Βαρεθήκατε τις εισαγωγές όσο κι εγώ;
Αν όχι, υπομονή μέχρι την επόμενη βδομάδα.
Αν ναι, αντί εισαγωγής, ένα τραγούδι:
Dwight “το άτι” Powell
Η εκ των έσω αναπλήρωση της χαίνουσας τρύπας που άφησε ο Brandan Wright στο rotation των Dallas Mavericks από έναν συνασπισμό, αποτελούμενο από τους Charlie Villanueva και Greg Smith, αποδείχθηκε γρήγορα απονενοημένο διάβημα, και η τρύπα παρέμενε ανοιχτή. Mέχρι να πάρει λεπτά ο Dwight Powell.
O 23χρονος Καναδός ήταν ένα σοκολατάκι-δώρο, ριγμένο στο trade του Rondo, χωρίς να έχει πάρει σοβαρή ευκαιρία στη Βοστόνη από τον Brad Stevens, κρυμμένος στην πολυπληθή frontline των Celtics. Από την άλλη, βέβαια, οι Dallas Mavericks δεν έχουν να διαφημίσουν ανάλογη ποσότητα στους ψηλούς τους, και έτσι ο Rick Carlisle, ένας προπονητής που συνηθίζει να συλλέγει ξεπλυμένους βετεράνους για χόμπι, επέλεξε/αναγκάστηκε να δώσει την ευκαιρία στον Powell.
Οι αριθμοί του δεν θα εντυπωσιάσουν κανέναν, αλλά ο Powell έχει την δυνατότητα να κοπιάρει σε ικανοποιητικό βαθμό τον ρόλο του Wright, δηλαδή να δίνει καλά picks και να φτάνει τις λόμπες των συμπαικτών του. Γεννημένος το ’91 δεν είναι ο νεαρότερος rookie, δεν είναι 7 footer, αλλά έχει καλό ύψος για PF/C, είναι αθλητικός ακόμα κι αν δεν ξεσηκώνει με τις αθλητικές του επιδόσεις. Είναι ο τύπος “jack of all trades, master of none”. Δεν θα μπορούσε να σηκώσει ρόλο point forward, αλλά πασάρει καλά. Δεν είναι stretch ψηλός, αλλά απειλεί σταθερά από μέση απόσταση (ελάχιστο δείγμα γραφής, αλλά έχει 7/11 από την mid-range και 2/3 τρίποντα). Στην άμυνα είναι συνεπέστερος από τον μέσο rookie, ενδεχομένως λόγω των τεσσάρων ετών κολεγιακής καριέρας. Η αξία του Powell, όμως, συμπυκνώνεται στο ότι είναι ένα αδάμαστο άτι που δεν σταματάει να τρέχει σε κάθε γωνία του παρκέ στα λεπτά που του δίνεται η ευκαιρία να το κάνει. Μπορεί να καλύπτει δύο και τρεις παίκτες στην άμυνα από καθαρή προσπάθεια ή, αφού δεν κάνει τα καλύτερα box-outs, να αρπάζει rebounds από τα χέρια των αντιπάλων.
Άγνωστο αν ο Carlisle θα συνεχίσει να τον εμπιστεύεται ή θα επιστρατεύσει κάποιου είδους απόστρατο (βλ. O’ Neal, Jermain, Okafor, Emeka – παράπλευρη σημείωση: θα ασχοληθεί ο Ray Allen φέτος, ή να το ξεχάσουμε;). Ήδη πάντως ο Steve Kerr είχε δωσει μια εξήγηση με δήλωσή του γιατί ο Dwight Powell είναι χρησιμότερος από τους «προσγειωμένους» Villanueva και Smith για το παιχνίδι των Mavericks.
“I think Erik Spoelstra calls it vertical spacing, which was a great term. There’s horizontal spacing with 3-point shooting [and] there’s vertical spacing with lobs at the rim.”
Streaking Hawks
Το shotchart του Al Horford στα τελευταία 7 παιχνίδια. Συντροφιά για μοναχικές, δύσκολες νύχτες.
Η σταχτοπούτα της φετινής σεζόν συνεχίζει το ονειρικό σερί της, και με την 16η διαδοχική νίκη έσπασε το franchise record, την ίδια ώρα που έβαλε τον εαυτό της στη λίστα με τα μεγαλύτερα σερί της ιστορίας. Από τις 28 Νοέμβρη μέχρι σήμερα το ρεκόρ τους είναι 29-2. Τα λόγια είναι δύσκολο να περιγράψουν το μέγεθος της κυριαρχίας της ομάδας του Budenholzer στην ανατολική (και όχι μόνο) περιφέρεια. Μάλιστα ο Budenholzer επιλέχθηκε για να καθίσει στον πάγκο της Ανατολής στο all-star game.
Το πρόγραμμα του Γενάρη περιλαμβάνει τους Brooklyn Nyets, τους αποδεκατισμένους Blazers και την Philadelphia, του ομόσταυλου, Brett Brown. Εφόσον πετύχουν ισάριθμες νίκες, θα ισοφαρίσουν το 5ο καλύτερο σερί νικών στην ιστορία του NBA. Καλούτσικη προσπάθεια από τα γεράκια, και το κλισέ sky is the limit, βρίσκει μια, όχι τόσο γραφική, εφαρμογή.
Ο ιός των τραυματισμών
Την εκπληκτική πορεία του Brandon Jennings, μετά τη φυγή του Josh Smith, δυστυχώς ανέκοψε ο σοβαρός τραυματισμός του. Η διάγνωση λέει «ρήξη του αχίλλειου τένοντα», ένας από τους πιο δύσκολους τραυματισμούς που μπορεί να τύχει σε αθλητή (από έναν τέτοιο ξεκίνησε η κατρακύλα του Bryant, και ένας τέτοιος ουσιαστικά κατέστρεψε την καριέρα του Χρήστου Πατσατζόγλου). Κρίμα γιατί α) κάλπαζε ολοταχώς προς μια πραγματική breakout season, β) φαινόταν δίπλα στους Monroe και Drummond να σχηματίζονται οι mini big three του Detroit, και γ) είναι άγνωστο σε τι κατάσταση θα γυρίσει μετά. Ο D.J. Augustin θα παίρνει 40λεπτα, με όλα τα tricks του κοντού που έχει στη φαρέτρα του, αλλά και τις συνακόλουθες χτυπητές αδυναμίες. Συγκεκριμένα το προαναφερθέν ύψος του και τα προβλήματα που του δημιουργεί στην άμυνα. Για να δούμε τι λαγό θα βγάλει ο Stan Van Gundy από το καπέλο του…
Το ‘στάκι έρχεται. Κρυφτείτε.
Ο ιός μόλυνε και τον – καταπληκτικό και φέτος – LaMarcus Aldridge, ο οποίος χτύπησε τον αντίχειρά του, και όδευε προς χειρουργείο, με χρόνο αποθεραπείας έξι με οκτώ εβδομάδες. Ο Stotts είχε ήδη μπει στο χημείο για να βρει τη λύση σε μια frontline που θα έχανε τη ναυαρχίδα της, την ίδια ώρα που ο Robin Lopez είναι εδώ και καιρό εκτός και ο Nicolas Batum κάνει τη χειρότερη σεζόν της καριέρας του, ενώ παράλληλα ξαναχτύπησε τον καρπό στο χέρι που σουτάρει. Κι όμως ο Aldridge αποφάσισε να παίξει με τον πόνο και να μην μπει στο χειρουργείο, απόφαση που μπορεί να του στερήσει το training camp της επόμενης χρονιάς. Ωστόσο, βλέπει το παράθυρο ανοιχτό, οι Blazers είναι – έστω και δευτερεύοντες – διεκδικητές, και ενώ είναι ψηλά στην κατάταξη, οι Suns δεν ξεφουσκώνουν και οι Thunder κάποια στιγμή θα βρουν το momentum τους και θα κάνουν την αντεπίθεση. Η απουσία του Aldridge ίσως να έκανε τους Blazers εύκολο θύμα στην ζούγκλα της Δύσης και αυτό είναι κάτι που δεν ήθελε, προφανώς, να ρισκάρει.
Τέλος, ο Kobe Bryant άντεξε αρκετά για να περάσει τον Jordan στην all-time scoring list, να γίνει ο παίκτης με τα περισσότερα άστοχα σουτ της ιστορίας και να καταφέρει ένα μικρό πλήγμα στον θρύλο του, σουτάροντας με τα ντροπιαστικά 37% δίποντα και 29% τρίποντα σε 21 προσπάθειες ανά αγώνα. Έπαιρνε όλα αυτά τα σουτ για να προλάβει πριν το κορμί του τον προδώσει πάλι; Ίσως δεν μάθουμε ποτέ, αλλά, σε κάθε περίπτωση, είναι κρίμα ο τεράστιος αυτός αθλητής (και, όχι άδικα, μηχανή παραγωγής haters) να μην κλείσει την καριέρα του με μια σεζόν χωρίς προβλήματα. Μπορεί να επιστρέψει; Και αν ναι, σε τί κατάσταση; Το γιγαντιαίο συμβόλαιο που υπέγραψε, σήμερα μόνο σαν ένα απρόθυμο «ευχαριστώ» των Lakers για τα 18 χρόνια προσφοράς του μπορεί να διαβαστεί.
Η ζημιά:
Η συνέχεια του παιχνιδιού, όταν αποφασίζει να παίξει με το αριστερό (το οποίο μπορείτε να πάρετε είτε ως συγκινητική ένδειξη αυτοθυσίας, είτε ως ακραίο εγωισμό):
Πέρα όμως από τον οικονομικό παράγοντα, υπάρχει αξία σε αυτή την ξεροκέφαλη στάση του Kobe να μην αποδέχεται το τέλος, να ρίχνει τον εαυτό του στη μάχη μέχρι την τελευταία στιγμή, να πέφτει μαχόμενος με φίλους και εχθρούς, αλλά πρωτίστως με τον ίδιο του τον εαυτό, τους δαίμονες και τα συμπλέγματά του. Είναι η απόδειξη ότι είναι, κατά πάσα πιθανότητα, ο πιο εμμονικός NBAer, ένας παίκτης που ποτέ δεν σταμάτησε να βελτιώνει τον εαυτό του επιθετικά, και έπαιξε με δεκάδες τραυματισμούς στην καριέρα του. Και μετά από τόση δουλειά, κάνει αστειάκια με τον τραυματισμό που ίσως να σημάνει το τέλος της καριέρας του.
This is what happens when I pass too much! #ShoulderShock thank u all for ur thoughts and prayers #team @DrinkBODYARMOR @Lakers #oneluv
— Kobe Bryant (@kobebryant) January 23, 2015
Swaggy P being Swaggy P
Young says he was inspired by Kobe 17 assists to tie his season high w/ 3 tonight. "I just want to get a double-double one day in my career"
— Bill Oram (@billoram) January 20, 2015
O Hassan ανακαλύπτει τον (H)akeem που κρύβει μέσα του
Ο Chris Andersen ανακαλύπτει τον Dirk που κρύβει μέσα του
(…μα ποιος είναι αυτός ο Jerami που αναφέρθηκε στον τίτλο;)
Η σφήκα ζει και σπέρνει εφιάλτες
Ο Al Jefferson τραυματίζεται. Οι, ήδη ημιθανείς, ελπίδες των Hornets για είσοδο στα playoffs μοιάζουν να δέχονται τη χαριστική βολή. Πλέον η 5άδα τους θα δείχνει κάπως έτσι: Walker – Henderson – Kidd-Gilchrist – Zeller – Biyombo.
Fast forward στο σήμερα.
Με τον Bismack Biyombo στην 5άδα, η ομάδα του Steve Clifford υπέστη το ηλεκτροσόκ που της χρειαζόταν για να ξαναβρεί την ταυτότητά της. Κανένα ενδιαφέρον πλέον για ωραίο μπάσκετ, για σωστή εκτέλεση των επιθετικών συστημάτων. Με αυτό το υλικό η συνταγή ζητάει αίμα και μόνο αίμα. Ξύλο που θυμίζει άλλες εποχές στην άμυνα, με τον Αφρικανό να είναι ο μπαμπούλας κοντά στο καλάθι. Κρατάει τους αντιπάλους του σε ποσοστό 41% (με τον μέσο όρο της λίγκας να είναι στο 48%), αποτελώντας το τέλειο σκιάχτρο εν τη απουσία του Al Jefferson. Σίγουρα, το επιθετικό του ρεπερτόριο δεν εκτείνεται πέρα από τα put-backs και τα καρφώματα, αλλά αφ’ ενός πλέον – επιτέλους – τα βάζει, και αφ’ ετέρου ο Clifford δεν τον εμπιστεύεται για τις επιθετικές του αρετές. Στα τελευταία 11 παιχνίδια με τον Biyombo στην πεντάδα (ο οποίος ως starter σε 13 αγώνες έχει 6,8 πόντους, 8,2 rebounds και 1,5 τάπα σε 24’, αριθμοί που δεν θα στρέψουν τα βλέμματα στην περίπτωσή του, αλλά είναι οι καλύτεροι της καριέρας του) οι Hornets έχουν 9 νίκες και 2 ήττες, φτάνοντας στο 19-26 για τη σεζόν, το οποίο είναι αρκετό για να τους ξαναβάλει στην 8άδα που οδηγεί στα playoffs σε αυτήν την Ανατολή. Στο ίδιο διάστημα δέχονται κατά μέσο όρο 89,2 πόντους, την ώρα που οι πρωτοπόροι του ΝΒΑ στον τομέα αυτό, Hawks και Heat, δέχονται κατά μέσο όρο 96,2.
Μέσα στον βόρβορο, που είναι η επίθεσή τους φέτος όταν οι Walker και Jefferson δεν μπορούν να πάρουν την προσπάθεια, αποδείχτηκε ότι το facelift που υπέστη το σουτ του Kidd-Gilchrist το καλοκαίρι δεν ήταν μια απάτη. Εξακολουθεί να μην σουτάρει τρίποντα, αλλά πλέον έχει 40% από μέση απόσταση, όαση μπροστά στο 29% της τελευταίας διετίας και ένα σουτ πλέον, που η αμυντικοί οφείλουν να σέβονται και να μαρκάρουν, αντί να κάθονται και να το παρακολουθούν προσπαθώντας να πνίξουν το γέλιο τους. Έχει βρει παράλληλα τον ρόλο του ως rebounder με κατά διαστήματα εντυπωσιακές επιδόσεις, και προσπαθεί να ξεκολλήσει την ετικέτα του bust που είχε αρχίσει να τον συνοδεύει.
Πλέον Jefferson και Stephenson έχουν επιστρέψει και ενσωματώνονται σταδιακά στην ομάδα, με τον Clifford να ελπίζει ότι δεν θα ξαναχαλάσει η ισορροπία που, ίσως και τυχαία, βρήκε.
The Nyets
Στον ξυλοδαρμό που υπέστησαν οι Nets από τους Clippers την Πέμπτη, ο Chris Paul, με 17 assists, πέτυχε μια επίδοση την οποία μόνο πέντε ακόμα παίκτες έχουν καταφέρει την τελευταία 30ετία, ένας εκ των οποίων τυγχάνει ο προπονητής του, Doc Rivers.
Ο γιος του, Austin Rivers, είχε 9 πόντους και 6 assists, ενώ Glen Davis και Hedo Turkoglu συνδυάστηκαν για 15 πόντους, 8 rebounds και 2 blocks. Δεν χρειάζεται να ξέρετε τίποτα παραπάνω γι’ αυτό το παιχνίδι.
Με τους Suns που αντιστέκονται
Εν μέσω του μεγαλύτερου homestand1)συνεχόμενοι αγώνες εντός έδρας, το αντίθετο του road trip της ιστορίας τους (8 αγώνες), κατά το οποίο αριθμούν μέχρι στιγμής 4 νίκες και 2 ήττες, οι Suns κρατιούνται με νύχια και με δόντια στην 8η θέση της Δύσης, χωρίς την παραμικρή διάθεση να την δωρίσουν στους Thunder2)οι οποίοι με ρεκόρ 22-22, σημειωτέον, θα πρέπει πρώτα να προσπεράσουν τους Pelicans του Anthony Davis, που, παρά τα αδιάκοπα προβλήματα τραυματισμών που τους ταλαιπωρούν, βρίσκονται στο 23-21, ένα παιχνίδι, δηλαδή, μπροστά από την ομάδα της Οklahoma και μόλις δύο πίσω από τους Suns.
Ο Eric Bledsoe αποδεικνύει αγώνα με τον αγώνα ότι υγιής αξίζει μέχρι τελευταίας δεκάρας το συμβόλαιο που υπέγραψε το καλοκαίρι, κάνοντας ρεκόρ καριέρας με 33 πόντους στην νίκη της Τρίτης απέναντι στους Portland Blazers, προσθέτοντας την ίδια ώρα 10 rebounds, 6 assists και 3 κλεψίματα στο ενεργητικό του, μεταξύ των οποίων ήταν και η παρακάτω ομορφιά.
Υπάρχει κάτι που δεν μπορούν να κάνουν;
Για την απίστευτη εμφάνιση του Klay Thompson έχουν ήδη γραφτεί τα πάντα. Ρεκόρ καριέρας με 52 πόντους, ρεκόρ ΝΒΑ με 37 σε μια περίοδο με απόλυτη μάλιστα ευστοχία, μια από τις καλύτερες επιδόσεις ever από τη γραμμή του τριπόντου, συν 5 assists, 4 κλεψίματα και 2 blocks, έτσι για το καλό.
Παράλληλα o Steph Curry συνεχίζει να θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για MVP, είναι κοντά στο 50/40/90, παίζει άμυνα κλπ κλπ. Και όταν έχει όρεξη δείχνει ότι καρφώνει κιόλας, αλλά και ότι είναι μάλλον ο καλύτερος πασέρ με το κακό χέρι στο ΝΒΑ.
Eπίσης εκνευρίζεται, χωρίς, ομολογουμένως, να φοβίζει ιδιαίτερα τον Ariza.
Chucker of the Week: Μπορεί o J.R. Smith να είναι βασικό κομμάτι της πορείας των Cavaliers προς την ανάκαμψη, αλλά με 43 τρίποντα στα τελευταία 4 παιχνίδια, ο τίτλος είναι δικός του.
Weirdest Statlnine: H 22η του Γενάρη, ήταν η μέρα που ξυπνήσαμε να τσεκάρουμε τα boxscores και μας πετάχτηκαν τα μάτια όξω.
Εδώ, εδώ προσκυνήστε.
- O Jerami Grant, ένας καθόλα αξιολησμόνητος rookie SF των Sixers, βρήκε απέναντί του τους New York Knicks. Το αποτέλεσμα: 8 τάπες. 8 τάπες με μόλις 2 rebounds και 4 πόντους. Αν προβλέψατε ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται συχνά, η απάντηση είναι Calvin Booth και Manute Bol3)Ο Manute το πέτυχε με τη φανέλα των Sixers. O Booth έχει περάσει από την Philadelphia. Αν το έκανε και αυτός εκεί θα είχα, δικαιολογημένα νομίζω, φρικάρει.
- Την ίδια μέρα λοιπόν, ο Brandon Jennings φιλοτέχνησε το αριστούργημά του: 24 πόντοι και 21 assists με μόλις 2 λάθη. Όχι και άσχημη συντροφιά. Για να μην αμφιβάλλει κανείς για την ταυτότητά του, δεν πρόσθεσε τίποτα άλλο στη στατιστική.
- Τέλος ο P.J. Tucker έκανε μια σοβαρά μοναδική εμφάνιση.
Αυλαία
Την τελευταία τετραετία, έρχονται στιγμές που σκέφτομαι ότι ζούμε την νέα χρυσή εποχή του ΝΒΑ. Το ονειρικό πρωτάθλημα του Dirk. Ο Durant και ο LeBron. Το μεγαλύτερο σουτ της ιστορίας, με υπογραφή Ray Allen. Το αναλλοίωτο μεγαλείο των Spurs. O Anthony Davis, ως προφήτης της νέας εποχής που ανατέλλει στο ΝΒΑ. Και τότε νιώθω τυχερός που παρακολουθώ και γράφω γι’ αυτό. Τότε τα playoffs φαντάζουν τόσο μακριά, όταν τα θέλω εδώ και τώρα. Τότε, συμβαίνει αυτό και καταστρέφει τα πάντα:
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | συνεχόμενοι αγώνες εντός έδρας, το αντίθετο του road trip |
|---|---|
| ↑2 | οι οποίοι με ρεκόρ 22-22, σημειωτέον, θα πρέπει πρώτα να προσπεράσουν τους Pelicans του Anthony Davis, που, παρά τα αδιάκοπα προβλήματα τραυματισμών που τους ταλαιπωρούν, βρίσκονται στο 23-21, ένα παιχνίδι, δηλαδή, μπροστά από την ομάδα της Οklahoma και μόλις δύο πίσω από τους Suns |
| ↑3 | Ο Manute το πέτυχε με τη φανέλα των Sixers. O Booth έχει περάσει από την Philadelphia. Αν το έκανε και αυτός εκεί θα είχα, δικαιολογημένα νομίζω, φρικάρει |
