NBA Previews 2014-15: New Orleans Pelicans

Τι κάνατε πέρσι:

Η σεζόν που πέρασε για τους Pelicans χαρακτηρίστηκε κυρίως από τραυματισμούς και ανεκπλήρωτες προοπτικές. Ο Anderson έχασε 60 παιχνίδια, o Jrue Holiday 58, Eric Gordon και Anthony Davis 18 και 15 αντίστοιχα και ο Tyreke Evans 10. Όπως είναι φυσικό δε βρήκαν ποτέ ρυθμό μέσα στη χρονιά, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να μετουσιώσουν τα καλά υλικά που είχαν σε κάτι περισσότερο από απόδοση κάτω του μέσου όρου σε άμυνα και επίθεση (νούμερα που είναι βέβαια επηρεασμένα και από την περιφέρεια στην οποία αγωνίζονται). Οι 34 νίκες τους δεν ικανοποίησαν κανέναν, αλλά από την άλλη πλευρά έδειξαν ότι είναι σαφώς ένα επίπεδο πάνω από τον πάτο της Δύσης, και ίσως ομάδα επιπέδου playoffs, εφόσον είναι υγιείς. Ο Anthony Davis έγινε το κτήνος που περίμεναν, επιλέγοντας τον στο νούμερο ένα του draft του 2013, πολύ νωρίτερα από ότι προσδοκούσε και ο πιο αισιόδοξος αναλυτής, με μέσους όρους 21/10, σχεδόν τρεις τάπες και TS% κοντά στο 60%, ήδη από τη sophomore season του, συμπεριλαμβανομένου και του τρομακτικού διαστήματος το Μάρτιο όπου σε 14 παιχνίδια σκόραρε σχεδόν 25 πόντους με 11 rebounds, 2 assists, 1 κλέψιμο και 3 blocks. Είχε επίσης παρουσία στο all-star game και την προοπτική φέτος, στα 21 του, να είναι ήδη top-10 παίκτης στη λίγκα. Δεν μπαίνω καν στον πειρασμό να συγκρίνω τα νούμερα του με τα αντίστοιχα του Garnett στις 2 πρώτες του seasons, γιατί το ποστ θα γίνει ωδή στον Anthony Davis. Και επειδή δεν έχει σημασία. Η εξέλιξη του ενός δεν έχει καμία σχέση με την εξέλιξη που μπορεί να έχει ο άλλος. Σοβαρά, ποιος κάθεται να συγκρίνει; Ακόμα κι έτσι όμως…

Ενώ εμείς κάναμε μπάνια:

Μετά το περσινό καλοκαίρι της ριζικής αναμόρφωσης του δυναμικού της ομάδας με τις προσθήκες των Holiday και Evans, φέτος οι Pelicans κινήθηκαν με βάση τις ανάγκες τους. O Dell Demps έφερε στη Νέα Ορλεάνη τον Omer Asik με μόνο ουσιαστικό αντάλλαγμα το pick πρώτου γύρου τους για το 2015, εκμεταλλευόμενος τη φούρια του Daryl Morey, που προσπαθούσε να κλείσει τον Chris Bosh, ώστε να συνθέσει ένα τρομακτικό αμυντικό δίδυμο στο 4-5, να ελαφρύνει το αμυντικό φορτίο του Davis και να τον αμολήσει να φορτώνει τα αντίπαλα καλάθια και να παίζει volley με τα απελπισμένα floaters όποιου κοντού τολμήσει να πλησιάσει το καλάθι τους. Παράλληλα έκλεισε τον John Salmons σε μια κίνηση που δείχνει α) ότι ο Monty Williams μάλλον σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τον Tyreke σε ρόλο έκτου παίκτη, β) ότι δεν έχει σημασία να μπορείς να παίξεις μπάσκετ, αρκεί να είσαι αναγνωρίσιμος, γ) ότι μπορείς να κάνεις 12ετή καριέρα παίζοντας μόνο όταν βρίσκεσαι σε contract year, και τον Jimmer Fredette γιατί προφανώς ένα μόνο απογοητευτικό δέκατο pick (Austin Rivers, 2012 draft) δεν είναι αρκετό για έναν πάγκο.

Οι απώλειες πάντως των Anthony Morrow, ενός εξαιρετικού ελεύθερου σκοπευτή στα φτερά, ο οποίος ξέρει να παίζει σύμφωνα με τις δυνατότητες του και μέσα στο ρόλο του, και Brian Roberts ο οποίος την τελευταία διετία αναδείχθηκε σε έναν από τους πιο αξιόπιστους back-up point guards δεν καλύφθηκαν ουσιαστικά, αφήνοντας έναν εκτός απροόπτου αδύναμο πάγκο.

Draft pick δεν υπήρχε, αλλά οι Sixers, θεωρώντας προφανώς ότι τους έγδυσαν απροκάλυπτα στο trade του Holiday, αντάλλαξαν την 47^η επιλογή τους, τον μικροσκοπικό Russ Smith, 23 ετών με εξαιρετική κολλεγιακή σταδιοδρομία στο Louisville, με τα δικαιώματα του Pierre Jackson, κίνηση που μπορεί να αποδειχθεί σημαντική στην πορεία της σεζόν, αν κρίνουμε ότι ο ανταγωνισμός του (Rivers, Fredette) δεν έχει δώσει διαπιστευτήρια σταθερότητας.

Depth Chart:

Γκανιάν:

Βασικά, γράφτηκαν παραπάνω. Η παρουσία του παίκτη που ο Durant έχρισε ως τον επόμενο που μπορεί να διεκδικήσει το βραβείο του MVP, που μπορεί να σταματήσει κινήσεις που τοποθετούμε στην κατηγορία unblockable και κατόχου του τέταρτου υψηλότερου PER (Player Efficiency Rating) στο πρωτάθλημα πέρσι είναι από μόνη της ένα μεγάλο κεφάλαιο. Απαλλαγμένος από μέρος του βάρους που είχε πέρσι στην άμυνα, με την παρουσία του Asik, και πλαισιωμένος από εγνωσμένης αξίας σουτέρ (Gordon, Anderson, Fredette, Holiday) μπορεί να αποτελέσει την κορωνίδα μιας αποτελεσματικής και ισορροπημένης inside/outside επίθεσης. Η ομάδα πέρσι με τους πέντε καλύτερους παίκτες της να χάνουν αθροιστικά 151 παιχνίδια, έφτασε στους ώμους του Davis τις 34 νίκες. Φέτος ξεκινάνε υγιείς και με όλα τα σημαντικά εργαλεία τους να έχουν κάτι να αποδείξουν.

Μουλάρι ο Αστραχάν:

Δεν υπάρχει πάγκος. Για την ακρίβεια πίσω από αυτούς που έχουν κλειδωμένα τα 25+ λεπτά (Holiday, Gordon, Davis, Asik, Evans, Anderson) δεν υπάρχει παίκτης που έχει αποδείξει ότι μπορεί φέτος να προσφέρει λύσεις σε ομάδα που έχει βλέψεις για τα playoffs. Ένας τραυματισμός μπορεί να αποβεί καταστροφικός για τη σεζόν των Pelicans, και πέντε στους έξι διαθέτουν επίφοβο ιστορικό τραυματισμών. Η κάκιστη περσινή άμυνα λογικά θα διορθωθεί σε κάποιο βαθμό με την παρουσία του Asik.

Χωρίς να είναι αδυναμία της ομάδας, έχει την ατυχία βρίσκεται στη μακράν δυσκολότερη division του ΝΒΑ, και θα πρέπει να παίξει 16 παιχνίδια συνολικά με Rockets, Mavericks, Spurs και Grizzlies. Δυσκολεύομαι να βρω το σενάριο στο οποίο θα πάρει περισσότερες από 4 νίκες σε αυτά.

Με έχεις κάνει ξενύχτη:

Πόσα drive των Evans και Rivers θα καταλήξουν σε ανεξέλεγκτα σουτ προς τη γενική περιφέρεια του καλαθιού χωρίς να βρουν ποτέ στεφάνι. Πόσα παιχνίδια θα παίξει ο Eric Gordon και ποιος θα είναι ο πιο ευφάνταστος τραυματισμός που θα προφασιστεί; Με τον Asik να θωρακίζει το ζωγραφιστό, ο Davis θα είναι ελεύθερος να περιπολεί την weak side σαν ελικόπτερο και να επιστρέφει τόνους σουτ στον αποστολέα τους, μπορεί όμως να κάνει παιχνίδι με 10 blocks;

Το μαντείο του Ball Hog:

Υγιείς θα διεκδικήσουν μια από τις τελευταίες θέσεις που οδηγούν στην postseason, ο Davis θα είναι υποψήφιος MVP και οι Anderson, Evans στη συζήτηση για sixth man of the year. Οι 48-50 νίκες μοιάζουν ρεαλιστικός στόχος, αν και θα σημαίνουν φοβερή καταπόνηση των βασικών, σε βαθμό που να θυμίζει διαχείριση Thibodeau. Το πιθανότερο είναι όμως πως κάποιο βασικό γρανάζι θα σπάσει στην πορεία της σεζόν και θα στείλει τους Pelicans στην ένατη-δέκατη θέση της Δύσης, τόσο κοντά και τόσο μακριά από τον στόχο τους. O Russ Smith θα κερδίσει τη θέση του back-up PG και θα πετύχει ένα τουλάχιστον game winner σε παιχνίδι που θα λείπει ο Holiday.

The following two tabs change content below.

• Bio
• Latest Posts

Giannis Chatsios

Ήταν και για πάντα θα είναι ο πρώτος πρωταθλητής της fantasy league που έφερε τους συντάκτες του Ballhog κοντά, και αυτός είναι ένας τίτλος που κανείς δεν μπορεί να του αφαιρέσει.Όχι τυχαία. Παρακολουθεί live τους περισσότερους αγώνες, διαβάζει τα πάντα γυρω από το ΝΒΑ και το μπάσκετ γενικότερα, μπορεί να περιγράψει τον μηχανισμό του σουτ κάθε παίκτη και θυμάται στατιστικά και πληροφορίες αγώνων περασμένων δεκαετιών, σαν μία σωστή κινητή εγκυκλοπαίδεια του μπάσκετ που είναι. Παλαιότερα τα εξηγούσε στο δικό του blog, τώρα τα εξηγεί στο Ballhog. Τα απαιτητικά ωράρια του ΝΒΑ δεν τον αφήνουν να ασχοληθεί με την Νομική την οποία έχει τελειώσει. Προλαβαίνει όμως να παίζει μπασκετάκι κάθε απόγευμα στα γήπεδα των Αμπελοκήπων,με ένα απαράμιλλο στυλ όπου ο ίδιος πιστεύει ότι μοιάζει στον Ginobili. Δεν μοιάζει, αλλά δεν του το λέμε για να μην τον πληγώσουμε.

Latest posts by Giannis Chatsios (see all)

• Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
• Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
• Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
• Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
• Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019