NBA Previews 2015-16: Los Angeles Lakers

Τι κάνατε πέρσι;

Σε 68 χρόνια ιστορίας, με 16 πρωταθλήματα, οι Los Angeles Lakers έχουν χάσει τα playoffs μόλις 7 φορές. Είναι με διαφορά η πιο επιτυχημένη, εμπορικότερη και δημοφιλέστερη καλαθοσφαιρική ομάδα στον πλανήτη. Τους χαρακτηρίζει μια αλαζονεία, μπροστά στην οποία ο γαύρος ποδοσφαιρόφιλος, ο βάζελος μπασκετόφιλος και η Μαρία Αντουανέτα ωχριούν από ντροπή. Είναι η υπεροψία που διακατέχει τον αυλικό που δεν έχει στερηθεί πότε του, και θεωρεί πως όλα τα αγαθά -δεδομένα- του ανήκουν. Δεν είχαν ποτέ καμία δυσκολία να προσελκύσουν τους καλύτερους free agents, να “επιβάλλουν” trades αποκτώντας τους πιο ταλαντούχους παίχτες που παρακαλούσαν να ζήσουν τα λούσα του L.A. Είχαν πάντα την ευκολία να “χτίσουν” ρόστερ χωρίς κόπο, εκμεταλλευόμενοι τον τεράστιο οικονομικό όγκο της πόλης της φανφάρας και του Governator, που έλκυε τα μεγάλα ονόματα, όπως ο χρυσός τους δράκους ή το μέλι τις μύγες.

Για αυτό ακριβώς το λόγο, τα τελευταία δύο χρόνια ήταν πρωτόγνωρα για την ομάδα με το πιο ακατάλληλο όνομα στο NBA¹⁾αφού η Καλιφόρνια δεν έχει λίμνες, και οι Lakers ιδρύθηκαν στη Minnesota. Τα ποσοστά νικών .329 και .256 από το 2013, ήταν τα χαμηλότερα στην μακρόχρονη ιστορία τους, χαρίζοντας στιγμές που κανείς Lakers fan δεν μπορούσε να φανταστεί πως θα ζήσει. Ακόμα δεν μπορούμε με σιγουριά να αμφισβητήσουμε την πρόσφατη φήμη πως πλέον οι αγώνες τους θα μεταδίδονται μόνο από το History Channel, καθώς οι οπαδοί τους ασχολούνται μόνο με το μακρινό παρελθόν.

Πάνω: Τι φανταζόταν ο μέσος Lakers fan πέρσι το καλοκαίρι. Κάτω: Η πραγματικότητα.

Reality check

Ξεκινώντας το άρθρο αμερόληπτα, με άπλετη αγάπη για την ομάδα της ηλιόλουστης πολιτείας, ας δούμε με χαρά τι κατάφεραν στο παρκέ την σεζόν που μας πέρασε. Από κάθε πλευρά, η χρονιά μπορεί να αποκαλεστεί καταστροφική ή με μεγαλύτερη επιείκεια μιλώντας: ο απόλυτος εφιάλτης (από αυτόν τουλάχιστον ξυπνάς κάποια στιγμή). Το 2013-14 τελείωσε με την παραίτηση του αποτυχημένου και υπερεκτιμημένου Nash-made coach, Mike D’Antoni, και την φυγή του Pau Gasol για τους Bulls. To κενό του Ισπανού δεν ανησύχησε ιδιαίτερα, αφού θεώρησαν δεδομένο πως κάποιος εκ των LeBron James, Carmelo Anthony (ή και οι δύο), γονυπετείς θα ζητούσαν να φορέσουν την χρυσή φανέλα. Μέχρι το τέλος της off-season, ήρθαν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα. Για πρώτη φορά οι Lakers ήταν μια ομάδα που κανείς δεν ήθελε να πλησιάσει, παρά μόνο παίχτες αμφίβολης νοοτροπίας ή γυρολόγοι που έψαχναν ακόμα μια στάση για την καριέρα τους. Αναγκαστικά, γέμισαν το ρόστερ βιαστικά, βάζοντας πλώρη για μια δύσκολη σεζόν.

• Ανανέωσαν τον bomber Nick Young, που παρά τα διαχρονικά κακά ποσοστά συνεχίζει να σουτάρει χωρίς δισταγμό.

• Κράτησαν ακόμα ένα μπασκετικό κόσμημα της λευκής φυλής, τον Ryan Kelly.

• Κι έφεραν τους ύποπτους Carlos Boozer και Jeremy Lin, συστήνοντας ένα ρόστερ/συνονθύλευμα προσωρινών μισθοφόρων.

H ελπίδα πεθαίνει πρώτη

Σύντομα κατάλαβαν πως δεν υπάρχει περιθώριο ανάκαμψης, και μετά από πολλά χρόνια θα έπρεπε να υποστούν μια χρονιά ανακατασκευής, όπως κάθε άλλη ταπεινή ομάδα που περνάει από τον ίδιο κύκλο. Για την νοοτροπία των Lakers όμως, αυτό ήταν κάτι πρωτάκουστο. Έτσι, αμήχανα ξεκίνησε μια σεζόν χωρίς ξεκάθαρους στόχους, και σαστισμένους, μπερδεμένους οπαδούς και διοίκηση.

Μία ακτίνα φωτός για κάθε κακή ομάδα, είναι ετησίως το rookie watch. Οι ελπίδες συγκεντρώνονται στα νεοφερμένα κολεγιόπαιδα, σαν τον πατέρα που βλέπει τον γιο του να πιάνει πρώτη φορά μπάλα στα χέρια, και να φαντάζεται μεγαλεία. Οι Lakers εναπόθεσαν την πίστη τους στον Julius Randle, το 7ο pick του 2014, έναν πολύ δυνατό PF με potential μεγάλου rebounder/scorer. Μόλις στον πρώτο του αγώνα, ο Randle έσπασε το πόδι του, χάνοντας ολόκληρη τη χρονιά. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Steve Nash, που θα είχε το ρόλο του μέντορα -μεταλαμπαδευτή γνώσης στη νέα γενιά (rookie PG Jordan Clarkson), λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα ανακοίνωσε πως σταματάει το μπάσκετ λόγω σοβαρών προβλημάτων στη μέση.

Μία προβλεπόμενη μέτρια χρονιά, μετατράπηκε σε κατρακύλα από τις πρώτες μέρες. Οι Lakers ξεκίνησαν και τελείωσαν τη χρονιά με τα ιστορικά αρνητικά ρεκόρ 1-9, και 21-61.

Ποιος θα βγάλει το Mamba από την τρύπα;

Από όποια οπτική κι αν το δούμε, ο υπεύθυνος για το σημερινό χάος του L.A. δεν είναι άλλος από τον Kobe Bryant. Η μακιαβελική προσωπικότητά του είναι αυτή που οδήγησε τους Lakers την τελευταία 15ετία στις επιτυχίες, αλλά και στην αρρωστημένη έπαρση. Ακόμα και στα 37 του διακατέχεται από την εμμονή του ξεπερασμένου ηγέτη, που ενώ δεν έχει πλέον τις δυνάμεις να πρωταγωνιστήσει, αρνείται να το παραδεχτεί, φέρνοντας σε δύσκολη θέση όλη την ομάδα.

Σε τέτοιες περιπτώσεις τεράστιων μεγεθών (λαμβάνοντας υπόψη την αξία του οικονομικά, εμπορικά και ιστορικά για το NBA και το franchise), δεν είναι εφικτό για έναν προπονητή/GM να παραμερίσει τον γερασμένο superstar, δίνοντας χώρο για ανανέωση. Έτσι, οι Lakers βρέθηκαν υποχρεωμένοι και καταδικασμένοι σε μια κατάσταση να υπομείνουν τα καπρίτσια του μέχρι να αποσυρθεί.

• Μισθολογικά

Τα $ 25 εκατομμύρια (για φέτος) στην τσέπη του Kobe, αποτελούν έναν λογιστικό ογκόλιθο που δυσκολεύει σε μεγάλο βαθμό την μεταγραφική ευκινησία. Όλοι γνωρίζουν πως τα $ 50 εκ. που πληρώθηκε για δύο χρόνια το 2013, στα 35 του, δεν αντικατόπτριζαν την αξία του ως παίχτη, αλλά την εκτίμηση στο παρελθόν και στο τι έχει προσφέρει. Μια πιθανή άρνηση να τον πληρώσουν θα στιγμάτιζε την διοίκηση για πάντα, σαν μια κίνηση ασέβειας στον σημαντικότερο παίχτη της ιστορίας του Los Angeles.

• Μπασκετικά

Παρά τα χειρότερα ποσοστά καριέρας (37,5%) και τους σοβαρούς τραυματισμούς, συνέχισε να σουτάρει αφειδώς κι ανεύθυνα, έχοντας το 3ο μεγαλύτερο usage στο NBA (34,4%), πίσω μόνο από τον Westbrook και τον Wade. Είχε το χειρότερο eFG% από τους πρώτους 103 παίχτες σε usage, κάτι που μαρτυρά το παράλογο πείσμα του να καταχράται τις επιθέσεις της ομάδας, παρότι ήταν προφανές ότι δεν είχε πλέον την ικανότητα να σκοράρει. Με αυτόν τον τρόπο υποβάθμιζε τόσο την δική του θέση, όσο και των συμπαιχτών του, σε μια περίοδο που οι Lakers χρειάζονταν όσο τίποτε άλλο έναν παραδειγματικό ηγέτη κι όχι έναν τύραννο.

Ενώ εμείς περιμέναμε στα ATMs

Frontcourt

Οι πρώτες καλοκαιρινές κινήσεις επικεντρώθηκαν στην ενίσχυση της frontcourt. Με τους ρολίστες, και κατ’ανάγκη βασικούς, Ed Davis και Jordan Hill να φεύγουν, αποκτήθηκε ο -κάποτε- αμυντικός ογκόλιθος με ψυχολογικά προβλήματα, Roy Hibbert, αλλά κι ο χρήσιμος ρολίστας Brandon Bass. Μία low risk/high reward κίνηση από τους Lakers, για έναν παίχτη (Hibbert) που στα καλά του είναι από τους καλύτερους προστάτες του ζωγραφιστού στη λίγκα (All-Defensive Second Team 2014). Κατά μυστήριο τρόπο τα τελευταία χρόνια, και λόγω του “ευαίσθητου” χαρακτήρα του, στα μέσα της σεζόν τελειώνει από βενζίνη και καταρρέει. Φέτος θα είναι μια ευκαιρία και για τις δύο πλευρές να αποδείξουν την αξία τους.

Backcourt

Για έναν ανεξήγητο λόγο, η ομάδα με το 25ο χειρότερο ποσοστό της λίγκας, με δύο από τους λιγότερο εύστοχους guards (Kobe, Nick Young) που θα πάσαραν μόνο σε καθρέφτη, απέκτησε και τον Lou Williams (NBA 6th Man of the Year 2015). Έναν στιγμιαίο σκόρερ, που έχει κάνει καριέρα λόγω της σπίθας που προσφέρει από τον πάγκο. Ικανός να πετύχει 10 πόντους σε 3 λεπτά αλλά και να αστοχήσει σε 8 συνεχόμενα σουτ (επίσης σε 3 λεπτά).

https://twitter.com/netw3rk/status/650848214371987456?ref_src=twsrctfw

Τα βλέμματα όμως πέφτουν στον D’Angelo Russell. To #2 pick της draft class του 2015. Ένα ψηλό PG (6’5) με εξαιρετικό court vision και σπάνια αίσθηση του του χώρου και του timing. Αυτό που τον κάνει μοναδικό είναι το πολύπλευρο ταλέντο του, για τα μόλις 19 του χρόνια. Σαν καθαρό PG, λειτουργεί με ωριμότητα, “αστρονομική διορατικότητα” (όπως δήλωσε ο Kobe), πολύ καλή πάσα και δεν υποπίπτει εύκολα σε λάθη, παρά την πολύ μικρή εμπειρία του.

Επιπλέον, είναι αρκετά ικανός να σκοράρει τόσο σε isolations, όσο και σε πικερό. Τη χρονιά που πέρασε στο Ohio State, όσες φορές δυσκολεύτηκε επιθετικά σαν PG, προσάρμοσε τη θέση του off-the-ball σαν SG, και βρήκε τρύπες και σαν σουτέρ.

Οι πρώτες φάσεις μεταξύ D’Angelo Russell και Julius Randle. Ένα δίδυμο που θα ακούσουμε πολύ τα επόμενα χρόνια.

Depth Chart

Πλεονεκτήματα

Αυτό που δεν θα λείψει στο (χρυσό-μωβ) Staples Center είναι η βροχή απρόσμενων σουτ. Οι Kobe, Nick Υoung και Lou Williams αποτελούν τον ορισμό του “streaky scorer”, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να αλλάξει τον ρυθμό του αγώνα φέρνοντας τα πάνω-κάτω. Προσθέτοντας την περσινή αποκάλυψη, Jordan Clarkson, και τον D’Angelo Russell, με σιγουριά μπορούμε να πούμε πως η επίθεση των Lakers θα βελτιωθεί αρκετά.

Αντίστοιχα, η άμυνα τους θα ενισχυθεί με τους Hibbert και Bass, αλλά πιθανώς όχι σε βαθμό που να θεωρείται “πλεονέκτημα”. Άλλωστε όταν είσαι στον πάτο, μόνο προς τα πάνω μπορείς να συνεχίσεις.

Μειονεκτήματα

• O ελέφαντας στο δωμάτιο παραμένει ο Kobe Bryant. Αν η εγωκεντρική συμπεριφορά του συνεχιστεί με την μορφή της μαύρης τρύπας στο γήπεδο, οι Lakers θα βρίσκονται σε κίνδυνο να χάσουν μια καλή χρονιά για “ψήσιμο” των νέων.
• Με δεδομένο ότι το ρόστερ γέμισε με παίχτες που σουτάρουν αλλά δεν πασάρουν, είναι απορίας άξιο αν ο Russell, που είναι ό,τι πιο κοντινό έχουν σε PG, είναι ικανός να τους οργανώσει από την rookie χρονιά του.
• Επιθετικά, είναι ανύπαρκτοι στο box. Όλοι οι ψηλοί τους είναι απελπιστικά κακοί στο σκοράρισμα. Κι ακόμα μετά από εφτά χρόνια καριέρας για τον Hibbert, είναι δύσκολο να χωνέψει κάποιος, πως ένας παίχτης στα 7’2 (2.18 cm), σκοράρει με το τραγικό 46% (career average).

Προπονητής

Η επιλογή του παλαίμαχου Laker Byron Scott το 2014 ήταν περισσότερο κίνηση ψυχολογικής τόνωσης (μετά τη θητεία-τσίρκο του D’Antoni), παρά μια ουσιαστική πρόσληψη ποιοτικού προπονητή. Το προφίλ του είναι καθαρά ενός old-school coach, με την κακή έννοια.

Στην εποχή που τα πάντα είναι επιστημονικά μετρήσιμα, και η ποιοτική εξειδίκευση σε συστήματα και spacing έχει φτάσει εξωγήινα επίπεδα, ο Scott επιμένει σε μια ξεπερασμένη νοοτροπία. Σε μια λίγκα που αποδεδειγμένα κερδίζουν οι ομάδες με την καλύτερη κίνηση μπάλας και με τρίποντα/spacing (Hello Warriors, Spurs!), οι περσινοί Lakers έκαναν το ακριβώς αντίθετο, θυμίζοντας εποχές ’90s που δεν υπήρχε motion offense και οι παίχτες έμοιαζαν με αγκυροβολημένα καράβια. Οι Λιμνάνθρωποι ήταν από τις τελευταίες ομάδες σε προσπάθειες από την περιφέρεια, αλλά και σε assists. Η απουσία πάσας ήταν εμφανής: κούρασαν με το να σουτάρουν, συχνά από μέση απόσταση, δηλαδή από το αποδεδειγμένα χειρότερο σημείο του παρκέ.

Σαν “παιδαγωγός” ο Scott ήταν επίσης κακός και παρωχημένος. Συνέχισε την ’90s λογική του να κατηγορεί παίχτες δημόσια, με την δικαιολογία πως η σκληρή διαπαιδαγώγηση τους κάνει “άντρες”. Αποτυγχάνοντας τόσο να τους φέρει πιο κοντά, όσο και να τους βελτιώσει σαν παίχτες.

Ελαφρυντικό για αυτόν είναι πως πραγματικά η ποιότητα του ρόστερ ήταν πολύ κακή, με background μια διοίκηση που δεν είχε ιδέα τι δρόμο να ακολουθήσει, θυσιάζοντας μια χρονιά για υψηλό pick.

Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια

• Με ένα αντιφατικό συναίσθημα μεταξύ δέους και αηδίας, αξίζει κάποιος να παρακολουθήσει τα τελευταία λεπτά του Kobe Bryant σε παρκέ. Οι ξινοί του μορφασμοί όταν η ομάδα θα συντρίβεται, και τα isolations που θα καταλήγουν στο σίδερο, θα είναι κάτι πιο κοντά σε ντοκιμαντέρ παρά σε επαγγελματικό μπάσκετ.
• D’Angelo Russell. Ο μικρός Laker θα έχει όλα τα φώτα πάνω του, και με δεδομένο το πολυσχιδές ταλέντο του, με αγωνία θα παρακολουθήσουμε την γέννηση ενός αστεριού.

Το Μαντείο του Ball Hog

Χειρότερα δεν γίνεται. Όχι, καμιά ομάδα δεν είναι ικανή να φτάσει στον απόπατο των 76ers. Οι Lakers θα βελτιωθούν, χωρίς να φοβίσουν κανέναν. Οι νίκες τους ίσως ξεπεράσουν τις 30, και θα παλέψουν, χάνοντας από τους Suns, για την 4η θέση στην Pacific. Για playoffs ούτε λόγος. Ας αρκεστούν οι οπαδοί τους, στις παράλογες φήμες που θα εμφανίζονται κατά καιρούς, παραγγέλλοντας τον Durant στο L.A.

The following two tabs change content below.

• Bio
• Latest Posts

Stavros Marinos

Αιρετικός Βουδιστής, θεοσεβούμενος αθεόφοβος, σκληροπυρηνικός συνομωσιολόγος, vegan αστρολόγος, αντικοινωνικός κοινωνιολόγος, πιστεύει στους εξωγήινους. Έχει περάσει περισσότερες ώρες ξύπνιος τη νύχτα βλέποντας NBA απ’ότι στο φως του ήλιου. Εμμονικός Fantasy Commissioner από το 2002, στις πιο «βαθιές» λίγκες του πλανήτη. Αν έπαιζε στο NBA, θα έστηνε αγώνες για να κερδίσει η ομάδα του στο fantasy. ΝΒΑ blogger από το 2007. Ακόμα πιστεύει πως ο Donté Greene θα γίνει All-Star.

Latest posts by Stavros Marinos (see all)

• TheBallHog Watch: Phoenix Suns και Aron Baynes - December 2, 2019
• 2019-20 Previews: Washington Wizards - October 27, 2019
• 2019-2020 Previews: Sacramento Kings - October 20, 2019
• Deep Για Deep Fantasy Sleepers 2019-20 - October 8, 2019
• Ο καλύτερος παίχτης του Κόσμου για 10 μέρες - March 14, 2018