NBA Finals 2016 Report – Game 5: Heroball

Η απόφαση της τιμωρίας του Green επηρέασε, όπως ήταν αναμενόμενο, τον τρόπο παιχνιδιού των δύο ομάδων και συνεπακολούθως και την εξέλιξη των Τελικών. Σημαντικότατο ρόλο, βέβαια, προς αυτή την κατεύθυνση έπαιξαν και οι ιστορικές εμφανίσεις των LeBron James και Kyrie Irving. Οι Warriors προσπάθησαν να λήξουν τους Τελικούς, παρά την απουσία του Splash Cousin, αλλά με τον Curry να εξακολουθεί να μην πατάει καλά και τον Harrison Barnes να αγνοείται από το παιχνίδι σε άμυνα και επίθεση νομοτελειακά δεν τα κατάφεραν.

Ας δούμε, όμως, αναλυτικότερα τί άξιο λόγου συνέβη στον πέμπτο Τελικό των NBA Playoffs 2016 σε ένα ακόμα Ball Hog’s Shootaround.

Στους φετινούς Τελικούς, έσπασε μια παράδοση για τον LeBron James, μια παράδοση που τον ήθελε να έχει κερδίσει και τις εννέα φορές που έπαιζε σε Game 2 στα playoffs, ενώ είχε χάσει το πρώτο παιχνίδι. Το σερί αυτό σταμάτησε φέτος μετά τις δυο πρώτες νίκες των Warriors στους Τελικούς. Παρόλα αυτά, ο “Βασιλιάς” δεν θα άφηνε στην ίδια σειρά να γκρεμιστεί και δεύτερο κάστρο, αυτό που τον θέλει όταν παίζει με την πλάτη στον τοίχο -τα γνωστά “elimination games” που λεν’ κι οι Αμερικάνοι-, να ανταποκρίνεται με ιστορικά καλά παιχνίδια. Έτσι, μετά το 40/18/9 στο τέταρτο παιχνίδι με τους Pacers, αλλά και την κλασσική πια εμφάνισή του, με 45/15/5, στο έκτο με τους Celtics, σε Ανατολικούς ημιτελικούς και τελικούς αντίστοιχα το 2012, στο δρόμο για το πρώτο του δαχτυλίδι, o πέμπτος Τελικός του 2016 ήρθε να βάλει ένα ακόμη λιθαράκι στο μύθο του James, εν αναμονή φυσικά και της συνέχειας που επιφυλάσσουν οι Τελικοί. Στο παιχνίδι που είχε μεγάλη σπέκουλα πριν καν αρχίσει, λόγω της αμφιλεγόμενης απόφασης του ΝΒΑ να τιμωρήσει ετεροχρονισμένα τον Draymond Green για το χτύπημα στον LeBron στο τέταρτο παιχνίδι, ο τελευταίος ανταποκρίθηκε με 41 πόντους, 16 rebounds, 7 assists, κι από 3 κλεψίματα/κοψίματα. Μαζί δε με τον Kyrie Irving, έγραψαν ιστορία μιας κι έγιναν το πρώτο δίδυμο συμπαικτών στην ιστορία του ΝΒΑ που σκοράρουν 40 πόντους και πάνω σε αγώνα Τελικών, βάζοντας μάλιστα συνολικά ένα καλάθι περισσότερο από όλη την ομάδα των Warriors (33 εύστοχα καλάθια οι δυο τους, με τα 17 να είναι του Irving και 16 του James, έναντι 32 των Πολεμιστών). Σε μία εκπληκτικά αναχρονιστική, αλλά ταυτόχρονα εκθαμβωτικά αποτελεσματική παράσταση, στους δύο τους, LeBron και Kyrie, πιστώνονται απευθείας ή μέσω assists τους oι 97 από τους 112 πόντους των Ιπποτών, καταφέρνοντας έτσι να κερδίσουν το παιχνίδι με 112-97, στέλνοντας τη σειρά στο Ohio και κρατώντας την ζωντανή για τουλάχιστον ένα ακόμη παιχνίδι.

Ήταν μάλιστα η πρώτη φορά που σε Τελικούς δύο συμπαίκτες σκοράρουν πάνω από 40 πόντους, πέμπτη στην Ιστορία των Playoffs και 14η συνολικά στην Ιστορία του ΝΒΑ, με τις άλλες εννέα δηλαδή, να έχουν καταγραφεί σε regular season:

Regular season

1. Baltimore Bullets vs. Los Angeles Lakers, 14.11.1964 (Gus Johnson 41, Walt Bellamy 40)
2. Los Angeles Lakers at San Francisco Warriors, 11.02.1970 (Elgin Baylor 43, Jerry West 43)
3. New Orleans Jazz vs. Denver Nuggets, 10.04.1977 (Pete Maravich 45, Nate Williams 41) (με τον David Thompson να πετυχαίνει 40 πόντους για το Denver στο ίδιο παιχνίδι)
4. Phoenix Suns at Boston Celtics, 05.01.1978 (Paul Westphal 43, Walter Davis 40)
5. San Antonio Spurs vs. Milwaukee Bucks, 06.03.1982 (3 OT) (George Gervin 50, Mike Mitchell 45) (με τον Brian Winters να πετυχαίνει 42 πόντους για το Milwaukee στο ίδιο παιχνίδι)
6. Detroit Pistons at Denver Nuggets, 13.12.1983 (3 OT) (Isiah Thomas 47, John Long 41)
7. Denver Nuggets vs. Detroit Pistons, 13.12.1983 (3 OT) (Ναι, στο ίδιο παιχνίδι!) (Kiki Vandeweghe 51, Alex English 47)
8. Utah Jazz vs. Detroit Pistons, 19.03.1984 (Adrian Dantley 43, John Drew 42)
9. Chicago Bulls at Indiana Pacers, 18.02.1996 (Michael Jordan 44, Scottie Pippen 40)

O δε LeBron πλέον στέκεται στην έννατη θέση των σκόρερ όλων των εποχών σε Τελικούς ΝΒΑ

With 41 PTS in Game 5, LeBron James (1,011) passed Magic Johnson (971) for 9th in all-time #NBAFinals scoring! pic.twitter.com/OBOZq9Rtzv

— NBA.com/Stats (@nbastats) June 14, 2016

Ο LeBron και το σουτ του

Κάποια στιγμή σε ένα κείμενο που είχαμε γράψει για τους Cavaliers φέτος το χειμώνα, είχα αναφέρει πως οι Cavs έχουν το χειρότερο σουτέρ του ΝΒΑ στο roster τους που έχει σπάσει τα καλάθια, κι αυτός δεν είναι άλλος από τον LeBron James. Ίσα-ίσα για να δω το κείμενο, μετά το σουλούπωμα από τους υπερ-ηρωικούς, αλλά και συνάμα νευρωτικούς editors, να έχει αλλάξει το όνομα του James σε αυτό του J.R. Smith, δείγμα του πόσο παράλογο φαίνεται στο συλλογικό ασυνείδητο των φιλάθλων του ΝΒΑ το γεγονός πως ο LeBron ξεκίνησε τη φετινή χρονιά με δραματικές επιδόσεις στα σουτ, για να την συνεχίσει ελαφρά καλύτερα, αλλά και πάλι με απαίσια στατιστικά, τα οποία μετριάζονταν λόγω της τρομερής του ευστοχίας του κοντά στη ρακέτα:

The worst high-volume shooters from outside the paint, a list topped by LeBron James & Kobe Bryant. pic.twitter.com/Sn4CW6C9O7

— John Schuhmann (@johnschuhmann) December 29, 2015

Εκείνη την εποχή, λοιπόν, ο coach Thorpe μιλώντας σε ένα podcast¹⁾πιθανότατα ήταν του Zach Lowe, αλλά δεν παίρνω και όρκο, διηγήθηκε την ιστορία του πως, όταν είχε παρακολουθήσει για πρώτη φορά τον LeBron στο γυμνάσιο, είχε φρίξει με την τεχνική του στα σουτ που έπαιρνε πολύ συχνά από μακρινή απόσταση, δίχως ισορροπία, για να τους εξηγήσει ο συνομιλητής του πως αυτό το κάνει απλά γιατί βαριέται και θέλει να θέσει μια πρόκληση στον εαυτό του, μιας που του ήταν τόσο εύκολο να κυριαρχήσει σε αυτό το επίπεδο. Όχι πως έχει αντιμετωπίσει πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες ακόμη και στο υψηλότερο επίπεδο, αλλά λέμε τώρα.

Αυτή η ιστορία μπορεί να εξηγεί το γεγονός πως ο James ερχόμενος στο ΝΒΑ, δίχως να είναι κακός σουτέρ, είχε ένα λιγότερο πειθαρχημένο τρόπο για να σουτάρει. Όπως βλέπουμε και στον άνωθεν πίνακα, ο “Βασιλιάς” τις περισσότερες χρόνιες σούταρε με χειρότερα ποσοστά από ότι ο μέσος όρος της λίγκας στην κανονική περίοδο και τα ποσοστά αυτά έπαιρναν την κατηφόρα στα playoffs

LeBron James' 3pt Shooting

Season	League Average 3pt%	LeBron Reg. Season 3pt%	LeBron Playoffs 3pt%
2003-4	34,7%	29,0%	-
2004-5	35,6%	35,1%	-
2005-6	35,8%	33,5%	33,0%
2006-7	35,8%	31,9%	38,0%
2007-8	36,2%	31,5%	25,7%
2008-9	36,7%	34,4%	33,3%
2009-10	35,5%	33,3%	40,0%
2010-11	35,8%	33,0%	35,3%
2011-12	34,9%	36,2%	25,9%
2012-13	35,9%	40,6%	37,5%
2013-14	36,0%	37,9%	40,7%
2014-15	35,0%	35,4%	22,7%
2015-16	35,4%	30,9%	33,7%

Τα ποσοστά του τις πρώτες χρονιές στο Cleveland θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν από τα δύσκολα σουτ που αναγκαζόταν να παίρνει, αποτέλεσμα της κακής επίθεσης που “σχεδίαζε” ο Mike Brown, θιασώτης του “δώστε την μπάλα στον Βασιλιά και τραβήξτε στην άκρη” και του μέτριου roster που είχε γύρω του.

Μόλις πήγε στο Miami, ειδικά μόλις ο Spoelstra τόλμησε να χαμηλώσει το σχήμα και να τον περικυκλώσει με τρεις σουτέρ και τον Wade, εξασφαλίζοντας με την πολύ καλή κυκλοφορίας της μπάλας καλύτερα σουτ και για τον ίδιο τον James, το ποσοστό του στα σουτ ανέβηκε κατακόρυφα. Η επιστροφή του στη γενέτειρά του, όμως, βρήκε τον LeBron σε μια κατακόρυφη πτώση.

O Thorpe υποστηρίζει πως το πρόβλημα είναι καθαρά στην τεχνική του, καθώς όταν σηκώνεται να σουτάρει φαίνεται τελείως άκαμπτος και δεν έχει καθόλου καλή ισορροπία με το ένα πόδι μπροστά από το άλλο και με τους ώμους να μην είναι σχεδόν ποτέ παράλληλοι. Η αντιμετώπιση που του επιφύλασσε ο Popovich στους τελικούς του 2013 έχει γίνει πλέον σύνηθες φαινόμενο, καθώς όλες οι ομάδες που αντιμετωπίζει ο James στα playoffs πηγαίνουν κάτω από το screen και τον προκαλούν να σουτάρει επιδεικτικά. Τα ποσοστά δείχνουν πως αυτή είναι και η ενδεδειγμένη μέθοδος, αλλά υπάρχει ένα απόλυτα λογικό pattern που επαναλαμβάνεται.

Στους τελικούς της ανατολής εναντίον του Toronto είχε 2/11 τρίποντα στους τέσσερις πρώτους αγώνες και 5/10 στους δύο τελευταίους. Στους Τελικούς είχε 5/16 τρίποντα  στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια και 4/8 τρίποντα στον πέμπτο αγώνα. Σας θυμίζει τίποτα αυτή η αλληλουχία; Ας πάμε πίσω στους τελικούς του 2013, όταν και οι Spurs ήταν αυτοί που άρχισαν να του αφήνουν όλα τα μακρινά σουτ. Ο James είχε 7/24 τρίποντα στους έξι πρώτους αγώνες και 5/10 τρίποντα στο έβδομο τελικό που έδωσε τον τίτλο στο Miami.

Ο LeBron εξακολουθεί να σουτάρει άσχημα. Αλλά, όταν η άμυνα του δίνει τα ίδια σουτ σε μια περίοδο συγκεκριμένων αγώνων, μήπως τον βοηθάει στο να προσαρμοστεί καλύτερα συνηθίζοντας στην άμυνα και στο τέλος να αρχίζει να βρίσκει τα καλά του σημεία στο γήπεδο ευστοχώντας με ευκολία στα σουτ που θα έπρεπε να αστοχεί;

Στο τέλος της ημέρας, μιλάμε για τον κορυφαίο παίχτη που έχει πατήσει το παρκέ εδώ και πάρα μα πάρα πολλά χρόνια.

Ποιος είναι τελικά ο Harrison Barnes;

H καριέρα του Harrison Barnes είναι ένα rollercoaster με μια στατική πορεία μέσα σε ράγες να διακόπτεται με εντυπωσιακές ιλιγγιώδεις ανόδους στην κορυφή που κόβουν την ανάσα και τις ακολουθεί μετά μια συνηθισμένη στατική προδιαγεγραμμένη πορεία πάνω σε ράγες που σου επιτρέπει στους σφυγμούς να κατέβουν σε σημείο ανίας μέχρι την επόμενη κατακόρυφη άνοδο. Αλλά τελικά μήπως, όπως το τρενάκι του λούνα παρκ, ο ενθουσιασμός που νοιώθουμε βλέποντάς τον είναι ένα ψεύτικο συναίσθημα;

Ο Barnes ήταν ένας τεράστιος superstar στο γυμνάσιο. Μπήκε στο κολέγιο ως ο κορυφαίος παίκτης της χρονιάς του, ένας μελλοντικός All Star, o επόμενος σπουδαίος small forward του ΝΒΑ που θα έφθανε το επίπεδο των James και Durant. Η παραμονή του στο North Carolina για δύο χρόνια ήταν αρκετά καλή, αλλά όχι τόσο εντυπωσιακή όσο κανείς θα περίμενε, ή όσο θα όφειλε, βάσει του hype που τον συνόδευε. Στις δοκιμές του τότε, πριν το draft, είχε αρχίσει να ακούγεται πως ίσως να μην είναι ο star που όλοι περίμεναν, και πως οι 17,2 πόντοι που είχε μέσο όρο σαν δευτεροετής ήταν περισσότερο αποτέλεσμα της δημιουργίας του Kendall Marshall.

Οι Warriors τον επέλεξαν στο #7 του draft toy 2012, σαν το δώρο που κέρδισαν για ένα από τα πιο επαίσχυντα tanking που έχουν γίνει ποτέ, καθώς θα έχαναν το pick αν ήταν στην όγδοη θέση. Η rookie χρονιά του Barnes, κατά την οποία ξεκίνησε όλα τα παιχνίδια, ήταν καλή, αλλα συνάμα ανέμπνευστη μέχρι την επιτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Pekovic

Στα playoffs εκείνης της χρονιάς, ο τραυματισμός του David Lee υποχρέωσε τους Warriors να χρησιμοποιήσουν τον Barnes σαν small ball power forward και αυτός εκτόξευσε τους μέσους όρους του σε 16,1 πόντους και 6,4 rebounds, κάνοντας όργια εναντίον του San Antonio στο δεύτερο γύρο.

Την επόμενη χρονιάm αντί να συνεχίσει από εκεί που είχε μείνει, ήταν και πάλι μια μετριότητα, χάνοντας τη θέση του βασικού από τον Andre Iguodala. Όταν με τον ερχομό του Steve Kerr πήρε πίσω τη φανέλα του βασικού ήταν και πάλι αυτό που μας έχει συνηθίσει: μια χρυσή μετριότητα. Αλλά έπαιξε συγκλονιστική άμυνα στον Zach Randolph στα playoffs του 2015 και οι Warriors στέφθηκαν Πρωταθλητές με αυτόν να σκίζεται στην άμυνα απέναντι σε παραδοσιακούς αντίπαλους ψηλούς σαν μέλος της περίφημης πια “Death Line Up”.

Και φθάνουμε στη φετινή χρονιά, στο τέλος της οποίας ο Harrison Barnes θα μείνει ελεύθερος και το πιθανότερο είναι να απαιτήσει ένα συμβόλαιο κοντά στο max, αν όχι max, δηλαδή πάνω από $ 17 εκατ. το χρόνο, για να γίνει ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης του roster των Golden State, μέχρι τουλάχιστον την ανανέωση του Curry (με πάνω από $ 30 εκατ. το χρόνο) το καλοκαίρι του 2017. Και μπροστά σε αυτήν την προοπτική να πληρωθεί τέτοια ποσά τι κάνει;

Βγάζει 13,6 πόντους με 47% στα σουτ, 5,7 rebounds και 2,1 assists. Ανά 36 λεπτά συμμετοχής δε στα playoffs, ο  Barnes βγάζει 10,6 πόντους, με 41% στα σουτ, 5,6 rebounds και μόλις 1,5 assist. Βασικά βγάζει τα ίδια νούμερα εδώ και τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Σταθερός σαν μετρονόμος. Βαρετός σαν δουλειά γραφείου.

Και πάνω που συνηθίζουμε όλοι στην καταδίκη της μετριότητας του, πάει στον τέταρτο τελικό μέσα στο Cleveland βάζει 4/5 τρίποντα και μαζεύει 8 rebounds παλεύοντας σαν θηρίο. Και αρχίζουν οι General Manager να συμπληρώνουν τα συμβόλαια που του δίνουν περί τα $ 100 εκατ. για τέσσερα χρόνια. Στον επόμενο τελικό σουτάρει 2/14 σουτ, έχοντας το εξοργιστικό 1/6 στα ελεύθερα τρίποντα και 1/6 μέσα στη ρακέτα.

Barnes shot 3s at 25% efg on shots he normally hits at 60% https://t.co/adt2mkIo0V

— Ben Alamar (@BenCAlamar) June 14, 2016

Και όπως θα έλεγε και ο Netw3rk, οδηγεί τον ατζέντη του, αφού ακυρώσει το πεντάστερο ξενοδοχείο, να ξεκινήσει μια συζήτηση στο οικογενειακό τραπέζι όπου εξηγεί στα παιδιά του τις χαρές του ελεύθερου κάμπινγκ που σε φέρνει κοντά στη φύση και ξεκουράζεσαι πραγματικά, νοιώθοντας το αλάτι στο δέρμα και την άμμο στα δάχτυλά σου.

Η εκδίκηση του Kyrie Irving

Πέρσι οι Cavaliers κατέβηκαν στη σειρά των Τελικών ως ένας φανατισμένος, με το μαχαίρι στα δόντια, μαχητής, αντιμετωπίζοντας σε μία άνιση μάχη έναν αντίπαλο με οπλοπολυβόλα. To μαχαίρι που έσφιγγαν τα δόντια του LeBron ήταν αυστραλιανής προέλευσης και άκουγε στο όνομα Dellavedova, χαρίζοντάς μας αλησμόνητες στιγμές πάθους και αυταπάρνησης, ωστόσο, όπως είναι το λογικό να συμβαίνει όταν κάποιος με ένα μαχαίρι αντιμετωπίζει κάποιον με οπλοπολυβόλα, το Cleveland έπεσε με το κεφάλι ψηλά μεν, αλλά έπεσε.

Φέτος αντί για μαχαίρι, ο μαχητής από το Cleveland εμφανίστηκε με το δικό του οπλοπολυβόλο, κάτι που καθιστά την μάχη αισθητά δικαιότερη. O Kyrie Irving, μετά από ένα κακό ξεκίνημα στα πρώτα δύο παιχνίδια, άρχισε να βρίσκει τον ρυθμό του, και στο πέμπτο παιχνίδι πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνιση του σε αυτή τη σειρά. Μία ραψωδία, ένα πραγματικό αριστούργημα.

Art. pic.twitter.com/YzC8aitRGk

— J.E. Skeets (@jeskeets) June 14, 2016

Μπορεί οι LeBron και Irving να είχαν συμμετοχή στους 97 από τους 112 πόντους της ομάδας τους, ωστόσο δεν μπορούμε να μιλήσουμε για συνεργασία των δύο, αλλά μάλλον για ένα ντουέτο αυθύπαρκτων και παράλληλων παραστάσεων. Στον χορό του James, ο Ιrving απάντησε στήνοντας την δική του παράσταση, ακόμα πιο εντυπωσιακή από αυτή του “πρώτου βιολιού”. Έχοντας απέναντι του ως επί το πλείστον τον Klay Thompson, έναν από τους καλύτερους lockdown defenders της λίγκας να τον ακολουθεί παντού, ο Kyrie κατάφερε να πετύχει κάτι μνημειώδες, κάτι που μόνο βλέποντας το παιχνίδι μπορείς να αντιληφθείς τον δείκτη δυσκολίας: το να καταφέρνει να ευστοχεί σε όποιο σχεδόν σουτ έπαιρνε, ανεξαρτήτως του πόσο ακραίο έμοιαζε να είναι.

Kyrie had an effective FG% of 80.4%. Per @BenAlamarESPN, his shot quality was so tough that an avg player would shoot 45.5% on same shots.

— Tom Haberstroh (@tomhaberstroh) June 14, 2016

Οι 41 πόντοι του ήρθαν σουτάροντας 17/24 σουτ, με 5/7 τρίποντα. Και απολύτως ενδεικτικά του επιθετικού μοντέλου λειτουργίας των Cavs, από τα 24 σουτ που επιχείρησε, τα 15 έγιναν ύστερα από επιθέσεις όπου δεν ανταλλάχθηκε καμία απολύτως πάσα.

Το πιο ακραίο, πάντως, στην στατιστική του Kyrie, είναι οι μόνο δύο βολές που εκτέλεσε, σε σχέση με τους 41 συνολικούς του πόντους, παρά τις διεισδύσεις του προς το καλάθι. Ο τρόπος παιχνιδιού του σίγουρα δικαιολογεί περισσότερες επαφές, άρα και ευκαιρίες για να επισκεφθεί τις βολές, ωστόσο στο χτεσινό παιχνίδι ήταν πραγματικά άπιαστος. Οι μόλις δύο εκτελεσμένες βολές τον στέλνουν πρώτο στη λίστα των παικτών που έχουν σκοράρει πάνω από 40 πόντους με όσο το δυνατόν λιγότερες βολές.

Πρέπει πάντως απαραίτητα να σημειωθεί εδώ, ακριβώς μετά από ένα τέτοιο μεγαλειώδες παιχνίδι, πως στην πραγματικότητα, πέρα από τους Πρωταθλητές, σε έναν βαθμό ξεγυμώθηκε και το μοντέλο των Cavs. Η λέξη κλειδί που προκύπτει, ειδικά από την εμφάνιση του Irving και λίγο λιγότερο του LeBron, είναι η λέξη “μοναδική”. Όπως βλέπουμε, ο Irving έσπασε κάθε ρεκόρ ευστοχίας, βάζοντας τρελά και ακραία καλάθια, με παίκτες κολλημένους πάνω του, εκτός ισορροπίας, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιο σύστημα για να βγει μόνος. Το heroball έχει όρια, και τα όρια αυτά δεν μπορούν να ξεπερνιούνται από παιχνίδι σε παιχνίδι. Στον επόμενο τελικό τα δύσκολα αυτά σουτ δεν θα μπουν και αν μπουν δεν θα μπουν στον μεθεπόμενο. Ο Lue έχει αποτύχει να καλουπώσει το εκρηκτικό παιχνίδι του Irving μέσα σε μία δομημένη μεθοδολογία επίθεσης, και έχει αφήσει τα χαλινάρια ελεύθερα ελπίζοντας για το καλύτερο. Όσο ο Irving βλέπει το καλάθι ως πισίνα, αυτό αποδεικνύεται μια καλή ιδέα, αλλά για πόσο ακόμα;

https://twitter.com/netw3rk/status/742541650820517890

Golden State Warriors: Ναι, τί;

Οι Warriors αποδείχθηκε πως χωρίς των Draymond Green χάνουν ένα τεράστιας σημαντικότητας γρανάζι από την εύρυθμη μηχανή τους, η οποία χωρίς αυτόν αδυνατεί να αποδώσει στα συνήθη υψηλά επίπεδά της, τόσο –και ιδίως- αμυντικά, όσο και επιθετικά, όπως ακριβώς αναμενόταν άλλωστε. Οι Warriors, σε αντίθεση με τους Cavaliers, είναι ομάδα που το ατομικό ταλέντο και τις ατομικές δεξιότητες του κάθε παίχτη της, τις εντάσσει στη συνολική λειτουργία και της μεγιστοποιεί, βοηθώντας, με αυτόν τον τρόπο, το συνολικό αποτέλεσμα να είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το άθροισμα των ατομικών ταλέντων του ρόστερ. Κοντολογίς, οι Warriors είναι ομάδα με την πλήρη σημασία της λέξης. Η εξαγωγή συνεπώς ενός σημαντικού κομματιού αυτής της συνάρτησης, δεν αφαιρεί μόνο τη δική του συνεισφορά, αλλά μειώνει εκθετικά το συνολικό αποτέλεσμα. Και έτσι ακριβώς λειτούργησε η απουσία του Draymond Green από τον πέμπτο Τελικό. Η άμυνα δεν ήταν στα επίπεδα που είχαμε συνηθίσει για Warriors, ενώ ούτε η επίθεση είχε τον συνήθη ρυθμό και την συνήθη κίνηση, μπάλας και παιχτών.

Αν δε στην απουσία του Green προσθέσουμε τον πάρα πολύ κακό στο συγκεκριμένο παιχνίδι Barnes, που αναλύσαμε ανωτέρω, αλλά και την ήσυχη παρουσία του Curry, που αθόρυβα παρόλα αυτά έβαλε 25 πόντους, καταλαβαίνουμε πως ακόμα και η καλύτερα ρυθμισμένη και αποδοτικότερη μηχανή του κόσμου, με τρία σημαντικά γρανάζια απόντα ή ωσεί παρόντα είναι δύσκολο να υπερκεράσει το θαύμα της φύσης που λέγεται LeBron και τον άξιο προχτές συμπαραστάτη του Kyrie.

Η γενικότερη αίσθηση, πάντως, είναι πως ο Curry δεν “πατάει” καλά. Είναι ο τραυματισμός του στο γόνατο, από τη σειρά με τους Rockets, είναι ο αστράγαλος που ακόμα τον ενοχλεί, είναι ένα καινούριο πρόβλημα στον ώμο; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Οι φήμες για χειρουργείο στην post season δίνουν και παίρνουν.

Άλλωστε όσοι δημοσιογράφοι καλύπτουν την ομάδα των Warriors μόνο πως είναι υγιής δεν λένε.

NBA trope I don't get is "Curry's "healthy" when he plays well, but "hurt" when he doesn't." Nobody covering the team has said he's healthy

— Ethan Strauss (@SherwoodStrauss) June 14, 2016

Η κατάσταση του Curry επηρεάζει εμφανώς το παιχνίδι του, και, κατά συνέπεια, το παιχνίδι της ομάδας του. Σε ατομικό επίπεδο, από το εξωπραγματικό PER²⁾Player Efficiency Rating, δείκτης που υπολογίζεται: PTS + 0.4 * FG – 0.7 * FGA – 0.4*(FTA – FT) + 0.7 * ORB + 0.3 * DRB + STL + 0.7 * AST + 0.7 * BLK – 0.4 * PF – TOV. του 31,5 στην regular season, το 8^ο μεγαλύτερο στην Ιστορία της λίγκας, και μοναδικό στις top-10 επιδόσεις που δεν έχει γίνει από παίχτη που λέγεται Chamberlain, Jordan ή LeBron James, στα playoffs έχει πέσει, στο αξιοπρεπές, αλλά κατά 24% μειωμένο, 23,8. Κι αν το ότι παίζει στο 76% της φετινής του απόδοσης ή των δυνατοτήτων του δεν λέει από μόνο του κάτι, στην ουσία και πρακτικά σημαίνει πως ο Curry δεν είναι ο Curry. Δεν έχει την υγεία και τον έλεγχο του κορμιού του ώστε να έχει το footwork που μας έχει συνηθίσει, το ballhandling που μας έχει συνηθίσει, το release στις ταχύτητες που μας έχει συνηθίσει. Είναι κατά 24% πιο “ανθρώπινος”, άρα πιο αντιμετωπίσιμος.

Παρόλα αυτά, μέσα στις διάφορες μελέτες και αναλύσεις με βάση τα πάντα που γίνονται στον παράλληλο του ΝΒΑ κόσμου, αυτόν των analytics, των advanced statistics και του γενικότερου ξεψαχνίσματος κάθε μαθηματικοποιημένου δείκτη, ο Curry χρωστά ένα καλό παιχνίδι και το επόμενο είναι αυτό που αναμένεται να το κάνει. Οψόμεθα συνεπώς.

Με τα ανωτέρω δεδομένα, το παιχνίδι κατέληξε να διεκδικείται από τους Warriors από το “πυροβολικό”. Και όσο αυτό κατάφερνε να ευστοχεί οι Warriors ήταν μέσα στο παιχνίδι. Τα 10 εύστοχα τρίποντα του πρώτου ημιχρόνου είχαν το ματς στην ισοπαλία, στο 61-61, με τους μισούς πόντους να είναι έξω από το 7,25. Όμως, τα 15 άστοχα ελεύθερα τρίποντα, κάτι που είναι είδηση για κάθε ομάδα του ΝΒΑ, πόσο δε για το Golden State, έσβησαν τα όποια όνειρα για στέψη από τον πέμπτο Τελικό.

GSW missed 15 "wide open" 3s last night. If they end up losing the series, those will haunt

— Ethan Strauss (@SherwoodStrauss) June 14, 2016

Τέλος, να σημειωθεί πως το πιο απογοητευτικό και μη-Warriors στοιχείο του αγώνα είναι ο μόλις ένας (ναι, ένας) πόντος της ομάδας στα τελευταία 6,5 αγωνιστικά λεπτά. Από το σημείο, δηλαδή, που οι Warriors μείωσαν με τον Curry σε 102-96 και με 6,5 λεπτά να απομένουν οι Warriors σκόραραν μόλις έναν πόντο μέχρι το τελικό 112-97. Γεγονός κάθε άλλο από συνηθισμένο ή φυσιολογικό για αυτήν την ομάδα.

Στα θετικά της βραδιάς για τους Πολεμιστές. είναι πως ενώ LeBron & Co παίξανε 40 λεπτά στα κόκκινα, ο Draymond ξεκουραζόταν. Κι ένας θυμωμένος (μόνιμα) και ξεκούραστος Green είναι μόνο καλή είδηση για την ομάδα του. Και αν η επιστροφή του συνοδευτεί και με την κατάκτηση του Πρωταθλήματος, ο Green θα είναι το πρώτο φαβορί για να λάβει το βραβείο του MVP των Τελικών.

Εν αναμονή και της κατάστασης της γονάτου του Bogut, για το οποίο η αξονική έδειξε πως έχει υγρό, αλλά επίσημη ανακοίνωση για τη συμμετοχή του ή μη στον έκτο Τελικό θα βγει λίγο πριν το παιχνίδι, οι Warriors παραμένουν φαβορί της σειράς.

The decline of Kevin Love

Αν πριν από πέντε χρόνια κάποιος μας έλεγε πως ο Kevin Love θα έπαιζε σε Τελικούς ΝΒΑ και απλά θα ήταν περίγελος, μάλλον θα τον χτυπάγαμε.

View this post on Instagram

A post shared by Sports Blog Nation (@sbnation)

Kevin κρίμα. Trade γρήγορα και ξαναβρες τον εαυτό σου.

Επόμενο Παιχνίδι:

Game 6: Παρασκευή 17 Ιουνίου 04:00 π.μ., Warriors @ Cavaliers, Quicken Loans Arena, Cleveland, Ohio