Η ομάδα που είχε κάνει όλες τις σωστές επιλογές στa διαδοχικά drafts του ’07, του ’08 και του ’09, διαλέγοντας αντίστοιχα Durant, Westbrook, Ibaka και Harden, και κάνοντας όλον τον κόσμο να πιστέψει με τη συμμετοχή της στους Τελικούς του ΝΒΑ του 2012 πως το μέλλον της ανήκει δικαιωματικά και τελεσίδικα, δεν δικαίωσε ποτέ τις προσδοκίες και πλέον αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα case studies του “τι διάολο μπορεί να πήγε στραβά;”. Ο Kevin Durant το καλοκαίρι αποχώρησε για τους Warriors, αφήνοντας μόνο πια τον Westbrook από εκείνο το τρομερό παιδομάζωμα. Ο τελευταίος βρίσκεται σε μία ενδιάμεση κατάσταση, μεταξύ “απελευθερωμένος” και “αχαλίνωτος”. Είναι, όμως, η κατάσταση αυτή η δέουσα για να οδηγήσει την ομάδα του (με κάθε γράμμα κεφαλαίο, μάλλον, πια) σε επιτυχίες;
Που σας αφήσαμε
Σας αφήσαμε σε μία regular season που έδειχνε να κυλάει χωρίς καμία αλλαγή από την προηγούμενη, παρά την αλλαγή προπονητή και τις υψηλές προσδοκίες προς το πρόσωπο του Donovan και των προπονητικών δυνατοτήτων του. Μηδέν φαντασία στο παρκέ και μια ομάδα που έσβηνε στα τέταρτα 12λεπτα.
Και ως εκ θαύματος, στον δεύτερο γύρο των playoffs κόντρα στους Spurs, αμέσως μετά την εξευτελιστική ήττα στο πρώτο παιχνίδι που κορύφωσε την χλεύη προς το πρόσωπο του Donovan, οι Thunder μεταμορφώθηκαν “σε μια πιο χίπστερ και ταλαντούχα εκδοχή των “Bad Boys” Pistons του 1989“, όπως ολόσωστα το είχε θέσει ο Άρης Τόλιος στον “Aποχαιρετισμό” της χρονιάς τους 1)Άρθρο που είναι σε link στον τίτλο της παρούσας παραγράφου.. Στο δε παρκέ, αντί για τους βαρετούς Thunder, του ατελείωτου heroball των δύο υπέρλαμπρων αστέρων, παρουσίασαν την πρώτη έκδοση του μέλλοντος του “smallball”. Τι σημαίνει αυτό; Οι βασικές αρχές του smallball, αλλά 15 πόντους ψηλότερα. Παίκτες χωρίς καθαρούς ρόλους στο παρκέ, που μπορούν να χειριστούν την μπάλα, να σουτάρουν από παντού (ναι, ακόμα κι ο Roberson σκόραρε από μακριά στα τελευταία 11 παιχνίδια της σεζόν τους) και -το κυριότερο- να αλλάξουν θέση, σε κάθε κατάσταση, σε άμυνα και επίθεση. Και athleticism. Τόνους athleticism. Ξαφνικά χέρια απλώνονταν από παντού, αλλαγές στην άμυνα δεν άφηναν ανάσα για κανέναν, ενώ στην επίθεση η μπάλα δεν κόλλαγε στα χέρια των δύο, αλλά είχε μια ροή κι ένα απρόβλεπτο που δεν μας είχε συνηθίσει το παιχνίδι τους. Kι όλα αυτά, μισό κεφάλι ψηλότερα από ό,τι η “lineup of death” των Warriors.
Και γιατί αποκλείστηκαν τότε, είναι το εύλογο ερώτημα. “Γιατί οι Warriors είναι η τελειότερη μπασκετική μηχανή που έχει παρουσιαστεί ποτέ σε παρκέ στην Ιστορία του αθλήματος, και -on top of that- o Klay Thompson έβαλε 11 τρίποντα, κάνοντας ένα ονειρεμένο τρίτο 12λεπτο στο Game 6 των τελικών της Δύσης”, είναι μία μη εύλογη, αλλά απόλυτα αληθινή, σύντομη απάντηση.
Καλοκαιρινά ειδύλλια και αποχαιρετισμοί
Το μέλλον που μας παρουσίασαν για λίγο σε ημιτελικά και τελικά Δύσης πέρσι οι Thunder, θα μας το παρουσιάσουν στην τελειοποιημένη του μορφή φέτος, όχι οι ίδιοι, αλλά οι Warriors. Κι αυτό καθώς, μάλλον θα το ξέρετε ως τώρα, ο Durant έφυγε για εκεί. Αφήνοντας τους Thunder στα κρύα του λουτρού και όλον τον υπόλοιπο κόσμο με ανοιχτό το στόμα. Ενώ όλοι περίμεναν να παραμείνει για τουλάχιστον έναν χρόνο στην Oklahoma, μέρος όπου θα μεγιστοποιούσε τις οικονομικές απολαβές του, εκείνος μάλλον συνειδητοποίησε πως περισσότερα χρήματα κερδίζει έτσι κι αλλιώς εκτός παρκέ, οπότε επέλεξε να μεγιστοποιήσει εντός αυτού τις μπασκετικές αρετές του, πηγαίνοντας να προσθέσει τα ταλέντα του στην τελειότερη μπασκετική μηχανή που αναφέραμε και παραπάνω, κάνοντάς την ακόμα τρομακτικότερη.
Πριν από το σοκ της απώλειας Durant, και συγκεκριμένα κατά την ημέρα του draft, ο GM της ομάδας, Sam Presti, είχε καταφέρει να “γδύσει” το Orlando, δίνοντας το expiring contract του Ibaka, expiring που, κατά τον σχεδιασμό, θα έπρεπε να ανανεωθεί το καλοκαίρι του 2017, μαζί με εκείνα των Durant και Westbrook, πράγμα από δύσκολο ως απίθανο, για τον διψασμένο Oladipo, τον ασταθή Ilyasova και τον φέρελπι υιό Sabonis.
Μετά τη φυγή Durant υπήρξε κάποιο διάστημα αβεβαιότητας και για το μέλλον του Westbrook στην ομάδα, για το αν θα ανανέωνε το 2017 ή θα έπρεπε να ανταλλαχθεί άμεσα. Τελικά ο Westbrook προχώρησε σε πρόωρη ανανέωση του συμβολαίου του, για τέσσερα χρόνια έναντι $ 85 εκατ. Και μετά ξεσάλωσε:
Στις λοιπές κινήσεις του καλοκαιριού, ο Abrines πέρασε τον Ατλαντικό για να δώσει κάποιο βάθος στα, ρηχά πια, φτερά της ομάδας, ο Ronnie Price υπέγραψε απλά για να υπάρχει στα PGs, αλλά μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Payne στο πέμπτο μετατάρσιο του ποδιού του θα αποτελεί τον μόνο καθαρό PG που θα σηκώνεται από τον πάγκο, ενώ, έναντι δύο picks δεύτερου γύρου, από το Denver ήρθε ο Lauvergne, για να αποτελεί την μόνη αξιόπιστη λύση από τον πάγκο στις θέσεις των ψηλών. Αναλώσιμοι μετά και την έλευση Oladipo θεωρήθηκαν οι Waiters (που περίμενε να πληρωθεί πολλά κιόλα!) και Foye, και αμφότεροι αποχώρησαν, παίρνοντας μαζί τους κατά την έξοδο και τη μούμια του Nazr Mohammed, που είχε ξεμείνει βαλσαμωμένος δίπλα από τον καλόγερο για τα παλτά2)Μα τον όποιον, θυμάμαι να υπάρχει και να παίζω μαζί του στο NBA 2000..
Rookie Peek
Οι Thunder έπρεπε μέσα από το draft να καλύψουν το κενό που άφησε η ανταλλαγή του Serge Ibaka, και δεν εξέπληξαν με την επιλογή τους. Παίρνοντας το #11 από τους Magic στα πλαίσια της ανταλλαγής διάλεξαν τον Domantas Sabonis. Ο γιος του Arvidas στα δύο χρόνια παραμονής του στο Gonzaga έδειξε καταπληκτικά στοιχεία, με εντυπωσιακότερο όλων το πόσο αισθητά βελτιωνόταν από μήνα σε μήνα όλον αυτόν τον καιρό. Αν η πρόοδος του συνεχίσει με αυτούς τους ρυθμούς, θα καταλήξει ένας από τους πολύ καλούς ψηλούς της λίγκας.
Στο φετινό March Madness πραγματικά κυριάρχησε απέναντι στους αντίπαλους ψηλούς, παρά το ότι φαίνεται να υστερεί σε ύψος και δύναμη από πολλούς. Ήλεγχε το ζωγραφιστό μαζεύοντας τα περισσότερα rebounds από όσα διεκδίκησε, ενώ ως γιος του Sabonis, δεν θα μπορούσε να μην έχει μάθει ένα-δυο πραγματάκια παραπάνω σε σχέση με τον μέσο συνομηλικό του για το πως πρέπει ένα ψηλός να κινείται στο post. Aπέναντι στα θηρία του ΝΒΑ, όμως, τα πράγματα δεν θα είναι το ίδιο εύκολα για έναν ψηλό που στηρίζεται περισσότερο στην τεχνική και στην ευφυΐα του. Το στοίχημα είναι να βάλει δύναμη και όγκο, και από εκεί και πέρα, τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους.
Depth Chart
Τι περιμένουμε φέτος
Κατά βάση έναν ξεσαλωμένο Westbrook, που, με σπασμένα φρένα, θα παίζει σε ό,τι πλησιέστερο μπορούμε να φανταστούμε πως εικονοποιεί μπασκετικά το “ταύρος σε υαλοπωλείο”. Όλος ο κόσμος περιμένει να κινείται κάθε βράδυ στα όρια του triple double (οι κακοπροαίρετοι δε, στα όρια του quadruple double, μετρώντας και τα λάθη), σπάζοντας το περσινό του ατομικό ρεκόρ των 18 και φτάνοντας ενδεχομένως τα 25. To μεγαλύτερο USG% που έχει καταγραφεί στην Ιστορία το έχει (καλά μαντέψατε), ο Kobe με 38,74% τη σεζόν 2005-06, ενώ στη δεύτερη θέση βρίσκεται (τσα!) ο Russell Westbrook, με 38,37%, τη σεζόν του τραυματισμού του Durant, τo 2014-15. E, όλοι φανταζόμαστε πως στο τέλος της επόμενης σεζόν ο Westbrook θα κάθεται στο #1 και στο #3 της σχετικής κατάταξης. Eπίσης, μπορεί να θεωρείται δεδομένο πως θα έχει μέσο όρο πόντων πάνω από 30 ανά παιχνίδι. Αν τα σουτ που θα παίρνει για να φτάσει ως εκεί θα είναι λιγότερα από τους πόντους του, είναι κάτι που μάλλον δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο.
Η περσινή τους επίθεση ήταν η καλύτερη της λίγκας, με 109,9 πόντους ανά 100 κατοχές. Μία επίδοση που μάλλον δεν θα καταφέρουν φέτος. Και οι λόγοι είναι αρκετοί.
Η απώλεια των Durant και Ibaka αποδυναμώνει τους Thunder τόσο σε μήκος και δύναμη, όσο και σε περιφερειακό σουτ. Οι “τιραμόλες” forwards της ομάδας κοίταγαν τον κόσμο από τα 6’10” αμφότεροι, έχοντας, όμως, wingspam 7’5” και 7’2” αντίστοιχα, ενώ είχαν συνδυαστικά ανά παιχνίδι 3,4 τρίποντα σε 9,1 προσπάθειες, γράφοντας ένα ποσοστό της τάξης 37,36%, δύο μονάδες πάνω από τον μέσο όρο της λίγκας.
Κανένα από τα δύο αυτά χαρακτηριστικά τους δεν αναπληρώθηκε, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται -στα καλοκαιρινά χαρτιά μας, τουλάχιστον- τεράστιες οι αδυναμίες της ομάδας τόσο σε άμυνα, και συγκεκριμένα απέναντι στα τρομακτικά forwards της Δύσης, από Kawhi και Hayward, μέχρι Griffin και (εχμμ…) Durant και Green, αλλά και σε σουτ από την περιφέρεια.
Για την ακρίβεια, το περιφερειακό σουτ των Thunder δεν φαντάζει κακό αυτή την στιγμή. Φαντάζει τραγικό3)To γράφημα από εδώ.:
Και το πρόβλημα σε αυτό διογκώνεται, όταν κανείς αναλογιστεί τα επιθετικά χαρίσματα αυτής της ομάδας. Συγκεκριμένα, τόσο ο Westbrook, όσο και ο Oladipo, είναι παίχτες που τους αρέσει να παίρνουν φόρα και να εφορμούν προς το αντίπαλο καλάθι. Χωρίς, όμως, το απαραίτητο περιφερειακό σουτ, και με -μάλλον- συνηθέστερο δίδυμο ψηλών τους Adams και Kanter, δεν υπάρχει κανένας παίχτης που να προσφέρει εξωτερική απειλή, άρα το απαραίτητο spacing (ναι, αγνοούμε σε αυτήν την πρόταση τον Roberson, όπως ακριβώς θα κάνουν κι οι αντίπαλες άμυνες). Συνέπεια των προαναφερθέντων θα είναι οι άμυνες να κλείνουν, περιορίζοντας τους χώρους δράσης του εκρηκτικού backcourt της ομάδας.
Η μόνη προφανής επιθετική απειλή αυτή την στιγμή εμφανίζεται ο αιφνιδιασμός και τα επιθετικά rebounds, τομέα στον οποίο είναι εξαιρετικοί οι Kanter και Adams.
Και μέσα σε όλη αυτή τη ζοφερή καταγραφή, ήρθε κι ο coach Nick να αποδομήσει την αποτελεσματικότητα τoυ παιχνιδιού του Westbrook πάνω από το καλάθι…
…and now for something completely different
Το άνωθεν προδιαγεγραμμένο σκηνικό δίνει μία τεράστια ευκαιρία στον coach Donovan να αποδείξει ποιο από τα δύο πρόσωπα που μας παρουσίασε πέρσι πραγματικά είναι. Αν είναι ένα ανδρείκελο των καλύτερων παικτών του (πλέον του εξής ένα: Westbook), που απαθής από τον πάγκο παρακολουθεί να κάνουν ό,τι θέλουν εντός παρκέ, ή αν είναι η προπονητική ιδιοφυΐα των εκπληκτικών ρεκόρ στο NCAA με τους Florida Gators, και ο προπονητής που outcoached τον μέγα Popovich στα ημιτελικά της Δύσης, βάζοντάς του μία σειρά από γρίφους που ο τελευταίος και το επιτελείο του δεν κατάφεραν ποτέ να λύσουν.
Και τούτο καθώς τα προβλήματα της ομάδας που καλείται να λύσει είναι από αρκετά ως πολλά. Στη συνέντευξή του στον Adrian Wojnarowski υπερτόνισε την λέξη “πρέπει”: πρέπει να καταλάβει ο Westbrook πως πρέπει να είναι ο ηγέτης της ομάδας, γεγονός που σημαίνει όχι σκόρερ κατ’αποκλειστικότητα, αλλά να μοιράζει το παιχνίδι, μεγιστοποιώντας την απόδοση και των συμπαικτών του.
Πέρα από την συγκράτηση και καλούπωση του Westbrook σε συγκεκριμένο αγωνιστικό ρόλο, θα πρέπει να βρει λύσεις για την παντελή έλλειψη περιφερειακού σουτ. Οι καλύτεροι σουτέρ της ομάδας από το τρίποντο, οι Ilyasova και Morrow από τη μία και ο νεοαφιχθείς Abrines από την Euroleague από την άλλη, είναι τρομακτικά αδύναμοι αμυντικά, και θα έχει ενδιαφέρον πως θα προσπαθήσει να καλύψει τις αδυναμίες τους αυτές ώστε να τους χωρέσει συνδυαστικά στις ίδιες πεντάδες.
Ενώ σοβαρές αμυντικές αδυναμίες έχει και ο καλύτερος επιθετικά ψηλός της ομάδας, ο Kanter.
Τέλος, ενδιαφέρον θα έχει, αν μετά τον τραυματισμό του Payne, που αναμενόταν να έχει αυξημένες αρμοδιότητες φέτος, δούμε για πολλά λεπτά στο “1” τον Oladipo.
Με έχεις κάνει ξενύχτη
Η αλήθεια είναι πως σε ολόκληρη την ερχόμενη regular season, ο Russell Westbrook θα έχει τον Ερμή του στον Υδροχόο4)Ναι, πράγματι, το έψαξα. Έχουν δει περίεργα πράγματα στο ΝΒΑ Fantasy τα μάτια μας να συμβαίνουν, βασισμένα στα άστρα (γκμουχ -Μαρίνος- γκμουχ…). και στα 82 παιχνίδια. Η επίθεση που θα εξαπολύσει ο Russ θα είναι ανεπανάληπτη. Αντιγράφοντας από δύο κείμενα του Άρη Τόλιου του Ιουλίου, αφ’ ενός:
“Προσωπικά δεν θα μου κάνει εντύπωση αν ο Westbrook απειλήσει τρία μεγάλα ρεκόρ: τους 3.000+ πόντους (δηλαδή 37+ ppg) που τελευταίος άγγιξε ο Jordan την σεζόν 1986-87, το 38,74 % usage rate του Kobe από την σεζόν 2005-06 (κατηγορία στην οποία ο Russ έχει την οριακά δεύτερη καλύτερη επίδοση, την περσινή σεζόν) και το φετινό ρεκόρ των 374 λαθών του James Harden (εδώ ο Westbrook τερμάτισε δεύτερος φέτος) -όλα τα παραπάνω συνδυασμένα με κάτι του στιλ 7+ rebounds και assists.”
“O Westbrook θα θρέφεται από την σάρκα των αντιπάλων του, αφού πρώτα την έχει κάνει κιμά και έχει φορέσει το δέρμα τους ως παλτό.
Ο Westbrook θα κατεβάζει την μπάλα απέναντι στους αντιπάλους του στον αιφνιδιασμό, σαν πιάνο που ψυχοπαθής σπρώχνει από την σκάλα του σαλονιού.
Ο Westbrook θα καρφώνει με τέτοιο κρότο, σαν το σφυρί του Thor να χτυπάει αμόνι ACME.
Ο Westbrook θα χρησιμοποιεί την μπάλα στα χέρια του με τέτοιους ανείπωτους τρόπους που (η μπάλα) θα αλλάξει ριζικά σχήμα και θα πάει στον ψυχίατρο για αγωγή.
Ο Westbrook θα πηγαίνει πολύ πιο πέρα από απλώς να “νικάει” τους αντιπάλους του. Θα είναι πολύ λίγο για τον Westbrook αυτό. Θα γκρεμίζει με wrecking ball τα σπίτια τους. Λάθος. Ο Westbrook θα ισοπεδώνει με δυναμίτη τα οικοδομικά τετράγωνα όποιων έχουν συναναστραφεί έστω και λίγο με τους αντιπάλους του.
O Westbrook δεν θα έχει στιγμές γαλήνης ή οίκτου. Μόνο εκρήξεις, ξεσπάσματα και πόνο. Πολύ πόνο.
Ο Westbrook θα γίνει το αντίθετο του Άη Βασίλη. Όπου ο Άγιος θα μοιράζει ευτυχία, ο Westbrook θα σπέρνει όλεθρο. Ακόμα και στον Αντίχριστο.
O Westbrook θα είναι ο επόμενος Chuck Norris στα αστεία με τον Chuck Norris.
Οτιδήποτε άλλο θα είναι φλώρικο για τον Westbrook.”
Να προσθέσουμε και κάτι που μας ήρθε με αυτό το Vine; “Ο Westbrook δεν θα ανοίγει διαδρόμους για να τρέξει. Θα ανοίγει λεωφόρους.”
Η απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης
Από πολύ μεγάλη έως πολύ μικρή. Ένας τραυματισμός του Westbrook, ακόμα και για 10 παιχνίδια, τους κάνει αυτόματα tanking team. Αν ο Westbrook παίξει σε επίπεδα MVP, ενεργοποιώντας όλα του τα εγωιστικά κίνητρα για καθιέρωση του status του αγωνιστικά στο top-3 της λίγκας (πράγμα, βέβαια, που συνεπάγεται να παίξει ομαδικά κι όχι ατομιστικά), η ομάδα μπορεί να αποτελέσει μια ευχάριστη έκπληξη, κερδίζοντας αρκετές, θεωρητικά καλύτερες, ομάδες στις βραδιές της. Αν, όμως, ο RW φορέσει παρωπίδες και βλέπει μόνο καλάθι, ενώ, παράλληλα, ο Donovan δεν καταφέρει να βρει λύσεις για τα εμφανή προβλήματα της ομάδας, τότε τα playoffs μάλλον θα αποτελέσουν μακρινό και ακατόρθωτο στόχο.
Πρόβλεψη (έτσι, για να γελάμε στο postseason roundtable)
Τόσο η Δύση, όσο -και κυρίως- η Midwest είναι ακραία ανταγωνιστικές. Ειδικά στην Midwest, με Utah, Portland, Minnesota και Denver, δεν θα ήταν έκπληξη ιδιαίτερου μεγέθους αν τερμάτιζαν είτε πρώτοι, είτε και πέμπτοι. Προσωπική εκτίμηση είναι τόσο πως η παντελής έλλειψη τριπόντου, και κατ’επέκταση το πρόβλημα spacing που αυτό συνεπάγεται, όσο και τα υπερβολικά soft forwards της ομάδας, θα στοιχίσουν ιδιαίτερα. Ταβάνι τους αποτελούν οι 44 νίκες, κι αυτές αν είναι υγιής όλη τη σεζόν ο Westbrook, κάτι που μπορεί να συνεπάγεται την 7η ή 8η θέση στη δυτική περιφέρεια. Ένα ταβάνι, ωστόσο, που εγώ δεν βλέπω να καταφέρνουν να πιάνουν. Καλή τύχη στο lottery του χρόνου, συνεπώς, κε Presti5)Σε αυτό το σημείο, ο Άρης ορμάει έξαλλος στο γραφεία του Ραδικόπουλου στα Ball Hog Headquarters και τον αρπάζει από τον λαιμό, φωνάζοντας “με το ζόρι playoffs οι Thunder ρε; Οι Thunder;;;”.
Nicolas Radicopoulos
Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)
- Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
- Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
- BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
- Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
- Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019
| ↑1 | Άρθρο που είναι σε link στον τίτλο της παρούσας παραγράφου. |
|---|---|
| ↑2 | Μα τον όποιον, θυμάμαι να υπάρχει και να παίζω μαζί του στο NBA 2000. |
| ↑3 | To γράφημα από εδώ. |
| ↑4 | Ναι, πράγματι, το έψαξα. Έχουν δει περίεργα πράγματα στο ΝΒΑ Fantasy τα μάτια μας να συμβαίνουν, βασισμένα στα άστρα (γκμουχ -Μαρίνος- γκμουχ…). |
| ↑5 | Σε αυτό το σημείο, ο Άρης ορμάει έξαλλος στο γραφεία του Ραδικόπουλου στα Ball Hog Headquarters και τον αρπάζει από τον λαιμό, φωνάζοντας “με το ζόρι playoffs οι Thunder ρε; Οι Thunder;;;” |
ο RW θα μπορουσε να κανει και καριερα σε μεταλ μπαντ ανετα. Θα ειχε δυνατη perfοmance στο stage επανω.