Ο Richard M. DeVos Sr., ιδιοκτήτης των Magic είναι 90 χρονών! Η ηλικία του έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το μέσο όρο ηλικίας της ομάδας του και δικαιολογεί την έλλειψη διάθεσής του να ακολουθήσει ένα τόσο μακροχρόνιο rebuild, το οποίο μπορεί μεν να προχωράει, αλλά όχι σε γοργούς ρυθμούς: Οι Magic έχουν γράψει 20-23-25-35 νίκες τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Η ομάδα, στην προσπάθεια να αποφύγει την πέμπτη συνεχόμενη χρονιά στο lottery, που θα σηματοδοτεί και τη χειρότερη επίδοση της 28χρονης ιστορίας τους, έκανε μερικές σχετικά βεβιασμένες κινήσεις τον τελευταίο χρόνο, που ήταν ενδεικτικές της πίεσης που νιώθουν στη Florida για άμεση επιτυχία.
Που σας αφήσαμε
To Orlando έζησε μόλις -σε λιγότερο από εννέα μήνες- την ολοκληρωμένη εμπειρία που έχει κάθε ομάδα με πρώτο προπονητή τον Scott Skiles κανονικής διάρκειας 36 μηνών.
Στην αρχή της σεζόν είδαμε μια σκληροτράχηλη ομάδα με πειθαρχία που βρίσκεται στις θέσεις των playoffs, υπερβαίνοντας τις δυνατότητές της (5η στην Ανατολή με ρεκόρ 19-13 τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς). Ολοκληρωτική κατάρρευση της ομάδας (με μία μόλις νίκη στα πρώτα 13 παιχνίδια του 2016), με τα αστέρια να γκρινιάζουν για τον ρόλο που τους επιφύλασσε ο προπονητής τους (δυσφορία Oladipo για τον ρόλο του σαν έκτος παίκτης), ο Skiles σε μια διακριτική προσπάθεια καταστροφής της καριέρας του Tobias Harris (που την ακολούθησε η μεταγραφή του Harris στο Detroit έναντι πινακίου φακής τον Φεβρουάριο), και, τέλος, ο προπονητής να διαφωνεί με τη διοίκηση και να παραιτείται, κάνοντας δημοσίως γνωστά τα παράπονά του (διαφωνία με τη χρήση του Payton σαν point guard του παρόντος και του μέλλοντος για τους Magic, κάτι που -μεταξύ μας- δεν ήταν και τελείως παράλογο).
https://twitter.com/bigtito407/status/754698587246821376
Καλοκαιρινά ειδύλλια και αποχαιρετισμοί
Στην πλέον ενδιαφέρουσα κίνηση το βράδυ του draft, οι Magic πήραν τον Serge Ibaka, προσφέροντας τον Victor Oladipo, τον οποίον ποτέ δεν πίστεψαν πραγματικά και δεν ήταν διαθέσιμοι να πληρώσουν ακριβά την επόμενη χρονιά, τον Ersan Ilyasova, το αντίστροφο τζιτζίκι του ΝΒΑ, τον παίχτη που αράζει όλον τον χρόνο και κάνει ένα εκπληκτικό δίμηνο κάπου στο βαθύ χειμώνα και το #11 του draft, που θα γινόταν ο Domantas Sabonis. Αυτό το trade δικαιολογείται από την μεριά του Orlando, αν λάβουμε υπόψιν πως ο Ibaka καλύπτει πλήρως τις δύο μεγαλύτερες αδυναμίες της ομάδας, καθώς είναι ένας φανταστικός αμυντικός (ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, ένας συνεπής αμυντικός, που με τα αδιανόητα αθλητικά του προσόντα μπορεί να καλύπτει τις όποιες λάθος του τοποθετήσεις), με πολύ καλό σουτ από το τρίποντο (πίσω από το οποίο ήταν αναγκασμένος να κατασκηνώσει, σαν να είναι ο Νικόλας ο Χατζής, ώστε να μην πιάνει χώρο κοντά στη ρακέτα, για να εφορμά ανενόχλητος ο Westbrook). Οι Magic, έχοντας δει πως ο Oladipo δεν είχε σπουδαία πρόοδο στο σουτ του, δεν είχαν πειστεί πως θα μπορούσε να ταιριάξει σαν δίδυμο δίπλα στον Elfrid Payton και για αυτό δεν ήταν διατεθειμένοι να του τα σκάσουν χοντρά το ερχόμενο καλοκαίρι και προφανώς δεν είχαν σε μεγάλη εκτίμηση το φετινό draft, συνεπώς δεν δίστασαν να κάνουν το trade για να αποκτήσουν τον ιδανικό συμπληρωματικό ψηλό δίπλα στον Vucevic. Εκεί που πραγματικά όμως μας ξάφνιασαν, ήταν η υπογραφή του Bismack Biyombo με τετραετές συμβόλαιο έναντι $ 17 εκατομμυρίων τον χρόνο, δημιουργώντας μποτιλιάρισμα στις θέσεις των ψηλών και ιδιαίτερη δυσφορία στον Vucevic.
https://twitter.com/preston_mcgraw/status/754340180660596737
Μια θεωρία που ακούστηκε και θα μπορούσε να εξηγεί την -ούτως ή άλλως παράλογη- αποπομπή του Tobias Harris την άνοιξη, ήταν πως οι Magic ήθελαν να ανοίξουν χώρο στο salary για να πάρουν τον Marvin Williams, και όταν αυτός έκλεισε στα γρήγορα στην Charlotte δίχως να ξενοκοιτάξει, αυτοί βιάστηκαν να πάρουν έναν free agent (Biyombo), αφενός σαν asset κι αφετέρου για να δικαιολογήσουν την προηγούμενή τους κίνηση. Βέβαια, η υπογραφή του Jeff Green έναντι του ποσού το οποίο έδιναν στον Harris ($ 15 εκατ.) ήταν μια κίνηση που έδειξε πως στο Orlando χλευάζουν κατάμουτρα την κοινή λογική. Τέλος, συνέχισαν αυτή την περίεργη εμμονή με τον πρώην προπονητή τους, και αφού του έδωσαν τον Tobias, έτσι απλά για να βρουν μια αφορμή να ακούσουν την πνιχτή φωνούλα του, μάζεψαν τους D.J. Augustin και τον Jodie Meeks, για να γεμίσουν τον πάγκο και ίσως να διηγούνται ιστορίες από τους περσινούς Pistons του Van Gundy.
Good Future Ruined.
— ‼️ (@SHANEwsNBA) July 16, 2016
Rookie Peek
Οι Magic, όπως είπαμε, δεν πρέπει να ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιασμένοι με τις προοπτικές των παικτών που υπήρχαν στο draft και παρέδωσαν την επιλογή τους στο #11 δίχως ενδοιασμούς. Στον δεύτερο γύρο, αποφάσισαν να αντικαταστήσουν τον Jason Smith και παραβλέποντας τον κόμπο στο στομάχι που θα νοιώθει κάθε άνθρωπος, ιδιαίτερα αν είναι κάτοικος της Florida στο άκουσμα του επωνύμου του, επέλεξαν τον Stephen Zimmerman. Ο απόφοιτος του UNLV αποτελεί τον ιδανικό διάδοχο του Jason Smith, καθώς είναι ένα ψηλό λευκό παλικάρι με σχετική διάθεση να παίξει άμυνα, καλό σουτ, και φλώρικη φάτσα.
Depth Chart
Τι περιμένουμε φέτος
Όλες οι θερινές κινήσεις του Orlando είχαν έναν σαφέστατο σκοπό. Στο να μετατραπούν οι Μάγοι σε μια ομάδα που μπορεί να σπείρει τον τρόμο στα μετόπισθεν. Δίχως καμία αμφιβολία, οι προοπτικές για τις ομάδες που περιμένουν να ζήσουν ξένοιαστα βράδια στην Florida είναι ζοφερές. Η προσμονή της συνάντησης με την πεντάδα που θα διαθέτει Payton, Hezonja, Gordon, Ibaka, Biyombo υπό την καθοδήγηση του Frank Vogel είναι λόγος ικανός για να ξυπνάνε κάθιδροι τη νύχτα μέχρι πρότινος αμέριμνοι επιτιθέμενοι. Ειδικά η τριπλέτα της frontcourt δεν είναι απλά ότι μπορεί να αποκτήσει μονοπώλιο στα top-10 με τις εντυπωσιακότερες αμυντικές προσπάθειες του μήνα, στέλνοντας τις προσπάθειες των αντιπάλων στην κερκίδα, αλλά μπορεί παράλληλα να αλλάζει διαρκώς σε κοντούς δίχως το παραμικρό πρόβλημα, δημιουργώντας ένα απροσπέλαστο τείχος στη ρακέτα των Magic.
Ο Ibaka σε ένα χαριτωμένο ενσταντανέ με ένα φλαμίνγκο
Λοιπόν, όσον αφορά την επίθεση, ας έρθουμε σε ειρήνη με την αναπόδραστη πραγματικότητα.
Δεν υπάρχει στοιχειώδες μακρινό σουτ προκειμένου να χτιστεί μια έστω αξιοπρεπής επίθεση στο μισό γήπεδο απέναντι σε άμυνες που θα κλείνουν προκαλώντας τους παίκτες. Tα τούβλα θα είναι αναπόφευκτα. Αλλά μιλάμε για μια ομάδα αδιανόητων αθλητών, που μπορεί να κυριαρχήσει πλήρως απέναντι στους αντιπάλους της με τα πρωτόγνωρα αθλητικά προσόντα που διαθέτουν οι παίκτες. Ο Elfrid λατρεύει να τρέχει και μετά από κάθε αμυντικό rebound μπορούν να καλπάζουν στο ανοιχτό γήπεδο σαν την αγέλη από βίσονες στο Lion King. Από την στιγμή που θα αποδεχθούν και το γεγονός πως η πιθανότερη κατάληξη κάθε σουτ είναι το στεφάνι, τότε είναι αναμενόμενα να κυριαρχήσουν και στα επιθετικά rebounds, πετυχαίνοντας εύκολους πόντους και διαλύοντας πλήρως τον ψυχισμό των αντιπάλων τους.
…and now for something completely different
Δέκα χρόνια είχε περάσει συνολικά ο Frank Vogel στον πάγκο των Pacers και από τα έξι από αυτά ήταν πρώτος προπονητής, μετρώντας, μάλιστα, δύο συμμετοχές στους τελικούς της ανατολικής περιφέρειας. O Larry Bird, σε μια κίνηση μεσήλικα που βιώνει κρίσης μέσης ηλικίας και δεν ξέρει τι του φταίει, έκανε μια κίνηση που στον έξω κόσμο θα αντιστοιχούσε με το να βάψει το μαλλί-κομοδινί, να ξεκουμπώσει κάνα δυο παραπάνω κουμπιά από το πουκάμισο, και να αγοράσει κάμπριο, παρατώντας, παράλληλα, τη γυναίκα του. Δήλωσε πως μετά από πέντε χρόνια οι παίκτες βαριούνται τους προπονητές τους και πάυουν να προσπαθούν και πως αυτό ήταν επαρκής δικαιολογία για να στείλει τον Frank Vogel στο ταμείο της ανεργίας και την κυρία Bird στο νευρολόγο για ηρεμιστικά. Οι Magic έκαναν μια αστραπιαία κίνηση, και πρόλαβαν να κλείσουν τον Vogel πριν τους υπόλοιπους μνηστήρες, για τη θέση του πρώτου προπονητή σε μία ομάδα της οποίας οι επιλογές για τη θέση αυτή μετά τη φυγή του “Stan the Man” υπήρξαν επιεικώς τραγικές.
Τώρα στη νέα του θέση είναι αυτός ο οποίος καλείται να κάνει και τις υπερβάσεις καθώς πρέπει, έχοντας στις θέσεις των ψηλών δύο από τους καλύτερους αμυντικούς του ΝΒΑ και την μαύρη τρύπα που λέγεται Vucevic, να χτίσει μία άμυνα, η οποία καλείται να πιάσει τις επιδόσεις των προ τριετίας Pacers, ή, για να είμαστε και πιο νοσταλγικοί, αυτές της Limoges. Και τουλάχιστον οι Γάλλοι είχαν τον πατέρα του Joseph Young στην περιφέρεια και το σλοβένικο σκυλί στο backcourt. Αντίθετα, το Orlando θα στηριχθεί στον Elfrid “Rondo με την τέλεια περούκα” Payton και στον Evan “όχι αρκετά καλός για να φάω τη θέση του Diot στην εθνική” Fournier σαν βασικό επιθετικό όπλο.
Τοξότης : Με την Αφροδίτη να κάνει την είσοδό της στον Ζυγό οι Τοξότες θα παρουσιαστούν δυνατοί στην ατομική άμυνα, αλλά με τον Ανάδρομο Ερμή δεν θα σκοράρουν με καμία Παναγία.
Με έχεις κάνει ξενύχτη
H τριάδα του frontcourt Gordon-Ibaka-Biyombo θα κρύβει τον ήλιο σε ολάκερη την πολιτεία της Florida. Όποιος πλησιάζει τη ρακέτα των Magic, θα εισέρχεται σε ένα κόσμο πόνου, οπότε ας προσπαθήσουμε να μειώσουμε το empathy μας για τους δύσμοιρους αντιπάλους τους και ας ευχαριστηθούμε το θέαμα.
Επίσης, αυτό..
Η απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης
Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βρούμε αχτίδα φωτός στην επίθεση των Magic είπαμε για τις δυνατότητες τους στο ανοιχτό γήπεδο και το επιθετικό rebound, που είναι ο ορισμός της φράσης “ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται”. Η πραγματικότητα είναι πως ο τρόπος με τον οποίο θα κατορθώνει το Orlando να σκοράρει αρκετά, προκειμένου να καταφέρει να νικήσει τις νύχτες που η άμυνα δεν θα λειτουργεί στην εντέλεια, αποτελεί έναν άλυτο (προς το παρόν) γρίφο.
absolutely no offense
— Bradley Binder (@Bradley_Binder) July 16, 2016
Ο Vucevic αποτελεί τον πιο ταλαντούχο σκόρερ της ομάδας, αλλά χρειάζεται τη ρακέτα προκειμένου να σκοράρει. Η παρουσία στην πεντάδα του Μαυροβούνιου, ή ακόμη χειρότερα αυτή του Biyombo, που μπορεί να σκοράρει μονάχα ρολάροντας μετά από pick’n’roll, εξορίζει πάλι τον Ibaka στο γνώριμό του ρόλο από τη θητεία του στην Oklahoma, αυτόν του “Garbajosa από το Brazaville”, όπου παραμένει ένας παθητικός θεατής της επίθεσης δίχως να μπορεί να εκμεταλλευτεί το σύνολο των δυνατοτήτων του. Το pick’n’roll με τον Biyombo, ή έστω το pick’n’pop με τους άλλους δύο ψηλούς, παραμένει δύσκολο να εκτελεστεί όσο ο Elfrid Payton σουτάρει με ποσοστά που κάνουν τον Rubio να φαντάζει Lillard. Και με τον Elfrid να μην έχει κατορθώσει να φθάσει καν το 60% στις ελεύθερες βολές, δεν μπορούμε να τρέφουμε αυταπάτες ότι μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον να σουτάρει με επιτυχία. Και μιλώντας για καλοκαιρινές αυταπάτες, οι παρομοιώσεις του Aaron Gordon με τον Paul George μάλλον αποτελούν ευσεβείς πόθους του Frank Vogel και όση δουλειά και να υποστηρίζει πως έριξε ο Gordon το καλοκαίρι, ακόμη δεν θα μπορεί να δημιουργήσει μετά από ντρίπλα, καταδικάζοντας την επίθεση του Orlando να κινείται γύρω από μόνο δύο άξονες: Το παιχνίδι στο post του Μαυροβούνιου και τη δημιουργία του Fournier. Και οι δυο, όμως, αυτές επιλογές, θα ταίριαζαν περισσότερο σαν υπερόπλα από τον πάγκο μιας πολύ καλής ομάδας.
Who's gonna shoot?
— Jason Judge (@offsetlanguage) July 17, 2016
Πρόβλεψη (έτσι, για να γελάμε στο postseason roundtable)
39-43 και 10η θέση στην Ανατολή, απλά και μόνο επειδή πιστεύω βαθιά στην αδυναμία των υπόλοιπων επιθέσεων της Ανατολής να σκοράρουν με συνέπεια.
Mitsos Mavrakis
Latest posts by Mitsos Mavrakis (see all)
- The Ball Hog 2021 Hater Awards - May 20, 2021
- Η δυναστεία που κράτησε 19 νύχτες - April 14, 2021
- Bubble Jeopardy - August 21, 2020
- Sapir-Whorf Hypothesis in the NBA - April 18, 2020
- Do’s and Don’ts για τον Κορονοϊό: NBA edition - March 26, 2020
