Θυμάστε τον φίλο ή γνωστό από τα παιδικά σας χρόνια, που στο σχολείο ήταν μέτριος μαθητής, αλλά πρώτος σε όλα τα αθλήματα; Αυτόν που σε κάθε διάλειμμα ασχολιόταν και με κάποιο διαφορετικό σπορ; Αυτόν που στην ώρα της γυμναστικής ήταν ο μόνος που χαιρόταν όταν ο γυμναστής ανακοίνωνε πως δεν θα παίζατε ποδόσφαιρο ή μπάσκετ, αλλά βόλεϋ ή θα πηδούσατε στο σκάμμα ή θα τρέχατε στον στίβο; Αυτόν, που η μόνη του διαφορά με τον Superman, στα μάτια σας, ήταν οι ενδυματολογικές του προτιμήσεις, και συγκεκριμένα η τοποθέτηση του εσωρούχου του στη σωστή του θέση και όχι πάνω από το παντελόνι;
Είχα την τύχη να έχω αποφοιτήσει από το Λύκειο πριν από την αθλητική μανία που έφεραν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 στη χώρα μας. Πραγματικά δεν θα άντεχα να κυνηγάω με μια μυγοσκοτώστρα ένα φελλό με φτερά και να προσποιούμαι πως συμμετέχω σε κάποιο άθλημα. Για να επιστρέψουμε, όμως, στον ορισμό της έννοιας που αποτελεί και τον τίτλο του σημερινού μας άρθρου, ο “υπεραθλητής” είναι αυτό το παιδί που, ενώ έξω από τα αθλήματα, ήταν μια χαρά και ιδανικός για παρέα, ειδικά σε κουβέντες γύρω από τα αθλητικά, μέσα στα γήπεδα θα σου έσπαγε πάντα τα νεύρα με τις φωνές του, την ανταγωνιστικότητά του και, φυσικά, με τις αθλητικές του ικανότητες. Αν κάποιος υπεραθλητής τυχαίνει και διαβάζει αυτό το άρθρο, ας με συγχωρέσει για την κυνικότητα μου. Απλά να γνωρίζει πως υποσυνείδητα πάντα τρέφαμε κάποια ζήλια για παιδιά σαν αυτόν.
O Chamberlain σε διαφορετικό κάρφωμα από αυτά που τον κάνανε γνωστό
Στην ιστορία του αμερικανικού αθλητισμού, πάρα πολλοί επαγγελματίες αθλητές έχουν αγωνιστεί σε δύο ή περισσότερα αθλήματα και έχουν καταγράψει κάποια επιτυχία και στα δύο. Όχι, ο Michael Jordan δεν κατάφερε να πετύχει και στα τρία αθλήματα που αγωνίστηκε, αλλά κατάφερε να αλλάξει την ιστορία στο ένα από αυτά. Η λίστα με τους καταγεγραμμένους αθλητές που αγωνίστηκαν σε διαφορετικά αθλήματα κατά τη διάρκεια της κολεγιακής ή επαγγελματικής τους καριέρας είναι τεράστια και περιλαμβάνει διάφορους συνδυασμούς, με μερικούς από αυτούς να είναι αρκετά περίεργοι. Την πλειοψηφία την έχουν παίκτες που αγωνίστηκαν κυρίως στο NFL ή στο MLB, αλλά οι συνδυασμοί είναι πάρα πολλοί.
Οι περισσότερο διαδεδομένοι συνδυασμοί αθλημάτων για τους παίκτες που έκαναν καριέρα πρωτίστως στο NFL, είναι το American Football – Lacrosse, American Football – Baseball, American Football – Soccer1)σίγουρα είναι αυτοί που έστω και καθυστερημένα ανακάλυψαν πως το ποδόσφαιρο παίζεται με τα πόδια και όχι με τα χέρια…, American Football – Golf και American Football – Στίβος (ειδικότερα αγωνίσματα δρόμων ταχύτητας και άλματα). Υπάρχουν και άλλοι περισσότερο σπάνιοι όπως το American Football – Boxing, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις είναι περισσότερο παίκτες που βαρέθηκαν να σπρώχνουν αντιπάλους και είπαν να το πάνω ένα επίπεδο παραπέρα. Όσον αφορά τους παίκτες που έκαναν καριέρα κυρίως στο MLB, οι κυρίαρχοι συνδυασμοί είναι το Baseball – American Football, Baseball – Golf 2)μπαστούνι το ένα, μπαστούνι και το άλλο, Baseball – Hockey, Baseball – Basketball (με τους Mark Hendrickson, Gene Conley, Frank Howard και Chuck Connors ως χαρακτηριστικά παραδείγματα) και το περισσότερο σπάνιο Baseball – Soccer. Ο συνδυασμός Basketball – Volleyball χαίρει ξεχωριστής αναφοράς και αρθρογραφίας αφού εκπροσωπείται από τον θρύλο Wilt Chamberlain, ο οποίος όχι μόνο έκανε επαγγελματική καριέρα μετά το NBA στο Volleyball, αλλά κατάφερε να μπει και σε αυτό στο Hall Of Fame. Στον ιδιο συνδυασμό ανήκει και ο Chase Budinger των Minnesota Timberwolves. Αν κάποιος/α ενδιαφέρεται να δει όλες τις περιπτώσεις αναλυτικά και να μελετήσει περισσότερο κάποιες που παρουσιάζουν ξεχωριστό ενδιαφέρον, η λίστα αυτή αποτελεί μια καλή βάση δεδομένων προς διερεύνηση. Ο διασημότερος όλος της κατηγορίας των υπεραθλητών, βέβαια είναι ο Bo Jackson, ο οποίος έπαιζε ταυτόχρονα σε top επίπεδο σε NFL και MBL. Αξίζει να αφιερώσετε μέρος του χρόνου σας για να δείτε το επεισόδιο 30 for 30 του ESPN για αυτόν.
Όπως θα παρατηρήσατε δεν ανέφερα καθόλου τις περιπτώσεις των παικτών που αγωνίστηκαν τόσο στο American Football όσο και στο Basketball, και αυτό γιατί αυτές οι λίγες, αλλά τόσο ξεχωριστές περιπτώσεις, και θα αποτελέσουν το κυρίως θέμα αυτού του κειμένου. Θα δούμε αναλυτικότερα τις περιπτώσεις των παικτών που έκαναν επαγγελματική καριέρα τόσο στο NFL όσο και στο NBA για να καταλήξουμε σε ένα αφιέρωμα διαφορετικό από τα άλλα. Με αφορμή λοιπόν το Super Bowl που θα διεξαχθεί Δευτέρα ξημερώματα, γεννήθηκε η ιδέα για το παρόν άρθρο. Οι New England Patriots του Tom Brady θα αντιμετωπίσουν τους Seattle Seahawks του Marshawn Lynch. Οι μεν ψάχνουν τον πρώτο τους τίτλο μετά από 10 χρόνια (τελευταίο Super Bowl το 2004) και 2 χαμένους τελικούς (2007, 2011), ενώ οι δε τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο τους μετά την περυσινή νίκη τους. Το τι σημαίνει το NFL και ειδικότερα το Super Bowl για την αμερικάνικη κουλτούρα, τόσο την κοινωνική όσο και την οπαδική, υπόσχομαι πως θα επανέλθω κάποια άλλη στιγμή με εκτενές άρθρο. Απλά για να σας δώσω μια μικρή ιδέα του μεγέθους του NFL, θα αναφέρω μόνο πως σε μια αμφισβητούμενη διαιτητική απόφαση σε κρίσιμο παιχνίδι, μέχρι και ο Πρόεδρος των Η.Π.Α θεωρεί υποχρέωση του το να πάρει δημόσια θέση κατά ή υπέρ.
Από τα παρκέ στα στάδια και από το NFL στο NBA
- Otto Everett Graham, Jr. (6 Δεκεμβρίου 1921- 17 Δεκεμβρίου 2003)
Ο Otto Graham αγωνίστηκε ως quarterback στους Cleveland Browns, τόσο στην All-American Football Conference όσο και στη National Football League. Ο Graham θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους παίκτες της εποχής του, καθώς οδήγησε την ομάδα του σε 10 συνεχόμενα παιχνίδια τίτλου, κατακτώντας τα επτά από αυτά. Συνολικά, όσο αγωνιζόταν στους Cleveland Browns, η ομάδα είχε ρεκόρ 114 νίκες, 20 ήττες και 4 ισοπαλίες, με 9 νίκες και 3 ήττες σε παιχνίδια playoffs. Ακόμα και τώρα, που το football έχει αλλάξει κατά πολύ και έχει εξελιχθεί, ο Graham κατέχει ακόμα τα ρεκόρ του NFL για yards gained ανά pass attempt, με 9 κερδισμένες γιάρδες ανά πάσα που επιχείρησε στην καριέρα του και career highest winning percentage με 0,814.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Illinois, γιος μουσικών καθηγητών (εξού και η ικανότητα του να παίζει τέσσερα όργανα), κέρδισε υποτροφία για το Northwestern University το 1940 με αθλητική υποτροφία για μπάσκετ αλλά μετά την πρώτη του χρονιά τον κέρδισε το football. Ο τότε head coach της football team του κολεγίου, Pappy Waldorf, διέκρινε την ικανότητα του Graham στις πάσες και το τρέξιμο και τον έπεισε να προπονείται και με τη football team. Πάντως στη senior χρονιά του που αγωνίστηκε με τη basketball team, επιλέχθηκε στην πρώτη ομάδα All-American Basketball Team.
Στο πρώτο του παιχνίδι με τη football team του κολεγίου στις 4 Οκτωβρίου 1941, σκόραρε μετά από επιστροφή punt 90 γιαρδών και είχε και δύο touchdown passes, οδηγώντας την ομάδα του στη νίκη με 51-3. Το κολέγιο του τελείωσε στην 11η θέση μεταξύ όλων των κολεγίων της Αμερικής, έχοντας μόνο μία ήττα στη σεζόν. Παρόλο που τη δεύτερη σεζόν του στο κολέγιο την πέρασε μεταξύ κολεγίου, γηπέδου και στρατοπέδου, καθώς κατατάχτηκε στο αμερικάνικο ναυτικό, κατάφερε να πετύχει passing record στην πιο ανταγωνιστική περιφέρεια του NCAAF. Η επόμενη χρονιά τον βρήκε πάλι μεταξύ κολεγίου, γηπέδου και στρατοπέδου, αλλά ολοκλήρωσε τη χρονιά με νέο passing record και την ομάδα του στην 8η θέση μεταξύ των Κολεγίων της Αμερικής. Το 1944 μετατέθηκε στη Νέα Υόρκη οπότε αναγκάστηκε να αλλάξει πανεπιστήμιο και να αγωνιστεί με το Colgate University. Αλλά στο μπάσκετ. Στη μέση της χρονιάς μεταφέρθηκε στη North Carolina για εκπαίδευση και εκεί είχε την ευκαιρία να συνεχίσει να αγωνίζεται στο football.
Με το τέλος της σεζόν τον πλησίασε ο τότε προπονητής των Cleveland Browns, Paul Brown, και τον έπεισε να παίξει με τους Cleveland Browns στην AAFC για $7.500 τη χρονιά. Για την εποχή το χρηματικό ποσό ήταν αρκετά μεγάλο και ο Graham δεν το σκέφτηκε σχεδόν καθόλου. Το αξιοσημείωτο είναι πως ο Graham είχε επιλεγεί στο draft του 1945 από τους Detroit Lions για να παίξει στο NFL, αλλά δεν έπαιξε κανένα παιχνίδι μαζί τους όσο διαρκούσε ο πόλεμος. Λόγω της αναβολής της πρώτης σεζόν του AAFC, μέχρι την άνοιξη του 1946 λόγω του πολέμου, ο Otto Graham επέλεξε, για να μη ”σκουριάσει”, να αγωνιστεί στο NBL με τους Rochester Royals, τους οποίους και βοήθησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος κερδίζοντας 3-0 στους τελικούς τους Sheboygan Redskins. Στην κανονική σεζόν έπαιξε σε 32 παιχνίδια και είχε 5,2 πόντους μέσο όρο ενώ σε πέντε παιχνίδια για τα playoffs είχε μόλις 1,2 πόντους μέσο όρο. Μικρή η συμμετοχή και η συνεισφορά του σίγουρα, αλλά είναι ο μόνος αθλητής που έχει κατακτήσει πρωτάθλημα σε NBL, AAFC και NFL.
Μετά το τέλος της καριέρας του ως παίκτης, έγινε head coach στη football team του Coast Guard Academy του Connecticut για έξι χρόνια, για να μεταπηδήσει στο NFL και τον πάγκο των Washington Redskins για 3 χρονιές χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, πριν ξαναγυρίσει στο Coast Guard Academy ως Αthletic Director μέχρι το 1984, οπότε και αποσύρθηκε από τον αθλητισμό.
Αποτελεί μέλος του Pro Football Hall Of Fame από το 1965.
- Bud Grant (20 Μαΐου 1927 – )
Αν και έγινε γνωστός περισσότερο ως προπονητής παρά ως αθλητής, ο Bud Grant είναι ο μόνος αθλητής στην ιστορία μέχρι σήμερα που έχει αγωνιστεί επαγγελματικά τόσο στο NFL, όσο και στο NBA. Διετέλεσε προπονητής στους Minnesota Vikings για 18 σεζόν, όλες στο NFL, με τους οποίους και κατέκτησε το NFC τέσσερις φορές. Πριν από τους Minnesota Vikings ήταν head coach στους Winnipeg Blue Bombers, στο Καναδικό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου (CFL), για δέκα σεζόν κατακτώντας το πρωτάθλημα επίσης τέσσερις φορές. Ο Grant θεωρείται ο κορυφαίος head coach στην ιστορία των Vikings και τρίτος στην ιστορία του επαγγελματικού football, πίσω από ονόματα θρύλους όπως οι Don Shula και George Halas, με 290 νίκες συνολικά σε NFL και CFL. Ήταν ο πρώτος προπονητής στην ιστορία που οδήγησε ομάδα τόσο σε τελικούς CFL, όσο και σε τελικούς NFL και δικαιωματικά αποτελεί μέλος του Hall Of Fame και των δύο πρωταθλημάτων.
Γεννήθηκε στο Wisconsin και όταν ήταν παιδί διαγνώστηκε πως έπασχε από πολυομελίτιδα, με τον γιατρό του να προτείνει να ξεκινήσει τον αθλητισμό για να δυναμώσουν με τα χρόνια οι μύες των ποδιών του. Ξεκίνησε να παίζει football στην αρχή, αλλά στη συνέχεια άρχισε να ασχολείται και με το baseball. Για να καταλάβουμε το πόσο αθλητικός τύπος έγινε, αρκεί να αναφέρουμε πως έχει ασχοληθεί ακόμα και με το κυνήγι λαγού σε αθλητικό πλαίσιο (ναι, στην Αμερική κάποτε το θεωρούσαν σπορ!3)Φαντάζομαι ως αντίπαλο δέος στο κυνήγι αλεπούς των Βρετανών ). Στο Superior Central High School που πήγε, ασχολήθηκε με football, baseball αλλά και μπάσκετ. Αποφοίτησε το 1945, και κατατάχθηκε και αυτός στο ναυτικό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά χρησιμοποίησε την αποδοχή του από το University Of Wisconsin για να διακόψει την εκπαίδευση του. Τελικά όμως επέλεξε να σπουδάσει στο University Of Minnesota. Ήταν, μάλιστα, ο ορισμός του υπεραθλητή, καθώς αγωνίστηκε με επιτυχία τόσο στο μπάσκετ και το football, όπου ήταν μέλος της καλύτερης ομάδας της περιφέρειας για δύο χρόνια, καθώς και στο baseball.
Μετά την αποφοίτηση του από το University Of Minnesota, ο Bud Grant επελέγη στο Draft του 1950 τόσο του NFL όσο και του NBA. Οι Philadelphia Eagles τον επέλεξαν στο Νο.14, ενώ οι Minneapolis Lakers στο Νο.42. Επέλεξε να παίξει στο NBA και τους Minneapolis Lakers επειδή ήταν πιο κοντά στο σπίτι του, αλλά και επειδή τα λεφτά που θα έπαιρνε ήταν περισσότερα. Την πρώτη του χρονιά, σε 35 παιχνίδια είχε 2,6 πόντους μέσο όρο, ο οποίος παρέμεινε σταθερός και τη δεύτερη χρονιά του σε 61 παιχνίδια. Παρά τη μικρή συμμετοχή του και τις σκέψεις να φύγει μετά την πρώτη σεζόν, η προσωπική του φιλία με τον General Manager των Lakers, Sid Hartman, τον κράτησε για ένα ακόμα χρόνο στην ομάδα. Μπορεί η συνεισφορά του να ήταν μικρή αλλά ήταν μέλος της ομάδας των Minneapolis Lakers που κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1950.
Μετά από δύο μέτριες ατομικά χρονιές στο NBA, o Grant αποφάσισε να αλλάξει καριέρα και άθλημα. Επικοινώνησε με τους Philadelphia Eagles και συμφώνησε να παίξει για αυτούς το 1951. Στην πρώτη του χρονιά ως επαγγελματίας αθλητής του football, αγωνίστηκε στη θέση του defensive end και ήταν πρώτος στην ομάδα στα sacks. Τη δεύτερη του χρονιά όμως άλλαξε θέση και πέρασε σε αυτή του wide receiver, μια αλλαγή τόσο πετυχημένη, ώστε το τέλος της χρονιάς τον βρήκε δεύτερο σε όλο το πρωτάθλημα σε receiving yardage, με 997 yards συνολικά σε 56 catches, σκοράροντας εφτά touchdowns. Με το τέλος της δεύτερης χρονιάς ήρθε και η αποχώρηση του από την ομάδα, καθώς δεν τα βρήκε οικονομικά με τη διοίκηση στην υπογραφή νέου συμβολαίου. Έτσι, έφυγε για τον Καναδά και τους Winnipeg Blue Bombers, όντας ο πρώτος επαγγελματίας παίκτης, σε όλα τα επαγγελματικά αθλήματα, που χρησιμοποίησε το player’s option στο συμβόλαιο του για να μείνει ελεύθερος και να υπογράψει σε άλλη ομάδα. Έπαιξε μέχρι το 1956 ως offensive end και επελέγη τρεις φορές στη Western Conference All-Star Team. Ήταν πρώτος σε pass receptions το 1953, 1954 και το 1956 και σε receiving yards το 1953 και το 1956. Με τους Winnipeg Blue Bombers έφτασε στον τελικό του πρωταθλήματος το 1953, αλλά εκεί ηττήθηκαν από τους Hamilton Tiger-Cats.
Το 1957 η ομάδα του πρότεινε τη θέση του head coach, την οποία και δέχτηκε για να ξεκινήσει έτσι τη σπουδαία προπονητική του καριέρα. Σε ηλικία 30 ετών έγινε ο νεότερος head coach που καθόταν σε πάγκο ομάδας του CFL. Στις 10 χρονιές του ως head coach οδήγησε την ομάδα του σε 6 τελικούς, κατακτώντας τέσσερις φορές το πρωτάθλημα. Ολοκλήρωσε την προπονητική του καριέρα στον Καναδά με 105 νίκες, 53 ήττες και 2 ισοπαλίες, ενώ στα playoffs είχε 17 νίκες, 13 ήττες και μία ισοπαλία. Από το 1961 είχε προσφορά να μετακομίσει στο NFL και τον πάγκο των Minnesota αλλά την είχε αρνηθεί. Τελικά, την αποδέχτηκε το 1967 φέρνοντας μαζί του στο NFL τη δική του οπτική και φιλοσοφία γύρω από το football. Τη δεύτερη του χρονιά ως head coach, οδήγησε την ομάδα στο divisional championship και στην πρώτη τους παρουσία στα playoffs, ενώ την τρίτη του χρονιά οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του NFC Championship και την πρώτη της παρουσία σε Super Bowl όπου ηττήθηκε από τους Kansas City Chiefs. Τη δεκαετία του ’70 οδήγησε τους Vikings σε άλλα τρία Super Bowls, για να ηττηθεί και στα τρία, αλλά έγινε ο πρώτος head coach στην ιστορία με τέσσερις συμμετοχές σε Super Bowls. Το 1983 αποφάσισε αρχικά να αποσυρθεί από τους πάγκους για αν επιστρέψει το 1985 για μια τελευταία χρονιά.
Έκλεισε την καριέρα του ως ο πιο πετυχημένος head coach στην ιστορία των Minnesota Vikings, με ρεκόρ 161 νίκες, 99 ήττες και 5 ισοπαλίες (το 8ο καλύτερο στην ιστορία του NFL) έχοντας τέσσερις συμμετοχές σε Super Bowls, 11 division titles, ένα league championship και τρία NFC conference championships.
Να αναφερθεί πως από τις 23 Οκτωβρίου 2014, το άγαλμα του κοσμεί τον εξωτερικό χώρο του νέου σταδίου των Winnipeg Blue Bombers.
Ειδική Αναφορά
- John Halvicek (8 Απριλίου 1940-)
Ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες στην ιστορία του NBA, με 8 δαχτυλίδια σε 16 σεζόν με τους Boston Celtics και μέλος του Hall Of Fame από το 1984, ήταν και αυτός υπεραθλητής. Στα κολεγιακά του χρόνια με το Ohio State Univeristy κατέκτησε τον τίτλο του NCAA το 1960 και ήταν μέλος της Ολυμπιακής ομάδας της ίδιας χρονιάς, έστω και ως αναπληρωματικός. Το 1962, και μετά την αποφοίτηση του, επιλέχθηκε στο draft τόσο του NBA από τους Boston Celtics, όσο και του NFL από τους Cleveland Browns. Μάλιστα πήρε μέρος στο training camp των τελευταίων δοκιμάζοντας τις ικανότητες του στη θέση του wide receiver, αλλά δεν κατάφερε να ξεχωρίσει ώστε να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο. Αποφάσισε λοιπόν να ρίξει όλες του τις δυνάμεις στο μπάσκετ και να αγωνιστεί στο NBA με τη φανέλα των Boston Celtics. Από εκεί και πέρα, η ιστορία του είναι γνωστή σε κάθε φίλο του μπασκετ.
- James Francis ”Jim” Thorpe ή αλλιώς Wa-Tho-Huk (Bright Path) ή αλλιώς ο μεγαλύτερος αθλητής στην ιστορία του 20ου Αιώνα (28 Μαΐου 1888 – 28 Μαρτίου 1953)
Σε κάθε λεξικό δίπλα από το λήμμα υπεραθλητής, υπάρχει η φωτογραφία του Jim Thorpe. Δεν τη βρίσκετε είπατε; Να πετάξετε το λεξικό σας, απλά. Μιλάμε για τον άνθρωπο που ο κόσμος ψήφισε (σε ψηφοφορία του ABC Sports) ως τον μεγαλύτερο αθλητή του 20ου αιώνα, μπροστά από ονόματα όπως Muhammad Ali, Babe Ruth, Jesse Owens, Wayne Gretzky, Jack Nicklaus και Michael Jordan. Ακόμα δεν σας έχω πείσει; Δεκτό, να σας αναφέρω τότε μερικά κομμάτια από το βιογραφικό του, για να διαλύσω κάθε σας αμφιβολία.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο πένταθλο και στο δέκαθλο. Επίσης αγωνίστηκε επαγγελματικά σε football, baseball και μπάσκετ. Ινδιάνος στη φυλή, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη φυλή Sax and Fox Nation στην Oklahoma και ξεκίνησε περιοδεία σε μικρές πόλεις παίζοντας μπάσκετ με μια ομάδα που αποτελούνταν αποκλειστικά από Ινδιάνους. Το 1920 και το 1921 αποτέλεσε τον πρώτο Πρόεδρο της American Professional Football Association που το 1922 μετονομάστηκε σε National Football Association (NFL). Αγωνίστηκε επαγγελματικά ως τα 41 χρόνια του και το τέλος της καριέρας του συνέπεσε με την Οικονομική Κρίση του 1929, για να πεθάνει 24 χρόνια μετά φτωχός, μην μπορώντας να εξασφαλίσει τα προς το ζην, κάνοντας διάφορες δουλειές, και με πρόβλημα αλκοολισμού.
Στο NFL και το APFA αγωνίστηκε με 7 διαφορετικές ομάδες για δεκατρία χρόνια, και οι ατομικές του διακρίσεις δείχνουν ένα κομμάτι του μύθου του. Δύο συνεχόμενες χρονιές (1911-12) ήταν μέλος της καλύτερης ομάδας του πρωταθλήματος, το 192
0 ψηφίστηκε ως μέλος της καλύτερης ομάδας της 10ετίας, επελέγη στην καλύτερη ομάδα με παίκτες των 50 πρώτων χρόνων του NFL, και αποτελεί μέλος τόσο του College Football Hall Of Fame όσο και του Pro Football Hall Of Fame. Αναλυτικά η αθλητική του καριέρα δεν αξίζει μόνο μια αναφορά, αλλά βιβλίο ολόκληρο.
Ήρθε η ώρα για το ξεχωριστό κομμάτι αυτού του άρθρου.
Η καλύτερη football team για το 2015 με παίκτες του NBA. Θα μπορούσαν άραγε να φτάσουν στο φετινό Super Bowl;
Η κρίση δική σας.
Pro Ball 2015 NBA
Quarterback: Chris Paul. Έχει το μυαλό, έχει το χέρι, έχει και τα πόδια(;) για να αντεπεξέλθει στην κρισιμότερη θέση του football.
Running Back: LeBron James. Όταν παίρνει φόρα για να μπει στη ρακέτα σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει. Δεν υπάρχει καλύτερη επιλογή για Running Back και μεγαλύτερος τρόμος για τους Linebackers.
Running Back: Russell Westbrook. Η συγκεκριμένη θέση θέλει και δυνατό κορμί για να μπορείς να σπας τα μπλοκαρίσματα, αλλά και εκρηκτικότητα για να αποφεύγεις ό,τι δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις. Θα έγραφε πολλές yards στο NFL ο Westbrook και θα ήταν το ιδανικότερο αντίπαλο δέος του Marshawn Lynch στο σπάσιμο νεύρων των δημοσιογράφων.
Wide Receiver: John Wall. Ταχύτητα χωρίς την μπάλα, ταχύτητα με τη μπάλα και ικανός να διασχίσει το γήπεδο πριν καν προλάβεις να ανοίξεις τη σακούλα με τα πατατάκια σου.
Wide Receiver: Eric Bledsoe. Run Eric, Run!
Tight End: Kenneth Faried. Πολυεργαλείο. Και την άμυνα θα σπάσει με το αθλητικό κορμί του και τις πάσες του θα πιάσει με την ικανότητα του στο να μαζεύει μπάλες.
Linebackers:
Glen Davis. Έχει την κοιλιά που χρειάζεται η συγκεκριμένη θέση και ο όγκος του είναι μεν δυσκίνητος, αλλά παράλληλα είναι και απροσπέλαστος.
DeAndre Jordan. Καθαρίζει ότι καταφέρνει να σπάσει την πρώτη αμυντική γραμμή και καλύπτει τέλεια τους χώρους.
Tyson Chandler. Τόσα χρόνια εμπειρίας μαζεμένα σε ένα από τα πιο αθλητικά κορμιά του NBA.
Carmelo Anthony. Λόγω σωματοδομής σε συνδυασμό με ταχύτητα αναλαμβάνει άνετα μια θέση Outside Linerbacker.
Giannis Antetokounmpo. Ιδανικότερος cornerback δεν θα μπορούσε να υπάρχει. Με την ικανότητα του να καλύπτει όλο το στάδιο με τρία βήματα του και το άνοιγμα των χεριών του να κρύβει τον ήλιο, θα καταφέρει πάρα πολλά interceptions που θα οδηγήσουν σε επικά returned touchdowns.
Petros Kaounis
Latest posts by Petros Kaounis (see all)
- The Ball Hog’s 2018-19 NBA Previews: Milwaukee Bucks - October 1, 2018
- The Ball Hog’s 2018-19 NBA Previews: Los Angeles Clippers - September 25, 2018
- Στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα: Οι χειρότερες επιλογές σε All Star Game - February 16, 2018
- Players to Watch: Euroleague 2017-18 - October 15, 2017
- The Ball Hog’s 2017-18 NBA Previews: New Orleans Pelicans - September 29, 2017
