Τα καλά νέα είναι ότι τα Playoffs του ΝΒΑ επιτέλους ξεκίνησαν.
Τα κακά νέα είναι ότι η απόδοση μας στη δουλειά θα είναι ελαφριά μειωμένη, γιατί στο ΝΒΑ επιμένουν να μην υπολογίζουν τις οργισμένες επιστολές μας για να μεταθέσουν τα παιχνίδια σε πρωινές ώρες ώστε να τα βλέπουμε με την άνεση μας, αλλά αυτό δεν πρόκειται να μας σταματήσει.
Πιστοί στο ραντεβού μας με την άλλη άκρη του Ατλαντικού, για άλλη μια χρονιά θα βλέπουμε τα πάντα και θα γράφουμε ό,τι μας έρχεται.
Κυριολεκτικά.
Ο δρόμος για το Φράνκενχάουζεν
O LeBron, όπως απέδειξε και με τις δηλώσεις του πριν το πρώτο παιχνίδι, είναι μεγαλύτερος από το ίδιο το μπάσκετ. Συνεπώς, θα ήταν σοφότερο να μην αναζητούμε άκριτα τα μέτρα σύγκρισης για τα επιτεύγματα του Βασιλιά μεταξύ άλλων αθλητών, αλλά να προσπαθήσουμε να αντλήσουμε έμπνευση από χώρους πέρα από το μπάσκετ.
Από την άλλη, το Golden State, πέρα από μια απολαυστική ομάδα μπάσκετ, πέρυσι θύμισε μια αυτοκρατορία που είχε εγκαταστήσει ένα status quo που δεν θα μπορούσε να ανατραπεί. Μπορεί εντός παρκέ να αποτελούσε την πλέον θελκτική ομάδα, αλλά η αμετροέπεια των αντιπαθέστατων ιδιοκτητών της ομάδας τούς κάνει να φαντάζουν περισσότερο σαν μια αριστοκρατία που ήρθε να εγκαταστήσει το χρυσό ζυγό της στο υπόλοιπο ΝΒΑ.
Η παρουσία των Warriors στον Τελικό, κυρίως αν δεν λάβουμε υπόψιν την τιτανομαχία με την Oklahoma City, είχε κάτι το αναπόφευκτο, και οι λοιπές ομάδες του ΝΒΑ περίμεναν αναπόδραστα τη μοίρα τους. Μέχρι που εμφανίστηκε ο LeBron μαζί με μία ομάδα από κουρελήδες, έναν στρατό από πληβείους (αυτό θα κόλλαγε γάντι στην ομάδα του 2015 με τους Dellavedova αυτού του κόσμου, αλλά εντάξει) και τόλμησε να αμφισβητήσει αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα. Ξεκίνησε ο ίδιος μια επανάσταση απέναντι στο Golden State, που θύμιζε τον Thomas Müntzer και τον Πόλεμο των Χωρικών.
Θυμίζουμε πως ο Πόλεμος των Χωρικών ήταν μια θρησκευτική-κοινωνική εξέγερση των χωρικών, των αγροτών και των μικρών γαιοκτημόνων της Γερμανίας, ενάντια στους μεγάλους γαιοκτήμονες και την Καθολική εκκλησία, στο πρώτο μισό του 16ου αιώνα.
Ηγέτης της εξέγερσης ήταν ο Γερμανός θεολόγος, Thomas Müntzer (1490-1525). Ο Müntzer με ένα ταπεινό στρατό από χωρικούς ξεκίνησε να παίρνει μικρές μάχες απέναντι στους φεουδάρχες που τους είχαν υποτιμήσει. Όπως μας δείχνει, όμως, και το πρώτο κεφάλαιο του Εκκλησιαστή1)Βιβλίο που αποτελεί κάτι σαν το μη ΝΒΑικό ευαγγέλιο για τα περισσότερα μέλη του Hog -μέχρι και tattoo το εξώφυλλό του έχει ένας εξ ημών., ο Müntzer ενθουσιασμένος από τις νίκες που είχε κάνει -κυρίως σε κλεφτοπόλεμο-, και πιστεύοντας πως είχε το Δίκαιο με το μέρος του, έκανε το λάθος να παρασυρθεί σε ανοιχτό πόλεμο απέναντι με τους πολύ πιο ισχυρούς αντιπάλους του.
Το Μάιο του 1525 οι μισθοφόροι στρατιώτες των φεουδαρχών και οι άπειροι σε πολεμικές συγκρούσεις χωρικοί, 8.000 περίπου από κάθε μεριά, θα συγκρουστούν έξω από τη πόλη Φρανκενχάουζεν. Οι χωρικοί ηττούνται και ο πρωτεργάτης της εξέγερσης Müntzer πεθαίνει λίγο αργότερα, στα χέρια των στρατιωτών. Οι φεουδάρχες συνέχισαν το κύμα της ένοπλης καταστολής σε όλη τη κεντρική και νοτιοδυτική Γερμανία, που οδήγησε στον σφαγιασμό περίπου 100.000 χωρικών2)Διαβάστε τον «Εκκλησιαστή» άμεσα σε μια παραλία κατά προτίμηση και γενικά, να ανοίγουμε και κάνα βιβλιαράκι -όχι μόνο ΝΒΑ….
Ο LeBron, λοιπόν, είναι ο ιερέας που με τους φλογερούς τους λόγους έχει ξεσηκώσει τον λαό του σε μια επανάσταση και αυτοί οι Τελικοί θα είναι η συντριβή του στην μάχη του Φρανκενχάουζεν.
Οι Cavaliers τα πήγαν εξαιρετικά απέναντι στην πολύ ανώτερη ομάδα των Warriors και στους Τελικούς του 2015, αλλά και το 2016. Το μυστικό που τους έδωσε και το Πρωτάθλημα ήταν η εγκατάλειψη κάθε ιδεασμού για όμορφο μπάσκετ και η υιοθέτηση ενός παντελώς αντιτουριστικού στυλ: πολύ αργός ρυθμός, σκληρή άμυνα, έμφαση στην ψυχοσωματική επικράτηση (και όχι, κατά προτεραιότητα, στην αγωνιστική) κι ένα παλαιολιθικό μπάσκετ, χτισμένο γύρω από την κτηνώδη δύναμη του Βασιλιά. Το μπασκετικό αντίστοιχο του κλεφτοπολέμου.
Με τους Warriors να προσθέτουν μια πυρηνική κεφαλή στην φαρέτρα τους, στο πρόσωπο του Kevin Durant, οι Cavs έπρεπε με τη σειρά τους να αντιδράσουν. Η απάντησή τους ήταν να προσπαθήσουν να τους ακολουθήσουν σε αυτή την αναμέτρηση πολεμικών εξοπλισμών που θυμίζει Ψυχρό Πόλεμο, και οι προσθήκες τους ήταν ο Kyle Korver και ο Deron Williams. Αντί να συνεχίζουν να χτίζουν πάνω στο στυλ μπάσκετ που τους είχε χαρίσει τον Τίτλο, αντιπαραβάλλοντας το σκληρό, παλιομοδίτικο ανατολικό “playoffs basketball”, όπως σοφά έκανε -ασχέτως αν απέτυχε- ο Masai Ujiri με τους Raptors, αποφάσισαν να αγνοήσουν την άμυνα του και να χτυπήσουν τους Warriors με τα ίδια τους όπλα.
Αντί, λοιπόν, να απαντήσουν στην απόκτηση Durant με έναν παίκτη τύπου P.J. Tucker, που θα μπορούσε να στηρίξει το μπάσκετ του έβδομου περσινού Τελικού, πήγαν all-in με Korver. Και κάπως έτσι βρέθηκαν να έχουν τη δεύτερη χειρότερη άμυνα του ΝΒΑ μετά το All Star Game (και, για την ακρίβεια, το δεύτερο χειρότερο defensive rating, μετά τους Lakers).
Επίσης, κάπως έτσι φθάνουν στο σημείο να ταλαιπωρούν τον LeBron, φέρνοντάς τον στα όρια του, ανεβάζοντας κατακόρυφα τον ρυθμό σε μια σειρά αγώνων, στα οποία ο ίδιος δεν θα πρέπει να ξεκουράζεται στιγμή, και ζητώντας του να είναι ο καταλύτης στην άμυνα τους – όχι όμως να τον έχουν σε ρόλο λίμπερο στον χώρο, αλλά να τον στέλνουν και πάνω στον Durant.
Και φυσικά, με την παρουσία του KD στo παρκέ, οι Warriors πλέον, αντί να προσπαθούν να αποφύγουν τον LeBron με κάθε κόστος, έχουν την πολυτέλεια να τον σημαδεύουν στην άμυνα, και μετά, πετώντας του κορμιά όπως ο Iguodala, ο Draymond, ή και ο ίδιος ο Durant, να τον εξαντλούν.
Η σωματική υπεροχή του LeBron James, ο οποίος πέρσι έσπαγε σαν πολιορκητικός κριός την άμυνα των Warriors φτάνοντας στο καλάθι, πλέον έχει απάντηση, κι αυτό είναι το λιγότερο συζητημένο παρααποτέλεσμα της απόκτησης του Kevin Durant. Οι death lineups μπορεί να κάνουν switch παντού, αλλά έλειπε από αυτές το rim protection, όταν ο Draymond Green βρισκόταν εκτός φάσης, ή εκτός παιχνιδιού, κι έτσι όταν ο King μάζευε ατμό δεν υπήρχε μπλόκο να τον σταματήσει. Ο Kevin Durant δεν είναι βέβαια δυνατότερος του James, αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο να μετακινηθεί από όσο φαίνεται από τη λιγνή κορμοστασιά του. Ταυτόχρονα, είναι ψηλότερος του James και με μακρύτερα χέρια, έχοντας ταυτόχρονα τον αέρα που χρειάζεται στα πόδια για να ακολουθήσεις τον LeBron χαμηλά ή ψηλά. Έτσι στα ασταμάτητα drives του James οι Warriors έχουν πλέον αντίδοτο. Ο Durant σταμάτησε τον LeBron πάρα πολλές φορές κοντά στο καλάθι, αναγκάζοντάς τον σε άσχημα τελειώματα, αλλά, παράλληλα, τον οδήγησε και split-outs χωρίς να υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, που έφεραν είτε λάθος πάσες και αιφνιδιασμούς, είτε πάσες που ήταν μακριά από το shot pocket των συμπαικτών του.
Ο ίδιος ο αγώνας
Ο πρώτος Τελικός δεν ξεκίνησε καλά. Κακές επιλογές στην επίθεση από αμφότερες τις ομάδες, άστοχα εύκολα σουτ, εκνευριστικά αμήχανο passing για τους Warriors, λάθη επί λαθών για τους Cavs.
Για τους Warriors, κορωνίδα στα προβλήματα που είχαν στην επίθεση ήταν ο Klay Thompson. Μπορεί να παραμένει ό,τι φονικότερο value for money στο μακρινό σουτ στη λίγκα, αλλά στον πρώτο Τελικό ο Klay μάρκαρε πειστικά τόσο τον Irving, όσο και όποιον του λάχαινε κατά περιόδους στις αλλαγές, συνέβαλε πολύ στη δημιουργία, έκανε τα πάντα εξαιρετικά καλά γενικότερα, πλην ενός: να βάλει την μπάλα στο καλάθι.
Την ίδια στιγμή, ο Draymond Green, είτε αποσυντονίστηκε λόγω των δύο γρήγορων fouls, είτε απορροφήθηκε πολύ στο ματσάρισμα με τον Love, πάντως ό,τι του έδωσαν οι Cavs, δεν το πλήρωσαν. Ευτυχώς για τους Πρωταθλητές του 2015, ο Iguodala, που αντικατέστησε τον Green, ήταν όσο vintage γινόταν, ρίχνοντας καλό ξύλο στον James (το οποίο δεν το τιμώρησαν και οι διαιτητές, είναι αλήθεια).
Klay και Draymond μαζί άθροισαν 15 πόντους, 6/28 σουτ και 1/10 τρίποντα. Αυτό έχει σημασία, διότι αφ’ ενός, δύσκολα το 50% των stars των Warriors θα συνυπάρξουν σε τέτοια τραγική μέρα, αλλά αφ’ ετέρου, αν ο Thompson συνεχίσει την ανομβρία της φετινής postseason και ο Green αναλώνεται ψυχικά σε όλα τα υπόλοιπα, τότε οι Cavs ενδεχομένως να τους «επιλέξουν» περισσότερο. Για παράδειγμα, η ανάληψη εκ μέρους του LeBron James του μαρκαρίσματος ενός τέτοιου Green, θα του δώσει σίγουρα περισσότερη ανάσα να κάνει…τέλος πάντων, ότι είναι να κάνει. Κι αυτό προκειμένου να μπορέσουν να απομονώσουν όσο γίνεται Curry και Durant -ειδικά αν αρχίσουν και σφίγγουν τα πράγματα.
Βεβαίως, ευτυχώς για τους Warriors, οι KD και “Chef” φαίνονται, αν όχι σε εξαιρετική κατάσταση, σίγουρα πάντως να μυρίζουν αίμα. Ο Curry έκανε κάπου πριν το ημίχρονο ένα τετράλεπτο ξέσπασμα που θεμελίωσε το μέχρι τέλους προβάδισμα των Warriors, ενώ ο Durant πέρασε ορισμένα από τα πιο ξέγνοιαστα πεντάλεπτα της ζωής του, μιμούμενος το «δέλτα-πλάνο» καθώς εφορμούσε προς το ανυπεράσπιστο καλάθι.
Στην απέναντι όχθη, η τραγική εμφάνιση των Cavs συνοψίζεται σε έναν φονικό συνδυασμό, με τον οποίον δεν κερδίζει κανείς, πουθενά τίποτα και ποτέ3)Breaking news: κακά ελληνικά στο Ball Hog. Συμβαίνει τώρα.: πολλά λάθη, κακή άμυνα.
Ειλικρινά, το αποτέλεσμα αδικεί τους Warriors, καθώς η διαφορά θα μπορούσε άνετα να φτάσει στους 30+. Τρέμει κάποιος στην σκέψη τι θα συνέβαινε αν το Golden State ήταν πιο εύστοχο εντός έδρας (41/106 και 42,5%, σε σχέση με το 50,2% στα 12 ματς playoff που προηγήθηκαν) απέναντι σε τέτοια αβυσσαλέα άμυνα.
Και δεν χρειάζεται καν να το φανταστούμε, για να το πάμε και παραπέρα: στη διάρκεια του αγώνα μετρήσαμε πάνω από δέκα καλά και εύκολα σουτ των “Dubs” τα οποία «μπήκαν – βγήκαν».
Και αν και αυτό δεν σας κάνει, σκεφτείτε τον Zaza Pachulia: ειδικά στο πρώτο δωδεκάλεπτο, όταν και οι Cavs έφαγαν οτιδήποτε σχετικό με p’n’r έπαιζαν οι Warriors, αν ο Γεωργιανός δεν επέλεγε, αιφνιδιασμένος κι ο ίδιος όντας, να μην εκτελεί από κοντά, τότε θα είχε φτάσει 20 πόντους στο πρώτο ημίχρονο σβηστός. Τόσο κακοί.
Παράλληλα, το πρώτο ημίχρονο έκλεισε με δύο αδιανόητα νούμερα.
Turnovers: Cavaliers 12 – Warriors 1 (μια κατηγορία που έκλεισε στο 20-4 συνολικά).
Ass/to Ratio: Warriors 20/1 = 20. Οκ, βάλτε το λίγο αυτό σε πρίσμα. Οι Warriors είχαν μέχρι τους Τελικούς 2,02 σε ass/to (προφανώς, πρώτοι στην σχετική κατηγορία). Και κέρδισαν σε καθένα από τα παιχνίδια που έπαιξαν για να φτάσουν εδώ. Και στο πρώτο ημίχρονο το δεκαπλασίασαν. Ass/to 20. Είκοσι. Δύο – μηδέν – κόμμα – μηδέν. Ναι;
Κάπως έτσι, και με τον Tristan Thompson να είναι εκτός παιχνιδιού, ανήμπορος να επηρεάσει το παιχνίδι στη μάχη των rebounds, αλλά και αποτελώντας στόχο όταν έβγαινε να μαρκάρει στην περιφέρεια, οι Warriors έφτασαν στον αδιανόητο αριθμό των 61 προσπαθειών στο ημίχρονο, έναντι 43 των Cavaliers.
Το καλοκαίρι του 2014, ο τότε GM των Wolves, Kevin McHale, είχε προτείνει την ανταλλαγή του Klay Thompson με τον αστέρα της ομάδας του, τον Kevin Love. Πολλοί είχαν γελάσει, καθώς ο Klay θα ήταν free agent ένα καλοκαίρι μετά, ενώ την ίδια στιγμή ο Love έβγαζε κτηνώδη νούμερα στην Minnesota.
Εκείνη την στιγμή φάνηκε αυτό που μάθαμε στην τριλογία του Νονού, πώς κάθε μαφιόζικη οικογένεια είναι τόσο επιτυχημένη, όσο και ο consigliere της. Ο Jerry West, εν προκειμένω, που λειτουργεί σαν σοφός Νέστορας στο διοικητικό συμβούλιο των Warriors πάτησε πόδι και απαίτησε να μην προχωρήσει η ομάδα σε αυτή την ανταλλαγή, που, στα χαρτιά, φαινόταν να τους ευνοεί. Το βασικό επιχείρημα ήταν πως ο Thompson είναι τόσο καλός σουτέρ, όσο και αμυντικός, ένας παίχτης που έχει ανάγκη η ομάδα δίπλα στον Curry, ενώ ο Love, όντας κακός αμυντικός, θα δημιουργούσε ένα πολύ προβληματικό αμυντικό δίδυμο αμυνόμενοι τα p’n’r που θα τους έστηναν οι αντίπαλοι. (Παρένθεση: όλο αυτό κι ως ένα μικρό μάθημα πως το μπάσκετ ήταν πάντα και παραμένει ομαδικό άθλημα, πράγμα που σημαίνει πως κανέναν δεν μπορείς να κρίνει για το αν είναι “ο καλύτερος” ή όχι, ή πόσα δαχτυλίδια έχει, από μόνον του. Μόνος του δεν θα είχε καταφέρει κανείς ποτέ τίποτα. Εκτός κι αν έπαιζε σε ταινία με cartoons -κακία!-.). Η απόφασή τους, λοιπόν, να μην προχωρήσουν στην απόκτηση του Love, διατηρώντας άθικτους τους “Splash Brothers”, άλλαξε τελείως την Ιστορία της ομάδας και του ίδιου του ΝΒΑ. Λίγους μήνες μετά ανέτειλε το άστρο του Draymond Green και το πρώτο παιχνίδι των Τελικών ήταν μια ακόμη απόδειξη για το πόσο πιο πολύτιμος παίκτης είναι ο Thompson σε σχέση με τον forward των Cavaliers.
Με την υστεροφημία του Kevin Love να διασώζεται συμπτωματικά με την άμυνά του στο κρίσιμο τρίποντο απέναντι στον τραυματία ή εξαντλημένο Curry, που ξέπλυνε στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ την ανύπαρκτη συνεισφορά του All Star forward στους περσινούς τελικούς, το πρώτο παιχνίδι ήταν μια υπενθύμιση για μία αλήθεια που είχε ξεχαστεί. Ο Kevin Love δεν μπορεί να σταθεί αμυντικά σε αυτόν τον ρυθμό.
Την ίδια στιγμή, ο Klay Thompson περνάει μια πολύ κακή περίοδο. Φυσικά μην περιμένετε να δείτε κάτι τέτοιο στο μονίμως ανέκφραστο πρόσωπο του, που θυμίζει τον πιο stoner Engineer στην Ιστορία4)R.I.P. Engineers, σοβαρέψου Ridley Scott.. Ο Klay δεν νοιώθει άνετα γιατί είναι τελείως εκτός ρυθμού και αυτό φαίνεται αν μετρήσετε τις ντρίμπλες που κάνει ανά παιχνίδι. Όποτε υποχρεώνεται να βάλει την μπάλα στο παρκέ πάνω από 20-30 φορές ανά παιχνίδι σημαίνει πως εκβιάζει προσπάθειες μπας και ζεσταθεί και ο πρώτος Τελικός ήταν ένα από αυτά τα παιχνίδια.
Αλλά, παράλληλα, μπορεί να βρισκόταν επιθετικά εκτός παιχνιδιού, όπως δείχνουν και τα 3/16 σουτ, αλλά αμυντικά έπνιξε σαν τανάλια τους περιφερειακούς των Cavaliers.
Όπως λένε στις σχέσεις μαθαίνεις να αγαπάς τα ελαττώματα του άλλου. Έτσι σε μια ομάδα μπάσκετ που είναι γεμάτη αστέρια δεν έχει σημασία το ταβάνι ενός παίκτη, αλλά το τι μπορεί να προσφέρει στις κακές του μέρες.
Ο Kevin Love στις κακές του μέρες είναι μια μηχανή που καταπίνει rebound και δεν προσφέρει κάτι άλλο, ένας φλώρος Reggie Evans.
Ο Klay Thompson στις κακές του μέρες είναι μια μηχανή που καταπίνει αντίπαλους σκόρερ και δεν προσφέρει κάτι άλλο, ένας φλώρος Tony Allen.
Εδώ λοιπόν, καταπίνει τον άνθρωπο που ο West αρνήθηκε να φέρει στη θέση του πριν από τρία χρόνια.
Gifs courtesy of SBNation
Το επόμενο βήμα
Άλλη μια πτυχή στο team building των Warriors, η οποία προστέθηκε μετά το περσινό σοκ, αλλά και με την προσθήκη του Kevin Durant, είναι και η διαγραφή του λεκέ στο όνομα των Warriors, πως “είναι μια ομάδα που ζει και πεθαίνει από το τρίποντο”. Μέχρι και πέρσι, αν οι Dubs δεν έβρισκαν στόχο από εκεί, ή δεν έβγαζαν τα σουτ που ήθελαν, δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τον ρυθμό τους, εκβιάζοντας προσπάθειες και κάνοντας πολλά και επιπόλαια λάθη -κάτι που είδαμε και για μερικά λεπτά στους τελικούς της Δύσης.
Πλέον οι Warriors έχουν δημιουργήσει τέτοιον τρόμο στη λίγκα με την αποτελεσματικότητά τους, και νιώθουν τόσο άνετα με αυτό, που μπορούν να κεφαλαιοποιούν τη βαρύτητα του σουτ από μακριά με διάφορους τρόπους, τόσο που πλέον καθίσταται ήσσονος σημασίας το αν είναι πράγματι ζεστοί από μακριά. Για του λόγου το αληθές: Οι Warriors ευστόχησαν σε μόλις τρία τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο. Δεν πανικοβλήθηκαν, ούτε έπεσαν στην παγίδα των λαθών. Απεναντίας, γνωρίζοντας ότι μερικά λεπτά δεν διαγράφουν την εντυπωμένη με πυρωμένο σίδερο εικόνα τρίποντης βροχής στη συνείδηση των αντιπάλων, χρησιμοποίησαν τη βαρύτητα αυτή, όχι για να πάρουν προσπάθειες από εκεί, αλλά για να χτυπήσουν στο ζωγραφιστό, και να εκθέσουν την άμυνα των Cavaliers, που επικεντρώθηκε στο να μείνει στους σουτέρ. Στο ημίχρονο πήγαν με προβάδισμα 18-42 σε πόντους στο ζωγραφιστό, κι ο Durant κάρφωσε έξι φορές την μπάλα στο καλάθι τους, με τους παίκτες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν μισό-συνειδητά, μισό-παβλοφικά, να τείνουν προς τις γωνίες. Κάπως έτσι είδαμε δύο πραγματικά ασύλληπτους αιφνιδιασμούς, στους οποίους ο αμυντικός που βρισκόταν στον δρόμο του καλπάζοντος KD έφυγε από το διάβα του πηγαίνοντας προς τον σουτέρ στη γωνία, και δίνοντας έναν ορθάνοιχτο διάδρομο στον Durant, περίπου όπως ένας σκακιστής που βρίσκει μια τέλεια κίνηση για να ανατρέψει τα σχέδια του αντιπάλου του μερικές κινήσεις μετά, αλλά δεν έχει δει ότι αφήνει εκτεθειμένο τον Βασιλιά του. Και οι Warriors δεν ήταν αρκετά φιλεύσπλαχνοι για να πουν “Έλα, πάρ’ το πίσω”.
Unintentional Comedy aka Jeff Van Gundy σε ρόλο πορνόγερου
| ↑1 | Βιβλίο που αποτελεί κάτι σαν το μη ΝΒΑικό ευαγγέλιο για τα περισσότερα μέλη του Hog -μέχρι και tattoo το εξώφυλλό του έχει ένας εξ ημών. |
|---|---|
| ↑2 | Διαβάστε τον «Εκκλησιαστή» άμεσα σε μια παραλία κατά προτίμηση και γενικά, να ανοίγουμε και κάνα βιβλιαράκι -όχι μόνο ΝΒΑ… |
| ↑3 | Breaking news: κακά ελληνικά στο Ball Hog. Συμβαίνει τώρα. |
| ↑4 | R.I.P. Engineers, σοβαρέψου Ridley Scott. |
Πολύ καλή η βιβλιοπρόταση και η υπενθύμιση-ευκαιρία για να ξαναδιαβάσω ένα από τα καλύτερα πολιτικά-ιστορικά μυθιστορήματα.Μια που πιάσαμε τις βιβλιοπροτάσεις, αν και κάπως δυσεύρευτη η έκδοση “Θαβωρίτες-Τόμας Μίντσερ-Αναβαπτιστές” εμβαθύνει στην συγκεκριμένη περίοδο και σίγουρα θα το βρείτε ενδιαφέρον ελεύθεροι πολίτες του Μύνστερ.Πολύ ωραία δουλειά είναι και το ‘ο Κάλιμπαν και η Μάγισσα’ που δεν εστιάζει συγκεκριμένα στα κινήματα των αναβαπτιστών και των χωρικών του ύστερης φεουδαρχίας (ή του πρώιμου καπιταλισμού διαλέγετε και παίρνετε ) αλλά δίνει μία πολύ περιεκτική εικόνα των πολιτικο-κοινωνικών αλλαγών της επερχόμενης εποχής και του ρόλου του ‘κυνηγιού μαγισσών’ σε αυτή.
Στα του παιχνιδιού που φαίνονται μικρά κι ασήμαντα μπροστά στο ΕΠΟΣ τίτλο εισαγωγή ‘Ο δρόμος για το Φρανκενχάουζεν’ (που πάτε και τα σκέφτεστε) οι 8 πόντοι διαφοράς στο ημίχρονο έδιναν την αίσθηση της οφθαλμαπάτης. Και αποδείχτηκε πως ήταν καθώς οι Cavs για να καταφέρουν να σκοράρουν έπεφταν διαδοχικά στη λάσπη, σε χαράδρα και σε βάλτο της Αλαμπάμα, ενώ ο Lue θύμιζε τουρίστα που αποφάσισε να πάει για μπάνιο σε κάποια αμμουδιά της Νορμανδίας τον Ιούνη του 44.Και για να μη γίνομαι άδικος με τον Lue,o πραγματικός προπονητής της ομάδας Lebron,διαπίστωσε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού (όπως μαρτυρά κι ένα ξενερωμένο κάρφωμα κάπου στην τρίτη περίοδο), ότι το αρχικό σχέδιο, η όλη σύλληψη του παιχνιδιού ήταν εξαρχής λάθος και κατά συνέπεια δεν θα μπορούσαν να κερδίσουν, αποδίδοντάς το στην αδυναμία ‘αναπαράστασης’ πριν το παιχνίδι, (you can’t simulate that) αυτού που είχαν να αντιμετωπίσουν.
Οι Cavs επικεντρώθηκαν σε σημείο μονομανίας στην υπεράσπιση της γραμμής Μαζινό των τριπόντων, με αποτέλεσμα οι Dubs απλώς να την παρακάμψουν ως άλλοι Γκουντέριαν και να επιτίθονται ανελέητα στη ρακέτα,(η φάση που αφήνουν ανοιχτό αεροδιάδρομο στον KD για να κλείσουν τον Steph ,είναι σκηνή από το φόβος και παράνοια στο Las Vegas) η οποία ήταν απλώς ανυπεράσπιστη.16 uncontested FG στα δύο μέτρα από το καλάθι είχαν οι Dubs (Όπως θα έλεγε και κάποιος σοφός,ότι τι;).Ο Tristan μάλλον σκεφτόταν τις μπομπονιέρες για τον επερχόμενο γάμο του και δημιουργεί ερωτήματα για το αν έπρεπε να ‘παροπλιστεί’ ο Frye ενόψει Warriors λόγω της κακής του άμυνας,τουλάχιστον ο Frye θα άνοιγε λίγο τους χώρους στην άλλη πλευρά του παρκέ.Ο Love κούναγε τα χέρια πέρα-δώθε συγκινητικά,ο Lebron πήγαινε πάνω-κάτω χωρίς σκοπό.Ο JR ήταν απλώς ο βλέπω-κύκλους-εαυτός του κι ο Kyrie περίμενε να περάσει η ώρα για να αρχίσει τα ISO
Επιθετικά τα πράγματα δεν ήταν και πολύ καλύτερα για τους Cavs οι οποίοι αντιμετώπισαν ένα εξαιρετικά physical παιχνίδι από την άμυνα των Dubs σε μία μνημειώδη αντιστροφή ρόλων σε σχέση με τα περσινά τελευταία παιχνίδια. Οι Warriors έσπρωχναν,έβαζαν ώμους, χέρια, δάγκωναν(καλά όχι) προκειμένου να ματώνουν οι Lebron-Irving στα drive τους, τα μακρινά σουτ (you have one fucking job Kyle make 3’s) δεν έμπαιναν και ο εντός του παρκέ υπολογιστής των Cavs έκανε αυτό το δυσοίωνο κρουκ-κρουκ-κρουκ (8 λάθη) λίγο πριν το blue-screen .
Για το Game 2, ελπίζω οι Cavs να μπουν σε safe-mode, και με soundtrack την 7η συμφωνία του Σοστακόβιτς να κλείσουν τους χώρους στη ρακέτα και να χαμηλώσουν το ρυθμό παίζοντας εε δυναμικά ρίχνοντας δηλαδή παλιό καλό playoffικό ξύλο.Με JR στον πάγκο και R.Jefferson σε ρόλο αντι-KD κομάντο (ναι είναι 37 αλλά ο πνιγμένος κλπ). Κι ας χάσουν από το τρίποντο των Warriors.Είναι προτιμότερη αυτή η κατά τα άλλα τρομακτική προοπτική,pick your poison right, παρά να μετατρέπουν το παιχνίδι σε διαγωνισμό καρφωμάτων εις βάρος τους. O Τristan πρέπει να μπορεί να πάρει και κανένα αμυντικό ριμπάουντ (you have only one fucking job Tristan,rebounds).
Aπελπισμένοι καιροί,απελπισμένα μέτρα αν δουν ότι τίποτα δεν γίνεται έτσι κι αλλιώς, γιατί π.χ. ξεμπουκώνει ο Klay, ας μας δώσουν τη χαρά να δούμε χαμηλό σχήμα και μουσαντένια line-up of death με LBJ τεσσάρι,Frye ή Love στο 5 και σκορ 80’s στο ταμπλό, έτσι για να υπάρχει μία μικρή αίσθηση vintage που να εξισορροπεί κάπως την επελαύνουσα σύγχρονη κυριαρχία στο παιχνίδι των εκπληκτικών Warriors τους οποίους στο παρόν,αδικώ κατάφορα με τις προσομοιώσεις μου.
Επιφυλάσσομαι για μπροσούρα-μελέτη διατριβή που δεν θα γράψω ποτέ, με τίτλο ‘ “Warriors-Η 5η συμφωνία-Έτσι χτυπά η μοίρα την πόρτα”
Βλέποντας το ματς άρχισα να επιβεβαιώνονται οι φόβοι μου. Ο Ζάζα είναι χέστης και ο McGee μοιάζει με δάσκαλο, την δεκαετία του ’80, που περιμένει την επετηρίδα για να διοριστεί. Δηλάδη, ούτε με αίτηση δεν παίζει βασικός. Πρώτη φάση, ο Ζάζα μόνος του, η μπάλα έξω. Ξανά – μανά, ασίστ και μόνος του, η μπάλα έξω. Αν είναι να είσαι 2 μέτρα plus, παλουκάρι και να μην μπορείς να την βάλεις ούτε με ταμπλό από το μισό μέτρο, παράτα το.
Όσον αφορά τον Klay, δεν ξέρω αν είναι μια προσωρινή κατάσταση. Δείχνει να έχει επιρρεαστεί από την έλλειψη σουτ ή μπορεί να έχει ξενερώσει που από τους 20 ppg, έχει πάει στους 14 ppg. Πάντως δεν δείχνει είναι κάτι παροδικό, καθώς τον ακολουθεί καιρό αυτό το χάλι. Άμυνα – σκύλος, επίθεση – μπετατζής. Το ίδιο συμβαίνει και με τα σουτ του Iguodala. Πριν τα play off γάζωνε. Με το που άρχισαν τα παιχνίδια των play off, σουτάρει σαν τον Βέγγο στην Σχολή των πρακτόρων, που βάραγε στον “γάμο του Καραγκιόζη”. Το ερώτημα σε αυτό το πρόβλημα είναι, αν σε κάποιο ματς τα “σπάσουν” ο Στέφανος με τον KD και οι άλλοι δε τραβήξουν επιθετικά, μπορούν να φάνε λιγότερα από τους Cavs ; Μπορεί η άμυνα να τους κερδίσει παιχνίδι;
Και νομίζω, η ίδια λογική που διέπει το ερώτημα για τον Klay ισχύει και για τον Irving. Δεν πρόκειτε να “τουβλάρει” σε όλη την σειρά. Συν το γεγονός ότι έβαλε αρκετά, μάγκικα καλάθια, κάνοντας μπούκες. Κι επίσης, δεν νομίζω ότι θα έιναι όλοι τόσο άστοχοι και κακοί όσο στο πρώτο ματς. Εκτός αν, δεν μπορούν πλέον, αλλά ακόμα κι έτσι να είναι, σίγουρα μπορούν να είναι περισσότερο ανταγωνιστικοί. Ούτε τόσα λάθη θα κάνουν, ούτε τόσο άστοχοι θα είναι, ούτε θα αφήνουν τον KD να παίρνει φόρα και να τον κερνάνε και συκαλάκι.
Το 2ο παιχνίδι θα μας δείξει καινούργια πράγματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα καταλάβουμε “που πάει το πράγμα”.
ε για αυτο λατρευτω αυτην την παρεα τελικοι nba με λουθερ μπλισετ νονο και σοστακοβιτς οποιος ενδιαφερεται για των πολεμο των χωρικων να παρει και το βιβλιο του νορμαν κον ειναι βεβαια μια πολεμικη σε πολλα παρομοια κινιματα οπως και το συγκλονιστικο ο πολεμος για την συντελεια του κοσμου του μαριο βαργκας λιοσα μια αναλογη ιστορια στην βραζιλια αλλα με συμπαθεια αυτην την φορα παντα υπαρχει και η αποψη του ενγκελς . δεν μας ενδιαφερει τι μαθαμε στην ταινια οταν στο βιβλιο ο συμβουλος δεν εχει και τοσο μεγαλη αξια γιατι ολα κινουνται γυρω απο τον ηγετη και αν ο ηγετης εχει δυνατο και εξυπνο στρατο μπορει να νικησει ο λεμπρον ειναι αυτος ο ηγετης εχει καλο στρατο αλλα οι αλλοι δεν παιζονται βλεπω 2-0 και καταρευση
μια ωραια σκουπα το πιο πιθανο εκτος και αν υπαρχει ο ασταθμητος παραγοντας και ειναι τοσο ικανη αυτη η αλλαγη να δωσει την νικη ξανα στον βασιλεα της ανατολης τι μπορει να ειναι αυτο?μονο καποιος τραυματισμος που θα μειωσειτο οπλοστασιο της υπερδυναμης