Με το μπάσκετ στην Ελλάδα να διάγει τα τελευταία χρόνια μια δύσπεπτη, δεδομένων των επιτυχιών Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, ύφεση στη δημοτικότητά του, μοιραία το Eurocup δεν συγκεντρώνει, παρά ελάχιστα, βλέμματα. Οι εποχές που οι ελληνικές ομάδες μεσουρανούσαν στις δευτερότριτες ευρωπαϊκές διοργανώσεις, και τα βράδια Τετάρτης και Πέμπτης, ήταν κλεισμένα για να δούμε Korac, Saporta, Eurocup κλπ.στην ΕΤ-3, είναι πια ένα νοσταλγικό όνειρο. Το απίθανο Μαρούσι, το follow του Raicevic, οι επιτυχίες της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ είναι σίγουρα γλυκιές αναμνήσεις για τους άνω των 25 χρόνων μπασκετόφιλους.
Το Eurocup σαφώς δεν έχει την αίγλη της Euroleague, ούτε προσελκύει NBAers ή τους μεγαλύτερους stars των Ευρωπαϊκών γηπέδων. Ωστόσο είναι μια διοργάνωση για τους απανταχού λάτρεις του ανταγωνιστικού μπάσκετ. Οι διαφορές μεταξύ των ομάδων είναι σαφώς μικρότερες από ότι στο κορυφαίο επίπεδο. Οι τόποι που εκπροσωπούνται είναι αμέτρητοι, όπως και η ευκαιρίες για ξεψάχνισμα στη wikipedia. Ενώ παράλληλα, αποτελεί συχνά τη βιτρίνα που χαζεύουν οι μεγάλοι για να ψωνίσουν τα καλούδια της επόμενης χρονιάς. Περισσότερο από όλα όμως, είναι μια διοργάνωση που δοξάζει ατελείς παικταράδες, με μοιραία κενά στο παιχνίδι τους, φιγούρες που ο μπασκετόφιλος μπορεί να ταυτιστεί. Είναι το τελευταίο ίσως προπύργιο, σε ένα άθλημα στο οποίο είτε οφείλεις, στο υψηλότερο επίπεδο, να είσαι καλός σε όλους τους τομείς, είτε να επικεντρώνεσαι σε ένα ρόλο και να δουλεύεις μόνο σε αυτόν.
Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στους κοντοπούτανους σκόρερ, τους άσουτους playmakers, τους forwards που δεν μπορούν να βάλουν τη μπάλα στο παρκέ και αυτούς που ξέρουν να παίζουν μόνο στο ζωγραφιστό, τους undersized centers αλλά, και τους ληθαργικούς δεινόσαυρους που παρκάρουν στο κέντρο της ρακέτας.
Σήμερα, στο πρώτο μέρος, θα παρουσιάσουμε τους τέσσερις πρώτους ομίλους.
GROUP G
Strasbourg
Η ομάδα-ονείρωξη του Δημητρή Χατζηγεωργίου, έφτασε την τελευταία διετία στους τελικούς του γαλλικού πρωταθλήματος, χωρίς όμως να καταφέρει να σηκώσει το τρόπαιο, και φέτος στοχεύει τόσο στην εγχώρια, όσο και την ευρωπαϊκή διάκριση. Πρώτη στον όμιλο με 8 νίκες και 2 ήττες (αμφότερες από την Paris Levallois), δεν χαρακτηρίζεται από κάποια τρομερή επίθεση, αλλά παρουσιάζοντας την καλύτερη άμυνα της πρώτης φάσης, αποδεικνύει ότι οι καλές ομάδες χτίζονται ευκολότερα πάνω σε μια σταθερή άμυνα. Άλλωστε ο Collet ποτέ δε φημιζόταν για την επιθετική φιλοσοφία του. Και πάμε στο φετίχ, με προφορά Χάτζη: προπονητής ο Βενσάν Κολέ, Αντουάν Ντιό στην περιφέρεια, το Νοέμβρη απέκτησε τον Μικαέλ Ζελαμπάλ (χωρίς το μαλλί, που το βάρος του προκαλούσε προβλήματα), Ζερεμί Λελού και φυσικά, η αιχμή του δόρατος της επίθεσης της Strasbourg, ο αμφιδέξιος Τραορέ. Μέσα σε όλους και ο Matt Howard. Η επιστροφή του γαλλικού μπάσκετ;
Το κλειδί: Μπορεί ο Ali Traore να είναι ο ένατος σκόρερ και ο πρωτοπόρος σε εύστοχα και εκτελεσμένα δίποντα στην πρώτη φάση του Eurocup, αλλά η κινητήριος δύναμη της ομάδας του Vincent Collet δεν είναι άλλος από τον Antoine Diot. Με πορεία χαμένου ταλέντου, έδειξε ένα πιο δυναμικό πρόσωπο στο Mundobasket, και με φόρα από το καλοκαίρι είναι για δεύτερη συνεχή χρονιά ο ηγέτης της ομάδας της πόλης του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Η χρονιά που κάνει είναι εντυπωσιακή σε όλες τους τομείς, τα νούμερά του είναι τα διαπιστευτήρια του:
Regular Season:
- #7 in Index Rating (172)
- #9 in Assists (52)
- #10 in 3-point % (52.9%)
- #12 in Minutes Played (284:38)
- #13 in Steals (15)
- #15 in Assist-turnover ratio (247.6%)
- #16 in Defensive Rebounds (40)
- #24 in 3-pointers made (18)
CEZ Nymburk
Η ομάδα-δυνάστης των τσεχικών γηπέδων και μόνιμη εκπρόσωπος της χώρας σε διεθνής διοργανώσεις, έχει συνθέσει και φέτος ένα αξιόμαχο σύνολο, το οποίο βέβαια αλλάζει ανάλογα με τη διοργάνωση. Έδρα της ομάδας η πόλη Nymburk, των μόλις 15.000 κατοίκων, χτισμένη στον ποταμό Έλβα, δίπλα στην Πράγα. Αντιπροσωπεύει τέλεια το μέσο όρο της διοργάνωσης, χωρίς να ξεχωρίζει σε κάποιον ιδιαίτερο τομέα. Το roster της είναι ένα περίεργο κράμα εγχώριου ταλέντου (Houska, Benda) και μπαρουτοκαπνισμένων στα ευρωπαϊκά γήπεδα Αμερικανών, στο οποίο ξεχωρίζουν ο Darius «τι-δουλειά-έχουν-εδώ-αυτοί-οι-τέσσερις-που-φοράνε-τα-ίδια-ρούχα-με-μένα;;» Washington στο 14ο σταθμό της 12ετούς καριέρας του, o Tre Simmons και η σεπτή κάρα του Jiri Welsch, που συνεχίζει να προκαλεί κνησμό στα κεφάλια των στατιστικολόγων.
Το κλειδί: Η Nymburk θα πάει όσο καλά την σπρώξει η προαναφερθείσα τριάδα. Αν ο Washington πάρει μπρος μπορεί να σκοτώσει οποιονδήποτε αντίπαλο. Το ίδιο εύκολα βέβαια μπορεί να γυρίσει σαν μπούμερανγκ σε βάρος της ίδιας του της ομάδας.
Zenit Saint Petersburg
Η κυπελλούχος UEFA του 2008 και ομάδα που μας έκανε γνωστό τον Andrey Arshavin. Η πρώην Dynamo Moscow Region και Tryumph Lyubertsy μεταφέρθηκε φέτος στην Αγία Πετρούπολη και πήρε το όνομα B.C. Zenit Saint Petersburg. Με προπονητή τον Vassily Karasev, η ρωσική ομάδα ακολουθεί τη φιλοσοφία “όσα φάμε κι όσα βάλουμε”, παρουσιάζοντας την έβδομη καλύτερη επίθεση αλλά και την έβδομη χειρότερη άμυνα, μεταξύ των 36 ομάδων του πρώτου γύρου. Μια ομάδα που ξέρει να ελέγχει τα σκουπίδια, κάνοντας λίγα λάθη (μόνο οι Dijon και Reggio Emilia είχαν λιγότερα), και να παίρνει την συντριπτική πλειοψηφία των προσπαθειών της μέσα από τη γραμμή των 6,75, μάλλον δικαίως, καθώς είναι η πιο άστοχη από έξω, με μόλις 30% στα σουτ τριών πόντων. Διαθέτει μια πολύ καλή front-line, με τον, πρώην παίκτη του Άρη, Dejan Borvnjak και τον Καναδό Kyle Landry να προσφέρουν περί τους 22 πόντους και 13 rebounds ανά παιχνίδι. Το σκοράρισμα στην περιφέρεια βοηθάνε οι Dmitry Kulagin και Cameron Jones, αλλά η δύναμη πυρός βρίσκεται στη θέση 1.
Το κλειδί: Αρχή και τέλος του επιθετικού παιχνιδιού της Zenit είναι ο σεσημασμένος αριστερόχειρας scoring PG, με θητεία σε Zielona Gora και Laboral Kutxa, Walter Hodge. Αντιστοιχεί στον κλασικό ιδεότυπο του κοντού (γύρω στο 1,80), εκρηκτικού σκόρερ ο οποίος θέλει συνέχεια την μπάλα στα χέρια του και μπορεί να προσφέρει σε σκορ, είτε με σουτ, είτε με drive προς το καλάθι, καθώς και σε βολές και assists. Τα βράδια ονειρεύεται ότι είναι ο Bo McCalebb. Τα νούμερά του στον πρώτο γύρο; Τρίτος σκόρερ, πέμπτος σε κερδισμένα fouls, έκτος σε assists και PIR, αλλά και με τις περισσότερες εύστοχες βολές στη διοργάνωση (54/57, 94,7%).
Unics Kazan
Οι Ρώσοι φυσιολογικά θα έπρεπε να βρίσκονται στο TOP-16 της Euroleague, και όχι στα αλώνια του Eurocup, αλλά η Nizhny Novgorod τους κέρδισε μέσα-έξω και τους εκπαραθύρωσε από τη συνέχεια της διοργάνωσης. Έχασε το Νίκο Ζήση, αντικαθιστώντας τον με τον Anton Ponkrashov, αλλά ακόμα και έτσι το roster της προκαλεί τρόμο στις ομάδες που φιλοδοξούσαν να πάνε μακριά στο Eurocup. James White, Keith Langford, όσιος (φωτο) Viktor Sanikidze, Κώστας Καϊμακόγλου, D’ Or Fischer και Curtis Jerrells: η Unics είναι πλήρης σε όλες τις γραμμές.
Το κλειδί: Ο Keith Langford είναι σκόρερ ολκής, ίσως ο καλύτερος που έχει να παρουσιάσει το Eurocup, αλλά στη θέση του υπάρχουν και άλλοι καλοί παίχτες στη διοργάνωση. Οι ποιοτικοί centers, αντίθετα, δεν αφθονούν στη δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση και ο D’ Or Fischer (13 πόντοι με 75%, 6 rebounds, 2 τάπες ανά αγώνα σε 26’ λεπτά) είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα της ομάδας του Evgeny Pashutin (αντικαταστάτης του Αργύρη Πεδουλάκη).
- Πρόβλεψη Ομίλου: Οτιδήποτε λιγότερο από την πρώτη θέση στον όμιλο για την Unics Kazan θα αποτελεί πρώτου μεγέθους έκπληξη. Δύσκολα θα τη χτυπήσει η Strasbourg, αλλά οι Γάλλοι έχουν την ποιότητα να τερματίσουν πάνω από τη Nymburk και να διεκδικήσουν τη διάκριση στη φάση των 16. Η άμυνα της Zenit μπάζει και η Strasbourg με την Unics δύσκολα θα της δώσουν την ευκαιρία να βάλει όσους πόντους χρειάζεται για να μείνει στα παιχνίδια. Η ελπίδα της είναι να κάνει νίκες στην έδρα της και να προσπαθήσει να κλέψει κάποιο παιχνίδι εκτός, ωστόσο μάλλον θα μείνει στις θέσεις 3-4 με τη Nymburk.
GROUP H
Gran Canaria
Με νέο γήπεδο, προπονητή τον Aito Garcia Reneses και σημαντική ενίσχυση το καλοκαίρι, η ομάδα των Κανάριων Νησιών στόχευε εξ’ αρχής ψηλά. Ο πρώτος γύρος του Eurocup ολοκληρώθηκε με τους Ισπανούς να πετυχαίνουν το απόλυτο των δέκα νικών στον όμιλό τους, κερδίζοντας μάλιστα τα παιχνίδια με διαφορά 12,5 πόντων κατά μέσο όρο. Το κύριο όπλο της ομάδας είναι η επίθεσή της (83,3 πόντοι κατά μέσο όρο στην πρώτη φάση) και ειδικότερα η απόδοσή της από τη γραμμή των 6,75, με ένα αδιανόητο (της τάξης του 47% σε 187 προσπάθειες) ποσοστό ευστοχίας. Το roster είναι γεμάτο σε κάθε θέση και παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον, με παίκτες που έχουν στο παρελθόν αγωνιστεί και στην Α1. Στις θέσεις 2-3 υπάρχουν οι δύο πρώτοι σκόρερς της ομάδας, ο Αμερικανοσλοβένος Kyle Kuric (13,5π, 51% 3P) και ο παλιός παίκτης του Πανιωνίου (και κάτοχος του ρεκόρ τριπόντων στην Α1 από το 2007 με 8/8 απέναντι στην ΑΕΚ), ο Αυστραλός Brad Newley (11π, 46% 3Ρ). Στο 5 υπάρχει ο γίγαντας από το Πράσινο Ακρωτήρι, το #43 του φετινού draft και πρώτος μπλοκέρ του Εurocup, Walter Tavares (2,21μ., 22), ενώ αναπληρωματικός του είναι ο πάλαι ποτέ συμπαίκτης του Newley στον Πανιώνιο, Levon Kendall. Στον άσσο ξεκινάει ο Tomas Bellas και τα λεπτά της περιφέρειας συμπληρώνονται από τον Albert Oliver ο οποίος, στα 36 του, περνάει τη δεύτερη νιότη και τον γυρολόγο των ισπανικών γηπέδων (11 ομάδες σε 12 χρόνια) Txemi Urtasun. Όταν στην εξίσωση μπαίνει και ο DaJuan Summers, γίνεται εμφανές ότι ή Gran Canaria ψάχνει τη διάκριση φέτος.
Κλειδί: Ο Kyle Kuric είναι σκόρερ επιπέδου Euroleague. Πέρα από το καυτό του χέρι, μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ και να απειλήσει από κοντά. Σε ένα ισορροπημένο σύνολο με πολλά όπλα, είναι αυτός που ξεχωρίζει, και λογικά η φετινή σεζόν θα είναι το σκαλοπάτι του για να μεταπηδήσει σε ομάδα της Euroleague.
Banvit Badirma
Η Banvit είναι μια ομάδα που μετρά μόλις 20 χρόνια ιστορία, καθώς ιδρύθηκε πριν από 20 χρόνια στην πόλη Badirma στη θάλασσα του Μαρμαρά της Τουρκίας από εργαζόμενους της ομώνυμης εταιρίας παραγωγής κρεάτων. Γνωστή κυρίως από το πέρασμα του Δημήτρη Ιτούδη από τον πάγκο της την περασμένη σεζόν, η τουρκική ομάδα προκρίθηκε με ρεκόρ 6-4 από τον 5ο όμιλο της πρώτης φάσης του Eurocup. Η ομάδα του Zoran Lukic, βασίζεται απόλυτα στους ξένους της, με την πεντάδα της να αποτελείται από τον «Βούλγαρο» Earl Rowland, τον γνώριμο από το πέρασμα του από την ΑΕΛ – και όχι βέβαια από το αντίστοιχο από την CSKA – Sammy Mejia, τον έμπειρο από ευρωπαϊκές διοργανώσεις forward Vladimir Dragicevic, τον παίκτη της εθνικής Αζερμπαϊτζάν Chuck Smith και τον Vladimir Veremeenko στο 5. Τρίτος ψηλός είναι ο Keith Simmons και οι έξι τους βρίσκονται πίσω από το 90% τουλάχιστον των 78.8 πόντων που σκόραρε κατά μέσο όρο η τούρκικη ομάδα στην πρώτη φάση.
Το Κλειδί: Η Banvit θα πάει όσο μακριά μπορεί να την φτάσει ο Earl Rowland. Σεσημασμένος σκόρερ χειμώνα-καλοκαίρι στα ευρωπαϊκά γήπεδα, είναι ο φύσει και θέσει ηγέτης της Banvit.
ΚΚ Buducnost
Η ομάδα από την πρωτεύουσα Podgorica και μόνιμη πρωταθλήτρια Μαυροβουνίου, προκρίθηκε με το απογοητευτικό ρεκόρ 3-7 από τον όμιλο του ΠΑΟΚ, το οποίο δεν συνάδει με την πορεία της στην Αδριατική λίγκα (12-3, δεύτερη πίσω από τον αήττητο Ερυθρό Αστέρα). Η Buducnost σκοράρει με συμπαθητικό ρυθμό (κοντά στους 79 πόντους ανά παιχνίδι) και ικανοποιητικά ποσοστά (55% δίποντα, 35% τρίποντα), αλλά αντιμετωπίζει πρόβλημα στο rebound και την άμυνα, ενώ υποπίπτει και σε πολλά λάθη (τα περισσότερα στην πρώτη φάση του Eurocup). Από το roster της ξεχωρίζει φυσικά ο Omar Cook, με συμπαραστάτες τους J.R. Reynolds, Sehovic στην περιφέρεια και τους Dasic, Vitkovac, Subotic στις θέσεις των forwards. Στο 5 υπάρχει ο Darko Planinic, ο οποίος ενώ δίνει περί τους 10 πόντους στην επίθεση, είναι κακός rebounder και βασικός υπαίτιος του σχεδόν ανύπαρκτου rim protection της ομάδας.
Το κλειδί: Ο Omar Cook (και η κεφάλα του) είναι πολυτέλεια για ομάδα του Eurocup, και μεγιστοποιεί το ταλέντο που έχει γύρω του. Οι 16 assists που είχε στον αγώνα με την (τραγική) Ventspils είναι το πιο εύγλωττο παράδειγμα του τι μπορεί να δώσει ο Cook σε μια ομάδα, και αποτελούν επίδοση που δεν βλέπουμε συχνά στα ευρωπαϊκά γήπεδα.
Dinamo Sassari
Η Dinamo Sassari, κυπελλούχος Ιταλίας το 2014 και πρώην ομάδα του Δημήτρη Τσαλδάρη, συνεχίζει την προσπάθειά της να ανέβει στην ιεραρχία του ιταλικού μπάσκετ. Τυπικά ιταλική ομάδα, ουσιαστικά ο σημαντικότερος γηγενής αθλητής της είναι η τρίτη αλλαγή της ομάδας, η οποία βασίζεται απόλυτα στους ξένους της. Στην Euroleague ήταν εμφανώς εκτός συναγωνισμού, και διατηρώ τις επιφυλάξεις μου σχετικά με το κατά πόσον θα κυνηγήσει σοβαρά την ευρωπαϊκή διάκριση με το μικρό roster της και την ανταγωνιστική πορεία της στη Serie A, όπου βρίσκεται στην τρίτη θέση. Ο David Logan αποχωρίστηκε την αγαπημένη του κορδέλα, αλλά στα 32 του είναι όλο και λιγότερο οικονομικός σκόρερ. O PG Jerome Dyson είναι ερωτευμένος με ένα τρίποντο, το οποίο δεν αξίζει την αγάπη του, ενώ η 5άδα κλείνει με τους Brooks, Rakim Sanders (ίσως ο πιο αξιόπιστος σκόρερ της στη Euroleague) και Shane Lawal, και τους Todic, Sosa να έρχονται από τον πάγκο.
Το κλειδί: Ο Olaseni (Shane) Lawal, αφού γύρισε τον κόσμο (Κατάρ, Λιβύη, Καζακστάν) και τις μικρές κατηγορίες Ιταλίας και Ισπανίας, στα 26 του αποδεικνύει ότι μπορεί να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρώπης, με την Galatasaray να προσπαθεί να τον προσελκύσει στην Τουρκία. Δεν θα εντυπωσιάσει κανέναν με τις τεχνικές του αρετές, αλλά είναι ένας εξαιρετικός αθλητής που μπορεί να προστατεύσει το καλάθι και δίπλα σε έναν καλό coach μπορεί να γίνει ένα pick and roll όπλο στο στυλ του Stephane Lasme.
- Πρόβλεψη Ομίλου: Η Gran Canaria είναι μακράν η ποιοτικότερη ομάδα του ομίλου και θα αποτελέσει έκπληξη αν κάνει πάνω από μια ήττα. H εκτίμησή μου είναι ότι η, προερχόμενη από τη Euroleague, Dinamo Sassari δεν αποτελεί φόβητρο και αμφισβητώ λίγο το κίνητρό της, επομένως η δεύτερη θέση είναι εφικτή για τη φιλόδοξη Banvit Badirma. Το roster της Buducnost είναι ισορροπημένο, χωρίς τη συνηθισμένη κατάσταση του (ενός ή και δύο) Αμερικάνου βομβιστή ο οποίος πλαισιώνεται με σουτέρ και ξυλοκόπους. Το εγχώριο στοιχείο είναι έντονο, αλλά το ταλέντο δεν ξεχειλίζει. Θα παλέψει για τη δεύτερη θέση με το βλέμμα στην 8άδα, την οποία έφτασε τις σεζόν ’11-’12 και ’12-13’, αλλά θα χρειαστεί μια υπέρβαση για να κερδίσει εκτός έδρας χωρίς τη συμπαράσταση των Varvari.
GROUP I
Virtus Rome
Η Virtus του Luca Dalmonte πέρασε ως πρώτη από το τρίτο, και ίσως πιο κλειστό group της πρώτης φάσης, χάρη στην επίθεσή της, με ρεκόρ 7-3. Πρόκειται για μια ομάδα η οποία προτιμά να παίζει σε υψηλό ρυθμό και με πολλά τρίποντα (σχεδόν τριάντα ανά αγώνα, ο μεγαλύτερος αριθμός στη διοργάνωση) έστω και αν έχει ένα από τα χειρότερα ποσοστά σε αυτά, ενώ αντίθετα είναι δεύτερη σε ευστοχία στα δίποντα. Ακόμα και έτσι πάντως πρόκειται για ένα στυλ που ταιριάζει στην 5άδα της που αριθμεί 4 αθλητικούς Αμερικάνους και τον, αντίστοιχου στυλ, Καναδό forward Melvin Ejim. Gibson και Jones εκτελούν από τα φτερά, ενώ στα 1 και το 5 υπάρχουν τα μεγάλα όπλα της ομάδας, Brandon Triche και Morgan Jordan αντίστοιχα. Ο δεύτερος είναι ένας undersized center, που είναι της μόδας, που αγωνίστηκε στο summer league με τους Minnesota Timberwolves και στο Eurocup διακρίνεται ως ο 6ος rebounder και 3ος σε ποσοστό εντός παιδιάς.
Το κλειδί: Ο Αμερικανός PG Brandon Triche. Τέσσερα χρόνια στο κολέγιο του Syracuse, δεν κατάφερε να γίνει draft και ακολούθησε τη δημοφιλή οδό της Α2 της Ιταλίας για να φτιάξει το όνομα του σκοράροντας. Αφού δοκίμασε την τύχη του στο Summer League με τη φανέλα των Knicks, υπέγραψε στη Virtus Rome. Με 15 πόντους και 3,6 assists μέσο όρο είναι ο πρώτος της σκόρερ και πασέρ και εκφραστής του up-tempo παιχνιδιού της ομάδας, ενώ είναι αρκετά δυνατός για να είναι και ένας elite finisher κοντά στο καλάθι.
Krasny Oktyabr Volgograd
Ο «κόκκινος Οκτώβρης» παρά τη σύντομη ιστορία του έχει φιλοδοξίες για μεγάλα πράγματα, και ο πρόεδρος της Maxim Gerasimenko ανακατεύει συνεχώς την τράπουλα για να φτάσει σε εγχώρια και ευρωπαϊκή διάκριση. Στην πρώτη φάση του Eurocup χρησιμοποίησε 15 παίκτες, για να τερματίσει η ομάδα τρίτη στον 5ο όμιλο πίσω από Lietuvos και Banvit. Ήδη έκανε άλλες δύο κινήσεις, φέρνοντας στο Volgograd τον Donnie McGrath και τον Lamont Hamilton. Προπονητής είναι ο Γερμανός Dirk Bauermann, ο οποίος παρέλαβε μια ομάδα που έπαιζε με σχεδόν streetball στυλ. Στο roster υπάρχουν μεταξύ –πολλών- άλλων ο πρώην NBAer DeAndre Liggins, ο οποίος, ομολογουμένως, δεν έχει εντυπωσιάσει, ο σκόρερ με τα ελατήρια στα πόδια Randy Culpepper, ο Marcus Cousin – για τον οποίο είναι προφανές ότι νόμιζαν πως φέρνουν τον DeMarcus Cousins – και ο συμπαίκτης του LeBron James στο highschool, Travis Romeo.
Το κλειδί: Ο αριστερόχειρας γυρολόγος forward Travis Romeo είναι μάλλον ο σημαντικότερος παίκτης της Krasny Oktyabr. Είναι ένας τύπος που σίγουρα δεν θα ήθελες να πετύχεις σε υπόγεια διάβαση. Χτισμένος forward με συμπαθητικό σουτάκι, στο στυλ του P.J. Tucker, στην πρώτη φάση του Eurocup είχε 17 πόντους και 7 rebounds ανά αγώνα.
CAI Zaragoza
Στα πρότυπα όλων των Ισπανικών ομάδων, η Zaragoza είναι μια πλήρης και βαθιά ομάδα για αυτό το επίπεδο, όπως αποδεικνύεται από το rotation της στη διοργάνωση, με 10 παίκτες να αγωνίζονται από 15 έως 27 λεπτά ανά αγώνα. Η ομάδα του Joaquin Ruiz είναι αποτελεσματική στην επίθεση, παίζοντας αρκετά από μέσα με τους Stevan Jelovac και Rasko Katic (στα 35 του) να ηγούνται της προσπάθειας για inside game από τις θέσεις των ψηλών, και τους Marcus Landry, Henk Norel να τους συμπληρώνουν, συνήθως από τον πάγκο. Στατιστικά η Zaragoza είναι πέμπτη σε assists και βρίσκεται στην 34η θέση σε λάθη, χάρη σε μεγάλο βαθμό στον ιδιοφυή, και αλλεργικό στο σουτ, Ισπανό floor general Pedro Llompart, τον οποίο δύσκολα θα αντισταθώ να συγκρίνω με τον Ξανθόπουλο, και που προσωποποιεί σε φοβερό βαθμό, μαζί με τον Rasko Katic, το πνεύμα της διοργάνωσης. Robinson, Lisch και ο σκόρερ Goulding είναι αναπόσπαστα κομμάτια του rotation.
Το κλειδί: Goulding και Jelovac αποτελούν το καύσιμο που κινεί τη μηχανή της Zaragoza, και οι δύο βασικοί εκφραστές των επιθετικών προσπαθειών της. Το ρυθμό δίνει ο έμπειρος στo τιμόνι Pedro Llompart.
Cedevita Zagreb
H πρωταθλήτρια Κροατίας αποδείχτηκε λίγη για το επίπεδο της Euroleague, αλλά δύσκολα θα στεναχώρησε πολύ τον κόσμο της, καθώς έχει την ευκαιρία για διάκριση στο Eurocup. Η ομάδα του Jasmin Repesa αγωνίζεται μόνο με γηγενείς παίκτες (εξαίρεση αποτελεί μόνο ο Βόσνιος Gordic). Στρατηγοί του παιχνιδιού της οι Roko-Leni Ukic και Nemanja Gordics. Η απειλή από την περιφέρεια ακούει στο όνομα Fran Pilepic (53,2% στα τρίποντα στην πρώτη φάση της Euroleague) και ο πολυσύνθετος Babic είναι η κόλλα που τους συνδέει με τη γραμμή των ψηλών. Εκεί υπάρχει ένας λειτουργικός συνδυασμός του shooting center Ζubcic και του πιο παραδοσιακού Mario Bilan, o οποίος στο 2,13 κατάφερε να μην καταγράψει ούτε ένα block στα δέκα παιχνίδια που αγωνίστηκε στην κορυφαία μπασκετική διασυλλογική διοργάνωση.
Το κλειδί: Ο Mario Bilan ηγείται της ομάδας σε πόντους, rebounds και player index rating, ενώ είναι και ο μόνος που μπορεί να πάει σταθερά στη γραμμή των βολών, από όπου επιπλέον είναι και εύστοχος, με αποτέλεσμα να είναι η πιο αξιόπιστη επιλογή του Repesa στο τέλος των αγώνων.
- Πρόβλεψη Ομίλου: Πρόκειται για έναν εξαιρετικά αμφίρροπο όμιλο, στον οποίο δεν υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί, με τις διαφορές μεταξύ των ομάδων να είναι μικρές. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το πλεονέκτημα έχουν συνήθως οι ομάδες που μπορούν να αμυνθούν και παρουσιάζουν μεγαλύτερη ομοιογένεια. Συνεπώς βλέπω την Zaragoza να κερδίζει μια από τις δύο θέσεις που οδηγούν στη φάση των 16. Από την άλλη, η Roma δεν διαθέτει και το βαθύτερο roster και πιθανώς αυτή να είναι η πτώση της. Η μάχη είναι ανάμεσα σε δύο ομάδες με τελείως διαφορετικές φιλοσοφίες: Cedevita vs Krasny Oktyabr. H πρώτη βασιζόμενη σχεδόν αποκλειστικά στο εγχώριο ταλέντο, ενώ η δεύτερη μαζεύοντας Αμερικάνους από όλα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, και εξαπολύοντας τους στο παρκέ με μεγάλη δημιουργική ελευθερία. Η πρόβλεψή μου είναι ότι η Krasny Oktyabr θα κάνει τη μίνι-έκπληξη, εκμεταλλευόμενη σε κάθε παιχνίδι όποιον από τους σκόρερς της είναι καυτός. Κάπως έτσι ήρθε και η κηδεία που έκανε πέρσι στο κύπελλο στην CSKA.
GROUP J
Khimki Moscow Region
Παραδοσιακή δύναμη της διοργάνωσης η ομάδα της Μόσχας, με τρεις τελικούς και μια κατάκτηση (2012) στο παλμαρέ της. Είναι εμφανές από τις κινήσεις το καλοκαίρι ότι ψάχνει φέτος έναν τίτλο που της λείπει τις τελευταίες δύο σεζόν: ο Tyler Honeycutt, ο οποίος κάνει σκοινάκι στη γραμμή μεταξύ NBA και D-League, ο Γάλλος Joffrey Lauvergne, ένας από τους πιο ανερχόμενους Ευρωπαίους ψηλούς, και ασφαλώς ο Tyrese Rice, MVP του Final Four της Euroleague πέρσι, είναι οι τρεις βασικές κινήσεις που δείχνουν τις διαθέσεις των Ρώσων. Η τριπλέτα έρχεται να προστεθεί στον ήδη υπάρχοντα κορμό των James Augustine, Paul Davis, Marko Popovic, Petteri Kopponen, Sergei Monya και Egor Vyaltsev. Το roster της εντυπωσιάζει, ενώ δύσκολα υπάρχει άλλη ομάδα στο Eurocup που να παρουσιάζει τέτοια πληρότητα σε backcourt και frontline. Φυσιολογικά λοιπόν, τερμάτισε πρώτη στον όμιλό της με 8-2, δίνοντας χρόνο σε πολλούς παίκτες, παίζοντας με τα λεπτά για να είναι ανταγωνιστική και στη VTB. Στατιστικά είναι εντυπωσιακή, καθώς βρίσκεται στο top-10 σε όλες τις κατηγορίες. Ξεχωρίζουν η μακράν καλύτερη επίθεση του Eurocup και οι πρώτες θέσεις σε assists και τάπες.
To κλειδί: Ο Tyrese Rice είναι ο σημαντικότερος και πιο ακριβοπληρωμένος (περισσότερα από 4 εκατομμύρια για 3 χρόνια) παίκτης της ομάδας του Rimas Kurtinaitis. Ο compact (1,85) scoring PG της Khimki απέχει παρασάγγας από τον παίκτη που είδαμε με τα χρώματα του Πανιωνίου, και ενώ μπορεί ακόμα να καταστρέψει παιχνίδια με τον εγωισμό του, πλέον είναι ένας αρκετά καλός, αν και απρόθυμος, passer. Στην πρώτη φάση είχε μέσο όρο 15,6 πόντους και 5 assists.
Μόνο αγάπη για τη μασκότ που είναι ξαδερφάκι μας:
ΠΑΟΚ
Η ομάδα του ΠΑΟΚ φέρει τη σφραγίδα του κατασκευαστή: manufactured by Soulis Markopoulos. Ο Θεσσαλονικιός προπονητής έχει φοβερό μάτι και στελεχώνει πάντα τις ομάδες του με καλούς Αμερικάνους. Vaughn, Odum, Carter, Kevin Langford και εσχάτως ο J.R. Bremer, που αποκτήθηκε μετά τον τραυματισμό του Κώστα Χαραλαμπίδη, κάνουν τη δουλειά που τους ζητάει ο Σούλης. Το πρόβλημα όμως για τον προπονητή του ΠΑΟΚ είναι, ότι λόγω του χαμηλού budget, προφανώς δεν μπορεί να έχει πρωτοκλασσάτους γηγενείς παίκτες. Φέτος δε, δεν κινήθηκε και για κάποιον από το δεύτερο ράφι. Δέδας, Κακαρούδης, Μαργαρίτης και Τσόχλας είναι όλοι πάνω από 30 και ποτέ δεν ήταν κάτι παραπάνω από ρολίστες. Ο Σαλούστρος είναι μια ελπίδα, αλλά έχει ακόμα να διανύσει πολύ δρόμο για να θεωρηθεί σημαντικός παίκτης γι’ αυτό το επίπεδο. Παρ’ όλα αυτά αξίζουν συγχαρητήρια στον Μαρκόπουλο που με αυτό το roster τερμάτισε δεύτερος στον όμιλο, πάνω από Karsiyaka και Buducnost. Χαρακτηριστικό του ισορροπημένου και χωρίς εξάρσεις roster είναι ότι τελείωσε τον πρώτο γύρο με 726 πόντους ενεργητικό και άλλους τόσους παθητικό, σαν να ήταν παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος.
Το κλειδί: Ο Marc Carter είναι πρώτος σκόρερ της ομάδας, σε πρωτάθλημα και Eurocup, ενώ είναι και εξαιρετικός rebounder για το ύψος του. Ξεχωρίζει σε ένα roster χωρίς ξεκάθαρο πρωταγωνιστή.
Foxtown Cantu
Η Cantu είναι μάλλον η πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου. Κακή παρουσία τόσο σε Eurocup όσο και στο ιταλικό πρωτάθλημα, άφησε έξω την τελευταία στιγμή τη Villeurbanne και προκρίθηκε τέταρτη με αρνητική διαφορά πόντων. Πρόκειται για μια ομάδα μάλλον ασύνδετη, χωρίς καλούς Ιταλούς και με αμφιλεγόμενες επιλογές ξένων, η οποία κατά βάση δίνει τη μπάλα στον Darius Johnson-Odom και τον δομινικανό Feldeine και βάζει τους υπόλοιπους να κάνουν το σταυρό τους. Είναι μακράν οι πρώτοι σκόρερς της Cantu αλλά και υπεύθυνοι για το 60% των assists της. Η έλλειψη κλασικού ψηλού, με τον Eric Williams να διανύει κακή σεζόν, την οδηγεί συχνά σε ανορθόδοξα σχήματα.
Το κλειδί: Ο Darius Johnson-Odom έχει με χαρά αναλάβει το ρόλο του μεσσία στην Cantu και μαζί και το μεγαλύτερο επιθετικό βάρος. Στην πρώτη φάση είχε μέσους όρους 15pts/5ast και αμέτρητες μπούκες προς τα αντίπαλα καλάθια.
Limoges Csp
H Limoges πανηγύρισε πέρσι την κατάκτηση του πρώτου της πρωταθλήματος μετά από 14 χρόνια και την επιστροφή της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Το roster της δεν είναι ιδιαίτερα αξιόλογο και, φυσιολογικά, αποκλείστηκε εύκολα από τη συνέχεια της Euroleague με ρεκόρ 2-8. Πρώτος σκόρερ, και μάλλον και καλύτερος παίκτης της, είναι ο bomber Jamar Smith, ο οποίος, ερχόμενος από τον πάγκο, σκόραρε 14 πόντους ανά αγώνα, και με 27 εύστοχα τρίποντα ήταν δεύτερος στη σχετική λίστα στην πρώτη φάση της Euroleague. Οργανωτής του παιχνιδιού της ομάδας του Jean-Marc Dupraz, ο φέρελπις Γάλλος με το γερμανοπρεπές όνομα Leo Westermann 1)δανεικός από την Barcelona, που αγωνίζεται στην περιφέρεια πλάι στον, γνωστό από τον ΠΑΟ, Ramel Curry που αισίως έχει φτάσει τα 34 του χρόνια. Στις θέσεις των forwards o Nobel Boungou-Colo, πρωτοτυπικός αθλητικός forward της γαλλικής σχολής, και ο παχύδερμος rebounder Adrien Moerman. Στην Euroleague η Limoges έβγαλε τρομερά προβλήματα στο σκοράρισμα, μετά βίας ξεπερνώντας τους 70 πόντους μέσο όρο, με άσχημα ποσοστά, και έρχεται στο Eurocup με όπλο την άμυνα της. Αν τελικά έχει και τον Gelabale στη σύνθεσή της, σίγουρα ισχυροποιείται, χωρίς όμως να είναι φόβητρο.
To κλειδί: Ο Jamar Smith μπορεί να είναι ο μόνος που μπορεί να βασιστεί η Limoges για να την ξεκολλάει στο σκοράρισμα, αλλά κεφαλαιώδης για το παιχνίδι της είναι ο Leo Westermann, ο οποίος είναι ένας πληρέστατος ψηλός guard, που έχει επωμιστεί με το να δημιουργεί εύκολα σουτ για τον Ramel Curry και να εκμεταλλεύεται τα προσόντα του υπόλοιπου roster. Παράλληλα, είναι ο πιο φιλόδοξος παίκτης της και σίγουρα θέλει να αποδείξει στη Barcelona ότι αξίζει μια ευκαιρία, με τα παιχνίδια του Eurocup να αποτελούν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να δείξει το ταλέντο του.
- Πρόβλεψη Ομίλου: Η Khimki είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί του ομίλου, με το roster της να μην μπορεί να συγκριθεί με εκείνα των υπολοίπων. Η Limoges, λόγω budget και υλικού, ξεκινά από θέση ισχύος για τη δεύτερη θέση, αλλά η παρουσία της δεν είναι καταδικαστική για τις ελπίδες των άλλων δύο. Ο ΠΑΟΚ, βασιζόμενος στην άμυνά του, θα διεκδικήσει το αήττητο στο παλατάκι, το μεγάλο του όπλο, για μια δύσκολη πρόκριση στους 16. Η Cantu από την πλευρά της θα παλέψει όλα τα παιχνίδια, αλλά όπως και ο ΠΑΟΚ, δύσκολα θα μπορέσει να κάνει τις απαραίτητες νίκες για να συνεχίσει στη διοργάνωση.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | δανεικός από την Barcelona |
|---|
