To μεγάλο μήλο του Prokhorov

Πριν τέσσερα χρόνια ο Mikhail Prokhorov υποσχόταν πρωτάθλημα στο κοινό των Nets. Τώρα φαίνεται να βρίσκεται λίγα βήματα πριν πουλήσει την ομάδα σε άλλον ιδιοκτήτη. Ήθελε όντως να χτίσει ένα ανταγωνιστικό franchise ή διέγνωσε μια χρυσή ευκαιρία στο Brooklyn;

Ιδεολόγος; Καινοτόμος; Φιλόδοξος; Ή απλώς business man; Ο τέταρτος χαρακτηρισμός είναι αυτός που ταιριάζει γάντι στον Mikhail Prokhorov, ιδιοκτήτη των Brooklyn Nets. Ο 49χρονος Ρώσος επιχειρηματίας είναι ο ορισμός της φράσης “όπου φυσάει ο άνεμος” κάτι που το έχει αποδείξει μέσα από τις πράξεις του τόσο στην επιχειρηματική όσο και στην πολιτική του πορεία.

Από μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, ισχυρός άνδρας της Νέας Υόρκης

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ξεκίνησε ως μέλος του σοβιετικού κομμουνιστικού κόμματος (1988-1991), βοήθησε οικονομικά και εξελέγη αρχηγός του κόμματος Right Clause από τον Ιούνιο του 2011 ως τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, όταν και αποχώρησε κατηγορώντας τα μέλη του ως “μαριονέτες του Κρεμλίνου”, ενώ από το 2012 μαζί με την αδερφή του Irina, ίδρυσε το φιλελεύθερο κόμμα, Civil Platform. Μέσω αυτού του κόμματος, μάλιστα, κατέβηκε ως υποψήφιος για την προεδρία της Ρωσίας, καταφέρνοντας να συγκεντρώσει ποσοστό 8%. Άλλωστε θεωρείται ένας από τους πλέον ορκισμένους εχθρούς του Vladimir Putin εντός Ρωσίας. Όλες αυτές οι κινήσεις του Prokhorov καταλήγουν στον ίδιο παρονομαστή: Τις ευκαιρίες. Ο Ρώσος δισεκατομμυριούχος, η περιουσία του οποίου σύμφωνα με το Forbes φτάνει τα 10.7 δις. δολάρια (114^ος πλουσιότερος στον κόσμο και 3^ος στην Ρωσία), ψάχνει πάντα την ευκαιρία να επεκτείνει το δίκτυό του και κυρίως να κάνει θόρυβο.

Η κίνησή του να καταθέσει πρόταση εξαγοράς των – τότε – New Jersey Nets τον Σεπτέμβριο του 2009 όχι απλώς προκάλεσε θόρυβο, αλλά έκανε πολλούς Αμερικανούς να συνειδητοποιήσουν πως έρχονται πολλές αλλαγές στα αθλητικά δρώμενα της χώρας τους (δεν άργησε και δεύτερη εξαγορά ομάδας του NBA, αυτή τη φορά των Sacramento Kings από τον Ινδό Vivek Ranadive). Τον Μάιο του 2010 το NBA ενέκρινε την αγορά των Nets από τον Prokhorov και την εταιρεία του ONEXIM, έναντι ενός συμβολικού ποσού (μόλις 200 εκατομμύρια). O λόγος όμως που η εξαγορά ήταν τόσο χαμηλή ήταν γιατί ο Prokhorov θα έμπαινε ως εγγυητής ενός δανείου ύψους 700 εκατομμυρίων δολαρίων, κόστος το οποίο θα κάλυπτε την κατασκευή της Barclays Arena στο Brooklyn και τη μεταφορά της ομάδας εκεί.

Κοινώς, η προσφορά του Ρώσου ήταν πολύ καλή για να την αρνηθεί το NBA. Το αν κάποια στιγμή ο Prokhorov αποφασίσει να φύγει* είναι μια άλλη ιστορία και φυσικά έχει την δυνατότητα να προκαλέσει πολλές αναταράξεις στο “μεγάλο μήλο” αλλά και στον κόσμο του NBA.

Διάθεση υπάρχει, πρόγραμμα έχουμε;

Η απάντηση είναι ορθή και κοφτή: Όχι. Όπως κάθε καινούριος επιχειρηματίας που σέβεται τον εαυτό του, ο Prokhorov υποσχέθηκε πως οι Nets θα κατακτήσουν τον τίτλο του πρωταθλητή εντός μιας πενταετίας.

Οι κινήσεις του επιτελείου του όμως δεν κόλλησαν μεταξύ τους. Οι πρώτες δύο σεζόν του Prokhorov ήταν καταστροφικές για τους Nets, καθώς τελείωσαν με αρνητικά ρεκόρ (24-58 και 22-44¹⁾η σεζόν 2011-12 ήταν διάρκειας 66 παιχνιδιών εξαιτίας του lock out. αντίστοιχα). Ωστόσο, η τρίτη ήταν δείγμα μεγάλης προόδου. Από τα αρνητικά ρεκόρ, οι Nets μεταμορφώθηκαν σε ομάδα που είχε σχέδιο τόσο εντός, όσο εκτός γηπέδου. Το 49-33 (2οι στην Atlantic, 4^οι στην Ανατολή) μαρτυράει από μόνο του την παραπάνω γραμμή και ας αποκλείστηκαν από τους Bulls στον πρώτο γύρο των play offs, με 4-3.

Η παρουσία των Deron Williams και Joe Johnson στην backcourt της ομάδας δημιούργησε ένα από τα πιο δυναμικά ντουέτα guards στο NBA, ενώ η παρουσία του Brook Lopez στο ζωγραφιστό, συμπλήρωνε ιδανικά τους δύο προαναφερθέντες. Δίπλα σε αυτούς προσθέστε και τους βετεράνους Jerry Stackhouse, Gerald Wallace (όταν ακόμα έπαιζε μπάσκετ) και Kris Humphries (πρώην boy toy της Kim Kardashian) και δεν είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό το γιατί οι Nets σημείωσαν αυτή την πρόοδο. Τα πάντα, λοιπόν, έδειχναν προς στιγμήν να μπαίνουν στον σωστό δρόμο για το Brooklyn, μέχρι που ο Prokhorov και ο Billy King (general manager) επέλεξαν να γίνουν οι Roman Abramovich του NBA.

Screw the cap

O Prokhorov μπήκε στη σεζόν ’13-’14 σκεπτόμενος ένα πράγμα: τον τίτλο. Έτσι King και Jason Kidd, ο οποίος αντικατέστησε τον P.J. Carlesimo (υπηρεσιακός, είχε αντικαταστήσει τον Avery Johnson την προηγούμενη χρονιά) στη θέση του head coach, συνεργάστηκαν και κατέληξαν στο να φέρουν στο Brooklyn τους Kevin Garnett, Paul Pierce και Jason Terry, εκτοξεύοντας το pay roll της ομάδας στα $101,263,102, την στιγμή που το salary cap του NBA είχε τεθεί στα 58,6 εκατομμύρια.

Αποτέλεσμα αυτού του pay roll ήταν να δημιουργηθεί το μεγαλύτερο ποσό φόρου πολυτελείας που θα πλήρωνε ποτέ ομάδα του NBA, καθώς το ποσό αυτό θα ξεπερνούσε τα 90 εκατομμύρια (90,5 για την ακρίβεια). Μαζί με αυτό, πολύ γρήγορα οι Nets και ο Prokhorov θα καταλάβαιναν πως τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία. Η ομάδα του Brooklyn έφτασε μεν μέχρι τον δεύτερο γύρο των play offs, όμως σε κανένα σημείο τόσο της regular season όσο και της post season δεν έπειθε πως μπορεί να κάνει το μπαμ.

Το matchup με τους Miami Heat στα ημιτελικά της Ανατολής κατέδειξε πλήρως τις αδυναμίες της ομάδας του Kidd, με τον Prokhorov να προβαίνει τελικά στην απόλυσή του και την πρόσληψη του Lionel Hollins στο πόστο του head coach.

Σωστή κίνηση ή πισωγύρισμα;

Καθώς έχουμε μπει για τα καλά πια στη νέα σεζόν του NBA, οι Nets φαίνεται – στα χαρτιά τουλάχιστον – να έχουν χειρότερη ομάδα σε σχέση με πέρυσι. Ωστόσο, το εχέγγυο στον πάγκο είναι πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν. Ο Lionel Hollins, στον οποίο ο Prokhorov εμπιστεύθηκε τα κλειδιά της ομάδας εντός των τεσσάρων γραμμών, εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους προπονητές στο NBA τα τελευταία 10 χρόνια, όπως μαρτυράει και ο παρακάτω πίνακας:

Λάτρης της άμυνας και του ορθολογικού μπάσκετ φαίνεται πως ταιριάζει γάντι στην Ανατολή. Είναι όμως η απάντηση των Nets για το παραπάνω βήμα; Με το περσινό υλικό η απάντηση θα ήταν “ναι”. Σε προσωπικό επίπεδο τουλάχιστον. Επιπλέον, είναι για κάποιον προπονητή όπως ο Hollins ιδανικό το να δουλεύει σε ένα περιβάλλον που ο ιδιοκτήτης του έχει αποδείξει πως δεν έχει πρόβλημα να αλλάζει προπονητές σαν τα πουκάμισα; Αν ο Hollins μπορέσει να μπει στα playoffs, η χρονιά θα είναι άκρως πετυχημένη ακόμα και σε αυτή την Ανατολή. Το αν θα την θεωρήσει επιτυχημένη ο Prokhorov μάλλον εξαρτάται από όποιο πλευρό ξυπνήσει εκείνη τη μέρα που θα πρέπει να πάρει αποφάσεις.

Το “σωστή κίνηση ή πισωγύρισμα” λοιπόν δεν έγκειται τόσο στην ικανότητα του Hollins και στο πως θα εξελιχθεί η τρέχουσα σεζόν, όσο στο πως θα αποκρυπτογραφηθεί και αποτιμηθεί στο μυαλό του Ρώσου επιχειρηματία.

*Μετά το ’14-’15 τι;

Και φτάσαμε στη σεζόν της υλοποίησης των υποσχέσεων. Υλοποίησης, στα χαρτιά τουλάχιστον. Όπως αναφέρθηκε μερικές γραμμές πιο πάνω, o Prokhorov υποσχέθηκε πρωτάθλημα στους οπαδούς των Nets εντός πενταετίας. Η πενταετία συμπληρώνεται φέτος και το πρωτάθλημα όχι μόνο δεν φαίνεται να είναι κοντά, αλλά δεν δείχνει να είναι πιθανότητα ούτε μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια. Παράλληλα με την αποτυχία εκπλήρωσης της υπόσχεσης, φαίνεται πολύ βολικό το γεγονός ότι ο ίδιος έκανε γνωστό το ότι υπάρχει ενδιαφέρον για την εξαγορά των Nets.

Σύμφωνα με την πλευρά του μεγαλομετόχου του Brooklyn, η αξία του franchise ανέρχεται στα 1.1 δις δολάρια ενώ το Barclays Center στα 1,2. Κοινώς, ο Prokhorov ψάχνει ένα ποσό κοντά στα 2,3 δις προκειμένου να πουλήσει το 80% των μετοχών που έχει στην κατοχή του. Και πριν σκεφτεί κανείς πως το ποσό είναι υπέρογκο, καλό θα είναι να θυμηθεί την πρόσφατη εξαγορά των Clippers από τον Steve Ballmer έναντι 2 δις. Μην φανεί σε κανέναν περίεργο λοιπόν, αν οι Nets πουληθούν για αρκετά πάνω από 2 δις σε κάποιον, ειδικά από την στιγμή που υπάρχει στη μέση ένα καινούριο γήπεδο που βρίσκεται στη Νέα Υόρκη.

Όσον αφορά τον Prokhorov πάντως, το τέλος της φετινής σεζόν θα αποδείξει στον κόσμο το γιατί θέλησε να μπει στον κόσμο του NBA. Για να αποδείξει πως ένας Ρώσος μπορεί να σταθεί στο Αμερικάνικο status και να ανταγωνιστεί σε επαγγελματικό επίπεδο ή απλώς για να αγοράσει κάτι με – θεωρητικά – ψίχουλα και να το μοσχοπουλήσει σε κάποιον άλλον; Προσωπικά, τάσσομαι με τη δεύτερη άποψη.

The following two tabs change content below.

• Bio
• Latest Posts

Gus Chr

Κώστα το λένε το παιδί, αλλά γυρνάει σπανίως όταν τον αποκαλούν με το κανονικό του όνομα. Φανατικός του twitter, λάτρης των guards και, όσο και αν δεν το παραδέχεται, κυρίως αυτών που ανήκουν στην κατηγορία “Vernon Maxwell”. Θα ήθελε να έχει διαρκείας στο Anfield, αλλά αφού δεν του έκατσε, έπιασε στασίδι στο Ball Hog. Εδώ θα τον βρείτε στην regular αρθρογραφία, λόγω του ένοχου παρελθόντος του με την αθλητική δημοσιογραφία. Σταμάτησε να αρθρογραφεί στο Hog τον Ιούνη του 2019.

Latest posts by Gus Chr (see all)

• Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
• Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
• Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
• Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
• Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019