Ο Jeff Green ανήκει πλέον στο ρόστερ των Grizzlies και η ομάδα του Memphis καλείται να κάνει την υπέρβαση.
Παραφράζοντας Μήτσο Μαυράκη στην εισαγωγή του ινδικού παραμυθιού:
“Δύση, το μαγευτικό μέρος που ανθίζουν τα όνειρα. Ένας επίγειος παράδεισος που έχει υμνηθεί από καλλιτέχνες, μια ουτοπία που κατοικείται από πρίγκιπες, που πετάνε καβάλα στους μονόκερούς τους, σκορπίζοντας ευδαιμονία”.
Μετά τον Rajon Rondo, λοιπόν, ακόμα ένα καλό όνομα έφυγε από την Ανατολή, για λογαριασμό δυτικής ομάδας. Κατά σύμπτωση(???), πρόκειται και πάλι για παίχτη των Boston Celtics, με τον general manager, Danny Ainge, να δείχνει διάθεση να γκρεμίσει τα πάντα στο μαγαζί και να χτίσει… ό,τι έχει στο κεφάλι του τέλος πάντων.
Ο λόγος για τον Jeff Green, ο οποίος ανήκει πια στο δυναμικό των Memphis Grizzlies, σε ένα trade που ενεπλάκησαν οι New Orleans Pelicans, αλλά και οι Celtics. Πιο αναλυτικά: Οι Grizzlies απέκτησαν τον Green (Celtics) και τον Russ Smith (Pelicans). Οι Pelicans πήραν τον Quincy Pondexter (Grizzlies), καθώς και ένα pick δεύτερου γύρου το 2015 από το Memphis, ενώ η Βοστόνη πήρε τους Tayshaun Prince (Grizzlies), Austin Rivers (Celtics) και ένα protected first round pick από τους Pelicans.
Ποιοι κέρδισαν;
Όλοι. ΟK, το Memphis σε μεγαλύτερο βαθμό, στην θεωρία τουλάχιστον, αφού στο πρόσωπο του 28χρονου βρήκε ακόμα ένα επιθετικό όπλο (17,6 pts μ.ο. με 43,4%), ξαλαφρώνοντας παράλληλα τους Zach Randolph και Marc Gasol, που είχαν επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος της επίθεσης. Ωστόσο, τόσο η Νέα Ορλεάνη, όσο και η Βοστόνη, δεν έχουν παράπονο από αυτό το trade. Οι μεν Pelicans βρήκαν στο πρόσωπο του Pondexter έναν ρολίστα που τους έλειπε, οι δε Celtics συνέχισαν την διαδικασία χτισίματος.
Πλέον στους Celtics μοιράζεται πολύ το πράγμα. Τόσο σε άμυνα, όσο και σε επίθεση. Προσωπική εκτίμηση είναι ότι στην Beantown, βλέπουν στα πρόσωπα των Jared Sullinger και Marcus Smart τους θεμέλιους λίθους του project τους και, σιγά σιγά, θα αρχίζουν να χτίζουν γύρω τους. Το project του Ainge είναι ενδιαφέρον, ωστόσο χρειάζεται έναν franchise player για να φτάσει σε επίπεδα 2008 και ίσως δεν θα αργήσει η στιγμή που θα γίνει κάποιο “μπαμ”. Αξίζει να σημειωθεί πάντως πως οι Celtics έκαναν τα πάντα για το πρώτο pick των Pelicans και όχι για την αξία των Prince και Rivers. Αυτό τουλάχιστον αποπνέουν οι δηλώσεις του Ainge σε μερίδα των media, οι οποίες δημοσιεύθηκαν, μεταξύ άλλων, στο masslive.com
Πίσω στο Memphis, o head coach David Joerger, θα πρέπει να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, η προσθήκη του Green, δεν δίνει μια ακόμα λύση στο επιθετικό κομμάτι, αλλά ενδεχομένως και στο mentality της ομάδας. Ας μην ξεχνάμε πως σχεδόν όλοι είχαν ξεγραμμένο τον Green μετά το πρόβλημα που παρουσίασε με την καρδιά του την σεζόν 2011-12, με τον ίδιο να τους διαψεύδει επιστρέφοντας πιο δυνατός.
Είναι διεκδικητές;
Στο μυαλό μου, σε αγωνιστικό επίπεδο, σαφώς ναι. Οι Grizzlies, πια, δεν διαθέτουν απλά μια καλή πεντάδα, αλλά μια γεμάτη ομάδα, με τον κάθε παίχτη να γνωρίζει πολύ καλά τον ρόλο του.
Στον άσο έχουν τον Mike Conley, τον πιο “floor general” της λίγκας κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος, με τους Beno Udrih και Νικ Καλάθη να του δίνουν τις απαραίτητες ανάσες. Ο Courtney Lee στο «2» είναι σαφώς αναγεννημένος, με τον γερό-Vince Carter να δίνει πολύτιμα λεπτά εμπειρίας.
Στο «3» τα είπαμε με τον Green, ενώ από πίσω του θα έρχεται ένας από τους καλύτερους αμυντικούς του NBA, o Tony Allen. Η front court διαθέτει Randolph και Gasol, που είναι ένα από τα καλύτερα δίδυμα ψηλών που υπάρχουν, αν όχι το καλύτερο.
Το ταλέντο και οι δυνατότητες βρίσκονται εκεί, αλλά οι Grizzlies θα πρέπει να αποδείξουν στην πράξη ότι το λέει η καρδιά τους στην post season. Πρέπει να αποδείξουν πως έχουν όλα τα απαραίτητα εργαλεία για να αντιμετωπίσουν την ταχύτητα των Clippers, το αποτελεσματικό μπάσκετ των Spurs, το περιφερειακό σουτ των Warriors.
Κάπου εδώ έρχεται το “αλλά”
Ναι, όλα μοιάζουν ιδανικά για τους Grizzlies. Καλή ομάδα, καλός προπονητής, προσηλωμένοι άπαντες στο στόχο να φέρουν ένα δαχτυλίδι στην πολιτεία του Tennessee. Ωστόσο, το δαχτυλίδι πρέπει να έρθει… χθες. Το project του Joerger “φωνάζει” πως είναι για άμεσα αποτελέσματα και όχι για μακροπρόθεσμα.
Ο Gasol αγγίζει τα 30, ο Randolph είναι 33, ο Lee 29, o Green 28, o Conley 28, o Allen 33, o Carter 37. Kοινώς αυτοί που τραβάνε και θα τραβήξουν το κουπί είναι ήδη βετεράνοι. Δίπλα, λοιπόν, στα πνευματικά προσόντα των παιχτών του Joerger, έρχεται και το ερώτημα του αν άπαντες μπορούν να μείνουν υγιείς.
Κι αν θέλετε να το πάμε ακόμα παραπέρα, είναι μεγάλο το ερώτημα τί θα γίνει με τα συμβόλαια ορισμένων παιχτών. Το συμβόλαιο του Gasol λήγει φέτος, τον επόμενο χρόνο του Conley, ενώ το αν ο Green θα παραμείνει και του χρόνου στους Grizzlies εξαρτάται από τον ίδιο (player option για το συμβόλαιο του 2015-16). Τα μόνα εγγυημένα συμβόλαια αυτή τη στιγμή στο Memphis είναι αυτά των Ζ-Βο, Conley, Lee, Allen, Carter, Stokes και Adams και αναμφισβήτητα ο general manager της ομάδας, Chris Wallace έχει πολύ δουλειά μπροστά του, ειδικά στη ρύθμιση του salary, ώστε να καταφέρει να κρατήσει Gasol και Conley, με τις αυξήσεις, που εύλογα κι οι δύο θα ζητήσουν.
Την δεδομένη στιγμή, το ρόστερ των Grizzlies μοιάζει να έχει φτιαχτεί αποκλειστικά και μόνο για ένα σκοπό: Να υπερβάλει εαυτόν και να πάει μέχρι το τέλος, φέτος. Αν το καταφέρει, χαλάλι. Αν όχι, τότε ίσως το τέλος της φετινή χρονιάς να σημάνει ενδεχομένως και την έναρξη μιας rebuild περιόδου για τους Grizzlies.
Gus Chr
Latest posts by Gus Chr (see all)
- Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
- Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
- Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
- Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
- Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019
