Για μια ομάδα όπως οι Warriors, οι οποίοι τρέχουν ένα ρεκόρ 91-17 από τους περσινούς τελικούς με τους Cavaliers και έπειτα, και συγκεκριμένα με οχτώ ήττες σε 26 παιχνίδια playoffs, ένα περίεργο pattern βγαίνει στην επιφάνεια. Το Golden State έχει χάσει όλα τα game 3 στα φετινά playoffs, κάτι που είχε συμβεί και στους περσινούς τελικούς. Πέντε δηλαδή από τις οχτώ ήττες ήταν στο τρίτο παιχνίδι, καθιστώντας τον διασυρμό της Τετάρτης αυτό που λέμε “ήττα εντός προγράμματος”. Ωστόσο τα εύσημα πρέπει να δοθούν και στην ασφυκτική άμυνα που έπαιξαν οι Cavaliers, απαλλαγμένοι από τα αργά πόδια και το απρόθυμο μυαλό του Kevin Love.
Defending the MVP
Ο Tyronne Lue επιστράτευσε για άλλη μια φορά λυσσώδη αντιμετώπιση κατά του φαινομένου Steph Curry. Είτε με αδίστακτο switching, είτε κολλώντας πάνω του έναν παίκτη ο οποίος τον ακολουθούσε σε απόσταση αναπνοής, με συνεχείς σωματικές επαφές από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της επίθεσης, αδιαφορώντας για τα λοιπά τεκταινόμενα του παιχνιδιού, σε βαθμό που θα απορήσει με πολλά από όσα συνέβησαν όταν οι Cavs θα μελετούν το video τις επόμενες μέρες, το Cleveland έκανε εξουθενωτική κάθε κατεβασιά των Warriors για τον MVP, ο οποίος δεν έβρισκε απάγκιο και ήταν υποχρεωμένος να βρίσκεται σε αδιάκοπη κίνηση, η οποία συνήθως δεν απέφερε καρπούς. Στην απέναντι πλευρά, ο J.R. Smith ήταν πιο ενεργός με τον Steph πάνω του, και οι συμπαίκτες του είτε του περνούσαν κατά καιρούς την μπάλα για να πιέσουν τον PG των Warriors, είτε προσπαθούσαν να βγάλουν πάνω του τον LeBron και τον Kyrie.
Οι δύο πόντοι που είχε στο ημίχρονο είναι ένα στατιστικό που μοιάζει με ψέμα για όσους βλέπουμε τον Curry την τελευταία διετία, και η απόγνωση στο βλέμμα του, που είχε ένα ιδρωμένο ψηλότερο και δυνατότερο κορμί κολλημένο πάνω του για τα περίπου 16′ που αγωνίστηκε στο πρώτο ημίχρονο, τρέφει την αφήγηση του γήινου Curry που μπορεί το κοινό να ταυτιστεί, καθώς δεν αποτελεί θαύμα της φύσης σωματικά. Κι όμως, ο Harrison Barnes με τον Klay Thompson και τη βοήθεια του πάγκου των Warriors έκλεισαν την 20ποντη ψαλίδα του πρώτου δωδεκαλέπτου και οδήγησαν τις ομάδες στα αποδυτήρια στο -8, με τον Barnes να αρπάζει με το ένα χέρι το max συμβόλαιο με την ευστοχία του και τα “man’s rebounds”, όπως τα χαρακτηρίζουν και οι Αμερικάνοι σχολιαστές. Μ’ όλες αυτές τις σπρωξιές, τα bodychecks και τις αδιόρατες αγκωνιές που έτρωγε ο Curry σε κάθε του προσπάθεια να ξεμαρκαριστεί, έμοιαζε με ήρωα σε fighting arcade game, που προσπαθεί να συνεχίσει την αποστολή σε survival mode απέναντι σε ορδές.
Θεωρητικά το σκηνικό είχε στηθεί για άλλη μια Curry explosion που θα έφερνε τους Warriors στη θέση του οδηγού. Ωστόσο, η τετράδα Irving – LBJ – Smith – Thompson ήταν σωματικά κυρίαρχη απέναντι σε έναν Thompson που πονούσε, και έναν Bogut που θύμιζε περισσότερο original Bigfoot, παρά τον βρώμικο ψηλό με το court vision που έχουμε συνηθίσει. Ο Curry έβαλε 13 με 4/7, αλλά η προσπάθειά του έμοιαζε με δυναμιτάκι μπροστά στις συντονισμένες βομβιστικές επιθέσεις των Cavs, που με 38 πόντους κλείδωσαν το παιχνίδι, πηγαίνοντας την διαφορά σε δυσθεώρητα, με μια περίοδο να απομένει, ύψη. Είναι τόσο συνηθισμένο ο Curry να τριγυρίζει αθόρυβα στους διαδρόμους των screens που στήνουν γι’ αυτόν οι συμπαίκτες του και ξαφνικά να μεταμορφώνεται σε μια φλεγόμενη μπάλα που παρασύρει τα πάντα στο διάβα της, που σχεδόν θεωρείται δεδομένο πλέον ότι θα αναλάβει μόνος του να γυρίσει το παιχνίδι με το που βάλει το πρώτο τρελό τρίποντο. Παρόλα αυτά στο συγκεκριμένο παιχνίδι έμοιαζε σαν χαρισματικός μεταλλαγμένος που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του κατά βούληση.
Η αφοσίωση στο να μην επιτραπεί στον Steph Curry να βρει ρυθμό έφτανε μέχρι τις νεκρές μπάλες, με πρώτο κρούσμα τον Tristan Thompson να βρίσκεται μετά από foul στη βολή και να τρέχει προς τα πίσω με μανία για να κάνει ένα KG block στο σουτ του Curry μετά το σφύριγμα, και κυρίως πιάτο τον LeBron James να συναντά τον Steph at the rim για να μην τον αφήσει να κάνει ένα εύκολο κάρφωμα σε νεκρό χρόνο, να μη δει την μπάλα να περνάει από το στεφάνι.
Κάπως έτσι, Curry και Thompson δεν έχουν ακόμα σκοράρει 20 πόντους στους φετινούς τελικούς.
Citius Altius Fortius
Awkward
Kevin Love is "really frustrated" by the Cavs' insistence that he sits out tonight's Game 3, according to one source close to the situation.
— Marc Stein (@TheSteinLine) June 8, 2016
Ο Kevin Love βρέθηκε στη θέση του κλασσικού τύπου εφηβικής παρέας που έχει το playstation σπίτι του, είναι βρωμιάρης και κάφρος και όλοι περνάνε ωραία μαζί του. Είναι ο ίδιος τύπος που όταν οι 16χρονοι φίλοι μας θέλουν να βγουν με κοριτσάκια, θα το πλανάρουν ένα διήμερο πριν ώστε να μην το καταλάβει και τους κάνει ρεζίλι επειδή είναι “ανώριμος” και βγαίνει με φόρμες. Επειδή όμως κάθε μέρα είναι μαζί, κάτι ξεφεύγει από κάποιον, και μαθαίνει ότι κανονίζουν/βγήκαν πίσω από την πλάτη του, στραβώνει και σπάει το δισκάκι του Pro, και λέει πώς δεν τον αφήνουν οι γονείς του να φωνάξει κόσμο σπίτι για καμιά βδομάδα. Δίκαιο το στράβωμά του, κι ίσως καλό για τη δημόσια εικόνα του που δεν παρευρέθηκε. Καλό και για τους άλλους που, κατά τύχη ή λόγω της απουσίας του, κανείς δεν ξέρει, έφτασαν στη second base. Αναπόφευκτα όμως, τις επόμενες φορές θα είναι εκεί, και το γλοιώδες εφηβικό φλερτ, η ακραιφνής αδιαφορία για τον προσωπικό χώρο του αντίθετου φύλου στην παρέα θα σπάει από τον αγχωμένα μποέμ και αθώα αστείο φίλο μας.
Ο Tristan Thompson έβγαινε πάνω στον Curry σαν ξαναμμένος πιτσιρικάς. Ο Kevin Love δεν έχει δείξει ότι το έχει, και μοιάζει να φέρεται σαν να φοβάται να πάει too close μην φάει σφαλιάρα. Θα κερδίσει η έμφυτη ντροπή ή το peer pressure που θα ασκήσουν στον PF του Cleveland οι αναιδείς συμπαίκτες του.
Αν ο Kevin Love είναι ο awkward συνομήλικος φίλος, ο Richard Jefferson είναι ο μεγαλύτερος ξάδερφος, που μπορεί να μην είναι και πολύ ωραίος, μπορεί να μην τα καταφέρνει να λειτουργήσει ως ενήλικας βυθισμένος σε μια μετεφηβική limbo, ωστόσο η εμπειρία του, και κυρίως οι σφαλιάρες των προηγούμενων ετών, τον κάνουν να μοιάζει με σοφό γκουρού στους μικρότερους. Και είναι ο τύπος που ξέρει να φτιάχνει τον ξάδερφο και τα φιλαράκια του. Μπαίνοντας, λοιπόν, στην πεντάδα αντί του Love, έκανε αδιανόητη δουλειά στην ομαδική άμυνα, ήταν αδίστακτος στις αλλαγές, μην αφήνοντας τον χώρο που αφήνει ο Love παίζοντας με τις φτέρνες καρφωμένες στο έδαφος, πολύ αργός για να αλλάξει γρήγορα κατεύθυνση ή να κάνει closeout, και παράλληλα κάνοντας συγκλονιστική, αθόρυβη, και μη στατιστικά μετρήσιμη δουλειά στα boxouts, όπου το να βγάζει εκτός μάχης έναν αμυντικό rebounder έμοιαζε με ρουτίνα (12 από τα 17 επιθετικά rebounds των Cavs είχαν οι τρεις τους, για να φτάσουν σε ένα αδιανόητο 41% ORB%, δηλαδή να ανανεώνουν σχεδόν κάθε δεύτερη επίθεση), διευκολύνοντας τη ζωή James και Thompson, μπήκε στις καρδιές της παρέας σαν ένας λατρεμένος outsider.
Στην επίθεση, γνωρίζοντας με ακρίβεια το εύρος των δυνατοτήτων ή θα έπαιρνε αμέσως το σουτ (4/7 σουτ για εννέα πόντους), ή θα μοίραζε την μπάλα στους πιο ταλαντούχους συμπαίκτες του δίχως χρονοτριβή. Σε αντίθεση με αυτές τις αποτυχημένες περιπέτειες του Love στο low post, όπου προσπαθούσε να ποστάρει μάταια τον μικρότερο παίκτη των Warriors που έμενε πάνω του, σαν τον φλύαρο φίλο που επιμένει να στριμώχνει σε μια γωνία στο μπαλκόνι το κορίτσι ή αγόρι με το οποίο ο φίλος του θα είχε περισσότερες ελπίδες επιτυχίας, ο Jefferson έδινε αμέσως την κατοχή στους συμπαίκτες (51 σουτ οι James και Irving, ενώ είχαν συνολικά 37 μέσο όρο στους δύο πρώτους αγώνες), όντας ο έμπειρος ξάδερφος που θα πει “Ναι, ακριβώς αυτό μου έλεγε ο ξάδερφος μου!! Κάτσε να σου το εξηγήσει αυτός καλύτερα..”
Και παρόλα αυτά, η βρωμιά αυτού το καρφώματος, μετά από ιδανικό κόψιμο, ήταν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο των Warriors, η στιγμή που η Quicken Loans Arena εξερράγη. Αυτό το γερασμένο κορμί, το γυαλιστερό και επιμελώς άτριχο, με κάνει να αναρωτιέμαι μήπως ο Richard Jefferson είναι η “γριά πουτάνα που ξυρίζει τα πόδια της” που φαντασιωνόταν πριν 30+ (αν είναι δυνατόν) χρόνια ο Αγγελάκας.
Στα playoffs μικραίνει το rotation
Η ακραία εφαρμογή του παραδοσιακού NBAικού δόγματος, που διαλύει τα όνειρα που κάνουν οι end of the bench guys στη regular season ήταν η χτεσινή κατανομή του σκοραρίσματος των Cavaliers. Χρειάστηκε να περάσουν 37 λεπτά και 12 δευτερόλεπτα για να σκοράρει κάποιος παγκίτης. Περίπου 25′ αγωνίστηκε ο πάγκος αθροιστικά μέχρι να μπούμε στην τέταρτη περίοδο. Πριν αποσυρθούν όλοι οι βασικοί για τα καλά, το τρίποντο του Shumpert, που ήταν το πρώτο καλάθι αναπληρωματικού, ήταν και το μοναδικό που δεν προήλθε από βασικό. Ο Timofey Mozgov μπορεί μέχρι το παιχνίδι να γίνει πάρτι λίγο πριν τη λήξη να έπαιξε μόνο ένα δίλεπτο, αλλά πόσο στρατηγικό ήταν! Πρόλαβε να βγάλει προσωρινά εκτός μάχης και να αφήσει σακατεμένο για το υπόλοιπο παιχνίδι τον Klay Thompson.
Κωμικά προβλέψιμος
They legalized Medical Marijuana in Ohio today, and JR Smith had his first good game of the series at home in Cleveland on the same day. 🤔
— Basketball Forever (@bballforever_) June 9, 2016
Kyrie
Μπορεί να μην είναι ο παίκτης που θα αλλάξει μονάχος του τις τύχες ενός παιχνιδιού κυριαρχώντας και στις δύο πλευρές του παρκέ, μπορεί το σκοράρισμά του, οι σχεδόν ταχυδακτυλουργικές του κινήσεις για να φτάσει στο καλάθι και ο τρόπος που σαγηνεύει με φάλτσα τη μπάλα για να σβήσει στο στεφάνι και να πέσει μέσα, να μην είναι απαραίτητα συνδεδεμένα με την ομαδική επιτυχία, όμως είναι σίγουρα ο παίκτης που θέλεις όταν τα πράγματα πάνε ήδη καλά, για να στολίζει την ταφόπλακα της ελπίδας του αντιπάλου.
Κοιτώντας τα στατιστικά του Kyrie μετά τους δύο πρώτους αγώνες, μπορούσαν να λυθούν όλες οι απορίες για τη θλιβερή, μέχρι εκείνο το σημείο, επιθετική εμφάνισή του στους τελικούς. Έχοντας επιχειρήσει συνολικά 37 σουτ, από τις εννιά φορές που σούταρε μετά από πάσα συμπαίκτη του, αυτή η πάσα μέτρησε και σαν assist στην στατιστική, ενώ τις 27 (!!) φορές που πήρε κάποια προσπάθεια μετά από αυτή τη βασανιστικό (για τους συμπαίκτες του, οι γκριμάτσες του LeBron μετά την κατάχρηση της ντρίπλας του Kyrie ήταν χαρακτηριστικές) αδιάκοπο σφυροκόπημα της μπάλας στο παρκέ ευστόχησε μονάχα στις τέσσερις.
Στο τρίτο παιχνίδι, ωστόσο, αποφάσισε ότι δεν χρειαζόταν να κοπανάει την μπάλα στο παρκέ για τη μισή διάρκεια της επίθεσης πριν επιχειρήσει κάποιο σουτ και ανταμείφθηκε. Βασίστηκε πολύ στα εξαιρετικά screens του Thompson, screens που τον έβγαζαν απέναντι στο εκάστοτε center των Warriors, Bogut και Varejao, και ο Irving, εκμεταλλευόμενος την οπισθοχώρηση τους, έπαιρνε το ανενόχλητο σουτ από μέση και μακρινή απόσταση σκοράροντας με ευκολία.
Ο συντηρητικός Καλιφορνέζος
Ο Steve Kerr είναι πιθανότατα το εξυπνότερο δίποδο που κυκλοφορεί στον πλανήτη Γη, ή έστω δεύτερος μετά τον Neil deGrasse Tyson, και φαίνεται εξαιρετικά ανοιχτόμυαλος τύπος, σαν κάτι ξανθούς Καλιφορνέζους που μοιάζουν μεν cool και χαλαροί, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας συντηρητικός ρεπουμπλικάνος. Εντάξει, συγχωρήστε μας για την υπερβολή, ξέρουμε πως ο προπονητής των Warriors δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ρεπουμπλικάνος, αλλά σίγουρα είναι συγκεκαλυμμένα συντηρητικός στη δουλειά του.
Οι επιλογές του γενικά τον έχουν δικαιώσει σε βάθος χρόνου, όπως το rotation στα δεύτερα και τέταρτα δωδεκάλεπτα που έχει βγάλει προς το παρόν τον αναπάντεχο ήρωα Leandrinho Barbosa και είχε κρατήσει τους Splash Brothers φρέσκους στο φινάλε των παιχνιδιών εναντίον των Thunder.
Αλλά στο τρίτο παιχνίδι, η επιμονή του στη θέση του center σκότωσε το Golden State. Οι Cavaliers, με την ευεργετική απουσία του Love, χαμήλωσαν το σχήμα τους, αλλά ο Kerr χρησιμοποίησε για 12 λεπτά τον Bogut, για 10 λεπτά τον Varejao και μόλις τρία λεπτά τον Ezeli. Αυτά τα 25 λεπτά στα οποία οι Warriors αγωνίστηκαν με παραδοσιακό center, οι Cavs έπαιζαν συνεχώς pick’n’roll μεταξύ 1 και 5, με τον Irving, όπως είπαμε και κάποιες γραμμές ανωτέρω, να εκμεταλλεύεται πλήρως τα αργά πόδια των ψηλών που μαζεύονταν προς τα πίσω και του έδιναν άπλετο χώρο για να εκτελεί ανενόχλητος με jump shot μετά το screen.
“Ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει”, αλλά εν’όψει του επόμενου παιχνιδιού, εφόσον οι Cavs συνεχίσουν με το ίδιο σχήμα, φέρνοντας τον Love από τον πάγκο και δίνοντάς του τον ίδιο ρόλο που είχε ο David Lee στους περσινούς τελικούς για τους Warriors, είναι απαραίτητο ο Kerr να κάνει την ίδια προσαρμογή που είχε κάνει στο τέταρτο παιχνίδι πέρυσι τέτοιο καιρό, μετά την συμβουλή του βοηθού του Nick O’ Renn. O Bogut θα παρκάρει στον πάγκο για να ξεκινήσει να παίζει full time την “Death Line Up” με τον Draymond στο center. Και παράλληλα ίσως χρειαστεί να ξεκουράσει τον Steph για να τον έχει φρέσκο στην επίθεση, βάζοντας τον Klay πάνω στον Kyrie.
Η αδιάκοπη πάλη που λέγεται Iman Shumpert
Κανείς δεν ξέρει τί αποτελεί μεγαλύτερο έργο τέχνης. Οι απόπειρες του Iman να δημιουργήσει μετά από ντρίμπλα, που αποτελούν μια τρομακτική μάχη ανάμεσα στις πραγματικές και τις φαντασιακές δυνατότητές του, ή η προσπάθεια του hair stylist του να επισκιάσει κάθε storyline των τελικών και τους πιο λαοφιλείς από τον Iman superstars που τρέχουν πάνω κάτω στο παρκέ;
Μεταξύ της εμμονής των Warriors να χάνουν το game 3, της επανόδου του Love, της ελατηριακής αντίδρασης των Cavs στην τρομακτική πίεση που δέχτηκαν στα πρώτα δύο παιχνίδια και το βάρος της ιστορίας και του αποκλεισμού στον μετωπιαίο λοβό τους, δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουν βρει τη λύση στο πρόβλημα των Warriors, αλλά τουλάχιστον βρήκαν τον χάρτη που μπορεί να τους οδηγήσει από εδώ και πέρα στους τελικούς.
Most 30-point, 10-rebound, 5-assist games, NBA Finals: Kareem Abdul-Jabbar & LeBron James, 7 each, via @EliasSports pic.twitter.com/NqMaIhmNto
— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) June 9, 2016
Να βλέπετε Parks and Recreation
Και κλείνουμε με την πρόβλεψη του γνωστότερου δημοσιογράφου από το Pawnee, Indiana
Now that Game 3 has ended, Game 4 is up next. The winner will either be the team that won Game 3, or the team that won Games 1 and 2.
— Perd Hapley (@PerdHapleyNBA) June 9, 2016
Επόμενο Παιχνίδι
Game 4: Σάββατο 11 Ιουνίου 04:00 πμ, Warriors @ Cavaliers, Quicken Loans Arena, Cleveland, Ohio
