Το TheBallHog.Net μέσω του αρθρογράφου του Νίκου Ραδικόπουλου, κάνει μία, όσο το δυνατόν αναλυτικότερη, παρουσίαση των εννοιών και του πλαισίου που καθορίζουν το ΝΒΑ και τα οικονομικά αυτού, προσπαθώντας παράλληλα να αποφύγει να κουράσει με τις πάμπολλες λεπτομέρειες και ιδιαιτερότητες του νομικού πλαισίου που το καθορίζει.
Η ανάλυση αυτή θα παρουσιάζεται σε μέρη.
Rookie Contracts – Μέρος 2o
Έχοντας εξετάσει σε προηγούμενα άρθρα τις έννοιες του salary cap και του luxury tax, έννοιες θεμελιώδεις για την κατανόηση των οικονομικών του ΝΒΑ, πριν προχωρήσουμε σε πιο ειδικά θέματα, απαραίτητη κρίνεται μια παρουσίαση των συμβολαίων των παικτών στο ΝΒΑ, μιας και αυτά με τη σειρά τους, παρουσιάζουν μια πολυπλοκότητα και αρκετές ιδιαιτερότητες ως προς τα είδη αυτών, αλλά αποτελούν και τη βάση καθορισμού εκ των σημαντικότερων οικονομικών θεμάτων που αφορούν τον «μαγικό» αυτό μπασκετικό κόσμο.
Και πάλι όμως, τα είδη των συμβολαίων, και ο όγκος των λεπτομερειών που καθορίζουν το κάθε είδος αυτού, δεν επιτρέπουν την παρουσίαση και ανάλυσή τους σε ένα και μόνο άρθρο. Συνεπώς και αυτή η παρουσίαση θα πρέπει να γίνει σε μέρη. Για αρχή δεν θα μπορούσε να παρουσιαστεί κάτι διαφορετικό από τα πρώτα συμβόλαια κάθε παίκτη στο ΝΒΑ: τα rookie contracts.
Στο αμέσως προηγούμενο Moneyball αναλύθηκε το τι ισχύει με τα rookies συμβόλαια των παικτών που επιλέγονται στον πρώτου γύρο του draft. Στο παρόν άρθρο, αναλύονται τα καθέκαστα των παικτών που επιλέγονται στο δεύτερο γύρο του draft, καθώς και λοιπές λεπτομέρειες των rookie contracts που χρίζουν ιδιαίτερης αναφοράς και επεξήγησης.
Picks Δεύτερου Γύρου (Second Round Picks)
Σε αντίθεση με τους παίκτες που επιλέγονται στον πρώτο γύρο, οι παίκτες που επιλέγονται στον δεύτερο γύρο, δεν υπόκεινται σε κάποιον οικονομικό περιορισμό ως προς το συμβόλαιο που θα υπογράψουν. Μπορούν, συνεπώς, να υπογράψουν από συμβόλαιο ελάχιστων απολαβών, ως αντίστοιχο μέγιστων απολαβών. Αν, και όπως είναι εύκολα κατανοητό, σπάνια παίκτες που η αξία τους έχει αξιολογηθεί ως χαμηλή, ώστε να επιλεχθούν στον δεύτερο γύρο ενός draft, να μην έχουν λογιστεί δηλαδή σαν κάποιο από τα 30 καλύτερα ταλέντα μεταξύ της ηλικίας 19 και 22 εξ όσων δήλωσαν συμμετοχή στο draft, διεκδικούν, πόσο δε λαμβάνουν, συμβόλαιο πολύ μεγαλύτερο του minimum.
Επιπρόσθετα, και πάλι σε αντίθεση με τα picks του πρώτου γύρου, για τις επιλογές παιχτών του δεύτερου γύρου, οι ομάδες που είναι πάνω από το όριο του salary δεν δικαιούνται να λάβουν εξαίρεση για να τους υπογράψουν (το rookie exception που αναφέρθηκε άνωθεν), αλλά αντίθετα θα πρέπει να διαθέτουν τον αντίστοιχο χώρο salary για να το πράξουν ή κάποια από τις υπόλοιπες περιπτώσεις salary exceptions1)οι οποίες, επειδή είναι αρκετές και ιδιαίτερα σημαντικές θα εξεταστούν αναλυτικά σε επόμενο σχετικό άρθρο της στήλης, συνηθέστερα την εξαίρεση για το minimum salary. Επειδή όμως η Minimum Salary Exception επιτρέπει την υπογραφή συμβολαίου με μέγιστη χρονική διάρκεια τα δύο χρόνια, συνήθως οι ομάδες που δεν έχουν το χώρο salary, χρησιμοποιούν και μέρος της Mid-Level Exception που μπορεί να διαθέτουν, ώστε να υπογράψουν τον παίκτη για τρία χρόνια, αποκτώντας ταυτόχρονα και τα Birds rights αυτού στη λήξη του συμβολαίου του2)εμπίπτουν στις έννοιες που θα αναλυθούν στο επόμενο άρθρο. Συνεπώς, ενώ τα συμβόλαια των rookies που επιλέχθηκαν στον δεύτερο γύρο του draft δεν υπόκεινται, θεωρητικά, πέρα από οικονομικό, ούτε σε χρονικό περιορισμό, μέσω των ειδικών διατάξεων που τους αφορούν, και δεν έχουν να κάνουν με διατάξεις που αφορούν rookie contracts, αλλά τα προαναφερθέντα ειδικά salary exceptions, η χρονική διάρκεια των συμβολαίων τους δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη των τεσσάρων ετών.
Η μόνη εξασφάλιση που παρέχεται από την λίγκα προς τους παίκτες δεύτερου γύρου είναι ένα συμβόλαιο με minimum αποδοχές διάρκειας μόλις ενός έτους που η ομάδα που τους διαλέγει είναι υποχρεωμένη να τους προσφέρει.
Οι παίχτες που επιλέγονται στον 2ο γύρο και δεν υπογράφονται από τις ομάδες τους, σε αντίθεση με το τι συμβαίνει με τα picks του πρώτου γύρου, όπως αναλύθηκε ανωτέρω, δεν υπολογίζονται με οποιονδήποτε τρόπο στο salary των ομάδων και δεν ισχύει η δέσμευση μέρους του salary (cap hold). Για το λόγο αυτό και είναι συχνό το φαινόμενο της επιδίωξης ανταλλαγής μεταξύ των ομάδων picks στην αρχή του 2ου γύρου, με picks στα τέλη του πρώτου, μιας και μπορεί να μην φαίνεται τεράστια η διαφορά επιλογής ενός παίκτη στο #29 ή στο #31 με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια, αλλά η ίδια διαφορά έχει ιδιαίτερα σημαντική σηασία με οικονομικά κριτήρια. Και με αυτό υπόψη, τα picks στα τέλη του πρώτου γύρου, έχουν μικρότερη συνολική αξία, καθώς δεσμεύουν για τουλάχιστον δύο χρόνια χώρο στο salary της ομάδας, ενώ η αξία των παικτών που συνήθως επιλέγονται σε αυτά τα νούμερα, σπάνια έχουν αξία, που να δικαιολογεί αυτή ακριβώς την οικονομική και χρονική δέσμευση. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Travis Knight, ο οποίος είχε επιλεγεί στο #29 του draft του 1996, από τους Chicago Bulls, οι οποίοι όπως αρνήθηκαν να του δώσουν το εγγυημένο τριετές συμβόλαιο που προβλεπόταν από την τότε σε ισχύ CBA, αρνούμενοι με αυτήν τους την κίνηση και τα δικαιώματα του παίχτη συνολικά, ο οποίος τελικά κατέληξε στους L.A. Lakers με minimum συμβόλαιο.
Ένα ακόμα πλεονέκτημα των picks δεύτερου γύρου, σαν συνολική αξία, είναι πως αυτά μπορούν να ανταλλαχθούν με μεγαλύτερη ευκολία, μιας και η βάση υπολογισμού τους σε δολάρια3)για κάθε trade στο ΝΒΑ πρέπει να πληρούνται κάποια κριτήρια ως προς την χρηματική αξία που ανταλλάσσεται –επίσης αναλυτική παρουσίαση σε μελλοντικό Moneyball είναι πάντοτε μηδενική.
Ο Κανόνας του Ενός Χρόνου
Στην ακραία περίπτωση που παίκτης πρώτου ή δεύτερου γύρου δεν συμφωνεί με την ομάδα ως προς την υπογραφή συμβολαίου, υπάρχει ένας και μόνο τρόπος για να πάρει τα δικαιώματα του (draft rights) από την ομάδα που τον επέλεξε, ο επονομαζόμενος και “κανόνας του ενός έτους”. Βάση αυτού, κάθε παίχτης υποχρεούται να υπογράψει συμβόλαιο με την ομάδα που τον επέλεξε στο draft, η οποία διατηρεί τα δικαιώματα του παίχτη (draft rights) ακόμα και σε περίπτωση μη υπογραφής συμβολαίου μαζί της, αλλά με άλλη εκτός ΝΒΑ ομάδας, πλην της περίπτωσης που για ένα χρόνο δεν υπογράψει συμβόλαιο και δεν παίξει basket σε καμία (παγκοσμίως αναγνωρισμένη ως) επαγγελματική ομάδα. Σε αυτήν την περίπτωση ο παίκτης, αν είναι κάτω των 22 ετών, μπορεί να ξαναδηλώσει συμμετοχή στο draft, ενώ αν έχει μεγαλύτερη ηλικία από αυτό το όριο, τότε μπορεί να διαπραγματευτεί και να υπογράψει απευθείας με όποια ομάδα του ΝΒΑ επιθυμεί ως free agent. Να σημειωθεί πάντως, πως ο συγκεκριμένος κανόνας δεν έχει εφαρμοστεί από κανέναν παίκτη ως σήμερα.
Η περίπτωση McDaniels
Άξια αναφοράς σε αυτό το σημείο είναι η στάση του K.J. McDaniels, και του manager του, Mark Bartelstein, το καλοκαίρι του 2014, ως προς την υπογραφή συμβολαίου του με τους Philadelphia 76ers. Συγκεκριμένα, ο McDaniels επιλέχθηκε στο #32 του draft από τους Sixers, οι οποίοι αμέσως του πρόσφεραν συμβόλαιο τεσσάρων χρόνων, με τα δύο πρώτα έτη του συμβολαίου να είναι πλήρως εγγυημένα, με μισθό λίγο μεγαλύτερο από το minimum, και τα άλλα δύο πλήρως μη εγγυημένα με μισθό το minimum. Ήταν ένα συμβόλαιο της ίδιας λογικής που συνηθίζει να προσφέρει ο GM της ομάδας, Sam Hinkie, σε κάθε παίκτη που θέλει να εκτιμήσει το ταλέντο του, κατά τη διάρκεια του μακρού rebuilding που κάνουν οι Sixers, και το ακριβές αντίστοιχο με εκείνα που είχαν προσφέρει το ίδιο καλοκαίρι στους Hollis Thompson, Elliot Williams, Jarvis Varnado, Brandon Davies και Casper Ware.
O ΜcDaniels όμως αρνήθηκε να δεσμευτεί στο project των Sixers, και πιστεύοντας ιδιαίτερα στις ικανότητές του, επέλεξε να υπογράψει το minimum συμβόλαιο που προσφέρεται σε κάθε rookie δεύτερου γύρου, διάρκειας μόλις ενός έτους.
Με αυτήν του την κίνηση ο McDaniels ενδεχομένως να αλλάξει συνολικά τον τρόπο που οι παίκτες πoυ επιλέγονται στον δεύτερο γύρο του draft αντιμετωπίζουν τα προσφερόμενα συμβόλαια των ομάδων. H συνηθέστερη πρακτική των παικτών δεύτερου γύρου ήταν να εξασφαλίσουν ένα συμβόλαιο με όσο το δυνατόν περισσότερο εγγυημένα χρήματα, χρήματα έτσι κι αλλιώς πολλά για την ηλικία και την πρότερη οικονομική τους κατάσταση. Τα χρήματα αυτά, σε συνδυασμό και με την ευκαιρία να αποδείξουν το ταλέντο τους στον κόσμο του ΝΒΑ, ήταν αρκετά ώστε να μην κάνουν ιδιαίτερες διαπραγματεύσεις. Η πίστη του McDaniels στις δυνατότητες του τον έκαναν να διεκδικήσει περισσότερα, ρισκάροντας ένα σημαντικό τραυματισμό που ενδεχόμενα θα αποτελούσε τεράστιο τροχοπέδη σε αυτήν του την προσπάθεια. Και με αυτήν του η κίνηση μπορεί να αλλάξει κατά πολύ στο μέλλον την προσέγγιση αρκετών παικτών δεύτερου γύρου, ως προς τα αρχικά τους συμβόλαια, εξ ου και η ειδική αναφορά στο παρόν άρθρο. Αξιοσημείωτη είναι η σχετική διεθνή αρθρογραφία και ενδεικτικά παρατίθενται οι απόψεις του ανθρώπου που πρωτοδημοσιοποίησε την είδηση, του Wojnarowski, αλλά και της αδυναμίας της στήλης, Zach Lowe.
Eurostash
Για το Eurostash, έγραψε αναλυτικά ένα καταπληκτικό άρθρο – αρχείο ο Πέτρος Καούνης, αλλά το αντικείμενο του άρθρου επιβάλει μία αναφορά και εδώ. Το Eurostash, δεν είναι επίσημος όρος, αλλά ο όρος που έχει επικρατήσει και χρησιμοποιείται για τους παίκτες που κάποια ομάδα του ΝΒΑ επέλεξε στο draft, αλλά σκοπό είχε να αφήσει να αναπτυχθούν περεταίρω, συνηθέστερα στην Ευρώπη. Εξ ου και ο όρος. Πολλές φορές βέβαια, αυτό μπορεί να συμβεί γιατί η ομάδα του ΝΒΑ που τους επέλεξε έχει ήδη roster 15 παικτών και δεν χωράει επιπρόσθετο παίκτη ή γιατί δεν θέλει να επιβαρύνει επιπρόσθετα το salary cap της, προτιμώντας έναν φτηνότερο free agent.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η ομάδα που επιλέγει τον παίκτη που παραμένει στην Ευρώπη, διατηρεί τα δικαιώματα αυτού, αλλά δεν τον πληρώνει. Ο παίκτης, πληρώνεται από την ευρωπαϊκή ομάδα, με την οποία έχει συμβόλαιο. Σε περίπτωση που περάσει στο ΝΒΑ, υπογράφει με την ομάδα που τον έχει επιλέξει στο draft. Αν η επιλογή του είχε γίνει στον 1ο γύρο, τότε υπογράφει το συμβόλαιο που αναλογεί στη θέση επιλογής του, ενώ αν είναι επιλογή 2ου γύρου, τότε υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης.
Πρόσφατες περιπτώσεις “Eurostash” αποτέλεσαν οι Mike Muscala, Lucas Noguiera και Pierre Jackson. Απαραίτητη διευκρίνιση είναι πως “Eurostash” παίχτες είναι εκείνοι που επιλέγονται στο draft και μετά πηγαίνουν σε μία ευρωπαϊκή ομάδα και όχι διεθνείς παίχτες που δεσμεύονταν ήδη με συμβόλαιο όταν δήλωσαν συμμετοχή στο draft. Σχετική τέτοια περίπτωση ήταν ο Splitter, που δήλωσε συμμετοχή στο draft, επιλέχθηκε στο #28 του draft του 2007 από τους San Antonio Spurs, αλλά μεταπήδησε στο ΝΒΑ τρία χρόνια αργότερα.
Κανόνας Τριών Χρόνων
Μιας και έγινε αναφορά στον Splitter, καλό είναι να παρατεθεί ένας ακόμα κανόνας που αφορά τα συμβόλαια των rookies. Ο κανόνας αυτός αφορά το σύνολο των παικτών, αλλά συνηθέστερα έχει εφαρμογή για τους διεθνείς παίχτες, και είναι ο αποκαλούμενος “κανόνας των τριών ετών”. Σύμφωνα με αυτόν, αν ένας παίχτης που έχει επιλεγεί στον πρώτο γύρο του draft δεν υπογράψει συμβόλαιο μέσα στα τρία πρώτα χρόνια μετά την επιλογή του με την ομάδα που τον επέλεξε, τότε για αυτόν δεν ισχύουν οι περιορισμοί των συμβολαίων της rookie scale.
Χαρακτηριστικά αντίστοιχα παραδείγματα είναι οι Pekovic και, όπως αναφέρθηκε και εισαγωγικά, ο Splitter, οι οποίοι έπαιξαν στην Ευρώπη για τουλάχιστον τρία χρόνια αφού είχαν επιλεγεί στο draft, με αποτέλεσμα τα αρχικά τους συμβόλαια στο ΝΒΑ να μην περιορίζονται από την rookie scale. Τα συμβόλαια αυτής της κατηγορίας, που υπογράφονται δηλαδή τρία και πλέον χρόνια μετά την επιλογή ενός παίκτη στο draft, υπόκεινται στον περιορισμό να έχουν τουλάχιστον τριετή διάρκεια και για τον πρώτο χρόνο τους να είναι μεγαλύτερα από το 120% της αντίστοιχης χρονιάς του σε ισχύ rookie scale.
Αξίζει να αναφερθεί στο σημείο αυτό και η περίπτωση του Rubio, o οποίος πιέστηκε έντονα από τους Timberwolves για να μεταπηδήσει στο ΝΒΑ τον 3ο χρόνο μετά από την επιλογή του στο draft, ακριβώς για να εμπίπτει στον κανόνα τριών χρόνων για τους rookies, και ενώ αρχικά είχε συμφωνηθεί πως στην Ευρώπη θα παραμείνει για τρία χρόνια, και όχι δύο.
Κατακλείδα κάθε άρθρου της συγκεκριμένης στήλης, δεν θα μπορούσε να μην είναι η αναφορά στα sites που αποτελούν εδώ και χρόνια τις εγκυκλοπαίδειες, δικές μας, αλλά και παγκοσμίως, γύρω από τα θέματα κυρίως salary του ΝΒΑ, αλλά και regulation αυτού γενικότερα, έχοντας μάλιστα, αρκετές φορές διορθώσει το ίδιο το ΝΒΑ, γύρω από ζητήματα που αφορούν τη CBA και τα συμβόλαια παικτών. Πρώτο και παλαιότερο είναι το NBA Salary Cap FAQ του Larry Coon και στο ίδιο επίπεδο ακολουθεί το ShamSports, του Βρετανού (και όμως!) Mark Deeks, που πρόσφατα εκθειάστηκε κι από τον Zach Lowe. Επιπρόσθετα, πηγές αναλύσεων, αλλά και παραδειγμάτων για κάθε άρθρο της στήλης, αποτελούν τα RealGM, Basketball–Reference, Basketball Insiders και Spotrac. Τέλος, ειδική αναφοράς χρίζει το StoryTellerContracts που ήταν πηγή πληροφοριών και ενημέρωσης για χρόνια, αλλά σταμάτησε τη λειτουργία του το 2013.
Για οποιεσδήποτε απορίες ή λεπτομέρειες θεωρείτε πως δεν καλύφθηκαν επαρκώς στο παρόν άρθρο, μπορείτε να μας ρωτήσετε στα comments, να μας στείλετε mail στο theballhogsite@gmail.com, στο twitter account μας ή στη σελίδα μας στο facebook.
Αν έχετε χρόνο, διάθεση και υπομονή, μπορείτε να λύσετε τις απορίες σας επισκεπτόμενοι τα προαναφερθέντα sites, όπου δεν υπάρχει η παραμικρή λεπτομέρεια σε θέματα CBA και salary που να μένει αναπάντητη. Αυτά άλλωστε αποτέλεσαν και τις κύριες πηγές συγγραφής του παρόντος άρθρου.
Όπως αναφέρεται και εισαγωγικά, η ανάλυση του σε θέματα NBA Regulation και CBA δεν τελειώνει με το παρόν άρθρο, οπότε αν βρίσκετε κι εσείς ιδιαίτερο ενδιαφέρον στον κόσμο των νομικών και οικονομικών θεμάτων που βρίσκονται πίσω από το παιχνίδι και καθορίζουν στην πράξη το πλαίσιο διεξαγωγής του, μείνετε συντονισμένοι!
Nicolas Radicopoulos
Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)
- Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
- Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
- BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
- Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
- Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019
| ↑1 | οι οποίες, επειδή είναι αρκετές και ιδιαίτερα σημαντικές θα εξεταστούν αναλυτικά σε επόμενο σχετικό άρθρο της στήλης |
|---|---|
| ↑2 | εμπίπτουν στις έννοιες που θα αναλυθούν στο επόμενο άρθρο |
| ↑3 | για κάθε trade στο ΝΒΑ πρέπει να πληρούνται κάποια κριτήρια ως προς την χρηματική αξία που ανταλλάσσεται –επίσης αναλυτική παρουσίαση σε μελλοντικό Moneyball |
