H θερμοκρασία έχει πέσει σε χαμηλότερα για τα συνηθισμένα της εποχής επίπεδα, το ΝΒΑ ξεκινά τη σεζόν 2016-17 μόλις σε λίγες μέρες και το σκηνικό κάπως έτσι ήταν ιδανικά στημένο για να μας φέρει ο Μαυράκης καινούρια χαρμάνια τσαγιών και να πάρουμε τις κούπες μας και να μαζευτούμε όλοι οι συντάκτες του Ball Hog στην στρογγυλή τράπεζα της αίθουσας συνεδριάσεων των γραφείων μας και να αρχίσουμε να συζητάμε, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, για τις ομάδες και τους παίχτες που περιμένουμε να μας κάνουν εντύπωση τη σεζόν που ξεκινά. Και, φυσικά, όπως κάθε συζήτηση που περιέχει προβλέψεις, αυτή καταγράφηκε και σας παρουσιάζεται σε δύο ball hog’s roundtables, για να μπορείτε να μας κράζετε ελεύθερα καθ’όλη τη διάρκεια της σεζόν που ξεκινά.
Σήμερα σειρά έχει το roundtable που αφορά τους παίχτες.
1. Το 2016 είχαμε τον πρώτο ομόφωνο MVP της λίγκας, στο πρόσωπο του Steph Curry. Ποιος, όμως, θα είναι ο MVP του 2017;
Γιάννης Χάτσιος: Μπορώ ανενδοίαστα να ταχθώ ανάμεσα στους απολογητές του αμυντικού ανοσιουργήματος που εξυφαίνεται στο Texas και συγκεκριμένο στο Houston. Πλέον η βάση της επίθεσης είναι τόσο υψηλή, που είναι αδύνατον να φτιαχτεί ένας contender βασισμένος μονάχα στη γρανιτένια άμυνα. Στα πλαίσια αυτά, λοιπόν, της αυξημένης σημασίας του επιθετικού κομματιού, βλέπω το Houston να έχει δημιουργήσει ένα ιπτάμενο τανκ καταπέλτη που θα βομβαρδίζει τρίποντα από παντού, όντας φαβορί για μια από τις δύο αποδοτικότερες επιθέσεις της λίγκας, ενώ, ταυτόχρονα, υπάρχει μια εξίσωση στο υλικό του που βγάζει μια αξιοπρεπή, league average άμυνα. Σε αυτά τα πλαίσια, ένας James Harden, εξωπραγματικός από πέρσι στατιστικά, πλέον από τη θέση του point guard, και, ελπίζω, με τα μυαλά στο κεφάλι του στα 27 του πλέον χρόνια, έχει όλα τα φόντα να κατακτήσει τον τίτλο του MVP. Runners-ups; LeBron James και Kawhi Leonard.
Νίκος Ραδικόπουλος: Σε προηγούμενο roundtable μου είχε καταλογιστεί πως ακόμα και στην ερώτηση “τι έφαγες το μεσημέρι;” απαντάω “Kawhi Leonard”. Θα δικαιώσω, συνεπώς, τον Κοσμά που μου το είχε προσάψει, λέγοντας πως για τη σεζόν 2016-17 MVP της λίγκας θα είναι ο Kawhi. O Kawhi, μετά το robot Duncan, αποτελεί το τελευταίας τεχνολογίας μπασκετικό ανθρωποειδές του οργανισμού Spurs, το οποίο, χωρίς ίχνος συναισθηματισμού, αποδίδει στο κορυφαίο επίπεδο και στις δύο πλευρές του παρκέ, όντας μετά τον LeBron ο πιο ολοκληρωμένος παίχτης των παρκέ του NBA.
Κοσμάς Καψάλης: Αν στους Warriors δεν μπορέσει να ξεχωρίσει κάποιος στατιστικά και το πάρει με ένα σβηστό 25-6-6 που θα κάνει ο LeBron, όσο προπονείται για τους Τελικούς, καθόλου δεν θα στενοχωρηθώ. Ο Westbrook όλοι περιμένουμε να το τερματίσει, αλλά αν δεν δει τετράδα δεν το παίρνει. Ο Durant, πάντως, έχει το κίνητρο με τις εμφανίσεις του να απαντήσει στην κριτική της επιλογής που έκανε και είναι αρκετά ασφαλής επιλογή.
Gus Χρυσοχού: Νομίζω κι εγώ πως ήρθε η ώρα του Harden. Και νομίζω πως ήρθε η ώρα να τον κοιτάξουν πιο προσεκτικά όσοι ψηφίζουν. Ο “Μούσιας” έχει κάνει monster χρονιές από την ώρα που πήγε στο Houston και κάποια στιγμή θα δικαιωθεί για την επιλογή του να πάει κάπου που θα είναι το Alpha Dog.
Άρης Τόλιος: Αν επιλεγεί βάσει στατιστικών, ο Westbrook πάει φέτος να ισοπεδώσει πόντους, λάθη και usage1)Κάτι που το έχουμε πει και ξαναπεί και ξαναπεί. . Αν επιλεγεί βάσει hipsterισμού, μπορεί να δούμε κάτι του στιλ “η lineup of death” – αν, δηλαδή, το νέο σχήμα των Warriors καλύψει τις αισθητικές και αγωνιστικές μας ανασφάλειες. Για κάποιο λόγο, όμως, μου κάνει πολύ ο Paul George, ο οποίος έρχεται από σούπερ comeback σεζόν, η Indiana ενισχύθηκε ισόρροπα και ορθολογικότατα, και επιπλέον, είναι και στο εξώφυλλο του 2k17.
Πέτρος Καούνης: Στη Δύση θα γίνει ο κακός χαμός για το ποια ομάδα θα είναι από δεύτερη και κάτω. Αν τα καταφέρουν να μπούν στην 8αδα οι Thunders ή οι Rockets, τότε οι Westbrook και Harden θα έχουν τον πρώτο λόγο, καθώς θα παίζουν 40λεπτα και σε “YOLO mode”. Θα τολμήσω, παρόλα αυτά, να κάνω μια πρόβλεψη για παίκτη εξ Ανατολής και αυτός δεν είναι άλλος από τον Lebron ”The King” James. Φέτος, με αρκετές ομάδες της Ανατολής να φαίνονται καλύτερες από πέρυσι στα χαρτιά, ο “Βασιλιάς” ίσως να μην έχει την πολυτέλεια να πάει διακοπές μέσα στη σεζόν. Αυτό σημαίνει, όπως είπε και προηγουμένως ο Κοσμάς, πως, ακόμα και σε χαλαρούς ρυθμούς να παίζει και όχι σε beast mode, τα νούμερα θα τον βάλουν στην κούρσα του MVP.
Δημήτρης Μαντζούκας: Έχω ξαναψηφίσει τον James Harden και δεν μου βγήκε σε καλό. Επίσης, ποτέ ως τώρα δεν έχω πετύχει τον MVP, και είναι η μόνη πρόβλεψη που πέφτω σταθερά έξω. Ε, ήρθε η ώρα μου.
Λουκάς Μοσχούλας: Εντάξει, περιμένω να έρθει η σειρά μου να το πω, πως λέτε εμένα γραφικό. Κύριε Ραδικόπουλος κουράσατε! Η επιλογή είναι εύκολη νομίζω, έχουμε έναν παίκτη που μετά από σοβαρό τραυματισμό επανέρχεται με μία σούπερ χρονιά βελτιώνοντας τρεις βασικές κατηγορίες (πόντους, assists, κλεψίματα). Θα συμφωνήσω, συνεπώς με τον Άρη, λέγοντας κι εγώ Paul George.
Μήτσος Μαυράκης: Από το μακρινό 1973 και τον Tiny Archibald έχει να τελειώσει τη σεζόν παίκτης με μέσους όρους πάνω από 30 πόντους και 10 assists. Ο Harden έχει τα ηνία μιας επίθεσης που θα εξελίσσεται σε φρενήρη ρυθμό και τα νούμερα που θα βγάλει θα είναι τόσο αδιανόητα που όλα τα gif του κόσμου για την αστεία άμυνά του δεν θα του στερήσουν το βραβείο του MVP.
Σταύρος Μαρίνος: Από την στιγμή που το MVP πάει κατά κύριο λόγο στην ομάδα με τις περισσότερες νίκες, κι αφού οι Warriors θα διασπάσουν το σταριλίκι τους δια τρία, το “LeBron James Trophy” όπως και θα έπρεπε να ονομάζεται, θα πάει στον ίδιο.
2. Ποιος είναι στην καλύτερη θέση για breakout season ή/και το βραβείο του Most Improved Player;
Γιάννης Χάτσιος: O D’Angelo Russell θα κάνει φέτος μια πραγματικά εντυπωσιακή σεζόν, ακόμα και αν δεν μεταφραστεί σε νίκες για τους Lakers. Δεν έχει πλάκα, όμως, να απαντάμε σε αυτή την ερώτηση με sophomores/τριτοετείς (sorry Jabari Parker). Έτσι, ο Terrence Jones, προσφάτως μετακινηθείς στη Νέα Ορλεάνη, πλάι στον συμπαίκτη του στο κολέγιο Anthony Davis, -ελπίζουμε- επιτέλους υγιής, έχει όλα τα φόντα με το πολυδιάστατο παιχνίδι του να στεγανοποιήσει σε βάθος σεζόν τη φήμη ενός υπερπλήρους τεσσαριού που τον συνοδεύει εδώ και μια τετραετία. Ίσως ο καλύτερος “κοντός” μπλοκέρ της λίγκας. Shoutout: Bojan Bogdanovic.
Νίκος Ραδικόπουλος: Ό,τι είπε ο Χάτσιος. O D’Angelo Russell θα ξανασυσταθεί στο ΝΒΑ φέτος, ως ένα πλήρες μπασκετικό πακέτο και τεράστιο ταλέντο, μακριά πια από την σκιά του ηγεμονικού Kobe. Ας ελπίσουμε πως θα επικεντρωθεί στο παιχνίδι του κι όχι στα social media.
Κοσμάς Καψάλης: Βγάζουμε έξω τους sophomores, που προφανώς θα είναι βελτιωμένοι. Αστερίσκος οι Russell, που είπαν οι Γιάννης και Νίκος, ή και ο Towns, που ίσως είναι τόσο βελτιωμένοι που δεν θα μπορούν να τους το αρνηθούν. Κατά τα άλλα, αν τα συνολικά νούμερα του Αντετοκούνμπο κατά τη διάρκεια της χρονιάς, είναι σαν το δεύτερο μισό του πέρσι, επίσης δεν γίνεται να μην το πάρει. Δεν θα είναι το breakout που κανείς δεν θα περιμένει, απλά η άνοδος θα τον οριστικοποιήσει σε επίπεδο All-Star πλέον.
Gus Χρυσοχού: Υποψήφιοι είναι όλοι οι παίχτες του Brooklyn, όλοι οι παίχτες του Phoenix, και σχεδόν όλοι του Miami. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, εκεί βρίσκονται μάλλον οι κατάλληλες συνθήκες για κάτι τέτοιο. Και ενώ προφανώς ο Russell είναι από τα πρώτα ονόματα που έρχονται στο μυαλό, θα πάω με τον Alex Len. Κουμάντο στους Suns θα κάνει η backcourt με Bledsoe, Κnight και Booker, ωστόσο ο Len έχει μπροστά του μια ιδανική ευκαιρία για breakout season.
Πέτρος Καούνης: Το βραβείο που με μπερδεύει περισσότερο, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω ποια είναι τα όρια της βελτίωσης. Οκ, να είσαι καλύτερος από την προηγούμενη season. Πόσο καλύτερος όμως; Και αν την προηγούμενη season δεν έπαιζες καθόλου και φέτος βγάλεις ένα 12-8-4, δεν είσαι τρομερά βελτιωμένος; Τέλος πάντως… Θα τολμήσω να επιλέξω τον Harrison Barnes. Είναι πλέον σε μια ομάδα που και βασικός θα είναι, και προσπάθειες θα παίρνει. Αν δεν τα καταφέρει φέτος να κάνει το ξεπέταγμα, τότε κρίμα τα τόσα λεφτά που θα πάρει από το νέο του συμβόλαιο.
Δημήτρης Μαντζούκας: Υπάρχει ένα μοτίβο στα βραβεία που είναι εύκολο να παρατηρηθεί. Οι δευτεροετείς δεν επιλέγονται, γιατί θεωρείται λογικό να εκτιναχθείς μετά από χρονιά προσαρμογής. Τελευταίος δευτεροετής που βραβεύτηκε ήταν ο Monta Ellis πριν από 10 χρόνια, όταν εκτινάχθηκε από τους 6,5 πόντους μ.ο. στους 16,5. Οι Devin Booker και D’Angelo Russell θα εκτιναχθούν φέτος, αλλά θα πρέπει να πλησιάσουν τους 25 πόντους μ.ο. για να πείσουν ότι αξίζουν το βραβείο, καθώς θυμίζω ότι πέρσι τερμάτισαν με 13,5 πόντους ανά παιχνίδι περίπου και οι δύο. Στο μοτίβο του βραβείου ταιριάζουν πολύ περισσότερο παίκτες που φέτος μετά από αργό ψήσιμο θα αποκτήσουν ρόλο βασικού πυλώνα της ομάδας, όπως οι Αaron Gordon και ο Dennis Schroder, ο οποίος είναι και η πρόβλεψη μου. Συγκρατείστε, πάντως τα ονόματα των Nemanja Bjelica, Josh Richardson, Tyler Johnson, Trey Lyles. Κανείς τους δεν θα κερδίσει, αλλά στο τέλος της χρονιάς οι μετοχές όλων αυτών θα έχουν εκτιναχτεί.
Άρης Τόλιος: Devin Booker. Για τα μάτια του, οι Suns πετάνε ένα μόνο μαχαίρι σε παίχτες του διαμετρήματος των Eric Bledsoe και Brandon Knight και τους λένε “σφαχτείτε μεταξύ σας, για τη θέση του βασικού PG” δίπλα στον “Book”. Δεν θα μου κάνει εντύπωση αν περάσει τους 20 ppg. Σαν δεύτερη επιλογή, αν όντως “το έχει”, για το ρίσκο και μόνο, Harrison Barnes που είπε κι ο Πέτρος: τεράστιο κίνητρο, μεγάλο συμβόλαιο, απελευθερωμένος, ο μόνος σε τόσο παραγωγική ηλικία και χωρίς σοβαρό ιστορικό τραυματισμών στην πεντάδα των Mavericks.
Λουκάς Μοσχούλας: Με Πέτρο και Άρη κι εγώ. Harrison Barnes (που…τυχαία παίζει στο Dallas) ή αλλιώς ένας παίκτης από ομάδα πρωταθλητισμού, με μέσου όρους 11,7 pts, 4,9 rebs και 1,7 assists, πηγαίνει σε ομάδα που θα παλέψει για τα playoffs για να γίνει το πρώτο βιολί και να βρει έναν προπονητή που όλοι θυμόμαστε πως ανάστησε τον Monta Ellis.
Μήτσος Μαυράκης: Ο Clint Capela ήταν μια από τις επιλογές μου και πέρυσι και δεν μπορώ παρά να επιμείνω. Η θέση του Center είναι δική του, το Houston θα είναι η πιο παραγωγική επίθεση του ΝΒΑ και ο ίδιος το μόνο που έχει να κάνει είναι να πηδάει για rebound και να ρολάρει στο κεντρικό pick’n’roll με τον Harden που θα ξεκινάει την επίθεση των Rockets. Για τα υπόλοιπα θα φροντίσει ο στυγνός αριθμός των προσπαθειών που θα λαμβάνουν χώρα από την ομάδα με το γρηγορότερο ρυθμό στη λίγκα που θα φουσκώσει αντίστοιχα τα νούμερά του για να τον πάρουν χαμπάρι και οι ψηφοφόροι. Εύφημος μνεία στον Terrence Jones, που θα συναντήσει τον Διόσκουρό του Anthony Davis, αλλά δυστυχώς και οι δύο αγωνίζονται στους Πελεκάνους, οπότε ξέρουμε εκ των προτέρων πως αυτό θα τελειώσει μάλλον επώδυνα.
Σταύρος Μαρίνος: Oκ. Εγώ να σας ενημερώσω απλά πως οι Josh Richardson και T.J. Warren θα μοιραστούν το βραβείο με ισοψηφία.
3. “Manu και Jamal που αποτέλεσαν το πρότυπο του 6th Man, δύσκολα να ξανακατακτήσουν το βραβείο” γράφαμε πέρσι κι ακόμα γελάνε τα κατσίκια στο Los Angeles. Μπορεί φέτος ο Manu;
Γιάννης Χάτσιος: Oι Sixers θα είναι αρκετά κακοί για να κρατήσουν τον “Chacho” μακριά από τη συζήτηση. Joseph, Powell και Ross θα καννιβαλίσουν ο ένας τον άλλον στο Toronto. O Will Barton είναι η προφανής απάντηση, αλλά όχι αρκετά sexy pick για τα γούστα μου. Ενώ κι ο Crabbe πιθανότατα θα καταλήξει να ξεκινά αρκετά παιχνίδια. Αν και οι Suns χάσουν όσο χρειάζεται για να αγνοηθούν τα όργια του Brandon Knight, o Doug McDermott συνδυάζει όλα τα στοιχεία (μια ομάδα που βασίζεται στην επιθετική του παραγωγικότητα και συγκεκριμένα το σουτ του για να πάει από το barely a playoff team στο “δεν θα ήθελα να τους αντιμετωπίσουμε στα playoffs) και όλα τα λεπτά που χρειάζεται για να πετύχει αρκετούς πόντους και να μπει στις καρδιές των ψηφοφόρων.
Νίκος Ραδικόπουλος: Αν η λίγκα δεν είχε την τάση να βραβεύει ως “Καλύτερο 6ο Παίκτη” τον καλύτερο σκόρερ που σηκώνεται από τον πάγκο, αλλά όντως τον καλύτερο παίκτη, η επιλογή μου θα ήταν o Andre Iguodala, του οποίου μάλλον του το χρωστάνε κάνα-δυο σεζόν τώρα κιόλας. Εναλλακτικά, ο Marcus Smart της Βοστόνης. Επειδή, όμως, μάλλον θα επικρατήσει η ως τώρα ισχύουσα αντίληψη και φέτος, θα πάω με την επιλογή Seth Curry από τον πάγκο των Mavs, καθώς πέρσι στα τελειώματα της σεζόν μας έδειξε πως υπάρχει κάτι Curry-ικο και στο δικό του DNA. Με το γήρας και την ευπάθεια της βασικής 5άδας των Mavs, αν καταφέρει να αγωνιστεί στο επίπεδο που το έκανε την περσινή άνοιξη, θα έχει και τα αγωνιστικά λεπτά και τα σουτ που χρειάζονται για να εξελιχθεί σε έναν σημαντικό second unit σκόρερ.
Άρης Τόλιος: Το περιμένω σε κάποια ομάδα όπου υπάρχουν “one too many”. Για παράδειγμα, κάπου ανάμεσα στο “4” και “5” της Philadelphia, στο “1” και “2” του Phoenix, στο “4” και “5” του Orlando, στο “2” και “3” της OKC, στο “3” και “4” του Milwaukee, στο “2” και “3” του Chicago. Με αυτή τη λογική, Okafor, Knight, Biyombo, Roberson, Teletovic και McDermott ακούγονται πολύ λογικές επιλογές. Ή, ενδεχομένως, σε κάποια από τις ομάδες που έστειλαν στον πάγκο αστέρια τους ασύμβατα με τις επιταγές του pace & space, όπως το Memphis με τον Randolph ή το Milwaukee με τον Monroe. Παρόλα αυτά θα διαλέξω τον Kyle Anderson, γιατί πιστεύω πως θα κάνει breakthrough σεζόν. Κι ελπίζω απλά να μην το πάρει ο Crawford πάλι.
Κοσμάς Καψάλης: Αν οι τρεις καλύτεροι παίκτες των Suns, Knight, Bledsoe, Booker, τελειώσουν τη χρονιά στο Phoenix, μπορεί πανεύκολα να το πάρει όποιος από τους τρεις ξεκινάει από τον πάγκο, μιας και το βραβείο αυτό είναι εντελώς ανούσιο και πάει στην αλλαγή με τον μεγαλύτερο μέσο όρο πόντων, όπως είπε κι ο Νίκος πιο πριν. Παρόλα αυτά, θα υπερτονίσω έναν από όσους ανέφερε ο Άρης, καθώς αν δεν πάρει ανταλλαγή, όπως αναζητάνε, για τους Bucks, θα σηκώνεται από τον πάγκο κοτζάμ Monroe. Και τώρα που το σκέφτομαι είναι κι ο Turner. Θα έχει ενδιαφέρον τελικά φέτος το συγκεκριμένο βραβείο (μέχρι να το ξαναπάρει όντως ο Jamal! 😛 ).
Gus Χρυσοχού: Για μένα είναι κάπως πιο ξεκάθαρα τα πράγματα, με ένα μόνο “αν”. Αν επαληθευτεί το σενάριο “Βασικός ο Stanley Johnson και να έρχεται από τον πάγκο ο Tobias Harris” στο Detroit, τότε ο 24χρονος forward βάζει πολύ δυνατή υποψηφιότητα για το βραβείο του 6th Μan, μιας και τα νούμερα του θα είναι και πάλι σε υψηλά επίπεδα. Αν όχι, δώστε το από τώρα στον Crawesome.
Πέτρος Καούνης: Ακόμα να ονομάσουν αυτό το βραβείο ”Jamal Crawford; Θα ξεκινήσω μάζεμα ηλεκτρονικών υπογραφών για να αποφύγουμε του χρόνου αυτή την ερώτηση!
Δημήτρης Μαντζούκας: Παιδιά, παιδιά. Φέτος δεν θα το πάρει ο Jamal Crawford. Επίσης, οι ψηλοί της Philadelphia θα τραυματίζονται αδιάκοπα, με αποτέλεσμα όλοι να έχουν αρκετές βασικές συμμετοχές για να μην μπορούν να ψηφιστούν ως έκτοι παίκτες. Αν δεν παίξει trade ή τραυματισμός του Bledsoe, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει βασικός ο Knight, θα είναι ένα επίπεδο πάνω από όλους τους υπόλοιπους αναπληρωματικούς του ΝΒΑ. Θα παρακολουθώ με ενδιαφέρον πάντως δύο δημιουργήματα του Pop, τους Patty Mills και Cory Joseph, με την ελπίδα να αναγνωριστεί η κλάση τους.
Μήτσος Μαυράκης: Δυστυχώς έχουμε ξεχάσει πόσο χαρισματικός σκόρερ είναι ο Eric Gordon. Φέτος στους Rockets, εφόσον μείνει υγιής θα έχει το ελεύθερο να σουτάρει δίχως δεύτερη σκέψη και θα κατακτήσει το βραβείο που πρέπει να μετονομαστεί σε “μεγαλύτερος κοπρίτης από τον πάγκο που σουτάρει ασυναίσθητα και καταλήγει να είναι μέσα στους πρώτους σκόρερ της ομάδας του σε λίγα επτά συμμετοχής”.
Σταύρος Μαρίνος: Θα συμφωνήσω με τον Μήτσο. Τo “Jamal Crawford Trophy”, φέτος θα δοθεί στον Eric Gordon. Με τους Rockets να φτάνουν τους 150 ppg και τα 30 τρίποντα ανά αγώνα, στον Gordon αναλογεί ένα 17 ppg σε 25 λεπτά.
Λουκάς Μοσχούλας: Νομίζω πάντως σαν Ball Hog πως κάθε χρόνο σε αυτή την κατηγορία είμαστε “ό,τι του φανεί, του λολο-Στεφανή” έχοντας διαφορετική επιλογή ο καθένας. Αφού, λοιπόν, κλείνω εγώ αυτόν τον κύκλο, να πω πως θα πάω με την επιλογή του “Big Al”, που θα έρχεται από τον πάγκο της Indiana όπως ανακοίνωσε και ο νέος coach της ομάδας, Nate McMillan, και αν ο Thaddeus Young δικαιώσει και πάλι της υποψίες μου ότι δεν κάνει για μεγάλη ομάδα, τότε ο Jefferson θα έχει αρκετά λεπτά στο παρκέ για να βγάλει τα νούμερα που θα του δώσουν το συγκεκριμένο βραβείο.
4. ”Άσε μωρό μου, δράμα, θα ρίξουμε ολονυχτία στη δουλειά. Ναι, και εσύ μου λείπεις. Ναι, του το είπα, αλλά πρέπει να προλάβουμε το deadline του κυρίου Stephenson”. Για ποιον θα ξενυχτήσουμε μόνοι μας τα βράδια;
Γιάννης Χάτσιος: Towns και Jokic είναι δύο sophomore “ψηλοί”, οι κινήσεις των οποίων βγάζουν τόση μπασκετοσύνη και ευφυΐα, ενώ παράλληλα έχουν το ταλέντο να υλοποιήσουν ότι ιδέα κατεβάσει το κεφάλι τους, και κάνουν την Northwest “must watch basketball”, καθώς εκεί κατοικοεδρεύει και αυτός ο μέτριος παίκτης που λέγεται Damian Lillard και το ταυρί Russell Westbrook. Ωστόσο, περισσότερο από όλους θέλω να δω τον Isaiah Thomas να συνεργάζεται με τον notorious screener και εκπληκτικό πασέρ Al Horford.
Nίκος Ραδικόπουλος: Η (επιτέλους!) είσοδος του Joel Embiid στον κόσμο του ΝΒΑ είναι το γεγονός που κινεί τη δική μου περιέργεια φέτος. Τα μισά από όσα έχουμε διαβάσει ή δει από τα social media των Sixers να κάνει στις προπονήσεις απέναντι σε γυμναστές του ύψους μου να δούμε να κάνει στα παρκέ του ΝΒΑ, τότε θα μιλάμε για έναν παίκτη, που αν δεν έχει νέους τραυματισμούς, θα αφήσει το στίγμα του στη λίγκα. Γενικά η νέα γενιά των -αποκαλούμενων μόνο λόγω ύψους- Centers της λίγκας, με Towns, Davis, Cousins, Jokic και Embiid, που είναι παίχτες χωρίς ταβάνι ή αγωνιστικές ελλείψεις, και οι μεταξύ τους κόντρες είναι από τους βασικούς λόγους ολονυχτιών.
Κοσμάς Καψάλης: (Ό,τι είπε ο Ραδικόπουλος, αλλά πολύ πιο φωναχτά:) Joeeeeel Embiiiiiid! Για πάρτι του φέτος οι μαύροι κύκλοι. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα είναι η πρώτη χρονιά που θα δω (ελπίζω!) όλα τα παιχνίδια μιας ομάδας. Κι αν όχι όλα τα παιχνίδια, σίγουρα όλα τα λεπτά μαγείας που θα χαρίζει ο Καμερουνέζος.
Gus Χρυσοχού: O Lillard είναι ο βασικός λόγος solo ξενυχτιού. Ωστόσο, στην τελευταία χρονιά των Manu και Nowitzki(;;;), θα περιμένω καρτερικά ένα τελευταίο ξέσπασμά τους. Και όποτε γίνει, θα είναι a night to rememeber στον αιώνα τον άπαντα.
Πέτρος Καούνης: Θα ξυπνάω νωρίς για να βλέπω τα παιχνίδια των Thunder. Η κούρσα για τον παίκτη που θα τελειώσει τη season με quadruple ξεκινάει και θα είμαι στην πρώτη θέση του τρένου.
Δημήτρης Μαντζούκας: Περιμένω με αγωνία να δω τον Jaylen Brown, γιατί έχω ένα πολύ καλό προαίσθημα για αυτόν τον παίκτη. Οι παίκτες για τους οποίους θα ξενυχτάω προσωπικά πάντως είναι δύο: η αδυναμία Ricky Rubio, γιατί δεν γίνεται αλλιώς, και ο John Wall, γιατί δίνει τα πιο όμορφα one-man-shows που δίνει παίκτης που δεν είναι κατ΄ επάγγελμα scorer.
Άρης Τόλιος: Δεν θα πω Joel Embiid, γιατί ήδη αναφέρθηκε και με καλύπτουν τα επιχειρήματα2)Παρεμπιπτόντως, διαφωνώ πως έχει footwork Olajuwon παιδιά, μην τρελαθούμε εντελώς!, οπότε θα πω Γιάννη Αντετοκούμπο σε θέση PG. Ειδικά, το tandem με Jabari στο “3” θα είναι το πιο βελτιωμένο “δίδυμο” της χρονιάς.
Λουκάς Μοσχούλας: Καταρχάς να βάλω τα πράγματα στην θέση τους: Όχι κύριε Χρυσοχού, δεν θα είναι η τελευταία χρονιά του Γερμανού, αφήστε αυτή την απάντηση για του χρόνου τέτοιο καιρό. Στα της ερώτησής μας, το δικό μου πουλέν για φέτος, και ο λόγος για τα ξενύχτια μου, θα είναι ο Myles Turner και η αναμενόμενη εξέλιξη του. Είναι ένας παίκτης που ξέρει να παίζει και κοντά και μακριά από το καλάθι και αναμένεται να γίνει o ψηλός που έψαχναν οι Pacers για το κάτι παραπάνω.
Μήτσος Μαυράκης: Έχω ξενερώσει που για να γράψω το preview των Magic ασχολήθηκα τόσο πολύ με αυτή την, κατά τα άλλα βαρετή, ομάδα, που έχω εμπλακεί συναισθηματικά με το project “Aaron Gordon” σαν small forward ως “ο νέος Paul George” κατά τον Vogel. Πφφφ… Κανονικά τα κοροϊδεύω κάτι τέτοια πράγματα και τώρα θα καταλήξω να ξενυχτάω για να βρίζω τον Jeff Green για κάθε δευτερόλεπτο που αρπάζει από τον Aaron.
Σταύρος Μαρίνος: Too big of a list to choose. Sorry guys.
5. Simmons ή Ingram; Μπορεί κάποιος άλλος νεοφερμένος να κλέψει το βραβείο από τα δύο πρώτα picks;
Γιάννης Χάτσιος: Ο Simmons θα ήταν το obvious pick, αλλά είναι άγνωστο πότε θα γυρίσει, και αμφίβολο αν για παράδειγμα επιστρέψει με τη νέα χρονιά, να προλάβει να ετοιμάσει αρκετά καλό φάκελο για να διεκδικήσει το βραβείο. Ο Ingram μου φαίνεται ότι θα έχει αρκετούς αναπτυξιακούς πόνους και όχι αρκετά λεπτά. Ο Kris Dunn είναι η επιλογή της υπόλοιπης τάξης να κάνει την καλύτερη σεζόν, αλλά μου φαίνεται o young gun too many για να του δώσει ο Thibodeau αρκετά λεπτά. Oι συσχετισμοί είναι ιδανικοί (εμπειρότερος από τους περισσότερους rookies, τοποθετημένος σε μια αποδεκατισμένη και άνυδρη backcourt) για τον μανιακό Buddy Hield να πάρει όλα τα τρίποντα για να πάρει από νωρίς κεφάλι στην κούρσα.
Nίκος Ραδικόπουλος: Η προφανής απάντηση είναι o Dunn. Αν, όμως, ο Saric, εκμεταλλευόμενος και τον τραυματισμό του Simmons, μας παρουσιάσει το πλήρες πακέτο του δίπλα στον Embiid;
Κοσμάς Καψάλης: Ο λατρεμένος Joel Embiid θα έχει περιορισμό λεπτών και παιχνιδιών για να το χτυπήσει στα ίσια. Dunn, και κυρίως Hield, είναι τα φαβορί μετά τον τραυματισμό του Simmons, αλλά θα ποντάρω στον Jamal Murray των Nuggets. Γενικά πιστεύω αρκετά τη χρονιά των “Σβόλων” κι ο περσινός αθλητής του Kentucky, εκμεταλλευόμενος την (μικρή) απουσία του Gary Harris και την (ολική) απουσία του σουτ του Mudiay μπορεί να βρει αρκετά λεπτά και να τα μεταφράσει σε καλά νούμερα. Διακαής πόθος βέβαια το RoY να πάει στον τυπικά rookie και ουσιαστικά τριτοετή Embiid και να περιμένω τα σχόλια του Gus επ’ αυτού.
Gus Χρυσοχού: Ok, να ξεπεράσω τη γραφικότητα του συνοδοιπόρου Κοσμά για τον συμπαθέστατο Joel, θα πω τα δικά μου. Ναι, προφανώς Simmons και Ingram έχουν στραμμένα όλα τα φώτα πάνω τους και ο Dunn έχει ψηφιστεί από τους υπόλοιπους ως εκείνος με τις περισσότερες πιθανότητες, αλλά ο Hield είναι εκείνος που θα αναδυθεί από όλο αυτό. Και με τον Davis να έχει ήδη αρχίσει να ταλαιπωρείται από τραυματισμούς, ένας λόγος παραπάνω για να πάρει περισσότερες προσπάθειες και να σηκώσει το βραβείο.
Πέτρος Καούνης: Με τον Simmons τραυματία, με κανένα άγχος από την ομάδα του για το πότε θα γυρίσει, και με τον Ingram να χρειάζεται αρκετή δουλειά ακόμα για να δυναμώσει το κορμί του, όλα τα φώτα δικαιολογημένα πέφτουν πάνω στον Joel Embiid. Την μισή απόλαυση να βγάλει στο παρκέ από αυτή που βγάζει στα social media, έχει το βραβείο στο τσεπάκι του.
Δημήτρης Μαντζούκας: Ο Kris Dunn έχει τέτοιο hype, που οι ψηφοφόροι έχουν ήδη γράψει το όνομα του και περιμένουν να δουν αν κάποιος άλλος θα ξεπεταχτεί για να το πάρει. Νομίζω ότι αν ο Embiid μείνει υγιής και τελειώσει τη χρονιά με πάνω από 70 αγώνες, θα αναγκάσει τους ψηφοφόρους να σβήσουν το όνομα του παίκτη της Minnesota.
Λουκάς Μοσχούλας: Όταν κανείς μία επιλογή πρέπει να την υποστηρίζεις και ας ξέρεις ότι είναι λάθος. Επιλέγοντας τον Brandon Ingram στο #2 του φετινού draft της LoL, λοιπόν, θα πάω μαζί του και για το βραβείο του MIP ελπίζοντας να με δικαιώσει διπλά.
Μήτσος Μαυράκης: Πραγματικός rookie of the year είναι αυτός που θα σηκώσει τον Τίτλο, παίζοντας καθοριστικά λεπτά στα playoffs, οπότε συγχαρητήρια Patrick McCaw για την καριέρα σου, που θα καταλήξουν να φθονούν όλοι οι υπόλοιποι πρωτοετείς. Στα υπόλοιπα, ο Jamal Murray είναι τόσο χαρισματικός σκόρερ που, αν βρει αρκετά λεπτά συμμετοχής, μπορεί να προσφέρει σε μια τόσο ευχάριστη ομάδα όπως το Denver Nuggets και μακάρι να βλέπει ο κόσμος τα παιχνίδια τους και να του δώσει το βραβείο.
Άρης Τόλιος: Simmons τραυματίας. Ingram εμφανώς ανέτοιμος σωματικά -ειδικά για “4” που σκέφτεται να τον προορίζει συχνά ο Walton. Dunn, Saric και Embiid πέφτουν θύματα του ανταγωνισμού στις θέσεις τους και του rotation. Αν τα λεπτά αποτελέσουν πράγματι ζήτημα, τότε Hield με ακουστικά για να αντέξουμε τις εκρήξεις του. Αν όχι, τότε Embiid.
Σταύρος Μαρίνος: Σε μια σεζόν που σχεδόν κανείς rookie δεν θα έχει σαν δεδομένα εκ των προτέρων βαριά λεπτά συμμετοχής, εκτός του Simmons που τραυματίστηκε, θα ποντάρω είτε στον Embiid, είτε στο σενάριο να ανταλλαχθεί ο Rubio και να αναλάβει τα ηνία ο Dunn. Υπό διαφορετικές συνθήκες, θα συμφωνούσα με τον Μαυράκη και τον Jamal Murray.
6. Και πάμε για την τελευταία ερώτηση: Defensive Player of the Year;
Γιάννης Χάτσιος: Ρεαλιστικά; Kawhi Leonard. Ο τύπος πνίγει σαν τρικυμισμένη θάλασσα. Από την άλλη, πάντα υπάρχει η περίπτωση του κουρασμένου voter. Σε μια τέτοια, ο Draymond Green φαντάζει η επόμενη επιλογή. Δύο σερί χρονιές είναι δεύτερος, οπότε υπάρχει μια αίσθηση ότι του οφείλεται μια αναγνώριση. Αλλά και αγωνιστικά, με τον Kevin Durant να κόβει touches από τον Green, και να είναι και on its own right εξαιρετικός facilitator όταν δεν σκοράρει, δεν αποκλείεται ο Green να αγκαλιάσει ακόμα περισσότερο τη βρωμοδουλειά και τα right plays που τον έφτασαν να είναι το έμβλημα της νέας εποχής του μπάσκετ, και παράλληλα να προσθέσει το DPoY στο παλμαρέ του.
Νίκος Ραδικόπουλος: H προφανής απάντηση είναι ο Kawhi Leonard. Δύσκολα, όμως, να μην πάρει Center το βραβείο τρίτη σερί χρονιά. O Gobert προέρχεται από πολύ κακή χρονιά, αλλά νομίζω θα επανέλθει δυνατά στις “Stiffle Tower” days του. Παρόλα αυτά η απάντησή μου θα είναι ο Whiteside, ο οποίος περιμένω να αποτελεί το απόλυτο σκιάχτρο του ζωγραφιστού φέτος, με τον μέσο όρο των blocks του να είναι κοντά στα πέντε ανά παιχνίδι. Κι ένα τέτοιο νούμερο είναι τόσο εντυπωσιακό που θα του δώσουν περισσότερες ψήφους από ό,τι άμυνες σαν του Kawhi ή του Draymond Green που μεταφράζονται μόνο μέσω των analytics σε αριθμούς.
Κοσμάς Καψάλης: Ελάτε ρε παιδιά, όχι άλλος Kawhi… Aν και για να είμαστε ειλικρινείς, Kawhi και Green το αξίζουν ακριβώς επειδή το συγκεκριμένο βραβείο, σε αντίθεση με αυτό του 6ου παίκτη, δίνεται για τους σωστούς λόγους, κι όχι για λόγους εντυπωσιακούς. Παρόλα αυτά, φέτος η χρονιά είναι στρωμένη στα μέτρα του Whiteside. To roster έχει αδειάσει, πήρε το συμβόλαιο που πλέον τον καθιστά franchise player, και αναμένεται και φέτος να γράψει μεγάλα νούμερα σε rebounds και κυρίως blocks.
Gus Χρυσοχού: To αυτό κι εγώ. Αυτός που θα σηκώνει τα χέρια – κουπιά του και θα καλύπτει το καλάθι. Ο Hassan Whiteside, με την απουσία και του Bosh, θα πρέπει να παίξει ακόμα πιο δυνατή άμυνα για το Miami. Είναι ο ορισμός του rim protector και ενδεχομένως να τον δούμε να ξεπερνάει φέτος τα τέσσερα blocks ανά ματς.
Πέτρος Καούνης: Δύσκολο να κάνει το τρία στα τρία ο Kawhi πιστεύω, αν και συνεχίσει να προκαλεί ασφυξία σε κάθε παίκτη που μαρκάρει. Φέτος με τον γαλαξία αστέρων που έχει μαζευτεί στον ουρανό του San Francisco, κάποιος θα πρέπει να κάνει τη βρωμοδουλειά. Και ποιός είναι καλύτερος για αυτό τον ρόλο από τον Draymond Green, τον επονομαζόμενο και “Nutcracker”.
Δημήτρης Μαντζούκας: Τέσσερα ονόματα παίζουν τον τελευταίο καιρό σε αυτές τις ψηφοφορίες. Ο Leonard είναι το αγαπημένο παιδί των ψηφοφόρων και θα πάνε να μας το πλασάρουν άλλη μια χρονιά. Ο Draymond Green είναι αυτός που το άξιζε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά δεν του το δίνουν με τίποτα, κοιτάνε περισσότερο τα νούμερα παρά την συνολική επίδραση στην αμυντική λειτουργία της ομάδας. Αυτό περιορίζει και τις πιθανότητες του Gobert, αντίθετα αυξάνει τις πιθανότητες του Whiteside, του με διαφορά χειρότερου αμυντικού από τους διεκδικητές του βραβείου, λόγω των πολλών ταπών και rebounds. Επειδή είναι παράλογοι εκεί πέρα, φοβάμαι πραγματικά ότι θα το πάρει ο DeAndre Jordan, που είναι σαφώς προτιμότερο από το να το πάρει ο Whiteside, αλλά μη δουλευόμαστε, θα καταλήξει στο αγαπημένο παιδί του Ραδικόπουλου για μια ακόμα χρονιά.
Λουκάς Μοσχούλας: Να ρωτήσω κάτι; Ο Γιάννης δεν θα μπορούσε να μπει έστω στην συζήτηση; Δεν ξέρω αν είναι εύκολο να πάρει ένα τέτοιο βραβείο από την θέση του PG, θέση που θα έχει στο φετινό ρόστερ των Bucks, όμως, αν κρίνω από το τρόπο που τελείωσε την σεζόν στα κλεψίματα και τα blocks, όταν μετά το break του All Star Game είχε 1,4 κλεψίματα και 1,9 κοψίματα ανά αγώνα, για εμένα είναι ένας υποψήφιος.
Μήτσος Μαυράκης: Ο Avery Bradley προκαλεί εφιάλτες στον παίκτες που προκαλούν εφιάλτες στην υπόλοιπη λίγκα. Η άμυνα της Βοστόνης έχει τα φόντα να γίνει τόσο εντυπωσιακή που θα στρέψει επιτέλους το βλέμμα της διεθνούς κοινότητας στο μαρτύριο των δύσμοιρων superstars που πέφτουν στα χέρια του Bradley βράδυ παρά βράδυ.
Σταύρος Μαρίνος: Leonard είναι το ασφαλές και βαρετό pick. DeAndre Jordan το πιο ενδιαφέρον, ειδικά με κάποιον ενδεχόμενο τραυματισμό του Griffin, και το hottest pick κάποιο breakout του Gobert.
Άρης Τόλιος: Ερχόμουν να πω με φόρα “Hassan”, για να κόψω τη φόρα στον Kawhi… και το είπε άλλος! Για την ακρίβεια το είπατε πολλοί. Αλλά πρώτος ο Ραδικόπουλος! Τέλος πάντων. Whiteside και πάλι Whiteside. Αυτός που βασιλεύει με δύο μάτια στο βασίλειο των αόματων που λέγεται “Miami Heat 2016-17”. Κρυφός πόθος: να το σηκώσει ο Andrew Bogut στα 33 του – λογικά, οι Warriors θα έχουν καλύτερη αμυντική λειτουργία φέτος λόγω Barnes, ο Nowitzki αφήνει άπειρο χώρο για αμυντικές διακρίσεις σε όποιον είναι δίπλα του και ο “Αυστραλός” είναι σταθερότατος και legit rim protector. Τέλος πάντων, ας πούμε Hassan, με βαρύ ξενέρωμα πλέον, όμως…
