Η ομάδα που εμείς οι γεννημένοι την δεκαετία του ΄80 μεγαλώσαμε μαζί της και την είδαμε να πρωταγωνιστεί και σαρώνει τους τίτλους χάρη φυσικά στον έναν και μοναδικό MJ. Μετά την μεταβατική περίοδο της δεκαετίας των ’00s ήρθε η κωλοφαρδία τύχη του draft του 2008, όπου οι Bulls κατάφεραν από τις μόλις 1,7% πιθανότητες να κερδίσουν το #1 του draft, στο οποίο επέλεξαν γηγενή Derrick Rose και να δουν στο πρόσωπο του τον νέο τους μεσσία, με τον ίδιο τρόπο που οι Αργεντίνοι είναι εσαεί καταδικασμένοι να αναζητούν τον νέο Maradona. Όμως σιγά σιγά όλη αυτή η πίστη στο πρόσωπο του γεννημένου στο Chicago point guard αρχίζει να χάνεται και ήδη οι πρώτοι ψίθυροι για ανταλλαγή του Rose ακούγονται όλο και πιο δυνατά στο United Center.
Τι κάνατε πέρσι;
Με την δεύτερη επιστροφή του Rose η προηγούμενη σεζόν έμοιαζε μία σεζόν για μεγάλα πράγματα για τους Bulls. Η παρουσία του δις πρωταθλητή στο NBA, Pau Gasol, και το βάθος στον πάγκο τους, με Gibson, Mirotic, Snell, Brooks, McDermott και Hinrich, συνηγορούσε σε κάτι τέτοιο και έχριζε την ομάδα ένα από τα δύο φαβορί (μαζί με τους Cavs) για την πρωτιά στην Ανατολή (μέχρι την επιβεβαίωση Μαντζούκα φυσικά). Η χρονιά ξεκίνησε αρκετά καλά (25-10), με τον Jimmy Butler, παρέα με τον Pau Gasol, να παίρνουν στις πλάτες τους την ομάδα. Ο πιο βελτιωμένος παίκτης τη προηγούμενης χρονιάς κατάφερε να έχει 20ppg με 46,2% στα εντός παιδιάς, ενώ ο Ισπανός forward/center έκανε ρεκόρ καριέρας στα rebounds, με 11,8 ανά παιχνίδι. Οι δύο παίκτες ήταν και μέσα στις επιλογές της Ανατολικής ομάδας για το All-Star Game που διεξήχθη στη Νέα Υόρκη.
Στο δεύτερο μισό της σεζόν, όμως, η εγχείρηση του Rose (έχασε σύνολο 31 παιχνίδια μέσα στη χρονιά), σε συνδυασμό με τις σύννεφα στις σχέσεις του Thibodeau με την διοίκηση της ομάδας, δεν επέτρεψαν στην ομάδα να λειτουργήσει με ηρεμία και να καταφέρει κάτι καλύτερο από το 50-32 και την τρίτη θέση στην Ανατολική Περιφέρεια. Θέση που την έφερε αντιμέτωπη στα playoffs με του Bucks, τους οποίους απέκλεισε στα έξι παιχνίδια, κερδίζοντας στο τελευταίο παιχνίδι με 54 πόντους διαφορά, επίδοση που αποτελεί ρεκόρ μεγαλύτερης νίκης σε παιχνίδι playoffs. Στην συνέχεια, όμως, ο κακός δαίμονας των Bulls τα τελευταία χρόνια, που ακούει στο όνομα LeΒron, μαζί με την παρέα του, δεν τους επέτρεψε να συνεχίσουν αποκλείοντας τους με 4-2, σε μία σειρά που είχε δύο παιχνίδια που κρίθηκαν στο τελευταίο σουτ.
Ενώ εμείς περιμέναμε στα ATMs
Αν περιμέναμε τους Bulls για να έχει ενδιαφέρον το φετινό καλοκαίρι σε ό,τι αφορά το μεταγραφικό παζάρι, ακόμα θα περιμέναμε. Οι αλλαγές στο ρόστερ της ομάδας αρχίζουν και τελειώνουν στην εξής μία: το draft pick. Οι Ταύροι επέλεξαν στο #22 του φετινού draft τον Bobby Portis, τον forward του Arkansas που είχε πέρσι 17,5 ppg και 8,9 rpg και ήταν μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας στο περσινό NCAA.
Στο τέλος του πρώτου γύρου του draft είναι δύσκολο να βρεις έναν παίκτη έτοιμο να μπει άμεσα στο rotation της ομάδας, γι’ αυτό πολλοί περίμεναν από τους Bulls να πάρουν έναν παίκτη για να δώσουν περισσότερο βάθος στην περιφέρεια τους. Κι επιπλέον να έχουν μία ακόμα επιλογή σε περίπτωση που ο ευπαθής Derrick Rose δεν μπορέσει να είναι απόλυτα υγιής μέσα στη σεζόν. Ο Portis είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση νέου forward που, βέβαια, θα είναι δύσκολο να πάρει λεπτά συμμετοχής στους φετινούς Ταύρους, εκτός και αν έχουν αποφασίσει να βγάλουν στην αγορά κάποιον από τους ψηλούς τους. Για το τελευταίο τη μεγαλύτερη πιθανότητα συγκεντρώνει ο Gibson.
Η αλλαγή όμως που συζητήθηκε όσο λίγες το φετινό καλοκαίρι στο NBA είναι στη θέση του προπονητή των Bulls. Τον Tom Thibodeau, μετά από πέντε χρόνια παρουσίας στο τιμόνι της ομάδας, διαδέχτηκε ο πρώην προπονητής της Iowa State, Fred Hoiberg. Η ομάδα τα τελευταία πέντε χρόνια έχει καταφέρει να είναι από τις μόνιμες διεκδικήτριες της κορυφής στην Ανατολική Περιφέρεια. Χαρακτηριστικό δε είναι ότι, επί εποχής Thibodeau, οι Bulls είχαν και τις πέντε χρονιές 45+ νίκες, ακόμα και την χρονιά του lock out.Επίσης, ο πρώην -πλέον- προπονητής τους, είναι ο δεύτερος μετά τον Phil Jackson σε ποσοστό νικών με 63%. Στα playoffs, όμως, δεν κατάφεραν τίποτα καλύτερο από έναν τελικό περιφέρειας την πρώτη χρονιά, αφού τις υπόλοιπες, λόγω των γνωστών τραυματισμών, έμεναν από δυνάμεις.
Η αλλαγή στην άκρη του πάγκου, βέβαια, φέρνει και αλλαγή φιλοσοφίας, καθώς από την αμυντική τακτική του Thibodeau πάμε στην γρήγορη και με συνεχείς κινήσεις επίθεση, που θέλει να δώσει στην ομάδα ο νέος coach.
Depth Chart
| PG | Derrick Rose | Aaroon Brooks | E'Twaun Moore | |
| SG | Jimmy Butler | Kirk Hinrich | Tony Snell | |
| SF | Mike Dunleavy | Doug McDermott | ||
| PF | Pau Gasol | Nikola Mirotic | Bobby Portis | Cristiano Felicio |
| C | Joakim Noah | Taj Gibson | Cameron Bairstow |
Πλεονεκτήματα
Get ready for the Hoiball
Ο τελευταίος απόφοιτος της πιο trendy σχολής σκέψης αυτή την στιγμή στο NBA, αυτής της πρόσληψης rookie coaches με φρέσκες ιδέες σε ομάδες με απαιτήσεις, είναι ο Fred Hoiberg. Η σειρά ξεκίνησε με τον Jason Kidd και τον Mike Budenholzer και έφτασε στο απόγειό της με τον Steve Kerr1)Στην Oklahoma πόνταραν στον Billy Donovan. Γιατί, όμως, μπορεί να αποτελέσει ο Fred Hoiberg συγκριτικό πλεονέκτημα για τους Chicago Bulls; Τί παραπάνω από τον Tom Thibodeau μπορεί να δώσει; Έχει άστρο ο Hoiberg; Έχουμε δεδομένα για να στηρίξουμε την ανακήρυξή του σε αβαντάζ; Όχι. Ας είμαστε ρεαλιστές, όχι. Και διαβάστε παρακάτω γιατί ναι.
Ο Thibodeau είναι ένας top-level coach, μια πραγματική ιδιοφυΐα στο στήσιμο της άμυνας, μα ταυτόχρονα ένας -στη δουλειά του- εμμονικός και αρτηριοσκληρωτικός τύπος, που δυσκολεύεται να δεθεί με τους παίκτες του. Η υπερχρήση των παικτών του είναι μια πασίγνωστη στην λίγκα πραγματικότητα, με σημαιοφόρο τον Luol Deng, τον οποίο ο Thibodeau χρησιμοποίησε όπως χρησιμοποιούμε τις κάλτσες μας, δηλαδή μέχρι να μη μείνει τίποτα παρά τρύπες και ξέφτια. Τον βλέπουμε στο Miami πλέον, παραγωγικό μεν ακόμη, μα εδώ και τρία χρόνια σκιά του δυναμικού εαυτού του σωματικά, κι ας πάτησε μόλις φέτος τα 302)έστω και αφρικάνικα. Το ίδιο και ο Noah, ο οποίος έχει να παίξει υγιής από το 2010 περίπου. Αυτή του η τακτική, σε συνδυασμό με τις κακές σχέσεις που είχε με τη διοίκηση, δεν επέτρεψαν στην ομάδα να φτιάξει αυτό το περιβάλλον γενικής ευρυθμίας που είναι απαραίτητο για να διεκδικήσει ισότιμα τον βασικό της στόχο. Ένα πρωτάθλημα. Ο Hoiberg είναι πιο προσιτός, χαμογελαστός και τέκνο της νέας εποχής, δύσκολα θα τρέξει μέχρι καταρρεύσεως το υλικό του.
Από εκεί και έπειτα, αναγνωρίζοντας στον Thibodeau την σχετική πρόοδο στην επιθετική αποδοτικότητα των Bulls χρόνο με τον χρόνο, καθώς μάθαινε και τα εκεί κατατόπια, είναι γεγονός πως δεν πέτυχε την βέλτιστη κεφαλαιοποίηση των μονάδων του σε αυτόν τον τομέα και η φετινή τοποθέτηση στο καλύτερο 1/3 της λίγκας σε offensive rating, είναι σε μεγάλο βαθμό έργο του συγκλονιστικού Butler και της απόκτησης της γριάς αλεπούς που λέγεται Pau Gasol. Η επίθεση παρέμενε βραδυκίνητη.
Ο Hoiberg έχει τη διάθεση, αλλά και την ευκαιρία, να κάνει τους Bulls να παίξουν γρήγορα. Όχι γρήγορα, με τον Nelsonειο ορισμό της λέξης που μεταφράζεται στην εκτέλεση σε πρώτη ευκαιρία με κάθε τρόπο, αλλά με ταχεία μεταφορά της μπάλας στο μισό γήπεδο μετά την επαναφορά/rebound, και την άμεση εκτέλεση του εκάστοτε play, δίχως το περιττό άσκοπο ντριμπλάρισμα που έχουμε συνηθίσει υπό τον Thibodeau, που συχνά κατέληγε σε εκδήλωση επίθεσης βαθιά στο 24άρι3)περίπου το 70% των επιθέσεων του Chicago ερχόταν μετά τα πρώτα 15” του ρολογιού. Αν αυτό οδηγήσει σε εκτέλεση επίθεσης στα πρώτα 10” καλώς, αν όχι υπάρχει ακόμα άπλετος χρόνος για reset και νέα απόπειρα για μια οργανωμένη προσπάθεια. Τουλάχιστον αυτός ήταν ο στρατηγικός σχεδιασμός του στο Iowa State.
Οι Bulls του Thibodeau παραδοσιακά βρίσκονταν στο τελευταίο 1/3 του πρωταθλήματος σε pace, με τους PGs τους να κατεβάζουν την μπάλα με την ησυχία τους και να σπαταλούν χρόνο να σετάρουν την επίθεση, με τον προπονητή να είναι αυστηρός στην τήρηση των σχεδίων του. Ο Hoiberg θα προσπαθήσει να κάνει τους δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς και τα drag screens μόνιμο στοιχείο της επίθεσης των Bulls, με σκοπό προφανώς να δώσει ευκαιρίες στους Rose, Butler, Brooks να επιτεθούν απέναντι σε άμυνες που ακόμα ψάχνουν το στήσιμό τους. Την λειτουργία των drag screens μπορείτε να δείτε στην αρχή του παρακάτω video, με τους ψηλούς που ακολουθούν το κατέβασμα της μπάλας να δίνουν ένα γρήγορο screen, προσπαθώντας να αιφνιδιάσουν την αντίπαλη άμυνα. Οι παραλλαγές του Hoiberg στην βασική ιδέα, και το υλικό των Bulls κάνουν τα σάλια όλων ημών των μπασκετόφιλων να στάζουν στον γιακά.
Φανταστείτε τον Mirotic με το δάχτυλο στη σκανδάλη, είτε μετά από early screen, είτε στο transition, να μπουμπουνίζει τρίποντα ερχόμενος ως trailer. Πολύ ενδιαφέρον είναι επίσης, το πώς ο νέος coach των Bulls θα ενσωματώσει τον Joakim Noah και το court-vision που αυτός διαθέτει στα παραπάνω sets.
Oμοιογένεια with a twist
Είναι φανερό πως οι Bulls ψάχνουν τον δικό τους Steve Kerr. Κι αυτό δεν σημαίνει πως απλά ψάχνουν τον άνθρωπο που θα τους φέρει τον πολυπόθητο τίτλο, αλλά ότι ποντάρουν σε μια συνταγή πιο ψαγμένη από την πρόσληψη ενός rookie coach. Ο κορμός (Noah, Butler, Rose, Gibson, Dunleavy) βρίσκεται χρόνια μαζί και η ομάδα είναι απαράλλαχτη από πέρσι, με εξαίρεση τον rookie Bobby Portis. Όπως είδαμε και στο preview των Pelicans η διατήρηση ενός συνόλου, συνοδευόμενη από αλλαγή προπονητή, ιδίως όταν αυτή δεν έρχεται λόγω κακών αποτελεσμάτων, συνήθως οδηγεί στην περαιτέρω ανάπτυξη της ομάδας. Τόσο στη Νέα Ορλεάνη, όσο και στο Chicago, ελπίζουν πως το μοντέλο Warriors θα πιάσει και σε αυτούς. Για να δούμε.
Μειονεκτήματα
Η καταπόνηση και η κατάσταση του Rose
Μετά από μια καταπληκτική τριετία που τον είδε να μεταμορφώνεται από hustle player σε αμυντικό της χρονιάς και μόνιμο κορτάκια των triple-doubles, πέρσι ήταν η στιγμή που η εγγύηση του Joakim Noah έληξε και άρχισε να διαλύεται στα εξ ων συνετέθη. Ανέκαθεν παίκτης που βασιζόταν κυρίως στον συγχρονισμό και την ένταση, παρά στα αθλητικά προσόντα, πέρσι ο συνδυασμός μόνιμων και νέων προβλημάτων συσσωρεύτηκε σε τέτοιο βαθμό που ο Noah ήταν αναπόφευκτα μια ταχύτητα πίσω από το παιχνίδι, και για πρώτη φορά έμοιαζε να είναι βάρος ακόμα και στην άμυνα των Ταύρων. Στην επίθεση η “πιάσαμε πάτο” στιγμή του ήταν ο τρόπος με τον οποίο τον αντιμετώπισε ο Jason Kidd στα playoffs, ρίχνοντας πάνω του πλάγιους ανερυθρίαστα και οδηγώντας τον σε ταπεινωτικές αστοχίες.
Ο Jimmy Butler χάνει παιχνίδια κάθε χρόνο με μικροπροβλήματα τραυματισμών, αναμενόμενα με την άγνοια κινδύνου με την οποία σηκώνεται στον αέρα και προκαλεί την επαφή στα drives του. Τα 39 λεπτά ανά αγώνα που παίζει την τελευταία διετία προκαλούν σύγκρυο στη διοίκηση που του οφείλει κοντά στα $ 100 εκατ. για την επόμενη πενταετία πλέον, μετά την σχετική ανανέωσή του το καλοκαίρι.
Ο Mike Dunleavy είναι ο φοροτεχνικός σου και, ταυτόχρονα, στα 35 του μπήκε για χειρουργείο στη μέση. Οι λέξεις εγχείρηση και μέση δεν συνδυάζονται όμορφα σε καμία πρόταση. Ποτέ.
Οι αστράγαλοι του Gibson θυμίζουν κρύσταλλα Βοημίας και το οδόμετρο του Gasol συνέχισε να γράφει στα γήπεδα της Γαλλίας, αντί να ξεκουράζεται σε κάποια παραλία της Ιβηρικής.
Και πάνω από όλα, έχουμε τον Derrick Rose, για τον οποίο αν απαριθμήσουμε για άλλη μια φορά τα προβλήματα της τελευταίας τριετίας, νομίζω ότι θα πάθω κατάθλιψη. Το 61/246 (24%) δεν είναι το ποσοστό του στα τρίποντα, αλλά το ποσοστό των αγώνων που έχει παίξει τα τελευταία τρία χρόνια4)για την ιστορία το ποσοστό στα τρίποντα πέρσι ήταν 28% – 76/271. Για ακόμη μια φορά πιστός στο ραντεβού του με τη Θεά Τύχη, ο Derrick Rose την πρώτη μέρα της φετινής preseason έσπασε τη μάπα του, ελλείψει διάθεσης για μετάφραση του τραυματισμού του. Έτσι μια μάσκα θα συνοδεύει το πρόσωπο του, ίσως για το υπόλοιπο της καριέρας του. Το ύφος του όταν τη φοράει είναι η ακριβής αποτύπωση της αντίδρασης σου όταν, άφραγκος και λιμασμένος, μυρίζεις το πιτόγυρο που ξέμεινε από προχτές στο ψυγείο.
Το στοίχημα για τον Hoiberg είναι όλοι αυτοί να παραμείνουν υγιείς, ή έστω αρτιμελείς. Τα παιχνίδια στο δελτίο του, όμως, είναι μάλλον απαγορευτικά για να οδηγηθεί στο ταμείο.
Οι σχέσεις των δύο Stars
Κατά τη διάρκεια των playoffs την περασμένη σεζόν, ο Dan Bernstein του CBS Σικάγο αναφερθεί σε μία ένταση μεταξύ Butler και Rose. Πολλοί πίστευαν ότι o Butler θα πρέπει να είναι το κεντρικό σημείο της ομάδας, ειδικά στην επίθεση. Η διαμάχη μεταφέρθηκε και στα media, καθώς μία εβδομάδα αργότερα ο Butler έκανε μια δήλωση για την επιθυμία να αναλάβει το ρόλο του ηγέτη.
Οι δυο τους δεν φαινόντουσαν να τα πηγαίνουν και τόσο καλά, εστιάζοντας κυρίως στους εαυτούς τους και όχι στους στόχους της ομάδας. Η ένταση υπήρχε μέχρι που ο Butler, με δηλώσεις του στα μέσα, είπε πως “έχω κουραστεί να ακούω φήμες για την σχέση μου με τον Derrick. Λατρεύω να τον έχω συμπαίκτη και θεωρώ ότι μπορούμε να είμαστε ένα από τα καλύτερα – αν όχι το καλύτερο – δίδυμο guards στο NBA.” καθησυχάζοντας διοίκηση, προπονητή αλλά και του φίλους της ομάδας.
Η αλήθεια είναι ότι ο Rose θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι οι συνεχείς τραυματισμοί του και η εκτόξευση του Butler, σημαίνει ότι πλέον θα πρέπει να ζήσει όντας το δεύτερο βιολί στην επίθεση των Ταύρων. Από την άλλη, ο Butler θα πρέπει να καταλάβει ότι οι Bulls θα είναι πολύ καλύτεροι με έναν υγιή και γεμάτο αυτοπεποίθηση Rose. Ο Thibodeau δεν φημιζόταν για τις σχέσεις που διατηρούσε με τους παίκτες. Αυτό είναι που ευελπιστούν οι ιθύνοντες της ομάδας να κάνει ο Hoiberg για να κρατήσει ευχαριστημένους τους δύο stars της ομάδας, αλλά και για να πετύχει τους στόχους της.
Προπονητής
Πολύς λόγος έγινε και προηγουμένως για τον νέο προπονητή των Bulls, Fred Hoiberg, που ήταν ο εκλεκτός της διαδοχής του Thibodeau. Ο τελευταίος μπορεί να φεύγει ως αποτυχημένος, κατά τη διοίκηση του franchise, εφόσον δεν κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα σε έναν τίτλο, είναι όμως ο δεύτερος σε ποσοστό νικών με 63,8% στην ιστορία της ομάδας πίσω μόνο από τον Phil Jackson, όπως αναφέρθηκε και ανωτέρω. Πίσω όμως στο νέο προπονητή, και για αυτόν έχουμε να πούμε πως ξεκίνησε την καριέρα του ως παίκτης και, αφού φοίτησε παίζοντας μπάσκετ στο κολέγιο του Iowa State, επελέγει στο #52 του draft του 1995 από τους Indiana Pacers, όπου και έπαιξε για τέσσερα χρόνια πριν μεταπηδήσει στους Bulls πετυχαίνοντας τους στην μεταβατική τους περίοδο, μετά τη διάλυση της δυναστείας. Ο Hoiberg αγωνίστηκε ακόμα στους Minesota Timberwolves μέχρι το 2005, τη χρόνια που χρειάστηκε να σταματήσει το μπάσκετ μετά από μια πετυχημένη εγχείρηση ανευρύσματος αορτής. Στο NBA έπαιξε σύνολο 541 παιχνίδια (τα 61 ως βασικός) με 5,4 ppg, 2,7 apg και 39,6% στα σουτ τριών πόντων.
Αμέσως μετά την επίσημη ανακοίνωση της αποχώρησης του από την ενεργό δράση, το 2006, μπήκε στο προπονητικό team των Timberwolves. Το 2010 τον προσέλαβε το Iowa State ως head coach και κατάφερε να γίνει ο προπονητής που έφτασε πιο γρήγορα τις 100 νίκες στην ιστορία του κολεγίου. Τον Απρίλιο του 2013 ο Hoiberg υπέγραψε 10ετές συμβόλαιο με το πανεπιστήμιο, έναντι μάλιστα του ποσού των $ 20 εκατ. με buyout $ 2 εκατ. σε περίπτωση που έφευγε για προπονητής σε άλλο κολέγιο και $ 500.000 αν ήθελε να κάνει το βήμα για το NBA. Βήμα που αποφάσισε να κάνει φέτος, όταν και τον επέλεξαν οι Bulls.
Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια
O Jimmy Butler έσκασε πέρυσι σαν μετεωρίτης στο star-system του NBA και δεν λέει να κοιτάξει πίσω5)τα έχουμε πει: η αγαπημένη φράση-κλισέ στα γραφεία του Ball Hog, που επαναλαμβάνεται σε κάθε, μα κάθε, ευκαιρία!!. Όχι, σοβαρά, κυριολεκτώ εν προκειμένω. Ο κάτοχος του βραβείου του πιο βελτιωμένου παίκτη για το περσινό πρωτάθλημα ήρθε για να μείνει. Πήρε την ομάδα από το χέρι την περσινή χρονιά που ο Rose δεν έδειξε τον πραγματικό του εαυτό6)αν αυτός ακόμα υπάρχει και δεν είναι ο προηγούμενος εαυτός του δηλαδή, μετατρέποντας τους μέτριους αριθμούς του τη σεζόν 2013-2014 (13,1 ppg, 4,9 rpg και 2,6 apg) σε αριθμούς MVP (20 ppg, 5,8 rpg και 3,3 apg, συμπληρώνοντας με 1,8 κλεψίματα σε κάθε αγώνα).
Και όλα αυτά χαρίζοντας μας ουκ ολίγα highlights μέσα στη σεζόν. Εμείς θα ξενυχτήσουμε τα βράδια ελπίζοντας ο Butler να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πέρσι και γιατί να μην τον δούμε να είναι και υποψήφιος για MVP.
Το μαντείο του BallHog
Με την Ανατολική Περιφέρεια να δυναμώνει κάθε χρονιά και περισσότερο, έστω και με μικρά βήματα, οι Bulls θα πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο από πέρσι για να είναι στην πρώτη τετράδα και να έχουν το πλεονέκτημα έδρας στον πρώτο γύρο των playoffs. Η λογική λέει ότι η επίθεση τους θα βελτιωθεί αρκετά, άλλωστε μόνο καλύτερη μπορεί να γίνει από το μονοδιάστατο παιχνίδι του Thibodeau τα προηγούμενα χρόνια. Όμως ερωτηματικό αποτελεί η ενέργεια που θα βγάλουν στην άμυνά τους. Αν καταφέρουν αν την κρατήσουν σε κοντινά επίπεδα με τα προηγούμενα χρόνια, αποδεικνύοντας πως ο σταθερός κορμός μιας ομάδας, όπως εν προκειμένω, αποκτά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, πλάι και πάνω των εξατομικευμένων των παικτών που τον αποτελούν, τότε έχουν τύχη και μάλιστα σημαντική. Αλλιώς θα έχουμε την πρώτη ομάδα που παίζει “δυτικό” μπάσκετ στην Ανατολική Περιφέρεια. Και όλοι στο Chicago ελπίζουν να μην έχουν τις τύχες των Suns7)δύσκολο, αλλά ωραίο σαν κατάληξη του άρθρου, όχι;.
Loukas Moschoulas
Latest posts by Loukas Moschoulas (see all)
- 2019-20 Previews: Toronto Raptors - October 21, 2019
- 2019-20 Previews: San Antonio Spurs - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Oklahoma City Thunder - October 18, 2019
- 2019-20 Previews: Minnesota Timberwolves - October 17, 2019
- 2019-20 Previews: Millwaukee Bucks - October 15, 2019
| ↑1 | Στην Oklahoma πόνταραν στον Billy Donovan |
|---|---|
| ↑2 | έστω και αφρικάνικα |
| ↑3 | περίπου το 70% των επιθέσεων του Chicago ερχόταν μετά τα πρώτα 15” του ρολογιού |
| ↑4 | για την ιστορία το ποσοστό στα τρίποντα πέρσι ήταν 28% – 76/271 |
| ↑5 | τα έχουμε πει: η αγαπημένη φράση-κλισέ στα γραφεία του Ball Hog, που επαναλαμβάνεται σε κάθε, μα κάθε, ευκαιρία!! |
| ↑6 | αν αυτός ακόμα υπάρχει και δεν είναι ο προηγούμενος εαυτός του δηλαδή |
| ↑7 | δύσκολο, αλλά ωραίο σαν κατάληξη του άρθρου, όχι; |
