τέτοιο”, δήλωσε ο McAdoo σε συνέντευξη του. “Ήταν ειλικρινής μαζί μου. Ήταν αρχές του 1970 και δεν υπήρχαν πολλοί Αφροαμερικανοί στην πανεπιστημιούπολη. Mου έμαθε ποια ήταν ακριβώς η κοινωνική κατάσταση τότε, μου ανέφερε ότι θα ήταν δύσκολο, και πρόσθεσε ότι δεν θα είχε κανένα πρόβλημα αν η κόρη του ήθελε να βγει ραντεβού μαζί μου. Μεγαλώνοντας στο Νότο τη δεκαετία του 1960, ποτέ δεν θα περίμενα από ένα λευκό προπονητή να έλεγε κάτι τέτοιο, ακόμα κι αν ήξερα ότι ήταν ένα διαφορετικό είδος προπονητή, ένα διαφορετικό είδος ανθρώπου.”
Στην μοναδική του χρονιά στους Tar Heels οι αριθμοί του ήταν εκπληκτικοί. Οι 19,5 πόντοι και τα 10,1 rebounds, βοήθησαν την ομάδα να πετύχει το 29-5 στην κανονική διάρκεια και να φτάσει μέχρι το final four του NCAA. Στον ημιτελικό της διοργάνωσης όμως και παρά τους 24 πόντους και τα 15 rebounds του McAdoo, το NC έχασε από το Florida State και δεν κατάφερε να διεκδικήσει τον τίτλο. Η απόφαση του να μην κάτσει και δεύτερη χρονιά στο κολέγιο και να δηλώσει συμμετοχή στο draft του 1972 δεν αρέσει στους περισσότερους, μέσα σε αυτούς ήταν και η μητέρα του. ”Ήμουν έτοιμος και το ήξερε και ο προπονητής μου (Dean Smith) γι΄αυτό και υποστήριξε την επιλογή μου για την οποία δεν έχω μετανιώσει.” δήλωσε μερικά χρόνια αργότερα.
Οι τρομερές χρονιές στους Braves και το βραβείο του MVP
Στο Draft του 1972 λοιπόν, ο Bob επιλέγεται από τους Buffalo Braves στο #2 του πρώτου γύρου, πίσω από τον LaRue Martin που επέλεξαν οι Portland Blazers, σε μία από τις χειρότερες επιλογές #1 όλων των εποχών.
Ο προπονητής των Braves, Jack Ramsay, αρχικά σκέφτηκε ότι ο McAdoo ήταν πολύ αδύναμος για να παίξει ως center, έτσι τον δοκίμασε στη θέση του small forward. O Bob δεν ξεκίνησε καλά την χρονιά, έχοντας πολλά αμυντικά προβλήματα, χαρακτηριστικό παράδειγμα το ότι ο Bill Bradley των Knicks έκανε ατομικό ρεκόρ πόντων (38) την βραδιά που τον μάρκαρε ο rookie McAdoo. O Ramsay κατάλαβε το λάθος του, επαναφέροντας τον στην θέση του center και η απόδοση του εκτινάχθηκε στο δεύτερο μισό της χρονιάς. Τελείωσε με συνολικό μέσο όρο του 18,0 πόντους και 9,1 rebounds, κατακτώντας το βραβείο του rookie της χρονιάς.
Η δεύτερη σεζόν του ήταν τρομερή, έγινε για πρώτη φορά All-Star και ήταν πρώτος σκόρερ (30,6 πόντους) αλλά και πρώτος σε ποσοστό ευστοχίας (54,7%), οδηγώντας την ομάδα του Buffalo σε ρεκόρ 42-40 μπαίνοντας για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας στα playoffs. Οι Braves έχασαν στα ημιτελικά από τους Celtics με 4-2. Η επόμενη χρονιά (1974-1975) όμως είναι ακόμα καλύτερη από την προηγούμενη, καθώς συνεχίζει να οδηγεί τους Braves βελτιώνοντας το ρεκόρ τους (49-33), αλλά συγχρόνως κατακτά και το βραβείο του MVP πραγματοποιώντας ένα εντυπωσιακό πρωτάθλημα και όντας πρώτος σε τέσσερις κατηγορίες: σκοράρισμα (34,5 ppg), σύνολο πόντων (2.831), συνολικά rebounds (1.155) και λεπτά συμμετοχής (3.539), ενώ ήταν τέταρτος σε μέσο όρο rebounds (14,1 rpg), πέμπτος σε ποσοστό ευστοχίας (51,2%) και έκτος στα blocks (2,12 ανά παιχνίδι).
Στα playoffs εκείνης της σεζόν, οι Braves συνάντησαν τους Washington Bullets στους ημιτελικούς της Ανατολής και έχασαν με 4-3 σε μία από τις πιο συναρπαστικές σειρές της δεκαετίας του ΄70, με τον center των Buffalo να κάνει εκπληκτική εμφάνιση στο τέταρτο παιχνίδι με 50 πόντους.
Και την επόμενη χρονιά, ο McAdoo συνεχίζει στον ίδιο ρυθμό και κατακτά για τρίτη συνεχόμενη χρονιά τον τίτλο του πρώτου σκόρερ. Έχει βελτιώσει πλέον το σουτ του από μακρινή απόσταση και γίνεται ένας διαφορετικός center σε σχέση με τους υπόλοιπους εκείνης της εποχής, καθώς την τέταρτη του χρονιά πραγματοποιεί περισσότερα από τα μισά του σουτ έξω από την ρακέτα με τα ποσοστά του να μην πέφτουν κάτω από το 50%. Η ομάδα κατακτά την 2η θέση της Ανατολής (46-36) αλλά χάνει στα playoffs από τους μετέπειτα πρωταθλητές Boston Celtics.
Τα πρώτα μαύρα σύννεφα
Όμως από τα μέσα της χρονιάς 1975-1976, άρχισαν οι προστριβές με την ομάδα των Braves. Ο McAdoo ήταν αρκετά ευαίσθητος στην κριτική που δεχόταν από τα μέσα για την αμυντικές του επιδόσεις. Επίσης, παραπονιόταν ότι η πόλη δεν στήριζε όσο θα έπρεπε την ομάδα, λέγοντας χαρακτηριστικά ”βλέπω περισσότερα παιδιά στο δρόμο με μπαστούνι του χόκεϊ, παρά με μπάλα μπάσκετ”. Το περιστατικό που φάνηκε ότι ο McAdoo μετράει μέρες όμως, ήταν όταν ζήτησε να μην παίξει σε ένα παιχνίδι λόγω προβλήματος στη μέση. Ο ιδιοκτήτης των Braves, Paul Snyder, απαίτησε από τον αστέρα της ομάδας να δει και δεύτερο γιατρό, με τον McAdoo να αρνείται και τον Snyder να τον τιμωρεί. Παρά το γεγονός ότι η τιμωρία διήρκεσε μόνο ένα παιχνίδι, το περιστατικό διατήρησε τις ψυχρές σχέσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Η επόμενη σεζόν, ήταν και η τελευταία του συμβολαίου του. Ο Snyder δεν είχε καμία διάθεση να ανταποκριθεί στις χρηματικές (και όχι μόνο) απαιτήσεις του Bob και από το να τον χάσει ελεύθερο το καλοκαίρι προτίμησε να τον ανταλλάξει, στέλνοντας τον στην Νέα Υόρκη και αποκτώντας τους Tom McMillen και John Gianelli μαζί με μετρητά.
Η ζωή μετά το Buffalo
Ο McAdoo δεν κόλλησε σε καμία στιγμή της σεζόν στους Knicks, καθώς η αντιπαλότητα με τον έτερο αστέρα της ομάδας, Spencer Haywood, ήταν ιδιαίτερα έντονη. Έτσι, ενώ οι αριθμοί του κάθε άλλο παρά κακοί ήταν, οι Knicks τον στέλνουν στην Βοστόνη, με αντάλλαγμα τον Tom Barker και τρεις επιλογές draft πρώτου γύρου.
Ο McAdoo έμαθε την ανταλλαγή από τις εφημερίδες όπως και ο General Μanager των Celtics Red Auerbach, αλλά και ο παίκτης-προπονητής Dave Cowens. Έτσι η συνεργασία ήταν φανερό ότι δεν θα κρατούσε πολύ. Μόλις τελείωσε η σεζόν, με τον McAdoo να σκοράρει 24,8 πόντους σε 60 παιχνίδια, οι Κέλτες τον έστειλαν στους Detroit Pistons, με αντάλλαγμα τον ML Carr.
Η αναγέννηση στο L.A. και το υπερατλαντικό ταξίδι
Μετά από δύο άσχημα χρόνια στους Pistons και ένα μικρό πέρασμα από τους Nets, η τύχη χαμογέλασε στον Bob. Οι Lakers, μετά τον τραυματισμό του Mitch Kupchak (νυν GM τους), ο οποίος θα έχανε όλη την χρονιά, έψαχναν παίκτη. Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1981 λοιπόν, παίρνουν τα δικαιώματα του Bob McAdoo από τους Nets με αντάλλαγμα ένα draft δεύτερου γύρου και ένα ποσό σε μετρητά.
Η κίνηση αυτή, αμφισβητήθηκε σε μεγάλο βαθμό τη χρονική στιγμή που έγινε. Ο McAdoo όμως, ανακάλυψε ότι θα μπορούσε να ξαναβρεί τα πατήματα του στο ρόλο του παγκίτη, και οι Lakers, χρησιμοποίησαν στο έπακρο τη συνεισφορά του από τον πάγκο, για να κερδίσουν το πρωτάθλημα του 1982.
“Όπου πήγαινα, έπρεπε να γίνω ο σωτήρας του franchise” δήλωνε το 1984 ο McAdoo, δυσαρεστημένος από τις περιπλανήσεις των τελευταίων χρόνων. “Είχα τρομερή πίεση που έπρεπε να κάνω τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Είχα βαρεθεί να χάνω και να γίνομαι trade.”
Με τα φώτα της δημοσιότητας να μην πέφτουν επάνω του, ο McAdoo ξαναβρήκε τον εαυτό του. Το 1982-83 είχε μέσο όρο 15 πόντους, παρόλο που έχασε 32 παιχνίδια λόγω τραυματισμού στο δάχτυλο του ποδιού. Οι Lakers έφτασαν μέχρι τον τελικό του NBA και πάλι, αλλά τους σκούπισε η τρομερή ομάδα των Philadephia 76ers, των Julius Erving, Moses Malone, Andrew Toney και Maurice Cheeks. Το 1983-84, με 13,1 ppg και παίζοντας λιγότερα από 21 λεπτά ανά παιχνίδι, κατάφερε να φτάσει μέχρι και τους τελικούς του NBA, χάνοντας σε επτά παιχνίδια σε μια τρομερή σειρά απέναντι στους Boston Celtics.
Όμως την επόμενη χρονιά η ομάδα του L.A. επέστρεψε στους τελικούς για τέταρτη φορά σε ισάριθμα χρόνια του McAdoo στην ομάδα. Αυτή τη φορά κατέκτησαν τον τίτλο και ο ΜcAdoo το δεύτερο δαχτυλίδι του. Οι αριθμοί του, αν και παγκίτης, ήταν άκρως ικανοποιητικοί με 10,5 πόντους κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου και 11,4 στα play offs.
Όμως η χαρά δεν κράτησε για πολύ, καθώς οι Lakers μετά το πρωτάθλημα αποφάσισαν να κινηθούν σε ρυθμούς rebuild, δίνοντας βάση σε νεότερους παίκτες και έτσι δεν ανανέωσαν το συμβόλαιο του. Τελικά, ενώ μένει για όλο το πρώτο μισό της σεζόν 1985-1986 εκτός αγώνων, υπογράφει με τους Philadelphia 76ers μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Το καλοκαίρι του 1986, δυσαρεστημένος με την προσφορά των 76ers για νέο συμβόλαιο και δηλώνοντας ότι δεν είναι ακόμα έτοιμος να αποσυρθεί, αποφασίζει να κάνει το υπεραντλαντικό ταξίδι, υπογράφοντας στην Tracer Milano. Στην Ιταλία, o McAdoo θα προσθέσει μια ακόμη εκπληκτική χρονιά στην καριέρα του. Σε ηλικία 35 ετών, οδήγησε την Ιταλική ομάδα προς το Ιταλικό και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, με μέσο όρο 26,1 πόντους και 10,2 ριμπάουντ. Στα επτά χρόνια που πέρασε στην Ιταλία παίζοντας για την Tracer, την Forli και την Fabriano, τελείωσε με μέσους όρους 26,6 πόντους και 8,7 ριμπάουντ ανά παιχνίδι. Αποσύρθηκε το 1992, στην ηλικία των 41 ετών.
Αντί επιλόγου
Πολλοί θεωρούν, ότι ο Bob McAdoo άλλαξε τον τρόπο που έπαιζαν οι centers μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο στο NBA, όμως ο ίδιος ανέφερε ότι απλά του άρεσε να επιτίθεται και όχι να είναι στατικός μέσα στη ρακέτα. Σίγουρα η καριέρα του θα μπορούσε να έχει καλύτερη τροπή, όμως η ικανοποίηση των δύο δαχτυλιδιών κάνει τον Bob McAdoo να μην μετανιώνει για τις επιλογές του. Ο υπογράφων το κείμενο, ως Αριανός, δεν θα του συγχωρέσει ποτέ την εκπληκτική εμφάνιση στον ημιτελικό της Γάνδης, με 39 πόντους στην μεγαλύτερη ευκαιρία της ομάδας των κίτρινων για κατάκτηση ενός κυπέλλου πρωταθλητριών.
Loukas Moschoulas
Latest posts by Loukas Moschoulas (see all)
- 2019-20 Previews: Toronto Raptors - October 21, 2019
- 2019-20 Previews: San Antonio Spurs - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Oklahoma City Thunder - October 18, 2019
- 2019-20 Previews: Minnesota Timberwolves - October 17, 2019
- 2019-20 Previews: Millwaukee Bucks - October 15, 2019
