NY LA, όπως λέμε “νίλα”

Από τον αναγνώστη του The Ball Hog, Παύλο Δεπόλλα

Οι μεγαλύτερες πόλεις. Οι μεγαλύτερες αγορές. Οι μεγαλύτερες προσδοκίες. Mα τελικά οι μεγαλύτερες απογοητεύσεις. New York Knicks και Los Angeles Lakers, πατώνουν σε Ανατολή και Δύση αντίστοιχα και οι ομοιότητες ανάμεσά τους τρομάζουν. Οι Νεοϋορκέζοι είναι ουραγοί ολόκληρης της λίγκας με ρεκόρ 5-33, μετρούν 13 διαδοχικές ήττες (απόλυτο ρεκόρ σε μια σεζόν) και η αρνητική επίδοσή του franchise των 59 τέτοιων είναι θέμα χρόνου να σπάσει. Οι Καλιφορνέζοι έσπασαν τη δική τους πέρυσι με 27-55 και πάνε να καταρρίψουν και το ιστορικό 19-53 από το 1958, όταν ακόμη έδρευαν στη Minneapolis. Στο 11-25 δαύτοι, μόνο που το δεύτερο μισό της τρέχουσας σεζόν προμηνύεται πιο δύσκολο και πάλι καλά που υπάρχουν οι Wolves, ώστε να μην είναι τελευταίοι στη δυτική περιφέρεια. Αρκετά όμως με τα ρεκόρ. Ο δεκάλογος των ομοιοτήτων είναι εδώ και εξηγεί πολλά…

Τεράστια μεγέθη, απότομη πτώση – Το Χθες

Εκπροσωπούν συνολικά σχεδόν 12 εκατομμύρια ψυχές, έχουν οπαδούς σε όλο τον πλανήτη, το Forbes τους κοστολογεί στο Νο 1 και το Νο 2 ανάμεσα στους 30 συλλόγους του κορυφαίου πρωταθλήματος, με την αξία των Knicks να ανέρχεται στο 1,4 δισ. δολάρια και των Lakers στο 1,3. Μόλις πριν από δύο σεζόν, στο «Μεγάλο Μήλο» πανηγύριζαν 54 νίκες στην κανονική περίοδο και έχαναν στις λεπτομέρειες την πρόκριση στους τελικούς της Ανατολής από την Ιντιάνα. Μόλις το 2010, στο L. A. κατακτούσαν έναν ακόμα τίτλο, ενώ κι αυτοί προ διετίας συνέχιζαν στην post season. Πέρυσι το έργο άλλαξε κι οι “Μιχαλάκηδες” τα έκαναν μαντάρα. Ο Mike Woodson έπιανε απορημένος την καράφλα του, ο Μike D’Antoni χάιδευε αποσβολωμένος το μουστάκι του και μαζί έμεναν να παρακολουθούν την πορεία των ομάδων τους προς τον όλεθρο. Μαζί πέρασαν το καλοκαίρι και την πόρτα της εξόδου, πληρώνοντας τις κάκιστες άμυνες, τις ανάλογες σχέσεις με τους stars των ομάδων τους, Carmelo Anthony και Pau Gasol, και την εμμονή τους σε small lineups, με τους προαναφερθέντες να ανεβαίνουν σχεδόν μόνιμα στο «4» και το «5», αντίστοιχα. Ανύπαρκτοι αγωνιστικοί προσανατολισμοί, πολλά λάθη, ακόμα περισσότερες αφορμές για χλεύη.

Derek μου, Byron μου – Οι Προπονητές

Σωτήριον έτος για τους Lakers το 1996. Δεν είναι μόνο η υπογραφή του Shaquille O’Neal, που αφήνει για χάρη τους το Orlando, αλλά κι η επιλογή ενός 18χρονου, ονόματι Kobe Bryant. Η αρχική γκρίνια για την τράμπα με τη Charlotte (που τον είχε επιλέξει στο draft) για τον Vlade Divac σύντομα θα κοπάσει, οι βάσεις για μία ακόμα δυναστεία των «λιμνάνθρωπων» τίθενται και ελάχιστοι δίνουν σημασία στους αναπληρωματικούς guards. Τον Derek Fisher, που είναι κι εκείνος rookie, και τον Byron Scott, που τρώει τα τελευταία του ψωμιά, προτού έρθει να μαζέψει τα ψίχουλα στον Παναθηναϊκό. Εν έτει 2015, τρώνε… κράξιμο, ως προπονητές των δύο ιστορικών συλλόγων. Rookie σήμερα ως coach, ο Fisher δεν έχει συνηθίσει ακόμα το σακάκι κι ήδη στο Madison Square Garden πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν την απόλυσή του. Αν ο 40χρονος δεν μπορεί να επιβληθεί σε μέχρι πρότινος συμπαίκτες, φίλους και αντιπάλους πάνω στο παρκέ, ο 53χρονος «Βύρων» αδυνατεί να φέρει με τα νερά του ακόμα πιο αγαπημένους συντρόφους κάθε ιδιότητας στο Los Angeles.

Αγάπη μου, συρρίκνωσα την ομάδα – Τα Αφεντικά

Βασικά, εκτός από «αγάπη μου», ο Phil Jackson με την Jeanie Buss μπορούν να αποκαλούν ο ένας τον άλλον και «πρόεδρέ μου». Ο «Zen Master» επανήλθε στα πράγματα ως πρόεδρος και γενικός δερβέναγας των Knicks, με τους οποίους, ως μπασκετμπολίστας ήταν μέλος των ομάδων που είχαν κατακτήσει και τους δύο μοναδικούς τίτλους τους στα ‘70s, αφήνοντας στους αγαπημένους του Lakers τη σύντροφό του με τον ίδιο ρόλο. Ο πατήρ, Jerry Buss, μας έχει αφήσει χρόνους και την ομάδα προσπαθεί να επαναφέρει στο σωστό δρόμο, ο, επιεικώς αμφιλεγόμενος, General Manager Mitch Kupchak, επίσης πρώην παίκτης της ομάδας, που παρεμπιπτόντως ζει αυτές τις ημέρες το δικό του δράμα, έχοντας χάσει την 15χρονη κόρη του. Σημαντικό εμπόδιο στο έργο του είναι ο έτερος κληρονόμος του Jerry Buss, o αδερφός της Jeanie, Jim, ο οποίος έχει πλέον τον πρώτο λόγο στην ομάδα και του οποίου οι μέχρι στιγμής αποφάσεις έχουν δεχθεί εντονότατη κριτική.

GM στη Νέα Υόρκη είναι από πέρυσι ο Steve Mills, αλλά εδώ τα πράγματα είναι αντίστροφα. Την ομάδα δεν την «χτίζει» αυτός, που ούτως ή άλλως απασχολούνταν στον οργανισμό και στο ΝΒΑ περισσότερο με διοικητικά θέματα, αλλά ο «Zen Master». Τριγωνική επίθεση θέλει πάντα ο μεγάλος, τριγωνική επίθεση προσπαθεί να εφαρμόσει ο, μέχρι πριν μερικά χρόνια παίχτης του, ο φουκαράς ο Fisher. Με τα παρακάτω αποτελέσματα…

Φόβος τριγώνου, φόβος τρίποντου – Τα Συστήματα

Σε μια κουνιστή καρέκλα στο σπίτι του κάπου στο Texas, όπου έχει αποσυρθεί ο 92χρονος Tex Winter, θα αναπολεί τις παλιές καλές ημέρες με τον Jackson σε Chicago και L.A. και θα τον πιάνει νευρικό γέλιο, πληροφορούμενος τις απόπειρες των Knicks να εφαρμόσουν την, δικής του έμπνευσης, triangle offense. Ακόμα και παίκτες που αγωνίζονται πρωτίστως με το μυαλό και όχι τόσο με τα σωματικά προσόντα, όπως ο Jose Calderon, αδυνατούν να στήσουν όπως πρέπει τις επιθέσεις. Οι «πλάγιοι» δεν έχουν την υπομονή να στήσουν τα pick ‘n’roll που προκύπτουν από την τριγωνική επίθεση και προβαίνουν σε βιαστικά σουτς, τα center παρακολουθούν αμέτοχα και το λάθος παραμονεύει σε κάθε φάση. Στην California, ο κάποτε δεινός 3point shooter Scott έχει φάει ένα σκάλωμα με τα σουτς έξω από τα 7,25 μ., που σχεδόν τα είχε απαγορεύσει στην preseason. Η ομάδα του, άλλωστε, κατάφερε σε δύο κολλητά ματς να μη βάλει ούτε ένα τρίποντο (!) και μόλις τον τελευταίο μήνα, με την επιστροφή και του Nick Young, έχει αρχίσει να εξορθολογίζεται λιγάκι το πράγμα¹⁾όσο παράδοξο μπορεί να θεωρηθεί πως ο Swaggy-P να εξορθολογίζει το οτιδήποτε. Από το ανηλεές περσινό «μπουμπουνητό», οι Lakers είχαν φτάσει ξαφνικά στο άλλο άκρο. Μάλλον κάποιος θα «σφύριξε» στον παλιό συνοδοιπόρο των Magic και Kareem πως οι επτά από τις οκτώ πιο πρόσφατες πρωταθλήτριες επιχειρούσαν, και συνάμα ευστοχούσαν, στα περισσότερα τρίποντα από κάθε άλλη ομάδα που έμπαινε στα playoffs.

Από το δεξί στο αριστερό – Οι Ηγέτες

5/21 και 4/19 ο ένας, 1/14, 3/15 και 8/30 ο άλλος. Μερικές μόνο από τις φετινές κακοποιήσεις καλαθιών, με θύτες τους αξιότιμους κυρίους Anthony και Bryant. Σούπερ σκόρερς αμφότεροι, μα και σούπερ ατομιστές. Ο Carmelo παλεύει να κατανοήσει τα τρίγωνα, ο Kobe να συνηθίσει στην ιδέα του παιχνιδιού δίχως αυτοσκοπό τη νίκη, αλλά τη συμμετοχή, μιας και πέρυσι εμφανίστηκε μόλις σε έξι παιχνίδια. Αχίλλειος τένοντας, φτέρνα, πάλι αριστερό γόνατο. Πάνω απ’ όλα, 36 χρονάκια στην καμπούρα. Μαζί και 23,5 εκατ. δολάρια ως ετήσιες απολαβές, που τον καθιστούν τον πιο ακριβοπληρωμένο στη λίγκα και πρέπει σε ένα βαθμό να δικαιολογηθούν, παρά το ένδοξο παρελθόν και τις τεράστιες υπηρεσίες που έχει προσφέρει στο σύλλογο. Ο Melo, από την άλλη, μόλις υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο και φέτος τσεπώνει μόλις ένα «χαρτί» λιγότερο από τον ηγέτη των  Lakers. Rebounds, κλεψίματα και τάπες είναι τα λιγότερα σε μέσους όρους της τελευταίας τριετίας, το δικό του κορμί έχει αρχίσει επίσης να τον προδίδει και ελλείψει στόχου, η ώρα που θα σταματήσει οριστικά για τη σεζόν που διανύουμε δεν αργεί. Αυτός δεν παίζει καν πλέον, ο Bryant που το παλεύει ακόμα, προσπαθεί να τιθασεύσει και τα νεύρα του, ξεσπώντας στους άμοιρους συμπαίκτες του. Όχι βέβαια πως δεν τα χρειάζονται κι αυτοί…

Ζήτω η τρέλα! – Supporting Cast

Με το επικείμενο «shut down» του Anthony, για πρώτο βιολί στην επίθεση των Nicks προορίζεται ο Tim Hardaway Jr. Όσο γρήγορα έκανε τη θανατηφόρα σταυρωτή ντρίμπλα ο συνονόματος πατέρας του, άλλο τόσο γρήγορα εκτελεί μόλις πάρει την μπάλα ο 22χρονος. Το θέμα είναι πως πρόκειται για μονοδιάστατο σουτέρ, που δεν προσφέρει σε άλλους τομείς. Η καλώς εννοούμενη τρέλα του μερικές φορές ξεφεύγει από τα όρια, όχι όμως τόσο, όσο εκείνη του Nick Young. Όρκο πως δεν τον έχει πλακώσει στα αποδυτήρια ο Kobe, δεν μπορεί να πάρει κανείς. Ο 29χρονος SG/SF δεν καταλαβαίνει Χριστό. Μπαίνει μέσα, σουτάρει όποτε και όπως θέλει, μετά τα παιχνίδια αφήνει και υπονοούμενα για τη ζωντανή ιστορία των Lakers. Ο τύπος βέβαια είναι σκόρερ από τους λίγους κι είπε δυο κουβέντες παραπάνω όταν διέκοψε σερί ηττών απόντος του Bryant. Το ταλέντο του αρκεί για μερικές σποραδικές νίκες, ενώ οι ψηλοί Jordan Hill και Ed Davis είναι με τις μέρες τους. Τα δε PGs, Jeremy Lin και Ronnie Price απλώς «λίγοι». Στη Νέα Υόρκη ήδη έμπασαν στην πεντάδα τον center Cole Aldrich, δίνουν όλο και περισσότερο χρόνο συμμετοχής στο νεαρό Cleanthony Early, κάνουν το ίδιο δίχως να βλέπουν προκοπή και με τον γκαρντ Shane Larkin.

Ξέρεις από draft; – Τα picks

Μέρος της πτώσης κρύβεται και στις επιλογές εκεί, στα τέλη κάθε Ιουνίου. Η απαραίτητη «ένεση» ταλέντου και ενέργειας μένει στα χαρτιά. Την τελευταία τριετία, η Νέα Υόρκη έχει πάρει από το draft, πρώτα τον Κώστα Παπανικολάου (δίνοντας «στο καπάκι» τα δικαιώματά του στο Portland, μαζί με εκείνα του Γιώργου Πρίντεζη για τον σούπερ αποτυχημένο Raymond Felton), μετά τον Hardaway Jr (οk εδώ) και φέτος τον Early και τον πρεσβύτερο Αντετοκούνμπο. Πλάκα-πλάκα, μην απορήσετε αν δείτε τον δυναμικό Θανάση να κάνει σύντομα το άλμα από την D-League στο ΝΒΑ. Στην «πόλη των Αγγέλων» πάλι, το 2012 ρίσκαραν και έχασαν στο τέλος του draft με τους Darius Johnson-Odom (σήμερα στην Cantu) και Robert Sacre (τους ταλαιπωρεί ακόμα ως τρίτος center). Το 2013 το pick τους ήταν ο, με εκλάμψεις, forward Ryan Kelly, το δε περασμένο θέρος πήραν ψηλά, στο Νο 7, τον Julius Randle, αλλά ο νέος “Zach Randolph”  τσακίστηκε και θα τον δούμε του χρόνου. Στο δεύτερο γύρο ανακαλύφθηκε ο Jordan Clarkson, αλλά το ότι παραμένει στην αφάνεια με τόσα προβλήματα στην περιφέρεια δεν είναι καλό σημάδι.

Ταινία τρόμου – Οι Διάσημοι Οπαδοί

Κόσμος εξακολουθεί φυσικά να πηγαίνει στο Madison και το Staples Center, μόνο που ακόμα και οι πιο πιστοί οπαδοί τους έχουν αρχίσει να κουράζονται, να απογοητεύονται, να αγανακτούν. Ο Spike Lee έκατσε κι έφτιαξε ολόκληρο ντοκιμαντέρ για την τριγωνική επίθεση που φέρνει στα μέρη του ο “Zen Master”, μα πλέον καταφέρεται κι ο ίδιος ο σκηνοθέτης ανοιχτά εναντίον της. Τις προάλλες τον είδαμε μέχρι και στο Μιλάνο να χαριεντίζεται με τον Giorgio Armani και να περνάει σίγουρα καλύτερα παρακολουθώντας την ομώνυμη ομάδα απέναντι στον Παναθηναϊκό. Όσο για τον Jack Nicholson στην άλλη πλευρά των ΗΠΑ, ο τηλεοπτικός φακός τον έπιασε στην αναμέτρηση των Lakers με τους Golden State Warriors να κοιμάται εν ώρα αγώνα! Καλοί για το θέαμα οι 136 πόντοι της παρέας του Stephen Curry, αν όμως η ομάδα σου έχει μείνει στο -30 κι είσαι κοντά στα 80, τον ρίχνεις εύκολα έναν υπνάκο.

Δώσε και μένα, μπάρμπα – Τα Payrolls

Εδώ είναι όλο το ζουμί. Το βαρύ μισθολόγιο των δύο οργανισμών αφενός δεν έχει αγωνιστικό αντίκρυσμα, αφετέρου δυσκολεύει κάθε είδους κίνηση και προσπάθεια προσέλκυσης καλών παικτών. Στο «Μεγάλο Μήλο» με 81,7 εκατ. δολάρια έχουν το τρίτο υψηλότερο στο πρωτάθλημα και στο Los Angeles το έβδομο, με 77,3 εκατ. δολάρια. Στο πρόσφατο παρελθόν έχουν γίνει «εγκλήματα». Eίναι ευρέως γνωστό πως ο δεύτερος καλύτερα αμειβόμενος μπασκετμπολίστας της λίγκας είναι ο Amar’e Stoudemire των Nicks, με ένα συμβόλαιο που ποτέ δεν δικαίωσε. Ο 40χρονος Steve Nash, που λόγω μέσης ουσιαστικά έχει καταστεί ήδη παλαίμαχος, έχει ακόμα συμβόλαιο με τους «λιμνάνθρωπους» με 9,7 «χαρτιά» ετησίως. Ο Andrea Bargnani, που δεν λέει να γιάνει και να παίξει δύο συνεχή ματς, κοστίζει φέτος 11,5 εκατ. δολάρια. Στην California πληρώνουν με 15 και πλέον τέτοια τον Lin. Μάγκας από τους λίγους κι ο –αναπληρωματικός πλέον- Carlos Boozer, μόνο που στην περίπτωση του power forward από την Αλάσκα τα 13,6 από τα 16,8 δικά του «χαρτιά» εξακολουθούν να τα κλαίνε οι Bulls.

Μη σπρώχνεστε, έχει για όλους – To Αύριο

Εδώ όμως είναι το  καλό, τουλάχιστον στο οικονομικό κομμάτι, είναι πως τα περισσότερα βαριά συμβόλαια λήγουν το ερχόμενο καλοκαίρι και ειδικά στους Knicks ανοίγεται χώρος 20 εκατ. δολαρίων, που πλέον ξεπερνάει τα 30 μετά και τις τελευταίες εξελίξεις. Iman Shumpert και J.R. Smith ξαποστάλθηκαν στο Cleveland, ο Samuel Dalembert έμεινε ελεύθερος, οι Alex Kirk και Louis Amundson πως ήρθαν ως ανταλλάγματα στο τριπλό trade, δεν πρόκειται να υπογράψουν και το ίδιο μάλλον θα γίνει και με τον επίσης νεοαποκτηθέντα Lance Thomas. Η μεγαλύτερη ανακούφιση προέρχεται πάντως από τα εκπνέοντα συμβόλαια των Stoudemire και Bargnani, την ώρα που οι Lakers «ξαλαφρώνουν» από Lin, Nash και Boozer κι έχουν χώρο ώστε να προσφέρουν ένα αξιοπρεπές φινάλε καριέρας στον Κόμπε, o οποίος παρόλα αυτά έχει λαμβάνεις 30 εκατ. δολάρια του χρόνου. Στην αγορά θα υπάρχουν ονόματα σαν των Kawhi Leonard (restricted free agent), Jimmy Buttler (επίσης restricted free agent), LaMarcus Aldridge και Rajon Rondo, με τον πιο ευσεβή πόθο αμφότερων να είναι ένα παλικάρι 216 εκατοστών με ισπανική προφορά: Ο Marc Gasol των Memphis Grizzles.

Θα κάνουν το κοινό τους να τους αγαπήσει ξανά οι Knicks; Θα βγουν από τον βυθό της λίμνης οι Lakers; Αναμένουμε, μαζί με τους χιλιάδες οπαδούς τους.