Οι Pistons ξεκίνησαν εντυπωσιακά την σεζόν με ένα 4-0, ωστόσο η συνέχεια τους προσγείωσε στην πραγματικότητα, κάνοντας ένα 0-5. Και ενώ σαφώς η ομάδα παίζει ένα πιο ορθολογικό μπάσκετ, με τον coach Dwane Casey να εκμεταλλεύεται τα δυνατά σημεία των παιχτών του, είναι εξίσου σαφές πως η παρακαταθήκη του Stan Van Gundy έχει πονέσει (και θα πονάει) αρκετά την ομάδα όσο προχωράμε μέσα στην σεζόν. Και ενώ προφανώς υπάρχει αρκετός δρόμος ακόμα, παρακάτω καταγράφονται κάποιες σκέψεις από τα πρώτα εννιά παιχνίδια του Detroit υπό τις οδηγίες του νέου τους προπονητή.
Featured Image Credits: Brian Sevald – NBAE/Getty Images
Photo: Raj Mehta – USA TODAY Sports
Το διάστημα εννιά παιχνιδιών σε μια σεζόν που έχει 82, σίγουρα δεν είναι μεγάλο, αλλά ωστόσο είναι ένα 11% που μας επιτρέπει στατιστικά να εξετάσουμε κάποια πράγματα. Δεν είναι λίγες, άλλωστε, οι ομάδες που ψάχνουν ακόμα τα πατήματά τους και προσπαθούν να αποκτήσουν μια καλή χημεία πάνω στο παρκέ. Το διάστημα αυτό όμως, είναι σίγουρα αρκετό για κάποια πρώτα αγωνιστικά συμπεράσματα. Και στα πρώτα αυτά εννιά τους παιχνίδια, οι Pistons μας έχουν προσφέρει πολλά για συζήτηση: Για το ότι η άμυνά τους είναι αρκετά αποτελεσματική, η επίθεσή τους είναι -προς ώρας- προβληματική, το ότι ο Blake Griffin είναι ένας superstar, αλλά πόσο θα αντέξει σε αυτούς τους ρυθμούς και ένα second unit το οποίο -επίσης προς ώρας- δεν έχει βοηθήσει όσο και όπως θα περίμενε κανείς.
Ας τα πάρουμε όμως ένα-ένα.
Η Παρουσία Casey
Σε πρώτη φάση θα πρέπει να βάλουμε τον παράγοντα Dwane Casey στην όλη εξίσωση, καθώς καθίσταται σαφές πως η κάθε αλλαγή προπονητή φέρνει κύμα ανακατατάξεων σε μια ομάδα. Οι Pistons δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση από αυτό, κάτι που φαίνεται από την επίθεσή τους σε αυτά τα πρώτα παιχνίδια. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο πως σε σχέση με πέρυσι, όταν και έπρεπε να εκτελούν τρίποντα με το στανιό, φέτος η κατεύθυνση δείχνει να είναι διαφορετική. Και για τον -όποιο- θεό, δεν εννοώ ότι δεν εκτελούν και φέτος αρκετά τρίποντα, ίσα-ίσα. Αλλά τα εκτελούν, αφού προηγουμένως έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλες συνθήκες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το hand-off του Griffin στον Reggie Bullock, ο οποίος έχει πάρει πριν το screen από τον Reggie Jackson:
Το διαφορετικό φέτος, έχει να κάνει με την “απενοχοποίηση” του inside game, κάτι για το οποίο ο Van Gundy λογικά έστελνε ιεραπόστολους κατά μήκος και πλάτος των ΗΠΑ, κηρύσσοντας: “Inside game – Μετανοείτε Αμαρτωλοί”. Και ενώ ο SVG ήταν εκείνος που έφερε τον Griffin στην Motor City, ο Casey είναι εκείνος που τον εκμεταλλεύεται στο 100%, βάζοντας τον 29χρονο να κινεί το μεγαλύτερο μέρος της επίθεσης, και αν δεν βρεθεί το τρίποντο, τότε να βάλει πλάτη:
Ωστόσο, η κάθε πιθανή εκμετάλλευση του Griffin δεν είναι η μόνη αλλαγή που βλέπουμε φέτος. Παρακολουθώντας τα παιχνίδια των Pistons κόντρα στους Sixers μέχρι και τους Heat, αυτό που παρατηρήσαμε ήταν ότι ο Casey έχει δώσει ξεκάθαρες εντολές στους παίχτες του να κυνηγούν τα drives. Τι έχει συμβεί με αυτό; Οι Pistons μέχρι στιγμής πηγαίνουν κατά μέσο όρο στη γραμμή της φιλανθρωπίας 28,5 φορές, όντας 12οι στην σχετική λίστα της λίγκας και εκτελώντας σχεδόν 10 βολές περισσότερες από πέρυσι1)Πηγή: Basketball Reference.. To κατά πόσο ευστοχούν στις βολές είναι μια άλλη ιστορία, καθώς βρίσκονται στο 74,6%, με τον Drummond να είναι η αχίλλειος πτέρνα της ομάδας σε αυτόν τον τομέα. Παρ’όλα αυτά, το 59,5% που παρουσιάζει φέτος ο center του Detroit δείχνει την διάθεσή του να δουλέψει.
Μιλώντας για τον Drummond, πάντως, είναι σαφής η διάθεση του Casey να τον χρησιμοποιήσει περισσότερο. Αν τελείωνε σήμερα η σεζόν, ο “Big Penguin” θα είχε 15,3 προσπάθειες ανά παιχνίδι, ήτοι τέσσερις παραπάνω σε σχέση με πέρυσι και σχεδόν πέντε παραπάνω σε σχέση με την μέχρι τώρα καριέρα του. Ο 60χρονος προπονητής γνωρίζει πολύ καλά πως ο νεαρός Drummond βρίσκεται στην κατηγορία “θαύμα της φύσης” όσον αφορά τα σωματικά του προσόντα, θέλοντας να εκμεταλλευτεί τη δύναμή του κάτω από τα καλάθια. Στα παιχνίδια δε, με πιο ισχνά αντίπαλα frontcourts, όπως, για παράδειγμα, αυτά των Cleveland και Brooklyn, ο Drummond έκανε ό,τι ήθελε, σημειώνοντας αθροιστικά 50 πόντους και μαζεύοντας 55 rebounds. Όπως και η ομάδα του, όμως, έτσι και αυτός επιδίδεται σε σκαμπανεβάσματα, όπως στα παιχνίδια με τους Bulls και τους Sixers στην Philadelphia.
Το ίδιο ισχύει και για τον τρίτο αστέρα της ομάδας, τον Reggie Jackson. Στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια ήταν εξαιρετικός, αλλά από τότε που ξεκίνησαν οι ήττες με αρχή εκείνη από τους Celtics, ο Jackson περισσότερο κακό, παρά καλό κάνει στην ομάδα του. Για τον 28χρονο, όμως, θα τα πούμε και πιο κάτω. Σε γενικότερο πλαίσιο, ο Casey έχει απελευθερώσει κατά πολύ τους Pistons, στο επιθετικό κομμάτι. Πέραν των, ας τους πούμε για να συνεννοούμαστε, “Big-3” τους, δείχνει να δίνει το “πράσινο φως” και σε άλλους. Ο Stanley Johnson επιδίδεται σε πολλά drives, o Bullock σουτάρει κατά ριπάς και περισσότερο από ποτέ στην καριέρα του, ενώ ο Luke Kennard έχει το ελεύθερο να παίρνει όσα σουτ τριών πόντων θέλει.
Η Προβληματική Επίθεση
Πιο πάνω αναφέραμε τους τρεις πυλώνες των Pistons και πως αυτοί είναι -φυσιολογικά- οι μπροστάρηδες της ομάδας. Τι γίνεται όμως από εκεί και κάτω; Αν ισχυριστεί κανείς πως υπάρχει το χάος, δεν θα διαφωνούσαμε μαζί του. Οι Ish Smith και Bullock είναι εκείνοι που προσφέρουν οριακά διψήφια νούμερα στην επίθεση της ομάδας και ο αμέσως επόμενος σκόρερ είναι ο Johnson με 7,1. Δεν είναι δύσκολο, λοιπόν, να αντιληφθούμε πως οι Pistons αποτελούν αυτή τη στιγμή μία από τις χειρότερες επιθέσεις στο NBA. Συγκεκριμένα την πέμπτη, έχοντας 106,1 Offensive Rating. Η ερώτηση για την επίθεση και το κατά πόσο είναι αποτελεσματική άρχισε να πλανάται, μετά από το τέταρτο παιχνίδι, όταν ναι μεν οι Pistons είχαν κάνει το 4-0 με αντίπαλο το Cleveland, αλλά το κάθε ένα από αυτά τα πρώτα τέσσερα παιχνίδια είχε λήξει με μικρή διαφορά πόντων.
Η νίκη επί των Cavs ήρθε με επτά πόντους διαφορά, ενώ εκείνες των τριών πρώτων παιχνιδιών ήταν από έναν ως τρεις. Παρεπιμπτόντως, από την σεζόν 1990-91 και τους Blazers είχε να υπάρξει εκκίνηση ρεκόρ 3-0 με διαφορές μέχρι τρεις πόντους. Επιστρέφοντας, λοιπόν, στη συζήτηση περί προβληματικής επίθεσης, το μεγάλο θέμα των Pistons μέχρι τώρα είναι οι δευτεραγωνιστές τους και κυρίως οι Johnson και Bullock, από τους οποίους η ομάδα περιμένει πολλά. Και αν στην περίπτωση του Bullock περίμεναν όλοι να συνεχίσει να σκοράρει από την περιφέρεια (πράγμα που δεν το κάνει μέχρι στιγμής), σε εκείνη του Johnson περίμεναν πως θα κάνει μια break-out season. Mέχρι στιγμής αυτό δεν φαίνεται ορατό. Ναι μεν είναι ένας εξαιρετικός αμυντικός, αλλά στην πενιχρή επίθεση των Pistons θα έπρεπε να κάνει το step up.
Για να το κάνουμε ακόμα χειρότερο, σύμφωνα με το Cleaning The Glass o Johnson βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της Λίγκας, όσον αφορά τις θέσεις που έχουν να κάνουν με τα wings, και πιο συγκεκριμένα στο τελευταίο 13%, όσον αφορά τους πόντους ανά σουτ. Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε κάθε μια από τις τρεις σεζόν που έχει στο NBA, ενώ φέτος -και προς το παρόν- βρίσκεται στο τελευταίο 3%. Eπιθετικά, λοιπόν, η κατάσταση δεν είναι και ιδανική για τον ίδιο και κατ’ επέκταση για το τι προσφέρει στην ομάδα του. Πέρα από τον Johnson, όμως, το Detroit “πονάει” σε μεγάλο βαθμό από την ανομβρία του Bullock από την περιφέρεια, την στιγμή που και τα τελειώματά του κοντά στο καλάθι δεν είναι και τα καλύτερα. Ο 27χρονος guard-forward έχει ξεκινήσει την σεζόν με ένα 32,8% όσον αφορά τα συνολικά του σουτ, και 25% στα τρίποντα. Αμφότερα ποσοστά είναι χειρότερα και από αυτά που είχε ξεκινήσει ως rookie.
Το πραγματικά μεγάλο πρόβλημα, όμως, των Pistons φέτος είναι η second unit τους, η οποία συγκαταλέγεται ανάμεσα στις χειρότερες της Λίγκας είναι η χειρότερη της Λίγκας, με point differential στο 15,3. Ο Langston Galloway έχει αρκετά σκαμπανεβάσματα, ο Zaza Pachulia δεν είναι πια 25, ο Jose Calderon είναι τόσο μεγάλος που είναι δηλωμένος και ως βοηθός προπονητή2)Tουλάχιστον αυτό ξεστόμισε ο George Blaha κατά την διάρκεια της περιγραφής του Detroit-Brooklyn. και ο Glenn Robinson (ο τρίτος) δεν είναι εκείνος ο παίχτης που θα βάλει την σπίθα για να ξεκολλήσει επιθετικά η ομάδα.
Σε όλα τα παραπάνω, προσθέστε και το γεγονός ότι οι Pistons πάσχουν σε μεγάλο βαθμό από δημιουργία. Η παρουσία του Griffin ως point-forward, τον έχει φέρει να επωμίζεται το μεγαλύτερο ποσοστό των επιθέσεων, τόσο σε εκτέλεση, όσο και σε δημιουργία, κάτι που έχει μπλοκάρει σε μεγάλο βαθμό τον φυσικό δημιουργό της ομάδας, τον Jackson. Πιο συγκεκριμένα, οι Pistons είναι η τελευταία ομάδα στο NBA, όσον αφορά τις assists, την στιγμή που ο Jackson διάγει την χειρότερη χρονιά του σε αυτό το στατιστικό μετά τις δύο πρώτες χρονιές του στην Λίγκα.
The SVG Effect
Κάπου εδώ θα πρέπει να ανοίξει μια μικρή παρένθεση και να μπει ο παράγοντας Van Gundy, καθώς η επιλογή του να στείλει τους Tobias Harris, Avery Bradley, Boban Marjanovic, ένα μελλοντικό protected first round pick και ένα μελλοντικό pick β’ γύρου, στους Clippers για τον Griffin, στερεί από τους Pistons μια πιο all-around παρουσία. Παράλληλα, τους “δένει τα χέρια” και με το να κινηθούν στην αγορά, αφού το cap τους δεν τους το επιτρέπει3)$117,9 εκατομμύρια – Πηγή: spotrac.com. Αξίζει να αναφέρουμε παράλληλα, πως πέραν του Griffin, οι Pistons πήραν τους Willie Reed και Brice Johnson. Η κατάληξη των δύο; Ο μεν πρώτος επιλέχθηκε από τους Salt Lake City Stars, στο draft της G-League και ο δεύτερος -προς το παρόν- έχει μείνει χωρίς ομάδα.
Ακόμα και την επόμενη χρονιά, όμως, που το salary cap θα ανέβει στα $109 εκατ., οι Pistons έχουν ήδη δεσμευμένα τα $107,4 εκατ. εξ αυτών, σε εννιά παίχτες. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που ο Casey και το επιτελείο του κατέφυγαν σε φθηνές και δοκιμασμένες λύσεις βετεράνων, τύπου Pachulia και Calderon. Το αν αυτές θα έπρεπε να είναι οι επιλογές είναι μια άλλη συζήτηση, αφού μέχρι και την τελευταία στιγμή, για παράδειγμα, ο Jamal Crawford δεν είχε ομάδα και σε μια προβληματική επίθεση, όπως αυτή των Pistons, θα ήταν υπερπολύτιμος. Ωστόσο, ο Casey είδε συγκεκριμένες ανάγκες που έπρεπε να καλυφθούν, όπως το να υπάρχει ένας point guard που δεν κάνει πολλά λάθη και είναι pass-first, όπως ο Calderon. Σε κάθε περίπτωση, είναι ξεκάθαρο πως ο Casey είναι έρμαιο των αποφάσεων του προκατόχου του και είναι μια ακόμα απόδειξη πως οι ρόλοι του προπονητή, του general manager και του προέδρου, πρέπει να είναι διακριτοί και όχι συνδυασμένοι στο πρόσωπο ενός ανθρώπου. Ρωτήστε και τους Timberwolves να σας πουν την άποψή τους σχετικά.
Τα Θετικά
Επιστρέφοντας στα αγωνιστικά και στην τωρινή κατάσταση, υπάρχουν και μερικά θετικά στοιχεία στα οποία μείναμε σε αυτά τα πρώτα εννιά παιχνίδια των Pistons, όσον αφορά κυρίως τους παγκίτες. Μπορεί, όπως είδαμε πιο πάνω, να αποτελούν την χειρότερη άμυνα στο NBA ως second unit, αλλά υπάρχουν και μερικά στοιχεία τα οποία δεν γίνεται να μην τα αναφέρουμε. Ένα από αυτά είναι ο Pachulia, ο οποίος με την εμπειρία του βοηθάει σε μεγάλο βαθμό να ανοίξουν χώροι για τους συμπαίκτες του, ενώ η φετινή είναι από τις χρονιές που πασάρει καλά. Τα “βρώμικα” ή βρώμικα screens παραμένουν ψηλά στο ρεπερτόριό του, αλλά αυτό είναι θέμα αντιπάλων και διαιτητών. Δείτε ας πούμε στο 0:49 του βίντεο, πόσο ωραία προστατεύει την μπάλα, ο Smith πηγαίνει απέναντι για ένα screen στον Galloway, και ο Pachulia του δίνει ένα δεύτερο screen που μόνος αυτός ξέρει. Hand-off και εύκολη εκτέλεση.
Αν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε κάπως τον Γεωργιανό, μάλλον θα του δίναμε τον χαρακτηρισμό “Divac των Pistons”. Μην βιαστείτε οι εύθικτοι, επουδενί δεν κάνουμε συγκρίσεις. Στα 34 του καταλαβαίνει πια το παιχνίδι σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και αυτό βοηθάει ιδιαίτερα τους υπόλοιπους, ειδικά τους νεαρούς. Μιλώντας για νεαρούς, μια πολύ θετική παρουσία είναι αυτή του rookie Bruce Brown. Προφανώς δεν έχει κάνει την ειδοποιό διαφορά για το Detroit, αλλά είναι πάντα ευχάριστο να βλέπεις έναν rookie να μπαίνει με αυτοπεποίθηση στο παρκέ, απόρροια και της παρουσίας Casey. Με τον τραυματισμό του Kennard, ο Brown βρήκε αρκετό χρόνο συμμετοχής στα τελευταία παιχνίδια, με αποκορύφωμα αυτό κόντρα στους Nets, όπου έπαιξε σχεδόν 29 λεπτά.
Σε αυτά τα 29 λεπτά, ο Brown κατάφερε να σημειώσει εννιά πόντους, μαζεύοντας μόλις ένα rebound, αλλά εκεί που στεκόμαστε περισσότερο είναι η συνολική του διάθεση να παίξει άμυνα. Με ένα φοβερά αθλητικό κορμί και ένα γερό upper body, o Brown δυσκολεύει αρκετούς guards. Δείγμα της καλής του άμυνας, είναι και το plus/minus στο οποίο επιδίδεται, καθώς, με εξαίρεση το παιχνίδι απέναντι στους Heat, το σχετικό στατιστικό βρίσκεται μεταξύ συν ένα και συν έξι πόντους. Και πιστέψτε μας, σε σχέση με άλλους συμπαίκτες του, βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση, όσον αφορά το plus/minus.
Η Άμυνα και ο Jackson
Εκεί που οι Pistons κάνουν καλή δουλειά φέτος μέχρι τώρα, είναι η άμυνα, τουλάχιστον όσον αφορά τους forwards και τους centers. Το defensive rating τους βρίσκεται στο 108,2, νούμερο που τους φέρνει στην 12η θέση της σχετικής λίστας, για το οποίο μεγάλη ευθύνη φέρουν οι Drummond, Griffin και Johnson. Ειδικά ο τελευταίος, φέρνει εκείνο το versatility που χρειάζεται στην άμυνα του Detroit, μαρκάροντας συχνά πολύ πιο βαρείς και ογκώδεις αντιπάλους από τον ίδιο. Και είναι αυτή του η συνεισφορά στην άμυνα, η οποία δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε νούμερα, που τον κάνει πολύτιμο στα χέρια του προπονητή του, αγωνιζόμενος κατά μέσο όρο 26,6 λεπτά. Αν ήταν αποτελεσματικός και στην επίθεση, θα μιλούσαμε για έναν από τους καλύτερους two-way παίχτες στη Λίγκα, αλλά φευ.
Σχετικά αξιόπιστοι αμυντικοί -ή που προσπαθούν τουλάχιστον- είναι τόσο ο Bullock (πράγμα περίεργο για σουτέρ) αλλά και ο Galloway. To defensive rating τους πάντως θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο αν οι point guards αποφάσιζαν να παίξουν άμυνα. Ειδικά η εικόνα του Jackson στο κομμάτι αυτό είναι παραπάνω από άθλια, με τον 28χρονο να μην δείχνει καν την διάθεση να παίξει άμυνα, ούτε στο 1-on-1, ούτε σε καταστάσεις που θα πρέπει να “σπάσει” το screen του αντίπαλου παίχτη.
Photo: Mike Carter – USA TODAY Sports
Στην περίπτωση του παίχτη, υπάρχουν και τα νούμερα να υποστηρίξουν τα όσα λέμε παραπάνω, καθώς το net rating του βρίσκεται στο -6,8 και τον φέρνει στους χειρότερους 30 βασικούς guards της Λίγκας. Δεν είναι παράλογο που ο Casey, σε ματς που έχουν κριθεί σε καταστάσεις crunch time, έχει προτιμήσεις αρκετές φορές τον Smith, του οποίου το net rating βρίσκεται στο -0,9. Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές που αμφότεροι βρίσκονται μαζί στην ίδια πεντάδα, με τον Jackson να πηγαίνει να μαρκάρει αντίπαλα shooting guards και να αφήνει τον Smith να πηγαίνει πάνω στον αντίπαλο οργανωτή.
Την απαράδεκτη εικόνα του Jackson, ο οποίος μέχρι στιγμής σουτάρει με το χειρότερο ποσοστό της καριέρας του μετά την rookie του χρονιά, την μετριάζει η παρουσία της frontcourt, καθώς σε ενδεχόμενα drives οι αντίπαλοι θα πρέπει να βρουν τρόπο να νικήσουν τον Drummond, πράγμα όχι εύκολο. Σε κάθε περίπτωση, εφόσον η frontcourt και ο Johnson παραμείνουν υγιείς, η άμυνα θα συνεχίσει να είναι σε καλά επίπεδα. Μην απορήσετε πάντως αν δείτε τον Jackson να μπλέκεται σε trade, ακόμα και φέτος.
Όσο Τραβήξει ο Blake
Την περασμένη βδομάδα ο Γιάννης Χάτσιος έγραψε ένα εξαιρετικό κομμάτι για τον Griffin και για την παρουσία του στα πρώτα στάδια της σεζόν, καθώς και για τη χρήση του από τον προπονητή του. Πατώντας πάνω σε αυτό, είναι αρκετά ενδιαφέρον να δούμε μερικά από τα νούμερα του 29χρονου forward, κατά τη διάρκεια των πρώτων εννιά παιχνιδιών του και πως αυτά συγκρίνονται με άλλους νυν και παρελθοντικούς Pistons. Στα πρώτα εννιά παιχνίδια, λοιπόν, για φέτος ο Griffin έχει επιχειρήσει 178 σουτ, νούμερο που είναι η τέταρτη μεγαλύτερη επίδοση στην ιστορία του franchise, όντας πίσω από τους Jerry Stackhouse, Isiah thomas και Grant Hill, κατά σειρά. Από αυτά τα 178 σουτ, έχει ευστοχήσει στα 87 και βρίσκεται πίσω μόνο από τον Thomas.
To ποσοστό ευστοχίας ανέρχεται στο 48,9% που τον φέρνει στο top-25, ενώ είναι έκτος στα συνολικά rebounds με 102, με τους Drummond και Bill Laimbeer να έχουν καλύτερες επιδόσεις. Παράλληλα ο Griffin είναι ο παίχτης που έχει σκοράρει περισσότερους πόντους από τον οποιονδήποτε παίχτη στην ιστορία της ομάδας, στα πρώτα εννιά παιχνίδια μιας σεζόν, με 253 πόντους, την στιγμή που βρίσκεται και στο top-30, όσον αφορά τις assists με 43. Εδώ θα βρείτε και τον σχετικό πίνακα, αν θέλετε να παίξετε με τα desceding orders.
Photo: Gregory Shamus – Getty Images
Είναι παραπάνω από ξεκάθαρο λοιπόν πως ο Griffin είναι το άλφα και το ωμέγα αυτής της ομάδας, αγωνιζόμενος για 36,9 λεπτά κατά μέσο όρο, τα περισσότερα μετά από τη rookie του χρονιά. Και ενώ μπορεί, όπως σωστά ανέφερε ο Γιάννης, να κατάφερε να ρίξει τους ρυθμούς και να μεγιστοποιήσει όλα εκείνα τα στοιχεία που τον κάνουν έναν από τους καλύτερους big men της σύγχρονης εποχής, αυτό το over usage του σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, πολύ φοβάμαι πως θα τον επιβαρύνει και ίσως να μην αργήσει να έρθει ένας τραυματισμός. Φυσικά είναι δεδομένο πως αυτά που βλέπουμε εμείς θα τα παρατηρεί και το ιατρικό επιτελείο του Detroit και ίσως προβούν σε μέρες ξεκούρασης για τον παίχτη, αλλά το πρόβλημα για τους Pistons είναι πως αν λείψει ο Griffin, οι πιθανότητες να κερδίζουν παιχνίδια μειώνονται δραματικά.
Kαι αυτό θα είναι και το nutshell των Pistons για αυτήν την σεζόν: Όσο αντέξει ο Griffin, οι πιθανότητες να διεκδικήσουν μία εκ των τελευταίων θέσεων που οδηγούν στα Playoffs είναι εκεί. Ωστόσο, με το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποιος αντικαταστάτης, εφόσον πάθει κάτι ο Griffin είναι και αυτό απόρροια του “κουμπιού” που πάτησε ο Van Gundy την περασμένη σεζόν. Και όταν λέμε αντικαταστάτης, δεν εννοούμε στη βάση του να βγάζει τα ίδια νούμερα, αλλά κάποια αξιοπρεπή. Αν όσο προχωράει η σεζόν, υπάρξουν παίχτες που θα μπορέσουν να καλύψουν ως ένα βαθμό τα νούμερα του Griffin, οι Pistons θα έχουν πολύ καλύτερη τύχη. Αν όχι, άπαντες στην πολιτεία του Michigan θα κοιμούνται και θα ξυπνούν έχοντας την υγεία του Griffin στο μυαλό τους.
Gus Chr
Latest posts by Gus Chr (see all)
- Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
- Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
- Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
- Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
- Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019
| ↑1 | Πηγή: Basketball Reference. |
|---|---|
| ↑2 | Tουλάχιστον αυτό ξεστόμισε ο George Blaha κατά την διάρκεια της περιγραφής του Detroit-Brooklyn. |
| ↑3 | $117,9 εκατομμύρια – Πηγή: spotrac.com |
