Ο Draymond Green αποβλήθηκε από τον 5ο Τελικό και τα ερωτήματα για το αν η αποβολή ήταν δίκαιη ή όχι είναι πολλά. Το σημαντικότερο ερώτημα, παρόλα αυτά, είναι το κατά πόσο η αποβολή αυτή θα αναβάλει την στέψη των Golden State Warriors σαν back2back Πρωταθλητές ΝΒΑ, αλλά και κατά πόσο θα επηρεάσει, όχι μόνο το συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά και τη συνολική εξέλιξη της σειράς των Τελικών.
( η photo δανεισμένη από το ακόλουθο tweet του Bleacher Report: https://twitter.com/BleacherReport/status/742082112413667328 )
Η αποβολή του Draymond Green από το πέμπτο παιχνίδι των Τελικών αλλάζει αναντίρρητα τα δεδομένα, σίγουρα του συγκεκριμένου αγώνα, αλλά ενδεχομένως και του υπολοίπου της σειράς. Η αποβολή του προήλθε ύστερα από την εξέταση του video του αγώνα και του καταλογισμού του ενός ακόμα Flagrant Foul 1, του τέταρτου εις βάρος του για τα Playoffs 2016, ύστερα από την απόφαση του Kiki Vandeweghe, Executive Vice President, Basketball Operations του ΝΒΑ. Kαι η αλήθεια είναι πως ο Draymond Green προκάλεσε την τύχη του όσο μπορούσε στα φετινά Playoffs. Είναι απορίας άξιο το πως δεν είχε τιμωρηθεί για το τέταρτο παιχνίδι της σειράς με τους Thunder για το αψυχολόγητο χτύπημα στον Steven Adams.
Χτύπημα #1, Western Conference Finals, Game 2:
Χτύπημα #2, Western Conference Finals, Game 3:
Οι Thunder θα έχουν κάθε λόγο να νιώθουν αδικημένοι από τη λήψη της συγκεκριμένης απόφασης την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, κι όχι νωρίτερα. Παρόλα αυτά, το νέο χτύπημα στον LeBron James, όπως φαίνεται σε slow motion ανάλυση, δεν αφήνει πολλά πράγματα προς συζήτηση:
https://twitter.com/CampSanderson/status/741474466283163649
Ο Green έπαιξε με την τύχη του πολλές φορές στα φετινά Playoffs και η ώρα της αποπληρωμής έφτασε με τους Cavs στα σχοινιά, στο έλεος των Warriors. Και, καλώς ή κακώς, ο LeBron δεν είναι Steven Adams.
Ο αντίλογος υπάρχει και είναι ισχυρός: ναι, ο LeBron τον προκάλεσε. Ναι, δεν υπήρχε κανένας λόγος να το κάνει. Ναι, το παιχνίδι έχει λήξει ουσιαστικά όταν το κάνει, μιας και η διαφορά είναι στους 10 πόντους. Ναι, προφανώς το κάνει για να τον προκαλέσει, να προκαλέσει την αντίδρασή του, και εν συνεχεία, την ενδεχόμενη αποβολή του. Και τα καταφέρνει.
Είναι νόμιμο ή ηθικό; Δεν ξέρω να σας απαντήσω. Είναι οι Τελικοί και το να προκαλείς τα όρια του αντιπάλου είναι μέσα στο παιχνίδι νομίζω. Με τo σκορ στο 96-86 αυτό που οφείλει ο Green είναι να πράξει έξυπνα και απλά να γελάσει ειρωνικά και να μην απαντήσει στην πρόκληση.
Δεν είναι λίγοι οι βετεράνοι που στάθηκαν στο πλευρό του Green, πάντως, στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ο Reggie Miller μόλις βγήκε η απόφαση tweetαρε το κάτωθι:
Would bet my right arm if this series was even at 2-2 Draymond wouldn't be suspended for GM5. What happened in OKC was way worse..
— Reggie Miller (@ReggieMillerTNT) June 12, 2016
ενώ ο Charles Barkley δήλωσε πως “Από την στιγμή που ο LeBron πέρασε πάνω από τον Green, καλώς έφαγε ένα χτύπημα στα αρχίδια“.
Καθώς, όμως, όλα αυτά είναι ιστορία, ας περάσουμε στην ουσία της απουσίας του Green.
Ο Green δεν είναι απλά ο “Splash Cousin”, αλλά ο καλύτερος rebounder των Warriors, ο καλύτερος αμυντικός των Warriors, και ένα γρανάζι εξίσου σημαντικό με τον Curry, τον Thompson και τον Iguodala, στην καλορυθμισμένη μπασκετική μηχανή των Warriors. Είναι ο “libero” στην άμυνα, ο οργανωτής της δεύτερης γραμμής και συντονιστής των αμυντικών αλλαγών της ομάδας στο ανασταλτικό κομμάτι του παιχνιδιού. Είναι ο παίκτης των ειδικών αμυντικών αποστολών, χάρη στα γρήγορα πόδια το μακρύ άνοιγμα χεριών και την μοναδική αντίληψη του χώρου και του χρόνου που διαθέτει. Είναι ο παίχτης που μπορεί να ανταποκριθεί σε κάθε αλλαγή στην άμυνα, μαρκάροντας και τις πέντε θέσεις στο γήπεδο.
Αλλά ούτε στο επιθετικό κομμάτι της ομάδας είναι μικρή η συνεισφορά του, μιας και είναι ο δεύτερος ουσιαστικά χειριστής της μπάλας, αυτός που την δέχεται μετά τα pick and rolls με τον Curry, και τρέχει τις επιθέσεις των Πρωταθλητών, ή που παίρνει πρωτοβουλίες και δημιουργεί από το high post. Έχει πολύ καλό χειρισμό, αλλά και εξαιρετική αντίληψη του παιχνιδιού, βλέποντας πάσες και μοιράζοντας μπάλες που επιτρέπουν το ball movement των Warriors να αποδίδει στα επίπεδα που έχουμε συνηθίσει.
Η δε απόδοσή του στους φετινούς Τελικούς τον είχε καταστήσει πρώτο φαβορί για τον τίτλο του Finals MVP μετά από τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια της σειράς1)Αυτό έδειξε, μεταξύ άλλων, και το poll που κάναμε και στο group της The Greek NBA Fantasy Community, powered by TheBallHog.net στο facebook..
Και οι αριθμοί, άλλωστε, αυτό αποδεικνύουν:
GSW in Finals: With Draymond at C: 81 minutes, +53. All other lineups: 111 minutes, -24.
— Zach Lowe (@ZachLowe_NBA) June 11, 2016
(οι παραπάνω δύο πίνακες από αυτό το άρθρο του nba.com: http://hangtime.blogs.nba.com/2016/06/12/how-do-warriors-line-up-without-green/ )
To θέμα της απουσίας του Green δεν περιορίζεται στο ότι είναι ο δεύτερος σε λεπτά συμμετοχής στους Τελικούς για τους Warriors και δεύτερος καλύτερος παίχτης σε +/- της ομάδας του, με +71. Ούτε καν στο ότι είναι η πιο αποδοτική πεντάδα των Warriors με αυτόν στο “5”, όπου και τρέχουν ένα +54.
Η μεγάλη διαφορά είναι στο ότι με την απουσία του χαλάει το rotation της ομάδας του Golden State. Όπως αναλυτικά παρουσιάσαμε σαν Ball Hog στο Shootaround του 4ου Τελικού, αν κάτι χαρακτηρίζει τη σειρά ως τώρα (όπως καθόρισε και την προηγούμενη ενάντια στους Thunder) είναι το βαθύ rotation που κάνει ο Kerr, και επιτρέπει στους βασικούς, και καλύτερους, παίχτες του, να είναι φρέσκοι στα τελευταία λεπτά των αγώνων.
Η photo από αυτό το άρθρο του uproxx.com: http://uproxx.com/dimemag/steve-kerr-out-coaches-tyron-lue-nba-finals/2/ , που κάνει αντίστοιχη ανάλυση για το rotation του Kerr με αυτή που κάναμε κι εμείς στο Ball Hog.
Τα λεπτά του Green στο παρκέ θα πρέπει να αναπληρωθούν είτε από παίκτες με σημαντικό έλλειμμα ποιότητας (McAdoo), είτε από παίκτες με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά (περισσότερη ώρα στο παρκέ για τα κανονικά Cs των Warriors, Bogut, Ezeli, Varejao), είτε με παραπάνω λεπτά των καλών παικτών της ομάδας (Iguodala, Barnes, Livingston). Σε κάθε περίπτωση, δηλαδή, η απουσία του Green στερεί από τους Warriors το συνηθισμένο παιχνίδι τους και τους στερεί κι έναν παίκτη στο περιφερειακό rotation, μιας και οι Iguodala και Barnes ενδέχεται να βοηθήσουν περισσότερο στις θέσεις της frontcourt, στερώντας πολύτιμα λεπτά ξεκούρασης για το backcourt της ομάδας. Η δε απουσία του από τον χειρισμό της μπάλας, θα μεταφέρει επιπλέον χρόνο και επιπλέον βάρος στους Curry και Livingston. Θα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες οι προσαρμογές στο παιχνίδι των Πρωταθλητών που θα χρησιμοποιήσει ο Kerr κατά την απουσία του Green στον τρόπο εκδήλωσης των επιθέσεων των Warriors.
Με μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όμως, αναμένονται οι προσαρμογές που θα χρειαστούν στο αμυντικό κομμάτι της ομάδας. Οι Warriors, πέρα από μία καταπληκτική, χορογραφικού επιπέδου και απόδοσης, επιθετική ομάδα, στη βάση τους παραμένουν εκπληκτικά συντονισμένοι και σφιχτοί, όπως μας θύμισε χτες ο δάσκαλος Lowe σε ένα ακόμα καταπληκτικό άρθρο. Διέθεταν την καλύτερη άμυνα της λίγκας τη σεζόν 2014-15 και την πέμπτη καλύτερη για τη σεζόν 2015-16, κι αυτό απλά επειδή τα παιχνίδια τους “έληγαν” τόσο νωρίς που δεν χρειαζόταν να αποδώσουν στα ίδια επίπεδα για το σύνολο του 48λεπτου. Και το σημαντικότερο εργαλείο, ο συντονιστής αυτής της αμυντικής μέγγενης που πνίγει τους αντιπάλους, είναι ο δεύτερος καλύτερος αμυντικός της λίγκας (πίσω μόνο από τον Kawhi Leonard): o Draymond Green.
Οι Cavaliers, παρότι σε αυτούς τους Τελικούς σαν προπονητικό επιτελείο έχουν εκτεθεί σημαντικά από το αντίστοιχο -το καλύτερο της λίγκας- των Warriors, έχουν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξαναζωντανέψουν μια ημιθανή σειρά. Ίσως για πρώτη φορά ένα βαρύ σχήμα, με Tristan Thompson στο “5”, Love στο “4” και James στο “3” να κρίνεται πλέον απαραίτητο, τόσο για να επιτεθεί με μεγάλη ένταση στα rebounds και στις δύο πλευρές του παρκέ, ανανεώνοντας τις δικές τους επιθέσεις και μειώνοντας τις δεύτερες ευκαιρίες των Warriors, όσο και γιατί δεν θα υπάρχει ο φόβος έκθεσης του Love αμυντικά, λόγω της απουσίας του Green και της διαρκούς στόχευσης αυτού στα pick and rolls των Warriors και της αδυναμίας εμφάνισης της “Line up of Death” στο παρκέ.
Τα δε κορμιά που θα ρίχνουν οι Πρωταθλητές πάνω στον LeBron θα είναι σε σημαντικό βαθμό περιορισμένα, και κυρίως, θα λείπει η πολύτιμη δεύτερη βοήθεια που έπεφτε πάνω του στους αμυντικούς διαδρόμους που άφηνε ο Iguodala, ακριβώς για αυτόν τον σκοπό.
Ο LBJ, συνεπώς, κατάφερε με την προβοκάτσια του να δώσει νέο ενδιαφέρον σε μία σειρά που σήμερα τα ξημερώματα θα λάμβανε τέλος. Το επιτελείο των Warriors είναι μπροστά σε μία ακόμη μεγάλη για αυτούς πρόκληση για την οποία θα είναι αναγκαίο να καταφέρουν να κρατήσουν την άμυνά τους στα συνηθισμένα επίπεδά της, χωρίς να χάσουν κατά κράτος την μάχη των rebounds, και να έχουν ένα ακόμη μεγάλο παιχνίδι από τους Splash Brothers, αντίστοιχο του Game 4 των Τελικών ή του Game 6 των Western Conference Finals. Ενδεχομένως να χρειαστεί, με άλλα λόγια, να ξανασπάσουν το ρεκόρ τριπόντων σε Τελικούς, ρεκόρ που έθεσαν με 17 στο αμέσως προηγούμενο παιχνίδι.
Τέλος, θα πρέπει να ξαναρίξουν τους Cavaliers στην παγίδα του αναχρονιστικού, ξεπερασμένου, ανυπόμονου και αναποτελεσματικού heroball, κάνοντας τους να πιστέψουν πως η απουσία του Green – με όλα τα προνόμια που παρέχει (σκυλίσια on-ball άμυνα, άψογα switches στα screens και λοιπά)-, μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία για μονότονες διεισδύσεις/γιουρούσια, αφού θα λείπουν τα μακριά του χέρια από το ζωγραφιστό.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν οι Τελικοί δεν τελειώσουν απόψε, τα ερωτήματα έχουν εδώ και χρόνια απαντηθεί: το μπάσκετ είναι ξανά ομαδικό άθλημα και για να κερδίσεις μία καλή ομάδα δεν φτάνει ούτε ο καλύτερος παίχτης του κόσμου, ούτε μία εξαιρετικά ταλαντούχα τριάδα παιχτών. Χρειάζεσαι ένα σύνολο συγκεκριμένων, διαφορετικών, αλλά αλληλοσυμπληρούμενων χαρακτηριστικών, βάθος στον πάγκο και ξεκάθαρους αγωνιστικούς ρόλους και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο LeBron μπορεί να προκάλεσε την αποβολή του Green και να έχει δώσει ένα νέο -πρόσκαιρο- ενδιαφέρον στη σειρά, αλλά η εντύπωσή μου είναι πως εξακολουθεί να μην θέλει να αποδεχτεί την μεγάλη εικόνα: πως σε εφτά Τελικούς ΝΒΑ στην καριέρα του κέρδισε μόνο τους δύο, κι αυτό όχι γιατί μόνο τότε ήταν ο καλύτερος παίχτης του γηπέδου. Ο καλύτερος παίχτης του γηπέδου ήταν και στους εφτά, αλλά γιατί μόνο σε αυτούς τους δύο έπαιζε στην καλύτερη ομάδα. Η απώλεια των άλλων πέντε Τελικών (ναι, Πρωταθλητές 2016 θα είναι οι Warriors, είτε σε πέντε, είτε σε έξι, είτε σε εφτά παιχνίδια), από τους “Προμηθέες” της νέας εποχής του αθλήματος, τους Spurs του ball movement, τους Mavericks, που το 2011 έπαιζαν σαν mini-Spurs και τους Warriors του Small Ball2)Θυμίζουμε πως Small Ball πλέον θεωρείται όχι το να έχεις κοντό C, αλλά παίχτες μακριούς, που να μπορούν να παίξουν σε πολλές θέσεις σε άμυνα και επίθεση, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν σε όλες τις αμυντικές αλλαγές, αλλά και να διαθέτουν τόσο ball-handling, όσο και range στο σουτ τους, βοηθώντας στο spacing στην επίθεση..
Όπως χαρακτηριστικά είχαμε γράψει και στο άρθρο “Warriors εναντίον Μιζέριας: Μία ακόμα εύκολη νίκη για τους Πρωταθλητές“:
“Η επιβολή του ομαδικού πάνω στο ατομικό, είναι η μεγαλύτερη δυνατή κατάκτηση της εξέλιξης του αθλήματος. Μία εξέλιξη, κόντρα στις επιταγές του marketing του αθλήματος (που από τις εμφανίσεις των ομάδων, ως τα παπούτσια μπάσκετ, πρέπει να τα πουλάει προσωποποιημένα στο όνομα του “καλύτερου”) και του ισχυρότερου κατάλοιπου του “εμπορικότερου παίχτη όλων των εποχών”, του Michael Jordan.”
Κοινώς, όλοι όσοι ασχολούμαστε με το άθλημα έχουμε καταλάβει πως αυτό έχει επιστρέψει στις βασικές μαθηματικές σχέσεις: 3 > 2 και 5 >1, 5 > 2, 5 > 3. 5=5 .
Τόσο απλό.
Nicolas Radicopoulos
Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)
- Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
- Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
- BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
- Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
- Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019
| ↑1 | Αυτό έδειξε, μεταξύ άλλων, και το poll που κάναμε και στο group της The Greek NBA Fantasy Community, powered by TheBallHog.net στο facebook. |
|---|---|
| ↑2 | Θυμίζουμε πως Small Ball πλέον θεωρείται όχι το να έχεις κοντό C, αλλά παίχτες μακριούς, που να μπορούν να παίξουν σε πολλές θέσεις σε άμυνα και επίθεση, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν σε όλες τις αμυντικές αλλαγές, αλλά και να διαθέτουν τόσο ball-handling, όσο και range στο σουτ τους, βοηθώντας στο spacing στην επίθεση. |
