Μετά την ιστορική περσινή σεζόν του Anthony Davis, που κόντεψε να διαλύσει κάθε ρεκόρ PER και αποτελεσματικότητας, απειλώντας τον τρόπο με τον οποίο έχουμε μάθει να κρίνουμε την απόδοση νέων ψηλών και τα τι είναι δυνατό σε ένα μπασκετικό παρκέ, βιαστήκαμε, παρασυρμένοι από το ρεύμα του μοναδικού αυτού ταλέντου, να τους χρίσουμε ομάδα απειλή στα playoffs και να ασπαστούμε τον “μονοφρυδαϊσμό”. Η έλευση του Alvin Gentry έμοιαζε με την σπίθα που θα πυροδοτούσε την έκρηξη των Pelicans. Δεν ήταν γραφτό. Η ομάδα έκανε βήματα πίσω, ο Davis έμοιαζε απελπιστικά μόνος να προσπαθεί να παλέψει με τα θηρία, και οι κακές επιλογές των τελευταίων χρόνων μεγάλωσαν και επιτέθηκαν στους Πελεκάνους.
Grade: I’ve made a huge mistake
Έχοντας στα χέρια τους την προοπτική και την ευθύνη του rookie Anthony Davis, οι New Orleans Pelicans βρέθηκαν σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, όπου συνάντησαν τον Sam Hinkie. Ο Sam ήθελε μια κίνηση για την ελεύθερη πτώση, οι Pelicans έψαχναν ένα τελεφερίκ για μια ταχεία άνοδο προς την κορυφή χωρίς να περάσουν τα ενδιάμεσα στάδια. Έτσι εγένετο το trade του Jrue Holiday για τον Nerlens Noel (#6 pick) και ένα pick πρώτου γύρου της επόμενης σεζόν, που έμελλε να είναι το #10 και ο Elfrid Payton. Ο Dell Demps προσπάθησε να χτίσει εν μια νυκτί μια playoffs team με επίκεντρο τον Anthony Davis, αλλά το έκανε με μπαλώματα, επενδύοντας στον Jrue Holiday1)κρίνοντας εκ του αποτελέσματος είναι εύκολο να κάνεις κριτική, καθώς δεν κάνεις ποτέ λάθος. Ο Jrue Holiday μόλις είχε βγει από μια σεζόν της τάξης του 18/8, είχε ήδη γίνει all-star και ήταν το κοντινότερο που η Philly είχε σε franchise player, και μάλιστα στα 22 του μόλις χρόνια, τον Tyreke Evans και τον Ryan Anderson. Σήμερα δεν μπορούμε παρά να χαρακτηρίσουμε κοντόφθαλμη την στρατηγική του, ιδίως μετά το βήμα πίσω που έκανε η ομάδα χάνοντας τα playoffs. Ίσως, όμως, κάπως έτσι να σκόνταψε σε μια ευνοϊκή κατάσταση, όπως θα δούμε παρακάτω.
How do you spell “regret”?
Δεν μπορώ παρά να φαντάζομαι τον Dell Demps να μάχεται κάθε βράδυ με την αυτολύπηση. Θέλω να πω, βρέθηκε στην τέλεια κατάσταση. Στα χέρια του έπεσε ένα ταλέντο που βγαίνει μια χρονιά στα τριάντα χρόνια. Είχε την ευκαιρία να εκτοξεύσει την ομάδα του και το προσωπικό του status στα ύψη. Όπως στη μουσική όμως, έτσι στα χαρτιά, έτσι και στο μπάσκετ, το παν είναι η αίσθηση του ρυθμού. Ο GM των Pelicans βιάστηκε, σαν ένα σόλο που μπαίνει πολύ νωρίς, σαν τον παίκτη που πιάνει άσσους και δεν καταφέρνει παρά να διώξει το υπόλοιπο τραπέζι και να μείνει με τα blinds πριν καν δει το flop. Αυτή είναι η περίπτωση που περιγράψαμε παραπάνω με τον Jrue Holiday. Τα απομεινάρια της βιασύνης του είναι εκεί σαν ένα τατουάζ2)θυμάστε το στριπάκι του Αρκά στον ισοβίτη, με τον κατάδικο που είχε μετανιώσει το τατουάζ για τον παλιό του έρωτα που έγραφε “Κούλα” και ο Μοντεχρήστος του έδωσε τη λύση, κάνοντάς το “Πίνετε κόκα-Κούλα παγωμένη; να του θυμίζει την παρορμητικότητα της στιγμής του, την απερισκεψία του ενθουσιασμού, τους φίλους που σε συμβούλευαν “υπομονή…”. Για τον Dell Demps είναι ένα τεράστιο τατουάζ οθωμανού πολεμιστή. Οι Pelicans χρωστάνε για την επόμενη πενταετία $58 εκατ. στον Omer Asik. Ακόμα και αν δεν είναι εγγυημένη η τελευταία χρονιά, η ιδέα ότι θα έχει λαμβάνειν 14 ‘μύρια το 2020 στα 34 του, ένας center που ήδη μοιάζει παλαιολιθικός, και έχει λυθεί ακόμα και στην άμυνα, μην θυμίζοντας σε τίποτα το κτήνος που εξαπέλυε ο Thibodeau από τον πάγκο, κάνει κάθε ματζίρη owner να τρέμει.
Μήπως είμαστε καταραμένοι;
Κάθε preview, review και κομμάτι σχολιασμού για τους Pelicans το διαπερνά η αύρα των αδιάκοπων τραυματισμών και δυστυχημάτων. Ο Jrue Holiday είναι ένας έξοχος playmaker και σκόρερ, αλλά φέτος έπαιξε τα περισσότερα παιχνίδια του (65) με τους Pelicans για μία σεζόν, αλλά και τα περισσότερα εξ αυτών με περιορισμό στον χρόνο συμμετοχής, και μόλις τα 23 από αυτά βασικός. Ο Tyreke έπαιξε 25, ο χιλιοβασανισμένος Gordon 45, ο Davis έχασε 21. Ο Ryan Anderson κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Νέα Ορλεάνη απειλήθηκε από career ending τραυματισμό και έχασε τη σύντροφό του. Ο τελευταίος σταθμός του χρονικού της ατυχίας ήταν ο θάνατος του Bryce Dejean-Jones πριν από μερικές μέρες.
Αλλά και πόσο κωλόφαρδοι!
Ο περονόσπορος της περιφέρειας έβγαλε στον αφρό ένα διαμαντάκι στο πρόσωπο του αγαπημένου μας Tim Frazier, ο οποίος σε 16 -αδιάφορα έστω- παιχνίδια είχε σε 30′ από τον πάγκο 13 πόντους και 7,5 assists, με ένα ενθαρρυντικό -έστω και με μικρό δείγμα γραφής- 42% στα τρίποντα. Το qualifying offer για τον 25χρονο point guard είναι ύψους $1,2 εκατ. και είναι μια ανέξοδη και σίγουρη λύση για back-up point guard.
Κατά δεύτερον, όταν έμειναν εκτός μάχης για τα playoffs, παράτησαν τη σεζόν κατρακυλώντας στην 25η θέση της κατάταξης, πράγμα που έφερε στην αγκαλιά τους το έκτο pick στο φετινό draft, ένα pick που μοιάζει σαν μάννα εξ ουρανού με βάση τα λεφτά που έχουν δεσμεύσει χωρίς λόγο. Πρώτη επιλογή (αν δεν έχει επιλεγεί φυσικά) φαντάζει μέσα από τα mock drafts ο έτοιμος Buddy Hield από τις Μπαχάμες, ο οποίος είναι ήδη 22 και ήταν ένας από τους εντυπωσιακότερους σουτέρ και σκόρερ που έχουμε δει στο κολεγιακό. Σε περίπτωση που κάνουν renounce τον Eric Gordon θα μπορεί να γίνει ο άμεσος αντικαταστάτης. Από κοντά και ο point-guard Kris Dunn που είναι επίσης 22 και αρκετά έτοιμος, αν και με κενά στο παιχνίδι του, μακρύς και αθλητικός. Άλλες πιθανές επιλογές είναι ο Jamal Murray και ο εκρηκτικός αλλά ερωτηματικό Jaylen Brown.
Μα κυρίως, η δυσλειτουργικότητα της ομάδας, και η απόσυρση του Anthony Davis από τα τελευταία παιχνίδια, του στέρησαν μια θέση στις τρεις all-nba teams. Αυτό σημαίνει πως οι Pelicans θα εξοικονομήσουν ούτε λίγο ούτε πολύ $24 εκατ. κατά τη διάρκεια του νέου συμβολαίου του, γεγονός που μπορεί να αποβεί επωφελές και για τις δύο πλευρές.
Κάπως έτσι, οι Pelicans μπορούν να μπαλώσουν, χάρη σε μια κακή σεζόν, από τύχη, κενά του παρελθόντος.
Διαλύουμε ή συνεχίζουμε;
Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι οι Pelicans θα αποχαιρετήσουν τους Ryan Anderson και Eric Gordon, κίνηση που θα τους αφήσει με ένα περιθώριο της τάξης των $ 18-20 εκατ. στο salary cap. Αρκετό για την υπογραφή ενός καλoύ starter, αλλά ποσό που τους αφήνει εκτός μάχης στο κυνήγι των top free agents και των (καινούριων) max συμβολαίων. Ο τρόμος των φίλων των Pelicans είναι να υπογράψει ο Dell Demps δύο παίκτες-προσωρινές λύσεις για να σώσει το τομάρι του, με μια απλά αξιοπρεπή σεζόν, καθώς το συμβόλαιό του λήγει το καλοκαίρι. Από εκεί και πέρα, Tyreke Evans και Jrue Holiday σε τρία χρόνια συνύπαρξης δεν έχουν καταφέρει ποτέ να είναι και οι δύο υγιείς και να συνυπάρξουν για εκτεταμένα χρονικά διαστήματα, και, σίγουρα στο μυαλό των ιθυνόντων πλανάται το ερωτηματικό σχετικά με τη συμβατότητά τους. Ο Evans δεν είναι παίκτης που μπορεί να παίξει χωρίς την μπάλα, και ο Holiday μπορεί να τον πλαισιώσει σε ένα time-sharing σχήμα στο ρόλο του primary ballhandler, αλλά σίγουρα δεν είναι η καλύτερη αξιοποίησή του. Ο Holiday τρέχει καλά στο ανοιχτό γήπεδο, πασάρει σωστά, είναι μάστορας στο pick and roll και καλός σουτέρ, ενώ παίζει και lockdown defense. Είναι όμως επιρρεπής στους τραυματισμούς και δεν έχει σε καμία περίπτωση την ικανότητα του Evans να γκρεμίζει σαν μπουλντόζα τις αντίπαλες άμυνες. Σε βάθος χρόνου οι Pelicans θα πρέπει να επιλέξουν έναν εκ των δύο, και ίσως αυτή η ώρα να έχει ήδη έρθει.
Τα λέμε στην παραλία
Διακοπές αναμφίβολα θα κάνουν σε κάποιο σανατόριο, ή μάλλον κάποιο θέρετρο όπου μοναχοί με λευκές ρόμπες προσεύχονται στον θεό με το ενιαίο φρύδι για την υγεία και την πρόοδο του ίδιου, που είναι μαζί αντικείμενο λατρείας και προστασίας.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | κρίνοντας εκ του αποτελέσματος είναι εύκολο να κάνεις κριτική, καθώς δεν κάνεις ποτέ λάθος. Ο Jrue Holiday μόλις είχε βγει από μια σεζόν της τάξης του 18/8, είχε ήδη γίνει all-star και ήταν το κοντινότερο που η Philly είχε σε franchise player, και μάλιστα στα 22 του μόλις χρόνια |
|---|---|
| ↑2 | θυμάστε το στριπάκι του Αρκά στον ισοβίτη, με τον κατάδικο που είχε μετανιώσει το τατουάζ για τον παλιό του έρωτα που έγραφε “Κούλα” και ο Μοντεχρήστος του έδωσε τη λύση, κάνοντάς το “Πίνετε κόκα-Κούλα παγωμένη; |
){kind=link}
Respect για την αναφορά στον Ισοβίτη! Εξίσου κορυφαίο στριπάκι αυτό στο αναρρωτήριο, με τον Μοντεχρήστο να του λέει ότι θα του έφερνε και ένα πορτοκάλι αλλά πείνασε στον δρόμο και το έφαγε, και τον Ισοβίτη να απαντάει ότι μετράει και μόνο που τον σκέφτηκε. Επική απάντηση Μοντεχρήστου: “Αν το ήξερα θα έτρωγα και ένα κουτί σοκολατάκια”!!!