Ball Hog’s RoundTable: Season 2015-16 Review

Η σεζόν 2015-16 έχει πλέον μπει στην αναλογούσα θέση της στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Και καθώς είχαμε καιρό να μαζευτούμε όλοι μαζί στην στρογγυλή τράπεζα της αίθουσας συνεδριάσεων των γραφείων του Ball Hog, βρήκαμε τον χρόνο για να συζητήσουμε για τα πάντα. Τη χρονιά που τελείωσε, τις προβλέψεις μας πριν την αρχή αυτής, αλλά και την τρέλα που επικρατεί στη φετινή offseason. Επειδή τα θέματα ήταν πολλά και η συζήτηση μεγάλη, όλα αυτά θα σας τα παρουσιάσουμε σε μέρη. Σήμερα ξεκινάμε με την έναρξη της συζήτησης, τη season review, που θα κυμανθεί σε τρία επίπεδα. Regular season, Τελικοί, και λίγο από καλοκαιρινές κινήσεις.

1. Ποιο παιχνίδι ήταν εκείνο που χαράχθηκε περισσότερο στη μνήμη μας;

Πέτρος Καούνης: Πολλά τα ξενύχτια, πολλές και οι παραπάνω θερμίδες από την κατανάλωση παχυντικών προϊόντων σε ακατάλληλες για βρώση ώρες. Πολλοί λένε πως η τελευταία εικόνα είναι αυτή που σου μένει περισσότερο και δεν έχουν άδικο όταν η τελευταία εικόνα για την απερχόμενη σεζόν, ήταν το LeBlock και το τρίποντο του Kyrie που επισφράγιζαν την κατάκτηση ενός τίτλου που μόνο οι Believers του The King ονειρευόντουσαν.

Άρης Τόλιος: Ο δεύτερος τελικός. Άφησα μετά την τρίτη περίοδο στο σαλόνι τον Ραδικόπουλο, τον Μοσχούλα και τον Μαντζούκα και πήγα στο δωμάτιο του πρώτου για έναν δεκαπεντάλεπτο ύπνο. Ξύπνησα πέντε λεπτά πριν από την λήξη και νόμιζα πως είχα κοιμηθεί τρεις μέρες. Εξαιρετική “σιέστα”. Ο έβδομος Τελικός.

Gus Χρυσοχού: Αφήνω εκτός την post season, μιας και τα παιχνίδια αυτά έχουν πάντα μεγαλύτερο ενδιαφέρον και βλέπουμε καλύτερο μπάσκετ. Πάω στην 11η Δεκεμβρίου, λοιπόν, όταν οι Warriors επισκέφτηκαν την Βοστόνη και το TD Garden, όπου επικράτησαν των Celtics με 124 -119 μετά από δύο παρατάσεις. Ο Steph Curry άγγιξε το triple double (38pts, 11rebs, 8ast) και ο Kelly Olynyk (28pts, 11/21 FG, 6rebs) έκανε τον Χάτσιο να κλάψει από συγκίνηση.

Νίκος Ραδικόπουλος: Θα συμφωνήσω με τον Gus και θα αφήσω κι εγώ στην άκρη την post season σε αυτή την ερώτηση. Η απάντηση είναι προφανής: το προφητικό ματς των Warriors με τους Thunder στην Oklahoma στις 27 του Φλεβάρη. Με τους Thunder να προηγούνται σχεδόν σε όλο το παιχνίδι και να βάζει ο Curry 12 τρίποντα (ισοφάριση ρεκόρ ΝΒΑ) για να το κερδίσουν οι Warriors στην παράταση με ένα τρίποντο αποκλειστικά Curry-ικής λογικής.

Γιάννης Χάτσιος: Δεν πρόκειται για κάποιο παιχνίδι με διακύβευμα, δεν πρόκειται καν για κάποιο ενδιαφέρον μπασκετικά παιχνίδι, ωστόσο αξέχαστο θα είναι το αντίο του Kobe Bryant, ο οποίος έκλεισε όπως μόνο αυτός θα μπορούσε να κλείσει την 20ετή καριέρα του, με ό,τι καλό και ό,τι άσχημο αυτό συνεπάγεται.

Δημήτρης Μαντζούκας: Στις αρχές της χρονιάς, όταν οι Thunder επισκέφθηκαν το Orlando. Καταπληκτικό παιχνίδι, κρίθηκε στην δεύτερη παράταση μετά από μία σειρά τρελών εύστοχων σουτ. Ξαναβλέποντας τα στιγμιότυπα του παιχνιδιού δεν είναι να απορείς για ποιον λόγο ο Oladipo κατέληξε στους Thunder.

2. Ποιος NBAer έκανε την καλύτερη ατομική εμφάνιση μέσα στην χρονιά; 

Gus Χρυσοχού: Ψάχνουμε κάτι άλλο πέρα από τους 59 πόντους (24/34 FG) και τα 20 rebounds του Anthony Davis;

Γιάννης Χάτσιος: Φυσικά! Ψάχνουμε τον Damian Lillard που πήρε το παιχνίδι των Warriors και τους το πέταξε στο κεφάλι διαλύοντάς τους. 51 πόντοι, 7 assists, 6 κλεψίματα, 9 τρίποντα και 0 λάθη, στο career game του Dame. Απολαύστε:

Νίκος Ραδικόπουλος: Δεν ήταν μια βραδιά ή μια εμφάνιση, αλλά αυτά που έκανε φέτος ο Curry άλλαξε το ίδιο το παιχνίδι. 402 τρίποντα. Release πιο γρήγορο κι από τον Lucky Luke. Αποτελεσματικότητα επίσης. Και μόνο που ξεκίνησε η συζήτηση για το αν πρέπει να καταργηθεί το τρίποντο λέει τα πάντα¹⁾Προφανώς και δεν πρέπει. Εξέλιξη λέγεται αυτό που κάνει.. Οι άμυνες αναγκάστηκαν να αλλάξουν το εμβαδόν του γηπέδου που θα έπρεπε να καλύπτουν, νέοι χώροι δημιουργούνταν στον αγωνιστικό χώρο ως συνέπεια αυτού, προπονητές σπαζοκεφάλιαζαν για να βρουν -εις μάτην- τρόπους για να τον σταματήσουν. 8ο υψηλότερο PER²⁾Player efficiency rating στην Ιστορία της λίγκας με 31,5 (την στιγμή που ο μέσος όρος της λίγκας είναι στο 15) και πρώτος παίχτης που δεν λέγεται Chamberlain, Jordan, ή LeBron και γράφει επίδοση 10άδας. Ο τρόπος με τον οποίο η μηχανή των Warriors κόλλησε στους Τελικούς, όταν ο Curry δεν ήταν καλά προς επίρρωση των προαναφερθέντων.

Λουκάς Μοσχούλας: Τρεις μήνες πριν κλείσει τα 38 του χρόνια σε ένα παιχνίδι που χρειαζόταν τη νίκη για να μπορέσει να διεκδικήσει την πέμπτη θέση στην regular season ο μεγάλος Dirk Nowitzki σε 39 λεπτά συμμετοχής έχει 40 πόντους, 8 rebounds, 4 assists και 2 κλεψίματα σουτάροντας με 61,5% (16/26). Φυσικά είναι ο άνθρωπος που καθαρίζει το παιχνίδι με δύο εύστοχα τρίποντα στην παράταση δίνοντας την νίκη στην ομάδα του με 132-120.

Dirk joins Jordan, Kareem & Mailman as players age 37+ to score at least 40. Dirk drops 40 on 16/26 FG. Mavs beat Blazers 132-120 in OT

— Mark Followill (@MFollowill) March 20, 2016

Δημήτρης Μαντζούκας: Η εμφάνιση που μου έχει μείνει χαραγμένη δεδομένης και της κρισιμότητας του αγώνα είναι αυτή του Klay Thompson στο do-or-die έκτο παιχνίδι στους τελικούς της Δύσης ενάντια στους Thunder, με τους Warriors να χρειάζονται νίκη για να μην αποκλειστούν και τον Klay να κάνει ρεκόρ με 11 εύστοχα τρίποντα και 41 πόντους συνολικά.

Κοσμάς Καψάλης: To μεγαλύτερο αποχαιρετιστήριο πάρτυ στην ιστορία του αθλητισμού, στο πιο ακριβό παιχνίδι regular season όλων των εποχών. Καμία αγωνιστική αξία³⁾θα είχε αν έχαναν και οι Rockets και οι Jazz έχαναν τα playoffs αλλά δεν γίνεται να το προσπεράσεις.

Μήτσος Μαυράκης: Η νίκη των Raptors επί των Cavaliers την 26η του Φλεβάρη ήταν η εκκωφαντική κραυγή του Kyle Lowry, που μετά από χρόνια περιπλανήσεων και απογοητεύσεων, έχοντας βρει την Ιθάκη του στο Toronto, έδειχνε πως δεν είναι ένας προβληματικός, αντιδραστικός γυρολόγος, αλλά ο ηγέτης που θα πάρει μία ομάδα -και μία χώρα ολόκληρη- στους ώμους του και θα ους οδηγήσει στην elit του ΝΒΑ.

3. “Keep gettin’ em checks”. Ποιος πίνει τα περισσότερα στην υγειά των κορόιδων;

Πέτρος Καούνης: Με το salary να εκτοξεύεται για φέτος και την αναμονή για ακόμα μεγαλύτερη αύξηση του χρόνου, η γραμμή μεταξύ των κορόιδων και των καλών κινήσεων, έχει γίνει πιο λεπτή και από μέση μοντέλου της Victoria Secret. Για την απερχόμενη χρονιά, αυτός που τσέπωσε για τελευταία φορά τα λεφτά και την έκανε σαν κύριος, με το σύνολο του μπασκετικού κόσμου να τον αποχαιρετά, ήταν ο Kobe. Τελευταίο τουρ, τελευταίο σόου, τελευταία επιταγή.

Άρης Τόλιος: Δεν μπορώ να επιλέξω έναν, οπότε θα κατεβάσω ομάδα. Timofey Mozgov, Solomon Hill, Harrison Barnes, Chandler Parsons, Allen Crabbe, Jon Leuer, Tyler Johnson⁴⁾θα πρόσθετα και τον Austin Rivers, αλλά εκεί η περίπτωση είναι πιο ιδιάζουσα. Συμπτωματικά, όλοι έχουν τετραετείς συμφωνίες και αν αθροίσουμε τα ποσά τους βγάζουμε το ποσό των 475,9 εκατομμυρίων – ήρθε η ώρα να βάλετε τα κλάματα. Ωστόσο, αν έπρεπε να επιλέξω έναν, θα κατέληγα, με πλήρη προκατάληψη και εμπάθεια στον Joe Johnson. Δεν-τον-αντέ-χω-άλ-λο.

Gus Χρυσοχού: Eric Gordon, αγόρι μου, τσολιά μου, I salute you. Και τους τραυματισμούς σου είχες (πάλι) και τα $15 εκατομμύριά σου πήρες και δεν έχεις παίξει ποτέ 82 ματς σε μια σεζόν και σου έδωσαν οι Rockets τετραετές συμβόλαιο αξίας $53 εκατομμυρίων. Είμαι σε standing ovation και δεν με βλέπεις.

Γιάννης Χάτσιος: Τα έγραψαν όλα οι από πάνω, οπότε δεν θα πω για κορόιδα, παρά μόνο ότι τα $ 120 εκατ. του Nicolas Batum μου φαίνονται υπέρογκο ποσό.

Δημήτρης Μαντζούκας: Τα $ 64 εκατ. που θα πάνε στην τσέπη του Ian Mahinmi τα επόμενα τέσσερα χρόνια είναι αξιολάτρευτα.

Μήτσος Μαυράκης: Ο Matthew Dellavedova πήρε σχεδόν $ 40 εκατ. για να είναι ο τέταρτος καλύτερος point guard στο Milwaukee και για να εμπνέει τα πλήθη για την συγκινητική του ιστορία σαν ένα παιδί που με μοναδικό του εφόδιο το πείσμα του και δίχως ψήγματα ταλέντου ή αθλητικότητας έφθασε στην κορυφή του κόσμου. Αλλά τουλάχιστον ο Αυστραλός είναι παλικάρι. O λόγος για τον οποίον οι Heat έδωσαν ένα pick δευτέρου γύρου για να αποκτήσουν τα δικαιώματα του Luke Babbit με προβληματίζει περισσότερο και από την απόφασή τους να αφήσουν ξεκρέμαστο τον σημαντικότερο παίκτη της Iστορίας τους.

4. Κεφάλαιο Τελικοί ΝΒΑ. Τί θα μας μείνει αξέχαστο από τους φετινούς Τελικούς;

Πέτρος Καούνης: Η τιμωρία του Draymond Green, που άλλαξε τις ισορροπίες, τόσο όσο για να αλλάξει το κλίμα και η ιστορία να πάρει διαφορετική τροπή.

Gus Χρυσοχού: Θα σταθώ κι εγώ στον Green και θα το πάω ένα βήμα παραπέρα από τον Πέτρο. Η εν γένει συμπεριφορά του ήταν από τα στοιχεία που άλλαξαν τις ισορροπίες. Mind games, βρώμικα χτυπήματα, λιγότερο μπάσκετ. Ενδεχομένως να επηρέασε πολύ περισσότερο τους συμπαίκτες του απ’ όσο θέλουν να το παραδεχτούν.

Άρης Τόλιος: Θα διαφωνήσω με την κριτική στον Draymond Green, διότι όσο και να κινδυνεύει να γίνει ο “Laimbeer των Warriors”, στον έβδομο τελικό ήταν αδιανόητα ηγεμονικός. Χώρια που τράβηξε τρομερό κουπί στους τελικούς συνολικά. Χώρια που, σε αντίθεση τον επίσης εξαιρετικά ανταγωνιστικό και εγκεφαλικό Laimbeer, ο Green είναι και εξαιρετικά ταλαντούχος. Χώρια που, τούτων δοθέντων, δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να γίνεται ο “instigator” των Warriors. Αλλά, μην ξεμακραίνουμε: άσχετα από το πόσο καλαίσθητο ή όχι είναι το “heroball”, η λογική “φέρτο, δικό μου” του LeBron James, που μεταφράζεται σε triple-double σε επιθετικά κακή βραδιά, είναι άξια λόγου για τις επόμενες δεκαετίες.

Γιάννης Χάτσιος: Η εμφάνιση του Kyrie Irving στον πέμπτο τελικό μέσα στην Oracle Arena. Μια από τις εντυπωσιακότερες “θα τα βάλω όλα, από παντού, με κάθε τρόπο” εμφανίσεις των τελευταίων πολλών ετών, και η δήλωση του Kyrie ότι ανήκει στην elite και δεν έχει απλά ανέβει στο τρένο που λέγεται LeBron James.

Κοσμάς Καψάλης: Όπως έγραψε κι ο Γιάννης στο review του έκτου Τελικού, οι Τελικοί ήταν κομμένοι και ραμμένοι για το magnum opus της καριέρας του. Μαέστρος, ηγέτης και καλύτερος παίκτης⁵⁾Εξαιρετικός ήταν ο Kyrie, αλλά σοβαροί να είμαστε… της πρώτης ομάδας της Ιστορίας που γύρισε σειρά Τελικών από το 1-3, κόντρα στην (έστω και μόνο σε regular όπως φάνηκε) καλύτερη ομάδα που έχουμε δει, κερδίζοντας το πρώτο Πρωτάθλημα στην Ιστορία της ομάδας της γεννέτειράς του, 46 χρόνια από την δημιουργία της ομάδας, εκπληρώνοντας την αποστολή που ο ίδιος είχε θέσει στον εαυτό του και οι πιο πολλοί περίμεναν από αυτόν να κάνει⁶⁾Και οι περισσότεροι να μην κάνει, για να τον περιμένουν για άλλη μια φορά στη γωνία.. Αριστούργημα. Και να μην παραβλέπουμε το τί κάνανε οι Warriors το καλοκαίρι προκειμένου να τον κερδίσουν.

5. Με τα “αν” δεν φτιάχνεις ιστορία, αλλά προσφέρονται για (μεγάλη) ίντριγκα. Συμπληρώστε την παρακάτω πρόταση: “Δεν θα έπαιρναν το πρωτάθλημα οι Cavaliers, ΑΝ…”

Gus Xρυσοχού: “… δεν έπαιζε ο LeBron”. Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι (εμού συμπεριλαμβανομένου) ο James είναι ό,τι πιο πλήρες έχουμε δει με βάση την εξέλιξη του αθλήματος. Μην κολλάτε στο παρελθόν και εκτιμήστε το ότι βρισκόμαστε σε εποχή γιγάντων. Ο μόνος τρόπος να το έχαναν οι Cavs ήταν να μην αγωνιζόταν ο LeBron.

Nίκος Ραδικόπουλος: “…το σύστημα Warriors, και δη ο Curry, ήταν και λειτουργούσε καλά”. Φαντάζομαι τώρα που έχει καταλαγιάσει η ένταση των στιγμών των Τελικών όσο αυτοί διαδραματίζονταν και μπορούμε να επαναφέρουμε την εικόνα της απόδοσης των Warriors μέσα στη season συνολικά, νομίζω πως η αίσθηση είναι πως στους Τελικούς δεν ήταν οι ίδιοι. Κούραση, εξάντληση σωματικών και ψυχικών αποθεμάτων στον αγώνα για το 73-9 και την επιστροφή από το 1-3 με τους Thunder; Tο πιθανότερο ενδεχόμενο. Αν ο Curry δε ήταν σε regular season mode κι όχι στο 50% με 60% που παρουσιάστηκε στους Τελικούς δεν θα υπήρχε επιστροφή από το 3-1. Αλλά, όπως η ίδια η ερώτηση γράφει: “αν…”.

Λουκάς Μοσχούλας: Θα συμφωνήσω με τον Νικόλα ότι οι Warriors δεν ήταν αυτοί που περιμέναμε στους τελικούς. Το δικό μου “αν” λοιπόν έχει να κάνει με τους τραυματισμούς του Stephen Curry στην σειρά με τους Rockets. Πρώτα χτυπά τον αστράγαλο του στο game 1, χάνει το 2ο και το 3ο παιχνίδι και γυρνά στο τέταρτο όπου ξαναχτυπά (στο γόνατο αυτή τη φορά) που έχει σαν αποτέλεσμα να χάσει το 5ο και τα τρία πρώτα της σειρά με τους Blazers. Όλο αυτό επιβάρυνε και τον Klay Thompson⁷⁾στα παιχνίδια που έλειπε ο Curry αγωνιζόταν για 36,8 λεπτά αλλά το σημαντικότερο έβγαλε από τον ρυθμό του τον MVP της κανονικής περιόδου.

Γιάννης Χάτσιος: “… δεν υποστήριζα τους Warriors”. Κατάρα παντού φέτος. Real το champions league, Πορτογαλία το euro, Cavs στο NBA. Σινάφι…εεεε… νισάφι πια.