Durant και Westbrook φαίνεται να επιστρέφουν σε γνώριμους ρυθμούς. Αρκεί αυτό στην Oklahoma για να κάνει το επόμενο βήμα;
Αγαπητέ μου Sam…
Όχι αυτός ρε σεις. Πάμε πάλι!
Αγαπητέ μου Sam…
Ούτε αυτός…πφφφ…καλά ξεχάστε το, μια σκηνοθεσία είπαμε να κάνουμε και χάλασε η στιγμή.
Αγαπητέ μου Sam (Presti): Πως είσαι αυτήν την περίοδο; Σε παρακολουθώ ξέρεις και νοιάζομαι για την προσπάθειά σου στην Oklahoma. Έμαθα πρόσφατα, πως οι Thunder έφτασαν σε θετικό ρεκόρ νικών -ηττών. Ανακουφίστηκα. Κυρίως γιατί ξέρω πόση προσπάθεια έχεις καταβάλει και εσύ και ο Scott (Brooks) για να φτιάξετε μια ομάδα που θα διεκδικήσει το πρωτάθλη…χαχαχα.
Οκ, τέρμα η πλάκα -αλλά όχι το κράξιμο. Η σκέψη για ένα κομμάτι που αφορά τους Thunder υπήρχε στο μυαλό μου, ωστόσο μετά από μερικά e-mails και ένα-δύο σχόλια αναγνωστών στο BallHog, είπα να το επισπεύσω. Προειδοποίηση: αυτά που θα γραφτούν παρακάτω μάλλον δεν θα αρέσουν σε αρκετούς fans της Oklahoma.
Η πιο βαρετή ομάδα της λίγκας
Ναι, όπως το διαβάσατε. Και μην με παρεξηγείτε. Τον λατρεύω τον Durant. Το πως κινείται στο γήπεδο, τόσο με την μπάλα, όσο και χωρίς αυτή. Το πόσο βοηθάει στο να μαζεύονται τα σκουπίδια, aka rebounds. Και κυρίως το ότι, παρά τους πρόσφατους τραυματισμούς του, συνεχίζει να βάζει το κορμί του στη φωτιά (και να καρδιοχτυπάμε όσοι τον έχουμε στην fantasy ομάδα μας).
Σε αντίθεση με τον Durantula (ναι αυτό είναι το παρατσούκλι του), δεν μπορώ να εκτιμήσω καθόλου τον Westbrook. Ξέρω πως από πλευράς αθλητικών προσόντων, ίσως μιλάμε για τον κορυφαίο στην θέση του. Να με συμπαθάτε όμως, δεν μπορώ να αναγνωρίσω έναν point guard (θα το ξαναπώ…έναν POINT GUARD) που παίρνει 20 προσπάθειες ανά παιχνίδι, που σουτάρει με 23,9% από το τρίποντο (με μ.ο. προσπαθειών 0,8/3,1, βάζει δεν βάζει, δηλαδή, ένα τρίποντο ανά παιχνίδι) και κυρίως έναν τύπο που νομίζει ότι είναι το κέντρο του κόσμου, κάτι που βγαίνει στα media με τρόπο αλαζονικό (παραδέχομαι πως το συγκεκριμένο είναι εξωαγωνιστικό και είναι θέμα προσωπικής αντιπάθειας).
Σε αγωνιστικό επίπεδο, γιατί είναι η πιο βαρετή ομάδα της λίγκας; Γιατί εν έτη 2015 ευλογεί όσο καμία άλλη το isolation παιχνίδι. Ωραία τα drive του Westbrook, ωραία τα σουτ του KD, αλλά μία-δύο ντρίμπλες και σουτ ή drive δεν είναι μπάσκετ. Στα μάτια μου, το iso των Thunder φτάνει σε τέτοια επίπεδα που ακόμα και αυτός θα βαριόταν.
Καλά όχι, λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα, αλλά καταλαβαίνετε που το πάω. Ακόμα και με αριθμούς να το δεις το ζήτημα, που είναι ο πιο ωραίος τρόπος να πει κανείς ψέμματα, το πράγμα δεν σώζεται. Οι δύο πρωταγωνιστές της ομάδας, σκοράρουν μ.ο. λίγο πάνω από 25 πόντους, Ibaka και Jackson λίγο πάνω από 14 και σχεδόν 12 ο Waiters, που έγινε κάτοικος της Oklahoma πριν λίγες μέρες. Όλοι οι υπόλοιποι παίχτες στο roster του Brooks σημειώνουν κάτω από 10 πόντους.
Αυτό, στα μάτια μου, διαβάζεται με διάφορους τρόπους. Είτε γιατί τα δύο αστέρια της ομάδας είναι ball hogs (δικά μας παιδιά δηλαδή) είτε γιατί δεν (θεωρούν πως) έχουν άξιους συμπαραστάτες επιθετικά για να μοιράσουν την μπάλα. Σωστά; Όχι. Στην πραγματικότητα υπάρχει και μια τρίτη κρυφή επιλογή που εμπεριέχει λίγο και από τα δύο. Ο Westbrook μοιράζει μ.ο. περίπου 7,5 ασίστ ανά παιχνίδι. Συνεπώς είναι άτοπο να χαρακτηρίζεις ως ball hog κάποιον που έχει αυτό το στατιστικό. Στην πραγματικότητα όμως, το μεγαλύτερο μέρος των assists του καταλήγει είτε στον Durant είτε στον Ibaka. Τρόπον τινά πρόκειται για έναν selection hog (ναι μου αρέσει, θα τον υιοθετήσω τον όρο).
Ομάδα χωρίς πάγκο δεν πάει για πρωτάθλημα
Για να μην τα ρίχνουμε όλα στους παίχτες, τα πάντα ξεκινάνε από την άκρη του πάγκου και από τον General Manager. Χρέος των δύο αυτών προσώπων είναι να καταστρώσουν το off season σχέδιό τους και να το εκτελέσουν κατά την διάρκεια της κανονικής περιόδου και ακόμα περισσότερο στην post season. Η Oklahoma, όμως, πρόκειται για μια ομάδα που φαίνεται να πάει στον αυτόματο. Έχουμε Durant, έχουμε Westbrook, έχουμε Ibaka, φτάνει. Κι όμως, ο Brooks, όντας μέλος των back2back πρωταθλημάτων το 1994 και το 1995 θα έπρεπε να ξέρει πολύ καλύτερα.
Νομίζω κρύβω τον Chris Jent
Κυρίως να δει τον τρόπο με τον οποίο κινήθηκε ο τότε προπονητής του, Rudy Tomjanovic, στον τομέα των trades, αλλά και το πως χρησιμοποίησε τους παίχτες του κατά τη διάρκεια της πορείας των δύο πρωταθλημάτων. Το ’93-’94 το Houston, με ηγέτη τον τεράστιο Olajuwon, έφτασε στην κατάκτηση του δαχτυλιδιού μετά από μια πολύ σκληρή σειρά επτά παιχνιδιών απέναντι στους Knicks. Παρά το μεθύσι του τίτλου, στην offseason, o ”Rudy T” διέγνωσε πρόβλημα στην backcourt του. Τι έκανε; Πήρε τον Clyde Drexler. To αποτέλεσμα; Γράφτηκε παραπάνω: back2back.
Το 2012 οι Thunder έφτασαν στους τελικούς, όπου έχασαν από το διψασμένο Miami. Τι έκανε ο Brooks (και ο Presti;). Την μέρα που ξεκινούσε η regular season του 2012-2013 αντάλλαζαν τον Harden στο Houston για τους Kevin Martin και Jeremy Lamb (και τρία picks τα οποία αποδείχθηκαν να είναι ο Steven Adams, ο Alex Abrines και ένα μελλοντικό protected top 20 pick των Mavericks) γιατί ”έκριναν πως τους έλειπε το σουτ από την περιφέρεια”. Δύο χρόνια μετά ο Lamb παίζει-δεν παίζει 18 λεπτά και ο Martin βρίσκεται στην Minnesota. A! Και ο Harden πάει για το MVP.
Αυτό που έχει αποδείξει η ιστορία είναι το εξής: Δεν φτάνει απλά ένας franchise player με έναν σταρ για να κατακτήσεις πρωτάθλημα. Χρειάζεσαι απαραίτητα έναν rim protector με έναν αξιοπρεπή αναπληρωματικό του και βάθος στον πάγκο σου. Η μόνη ομάδα που δεν είχε rim protector, γιατί δεν τον χρειαζόταν, ήταν το Chicago των ’90s. Είχε τον κορυφαίο παίχτη του πλανήτη τότε (Jordan), τον τότε κορυφαίο all around (Pippen), και ένα σύνολο παιχτών που ήξερες πως θα αποδώσει το 100% όταν θα έμπαινε στο παρκέ.
Η Thunder έχει έναν franchise (Durant), έναν σταρ (Westbrook), έναν rim protector (Ibaka) αλλά δεν έχει ούτε back up στο “5”, ούτε βάθος στον πάγκο.
Τελικά θα πάνε για πρωτάθλημα (γενικώς);
Αν δεν αλλάξουν μυαλά οι ιθύνοντες της ομάδας, όχι. Με τις πρόσφατες φήμες ότι ο Presti ψάχνει να ταιριάξει ένα trade που θα φέρει τον Brook Lopez στην ομάδα, φαίνεται πως υπάρχει μια αλλαγή στη νοοτροπία, αλλά από τις φήμες μέχρι την πράξη υπάρχει απόσταση. Αν γίνει αυτό το trade, τότε οι Thunder αποκτούν ένα πολύ δυναμικό δίδυμο στην θέση του Center, οπότε μετά θα τους λείπει μόνο ο πάγκος.
“Πως θα γίνει να κρατήσω και τον Kendrick;”
Ακόμα και να γίνει αυτό το trade, όμως, θα πρέπει η Oklahoma να υπερβάλλει εαυτόν φέτος για να φτάσει σε μια ενδεχόμενη κατάκτηση του πρωταθλήματος, κυρίως γιατί θα πρέπει να βρει τρόπο να ταιριάξει άμεσα ο Lopez στο παιχνίδι του Brooks. Το iso παιχνίδι του Brooks. Όλα αυτά φυσικά, αν και εφόσον καταφέρουν και μπουν στα playoffs, κάτι που την δεδομένη στιγμή σε αυτήν την (άγρια) Δύση φαντάζει δύσκολο, ακόμα και με τους Durant και Westbrook, υγιείς.
Επιπλέον, αυτό που θα πρέπει να διορθώσουν σε μεγάλο βαθμό οι Thunder είναι να μην επαναλάβουν τα (μεγάλα) λάθη του παρελθόντος (βλ. Kendrick ”Illegal screen” Perkins). Αυτήν την στιγμή, ο τύπος από το Texas αμείβεται με 9,1 εκατομμύρια δολάρια!!! Ευτυχώς φέτος λήγει το συμβόλαιό του και μαζί με τα 2,1 του Collison, η Oklahoma παίρνει ανάσα 12,2 εκατομμυρίων, με τους οπαδούς της να εύχονται να ξοδευτούν σοφά.
Για να δούμε όμως και λίγο πιο μακροπρόθεσμα, ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος του Presti είναι το συμβόλαιο του Durant, το οποίο λήγει στο τέλος της σεζόν 2015-2016, με την Washington (απ’ όπου και κατάγεται ο KD) να περιμένει με ανοιχτές αγκάλες. Αν στους Thunder θέλουν να λένε πως πάνε για πρωτάθλημα, θα πρέπει να κάνουν τα πάντα για να κρατήσουν τον Durant. Αν δεν το καταφέρουν αυτό, τότε το λάθος του Harden θα επαναληφθεί επί 10. Τουλάχιστον θα βλέπουμε το δίδυμο Durant-Wall με τον Beal για γαρνιτούρα. Μήπως να παρακαλάμε να μην μείνει στην Oklahoma o KD;
ΥΓ: Sam μου, κανένα trade ενοχικού τύπου Dion Waiters δεν σβήνει αυτό που έκανες την 28η Οκτωβρίου 2012.
Gus Chr
Latest posts by Gus Chr (see all)
- Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
- Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
- Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
- Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
- Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019
Δεν πιστευω οτι μπορουν να μπουν playoffs και ουτε θελω, και το προβλημα για μενα βρισκεται στην ακρη του παγκου νομιζω πως αν ο Brooks παει για τσαι θα αλλαξουν πολλα σε αυτη την ομαδα γιατι το ροστερ δεν ειναι τοσο κακο, οχι για πρωταθλημα αλλα μπορει σιγουρα να ειναι ενα πιο απειλητικο συνολο.
Οσο για το τρειντ με τον Lopez το μονο που μπορει να γινει ειναι αυτο + ενα τσουβαλη πικς, και νομιζω ειναι κακο και για τις 2 ομαδες.
Δεν θα διαφωνήσω Andreas M. ως προς το πιο απειλητικό σύνολο, απλά όσο πάει το iso, δεν θα το δούμε ποτέ αυτό. Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν ξεκινήσει η ονοματολογία γύρω από τον Lopez (ανταλλάγματα, picks κλπ). Αν γίνει αυτό που έβαλες (ή βρήκες) στο trade machine τότε σαφώς το Brooklyn βγαίνει χαμένο, καθώς μιλάμε για έναν άνθρωπο που έπρεπε να έχει κόψει το μπάσκετ (Perkins) και έναν ρολίστα. Για τα picks, όμως (δεν ξέρω αν θα είναι πρώτου γύρου) είναι ίσως η πρώτη φορά που η Oklahoma μείνει εκτός play offs και άρα τα picks τους έχουν αξία. Εκεί εκτιμώ ότι ποντάρει το Brooklyn.
Πολυ καλο αρθρο! Συμφωνω απολυτως οσον αφορα τον Westbrook. Απο τους πιο αντιπαθητικους τυπους παικτη και ο ιδιος απεριγραπτα αντιπαθητικος σαν προσωπικοτητα. O Ibaka φετος παιρνει πολλες προσπαθειες σε τριποντα, και ναι μπορω να πω οτι ακομα και το χτεσινο παιχνιδι με το Κλιβελαντ ηταν βαρετο! Για τον Ντουραντ ελπιζω να φυγει και να τον δουμε να παιζει αλλου.
Συμφωνούμε Mr.White. Κάποια στιγμή στο Cleveland-Oklahoma νομίζω μέτρησα 6-7 συνεχόμενες iso επιθέσεις. Ε δεν είναι μπάσκετ αυτό.
Oι Πίστονς πάντως το 2004 δεν είχαν πάγκο,ούτε καν franchise player.