Ο Rondo στους Mavericks
Το σημαντικότερο νέο της εβδομάδας που πέρασε, ήταν αναμφίβολα το trade που έστειλε τον Rajon Rondo στο Dallas, έναν από τους ελάχιστους προορισμούς που δεν είχαν πολυσυζητηθεί για τον, πρώην πλέον, PG των Celtics. Μετά από μια διετία τραυματισμών, γκρίνιας και αγωνιστικής αδιαφορίας, ο Rondo βρίσκεται και πάλι σε μια ομάδα που έχει στόχους, περιτριγυρισμένος από ταλαντούχους συμπαίκτες, το ταλέντο των οποίων θα προσπαθήσει να μεγιστοποιήσει. Παράλληλα, θα βρίσκεται υπό τις οδηγίες ενός έμπειρου προπονητή, με έφεση στο να αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο ιδιαίτερους παίκτες, κρύβοντας τις αδυναμίες τους και προβάλλοντας τα πλεονεκτήματά τους. Το καλύτερο από όλα; Θα δούμε και πάλι τον playoff-Rondo. Λίγοι παίκτες έχουν τη δυνατότητα να ανεβάζουν με τόσο εμφατικό τρόπο, σα να λειτουργούν με διακόπτη, την απόδοσή τους στα playoffs. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα παιχνίδια που έπαιζε σαν ηγέτης των Celtics στα playoffs του 2012, πηγαίνοντας βήμα βήμα με τον LeBron James, και με την αυτοπεποίθηση του να ξεχειλίζει, στις τελευταίες παραστάσεις της μεγάλης ομάδας των Celtics; Ή τα playoffs του 2009, όπου σε 14 παιχνίδια είχε μέσο όρο κοντά στο triple double (16,9 πόντοι, 9,7 rebounds, 9,8 assists, 2,5 κλεψίματα); Ο Cuban τον έφερε με το βλέμμα στο Larry O’ Brien trophy, και ο Rondo επί μια πενταετία αποδείκνυε τα cojones του στα playoffs.
Παράλληλα, είναι και η δικαίωση του Dirk για την κίνησή του να δεχτεί συμβόλαιο με σημαντικά μειωμένες αποδοχές, σε αναζήτηση ενός ακόμα τίτλου, μετά από μια μάλλον ανώφελη διετία σε ομάδες φτιαγμένες με μπαλώματα. Πλέον μπορεί να είναι ο starter με το μικρότερο συμβόλαιο στους Mavs, αλλά έχει γύρω του ποιοτικές λύσεις σε κάθε θέση, και στα πρόσωπα των Rondo και Chandler, παίκτες μπαρουτοκαπνισμένους από τα playoffs και κατόχους δαχτυλιδιών. Cuban και Nelson έκαναν το καλύτερο δυνατό για να πλαισιώσουν τον αγωνιστικό ευεργέτη του Dallas, τον παίκτη γύρω από τον οποίο στήθηκε μια καταπληκτική ομάδα την τελευταία 15ετία, με παίκτες οι οποίοι μπορούν μαζί του να τρέξουν μια κούρσα για έναν ακόμα τίτλο στα τελευταία χρόνια της καριέρας του Γερμανού.
Η λογική λέει ότι όταν έχεις μια τέλεια κατάσταση, δεν την αγγίζεις, και η επίθεση των Mavericks έμοιαζε τέλεια. Ωστόσο στην άλλη πλευρά του παρκέ τα πράγματα δεν ήταν το ίδιο καλά, με τον Chandler να προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Η ελπίδα και ο στόχος του Carlisle είναι ότι θα μπορέσει να σχεδιάσει τα κατάλληλα αμυντικά σχήματα και να πείσει τον Rondo να χρησιμοποιήσει τα αθλητικά του προσόντα, και ιδίως τα χέρια του, σαν ένα πρώτο ανάχωμα στην άμυνα, περιορίζοντας όσο γίνεται την καταπόνηση του Chandler, και ελευθερώνοντας τον, ώστε να αφοσιωθεί στο να προστατεύει το καλάθι. Η σωστή διαχείριση του Chandler, ένα ήδη φλέγον ζήτημα, πλέον βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των προτεραιοτήτων στο μπλοκάκι του Carlisle, καθώς χωρίς τον Brandan Wright από πίσω του, ένας τραυματισμός θα φέρει την καταστροφή. Σε κάθε περίπτωση όμως, χωρίς τον Chandler, η διάκριση στα playoffs είναι μια αυταπάτη, επομένως η κίνηση του Cuban να μπει all-in, δίνοντας τον μόνο αξιόπιστο back-up ψηλό της ομάδας, και στοιχηματίζοντας τα πάντα στην υγεία του Chandler, είναι απόλυτα λογική. Πίσω στο ζήτημα της άμυνας, τα εργαλεία είναι διαθέσιμα, αλλά πάνε χρόνια από την τελευταία φορά που ο Rondo ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα, και σε αυτούς τους Mavs η προσφορά του εκεί είναι απαραίτητη για να διεκδικήσουν επί ίσοις όροις τον τίτλο.
Η προσθήκη του, βέβαια, παρά τα όποια ζητήματα μπορεί να δημιουργεί, είναι άμεση αναβάθμιση στο 1, καθώς βρίσκεται πολλά επίπεδα πάνω από τον Nelson τόσο σαν αμυντικός και οργανωτής, όσο και σαν απειλή με διείσδυση, τομέας στον οποίο ο μικροσκοπικός Nelson, έχοντας πατήσει τα 30, ήταν ακίνδυνος. Ωστόσο, ο απερχόμενος Nelson ήταν πολύτιμος για το spacing των Mavericks, αφού, παρ’ ότι τα νούμερά του παρουσιάζουν ύφεση, είναι ένας σουτέρ με το δάχτυλο μόνιμα στη σκανδάλη, τον οποίο οι άμυνες δεν μπορούν να αγνοήσουν. Ο Rondo από την άλλη, παρ’ ότι έχει φτιάξει ένα λειτουργικό σουτ από μέση απόσταση, δεν πρόκειται να “τεντώσει” τις άμυνες προς το τρίποντο, και είναι βέβαιο ότι όταν δεν έχει τη μπάλα, ο Carlisle δεν θα μπορεί να τον ακροβολίσει με τον ίδιο τρόπο έξω από τα 7,25. Ως συνήθως, όταν ο Rondo δεν έχει τη μπάλα, τρυπώνει στο συνωστισμό, κάπου κοντά στην base line, ή περιφέρεται γύρω από τη ρακέτα. Ο κίνδυνος η παρουσία του να δημιουργήσει συνωστισμό σε μια επίθεση, που βασίζεται στη δημιουργία και σωστή εκμετάλλευση χώρων, ώστε να προκαλέσει το άνοιγμα της αντίπαλης άμυνας σε μεγάλες αποστάσεις, είναι ορατός και πραγματικός. Την ίδια στιγμή όμως, πρόκειται για έναν παίκτη που μπορεί να δημιουργήσει ανισορροπίες με τρόπους που ο Nelson δεν μπορούσε να φανταστεί, καθώς έχει την εκρηκτικότητα και το ball handling να τρυπώσει σε όποιο μέρος της ρακέτας θέλει, να δει και να υλοποιήσει πάσες από απίθανες γωνίες. Η επίθεση των Mavericks πιθανότατα δεν θα είναι η ίδια σε απόλυτους αριθμούς, αλλά ο Carlisle μπορεί να εκμεταλλευτεί τον Rondo για να δημιουργήσει νέες απειλές, απαραίτητες καθώς στα παιχνίδια με την ανώτερη κλίμακα δυσκολίας της δυτικής περιφέρειας, που το scouting ήταν πιο προσεκτικό και οι χώροι πιο κλειστοί, η επίθεσή τους υπέφερε, μην μπορώντας να διασπάσει τις άμυνες, πέρα από τα drives του Monta.
Το fit δεν είναι ιδανικό, αλλά είναι το καλύτερο που μπορούσε να κάνει το front office των Mavericks για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα.
Η απόλυση του Mike Malone
Ένα ειδύλλιο που έληξε νωρίς.
Οι Sacramento Kings εξέπληξαν τους πάντες με το ξεκίνημα τους τη φετινή σεζόν. Ένα άριστα κοουτσαρισμένο σύνολο, με αιχμή τον DeMarcus Cousins, που αγωνιζόταν σε superstar επίπεδο, overachievers με βάση το σύνολό τους, σε μια τρομακτική Δύση. Μια μηνιγγίτιδα και μερικές ήττες (εν μέσω ενός δύσκολου προγράμματος) αργότερα, ο Mike Malone αποτελεί παρελθόν. Ο Vivek Ranadive είναι άγγελος μιας νέας εποχής owners και διοίκησης ομάδων, με ιδέες δανεισμένες από την υπόλοιπη επιχειρηματική του δραστηριότητα, και έμφαση στο να δρα γρηγορότερα από οποιονδήποτε άλλο, χρησιμοποιώντας δεδομένα σε πραγματικό χρόνο. Ίσως ο Mike Malone να έπεσε θύμα αυτής της λογικής, αλλά προσωπικά, η κίνηση της απόλυσής του μου φαίνεται βεβιασμένη και σπασμωδική. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Kings δεν θα μας αφήσουν να βαρεθούμε, και κάθε μέλος τους, που δεν ταιριάζει στη φιλοσοφία του εκκεντρικού ιδιοκτήτη τους, θα πρέπει να νιώθει το έδαφος από κάτω του να πριονίζεται.
Ο τραυματισμός του Jabari Parker
Μετά τον Julius Randle, άλλος ένας υποψήφιος Rookie of the Year χάνει τη χρονιά λόγω τραυματισμού στο γόνατο.
Ύστερα από 25 παιχνίδια, 12,5 πόντους και 5,5 rebounds μέσο όρο, και δημιουργώντας δίπλα στον Αντετοκούνμπο ένα από τα πιο συναρπαστικά δίδυμα νέων παικτών στο ΝΒΑ, η ελπίδα των Bucks για το μέλλον μπήκε στο χειρουργείο για να διορθώσει τη ρήξη πρόσθιου χιαστού που υπέστη. Οι Bucks βρίσκονται σε τροχιά playoffs, και θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δούμε δυο 20χρονους να ηγούνται μιας ομάδας στην postseason. Πλέον η ελπίδα είναι ο Giannis να κοντραριστεί με τους καλύτερους την άνοιξη, με όλα τα λεπτά στη διάθεσή του, για να καταλύει, σε κάθε παιχνίδι, τους νόμους της φυσικής.
Το απύθμενο πηγάδι του rotation των Spurs.
Στο ντεμπούτο του Rajon Rondo με τη φανέλα των Mavericks, οι Spurs έπαιξαν χωρίς ούτε έναν παίκτη της βασικής τους 5άδας, αλλά και χωρίς τις super-subs Manu Ginobili και, τον μακροχρόνια τραυματία, Patty Mills. Κι όμως απέναντι στην ισχυρότερη επίθεση του πρωταθλήματος, το παιχνίδι πήγε κοντά και έχασαν με 93-99, αγωνιζόμενοι με 8 παίκτες. Ο Kyle Anderson, μετά από ένα καταστροφικό ξεκίνημα, κατά το οποίο φαινόταν έξω από τα νερά του σε κάθε πτυχή του παιχνιδιού, πλέον έχει ξεκινήσει σε 5 παιχνίδια και δείχνει ψήγματα του ταλέντου του και μπορεί να είναι άλλη μια λύση στο οπλοστάσιο του coach Pop. Ο Cory Joseph αποδεικνύεται αξιόπιστη λύση πίσω από τον Parker, και έχει πάρει και παιχνίδια ως βασικός εν τη απουσία του τελευταίου, προσφέροντας τη δική του εκδοχή του floater του TP και τη σκυλίσια άμυνα, άμυνα που του έδωσε την ευκαιρία να μπει στο rotation των Spurs. Πίσω από τη σταθερά που λέγεται Tim Duncan και τον απόντα Splitter, ο Aaron Baynes έχει αδράξει την ευκαιρία του και διατηρεί ένα ανέλπιστο 15/10 ανά 36 λεπτά. Μπορεί να μην είναι στο ίδιο επίπεδο με τους δύο προαναφερθέντες ως blocker, αλλά είναι ένα τεράστιο πλάσμα που είναι αδύνατο να μετακινηθεί από τη θέση του, και ενόψει playoffs θα είναι πολύ χρήσιμος σε ενδεχόμενο match-up με τους Grizzlies. Ayres και Bonner παίρνουν τα λεπτά τους για να είναι ζεστοί όταν χρειάζεται, και εν μέσω ατελείωτων προβλημάτων με τραυματισμούς ο Popovich εμπιστεύεται ακόμα και τον Austin Daye. Η άμυνα παραμένει top-5 ακόμα και με αυτά τα δεδομένα, αλλά η επίθεση φυσιολογικά έχει υποφέρει και βρίσκονται στη 13η θέση σε Offensive Rating. Το ρεκόρ τους (17-11) δεν είναι ιδανικό, και είναι αποτέλεσμα μερικών άλλοτε απρόσμενων και άλλοτε ανησυχητικών ηττών, αλλά ο Popovich έχει αποδείξει πως οι πρώτοι μήνες της σεζόν είναι ένα ατελείωτο πείραμα. Μπορεί να έχουμε μπροστά μας τη σταδιακή κατάρρευση των Spurs, αλλά από την άλλη πλευρά με τα προβλήματα και τη διαχείρισή τους, δεν αποκλείεται οι Spurs την άνοιξη να έχουν βάθος 12-13 παικτών που να μπορούν να προσφέρουν στα playoffs.
Η φανέλα του Jimmy Butler.
Κατά κάποιον περίεργο τρόπο είναι μόνιμα έξω απ’ το σορτσάκι. Δεν έχει κανένα νόημα, αλλά είναι άλλη μια λεπτομέρεια που τον κάνει έναν από τους πιο συμπαθείς παίκτες στο ΝΒΑ.
Oι outlet πάσες του Kevin Love
Κοσμάς Καψάλης: To Cleveland όσο πάει και βρίσκει το ρυθμό του, και χθες μάλιστα κέρδισε μια από τις πιο καλές ομάδες της λίγκας, το (Δυτικό ) Memphis. Ένα ενδιαφέρον play που εμφανίζεται με αξιοσημείωτη συνέπεια, τουλάχιστον στα τελευταία 7-8 παιχνίδια των Cavs είναι το εξής: κλέψιμο ή πιο συχνά αμυντικό rebound του Love και ”touchdown” πάσα από τη μια ρακέτα στην άλλη, στον LeBron που είναι μερικά μέτρα offside. Αυτό καταλήγει συνήθως σε κάρφωμα. Ή καλάθι και foul σε περίπτωση που τον προλάβουν. Έχει γίνει, μάλιστα, τόσο σύνηθες στο παιχνίδι τους που κάποιες φορές ο James χάνεται από το πλάνο, μένοντας μεταξύ τρίποντου και κέντρου έτοιμος να φύγει μπροστά με την υποψία αλλαγής κατοχής.
Ένα ακόμα ενδιαφέρον (?) στατιστικό, που αφορά μάλλον περισσότερο την καριέρα του James είναι το ακόλουθο: στις 11 προηγούμενες χρονιές του, σε Cavaliers και Heat, ήταν ο πρώτος σκόρερ και ο πρώτος σε assists στην ομάδα του κάθε χρονιά. Ναι, αλλά δεν έπαιζε ποτέ με κάποιο καλό PG, ήταν ο μόνιμος αντίλογος. Φέτος δίπλα στον Kyrie;
2014-2015 Season
- LeBron James: 37,8mpg / 7,8 apg σε 25 παιχνίδια
- Kyrie Irving: 37,8mpg / 5,4 apg σε 26 παιχνίδια
Brandan Wright Alert: Η τοποθέτηση του Brandan Wright στο σύστημα των Mavericks, ως γρανάζι σε μια από τις πιο επικίνδυνες επιθέσεις όλων των εποχών, τον έφερε σε θέση να μπορεί να κάνει ένα απίστευτο ρεκόρ ευστοχίας. Η αξία του στην αγορά εκτοξεύτηκε μέσα από το ρόλο που έφτιαξε ο coach Carlisle γι’ αυτόν. Έτσι Cuban και Nelson, εκμεταλλευόμενοι την ανέλπιστη εκτόξευση της αξίας του, έστησαν το trade για τον Rondo βασικά γύρω από αυτόν και μελλοντικά picks. Είναι πολύ πιθανό η αξία του Wright να μην είναι ποτέ ξανά τόσο υψηλή και να μην μπορέσει να προσφέρει στη Βοστώνη αυτά που έδινε στους Mavs. Αυτό το θαύμα, των advanced statistics, μπαίνει τώρα σε θέση να αποδείξει ότι δεν είναι situational player, αλλά ότι μπορεί να σταθεί και αλλού, ως αξιόπιστος back-up ψηλός. Σίγουρα θα λείψει πολύ από το rotation των Mavericks, περισσότερο από όσο θα είναι χρήσιμος για τους Celtics, αλλά αυτή είναι η μοίρα των μονοδιάστατων tweeners στο ΝΒΑ. Σχεδόν αποκλειστικά finisher, κοντά στα τρία τέταρτα των προσπαθειών του έρχονταν από μηδενική απόσταση από το καλάθι, συχνότερα δε, καρφώνοντας λόμπες των Ellis, Nelson, Parsons, μετά από plays σχεδιασμένα ειδικά γι’ αυτόν και τον Chandler από την ιδιοφυΐα του Carlisle. Στη Βοστώνη είναι αμφίβολο αν ο Brad Stevens θα ασχοληθεί με την ιδεατή εκμετάλλευση του νέου PF/C του, και ακόμα και έτσι, δεν υπάρχουν οι παίκτες που μπορούν να τρυπήσουν τις άμυνες και να σερβίρουν την μπάλα στον πρώην αθλητή του North Carolina. Πιθανότατα οι ελπίδες για το ρεκόρ εξανεμίζονται, αλλά μένει να το δούμε και στην πράξη. 74,3% FG λίγο πριν κλείσει η χρονιά για τον Brandan.
Kobe Watch: 8/26, 3/15, 8/30 για τον Bryant αυτή την εβδομάδα. Σουτάρει με 35% περίπου μέσα στο Δεκέμβριο. Ξέρουμε όλοι ότι αυτός κάνει κουμάντο, και ότι δεν θα ζητήσει ποτέ ξεκούραση, αλλά o Scott οφείλει να τον αφήσει έξω για 1-2 παιχνίδια. Πλέον δεν είναι καν αστείο ή ενδιαφέρον, όπως όταν είχε δυνάμεις.
Chucker of the week: Δεν υπάρχει δικαιολογία για το 8/30 του Kobe (το οποίο συνοδεύτηκε και από 9 λάθη, έτσι, για το καλό). Γενικός κανόνας: “όταν τα σουτ σου είναι περισσότερα από τους πόντους που πέτυχες, κάτι πήγε (πολύ) στραβά”.
Weirdest Statline: Δεν ξεχωρίζει κάποια περίεργη επίδοση αυτή τη βδομάδα, αλλά έχουμε τον Nerlens Noel να αφήνει διαπιστευτήρια ποιοτικού stat-stuffer με 6 πόντους, 9 rebounds, 3 assists, 3 steals, 3 blocks απέναντι στους Hornets. Ο Green πλέον είναι σεσημασμένος για ανέλπιστα καλές επιδόσεις σε όλους τους τομείς, και το 16/9/9 που είχε στη νίκη των Warriors απέναντι στην Oklahoma το αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο.
Αν έπρεπε όμως να ανακηρύξουμε ένα νικητή, αυτός θα ήταν ο Anthony Davis με δύο μεγαλειώδεις εμφανίσεις στις νίκες των Pelicans απέναντι σε Rockets και Thunder. Θαυμάστε:
Τα στατιστικά είναι από το basketballreference.com και το stats.nba.com
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
