Οι Bulls δείχνουν να βρίσκουν τα πατήματά τους. Αν συνεχίσουν έτσι, μπορούν να αποδειχθούν οι ρυθμιστές της Ανατολής.
Το Σικάγο είναι γνωστό ως “πόλη των ανέμων”. Όχι για τους ανέμους της όμως, καθώς δεν είναι καν μέσα στις πιο ανεμώδεις πόλεις των ΗΠΑ. Οι εκδοχές είναι πολλές. Πολιτική, εκθέσεις, κόντρα με το Σινσινάτι, διαλέξτε και πάρτε. Οι Bulls φαίνεται μέχρι στιγμής πως στηρίζονται στην πολιτική. Μια συντηρητική πολιτική εντός παρκέ, άλλοτε από επιλογή, άλλοτε γιατί τα φέρνουν έτσι οι καταστάσεις. Αν μη τι άλλο, τα ως τώρα δείγματα είναι κάτι παραπάνω από θετικά.
Τα φώτα φυσικά πέφτουν πάνω στον Derrick Rose, ο οποίος όσο περνάει ο καιρός υπενθυμίζει το ποιος είναι. Κυρίως στον εαυτό του. Ήδη ο 26χρονος point guard έχει αγωνιστεί για έντεκα συνεχόμενα παιχνίδια (έχασε το χθεσινό με Νέα Υόρκη και δεν θα ταξιδέψει ούτε στο Μέμφις, λόγω ίωσης όμως) και δείχνει πως πατάει γερά στα γόνατά του (φτου φτου το παιδί). Τα 27,4 λεπτά συμμετοχής μ.ο. καταδεικνύουν την, από επιλογή, πολιτική της συντήρησης. Ωστόσο, το ζητούμενο για τους Bulls είναι να φύγουν τα φώτα από τον Rose και να επικεντρωθούν στην ομαδική προσπάθεια.
Φαινομενική ισορροπία
Πέρυσι το δυνατό σημείο των “ταύρων” ήταν η άμυνα. Συγκεκριμένα, το μεγαλύτερο όπλο τους, καθώς μιλάμε για την περσινή καλύτερη άμυνα του NBA. Το πρόβλημα των Bulls βρισκόταν στην επίθεση, αφού με μόλις 93.7 πόντους μ.ο. ήταν η χειρότερη στη λίγκα. Φέτος ο Thibodeau έχει ρίξει το βάρος στην επίθεση, με τους Bulls να ξεπερνούν τους 100 πόντους (102.1 για την ακρίβεια). Θυσία για την καλύτερη επιθετική συγκομιδή; Η άμυνα, καθώς δέχονται 98.5 πόντους ανά παιχνίδι. Η επίθεσή τους είναι η 13η στο NBA ενώ η άμυνά τους η 12η.
Παρά το γεγονός ότι οι επιδόσεις τους στο αμυντικό και επιθετικό κομμάτι δεν βρίσκονται στο top-10, είναι πρώτοι στην Central και τέταρτοι στην Ανατολή, κυρίως απόρροια του μέτριου ξεκινήματος των Cavaliers. Οι Bulls μέχρι τώρα παρουσιάζουν διαφορετικά πρόσωπα εντός των τεσσάρων γραμμών. Για παράδειγμα, όταν βρίσκεται ο Rose στο παρκέ, η άμυνά τους δεν είναι τόσο δυνατή σε σχέση με αυτό που πραγματικά μπορούν να αποδώσουν. Ωστόσο, η “αμυντική χαλάρωση” εξισσοροπείται με την επίθεση.
Παράλληλα, ο Thibodeau παίρνει άριστα μέχρι τώρα στην διαχείριση του ρόστερ του.
What about the bench?
Αυτό που φαίνεται μέχρι στιγμής είναι ότι ο Thibodeau δεν εμπιστεύεται τον πάγκο του. Δεν είναι λίγα τα άρθρα μάλιστα που έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού που κατακρίνουν τον 56χρονο head coach για τη μη χρησιμοποίηση των αναπληρωματικών. Πράγματι, αν δει κανείς τα στατιστικά*, θα παρατηρήσει ακριβώς αυτό.
Σε 24 παιχνίδια, ο πάγκος των Bulls αγωνίζεται κατά 15,5 λεπτά φέτος (29οι στο ΝΒΑ) και οι μ.ο. του είναι: 28,3 πόντοι (24οι), 12,5 rebounds (25οι), 6,3 assists (21οι), 1,9 κλεψίματα (27οι), 1,6 τάπες (19οι) και 5 λάθη (19οι). Αυτό που είναι λίγο πιο ενθαρρυντικό είναι το ποσοστό που σουτάρουν οι παίχτες τους πάγκου, το οποίο φτάνει το 44% (15οι). Ειρήσθω εν παρόδω, κορυφαίος πάγκος στο NBA τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι αυτός του Milwaukee, καθώς βρίσκεται ψηλά σχεδόν σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες.
Ο καλύτερος τρόπος όμως για να πει κανείς ψέματα, είναι οι αριθμοί. Τα 15,5 λεπτά μ.ο. που αγωνίζονται οι αναπληρωματικοί των Bulls προέρχονται από τις περιορισμένες συμμετοχές των Snell, Bairstow, Mohammed, Moore, McDermott (τέλος η σεζόν για τον rookie) και λιγότερο των Brooks (αγωνίζεται για 18,7 λεπτά μ.ο., και όσο ο Rose αισθάνεται καλύτερα, τόσο θα μειώνεται η συμμετοχή του, ή θα περνάει και χρόνο στο 2) και Mirotic (τα σχεδόν 18 λεπτά που αγωνίζεται ο Μαυροβούνιος είναι αρκετά για rookie).
Kατά τα άλλα έχουμε και λέμε: Gibson 30,7 λεπτά και Hinrich 27,8. Κοινώς, η κριτική που δέχεται ο Thibodeau βάσει των αριθμών είναι εντελώς πλασματική.
Αν…
Όπως είχε γραφτεί και στο preview των Bulls, το project τους διακατέχεται από πολλά “αν”. Αν ο Rose μείνει υγιής (το ίδιο εσχάτως αρχίζει να ισχύει και για τον Noah), αν ο Butler συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό, αν ο Mirotic μπορεί να αποδειχθεί ένας υπερπολύτιμος rookie στα χέρια του προπονητή του, αν, αν, αν… Αν. λοιπόν. όλα αυτά πάνε όπως τα έχει σχεδιάσει ο Thibodeau, τότε οι Bulls θα φτάσουν μακριά και μπορεί να αποδειχθούν ως ρυθμιστές σε μια, κατά γενική ομολογία, πολύ πιο ισχυρή του αναμενόμενου Ανατολή, σε επίπεδο top 6 ομάδων, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Οι Bulls, αυτή τη στιγμή, ίσως αποτελούν την τρίτη καλύτερα δεμένη ομάδα στο NBA πίσω από τους Grizzlies και τους Spurs. Ναι μεν έχουν στην κατοχή τους έναν franchise player παγκόσμιου βεληνεκούς (Rose), ο οποίος όμως αγωνιστικά δεν φτάνει στα όριά του (και καλά κάνει). Οι μ.ο. του δεν είναι αυτοί που τον είχαμε συνηθίσει πριν από μερικά χρόνια, αυτό όμως είναι κάτι το οποίο βγαίνει (και) για καλό στους Bulls.
Είναι δεδομένο πως οι Bulls βρίσκονται μπροστά σε μια χρονιά – πρόκληση για το franchise τους. Δεν είναι απαραίτητο να χαρακτηριστεί make or break χρονιά, αλλά με τους πάντες υγιείς είναι σε θέση να κάνουν την υπέρβαση. Τα πάντα εξαρτώνται από τα γόνατα του Rose και από τις – δεδομένες – διαχειριστικές ικανότητες του Thibodeau. Όχι από τα στατιστικά στοιχεία.
- Τα στατιστικά είναι προϊόν της σελίδας hoopsstats.com
Gus Chr
Latest posts by Gus Chr (see all)
- Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
- Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
- Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
- Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
- Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019
