Ευτυχώς για όλους μας, ο φετινός παραλογισμός συνεχίζεται στο NBA, χαρίζοντάς μας την, ενδεχομένως, πιο ενδιαφέρουσα regular season ever. Σχεδόν κάθε μέρα ξεπηδά και μια καινούρια αφήγηση. Από τους Atlanta Hawks1)Παρεμπιπτόντως, οι μη-Αμερικάνοι του ρόστερ της είναι ένας Δομινικανός, ένας Γερμανός, ένας Ελβετός κι ο Pero Antic Δύσκολα το λες “παραδοσιακές μπασκετικές δυνάμεις”, οι οποίοι μετρούν 24 νίκες στα τελευταία 26 παιχνίδια (με τις δύο τελευταίες να έρχονται, με εμφατικό τρόπο, απέναντι στους Raptors και τους Bulls, βασικούς συνδιεκδικητές της πρώτης θέσης στην Ανατολή), στον επιτυχή εξορκισμό των Pistons από τον δαίμονα Smith και την εν εξελίξει μεταμόρφωση του Brandon Jennings σε Tony Parker με τρίποντο… έως το χάος που λέγεται Cleveland και το ρόστερ των Knicks που θυμίζει ομάδα Eurocup. Α, ναι, οι Sixers είναι πλέον απρόσμενα ανταγωνιστικοί και ο Larry Sanders κόβει το μπάσκετ για να την πίνει απερίσπαστος. Και όλα αυτά χωρίς καν να αναφερθούμε στην πολύ δυνατότερη δυτική περιφέρεια.
Καλωσήρθατε στον αλλόκοτο κόσμο της Minnesota
Εγκλωβισμένοι σε μια δίνη τραυματισμών, αστάθειας των πεντάδων τους, απειρίας και παταγώδους αποτυχίας να παίξουν άμυνα, οι Timberwolves δεν θυμίζουν το απειλητικό νεανικό σύνολο που φαντασιωνόμουν τον Οκτώβρη. Μοιάζουν συνονθύλευμα από μάλλον αταίριαστα, ελαττωματικά εξαρτήματα. Όσο κι αν αυτό είναι οδυνηρό από πλευράς αποτελεσμάτων, δίνει ένα ξεχωριστό, διεστραμμένο ενδιαφέρον σε αυτή την ομάδα. Case in point.
Mo Williams becomes first player of 2014-15 NBA season to score 50+ in a game! His 52 breaks the T-Wolves’ record. pic.twitter.com/xPTLvPhPxm
— Bleacher Report (@BleacherReport) January 14, 2015
Ο Μο Williams έβαλε 52 πόντους την Τρίτη απέναντι στην Indiana κάνοντας ρεκόρ καριέρας. 52 πόντοι με 6 τρίποντα. Για την προηγούμενη καλύτερή του επίδοση πρέπει να ανατρέξουμε στο 2009, όταν είχε βάλει 44 με τη φανέλα των Cavs. Οι μόνοι παίχτες στην ιστορία που έχουν σημειώσει 52 ή περισσότερους πόντους, μετά τα 32 τους χρόνια είναι οι: Wilt Chamberlain, Karl Malone, Michael Jordan, Rick Barry, John Havlicek Andre Miller, Bernard King. Παράλληλα έσπασε και το franchise record των Wolves. Το 2005 ο Garnett είχε βάλει 47, για να έρθει το 2012 ένας άλλος Kevin, o Love αυτή τη φορά, να το καταρρίψει με 51. Ο Corey Brewer (ναι, ναι) το ισοφάρισε πέρσι, και πλέον ο Mo Williams με τους 52 του μπορεί να λέει στα παιδιά του ότι κατέχει το ρεκόρ πόντων μιας ομάδας, κάτι το οποίο δεν νομίζω ότι μπορούσε να φανταστεί ούτε ο ίδιος.
Ακόμα κι έτσι, δύσκολα χωνεύεται το γεγονός ότι η ομάδα βρίσκεται στο 7-32, τελευταία στη Δύση, χωρίς να πιστεύει κανείς ότι και αν βρισκόταν στην Ανατολή τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Η τελευταία θέση σε παθητικό και Defensive Rating, δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Σίγουρα, αν μια διετία πριν έλεγε κάποιος σε φίλο των Wolves ότι το 2015 θα έχει στην ομάδα του τον Shabazz Muhammad και τον Andrew Wiggins, δύο από τους λαμπρότερους high-school stars των τελευταίων ετών, θα κοιμόταν ονειρευόμενος πρωταθλήματα. Η γυμνασιακή κυριαρχία τους, όμως, δεν τους ακολούθησε στο κολέγιο, και η μετάβαση στο NBA δεν έγινε χωρίς τριβές.
Κι όμως, κάτι υπάρχει εδώ.
Ο Muhammad μετά από μια ουσιαστικά χαμένη χρονιά πέρσι, αποδεικνύει ότι αν και δύσκολα θα γίνει ο superstar που ονειρευόταν σαν highschooler, έχει την ποιότητα και την ωριμότητα να γίνει ένας καλός starter. Ο Wiggins, παρά τις αρχικές δυσκολίες, σιγά-σιγά μπαίνει στο κλίμα του NBA και ξεφεύγει στην κούρσα του rookie of the year, κάνοντας παράλληλα και τις πρώτες dominant εμφανίσεις του (με 31 πόντους, 9 rebounds, 4 assists και 3 blocks, οδήγησε το Σάββατο τους Wolves σε νίκη απέναντι στους Nuggets.). Οι συγκρίσεις με τον LeBron και τον McGrady είναι άστοχες, και άδικες για τον Wiggins. Πιθανότατα δεν θα αποκτήσει ποτέ τον έλεγχο της μπάλας και το court vision που διέκρινε τους δύο προαναφερθέντες, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερες οι προοπτικές του να γίνει superstar. Τα αθλητικά του προσόντα είναι ένα αξιοθέατο από μόνα τους, ενώ το σουτ του είναι για carte-postale. Σε συνδυασμό με την άμυνα που μπορεί να φτάσει σε elite επίπεδο, δείχνει πως δεν είναι μεν ο παίκτης που θα αφήσει εποχή με το παιχνίδι του, όπως ο Jordan ή ο LeBron, αλλά είναι πολύ πιθανό να μπορεί να γίνει ο franchise player μιας διεκδικήτριας του τίτλου. Άλλη μια φωτεινή αχτίδα είναι ο Gorgui Dieng, και η ικανότητα του να προσφέρει σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Μπορεί να παίξει ανεκτά τόσο με πλάτη, όσο και με πρόσωπο, είναι ταχύτατος για τη θέση του, και το ένστικτό του αποφέρει πολλά κλεψίματα και τάπες, αν και ακόμα έχει διαστήματα που ξεχνιέται στην άμυνα και μπορεί να σπρωχτεί από δυνατότερους post players. Έχει όμως στη λίστα με τα προσόντα του ένα υποτιμημένο κομμάτι του παιχνιδιού του: το ότι είναι εξαιρετικός πασέρ. Είτε πρόκειται να βρει τον Wiggins που ή κόβει βαθιά στη ρακέτα ή προσπαθεί να βάλει στην πλάτη του κοντύτερο αντίπαλο, είτε με hand-off στο high post προς κάποιον guard (συνήθως τον Mo Williams), έχει εξαιρετική αίσθηση του χώρου και του συγχρονισμού και συνήθως αποδίδει καρπούς.
Η επιστροφή του Rubio, αναμφίβολα θα βελτιώσει την αμυντική εικόνα της ομάδας και παράλληλα, ως γνήσιος playmaker, αναμένεται να εκμεταλλευτεί ακόμα καλύτερα το ταλέντο των Muhammad, Wiggins, Dieng. Οι Timberwolves πρέπει να δουν τι αξίζει από αυτήν την τετράδα, και αντίστοιχα να εξαργυρώσουν τους Martin και Pekovic με νέο ταλέντο, για να συνεχίσουν το project ανοικοδόμησης που ξεκίνησαν φέτος.
To μήλο κάτω απ’ τη μηλιά
Στα πρότυπα του μέντορά του, Gregg Popovich, o Mike Budenholzer ξεκούρασε τους Millsap, Teague και Carroll απέναντι στην Philadelphia, και ακριβώς όπως συμβαίνει χρόνια τώρα σε τέτοιες περιπτώσεις με τους Spurs, η ομάδα δεν έχασε τον βηματισμό της και οι αναπληρωματικοί άδραξαν την ευκαιρία να δείξουν τις ικανότητές τους. Ο Shelvin Mack πρόσφερε 12 πόντους και 10 assists σαν back-up PG, ο Kent Bazemore έβαλε 17 με 3 τρίποντα, και ο Al Horford βρήκε την ευκαιρία να επισημάνει την επιστροφή του σε all-star κατάσταση με το πρώτο triple-double της καριέρας του (21/10/10).
Ο θρίαμβος της αποτελεσματικότητας σε βάρος της αισθητικής.
Παράλληλα το παιχνίδι ήταν η αρένα που κοντραρίστηκαν δύο φιλοσοφίες, ουσιαστικά απάντηση των Hawks στην στρατηγική του ακραίου tanking που ακολουθούν οι Sixers.
Ηassanity!
Μόνο ο Kidd-Gilchrist λείπει από το θέατρο των εκτρωματικών σουτ.
Η πιο εντυπωσιακή επιστροφή/αναγέννηση της χρονιάς. Ο Hassan Whiteside επελέγη στο #33 του draft του 2010, ως ένας αθλητικός 7-footer με ψήγματα εξωτερικού σουτ και προοπτική rim protector. Μια διετία στους Kings, την πέρασε στην D-league και το Reno με τους Bighorns. Η φήμη που τον ακολουθούσε ήταν του τεμπέλη και υπερόπτη παίκτη, χωρίς μάλιστα κανέναν απολύτως λόγο που να εξηγεί την υπεροψία αυτή, με βασικό χαρακτηριστικό την εμμονή του να πηδάει συνέχεια για block, κι οδηγώντας το πρωτάθλημα σε goaltendings. Μετά από μια στάση στο Rio Grande, όπου φόρεσε τη φανέλα των Vipers, ακολούθησε η αλλόκοτη διαδρομή Λίβανος-Κίνα-πίσω Λίβανος2)από όπου έφυγε από φόβο για τη ζωή του-πίσω Κίνα3)και μάλιστα στη δεύτερη κατηγορία. Το ξεκίνημα της φετινής χρονιάς τον βρήκε να γίνεται μπαλάκι μεταξύ Memphis4)υπέγραψε με τους Grizzlies αλλά δεν αγωνίστηκε ποτέ-Rio Grande-Iowa μέχρι να του προσφέρουν συμβόλαιο οι Miami Heat στις 24/11, σε κατάσταση απόγνωσης σε ότι αφορά την front-line τους. Ακόμα και έτσι, στις 13 Δεκέμβρη, τον μετακίνησαν και πάλι στην D-League και τους Sioux Falls SkyForce, ίσα ίσα για να τον καλέσουν πίσω δύο μέρες μετά και τον Spoelstra να πείθεται να τον δοκιμάζει για λίγα λεπτά. Προοδευτικά ο χρόνος του αυξήθηκε, και την παραμονή της πρωτοχρονιάς, με τους Heat να αντιμετωπίζουν ένα πρόγραμμα με 6 από τους 8 επερχόμενους αγώνες να τους περιμένουν μακριά από την έδρα τους και μάλιστα στη Δύση, ο Whiteside έπαιξε για πρώτη φορά στην καριέρα του 20λεπτο και δεν ξανακοίταξε πίσω. Στις 8 αυτές αναμετρήσεις έδωσε στους Heat 11,6 πόντους (68% FG), 8,6 rebounds και 3,3 assists σε 22,4 λεπτά5)ανά 36 λεπτά οι μέσοι όροι του αγγίζουν το 19/14/5 στις αντίστοιχες κατηγορίες. Οι αριθμοί ίσως να μην εντυπωσιάζουν, αλλά είναι μακράν ο,τι καλύτερο έχει επανδρώσει φέτος τις θέσεις των ψηλών στο Miami πέρα από τον Chris Bosh. Θα είναι το καυτό 20ήμερο του το θεμέλιο μιας σταθερής καριέρας στο NBA (βλ. Lin, Jeremy – Green, Gerald) ή θα αποδειχτεί ένας ακόμα διάττων αστέρας (βλ. Hudson, Lester);
Η στήλη, λειτουργώντας εσχάτως ως μαυρόγατα, αφού σκότωσε κάποια στιγμή τον DeRozan, έκαψε διάφορα σερί, με τελευταίο αυτό των Pistons, και την προηγούμενη βδομάδα έριξε την κατάρα της και στον Jusuf Nurkic, που δεν βάζει γκολ ούτε με αίτηση. Ελπίζω να μην καταστρέψω και τον Hassan…
Χαιρετίζουμε τον Klay Thompson, all-star
Οι Splash Brothers (Curry-Thompson) δίνουν ηχηρή απάντηση σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις της off-season, την ερώτηση “Ποιο είναι το καλύτερο back-court στο NBA;“. Σαν δίδυμο, δίνουν στους Warriors -την καλύτερη και πιο διασκεδαστική ομάδα του ΝΒΑ μέχρι στιγμής- κατά μέσο όρο 45 πόντους, 8,5 rebounds, 11 assists, 2,4 κλεψίματα και 1,4 blocks, με εξαιρετικά ποσοστά 6)ο Curry κινείται στα όρια του 50/40/90, ενώ ο Thompson έχει 47%FG/44%3P/86%FT.
Η αξία του Curry ήταν αδιαμφισβήτητη. Εν μέσω όμως των σεναρίων που ήθελαν των Thompson να δίνεται ως αντάλλαγμα για τον Kevin Love, και του max-παρα-κάτι συμβολαίου που υπέγραψε, o Klay πέρασε από εξονυχιστικό έλεγχο και κριτική, και τα κενά στο παιχνίδι του μεγιστοποιήθηκαν. Πλέον έχει σιγήσει και τους δριμύτερους επικριτές του. Οι μέσοι όροι του στα τελευταία 8 παιχνίδια είναι 24 πόντοι, 4 rebounds, 2 assists, 1 κλέψιμο και 1,6 blocks με 53,5% FG και 52% τρίποντα σε 7 προσπάθειες ανα αγώνα. Είναι μεγάλο του προσόν, ίσως βέβαια, και παράπλευρο αποτέλεσμα της δουλειάς του Steve Kerr και του επιτελείου του, ότι δεν κολλάει ποτέ με τη μπάλα στα χέρια, αλλά παίρνει αποφάσεις στη στιγμή, πράγμα που δεν τον χαρακτήριζε μέχρι πέρσι. Η άμυνά του συνεχίζει να βελτιώνεται, και απόντος του Bogut δεν υπάρχει η δικαιολογία ότι ο Αυστραλός ξελασπώνει τους guards των Warriors, ενώ οι θεωρίες ότι δεν έχει off the dribble παιχνίδι διαψεύδονται πανηγυρικά.
Συγκεκριμένα, τη φετινή χρονιά, μόνο το 38% των προσπαθειών του αντιστοιχούν σε καταστάσεις catch and shoot και το 46% είναι σουτ χωρίς να προηγηθεί ντρίμπλα, με το 25% των προσπαθειών του να έρχονται μετά από 3 ντρίμπλες και πάνω. Για να έχουμε μέτρο σύγκρισης, την περσινή χρονιά, τα catch and shoot ήταν στο 49%, και τα χωρίς και άνω των 3 dribbles ήταν στο 58% και το 15% αντίστοιχα. Για να δούμε και έναν παίκτη συγκρίσιμο με τον Thompson 1.0® , o Wesley Matthews φέτος στις αντίστοιχες κατηγορίες έχει 50%, 57% και 16%.
Ο εξελιγμένος Klay Thompson 2.0 είναι εδώ, και ο μύθος ότι πρόκειται απλά για έναν σουτέρ που δεν προσφέρει σε άλλους τομείς του παιχνιδιού πρέπει να καταρριφθεί.
* Μην ενοχλείστε, κάπου εδώ γιορτάζω το καλύτερο παιχνίδι του αγαπημένου μου πλέον NBAer.
Ο Vaughn επιτέλους πήρε χαμπάρι ότι δεν αφήνεις τον Elfrid7)θυμίζω, από το πρώτο μας roundtable: Δημήτρης Μαντζούκας: Ο Elfrid Payton μπορεί. Αν βελτιώσει λίγο το σουτ του μέσα στην χρονιά θα έχει ισχυρές πιθανότητες να το διεκδικήσει. Ο Payton έπρεπε να μεγαλώσει παίζοντας μπάσκετ στα σκοτεινά ανοιχτά γήπεδα στις γειτονιές της Louisianna, ξέροντας ότι οι αντίπαλοι του γνώριζαν ότι το μικρό του είναι Elfrid. Όχι μόνο δεν το έβαλε στα πόδια και πάλεψε, αλλά έφτασε μέχρι το ΝΒΑ. Σκληρός τύπος, επομένως, σίγουρα μπορεί να εξελιχθεί σε αποκάλυψη φέτος. και το μαλλί του στον πάγκο, και τον ξεκινάει δίπλα στον Oladipo, με αποτέλεσμα να ξαναβλέπω τα παιχνίδια του Orlando από την αρχή.
Η αυτοπεποίθηση του Payton ανεβαίνει σιγά σιγά, γίνεται πιο δημιουργικός και φαντεζί με την ντρίμπλα του, και η διστακτικότητά του να μπουκάρει προς το καλάθι σβήνει, δίνοντας τη θέση της σε ένα ακριβές floater, και μια, εντυπωσιακή για την ηλικία του, ικανότητα να απορροφά τις επαφές.
Kυνομαχίες
Η μάχη για τις τελευταίες θέσεις των playoffs της Δύσης. Μπορεί για όλους μας, μετά την ανέλπιστα γρήγορη επιστροφή Durant-Westbrook, οι θέσεις που οδηγούν στα playoffs της Περιφέρειας να είχαν κλειδώσει, με τις ομάδες αδιαφοροποίητες από πέρσι. Ωστόσο οι Thunder δεν θυμίζουν ακριβώς τρένο, και ακόμα προβληματίζουν με την απόδοσή τους. Το πρώτο βήμα για να βρεθείς στην post season, είναι να τρυπώσεις στην οχτάδα, και όσο αυτό δεν συμβαίνει, οι Pelicans και, κυρίως, οι Suns όσο κερδίζουν θα ελπίζουν. Οι Spurs λογικά θα ισιώσουν και δεν θα κινδυνεύσουν, αλλά στο Phoenix θέλουν να διεκδικήσουν με κάθε τρόπο το τελευταίο seed, που θα τους οδηγήσει στα playoffs για πρώτη φορά από την αποχώρηση του Steve Nash.
Μιας και αναφέρθηκαν οι Spurs, την Παρασκευή, 16 Γενάρη, οι απαρτίζοντες την βασική τους πεντάδα (Parker-Green-Leonard-Duncan-Splitter) είναι υγιείς ταυτόχρονα για πρώτη φορά και ξεκινάνε όλοι μαζί για δεύτερη φορά φέτος, μετά από ένα πεντάλεπτο στις 5/11, μέχρι να χτυπήσει ο Splitter στον αστράγαλο. Αντίπαλός τους η, εκείνη τη στιγμή μάλλον, δεύτερη δυνατότερη ομάδα στο ΝΒΑ, οι Portland Blazers (μα, γιατί δεν μιλάει κανείς για τους Blazers;).
Pause
Ας μιλήσουμε για τους Blazers. O LaMarcus Aldridge έχει πλέον καθιερωθεί ως ένας από τους κορυφαίους παίκτες στο «πάρε την μπάλα και βρες μας με κάποιον τρόπο 2 πόντους». Η συλλογή από turnarounds που έχει φιλοτεχνήσει και το fake one-legged Nowitzki fadeaway, τον κάνουν ανεπίδεκτο πρόβλεψης όταν παίρνει την μπάλα στο low post. Ο Damian Lillard (όχι στον βαθμό που το έχει κάνει ο Harden, αλλά) πλέον απασχολεί ενίοτε το μυαλό και το σώμα του και με την άμυνα, ενώ έχει φτάσει στο επίπεδο «φονιάς» στα τελευταία λεπτά. Τα παιχνίδια στα οποία οι Blazers είναι πίσω στο σκορ στην 4η περίοδο είναι απόλαυση, με τους δύο τους να εναλλάσσονται. Ο LMA βασανίζει κόσμο στη σημερινή εκδοχή του Torture Chamber, την ώρα που ο Lillard, με το που περνάει το κέντρο, είναι έτοιμος να εκραγεί, είτε με βόμβα από τα 8-9 μέτρα, είτε τορπιλίζοντας τον εαυτό προς το καλάθι.
Ο Chris Kaman παρ’ ότι είναι redneck του κερατά και ξαφνικά προσγειώθηκε στη Μέκκα των hipsters, δεν νοιώθει καθόλου άβολα, και αφού μάλλον ξεπέρασε το πρόβλημα ναρκοληψίας που προφανώς τον ταλαιπωρούσε, εκμεταλλεύεται την απουσία του Robin Lopez και κάνει την καλύτερη του σεζόν από τότε που έκλεισε τα 40 και το γύρισε στο WWE.
Δεν θα μπορούσα να μην μοιραστώ αυτό το εύρημα.
Unpause
To 24-16 και η 7η θέση στη Δύση δεν είναι ακριβώς ο καθρέφτης των δυνατοτήτων της αρμάδας του Popovich, που μοιάζει σιγά σιγά να πετάει από πάνω της τα προβλήματα. Ο Mills, όσο περνάει ο καιρός, θα ανεβαίνει και ο Diaw θα επιστρέψει στα λεπτά που είναι άνετος.
Χμ, πως να το θέσω διακριτικά;
Είναι ντροπιαστικό. Το τελευταίο παιχνίδι που είχα δει μέχρι εκείνη τη στιγμή, ήταν η, με όλη τη σημασία της φράσης σύγκρουση γιγάντων: η αναμέτρηση των κυρίαρχων Golden State Warriors μέσα στους πέσαμε-αλλά-σηκωθήκαμε-κι-ερχόμαστε-με-φόρα Thunder, παιχνίδι το οποίο στο τέλος της τρίτης περιόδου ήταν στο 98-91.
Σε μια πραγματικά ανεξήγητη κίνηση, βάζω να χαζέψω Pacers @ Hornets. Τελικό σκορ 71-80. Λες, οκ, δεν πήραν και φωτιά τα διχτάκια. 71-80. Στην παράταση. Σε 53 δηλαδή αγωνιστικά λεπτά. Την τελευταία 35ετία είναι μόλις η 8η φορά που καμία από τις δύο ομάδες δεν ξεπερνά τους 69 πόντους στην κανονική διάρκεια, και μοναδική την τελευταία 10ετία. Τα ποσοστά των ομάδων είναι ενδεικτικά:
- Pacers 35,7%FG / 9,5%3P / 69,2%FT
- Hornets 30,7%FG / 13,3%3P / 64%FT.
Καμία ομάδα δεν κατάφερε καν να ξεπεράσει το 70% στις βολές, και αν τα ποσοστά δεν είναι αρκετά τραγικά, η ομάδα που σούταρε με 30% κέρδισε. Σε κάποια φάση έσκασε η αστυνομία γιατί ο χαρακτηριστικός μεταλλικός θόρυβος που κάνει το στεφάνι ενοχλούσε τους περίοικους.
Ορίστε και μερικά ακόμα ενδιαφέροντα συστατικά που προέκυψαν από τον «αγώνα»:
- Ο Solomon Hill έπαιξε 32’ λεπτά σουτάροντας (και φυσικά αστοχώντας) μόνο μια φορά.
- Ο C.J. Miles είχε 0/8 τρίποντα.
- Όλα αυτά τα τούβλα σήμαιναν αντίστοιχα πληθώρα rebounds εκατέρωθεν. 56 για τους Pacers και 58 για τους Hornets. Ο SF Michael Kidd-Gilchrist, έκανε ρεκόρ καριέρας με 16.
Υπέκυψα στον πειρασμό. Έργο τέχνης.
Brandan Wright for the record: Στην Arizona και τους Phoenix Suns πλέον, σε ένα deal που ταιριάζει και στις δύο πλευρές. Μετά την αναμενόμενη κάμψη του ποσοστού του στην Βοστώνη, στην έρημο έχει 10/12 σουτ, και το FG% είναι στο 73,2%, επωφελούμενος των τριών PGs και του ξέφρενου tempo του παιχνιδιού του Hornacek.
Weirdest Statline: Δεν πρόκειται για statline, αλλά για μια μοναδική σύμπτωση. Ο Kenneth Faried έχει στην καριέρα του ποσοστό ευστοχίας 65% στις βολές. Ο Dwight Howard 57%, Andrew Bogut 56% και o Omer Asik 55%. Στις 14/1 (η οποία μπορεί να μετονομαστεί σε Anti-Shaq day) ο Faried είχε 8/8, ο Howard 7/7 και οι άλλοι δύο από 4/4. Συνδυάστηκαν δηλαδή για 23/23 βολές.
Την ίδια μέρα, ο Matt “The Red Rocket” Bonner, αυτός με τον μέσο όρο 0,3 blocks στην καριέρα του, έκοψε 4 σουτ απέναντι στους Hornets.
Λάθος, μιλάμε για την ημέρα που και οι τυφλοί είδαν.
Chucker of the week: Ο Kobe Bryant και τα 3/19 του την Τρίτη απέναντι στο Miami. Η ξεκούραση δεν έχει κάνει και τόσο μεγάλη διαφορά τελικά.
* Τα στατιστικά είναι από το stats.nba.com και το basketballreference.net. Τα video από του youtube channel Dawk Ins.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | Παρεμπιπτόντως, οι μη-Αμερικάνοι του ρόστερ της είναι ένας Δομινικανός, ένας Γερμανός, ένας Ελβετός κι ο Pero Antic Δύσκολα το λες “παραδοσιακές μπασκετικές δυνάμεις” |
|---|---|
| ↑2 | από όπου έφυγε από φόβο για τη ζωή του |
| ↑3 | και μάλιστα στη δεύτερη κατηγορία |
| ↑4 | υπέγραψε με τους Grizzlies αλλά δεν αγωνίστηκε ποτέ |
| ↑5 | ανά 36 λεπτά οι μέσοι όροι του αγγίζουν το 19/14/5 στις αντίστοιχες κατηγορίες |
| ↑6 | ο Curry κινείται στα όρια του 50/40/90, ενώ ο Thompson έχει 47%FG/44%3P/86%FT |
| ↑7 | θυμίζω, από το πρώτο μας roundtable: Δημήτρης Μαντζούκας: Ο Elfrid Payton μπορεί. Αν βελτιώσει λίγο το σουτ του μέσα στην χρονιά θα έχει ισχυρές πιθανότητες να το διεκδικήσει. Ο Payton έπρεπε να μεγαλώσει παίζοντας μπάσκετ στα σκοτεινά ανοιχτά γήπεδα στις γειτονιές της Louisianna, ξέροντας ότι οι αντίπαλοι του γνώριζαν ότι το μικρό του είναι Elfrid. Όχι μόνο δεν το έβαλε στα πόδια και πάλεψε, αλλά έφτασε μέχρι το ΝΒΑ. Σκληρός τύπος, επομένως, σίγουρα μπορεί να εξελιχθεί σε αποκάλυψη φέτος. |
){kind=link}
Πολυ ωραιο αρθρο 🙂 🙂
Και μια φωτο για τον Νεαντερταλ Καμαν
Παιδια τα αρθρα σας για το nba απλα δν συγκρίνονται με κανενα αλλο site. Καντε ενα αφιερωμα στους Thunder καημο το έχω:)
Ευχαριστούμε πολύ! Είναι ήδη προγραμματισμένο να βγει κείμενο για τους Thunder μέσα στην εβδομάδα. Stay tuned!
Λουκά είσαι μεγάλο αλάνι..