NBA Playoffs Report – Conference Semifinals Game 5

Posted on May 12 2016 - 7:34pm by The Ball Hog
Categorized as
1586
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Ολοκλήρωση και των πέμπτων αγώνων για τις τρεις σειρές ημιτελικών Περιφερειών που συνέχισαν ως εδώ, και είχαμε ολοκλήρωση της μίας και συνέχιση του απρόβλεπτου στις άλλες δύο. Όπως γράψαμε και στο προηγούμενο report, “ο Curry γύρισε, το πάρτι έληξε”,  με το Portland, όμως, παρά τη φαινομενικά εύκολη πρόκριση των πρωταθλητών με 4-1, να τους δυσκολεύει ιδιαίτερα, ολοκληρώνοντας τη φετινή του σεζόν όντας ιδιαίτερα κερδισμένο, τόσο σε παραστάσεις και εμπειρίες, όσο και σε εντυπώσεις. Τα άλλα δύο match ups βρίσκονται στο 3-2, με την Oklahoma να καταθέτει τεράστια μπασκετοσύνη και να είναι έτοιμη να προκαλέσει μία μεγάλη έκπληξη, ακυρώνοντας το πολυαναμενόμενο ραντεβού των Spurs με τους Warriors στον τελικό της Δύσης. Αν και κάποιοι εδώ γύρω προσεύχονται για αυτή την αναστάτωση, και ενδεχομένως για ακόμα μεγαλύτερη… Τέλος, στο Miami – Toronto το σκορ είναι κι εκεί στο 3-2 με το πιθανότερο αποτέλεσμα να είναι η πρόκριση της ομάδας που θα μείνει στο τέλος με πέντε υγιείς παίχτες. Κι όλο αυτό, μόνο και μόνο για να σκουπιστεί στη συνέχεια από το Cleveland. Ένα Cleveland που απολαμβάνει τις καλύτερες και πιο ξεκούραστές του μέρες, με την ομάδα να έχει βρει επιτέλους τη χημεία της και να αποδίδει σύμφωνα με τις -κατά τα χαρτιά- δυνατότητές της. Κι όλα αυτά, ενώ ακόμα ο “Βασιλιάς” δεν έχει χρειαστεί να πατήσει το κουμπί ενεργοποίησης της νιτρομπουκάλας των περσινών τελικών. Τα φετινά playoffs αποδεικνύονται, όχι ακραία ανατρεπτικά, αλλά σίγουρα καθόλου -βάσει των προβλεπόμενων- αναμενόμενα. 

Για να δούμε, λοιπόν, αναλυτικότερα τί έγινε στα Game 5 των τριών αναμετρήσεων σε ένα ακόμα Playoffs Shootaround του Ball Hog.

NBA Shootaround

Oklahoma City Thunder @ San Antonio Spurs: 95-91 (OKC leads 3-2)
Suicide II: Return of the suicidals

Σοβαρά τώρα. Μέχρι το πέμπτο παιχνίδι της σειράς, όλα όδευαν ορθώς και as planned. Εντάξει, είχαμε ένα break κάπως αφύσικο (με διαιτητική σφαγή #grafikos_ellinas_opados) και ένα ακόμα κάπως πιο φυσιολογικό. Η αλήθεια, βέβαια, ήταν ότι είχαμε υποτιμήσει το πόσο ισορροπημένη είναι η σειρά.

Ωστόσο, ότι στο Game 5 θα έκαναν τέτοια υπέρβαση οι Thunder, η ομάδα με το μεγαλύτερο άθροισμα ταλέντου και το μικρότερο κοινής λογικής, δεν το περίμενε κανείς. Δηλαδή, να το πούμε πολύ απλά:

Αυτό.

Οπότε η λογική εξήγηση, που λατρεύουμε να αναζητήσουμε, βρίσκεται σε κάποιες τάσεις αυτοκτονίας που επέδειξαν οι Spurs. Αυτές ξεκίνησαν να φαίνονται στο πρώτο δωδεκάλεπτο, όταν οι Spurs έμειναν στα χαμηλότερα τους στην φετινή postseason από άποψη σκοραρίσματος, με μόλις 16 πόντους και 32% FG. Όμως, παρά την αστοχία τους και το ξύλο που έφαγαν, οι Spurs έμειναν πίσω στο σκορ μόλις με έξι πόντους, χάρη στα εφτά λάθη των Thunder.

Μέχρι το ημίχρονο δε, οι Spurs είχαν φτάσει να ελέγχουν απόλυτα τον αγώνα και στις δύο άκρες του γηπέδου, με ακρογωνιαίο λίθο σε αυτές τον Kawhi (17 pts/4 reb/3 stl) και προηγούνταν με 48-43, χάρη σε δύο σερί τρίποντα των Leonard και Green. Όλα αυτά, παρά κάτι τέτοια θαύματα του Durant:

Μέχρι τα μέσα της τρίτης περιόδου τα ίδια: αργά, αλλά σταθερά η διαφορά αυξανόταν, χάρη στην τριάδα που θα διαδεχθεί τους Duncan-Parker-Ginobili, τους LMA-Kawhi-Green και ιδιαίτερα, χάρη στον Danny Green, ο οποίος μέσα στην τρίτη περίοδο βρέθηκε να έχει νούμερα από αυτά που βγάζει κάθε χρόνο στα playoffs, όταν και ξυπνάει από τη χειμερία νάρκη του.

Όμως, οι Thunder έβγαζαν πολύ ενέργεια μέσα στο γήπεδο και μόλις έφτασε η διαφορά σε διψήφια επίπεδα, άρχισαν -επίσης σταδιακά- να την μειώνουν.

Και επειδή Fortes Fortuna Iuvat, κάθε κάρφωμα που κάνει poster δύο Spurs, χρειάζεται και ένα Curry-ικό τρίποντο για να κάμψει πλήρως την ψυχολογία του αντιπάλου.

https://twitter.com/Esportudo/status/730225257471053825

Παρόλ’ αυτά, τέσσερα λεπτά πριν το τέλος, οι Spurs φτάνουν σε απόσταση αναπνοής, αφού προηγούνται με 88-83, με το κλέψιμο και ανατριχιαστικά εύκολο κάρφωμα του Kawhi Leonard.

Και μετά;

Αν θέλουμε να το θέσουμε απλά, από τις επόμενες δέκα επιθετικές ενέργειες των Spurs, ο Parker ευστόχησε σε ένα δίποντο και σε μια βολή, την ώρα που οι Thunder έβαλαν 13 πόντους.

Αν θέλουμε να το θέσουμε πιο αναλυτικά, ο Parker δέχθηκε κόψιμο, ο Aldridge αστόχησε, ο Duncan κόπηκε, o Aldridge αστόχησε, ο Parker ευστόχησε, ο Parker αστόχησε, ο Parker ευστόχησε σε μία βολή, ο Parker αστόχησε, ο Leonard αστόχησε και ο Green αστόχησε. Τι λέγαμε πιο πάνω;

https://twitter.com/SheaSerrano/status/730220603395837953

Αν θέλουμε να το θέσουμε με στερνογνωσία (sic), όπως γράφαμε μετά τον δεύτερο ημιτελικό, η επίθεση των Spurs έχει γίνει, όχι ακριβώς προβλέψιμη, αλλά σίγουρα μονοδιάστατη, καθώς από το “τίκι-τάκα” του 2014, κυριαρχούν βαρύτατα στην επίθεση των “σπιρουνιών” τα plays που ανοίγουν χώρο για προσπάθεια για τους Aldridge, Leonard και Green. Και το πιο προβληματικό είναι ότι η επίθεση των Spurs διακατέχεται, όχι μόνο από μονομέρεια, αλλά και ανεξήγητες εμμονές: ο αμυντικός αδύναμος κρίκος Kanter μάρκαρε τον Aldridge, που στην σειρά μοιάζει με τον Iron Man και στα τελευταία δεκαπέντε λεπτά, δεν υπάρχει καμία συστηματική προσπάθεια από την ομάδα για να τον ποστάρει.

Και αν θέλουμε να το θέσουμε νεοελληνικά οπαδικά, τους έσφαξε πάλι η διαιτησία τους Spurs (#grafikos_ellinas_opados): εδώ βλέπουμε χαρακτηριστικά ότι το “πιασμένο” διαιτητικό τρίο δεν σφυρίζει το πρώτο φάουλ “χαμηλά” στον Westbrook, αλλά το δεύτερο για να πάρει και μια βολή bonus.

There can be only one (no. 2)

Σε αυτή την σειρά, πολλοί ασχολούνται με τον οργιώδη Aldridge ή με την μονομαχία στο “3”.

Μετά το εξαιρετικό ματς του Kawhi δε στο πέμπτο παιχνίδι, τα νούμερα έχουν σχεδόν ισοσκελιστεί. Για να δούμε λίγο που βρισκόμαστε:

123

Όμως, το Game 5 έχει ένα ονοματεπώνυμο. Την ίδια ώρα που το NBA ανακοίνωνε το back-to-back MVP του Curry με 131/131, στο γήπεδο συναντήθηκαν οι δύο από τους τρεις που κυνηγούσαν τη δεύτερη θέση -ο τρίτος έχει ήδη πάει τελικό και περιμένει. Και ο Westbrook αποφάσισε να κάνει ένα καταπληκτικό παιχνίδι: 35 πόντους, 11 rebounds, 9 assists και 8 λάθη1)με αυτό το τελευταίο, μπορούμε να μιλάμε με ασφάλεια για “vintage Westbrook game”. Το δε τέλος του παιχνιδιού το υπέγραψε και με ένα “vintage Westbrook play”, όταν, αντί να περιμένει ο Russ στην γωνία του να του κάνουν φάουλ, όρμησε και πήρε ένα τσαμπουκαλεμένο καλάθι και φάουλ, με τους Thunder έναν πόντο μπροστά με 10” για την λήξη και την μπάλα δικιά τους.

Μαζί δε με το “άλλο μισό” του στο παρκέ, στα hipster ντυσίματα και στις swaggy δηλώσεις, άθροισαν 58 πόντους, 14 assists -που σημαίνει πως, σκόραραν ή πάσαραν τους 80 από τους 95 πόντους των Thunder. Βεβαίως, τέτοια στατιστικά δεν είναι ποτέ ελπιδοφόρα, ειδικά απέναντι στον Popovich, ωστόσο, οι Durant-Westbrook δεν είναι μίζεροι και μετά το τέλος του αγώνα προφανώς είχαν το κάτωθι ύφος.

Η ώρα των μεγάλων συμβολαίων

BJ Armstrong. John Paxson. Robert Horry. Mario Elie. Steve Kerr. Austin Croshere. Aaron McKie. Bruce Bowen. Scott Pollard. Raja Bell. Derek Fisher. Lamar Odom. Udonis Haslem. Norris Cole. Boris Diaw. Matthew Dellavedova. Steven Adams.

Η Ιστορία αναδεικνύει τους ήρωες της, καθώς βαδίζουμε βαθιά στα playoffs. Και κάθε χρόνο, εκτός από τους γνωστούς ήρωες MJ, Hakeem, Shaq, Reggie, “Answer”, Timmy, Nash, Kobe, “Flash”, “King”, KD, Russ υπάρχουν οι αφανείς – όλη τη χρονιά – ήρωες, οι οποίοι χτίζουν τον δικό τους μύθο στην ύστερη postseason. Και αν οι καιροί είναι κατάλληλοι, τότε συνδυάζουν αυτούς τους 15 αγώνες διασημότητας2)κατά το 15′ διασημότητας με μεγάλα συμβόλαια.

Βέβαια, το συμβόλαιο του Steven Adams λήγει το καλοκαίρι του ’17, με δυνατότητα επιπλέον μονοετούς επέκτασης, αλλά ο Νεοζηλανδός φαίνεται πως το έχει πιάσει το νόημα, όντας ιδιαίτερα έξυπνος, αφού κατάγεται από την χώρα που γυρίστηκε ο “Άρχοντας των Δαχτυλιδιών” (άσχετο): το ίδιο καλοκαίρι λήγουν τα συμβόλαια των Westbrook, Ibaka, καθώς και του Roberson, που έχει τους ίδιους όρους με τον “Kiwi Phenom”.

Full disclosure: αν είχατε έναν center, που στα 22 του περνάει όλη την χρονιά βάζοντας στον πάγκο τον νεοαποκτηθέντα Enes Kanter των $ 16,407 εκατ. για φέτος και των $ 17,145 εκατ. του χρόνου, ενώ είναι από τους τελευταίους στο usage rate (λογικό από την στιγμή που το “στεγνώνουν” οι Westbrook – Durant), θα του δίνατε μεγάλο συμβόλαιο; Κι αν σας λέγαμε πως κάνει νούμερα double-double στα playoffs; Κι αν σας λέγαμε πως απέναντι σε μια τρομερή frontline, της ίσως πιο διαχρονικά δομημένης ομάδας στην Ιστορία, προερχόμενης κιόλας από την καλύτερη σεζόν της, είναι σε όλη την σειρά ο τρίτος καλύτερος παίκτης της, με ελεεινό usage rate και πάλι, αλλά με αριθμούς 10,2 ppg/12 rpg/1 bpg/67% FG/35 mpg και +16 στο +/-, το καλύτερο σε πέντε παιχνίδια3)για την ακρίβεια ο μόνος από τους έξι – βασικοί και Kanter – που έχουν παίξει και στα πέντε παιχνίδια, που έχει θετικό πρόσημο;

Και επιτέλους, μην δίνετε σημασία ότι μοιάζει με τον Captain Hook!

Και επιτέλους, μην δίνετε σημασία ότι μοιάζει με τον Captain Hook!

Την ίδια ώρα, ένα ερώτημα πλανάται πάνω από την σειρά: που είναι ο Tim Duncan; Και καλά τα 3,4 ppg/3,6 rpg/20,6 mpg… Το να τρως τάπα από τον Kanter, έχοντας αποφύγει τον Adams που ήδη αποθεώσαμε; Γιατί ρε Timmy;

Toronto Raptors @ Miami Heat: 99-91 (TOR leads 3-2)
Biyombo be like Mutombo

Διαβάζοντας το injury report των Heat, ακόμα και φονταμενταλιστής του smallball να είσαι, καταλαβαίνεις ότι ένα πράγμα πρέπει να κάνεις, τί περιμένεις; Λείπει ο Whiteside, λείπει ο Bosh, τί περιμένεις;; Το κουπί θα τραβήξουν οι συνταξιούχοι Stoudemire4)το ότι σε τέτοιο ματς, με τέτοιες απουσίες, ο Amar’e έπαιξε μόλις 3′ πρέπει να είναι all-time low για αυτόν και Haslem, ο υπερευαίσθητος rookie Winslow και ο υπερ-αναίσθητος βετεράνος McRoberts, τί περιμένεις;;; Δώσε την μπάλα στον Biyombo!!!

(βαθιά αναπνοή)

Την έδωσε ο Casey την μπάλα στον Mutombo Biyombo.

Ο Casey, λοιπόν, αντιμετώπισε το ματς κυνικά. Το πόσο κυνικά, αποδεικνύεται στο επιμέρους σκορ 42-34 μέσα στο “ζωγραφιστό” και στα 7-2 κοψίματα υπέρ των Raptors. Βέβαια, κάποιος μπορεί να πει πως αυτό δεν ήταν αρκετά κυνικά μιας και αν προπονητής των Raptors ήταν κάνας παλαιάς κοπής coach, με εμμονές τύπου Ιωαννίδη στους ψηλούς, τότε θα έπαιζε τριάρι ο Patterson, με αλλαγή τον Scola, και δίδυμο ψηλών Biyombo – Nogueira, με αλλαγή τον Thompson. Στο συγκεκριμένο ματς, πάντως, κλειδί στην όλη κατάσταση ήταν ο Bismack Biyombo, όπως θα δούμε παρακάτω (και παρακαλώ ας δώσουμε ιδιαίτερη έμφαση, στο σημείο από το 0’40” και μετά), όπου κάνει follow κάρφωμα, δίνει ένα κόψιμο “for the ages” στον Wade και στη συνέχεια καρφώνει στον αιφνιδιασμό – όλα αυτά σε 20”.

https://www.youtube.com/watch?v=2fCapKhbdNs

Σημείωση πρώτη και ανούσια: μέχρι σήμερα, υπήρχε μεγάλη αγωνία στις τάξεις του Ball Hog αν ο Biyombo ή ο Eyenga είναι ο δεύτερος καλύτερος Κονγκολέζος στην Ιστορία του ΝΒΑ μετά τον Mutombo. Μετά από την τάπα πάνω στον “Flash” και το επακόλουθο finger wag είναι σαφές ότι o Bismack παίρνει επάξια το all-time ασημένιο. Μάλιστα, με την όποια δικαιοδοσία έχουν μερικά λευκά τρελόπαιδα στην Ελλάδα, θεωρούμε πως στο Κονγκό θα μπορούσαν να υιοθετήσουν το finger wag ως επίσημο χαιρετισμό – ίσως στρατιωτικό ή προσευχή ή κάτι τέτοιο.

Σημείωση δεύτερη και λιγότερο ανούσια: ο Biyombo μέσα σε 4′ βάζει 8 από τους συνολικά 10 πόντους του, μετατρέπεται σε σημείο αναφοράς για την επίθεση των Raptors, δίνει νέα διάσταση στο μέχρι σήμερα ανέκδοτο “ωραία παιδιά, ας ψάξουμε τον Bismack μέσα στο “ζωγραφιστό”” και εκτοξεύει τη διαφορά από τους 8 στους 19. Στο δε τέλος του αγώνα, ο ήρωας μας είναι 2ος σε λεπτά, rebounds και +/-, 3ος σε σκοράρισμα, 1ος σε κοψίματα. Τα ακριβή στατιστικά δεν έχουν σημασία, άλλο έχει: τουλάχιστον μέχρι την Κυριακή, ο Bismack Biyombo επισήμως είναι εδώ και θα μείνει!

https://twitter.com/haralabob/status/730562565474897920?ref_src=twsrc%5Etfw

Και παρεμπιπτόντως, είμαστε οι μόνοι που γουρλώνουμε τα μάτια σε έναν τελικό OKC-TOR;

  • Θα πέσει να πεθάνει ο Adam Silver; Check!
  • Το – δικαίως – πιο υπερπροβεβλημένο ντουέτο του ΝΒΑ ενάντια στο – αδίκως – πιο υποπροβεβλημένο τρίο; Check!
  • O Biyombo σε λευκή χίπστερ νεοζηλανδέζικη (sic) έκδοση ενάντια στον Adams σε Αφρικανική λιτή “πριμιτίφ” έκδοση; Check και πάλι check!
Η σημασία του να είναι κανείς υποτιμημένος

Κατά τα άλλα, οι Raptors μπήκαν πολύ δυναμικά στον αγώνα, κλείνοντας το πρώτο δωδεκάλεπτο με 28-18 και τους DeRozan-Lowry στους 19 πόντους, το ημίχρονο με 55-45 και τους Lowry-Biyombo στους 26 πόντους, 11 rebounds και 5 assists, και το τρίτο δωδεκάλεπτο με 75-62 και τους DeRozan-Lowry στους 39 πόντους.

Πάντως οι Heat δεν παραδόθηκαν, και χάρη στη μνημειώδη στρατηγική του Wade στην κατανομή δυνάμεων μέσα στην σεζόν, αλλά και μέσα στον ίδιο τον αγώνα, και την απίστευτη για rookie προσήλωση του Richardson (το μεγαλύτερο όφελος των Heat από τα 2016 Playoffs), έφτασαν να μειώσουν στους τρεις, δύο λεπτά πριν την λήξη.

Εκεί, ανέλαβαν δράση για άλλη μια φορά οι DeRozan και Lowry, όπου με έξι βολές του πρώτου και δύο σουτάρες του δεύτερου σφράγισαν την νίκη, οδηγώντας τον Pat Riley κάπως απογοητευμένο, αλλά πάντα cool, στην έξοδο πριν τελειώσει ο αγώνας.

Οι Biyombo, DeRozan και Lowry ήταν πραγματικά ηγετικοί και συγκλονιστικοί, αθροίζοντας μαζί – εκτός από τους τελευταίους 11 πόντους των Raptors – 59 πόντους, 14 rebounds, 8 assists και 5 κλεψίματα.

Μάλιστα, ήταν τόσο συγκλονιστικοί που έκαναν τον κόσμο να μην αναρωτηθεί πότε θα τελειώσει αυτό το αστείο με τον Terence Ross να παίρνει αναντίστοιχο usage και χρόνο συμμετοχής. Και ειδικά τώρα που ξαναματιάστηκε και ο Carroll, στο καλύτερο παιχνίδι από την επιστροφή του και μετά, μάλλον θα τον δούμε στο επόμενο παιχνίδι να το παίρνει προσωπικά… Ποιος μας σώζει…

Φυσικά το έθιμο που έχουν αναπτύξει οι δύο ομάδες σε κάθε μονή αναμέτρηση της σειράς να αποχωρεί τραυματίας και από ένας παίχτης της κάθε ομάδας, που θα παίζουν όμως στην ίδια θέση, συνεχίστηκε. Σειρά είχαν οι Deng και Carroll.

Μια και που το έφερε η κουβέντα (#NOT), σε γενικές γραμμές, αυτή την στιγμή τα playoffs είναι στο σημείο που περιμέναμε. Οι Cavs βρίσκονται νωρίτερα από όλους στους τελικούς (κάπως αναμενόμενο για όποιον θα ήταν το top seed της Ανατολής), οι Raptors φαίνεται πως θα τους ακολουθήσουν, έστω και με λίγο ζόρι από τους Heat (εξίσου αναμενόμενο), οι Warriors επίσης βρίσκονται στους τελικούς με μία μέρα καθυστέρηση (εξίσου αναμενόμενο, λόγω της απουσίας Curry) και οι Spurs βρίσκονται σε οριακό σημείο απέναντι στους Thunder (για να είμαστε ειλικρινείς, το ανάποδο μάλλον θα ήταν πιο αναμενόμενο).

Portland Trail Blazers @ Golden State Warriors: 121 – 125 (GSW wins 4-1)

Ούτως ή άλλως δεν υπήρχε κάποιος σοβαρός λόγος να πιστέψουμε στις ελπίδες των Blazers να γυρίσουν την σειρά, εφόσον ο Draymond Green το είχε κάνει ξεκάθαρο:

“Do I think they’re done? Of course I think they’re done.”

Παρά την όποια σιγουριά του Green, πάντως, σιγουριά η οποία, για να είμαστε ειλικρινείς, ήταν σχετικά υποχρεωτική, μιας και δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι ως μπασκετικό κοινό για μία απάντηση που θα κινούταν στο πλαίσιο “Α όχι, πιστεύω ότι θα χάσουμε και θα πάμε σε έκτο παιχνίδι”, το Portland εμφανίστηκε ακόμα πιο παθιασμένο από τις προηγούμενες φορές. Μπορεί στο τέλος να μην ήταν αρκετό, αλλά ήταν μια προσπάθεια που κέρδισε το θαυμασμό όλων, ανύψωσε το status του Stotts στα ουράνια, κρέμασε τα σαγόνια φίλων και αντιπάλων και βοήθησε το ΝΒΑ να εξιλεωθεί για το μαρτύριο της σειράς που είχε προηγηθεί.

Οι δύο guards των Blazers, ο Damian Lillard με τον C.J. McCollum, για μία ακόμα φορά έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σταθούν στο ύψος των δύο αντιπάλων τους, των παικτών δηλαδή στους οποίους προσπαθούν να μοιάσουν.

Δεν τα πήγαν άσχημα, αλλά η διαφορά βρίσκεται ακριβώς στον αριθμό των σουτ που χρειάστηκαν τα δύο ζευγάρια για να φτάσουν τους περίπου 60 πόντους. Οι σχεδόν Splash Brothers έπιασαν τους 55 πόντους με 47 σουτ, ενώ οι αυθεντικοί χρειάστηκαν μόνο 37 σουτ για να γράψουν τελικά 62. Και το έκαναν υπερβολικά άκοπα, με μία άνεση που δεν σε άφηνε να σκεφτείς ότι το Portland θα καταφέρει κάτι καλό, παρά το ότι ήταν μπροστά στο σκορ για τρία δωδεκάλεπτα. Η άνεση βέβαια θα μπορούσε άνετα να εδράζεται στο πρόσφατο παρελθόν, αφού τα δυναμικά πρώτα ημίχρονα των Blazers ουδέποτε προβλημάτισαν πραγματικά τους πρωταθλητές.

Ο Klay Thompson είναι ο πιο αδικημένος παίκτης σε ολόκληρο το ΝΒΑ, και γίναμε μάρτυρες αυτής της αδικίας άλλη μια φορά χτες. Επιθετική lockdown άμυνα, συγκλονιστική κίνηση χωρίς την μπάλα, κίνηση που σε κάνει να τον χαζεύεις γύρω γύρω στο γήπεδο, πανέξυπνος τύπος, δολοφονικό σουτ, βλέμμα, βέβαια, ολίγον αγελαδίσιο, αλλά τί να κάνουμε. Χτες έγραψε 33 πόντους, με 13/17 σουτ εκ των οποίων 6/9 τρίποντα, ενώ ταυτόχρονα κυνηγούσε σε όλο το γήπεδο τον Lillard ως επί το πλείστον, περιορίζοντας τον σε 7/24 σουτ. Κι έρχεται ο Curry και κάνει στην τελευταία φάση το χορευτικό του, fade away τρίποντο με αμυντικό πάνω του κτλ κτλ, και σφραγίζει τη νίκη, και όλοι παραμιλάνε για τον καλύτερο παίκτη στο ΝΒΑ και λίγοι βάζουν στον πρωτοσέλιδο αυτόν τον ανέκφραστο sidekick δολοφόνο, που όποτε έχει χρειαστεί έχει ευχαρίστως αναλάβει χρέη super star.

Το Portland πραγματικά προσπάθησε, και έμεινε μέσα στο παιχνίδι χάρη στους ηρωισμούς όλων των παικτών και του νεανικού τσαμπουκά που έβγαλαν, καθώς και χάρη στον οίστρο του Crabbe, που ερχόμενος από τον πάγκο έδωσε όλες τις απαραίτητες βοήθειες με το σουτ του, το οποίο χτες ήταν αλάνθαστο.

Η υπαρκτή αδυναμία τους, όμως, στην περιφερειακή άμυνα μπορεί να καλύπτεται απέναντι στις υπόλοιπες 28 ομάδες του ΝΒΑ, αλλά οι Warriors σίγουρα δεν είναι η ομάδα της οποίας τους περιφερειακούς μπορείς να αγνοήσεις έστω και για ένα δευτερόλεπτο.

Ξαφνικά αυτή η κουβέντα δεν μπορεί να μη ξυπνήσει μνήμες καλοκαιριού, όταν οι John Wall και Bradley Beal ισχυρίστηκαν ότι είναι το καλύτερο backcourt του ΝΒΑ, καλύτερο από τους Curry και Thompson. Και ακόμα περισσότερο θυμίζει την βεντέτα του προηγούμενου καλοκαιριού, όταν πάλι ο John Wall με τον Bradley Beal τσακώνονταν ιντερνετικά με τον Dion Waiters για το αν το καλύτερο backcourt του ΝΒΑ ήταν το ζευγάρι των Wizards ή των Cavaliers, όπου Dion Waiters και Kyrie Irving αποτελούσαν το τότε backcourt των τελευταίων. Πέρα από το πόσο αστεία μοιάζει αυτή η κουβέντα πλέον, και το πόσα χιλιόμετρα μπροστά μοιάζει το δίδυμο του Golden State από οποιοδήποτε άλλο, πρέπει να αναφέρουμε ότι στην πραγματικότητα το δίδυμο των Portland είναι αυτό που δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει το backcourt του Cleveland. Ξεκίνησαν και οι δύο ως ένα δίδυμο αποτελούμενο από έναν εν δυνάμει All Star και έναν φέρελπι νέο, απλά οι μεν αποδείχθηκαν φούσκα και ανίκανοι να οδηγήσουν την ομάδα σε επιτυχίες, ακόμα και στην διαλυμένη τότε Ανατολή, ενώ οι δε κατάφεραν να ποδοπατήσουν βετεράνικα κορμιά και να οδηγήσουν την ομάδα στο δεύτερο γύρο των playoffs της σκληρής -αν και κάπως αποδυναμωμένης- Δύσης.

Το μοναδικό αδύνατο σημείο της ομάδας του Terry Stotts, που αποδεικνύεται και ως το κομμάτι που λείπει και που μόλις προστεθεί στο puzzle θα τους εκτοξεύσει στην ελίτ του ΝΒΑ, πέρα από την έλλειψη συγκέντρωσης στην άμυνα σε συγκεκριμένα σημεία, ήταν η απουσία ενός power forward με αξιόπιστο σουτ από μακρινή απόσταση που θα τιμωρούσε τα double teams στους Lillard και McCollum. Ένας αξιόπιστος σκόρερ κοντά στο καλάθι για να προσφέρει την απαιτούμενη ισορροπία στην επιθετική λειτουργία των Blazers και να παίρνει την ομάδα στις πλάτες του τις στιγμές που η άμυνα των αντιπάλων και η κούραση έβγαζε τα guards εκτός παιχνιδιού. Εν ολίγοις από το Portland λείπει ένας παίκτης σαν τον LaMarcus Aldridge ή έστω αυτό που φαντάζει πως θα γίνει ο Noah Vonleh κατά τη διάρκεια των summer leagues.

Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των Blazers και των Πρωταθλητών, παρά τη συγκινητική συνεισφορά των Allen Crabbe και Brian Roberts, οι οποίοι κράτησαν όρθιο το Portland όταν το Golden State επιτέθηκε με όλο του το οπλοστάσιο την Τρίτη, ήταν η ένδεια ποιοτικών παικτών στον πάγκου του Stotts. O Lillard ερχόταν από ένα παιχνίδι στο οποίο είχε αγωνιστεί 46,5 λεπτά και κατέληξε να έχει αγωνιστεί συνολικά 42 λεπτά ανά παιχνίδι σε ολόκληρη τη σειρά με τους Warriors. Τα 208 λεπτά του Dame, συγκρινόμενα μάλιστα με τα μόλις 73 λεπτά του Steph5)ο τραυματισμός του, από την στιγμή που δείχνει να μην αφήνει “κουσούρια” μπορεί και να αποτελεί μια κρυφή ευλογία για τους Warriors αποτελούν ένα τεράστιο φόρτο εργασίας για το νεαρό point guard και δικαιολογούν τα μόλις 1/6 σουτ που είχε στο φινάλε του παιχνιδιού, όταν και ήταν προφανές πως είχε ξεμείνει από ενέργεια.

Πάντως οφείλουμε όλοι να αναγνωρίσουμε πως το Portland, που είχαμε όλοι ξεγραμμένο στην αρχή της σεζόν και μάλιστα περιμέναμε πως θα κάνει tanking, ψήλωνε διαρκώς μέσα στη σεζόν και με αυτή την σειρά των playoffs απέδειξε πως είναι μια από τις ομάδες με σπάνιο μέταλλο και χαρακτήρα που θα τρομοκρατεί τη λίγκα για τα χρόνια που έρχονται. Ήταν η πιο γλυκιά ήττα με 4-1 στην ιστορία, όπως έλεγαν και οι οπαδοί τους στα fora της ομάδας, εκστασιασμένοι από το υπερθέαμα που είχε προσφέρει η ομάδα τους, που ανάγκασε τους πρωταθλητές να τα δώσουν όλα.

Real recognizes και οι Warriors έδωσαν τα εύσημα στους Blazers, βλέποντας στο πρόσωπο των αντιπάλων τους την ανερχόμενη δύναμη την οποία ευελπιστούμε να συνεχίσουν να βρίσκουν στα χρόνια που έρχονται.

Σε έναν τέλεια πλασμένο κόσμο οι Blazers θα ξεκουραζόντουσαν δύο μέρες και μετά θα ταξίδευαν προς το Cleveland λυτρώνοντας μας από την ταλαιπωρία που πρόκειται να είναι οι τελικοί της Ανατολικής περιφέρειας…

Επόμενοι Αγώνες

Παρασκευή 13 Μαίου, 03.30 πμ, Spurs @ OKC, Chesapeake Energy Arena, Oklahoma Ciy, Oklahoma

Σάββατο 14 Μαΐου, 3.00 πμ, Raptors @ Heat, American Airlines Arena, Miami, Florida

 

References
↑1 με αυτό το τελευταίο, μπορούμε να μιλάμε με ασφάλεια για “vintage Westbrook game”
↑2 κατά το 15′ διασημότητας
↑3 για την ακρίβεια ο μόνος από τους έξι – βασικοί και Kanter – που έχουν παίξει και στα πέντε παιχνίδια, που έχει θετικό πρόσημο
↑4 το ότι σε τέτοιο ματς, με τέτοιες απουσίες, ο Amar’e έπαιξε μόλις 3′ πρέπει να είναι all-time low για αυτόν
↑5 ο τραυματισμός του, από την στιγμή που δείχνει να μην αφήνει “κουσούρια” μπορεί και να αποτελεί μια κρυφή ευλογία για τους Warriors

2 Comments so far. Feel free to join this conversation.

  1. Eddard23 May 12, 2016 at 23:58 -

    Τα playoffs reports σας ειναι ολα τα λεφτα και χαίρομαι που δημοσιευετε πολλα αρθρα αυτη την εποχη.Τα συγχαρητήρια για τα δουλεμενα και απροσμενα διασκεδαστικα αρθρα και αφιερωματα που σε κανουν να βλεπεις με αλλο ματι αυτο το απιστευτο πρωταθλημα ,θα μπορουσα να σας τα δινω καθε φορα αλλα θα γινομουν κουραστικος!Μακαρι να περασουν οι thunder αν και συμπαθω πολυ τους spurs. Η χαρα οτι παιρνουν το πρωταθλημα απ τον LeBron και τη παρεα του δεν την συγκρινεται με τιποτα!

  2. GZ7 May 13, 2016 at 01:12 -

    “That might be the closest five-game series of all time.”
    ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΠΑΝΙΟ ΣΕΙΡΑ ΠΟΥ ΛΗΓΕΙ 4-1 ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ,Η ΜΟΝΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΟΝΤΙΝΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΡΧΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΙ ΤΟΥ 13 ΠΟΥ ΟΙ THUNDER ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΧΑΣΑΝΕ 4 ΑΠΑΝΩΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ GRIZZLIES ΟΛΑ ΟΡΙΑΚΑ.ΠΑΝΤΩΣ,ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ALDRIDGE,BATUM,LOPEZ,MATTHEWS ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΠΗΓΑΝΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΦΕΤΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΩΣΤΑ ΣΤH RIP CITY.