Hack-a-Dwight vs Hack-a-DeAndre

Σήμερα στο Ball Hog έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε άρθρο του αγαπημένου μπασκετικού σχολιαστή και φίλου της σελίδας μας, Αντώνη Μήτρου, aka The Crossover, a must-follow μπασκετική facebook page, o οποίος μας καταθέτει τις απόψεις του γύρω από ένα από τα πιο hot topics των φετινών playoffs, το “Hack-A-“.

Hack-a-Rodman & Hack-A-Dwight

Η τακτική που επινοήθηκε, θαρρώ, κατά τα ’90s, για την αντιμετώπιση των πανίσχυρων Bulls της τριετίας 1996-98, η άμυνα δηλαδή με εσκεμμένο φάουλ πάνω στον -κακό σουτέρ ελευθέρων βολών- Dennis Rodman, και “τελειοποιήθηκε” (…) από τους αντιπάλους του Shaquille O’ Neal (που ήταν επίσης αισχρός στον τομέα αυτό) μερικά χρόνια αργότερα, πλέον χρησιμοποιείται όλο και συστηματικότερα. Στις ΗΠΑ δεν υποπίπτουν τόσο συχνά σε παραβάσεις για να κόψουν το ρυθμό, να αποτρέψουν καλάθια κλπ, όπως συμβαίνει στα μέρη μας, όμως, όταν πρόκειται για συγκεκριμένους παίκτες και για do-or-die αγώνες, όπως τα playoffs, πέφτουν κυριολεκτικά κορμιά. Να ξεκαθαρίσω σε αυτό το σημείο ότι όλα τα στατιστικά στοιχεία που εμπεριέχονται είναι από το basketball-reference.com (που έχει κάνει τη ζωή ημών των nerds απείρως ευκολότερη – και σίγουρα πιο καθιστική).

O Shaq ήταν αυτός για τον οποίο επινοήθηκε ο όρος ”Hack-a-”, για να επωφεληθούν οι αντίπαλοι από την αστοχία του. Οι δύο πιο dominant -κατά γενική ομολογία- μπασκετμπολίστες όλων των εποχών (από κοντά και ο Lebron James σε αυτήν την κατηγορία, κατά …δική μου ομολογία), οι Wilt Chamberlain & Shaquille O’Neal είχαν ποσοστό καριέρας από τη “γραμμή της φιλανθρωπίας” 51,1% και 52,7% αντίστοιχα, τραγικοί αριθμοί αμφότεροι.

Fun fact: οι προαναφερθέντες είναι ο 5ος και ο 6ος scorer ever στην Κανονική Περίοδο.

Dwight Howard & DeAndre Jordan

Οι δύο βασικοί centers των ημιφιναλίστ της Δύσης, Houston Rockets και Los Angeles Clippers, έχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά: τρομακτική κορμοστασιά συνδυασμένη με μπόλικη ελαστικότητα, φοβερή αποτελεσματικότητα στη συλλογή rebounds (για την ικανότητα αυτή καθ’ εαυτή, την προερχόμενη από τα κατάλληλα drills επιφυλάσσομαι για τον δεύτερο), ασύλληπτα αθλητικά προσόντα (ο πρώτος, βέβαια, είναι αρκετά καταβεβλημένος από τραυματισμούς τα τρία χρόνια που προηγήθηκαν και αυτό έχει επιπτώσεις στην εκρηκτικότητά του), εκπληκτικοί αμυντικοί (για το θηριώδη αθλητή του L.A. αυτό ισχύει από πέρυσι, διότι παλαιότερα ήταν πρόβλημα για τους προπονητές του, αφού πηδούσε σε κάθε ευκαιρία και πολλές φορές σε λάθος χρόνο).

Άλλο όμως, είναι το κοινό χαρακτηριστικό που θα σχολιάσω στο παρόν άρθρο. Τα πολύ χαμηλά ποσοστά στις βολές, που τους κάνουν αυτομάτως στόχους της παραπάνω τακτικής.

Ο Gregg Popovich του “δεν κάνω φάουλ γιατί εδώ είναι Αμερική και παίζουμε καθαρές άμυνες” στήριξε κατά κόρον αυτήν την πρακτική στον συγκλονιστικό 1ο γύρο απέναντι στην ομάδα του coach Rivers, που κρίθηκε στους 7 αγώνες με buzzer-beater. “Αποδέκτης” αυτής, ο 26χρονος Jordan, με απόλυτη επιτυχία για τα “Σπιρούνια”. 28 στις 73 προσπάθειες είχε ο “3000” (τρομάρα του..), ποσοστό 38,4%, το χειρότερο ανάμεσα σε όσους παίκτες έχουν τουλάχιστον 1 εκτελεσμένη βολή ανά αγώνα στα φετινά playoffs. Συμπτωματικά (εξ ου και ο τίτλος του παρόντος άρθρου), στη 2η και 3η χειρότερη θέση βρίσκονται οι τωρινοί του αντίπαλοί στη frontline, Josh Smith & Dwight Howard.

H ατάκα του Pop είναι η απάντηση/απολογία του θρυλικού coach των Spurs, στο γιατί η ομάδα του δεν έκανε φάουλ¹⁾προηγούμενη με 3 πόντους στην τελευταία επίθεση ή μάλλον άμυνα του Game-6 των προπέρσινων Τελικών απέναντι στους Heat, με το σκορ 3-2 για το San Antonio ώστε να παγώσει το χρονόμετρο και να έχει την τελευταία και προνομιούχο κατοχή (να πάει τον αγώνα στην περιβόητη “ρουλέτα των βολών”). Ο Ray Allen ευστόχησε σε τρίποντο²⁾παλιά του τέχνη κόσκινο άλλωστε στην εκπνοή, στέλνοντας το ματς στην παράταση, τη σειρά πίσω στο Miami, and the rest is history. Να τονίσω για την ιστορία, ότι τότε είχα στηρίξει σε σχόλιά μου τον -σερβοκροατικής καταγωγής- αγαπημένο μου coach³⁾νταβατζήδες της προπονητικής, Γιουγκοσλάβοι!! για την κυμπάρικη στο δικό μου μικρό μυαλό επιλογή του.

Πάμε λίγο να εμβαθύνουμε στην αγαπημένη μου αριθμολογία

Στη Regular Season, οι Rockets ήταν 2οι στο ΝΒΑ σε free-throw rate⁴⁾σ.σ.: εκτελεσμένες βολές ανά προσπάθεια για σουτ, το πόσο συχνά, δηλαδή, εκτελεί μία ομάδα βολές αναλόγως με τον αριθμό των σουτ που παίρνει και οι Clippers 6οι. 2οι και 4οι αντίστοιχα σε συνολικό αριθμό εκτελεσμένων βολών (1ος στο πρωτάθλημα σε βολές ανά αγώνα ο Harden, 9ος ο Howard, 17ος ο Jordan, 1ος, 2ος και 3ος αντιστοίχως στα playoffs για την ίδια στατιστική κατηγορία). Παρόλα αυτά, η εν λόγω συχνότητα δεν πιστώνεται ως επιτυχία, καθώς οι δύο ομάδες βρίσκονται στην 27η και 28η θέση αντίστοιχα σε ποσοστό ευστοχίας από τη γραμμή των ελευθέρων βολών, κάτι που υποδεικνύει τον αμυντικό προσανατολισμό του εκάστοτε αντιπάλου τους. Σχετικά, τώρα, με τους δύο παίκτες του τίτλου, μαζί με τα λεπτά συμμετοχής τους στην post-season, αυξήθηκαν και τα κερδισμένα φάουλ τους (εσκεμμένα τα περισσότερα όπως αναφέρθηκε και ανωτέρω). Η άνοδος είναι ραγδαία για το Jordan, που σουτάρει 10 φορές (10,1 για τον “Superman”) αντί 5,7 στην υπόλοιπη σεζόν, με το ασύγκριτο 1,73 στο free-throw rate. Per minute, και οι δύο “μονομάχοι” σουτάρουν 0,29 βολές έκαστος. Οι δύο περιπτώσεις των αθλητών δεν είναι είναι ίδιες, ασφαλώς. Ο Jordan είναι η 5η λύση της ομάδας του στο σκοράρισμα (παραπέμποντας σε περίπτωση Rodman και, επομένως, είναι απόλυτα σκηνοθετημένο το ξύλο που μαζεύει). Αντίθετα, ο Howard αποτελεί τη 2η πηγή πόντων για τους Τεξανούς, οπότε παίζει και η περίπτωση να είναι μία μορφή αντιμετώπισης (περίπτωση “Shaq”, με άπειρη δόση ιεροσυλίας, δεν βγαίνουν τα νούμερα βρε αδερφέ…).

Τι είδα

Γιατί στο “τι δεν είδα”, το όνομα του Chris Paul φιγουράρει πρώτο στη λίστα μου. Μεγάλη απώλεια. Με αυτόν παρόντα δεν θα ήταν αδύνατο το σενάριο του 0-2 για την ομάδα του Los Angeles από το ξεκίνημα (και μετά άντε πιάσ’ τους).

Στα δύο πρώτα παιχνίδια λοιπόν, πάντα σχετικά με το “hack-a-ΚΕΝΟ”, και όπου ΚΕΝΟ, βάλτε όποιον δεν μπορεί να βάλει ούτε τις μισές βολές απ’ όσες δοκιμάζει⁵⁾εντάξει, δεν τις δοκιμάζεις ακριβώς τις βολές, αλλά λέμε…; Καταρχάς πως και οι δύο προπονητές επιστράτευσαν την συγκεκριμένη τακτική. Απολύτως αναμενόμενο και ορθολογικό. Οι Clippers, μάλιστα, το έπραξαν και στα δύο παιχνίδια, παίρνοντας, ίσως, το αίμα τους πίσω για το “bullying” (…) της 1ης φάσης, ενώ οι “Ρουκέτες” μάλλον πέτυχαν την efficient περίοδο του Χιουστονέζου ⁶⁾μόλις επινόησα τον όρο, μην βαράτε αντιπάλου τους και τον άφησαν “ήσυχο” προχθές τα ξημερώματα:

• Game-1. Οι Clippers, τους οποίους αρχής εξαρχής στη σεζόν έχω χρίσει μαζί με τους Mavericks φαβορί για τον τίτλο (με πούλησε άσχημα ο Rondo…), έκαναν το break μέσα στο Houston. Στο προκείμενο, τα παλικάρια μας ήταν οι πρώτοι σε αριθμό εκτελέσεων από τις ομάδες τους: 4/9 free-throws ο Howard, 6/11 ο Jordan.

• Game-2. Το Houston, που ξεκίνησε τη σειρά με πλεονέκτημα έδρας, πήρε τη νίκη και ουσιαστικά κρατήθηκε ζωντανό στην υπόθεση πρόκρισης, παρά τις 8/21 βολές⁷⁾ρεκόρ για το σύλλογό του οι 21 εκτελεσμένες βολές σε αγώνα playoffs του -πάλαι ποτέ- κορυφαίου αμυντικού του πλανήτη. 13 πόντοι στο βρόντο, κυριολεκτικά. Όσο για τον …”Hulk” της “Lob City”, τελείωσε τον αγώνα με ένα αξιοπρεπέστατο για τον ίδιο 4/6.

Είναι προφανές, ότι το “Hack-a-center” δεν αποδίδει ως τώρα, ιδιαίτερα για τους Καλιφορνέζους, αν και δε νομίζω να το παρατήσουν εύκολα (μην ξεχνάτε ότι υπάρχει και ο “J-Smoove” στην εξίσωση για …ανώδυνη αλλαγή κατοχής. Τη διαφορά στις 2 αυτές αναμετρήσεις έκανε επί της ουσίας ο υιός Rivers. Ο νεαρός Austin⁸⁾Αν ήταν Έλληνας, στο στρατό θα υπηρετούσε κάπου κοντά στο ΥΕΘΑ #vysma. (3ετής) στο ματς της Δευτέρας, κατέβαλε φιλότιμη προσπάθεια⁹⁾17 πόντοι, 3 assists, 4 κλεψίματα, για ποσοστά μη ρωτάτε.. να γεμίσει τα παπούτσια του απόντα Chris Paul (δεύτερη ιεροσυλία στα καπάκια), ενώ την Τετάρτη έπαιξε πιο κοντά στις δυνατότητές του και οι γηπεδούχοι ξαναμπήκαν στο κόλπο των playoffs (καλά, και οι Rockets χωρίς point-guard παίζουν, μη τα δραματοποιούμε τα πράγματα).

Κυνηγητό με τον Dwight Howard.

Υπάρχει σοβαρή συζήτηση στη λίγκα γύρω από το τι θα γίνει με τα intentional fouls (αναφέρομαι σε αυτά που δεν γίνονται στα τελευταία λεπτά, τα οποία, να μου επιτρέψετε, είναι επίσης αστεία εικόνα), μιας και αρκετοί εκ των ιθυνόντων τα θεωρούν μάστιγα θα το άθλημα και, κυρίως, το θέαμα. Ποιος μπορεί, άλλωστε, να ξεχάσει την στιγμή που ο Howard τρέχει για να αποφύγει εσκεμμένο φάουλ (ώστε να μην πάει αυτός στις βολές, αλλά κάποιος efficient συμπαίκτης του) και ο αντίπαλος του να τον κυνηγάει κατά πόδας;

Αντώνης Μήτρου aka Sir Desticado

Υ.Γ.: Ευχαριστώ από καρδιάς τα παιδιά του theballhog.net (administrators και αναγνώστες) για τη φιλοξενία τους και τη στήριξή τους στη δουλειά μου.