Το παρόν κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο Τεύχος #3 του εβδομαδιαίου περιοδικού M2M (Man to Man) που κυκλοφορεί κάθε Τρίτη μαζί με την εφημερίδα Live Sport.
“Η Εργατιά του NBA”: Jared Dudley
Άδεια και Δίπλωμα
Στις 10 Ιουλίου του 1985 ήρθε στην ζωή, στο San Diego της California, ο -τότε- μικρούλης Jared. Δεν το ήξερε ακόμα, όμως το μείγμα που συνέθεσαν οι γονείς για εκείνον περιείχε χριστιανοσύνη, ύψος και μπάσκετ. Πριν από τα δύο τελευταία όμως, έπρεπε να παλέψει με την παχυσαρκία, μιας και τα McDonald’s ήταν το αγαπημένο του μέρος. Ευτυχώς για εκείνον, ήρθε το ύψος και η φυσική έλξη με την σπυριάρα.
Και πώς βρέθηκε στα μέρη μας;
Αθλητικό προϊόν του Boston College, όπου έμεινε και τα τέσσερα χρόνια των σπουδών του και με το οποίο έκανε πράματα και θάματα, ειδικά την τελευταία του χρονιά, το 2006-’07. Οι 19 πόντοι μ.ο., τα 8,3 rebounds και οι τρεις assists ήταν αρκετά για να του χαρίσουν το βραβείο του Παίχτη της Χρονιάς για την Atlantic Coast Conference (ACC), μια περιφέρεια που είναι από τις πλέον σκληρές στο κολεγιακό επίπεδο, καθώς εκεί ανήκουν, μεταξύ άλλων, τα Duke, North Carolina (και τα δύο), Syracuse, Notre Dame, Louisville, Virginia, Florida State. Aν λάβουμε υπόψη πως το ίδιο βραβείο το έχουν κατακτήσει οι Ralph Sampson, Michael Jordan, Christian Laettner, Tim Duncan και Grant Hill, το NBA ήταν το δεδομένο επόμενο βήμα. Η παραπάνω χρονιά, άλλωστε, δεν ήταν παρά το κολεγιακό του peak, σε μια τετραετία που αποδείχθηκε ένας από του πιο χαρακτηριστικούς all around παίχτες της γενιάς του (15,2 πόντοι, 7,2 rebounds, τρεις assists). Επιλέχθηκε στο #22 του draft το 2007 από τους Charlotte Bobcats και έκτοτε τα έχει κάνει τα χιλιόμετρά του στις ΗΠΑ: Suns, Clippers, Bucks, Wizards για να καταλήξει πάλι στο “δεύτερο σπίτι του” όπως αποκαλεί το Phoenix, το περασμένο καλοκαίρι. Εκεί, άλλωστε έχει κάνει και τις καλύτερες χρονιές της καριέρας του μέχρι τώρα.
Τι μέρος του λόγου είναι;
Το παρατσούκλι του στο κολέγιο τα λέει όλα: “Junkyard Dog”. Ο τρόπος που έπεφτε πάνω στη μπάλα, η δύναμή του και το γεγονός ότι “μύριζε” τις φάσεις, συνέθεσαν τον παραπάνω όρο. Στο NBA δεν μπόρεσε να επιδοθεί στα ίδια νούμερα, αφού η ανταγωνιστικότητα και τα κορμιά που υπάρχουν στα κολέγια είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία, ωστόσο προσαρμόστηκε και καθιερώθηκε. Η άμυνα που παίζει διέπεται ακόμα από το nickname του, ενώ πρόσθεσε ένα ακόμα βέλος στην φαρέτρα του, αυτό του μακρινού σουτ. Στα 10 χρόνια που αγωνίζεται στο NBA, ο Dudley είναι ένας σταθερά καλός σουτέρ τριών πόντων και το σχεδόν 40% (39,9% για την ακρίβεια) που έχει στην καριέρα του το καταδεικνύει απόλυτα.
Ποιον μας θυμίζει;
Τον ζυμαρούλη της Pillsbury. Τον Ailton. Αγωνιστικά είναι δύσκολο να τραβήξει κάποιος έναν παραλληλισμό, γιατί το παιχνίδι του συνδυάζει το στοιχείο του hustlet, που βλέπουμε σε τύπους όπως ο DeMarre Carroll, αλλά η κορμοστασιά και το βάδισμά του παραπέμπουν σε βετεράνο σε εταιρικό πρωτάθλημα.
Αν δεν έπαιζε μπάσκετ
Θα μπορούσε να είναι socialmedιάς σε πολυεθνική, λάτρης άλλωστε των social media και δη του Twitter, όπου δεν χάνει ευκαιρία να συνομιλεί με όλο τον κόσμο, από συμπαίκτες και αντιπάλους μέχρι και φιλάθλους με Q&As. Φοβερά εύγλωττος και με καυστικό χιούμορ και αυτοσαρκασμό, θα μπορούσε εύκολα να είναι παρουσιαστής ή σχολιαστής σε κάποιο talk show, ακόμα και stand-up comedian, καθώς κλέβει την παράσταση όπου κι αν εμφανιστεί.
