NBA Finals 2016 Report – Game 1: Η Βραδιά του Shaun Livingston

Η σεζόν έφτασε επιτέλους στην κορύφωσή της, με τους Cavaliers να φτάνουν εδώ περπατώντας σε έναν δρόμο στρωμένο με κόκκινο χαλί και τους Warriors να περνάνε δια πυρός και σιδήρου, βλέποντας τον MVP τους να χάνει τρεις εβδομάδες και τους Thunder να τους υποχρεώνουν να παίξουν τρία elimination games. Οι Τελικοί Περιφέρειας για τους Warriors είχαν την ένταση και τη βρωμιά μιας εμφάνισης του G.G. Allin, και μας άφησαν θριαμβευτές, μα και συνάμα, νικημένους και εξουθενωμένους σαν θεατές. Κάπως έτσι, ο χτεσινός πρώτος τελικός έμοιαζε με κονσέρτο με τσέλο, περίπου σαν μια ανάσα ηρεμίας μετά την ένταση της προηγούμενης βδομάδας.

Cleveland Cavaliers @ Golden State Warriors: 89 – 104 (GSW leads 1-0)

Ήρθε η Ώρα της Αλλαγής

Με τους Warriors να διαλύουν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο φαντάζει μακρινό το παιχνίδι της 11ης Δεκεμβρίου, όταν έχοντας 23 συνεχόμενες νίκες για να ξεκινήσει η χρονιά βρίσκονταν στην Βοστόνη. Εκείνο το απόγευμα ο Brad Stevens, αυτός ο σατανάς των πάγκων με την μορφή αμνού, υπέδειξε στην υπόλοιπη λίγκα πως ο καλύτερος τρόπος να περιορίσει κάποιος την επίθεση των Warriors είναι να αλλάζει σε όλα τα screens, προσπαθώντας να μην παραχωρήσει χιλιοστό χώρου στους περιφερειακούς για να εκτελέσουν, αλλά ούτε και σε double teams, τα οποία η ομάδα του Kerr σπάει με μια πάσα στον Draymond στην κορυφή και με την επίθεση τους να βρίσκεται σε κατάσταση τέσσερις εναντίον τριών, κατέληγαν με τον κορυφαίο point forward να βγάζει με ευκολία assist για τρίποντο ή για κάρφωμα. Ενώ μάταιη ήταν και η προσπάθεια των αμυντικών να σπάσουν τα συνήθως πολύ βρώμικα screens των Bogut και Green.

Cleveland isolated on 18 possessions tonight, scored one basket, fouled twice, rest misses or turnovers.

— Nate Duncan (@NateDuncanNBA) June 3, 2016

Οι  Warriors εκείνο το βράδυ επέζησαν στη δεύτερη παράταση και το επόμενο βράδυ έκαναν εξαντλημένοι την πρώτη τους ήττα απέναντι στο Milwaukee, που ακολούθησε περίπου μια παρόμοια τακτική, με τα χέρια του Γιάννη και των συν αυτώ να κρύβουν τον ουρανό. Ξαφνικά, αυτό έγινε μια παραδεκτή αλήθεια σε ολόκληρο το ΝΒΑ: όποια ομάδα θα ήθελε να κοντράρει τους Warriors θα έπρεπε να αλλάζει σε όλα τα screens να μην αφήνει στιγμή μονάχους τους Splash Brothers και να ελπίζει οι ψηλοί τους να είναι αρκετά γρήγοροι στα πόδια και τυχεροί γενικά, ώστε να μην εκτεθούν στην άμυνα. Ενώ, λοιπόν, ο Kyle Hines καταριόταν την τύχη του που δεν είναι δέκα χρόνια νεώτερος να μπει στο draft τώρα, ή έστω που ο Kiki Vandeweghe δεν έκανε το τελευταίο αυτό τηλεφώνημα που θα είχε φέρει τον Dušan Ivković στο Denver και θα είχαν γίνει αυτά κτήμα της κοινής λογικής χρόνια νωρίτερα, όλες οι ομάδες της λίγκας δοκίμαζαν να αφήνουν το ψηλό τους πάνω στον Steph μετά το pick’n’roll με τον Draymond, ή μετά από αυτή τη σειρά από screens μακριά από την μπάλα. Τις περισσότερες φορές ήταν μάταιο, αλλά υπήρχαν και αυτές οι φορές, όπως στις 5 Απριλίου, όταν οι Karl-Anthony Towns και Ricky Rubio είχαν κλειδώσει την επίθεση του Golden State¹⁾και θα έπρεπε ήδη να προκαλούν εφιάλτες σε όλη τη λίγκα με την πρόσληψη Thibodeau, by the way.

Έχοντας φθάσει λοιπόν στα playoffs, οι Thunder έπαιξαν μια άμυνα σεμιναριακού επιπέδου απέναντι στο Golden State, με τους Πρωταθλητές να βρίσκονται ένα βήμα πριν τον αποκλεισμό από όπου και γλύτωσαν οριακά, χάρη σε μια σειρά από αδιανόητα καλάθια των Splash Brothers και της δικής τους αδιανόητης άμυνας απέναντι στα αλλεπάλληλα isolation της ομάδας του Billy Donovan.

Όμως άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας.

O Tyronn Lue είχε την έμπνευση και να ακολουθήσει την πετατημένη, αλλάζοντας διαρκώς απέναντι στην γεμάτη κίνηση επίθεση του Golden State. Άλλο όμως Westbrook, Roberson, Durant και Ibaka και άλλο Irving και Love. Οι παίκτες του Cleveland είχαν στο νου του να αλλάζουν τα μαρκαρίσματα τους, αλλά, παράλληλα, έτρεμαν περισσότερο από όσο θα έπρεπε τις προσπάθειες τριών πόντων των Warriors. Έτσι είχαμε πληθώρα κατοχών στο μισό γήπεδο, αλλά, ακόμα και στις λίγες φορές που βγήκαν οι Warriors στο ανοιχτό γήπεδο, λόγω της ανύπαρκτης συνεννόησης μεταξύ των αμυνομένων, που έβγαιναν άτακτα πανικόβλητοι προς το τρίποντο, επέτρεπαν στους παίκτες του Golden State να κόψουν ανενόχλητοι προς τη ρακέτα και να βρουν εύκολους πόντους.

Οι Cavaliers φαίνεται πως πάνε να αντιγράψουν Thunder με κάποιον ερμηνευτικό τρόπο, για να κάνουν shutdown στους Splash Brothers. Αυτό παλιότερα, επί Bad Boys Pistons λεγόταν “Jordan Rules”: αφού δείρανε τον Jordan στους τελικούς της Ανατολής το ’89 και δυνάμωσε σωματικά αρκετά για να ανταποκρίνεται την επόμενη χρονιά, αποφάσισαν να πλακώσουν στο ξύλο όλους τους άλλους, πλην του Jordan, και ιδιαίτερα τους Pippen – Grant. Το αποτέλεσμα ήταν να εμφανιστεί λιωμένος από ημικρανίες στο Game 7 των τελικών της Ανατολής το ’90 και να μην μπορεί να κάνει ούτε lay-up. Σχόλιο: δεν μπορούν να γίνουν Pistons οι Cavaliers. Κι ούτε αυτοί οι τελικοί σειρά επτά αγώνων.

“Ας μιλήσουμε για σχέσεις”: καθημερινά, στις 19:00, με τον Mήτσο Μαυράκη

Όπως σίγουρα όλοι έχουμε ακούσει κάποια στιγμή στη ζωή μας, ειδικότερα εν μέσω playoffs, η επικοινωνία είναι το σημαντικότερο σε μία σχέση. Η άμυνα των Cavs, λοιπόν, δεν είχε καμία σχέση με αυτό που θα όφειλε να είναι για να σταματήσει το Golden State, λόγω της έλλειψης επικοινωνίας και του χαοτικού τρόπου με τον οποίο κατεύθυνονταν όλοι μαζί προς τον περιφερειακό κίνδυνο, σαν παιδιά δημοτικού που τρέχουν σε σχηματισμό “μπουλούκι” πίσω από την μπάλα την ώρα της γυμναστικής, αφήνοντας εύκολα καλάθια απλά με ένα κόψιμο στη ρακέτα.

Από την άλλη, αν υπάρχει μία ομάδα η οποία αλλάζει διαρκώς στην άμυνά της με απόλυτη αρμονία και τηλεπαθητική επικοινωνία μεταξύ των παικτών της είναι οι Warriors. Οι Cavaliers θεώρησαν πως θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν αυτό προς όφελός τους. Έτσι, ξεκινούσαν με ένα screen στην κορυφή για να περάσουν ένα πιο κοντό παίκτη στον LeBron ή τον Love, προκειμένου να περάσει κάποιος πιο κοντός παίκτης σε έναν από τους δύο forwards και μετά τους άφηναν να παίξουν ένας εναντίον ενός και να ποστάρουν. Αυτό λάμβανε χωρά ειδικότερα στην αρχή του τρίτου δωδεκαλέπτου, με σκοπό να κερδηθεί το τέταρτο φάουλ του Klay Thompson. Αντί να έχουν κίνηση στην επίθεση τους, θεωρούσαν πως απομονώνοντας έναν πιο πιο ψηλό παίκτη θα σκοράρουν με μεγαλύτερη ευκολία. Όμως, τόσο ο Thompson, όσο και ο Livingson (και πολλώ δε μάλλον ο Iguodala) είναι φανταστικοί αμυντικοί στο ένας εναντίον ενός και δεν αντιμετώπισαν το παραμικρό πρόβλημα απέναντι στις αντίπαλες προσπάθειες. Και κάπως έτσι το Cleveland, αφού σκόραρε στις τρεις πρώτες επιθέσεις στο post, μετά είχε 2/12 και στα 18 isolations που επιχείρησαν σκόραραν μονάχα μία φορά και κέρδισαν μόλις δύο φάουλ.

Και έμεινε να παλεύει “για τη σχέση” μόνο ο Kevin Love…

https://twitter.com/netw3rk/status/738542227824254976

Η δικαίωση του Shaun Livingston (με ολίγη από Barbosa)

The Warriors' bench outscored the Cavs' bench by 35 Pts, the largest bench scoring differential in the last 50 yrs. pic.twitter.com/2uBd6yJP8n

— NBA on ESPN (@ESPNNBA) June 3, 2016

Από τα κεντρικά προβλήματα των Warriors απέναντι στους Thunder ήταν το ντεφορμάρισμα/μπλοκάρισμα του Shaun Livingston, που δεν θύμιζε σε τίποτα τον αποφασιστικό κι αλάνθαστο pull-up swishing, posting-up εαυτό του, αλλά και η δυσπιστία του Steve Kerr στο πρόσωπο του Leandro Barbosa.

Σαν κήπος, όμως, που μετά από έναν βαρύ χειμώνα ανθίζει ξαφνικά σε όλο του το πολύχρωμο μεγαλείο, πιστοί στο δόγμα πώς η πίεση νομοτελειακά φέρνει μετά από ένα σημείο την έκρηξη, οι δύο έμπειροι back-up guards των Warriors αποδείχτηκαν κλειδιά στην παρέλαση της αρμάδας του Kerr προς τη νίκη στον πρώτο τελικό. Η δίνη από τη Βραζιλία, γεμίζοντας το mana pool από την αγαπημένη του αλογίσια ντόπα του Αμαζονίου, castαρε ένα time-machine spell και έπαιζε ξανά σε ταχύτητες Phoenix, σκοράροντας επτά πολύ γρήγορους πόντους στο δεύτερο δωδεκάλεπτο που έδωσαν έναν πρώτο αέρα 11 πόντων στους Dubs, ανεβάζοντας τα επίπεδα θορύβου στην Oracle Arena σε επίπεδο μήνυσης.

 

Ειδικά για τον τελευταίο, ο τραυματισμός του τον Φλεβάρη του 2013 τον είχε αφήσει αρκετούς μήνες εκτός γηπέδων, αλλά και του στέρησε τη διαβόητη ταχύτητά του, κλείνοντάς του, όπως φαινόταν, την πόρτα του ΝΒΑ. Τον Σεπτέμβρη του 2014, μετά από διάφορες προσπάθειες, βρέθηκαν οι Warriors, μια ομάδα που με περηφάνια θεωρεί τον εαυτό της σαν την μετεξέλιξη των “seven seconds or less” Suns, στους οποίους έπαιζε ο Barbosa και του προσέφερε εγγυημένο συμβόλαιο. Ο Βραζιλιάνος ταίριαξε με το ρυθμό και το χαρακτήρα της ομάδας, προσφέροντας ενέργεια και πόντους από τον πάγκο. Στο παιχνίδι μας αποτέλεσε τον καταλύτη με τους 11 πόντους του με τις 5/5 εύστοχες προσπάθειες. Πώς όμως ο Barbosa από εκεί που ήταν ξεγραμμένος ανέκτησε την ταχύτητά του και αποτέλεσε έναν τόσο καταλυτικό παίκτη στους τελικούς του ΝΒΑ;

Το μυστικό για τον Βραζιλιάνο είναι στο φάρμακο του. Μια ουσία που ευδοκιμεί μονάχα στη Βραζιλία και μέχρι να το δοκιμάσει ο βετεράνος guard, η μόνη του χρήση ήταν ως φάρμακο που έδιναν οι σαμάνοι στα άλογα που τραυματίζονται, τo arnica do mato. Πέρα από την ανακούφιση του “δεν σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν στη Βραζιλία”, αλλά απλά τους δίνουν αυτόν τον μαγικό ζωμό, το άρθρο των N.Y. Times για το μαγικό πράσινο όξινο υγρό που πίνει ο Barbosa είναι η επιτομή μιας φράσης που ακουγόταν χρόνια, αλλά τώρα για πρώτη φορά μπορεί να χρησιμοποιηθεί κυριολεκτικά: “Ο Leandrinho Barbosa πίνει arnica do mato, την σωστή την ντόπα την αλογίσια”.

Οι Cavs ήταν απόλυτα στοχοπροσηλωμένοι στην αναχαίτιση του Curry και του Thompson. Οι αλλαγές στα μαρκαρίσματα γίνονται ταχύτερα από το ανοιγόκλεισμα ενός ματιού, και ο Tyronne Lue μπορεί να υπερηφανεύεται ότι τους κράτησε στους 20 πόντους. Ωστόσο, αυτή η στενή προσήλωση στους Splash Brothers έδινε στρέμματα χώρου στους υπόλοιπους, πράγμα που ο Kerr εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο. Αντί να προσπαθεί να ζεστάνει τους stars του, αφήνοντάς τους να παίρνουν ό,τι σουτ τους αρέσει, τους χρησιμοποίησε σαν αντιπερισπασμό. Έτσι, ο Andre Iguodala έβρισκε ελεύθερα τρίποντα, ο Draymond Green είχε χώρο να ντριμπλάρει και να δημιουργήσει ή να σκοράρει με την μπάλα στα χέρια, και τα κοψίματα των Warriors σχεδόν πάντα τους έφερναν σε πλεονεκτική θέση για να σκοράρουν. Αυτά όταν ήταν μέσα. Όποτε οι Splash Bros κάθονταν στον πάγκο, η περιφερειακή άμυνα των Cavs έριχνε τις αντιστάσεις της και η ψαλίδα άνοιγε αντί να κλείνει, όπως έγινε στα περίφημα ξεκινήματα του δευτέρου και του τετάρτου δωδεκαλέπτου.

Κάπως έτσι, το θέμα της βραδιάς ήταν το μαεστρικό παιχνίδι του Shaun Livingston που παίζει με την αίσθηση του ρυθμού ενός jazz drummer, που αισθάνεται τη ροή του παιχνιδιού γύρω του και αυτοσχεδιάζει αποφασίζοντας στην στιγμή πότε πρέπει να παρατήσει την μπάλα και πότε να πάρει μια ντρίμπλα και να σηκωθεί από “τον βιότοπό του”, τα 5-6 μέτρα από το καλάθι, με το ένα ή με τα δύο χέρια, για ένα από αυτά τα jumpshot-floaters που εκτελεί με ακρίβεια από πολύ ψηλά. 

Θαυμάστε:

Η αρμονική -σχεδόν μουσική- του κίνηση στον χώρο και το απρόβλεπτο που επιφυλάσσει αυτή η προσωποποίηση της επιμονής, φαίνεται κι από το γεγονός ότι έβαλε τα οκτώ του σουτ μπροστά σε έξι διαφορετικούς αμυνόμενους.

Οπότε ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να κάνουμε την παρακάτω ευλαβική δοξασία.

Ωδή στον Shaun

Ο Shaun Livingston μπορεί να είναι μόνο συμπαθής και η αλήθεια είναι ότι είναι τεράστια προσωπική αδυναμία (όλων μας). Δεν θα θέλαμε να ταυτιστούμε με την συγκινητική over-achiever ιστορία του για το πως ξεπέρασε το διαλυμένο γόνατό του – το ότι κατάφερε, δηλαδή, να ξαναπαίξει μπάσκετ μετά από έναν τραυματισμό που κανονικά τελειώνει καριέρες. Αυτό που μας ιντριγκάρει είναι ότι είναι ο αρχετυπικός Μαντζούκειος playmaker: ψηλός, εξαιρετικό ballhandling, εξαιρετικό court vision, άθλια ποσοστά σουτ. Ένας Παπαλουκάς του ΝΒΑ.

Πέρα από το εξαιρετικό post των φίλων στο “Ball Don’t Lie”, λοιπόν, δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε τα παρακάτω:

Α. Το πιο σίγουρο καλάθι στα μάτια μας, για την ακρίβεια τόσο σίγουρο που δεν θα ασχοληθούμε με το να παραθέσουμε νούμερα τα οποία μπορεί να μην επιβεβαιώνουν την εμπειρική θεωρία, είναι το ποστάρισμα του Shaun Livingston. Η ηρεμία που προκαλεί η θέαση του Livingston να ετοιμάζεται να δουλέψει για να προσθέσει δύο πόντους στο άθροισμα της ομάδας του, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με πανηγυρισμούς εκ των προτέρων, όπως είναι η αντίδραση που επιφυλάσσεται για τα τρίποντα του Steph.

Full disclosure: ακολουθεί ζωντανή ανταπόκριση από την εξομολόγηση του Χάτσιου στο κρεβάτι του ψυχαναλυτή του.

“Σε μια παιδική ηλικία που πέρασα τριγυρισμένος από κόμιξ, η στιγμή που θυμάμαι να γελάω περισσότερο από κάθε άλλη είναι με ένα αλμπουμάκι Mafalda σε ένα στριπάκι στο οποίο ο Nando παρακολουθεί μια ταινία με καράτε στην διαβόητη τηλεόραση του mafaldόσπιτου²⁾-Μπαμπά, τα παιδιά στο σχολείο όταν τους είπα ότι δεν έχουμε τηλεόραση με κοιτούσαν σαν παράξενο ζώο. – ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΖΩΟ. – Το ξέρω, δεν μου είπαν ότι πρέπει να’σαι παράξενο ζώο, αλλά ότι είσαι ηλίθιος. και το βράδυ στο δείπνο ρίχνει μια καρατιά στο βούτυρο που εκσφενδονίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις. “Χρειαστήκαμε εννιά μπουκάλια καθαριστικό” διηγείται μετά η Mafalda στον Felipe.“

Κάπως έτσι κι ο Steve Kerr, βλέποντας τους παίκτες του να μην μπορούν να διατηρήσουν το προβάδισμά τους στην τρίτη περίοδο, διέλυσε το πινακάκι του, αποβάλλοντας το προφίλ του στωικού γκουρού των πάγκων, με το ένστικτο να αναλαμβάνει, αντί της λογικής και της συναίσθησης της δημόσιας εικόνας.

Καλά τού ‘κανες τέτοιο πού ‘τανε.

Οι Cavaliers κατάφεραν ένα ανέλπιστο come-back, με τον LeBron James να παίζει ως King και τους Irving και Love στο πλευρό του, όσο ο Shumpert και ο Dellavedova εξασφάλιζαν τα μετόπισθεν.

Τότε ήταν και το σημείο, λίγο πριν τη λήξη της τρίτης περιόδου, που ο Shaun Livingston πήρε φωτιά. Σε επτά λεπτά σκόραρε 10 πόντους με απόλυτη ευστοχία και μοίρασε τρεις assists. Οι Warriors χωρίς Curry και Thompson κυκλοφορούσαν υπέροχα την μπάλα, απέναντι σε μια άμυνα που δεν θύμιζε σε τίποτα το τέρας της Oklahoma που τους προκαλούσε γενική αμηχανία. Οι Cavs, από την άλλη πλευρά, προσπαθούσαν μάταια να ρίξουν τον ρυθμό, ακουμπώντας την μπάλα στον Kevin Love για αργά -και τελικά καταδικασμένα- post-ups ή isos του LeBron και του Kyrie, με τους υπόλοιπους παίκτες τους κάθε φορά θεατές. Η επίθεση τους κόλλησε την ίδια ώρα που οι Warriors έκαναν πάρτι με μόνο starter τον Barnes και το φυλαχτό που λέγεται Anderson Varejao μέσα, καθιστώντας το τελευταίο εξάλεπτο του παιχνιδιού αγγαρεία διαδικαστικού χαρακτήρα.

Και από την τσαντίλα του coach Kerr περνάμε στην απογοήτευση του King James…

Καλωσήλθατε στην Άγρια – υπέρ του δέοντος για τον Channing Frye – Δύση

O Channing Frye έχει αποτελέσει το πυρηνικό όπλο των Cavaliers στα φετινά playoffs, σουτάροντας με 26/45 τρίποντα και βγάζοντας συνολικό το αδιανόητο ποσοστό 80,8% στο eFG%. Στον πρώτο γύρο των playoffs κατέστρεψε τα centers των Pistons, που δεν ήταν συνηθισμένα να κυνηγάνε στην περιφέρεια. Στον δεύτερο γύρο εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία των Hawks να βάλουν ένα αμυντικό που θα μπορούσε να προβληματίσει τον LeBron, που τους οδηγούσε στο να κρατάνε τα centers τους στο ζωγραφιστό, αφήνοντας στον Frye ελεύθερα σουτ από το τρίποντο. Στους Τελικούς της Ανατολής αποτέλεσε το αντίδοτο στον τρομακτικό κύριο Biyombo, καθώς, με τον Κονγκολέζο να τρομοκρατεί στη ρακέτα, αυτός έβγαινε έξω και εκτελούσε, κυρίως μετά από δυνατά κοψίματα του James στο ζωγραφιστό.

Η παρουσία του Frye σαν center στις αρχές της δεύτερης και τέταρτης περιόδου με τον LeBron στο “4” ήταν ένα άλυτο πρόβλημα για τις παραδοσιακές line-ups που δεν μπόρεσε να λύσει καμία ομάδα της Ανατολής. Kυρίως γιατί οι Cavs δεν συνάντησαν τους Celtics, που θα μπορούσαν να κατεβάσουν το δίδυμο των Crowder και Olynyk, Αποτέλεσμα: το Cleveland +34 στις δεύτερες περιόδους των φετινών playoffs.

Την ίδια στιγμή ο Steve Kerr επέμενε να ξεκινάει στις αρχές της δεύτερης περιόδου πεντάδες με τον Harrison Barnes και τέσσερις αναπληρωματικούς, με κύριο σκεπτικό να ξεκουράζει την πεντάδα με την οποία θα τελείωνε το παιχνίδι και, επιπλέον, να τονώνει την αυτοπεποίθηση του πάγκου του. Το Golden State έχει θερίσει τους καρπούς της τακτικής του Kerr με μια ισοπεδωτική απόδοση στα φινάλε των παιχνιδιών, ιδιαίτερα εναντίον της εξαντλημένης Oklahoma, και με μια σειρά υπέροχων εμφανίσεων των αναπληρωματικών του. Χαρακτηριστικό αυτό το παιχνίδι που προσέφεραν 45 πόντους από τον πάγκο, χαρίζοντας τη νίκη στην ομάδα τους. Παράλληλα, ωστόσο, έχουν πληρώσει αυτή την τακτική βραχυπρόθεσμα: οι Warriors βρίσκονται στο -33 στις δεύτερες περιόδους στα φετινά playoffs.

Όμως, έχοντας φθάσει στους Τελικούς, κάθε κατοχή έχει σημασία και ένα σερί μπορεί να αλλάξει το momentum ενός αγώνα ή ακόμα και την ιστορία όλης της σειράς αγώνων. Και ο Kerr, ευφυέστατος και δημιουργικός στο θέμα των προσαρμογών του κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών, αλλά και ιδιαίτερα υπομονετικός με την ομάδα του, μπροστά στην προοπτική να πέσει και αυτός θύμα της πεντάδας των Cavs που θα πέρναγε στην πίστα στο 13ο λεπτό του αγώνα, αποφάσισε να κάνει κάποιες προσαρμογές. Αυτές εξελίχθηκαν δραστικά στο εξής:

• Άλλαξε το συνηθισμένο του rotation, περνώντας τον Green στον πάγκο λίγο νωρίτερο από ό,τι συνήθως στην πρώτη περίοδο.
• Με το ξεκίνημα της δεύτερης περιόδου πέρασε τον Draymond στο center κατεβάζοντας μια mini-Death Line-Up με τους Iguodala, Barnes, Barbosa και Livingston.
• Ξεκούρασε τους Splash Brothers, αλλά κατέβασε το χαμηλό του σχήμα που μάτσαρε με την πεντάδα που θα ξεκινούσαν οι Cavaliers.
• Με τον Green σαν center πάνω στον Frye, τον Iggy πάνω στον LeBron και τους Livingston και Barnes να μπορούν να αλλάξουν πάνω στους δύο ψηλούς δίχως κανένα πρόβλημα, μετά τις διαρκείς αλλαγές του Golden State σε όλα τα screens των Cavaliers, αχρήστευσε την πεντάδα των Cavs που θα άλλαζε το ρυθμό του αγώνα.
• Ο Lue, βλέποντας πως αυτό το χαμηλό του σχήμα στην πραγματικότητα βόλευε τους Warriors πολύ περισσότερο, αφού το να παίζεις small ball στην Ανατολή και να νομίζεις ότι θα πιάσει απέναντι στους Πρωταθλητές είναι σαν να έχει ανοίξει κάποιος πετυχημένη πιτσαρία στο Μπουρνάζι και να αποφασίζει να συνεχίσει το franchise με πιτσαρία στη Νάπολι, πέταξε έξω τον Frye και άλλαξε το σχήμα άμεσα.

On postups, CLE scored on 5/15 possessions. They scored on their first 3, then 2/12 the rest of the way.

— Nate Duncan (@NateDuncanNBA) June 3, 2016

Και κάπως έτσι το πυρηνικό όπλο των Cavaliers στα playoffs αγωνίστηκε λιγότερο από οχτώ λεπτά.

Η άμυνα του Kyrie

Κι αν στις αναλύσεις αναλωνόμασταν στο πόσο την έχουν βάψει οι Cavs αν ο Irving μαρκάρει τον Curry, ο PG του Cleveland κόλλησε με συγκινητική συνέπεια πάνω στον MVP. Ίσως να ήταν και θέμα εγωισμού, μια αντίστοιχη εφαρμογή του “διαλέγω παιχνίδια”, που τον έκανε να αφοσιωθεί στο μαρκάρισμα ενός παίκτη που ουσιαστικά επισκιάζει τη δική του τρομερή ικανότητα στο χειρισμό της μπάλας και τα pull-up τρίποντα. Δυστυχώς όμως για τον Tyronne Lue, ο Irving δεν έπεσε μόνο στον Curry αλλά και στον Livingston και τον Harrison Barnes. Εκεί δεν θέλησε να ασχοληθεί με όμοια προσήλωση, δίνοντας μια παράσταση matador defense που, ναι μεν φαίνεται σαν προσπάθεια, αλλά είναι αποτέλεσμα καθυστερημένων αντιδράσεων και μειωμένης συγκέντρωσης.

Delly=Iggy

Και οι δύο βρίσκουν μόνο μπάλα (1:50 στο video για τον Iggy):

TL: DR

MVP: O Shaun Livingston with a vengeance.

LVP: Θλιβερό παιχνίδι από τον J.R. Smith που έπαιξε 36′, με 1/3 σουτ, πέντε fouls και δεκάδες φορές που χάθηκε στην άμυνα από τις κινήσεις Thompson και Curry.

When you're counting on JR Smith in the Finals, that means you're counting on JR Smith in the Finals.

— Bill Simmons (@BillSimmons) June 3, 2016

Stat of the Night: Oι αθροιστικά 20 πόντοι των Curry και Thompson ήταν αρνητικό ρεκόρ για φέτος, με την προηγούμενη χαμηλότερη επίδοση να είναι 29 πόντοι.

Επόμενο Παιχνίδι

Game 2: Δευτέρα 6 Ιουνίου 03:00 πμ, Cavaliers @ Warriors, Oracle Arena, Oakland, California.