Άδεια και δίπλωμα
Γεννημένος στο βιομηχανικό κέντρο και τους δύσκολους δρόμους του Baton Rouge της Louisiana όπου κυριαρχεί η ανεργία και η φτώχεια, τα ναρκωτικά πωλούνται σαν χαρτομάντηλα στα φανάρια και η εγκληματικότητα κάνει το Chicago να μοιάζει Ελβετία. Με 11 φόνους ανά 1000 κατοίκους είναι κάτι σαν πρωτεύουσα του συγκεκριμένου “σπορ” στην Αμερική. Η πίεση που δημιουργεί φτώχεια1)είναι η τρίτη φτωχότερη πολιτεία των ΗΠΑ μπροστά μόνο από τις πολιτείες του Mississippi και του Arkansas σε συνδυασμό με την απαράδεκτη νομοθεσία για τα όπλα, κάνουν τους δρόμους της Louisiana να μοιάζουν με εμπόλεμη ζώνη. Σε πρόσφατη τροπολογία, η οπλοφορία χαρακτηρίστηκε θεμελιώδες δικαίωμα, ενώ η φανερή οπλοφορία όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά είναι και περηφάνια για τους ντόπιους οπλολάγνους.
Αααααχ, αμερικάνικος νότος…
Πέρα από αυτά λοιπόν, το Baton Rouge αποτελεί γενέτειρα των Glen “Big Baby” Davis, Brandon “Mr. Average” Bass, Tyrus “How do you spell bust?” Thomas και Marcus “Lil’ Buckets” Thornton, που είναι όλοι περίπου συνομήλικοι του Temple, και συμπαίκτες του στο LSU.
Mαντέψτε ποιος από τους πέντε είναι σκυλί του πολέμου και ποιοι είναι καλή παρέα για ganja-fest. Επίσης, τι είναι αυτό στα πόδια του Glen Davis;!;
Με τον πρώτο μάλιστα τον συνδέει πολύ στενή σχέση. Συμμαθητές στο high school με τον Garrett, ο πατέρας Temple έγινε κάτι σαν κηδεμόνας του Glen Davis, καθώς η μητέρα του είχε ζητήματα με τον εθισμό της στην ηρωίνη και ο Glen μετακόμισε με τους Temples. Από ένα άρθρο που χρονολογείται στον καιρό που ο Davis και ο Temple αγωνίζονταν μαζί στο LSU, ένας τύπος δηλώνει μεταξύ σοβαρού κι αστείου πως ο Glen έτρωγε τα δημητριακά του στο ίδιο μπολ που η Tonya Davis, η μητέρα, έφτιαχνε κοκτέιλ ναρκωτικών.
Και πως βρέθηκε στα μέρη μας;
Μικρός ο Temple ασχολήθηκε με το άλμα εις μήκος και το τριπλούν, εκμεταλλευόμενος τα αθλητικά γονίδια που είχε κληρονομήσει από τον μπασκετμπολίστα πατέρα του.
Ο Collis Temple ήταν ο πρώτος μαύρος αθλητής στην ομάδα μπάσκετ του LSU, στον απόηχο του civil rights movement, σπάζοντας το λευκό φράγμα στις αρχές της δεκαετίας του ’70, υπομένοντας παράλληλα ρατσιστικές επιθέσεις, μέχρι απειλές για τη ζωή του, όπως συμβαίνει με κάθε φορέα αλλαγής σε οπισθοδρομικές κοινωνίες. Ο αδερφός του Garrett αγωνίστηκε κι αυτός με τους Tigers, χτίζοντας μια οικογενειακή παράδοση των Temples στο πανεπιστήμιο της Louisiana.
Παρά την οικογενειακή παράδοση, ο Garrett Temple δεν ήταν κάποιο τρομερό ταλέντο στο μπάσκετ κι έτσι δεν έπαιξε τη σεζόν 2004-05 για να δουλέψει στο παιχνίδι του. Από την επόμενη χρονιά έφτιαξε το όνομά του σαν defensive stopper στο LSU, κλειδώνοντας τους αντιπάλους του με την ένταση και τα σωματικά του προσόντα και, ταυτόχρονα, προσφέροντας σποραδικά στους άλλους τομείς του παιχνιδιού. Τι κι αν έπαιζε 33,3 λεπτά μέσο όρο, δεν σκόραρε παρά μόνο 5,1 πόντους ανά αγώνα. Έμεινε στο κολέγιο και τα τέσσερα χρόνια, αγωνιζόμενος σταθερά πάνω από 30 λεπτά και μάλιστα ως senior έσπασε και το ρεκόρ λεπτών συμμετοχής του κολεγίου. Αναπτύχθηκε λιγάκι ως playmaker, μα δεν ξεπέρασε ποτέ τους 8,6 πόντους ανά αγώνα.
Η μεγαλύτερη κολεγιακή στιγμή για τον Temple, αλλά και το LSU υπό τον John Brady, ήταν η freshman season, το 2005-06, κατά την οποία έφτασαν στο final four, αποκλείοντας το #1 Duke2)με τον Temple να κάνει καταπληκτική δουλειά πάνω στον superstar J.J. Redick αναγκάζοντάς τον σε 3/18 σουτ! και το #2 Texas για να φτάσουν στο πρώτο τους final four μετά το 1986.
Τα νούμερά του και η στασιμότητά του κατά τη διάρκεια των κολεγιακών του χρόνων δεν έπεισαν τους ιθύνοντες των ομάδων του NBA να τον επιλέξουν στο draft κι έτσι για τον Garrett Temple ο δρόμος προς το ΝΒΑ θα έπρεπε να περάσει από training camps, summer leagues και 10ήμερα συμβόλαια. Ένας δρόμος με πολύ ιδρώτα, σκληρή δουλειά και επιμονή. Η ειδικότητά του δηλαδή.
Κάπως έτσι, η καριέρα του στο NBA μπορεί να χωριστεί σε δύο τόμους:
Τόμος Α’ – Ένας άσημος γυρολόγος
Οι πρώτοι μήνες της σεζόν 2009-10 ήταν για τον Garrett Temple ένα ping pong μεταξύ Houston Rockets και Rio Grande Valleys, 10ήμερα συμβόλαια, προπονήσεις και με τους δύο και σκόρπιες (εννέα τον αριθμό) εμφανίσεις με την κόκκινη φανέλα των Rockets.
Εν συνεχεία, η αποχώρηση του Martin από το Sacramento3)με προορισμό το Houston, σε συνδυασμό με το δίδυμο PGs Udrih-Sergio Rodriguez που είχε στη διάθεσή του ο Paul Westphal, έφεραν τον Garrett για 10 ημέρες στους Βασιλιάδες. H σημαντικότερη στάση στο roller coaster που ήταν η πρώτη του σεζόν, ήταν η εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Gregg Popovich, που μετά από ένα δεκαήμερο συμβόλαιο τον υπέγραψε και για το υπόλοιπο της σεζόν, ψήνοντάς τον παράλληλα και σε playoffs περιβάλλον. Έπαιξε μαζί τους σε 19 παιχνίδια, ξεκινώντας βασικός τέσσερις φορές.
Η δουλειά με τους Spurs συνεχίστηκε και στο summer league της επόμενης σεζόν, όπου ο Temple εξέλισσε κι άλλο τον ρόλο του defensive specialist που είχε φτιάξει στο κολέγιο, προσπαθώντας παράλληλα να αναπτύξει κάτι που να μοιάζει με λειτουργικό εξωτερικό σουτ. Τρεις αγώνες πρόλαβε να παίξει τη σεζόν 2010-11 πριν γίνει waive από τους Spurs, για να ξανανέβει στο στο τραμπολίνο των 10ήμερων συμβολαίων.
Επόμενοι σταθμοί, Milwaukee Bucks και Charlotte Bobcats για μόλις 9 και 12 παιχνίδια αντίστοιχα. 24 φορές έπαιξε στο NBA εκείνη τη σεζόν, δίχως να ξεχωρίσει σε δύο δυσλειτουργικά franchises.
Το πέρασμα από πέντε franchises και ισάριθμους προπονητές, δίχως να αφήσει το αποτύπωμά του, τον οδήγησε στο να ψάξει για μεροκάματο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και την Ιταλία, όπου φόρεσε τη σεζόν 2011-12 τη φανέλα Novipiu Casale Monferrato, η οποία τερμάτισε τελευταία στον βαθμολογικό πίνακα του ιταλικού πρωταθλήματος, με τον συμπαθή guard να ικανοποιεί, αλλά να μην εντυπωσιάζει.
Τόμος Β’ – Ρίζες στην Washington
Πίσω στις Η.Π.Α., οι Washington Wizards ψάχνουν αξιόπιστες λύσεις πίσω από την ανερχόμενη back-court τους που απαρτίζεται από τον John Wall, που ήδη θεωρείται ο franchise player της ομάδας και τον rookie Bradley Beal. Η αναζήτησή τους είναι εκτενής και περιλαμβάνει μόνο τη σεζόν 2012-13 τα ονόματα των A.J. Price, Shelvin Mack, Shaun Livingston, Jannero Pargo, Cartier Martin και Jordan Crawford. Α, ναι. Και τον Garrett Temple. Mack και Pargo δεν ενθουσίασαν ακριβώς με την απόδοσή τους και έπαιξαν από επτά παιχνίδια έκαστος. Ο Shaun Livingston τίναζε ακόμα τη σκουριά του φρικιαστικού τραυματισμού του, ανέτοιμος ακόμα να αναλάβει τον supersub ρόλο που τον βλέπουμε την τελευταία τριετία να γεμίζει με τρόπο αξιοθαύμαστο. Ο Cartier Martin άρμοζε μόνο σε διαγωνισμό τριπόντων. O Crawford είχε τις γνωστές του εκρήξεις και ίσως το περισσότερο επιθετικό ταλέντο του σωρού, ωστόσο δεν τίκαρε το κουτάκι “αξιοπιστία” και έτσι ο A.J. Price με τον Garrett Temple εκμεταλλεύτηκαν τους τραυματισμούς των Wall4)έχασε 33 παιχνίδια και Beal5)26 για να ξεκινήσουν 22 και 36 παιχνίδια αντίστοιχα.
Η αμυντική προσήλωση και η low-turnover προσέγγιση του Temple στην επίθεση εκτιμήθηκαν από το επιτελείο της Washington και η εργατιά ανταμείφθηκε με την υπογραφή διετούς συμβολαίου έναντι του minimum μισθού. Αγωνιστικά η επόμενη χρονιά ήταν η επιτομή του “ξεκουράζω για λίγο τον βασικό”, καθώς αγωνίστηκε σε 75 παιχνίδια, με μέσο όρο 8,5 λεπτά ανά αγώνα. Μόνο πέντε ακόμη παίκτες έχουν πετύχει αυτόν τον συνδυασμό, και μόνο ο Nazr Mohammed την τελευταία 20ετία – συμπτωματικά την ίδια σεζόν.
Όχι ακριβώς η πληροφορία που θέλει κανείς να προσθέσει στο βιογραφικό του, ωστόσο κατάσταση χρήσιμη για να χτιστεί μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης με το franchise των Wizards. Την επόμενη χρονιά, το 2014-15, σε ελαφρώς αναβαθμισμένο ρόλο6)με άλλα λόγια o Beal έχασε περισσότερα παιχνίδια έδειξε ψήγματα αποτελεσματικότητας από τα 7,25. Αγωνίστηκε σε 52 παιχνίδια με 18 starts, με μέσους όρους 4 πόντους, 2 rebounds, 1 assist σε 14′ περίπου αγωνιστικά λεπτά, συνεχίζοντας να μοχθεί για την επιβίωσή του στον κόσμο του NBA.
Kαι φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα, που η αποχώρηση του Paul Pierce έχει αφήσει μια χαίνουσα τρύπα στο rotation πίσω από τον νέο starting SF, Otto Porter Jr.. Ο Temple φαίνεται να βρίσκει ακόμα περισσότερο τον ρόλο του, μοιραζόμενος μεταξύ του 2 και του 3, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση τόσο στο σουτ όσο και στο drive του. Τα αποτελέσματα δεν εντυπωσίαζαν, μέχρι τις 19/12 του έτους 2015, όταν και σκόραρε career High, της τάξεως των 21 πόντων, παρέα με 5 rebounds, 3 assists και 2 κλεψίματα στην νίκη των Wizards επί των Hornets.
Δύο μέρες μετά, ανεβασμένος στο μαγικό χαλί της αυτοπεποίθησης που του έπλεξε αυτή η εμφάνιση, κάνει εκ νέου career high με 23 πόντους, με ίδια συνεισφορά στις άλλες κατηγορίες, αλλά και 5 τρίποντα, προκαλώντας ένα συλλογικό εγκεφαλικό στους Sacramento Kings, που έβλεπαν αποσβολωμένοι τον Temple να τους βυθίζει βαθύτερα στον πάτο της Δύσης.
Και τι μέρος του λόγου είναι;
Είπαμε, είναι αθλητής και σκύλος. Κατάλαβε νωρίς ότι το ψωμί του θα το βγάλει από την άμυνα και κατάφερε να δουλέψει ώστε να γίνει ένας πολύ καλός on και off the ball αμυντικός, χωρίς να ρισκάρει υπερβολικά για να βγάλει -χρήσιμα για το βιογραφικό του- νούμερα. Όσο μπορεί να κρατάει σε επιφυλακή τις αντίπαλες άμυνες είναι χρησιμότατο back-up, όταν όμως νιώθουν άνετα να τον αφήνουν παντελώς ελεύθερο αποτελεί πρόβλημα για τον προπονητή του.
Είναι αυτός ο συμμαθητής σου που ήξερες ότι θα σε πεθάνει στο τρέξιμο, είτε παίξετε μπάσκετ, είτε μπάλα, είτε οτιδήποτε, που έμοιαζε να μην κουράζεται ποτέ και από τίποτα.
Διακρίνεται για την κάπως awkward ντρίπλα του και τα drives που οδηγούν σε περίεργα σουτ, λόγω της όχι και τόσο καλής ικανότητάς του να στρίψει με την μπάλα στα χέρια.
Φάε μια τυρόπιτα και θα με θυμηθείς
Όποιος έχει εικόνα του Σπύρου Μούρτου δεν μπορεί παρά να δει τις ομοιότητες. Ειδικά αυτός ο fake small forward ρόλος είναι μοναδικός στους δυό τους, όσο και η επιβράβευση της επιμονής τους από ένα franchise.
Έχει φτιάξει video γι’ αυτόν ο DownToBuck (aka Scout Porn):
Αν δεν έπαιζε μπάσκετ…
… πιθανότατα θα διακρινόταν σε κάποιο άθλημα του στίβου, ή θα ήταν προπονητής στίβου, γενικά θα ήταν κάτι με φόρμες που είναι ψυχολογικά συνδεδεμένο με δουλειά και ιδρώτα.
Θα μπορούσε, επίσης, να βγάζει το ψωμί του παίζοντας σε αθλητικά motivational videos. Είναι αυτός ο τύπος, απλά έλαχε να είναι πιο καλός και πιο υπομονετικός ώστε να παίξει στο NBA. Δεν θα προκαλέσει έκπληξη αν μετά το τέλος της καριέρας του κάνει κάτι τέτοιο, συνεργαζόμενος με κάποιο χριστιανική ακαδημία ή με κάποιο κέντρο απεξάρτησης.
Θα μπορούσε να είναι οι φρυγανιές στο ντουλάπι και η μουστάρδα στο ψυγείο. Δεν θα τα λαχταρήσεις ποτέ, δεν θα ενθουσιαστείς στην προοπτική τους, κι όμως, θα σε βγάλουν ασπροπρόσωπο χωρίς γκρίνιες ή δεσμεύσεις σε διάφορα άφραγκα βράδια του χειμώνα.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | είναι η τρίτη φτωχότερη πολιτεία των ΗΠΑ μπροστά μόνο από τις πολιτείες του Mississippi και του Arkansas |
|---|---|
| ↑2 | με τον Temple να κάνει καταπληκτική δουλειά πάνω στον superstar J.J. Redick αναγκάζοντάς τον σε 3/18 σουτ! |
| ↑3 | με προορισμό το Houston |
| ↑4 | έχασε 33 παιχνίδια |
| ↑5 | 26 |
| ↑6 | με άλλα λόγια o Beal έχασε περισσότερα παιχνίδια |
