Euroleague Top 16 – Weekly Report #5

Του Μήτσου του Μαυράκη και του Γιάννη του Χάτσιου

GROUP E

Παναθηναϊκός 86 – 77 Galatasaray

Σε ένα παιχνίδι στο οποίο η νίκη αποτελούσε μονόδρομο για τον Παναθηναϊκό, παρότι κατέβαινε με πολλές απουσίες (Παππάς, Slaughter, Μαυροκεφαλίδης), ήταν επιβεβλημένο για τους παρόντες να αναλάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο, πράγμα που τελικά πέτυχαν.

Ο ΠΑΟ έδειξε από πολύ νωρίς τη διάθεσή του να γυρίσει την μπάλα στην περιφέρεια και να ψάξει ελεύθερα σουτ. Χαρακτηριστικό είναι, ότι οι τέσσερις πρώτες προσπάθειές του στο παιχνίδι ήρθαν πίσω από τη γραμμή του τριπόντου. Η Galatasaray έμοιαζε τελείως ασύνδετη στην αρχή, με τον Arroyo να είναι σε κακή μέρα και τον Erceg να δυσκολεύεται από την άμυνα του ΠΑΟ (και συγκεκριμένα του Φώτση!), με το βάρος να πέφτει στον Guler, ο οποίος ούτε playmaker είναι, ούτε εκτελεστής ¹⁾δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο παράδειγμα τόσο κακού σουτέρ που επιμένει να εκτελεί δύο και τρία τρίποντα σε κάθε αγώνα. Στατικοί και με αργές αντιδράσεις στην επίθεση, οι παίκτες της Galata κατάφεραν μόλις 11 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο, αρκετούς μάλιστα από broken plays. Το σκηνικό διατηρήθηκε και στο δεύτερο δεκάλεπτο. Από το 19-11 της πρώτης περιόδου ο ΠΑΟ έτρεξε ένα σερί 11-2 προεξάρχοντος του Λετονού Janis Blums, ο οποίος με 3 τρίποντα (ένα εκ των οποίων εντυπωσιακό με την άμυνα κρεμασμένη πάνω του) έδωσε προβάδισμα 17 πόντων στον ΠΑΟ, την ώρα που η Galata δεν μπορούσε να βγάλει στο παρκέ τα plays του Ataman, καταφεύγοντας συνήθως σε σκοτωμένες ατομικές προσπάθειες, είτε σε βεβιασμένα σουτ μετά από screen στην κορυφή. Η εξαιρετική παρουσία του DeMarcus Nelson, η συνεργασία του στο pick and roll με τον James Gist και η εμμονή του Ataman να αφήνει τον Arroyo πάνω στον εμφανώς καυτό Blums, ο οποίος έβαλε 13 πόντους στην δεύτερη περίοδο²⁾το ρεκόρ καριέρας του στην Euroleague ήταν οι 14 πόντοι, το οποίο τελικά και κατέρριψε φτάνοντας τους 16 έφεραν το σκορ ημιχρόνου 42-27.

Και αν πρωταγωνιστής του πρώτου ημιχρόνου ήταν ο Γιάννης ο Μπλουμς, το δεύτερο ξεκίνησε με την έξοχη συνεργασία Jankovic – Batista, οι οποίοι ήταν άφαντοι μέχρι τότε. Ο Martynas Pocius ήταν o μόνος που απειλούσε τον Παναθηναϊκό είτε με σουτ, είτε με drive, προσπαθώντας να ξαναβάλει την ομάδα του “Αχταρμάν” στο παιχνίδι. Ο Ivanovic αποφάσισε να μεταφέρει προς τα μέσα το παιχνίδι της ομάδας του με αιχμές τον Gist και τον Batista, την ώρα που ο Nelson οργάνωνε υποδειγματικά την επίθεση. Η άμυνα του, πέρα από δύο εντυπωσιακά κοψίματα του Gist, χαλάρωσε, καθώς η Galatasaray δεν έδειχνε ικανή να χτυπήσει το παιχνίδι, παρά το ξέσπασμα του Justin Carter, που προσπάθησε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του ή τουλάχιστον να φτιάξει το όνομα του στα Ευρωπαϊκά γήπεδα, ορμώντας ανάμεσα στα θηρία. Το τέταρτο δεκάλεπτο ξεκίνησε με τον ΠΑΟ να είναι μπροστά με 19, και την έκβαση του αγώνα εν πολλοίς να έχει κριθεί. Εκεί ανέλαβαν δράση τα ταλεντάκια των δύο ομάδων: ο Kerem Gonlum ο οποίος βρήκε μπόσικη την άμυνα του ΠΑΟ και τελείωσε το παιχνίδι με 14 πόντους και 7/8 δίποντα και ο Δημήτρης Διαμαντίδης που ήταν φρέσκος, αφού την βρωμοδουλειά ανέλαβαν νωρίτερα ο εξαιρετικός Nelson και ο Μποχωρίδης, και έβαλε 8 πόντους στο τελευταίο δεκάλεπτο. Η χαλάρωση των πράσινων έκλεισε τη διαφορά στους 9 πόντους, 86-77, αλλά ούτως ή άλλως δύσκολα θα ισοβαθμήσουν οι δύο ομάδες.

Bonus: Αδιανόητο σκάλωμα του Δημήτρη Χατζηγεωργίου για το ότι ο Gonlum επρόκειτο να ξεπεράσει (και τελικά ξεπέρασε) τον Batiste στην κατάταξη των rebounds στην ιστορία της Euroleague. Περιγραφή που άρμοζε σε οικογενειακό δράμα, με τον Ιωάννου να σιγοντάρει από πίσω. Μεγάλη στιγμή και οι «Νιου Όρλιανς Πέλεκανς».

Maccabi Tel-Aviv 90 – 86 Real Madrid

Σε ένα παιχνίδι με τόσους ιπτάμενους υπεραθλητές, το πρώτο δεκάλεπτο το καθόρισαν οι παλιομοδίτες Σόφο και κυρίως ο, συγκλονιστικός φέτος, Reyes.

Ο Σόφο μπήκε με τεράστια διάθεση κοπανώντας τον Ayon σαν piñata. Σε μια στιγμή μάλιστα απείλησε να τελειώσει αιφνιδιασμό με alley–oop!

H κούραση κατά κύριο λόγο και η είσοδος ενός φιλικού προσώπου, όπως ο Μπουρούσης, χαλιναγώγησαν τον εκπληκτικό Σχορτσιανίτη, και μόλις ο Rodriguez αποφάσισε να σταματήσει να ψάχνει το σουτ του, έκανε τους συμπαίκτες του χαρούμενους.

Απέναντι στο σχήμα με τον Devin Smith στο 4 και τον Σόφο στο 5, ο Laso παρέταξε τους Reyes και Μπουρούση. Mε ένα κοντό σχήμα με έναν αργό ψηλό στη μέση ήταν η αιτία για την οποία, αφενός δεν υπήρχε καθόλου άμυνα στο ζωγραφιστό και αφετέρου οι Μαδριλένοι έπαιρναν τα επιθετικά rebounds κατά βούληση. Στις αλλαγές της άμυνας, ο Reyes τιμωρούσε με ευκολία τα mismatch, είτε σκοράροντας, είτε ανανεώνοντας την επίθεση μετά τα άστοχα σουτ των συμπαικτών του. Κι έτσι απλά η διαφορά έκλεισε στους 8 πόντους στο ημίχρονο.

Στο τρίτο δεκάλεπτο, η Maccabi μπήκε με ένα πιο ορθολογικό σχήμα, και με τους Randle και Smith στα forward και κατέθεσε πολύ περισσότερη ενέργεια στο γήπεδο. Οι περιστροφές στην άμυνα της Real εξακολουθούσαν να είναι αργές, κυρίως λόγω της έλλειψης συγκέντρωσης των παικτών της και η Maccabi, τρέχοντας ένα σερί 9-0, επέστρεψε στο παιχνίδι.

Οι βολές του Marcus Slaughter είναι για το χάτσειο Hall Of Shame.

Στο τέταρτο δεκάλεπτο ήταν που το παιχνίδι έγινε ροντέο. Ο Laso άφησε το παιχνίδι να πάρει ένα ξέφρενο ρυθμό, νομίζοντας πως αυτό τον βολεύει, αλλά οι παίκτες της Maccabi έχουν φτερά στα πόδια και σκοράρουν πιο εύκολα απέναντι στην ανοργάνωτη άμυνα της Real σε δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς. Ταυτόχρονα, ο Marquez Haynes έβρισκε εύκολα ξεμαρκάριστα τρίποντα, μιας που τον αντιμετώπιζαν λες και είναι ο Josh Smith. Δίπλα του και ο Landesberg εξέθετε με την σειρά του την περιφερειακή άμυνα των Μαδριλενων. Ο Tyus πήγε να γκρεμίσει την μπασκέτα μετά από σέντρα σουτ του Haynes και ένα καλάθι του Pargo έφεραν τη διαφορά στους 8 για τους οικοδεσπότες. Στην επόμενη επίθεση, ο Ayon προσποιήθηκε με το φρύδι, και έστειλε δυο αμυνόμενους στον αέρα για να σκοράρει με ευκολία, και μαζί με τον Reyes κράταγαν την Real στο παιχνίδι.

Ακολουθεί πραγματικά κακό μπάσκετ για το επόμενα λεπτά μέχρι που το 2ο τρίποντο της Real στο 2^o ημίχρονο φέρνει τη διαφορά στους τρεις πόντους. Η Maccabi βρίσκει λύσεις με δύο ηρωικά γιουρούσια του Smith, που εκμεταλλεύεται την άτονη άμυνα του Fernandez και μετά το 20^ο επιθετικό rebound της ομάδας του, ο Llull φέρνει το παιχνίδι στο καλάθι για να το λήξει το κρύο αίμα του Joe Alexander που έζησε με την σειρά του τα 15 λεπτά φήμης του, που η μοίρα του τα χρωστά από το κολέγιο.

Για τους πρωταθλητές, που υπερασπίστηκαν επιτυχώς την πελατειακή σχέση με τους Ίβηρες, ο Σχορτσιανίτης είδε Real και αφήνιασε, ο Haynes θυμήθηκε τις εμφανίσεις του στην αρχή της σεζόν (ή μάλλον τις είχαν ξεχάσει αυτοί που τον μάρκαραν) και ο Landesberg έχει ξεκινήσει να δικαιώνει την επιμονή των ανθρώπων της Maccabi στο πρόσωπό του.

Για τους back to back δευτεραθλητές Ευρώπης που υπερασπίστηκαν τον τίτλο των μεγαλύτερων underachievers της Γηραιάς Ηπείρου, ο Felipe Reyes ήταν για άλλη μια φορά συγκινητικός με τους 20 πόντους και τα 11 rebounds του, και κανείς δεν θα τον κατηγορήσει αν αρχίσει τις φάπες στα αποδυτήρια, μιας που οι συμπαίκτες τους φρόντισαν να δώσουν μια άσχημη γεύση στην βραδιά που έγινε πρώτος rebounder στην ιστορία της διοργάνωσης. O Gustavo Ayon ήταν μεν ποιοτικός, αλλά στην άμυνα έμοιαζε αβοήθητος απέναντι στον Σχορτσιανίτη.

Barcelona 89 – 72 Zalgiris Kaunas

Η επιστροφή του Saras στην αγαπημένη του πόλη, συνοδεύτηκε από την συγκινητική του βράβευση μόλις ξεκίνησε ο αγώνας. Σαν καλοί φιλοξενούμενοι, οι παίκτες της Zalgiris ξεκίνησαν τον αγώνα πολύ ντροπαλά, έχοντας ξεχάσει την αμυντική τους ένταση κάπου πίσω στην πρώτη φάση. Η Barcelona επέβαλε το ρυθμό της και οι Doellman και Tomic σκόραραν τους δέκα πρώτους πόντους της αναμέτρησης. Παράλληλα οι Καταλανοί κατάφεραν να τρέξουν, με αιχμή του δόρατος τον εξαιρετικό στο ανοιχτό γήπεδο Hezonja, που ταιριάζει πολύ μαζί με τον Huertas  στο backcourt. Το δίδυμο ψηλών των Καταλανών συνέχισε να κυριαρχεί κάτω από τα δύο καλάθια, ιδιαίτερα ο συγκλονιστικός χθες Tomic, που έκανε ότι ήθελε απέναντι στον μονολιθικό Javtokas.

Μάλιστα, μετά από το πρώτο επτάλεπτο το ranking είχε φθάσει στο: Barcelona 34,  Zalgiris -4.

Το σκορ έκλεισε στο δεκάλεπτο στο 29-13 και μετά από ένα ακόμα δεκάλεπτο στους ίδιους ρυθμούς στο 51-33.

Με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, ο Gudaitis τραμπούκισε ελαφρά τον Nachbar, που είχε όρεξη να συνεισφέρει μονάχα στο ένα μισό του γηπέδου, αλλά μόλις η διαφορά έπεσε στους 12 ανέλαβε δράση ο Τomic και κλείδωσε το παιχνίδι.

Ο Tomic ήταν τόσο συγκλονιστικός που θα με έκανε να αναφωνήσω πως είναι το καλύτερο point center που κυκλοφορεί στα μπασκετικά παρκέ. Είναι ένας Λάζαρος Παπαδόπουλος δίχως το μυθικό skyhook, ένας Noah με σουτ, αλλά δίχως την υπερδιέργεση, ένας Divac δίχως το υπόγειο μπάσκετ. Η μπασκετική του ευφυΐα ξεδιπλώνεται στο παρκέ κάθε χρόνο και περισσότερο, και για την φετινή Barcelona είναι, δίχως αμφιβολία, ο ποιοτικότερός της παίκτης. Αν κάποιος τρελός επιστήμονας κάνει μεταμόσχευση μπασκετοσύνης από τον Kροάτη στον Satoransky, αυτό που θα βγει θα είναι ο Τσέχος John Wall.

Το πραγματικό όμως βαρόμετρο της ομάδας είναι ο Deshaun Thomas, o οποίος προσπαθεί να αναλάβει το ρόλο που έπαιζε ο Pete Michael,  και το κατά πόσον μπορεί να γεμίσει τα παπούτσια του θα καθορίσει την πορεία της ομάδας. Το δείγμα προς το παρόν είναι καλό και σίγουρα η άμυνά του απέναντι στον Anderson ήταν καταλυτική για το γεγονός πως o αγώνας κύλησε δίχως απρόοπτα.

Ο Tomic, όπως θα καταλάβατε από τα προλεγόμενα, δίδαξε μπάσκετ από τη θέση 5 και απελευθέρωσε τον Doellman που θύμισε το περσινό MVP της ισπανικής λίγκας και τον Nachbar που όμως αμελούσε τα αμυντικά του καθήκοντα.

Για τους Λιθουανούς ο Gudaitis είναι για το 2014-15 ότι ήταν ο Lauvergne για το 2013-14 ή ο Mačvan παλαιότερα και ο απόλυτα εύστοχος Ulanovas ήταν ο μοναδικός παίκτης της ελλιπούς από ταλέντο Zalgiris που σουτάρει σαν πραγματικός Λιθουανός.

Crvena Zvezda 86 – 69 Alba Berlin

Στο Βελιγράδι, εν μέσω μιας εντυπωσιακής ατμόσφαιρας που είχαν δημιουργήσει οι 6.000 delije του Ερυθρού Αστέρα, αναμένοντας την πρώτη νίκη στην ιστορία της ομάδας στο top-16 της Euroleague, οι παίκτες του Dejan Radonjic δεν απογοήτευσαν το κοινό της, κερδίζοντας πολύ εύκολα τη δυνατή και, ανέλπιστα τρίτη στην ισοβαθμία μέχρι τότε, Alba Βερολίνου.

Ο γίγας Marjanovic, ο άνθρωπος που μπορεί και διώχνει κατά συρροή και νόμιμα την μπάλα από το στεφάνι χωρίς να πηδήξει, έβαλε δύσκολα προβλήματα σε επίθεση και άμυνα στον Λέοντα Radosevic, κερδίζοντας κατά κράτος τη μονομαχία τους (17π./12r. με 9/11 βολές για το σέρβικο πλατάνι, 7 πόντοι με 3/10 σουτ για τον Radosevic). Πίσω του δεν υπάρχει δεύτερος κλασικός center και η Alba έπαιζε για ώρα με ψηλότερο παίκτη τον Marko Banic να μαρκάρει τις μασχάλες του Marjanovic και επομένως, όπως είναι λογικό, ο Αστέρας να τον ψάχνει σε κάθε ευκαιρία.

Οι φάσεις του Αστέρα συνήθως κατέληγαν στον Marjanovic, αλλά ξεκινούσαν από τον απίθανο Marcus Williams, για τον οποίο και με αφορμή του ρεκόρ του, παραληρούσα στο facebook, που τους πρόσφερε 10 assists, δίνοντας το ρυθμό στους συμπαίκτες του και σκοτώνοντας την ψυχολογία των Γερμανών με εν κινήσει τρίποντα από το πουθενά στο πρώτο ημίχρονο. Ο Williams είναι ό,τι κοντινότερο σε streetball υπάρχει στην Euroleague, ένας παίκτης σωματικά ανίκανος να κάνει φυσιολογική, απλή πάσα. Ο Jamel McLean από την πλευρά του, προσπαθούσε με ατομικές προσπάθειες να κρατήσει την Alba στο παιχνίδι. Κάπου εκεί, η πιεστική άμυνα που εκτεινόταν κατά διαστήματα στα ¾ του γηπέδου από τους Jovic, Lazic και Blazic απέδωσε καρπούς και ο Ερυθρός Αστέρας έκανε ένα σερί 12-0 για να αποσπαστεί με 20 με τη συμπλήρωση 15’ στο παιχνίδι.

Το τροπάριο συνεχίστηκε και στο δεύτερο ημίχρονο με την Alba να μην μπορεί να πλησιάσει τους Σέρβους. Η ασφυκτική άμυνα του Ερυθρού Αστέρα του απέφερε 12 κλεψίματα και υποχρέωσε τους Γερμανούς σε 18 λάθη, με βασικό θύμα τον υπερκινητικό Alex Renfroe, ο οποίος ήταν παντού, είτε για καλό, είτε για κακό. Η τελική νίκη με 86-69 ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο της εικόνας του αγώνα, δηλαδή τους Γερμανούς να μην μπορούν να σπάσουν το pressing του Ερυθρού Αστέρα, ούτε να μπορούν να κοντράρουν το σκιάχτρο που λέγεται Boban Marjanovic, που τους υποχρέωσε σε 41% στα δίποντα.

GROUP F

CSKA Moscow 103 – 95 Nizhny Novgorod

Από το 1917 είχε να λάβει χώρα ένας τόσο απολαυστικός ρώσικος εμφύλιος.

Στο ξεκίνημα βλέπουμε σε δράση τη φετινή απόλυτα ισορροπημένη επίθεση της CSKA με την περισσότερη κίνηση. Το σταθερό χέρι του De Colo ενορχηστρώνει ιδανικά την επίθεση, αλλά η πραγματική απόλαυση έρχεται με την είσοδο του Teodosic, που μας αφήνει όλους να μαντέψουμε για το τι θα κάνει την μπάλα με το screen στο pick’n’roll. O Vorontsevich είναι εύστοχος από το 6,75 και με αυτόν τον τρόπο ανοίγει την άμυνα εξασφαλίζοντας περισσότερο χώρο για τους συμπαίκτες του.

Η Nizhny χτυπάει με τρία τρίποντα του Baburin την αμυντική αδιαφορία του Teodosic, αλλά ο Σέρβος δημιουργεί τόσο για τον εαυτό, όσο και για τον Kaun, στέλνοντας τη διαφορά στο +7.  Η επιστροφή του Thompkins προσθέτει ένα ακόμη όπλο στην φαρέτρα του Rochestie που όταν δεν σκοράρει με αψεγάδιαστο σουτ ή  με ακροβατικές διεισδύσεις, θέτει σε κίνηση το άψογο passing game για το καμάρι του Βόλγα.

Η επίθεση της Nizhny, είτε όταν την ξεκινάει με πικερό του Rochestie, είτε όταν ακουμπάνε την μπάλα στον Parakhouski στο low post, ο οποίος τραβάει το double team και πασάρει στα κοψίματα ή στο τρίποντο, είναι χάρμα οφθαλμών. Παράλληλα η CSKA είναι Λερναία Ύδρα που έχει πλαισιώσει το κεντρικό pick’n’roll με τρεις, από καλούς εώς χαρισματικούς, σκόρερ που μπορούν να δώσουν λύση με σουτ, ποσταρίσματα ή και isolation plays.

Την ισοπαλία σπάνε τα ανύπαρκτα φάουλ και η συνεπακόλουθη τεχνική ποινή που χρεώνεται ο Savelyev, ο οποίος πλήρωνει την ομοιότητα με τον αδερφό του Kevin McAlister στο Home Alone³⁾μπορεί όχι για εσένα πιστέ αναγνώστη, αλλά στα δικά μου μάτια, και προ πάντων, των διαιτητών ήταν φτυστός.

Ο Rochestie ξεκινάει να σουτάρει με Ροτσέστεια ποσοστά προς το τέλος της τρίτης περιόδου αλλά μερικές εξαιρετικές άμυνες τoυ Vorontsevich μαζί με ένα μπαράζ τριπόντων από την ομάδα του στρατού, τη φέρνουν μπροστά με 7 πόντους.

Η έξοδος του Rochestie και η καλή άμυνα της ομάδας του στρατού πάνω στα pick’n’roll του Antonov μπλοκάρουν την επίθεση της Nizhny και το δίδυμο Teodosic και Vorontsevich, με διαδοχικά καλάθια, φέρνουν τη διαφορά στους 11.

Η Nizhny αναγκάζεται να καταφύγει σε μια λύση βγαλμένη από τα βιβλία του guru Ranadivé. Χαμηλό σχήμα και ασφυκτικό pressing που αναστατώνει την CSKA και την βγάζει τελείως εκτός ρυθμού.

Ο Teodosic μεταμορφώνεται πάλι από παίχτης που αγαπάμε να μισούμε, σε παίκτης που μισούμε να αγαπάμε και μιας που ο Rochestie αδυνατεί να αστοχήσει στις κρίσιμες βολές, οδηγούμαστε στην παράταση.

Στην παράταση ο Teodosic, φορώντας την μάσκα του Ιανού, μεταμορφώνεται ξανά στο καλύτερο point guard της Ευρώπης. Ο τιτάνας Kaun φτάνει στο σημείο να κάνει  την υπέρβαση και ευστοχεί σε βολή στα 90 δευτερόλεπτα, και εν τέλει ο νικητής θα κριθεί από δύο πολύ μακρινά rebounds που καταλήγουν σε χέρια παικτών της CSKA και της αποφέρουν συνολικά 4 πόντους. Την σφραγίδα του θα βάλει και ο πολύτιμος Vorontsevich, που παρά την, μέχρι εξάντλησης, προσήλωσή του στην άμυνα, έχει τα φρέσκα πόδια μετά το κλέψιμο του ακούραστου Jackson να ακολουθήσει τον αιφνιδιασμό στα 14’’ πριν το τέλος και να κλειδώσει το ματς.

Στην μάχη των δύο καλύτερων point guards για τη φετινή διοργάνωση, αυτός που ξεχώρισε ήταν άλλος παίκτης, μιας και πολυτιμότερος ήταν ο Vorontsevich με τους 22 πόντους και τα 9 rebounds, μαζί με την προσπάθεια του στην άμυνα. Τα screens του Kaun δεν θα γραφτούν ποτέ στα στατιστικά, οπότε ας τον συγχαρούμε για τους 11 πόντους του, ενώ παράλληλα ο Aaron Jackson κάθε βράδυ θα μαρκάρει τον πιο επικίνδυνο περιφερειακό και παράλληλα θα προσφέρει είτε βάζοντας τα τριποντά του ή διεσδύοντας για να δημιουργήσει ρήγματα για τους συμπαίκτες του.

Ο Rochestie, όπως και ο Teodosic, είναι συνεπέστατα εκθαμβωτικοί, οπότε πλέον δεν χρειάζεται καν να τους αναφέρουμε στους διακριθέντες. Στο πλάι του Rochestie οι γνωστοί τρεις σωματοφύλακες: ο Parakhouski, που είναι πολύ πιο μοντέρνο center από ότι προδίδει η καταγωγή του, ο Thompkins, που σκοράρει όπως θέλει, και φυσικά ο εκρηκτικός Kinsey.

Anadolu Efes 84 – 70 Ολυμπιακός

Η ώρα έφτασε για την πρώτη ήττα του Ολυμπιακού στο top-16 της Euroleague. Για την Efes, ο Heurtel έδειξε πολύ πιο δεμένος με την υπόλοιπη ομάδα από όσο τον είχαμε δει στα προηγούμενα παιχνίδια και ο Krstic, με την Σεφέρλεια πλέον καράφλα του, έκανε το παραγωγικότερο παιχνίδι του στο top-16. Παράλληλα ο Ivkovic, γνωρίζοντας άλλωστε καλά τις αδυναμίες και τα πλεονεκτήματα του Ολυμπιακού, οδήγησε άριστα την ομάδα του προς την σωστή κατεύθυνση. Μετά την τραγική (κυρίως αμυντικά) εμφάνιση στη Ρωσία απέναντι στη Nizhny, όπου ο Parakhouski του έβαλε 27 πόντους, κάνοντας ότι ήθελε στη ρακέτα της Efes, ο Duda επέστησε την προσοχή των παικτών του στην αντιμετώπιση των pick and rolls, και γνωρίζοντας ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει αντίστοιχη απειλή από το low post, χτύπησε τον Σπανούλη, κόβοντας τους διαδρόμους που τον κάνουν έναν από τους αποδοτικότερους παίκτες στην Ευρώπη. Ο Janning, και σε μικρότερο βαθμό ο Draper, προκάλεσαν εφιάλτες στον αρχηγό του Ολυμπιακού, ο οποίος έκανε ένα θλιβερό παιχνίδι με 2 πόντους (0/6 εντός παιδιάς), 1 assist και 2 λάθη, χωρίς να μπορεί να απειλήσει ο ίδιος το καλάθι της Efes, αλλά ούτε να δημιουργήσει ρήγματα για να εκμεταλλευτεί τους ψηλούς των ερυθρόλευκων.

Το πρώτο ημίχρονο, παρόλα αυτά, δεν προμήνυε το ναυάγιο που θα ακολουθούσε. Το παιχνίδι ήταν συναρπαστικό, με συνεχείς εναλλαγές στο σκορ και πλουραλισμό στο σκοράρισμα και από τις δύο ομάδες. Η σκακιέρα είχε στηθεί, όπως είπαμε, από την αρχή, αλλά κανείς από τους δύο αντιπάλους δεν μπορούσε να πάρει το πάνω χέρι στην αναμέτρηση. Για τον Ολυμπιακό ο Μάντζαρης ήταν η πιο αξιόπιστη επιθετική λύση ευστοχώντας σε 3 τρίποντα, επικουρούμενος από τον Othello Hunter, και, όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, τα πράγματα δεν είναι ρόδινα όταν περιμένεις από τον Μάντζαρη να τραβήξει το σκορ. Το ημίχρονο έκλεισε με τον Ολυμπιακό να διατηρεί ένα ισχνό προβάδισμα τριών πόντων και, παράλληλα, την ελπίδα ότι ο αρχηγός του θα ξυπνήσει στο δεύτερο μέρος.

Το πρόβλημα για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο ήταν ότι δεν επρόκειτο για μια κακή μέρα του Σπανούλη, τις οποίες ουκ ολίγες φορές έχουμε δει να ξεπερνάει παίρνοντας προσπάθειες, αλλά για σωστή αμυντική αντιμετώπιση από τον Ivkovic. Mε τον Ολυμπιακό να μην βρίσκει ελεύθερα σουτ, τον Σπανούλη να κρατάει για πολλή ώρα την μπάλα και την αδυναμία του να ακουμπήσει την μπάλα στο ζωγραφιστό (αλλά και των ψηλών του να πάρουν θέση εκεί), ο Ολυμπιακός έβαλε μόνο 12 πόντους, και αυτούς με κόπο και ιδρώτα, στην τρίτη περίοδο, ενώ παράλληλα άρχισε και η αμυντική του κατάρρευση. Αργές επιστροφές στην άμυνα, μπερδέματα στις περιστροφές και ανεξήγητη αδιαφορία για τους Krstic και Lasme, οι οποίοι έμεναν ελεύθεροι στα 5-6 μέτρα αφού έδιναν το pick στους κοντούς της Efes. Οι παθογένειες αυτές έδωσαν την ευκαιρία στην Efes να μπει στην 4^η περίοδο με αέρα 5 πόντων. Κάπου εκεί, με τους παίκτες του Ολυμπιακού να θυμίζουν παιδάκια που τα έχουν ξαμολήσει σε πολυκατάστημα με παιχνίδια, ενώπιον της κυκλοφορίας της Efes, οι Τούρκοι με 4 συνεχόμενα τρίποντα (2 από τον Draper και από 1 για τους Heurtel, Janning) κλείδωσαν το παιχνίδι ξεφεύγοντας με 18, πέντε λεπτά πριν τη λήξη. Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να μειώσει τη διαφορά ενόψει ενδεχόμενης ισοβαθμίας, αλλά τα ζητήματα που τον έριξαν στο πηγάδι του -18 δεν λύθηκαν ως δια μαγείας και το τελικό σκορ έγραψε 84-70. Σίγουρα όχι ένα καλό αποτέλεσμα για τη συνέχεια, αλλά αγώνας ο οποίος ξεσκέπασε με εμφατικό τρόπο τις αδυναμίες του Ολυμπιακού, και υποχρεώνει τον Σφαιρόπουλο να τον περάσει από μικροσκόπιο εν όψει και της συνέχειας της διοργάνωσης.

MVP της αναμέτρησης ήταν μάλλον ο Draper ο οποίος έκανε εξαιρετική δουλειά στην άμυνα και παράλληλα με τα δύο κολλητά (δύσκολα) τρίποντα στην αρχή του τέταρτου δεκαλέπτου, ουσιαστικά σκότωσε τις όποιες ελπίδες διατηρούσε ο Ολυμπιακός για ένα θετικό αποτέλεσμα. Χαρακτηριστική στιγμή του παιχνιδιού, η είσοδος ενός παίκτη της άκρης του πάγκου, του Dogus Balbay, ο οποίος μπήκε για ένα δίλεπτο προς το τέλος του 3^ου δεκαλέπτου με το παιχνίδι στον πόντο και μετά από μια διάτρηση της άμυνας του Ολυμπιακού, που κατέληξε σε όμορφο floater, και ένα μακρινό δίποντο που του χάρισε ο αφηρημένος Σλούκας έδωσε στην ομάδα του διαφορά 5 πόντων, δίνοντας το έναυσμα για την κυριαρχία της Efes για το υπόλοιπο του αγώνα.

 

Laboral Kutxa 102 – 83 Armani Milano

Ο αγώνας τελείωσε πριν καν ξεκινήσει, καθώς ο  Davis Bertans είχε καταληφθεί από το πνεύμα του Κlay Thompson και ήταν απλά δαιμονισμένος. Το draft and stash των Spurs κατάφερε να πετύχει  16 πόντους με 6/6 σουτ σε μόλις 5 λεπτά. Οι παίκτες της Armani Milano είχαν μπει στο γήπεδο αποφασισμένοι να κάνουν τους μανατζαραίους των αντιπάλων ευτυχισμένους. Ο Mirza Begic έμοιαζε με center, ο  Mike James είχε γαζώσει πολύ πιο σκληρές άμυνες στην Α1 και ο Darius Adams που την προηγούμενη βδομάδα έμοιαζε σαν ψάρι έξω από το νερό , φάνταζε  point guard επιπέδου Euroleague.

Στο 16^ο λεπτό όταν ένα χαμένο κάρφωμα/απόπειρα ανθρωποκτονίας του Fabien Causeur ξύπνησε τον εγωισμό των παικτών της Μιλάνο και τους οδήγησε σε ένα σερί 10-0, ως αντίδραση στον ύστατο εξευτελισμό. H αναλαμπή, ωστόσο, ήταν μικρής διάρκειας και μετά οι παίκτες αφέθηκαν απρόσκοπτα να συνεχίσουν την κατασπατάληση των αρμάνειων χρημάτων.

Το δεύτερο ημίχρονο είχαμε απλά την συνέχεια. Το ισορροπημένο rotation των βάσκων είχε μονίμως φρέσκα πόδια στο παρκέ και κατάφεραν να διατηρήσουν τον ίδιο ρυθμό στην επίθεση και τα σαράντα λεπτά. Οι αμυντικές περιστροφές των Ιταλών ήταν διαρκώς ένα βήμα πιο αργές και στην επίθεση η μπάλα δεν κυκλοφορούσε καθόλου καθώς όποιος έπαιρνε την μπάλα θεωρούσε καθήκον του να σουτάρει μιας που ήξερε ότι αν δώσει την μπάλα σε συμπαίκτη του την έχασε την ευκαιρία.

Η αδιαφορία των παικτών του, οδήγησε τον Lucca Bianchi σε ένα ξέσπασμα  απέναντι στο ναρκοληπτικό  Marshon Brooks, ενδεικτικό της απελπισίας στην οποία έχει περιέλθει παρακολουθώντας τους παίκτες να αδιαφορούν επειδικτικά για τον αγώνα.

Α, παρεμπιπτόντως αν αυτό το jump shot του Illmane Diop αληθεύει, τότε  στην Vitoria ετοιμάζουν ένα πολύ ενδιαφέρον Ιμπακoειδές.

Από τους θριαμβευτές Βάσκους, ο Λετονός Bertans βγήκε από ονείρωξη του coach Pop. Τα προηγούμενα χρόνια είχε μείνει στάσιμος, αλλά φέτος στη Βασκονία παρουσιάζει αναλαμπές κατά τις οποίες ρίχνει σαγόνια στο πάτωμα. Το δίδυμο των point guards βρήκαν και τα έκαναν και ο James ιδιαίτερα, έχει αρχίζει να χτίζει ένα πολύ καλό όνομα, ενώ ο Causeur  ήταν εξαιρετικά ορεξάτος.

Για την ομάδα του Bianchi, ο Samuels ίδρωσε την φανέλα και προσπαθούσε μονάχος να διατηρήσει την αξιοπρέπεια του από την αρχή μέχρι το τέλος. Τα νούμερα που έβγαλαν οι Kleiza και Gentile δεν σημαίνουν τίποτα καθώς ήταν εξίσου αδιάφοροι όσο οι υπόλοιποι συμπαίκτες τους απλά λίγο πιο εύστοχοι.

Unicaja Malaga 60 – 68 Fenerbahce Ulker

Μεγάλο derby Palacio de Deportes Jose Maria Martin Carpena⁴⁾αφιερωμένο σε εσάς τους  freelance αρθρογράφους που πληρώνεστε με τη λέξη.

Η πρωτοπόρος του ισπανικού πρωταθλήματος παλεύει για την πρώτη της νίκη στο Top16 και επιχειρεί να τρέξει απέναντι στην αργή άμυνα της Fener, αλλά όλη η ομάδα είναι απελπιστικά άστοχή. Ο Stefansson είναι ο μόνος ζεστός για την ομάδα του Joan Plaza, αλλά τα συνεχόμενα επιθετικά rebounds των Thomas και Vasquez απέναντι στον Zoric, που έχει αφήσει το ταλέντο του να λούζεται στον Γουαδαλκιβίρ, την κρατάνε μπροστά με ένα ισχνό προβάδισμα.

Το μπάσκετ της Fener με τα συνεχόμενα pick’n’rolls μεταξύ 1 και 5 και ο χαλιναγωγημένος ρυθμός της επίθεσης δεν επιτρέπει στην τούρκικη ομάδα να εκμεταλλευτεί τα πλούσια αθλητικά προσόντα των υβριδικών της forwards. Την στατική επίθεση αναλαμβάνει να ξεκολλήσει ο Goudelock με προσωπικές ενέργειες και isolations, που φέτος είναι σαν πικρό φάρμακο στο στόμα του Obradovic.

Το πρόβλημα με την Malaga, από την άλλη, είναι πως ενώ προσπαθεί να τρέξει παίζοντας σε ένα πιο γρήγορο tempo, καταλήγει πολλές φορές να τιμωρεί τον εαυτό της με τον κακά διαχειρίσιμο ενθουσιασμό της. Προσπαθούν να ξεσηκώσουν το κοινό με πολλά βιαστικά τρίποντα, αλλά διατηρούν το προβάδισμα χάρη τα πάρα πολλά επιθετικά τους rebounds.

Στο ημίχρονο ο Obradovic αποφασίζει να πρωτοπορήσει, επιλέγοντας να ακολουθήσει τον τρόπο που έχει κυριαρχήσει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ την τελευταία τριετία (σημείωση editor: ειρωνεία. Στον Ζοτς! Που καταντήσαμε…). Έχοντας τον Veselý στο 4 μπορεί να κέρδιζε σε μπόι, αλλά με την ταυτόχρονη παρουσία ενός βαρύ center η ομάδα γίνονταν πιο αργή, η αντίπαλη άμυνα έκλεινε στη ρακέτα, μιας που υπήρχαν δύο παίκτες που δεν απειλούσαν, και η έλλειψη ταχύτητας πλήγωνε την ομάδα στις αμυντικές περιστροφές και τα rebounds.

Με τους Vesely και Bjelica στο δίδυμο ψηλών και τον Goudelock στο 2, η Fener γίνεται πιο γρήγορη, η επίθεσή της αποκτά κίνηση, βρίσκοντας επιπλέον πόντους στο ανοιχτό γήπεδο με τους γρήγορους ψηλούς της. Το χαμηλό σχήμα δεν πληγώνεται στην άμυνα από τον G0lubovic ή τον Vasquez και, επιπλέον, τα πιο γρήγορα πόδια των ψηλών των Τούρκων είναι συνεχώς σε καλύτερες θέσεις και κυριαρχούν στο αμυντικό rebound.

Η παρουσία του caretaker Ζήση ⁵⁾που η απουσία του μόλις ξεκουράζεται είναι εκκωφαντική για την Fenerbahce απελευθερώνει τον Goudelock , ο οποίος παίζει στην φυσική του θέση και μπορεί να σκοράρει. Χώρια που η μικρή περιφερειακή γραμμή της  Malaga επιτρέπει να τον κρύψει στην άμυνα. Με 10 πόντους από τον Goudelock η Fener παίρνει μια διαφορά την οποία διατηρεί στους 7-9 πόντους μέχρι και λίγο πριν τη λήξη. Τότε η Malaga προκειμένου να διεκδικήσει το παιχνίδι ξεκινάει ένα zone press με παγίδες που γυρνάει σε ζώνη. Για δεύτερη φορά σε αυτό διήμερο, αυτό είναι αρκετό για να αλλάξει το momentum του αγώνα. Αλλά οι Ανδαλουσιανοί έχουν αποφασίσει να πεθάνουν πιστοί στις ιδέες τους και οι δυο πιο κρίσιμες επιθέσεις του αγώνα, με την διαφορά στους 2 πόντους, καταλήγουν σε jump shots υπό κακές προϋποθέσεις.

Ο συμπατριώτης της Bjork, συγκρινόμενος με τους συμπαίκτες τους, το έβλεπε σαν βαρέλι, έχοντας 3/5 τρίποντα, την ίδια στιγμή που η υπόλοιπη ομάδα είχε 1/21! Ο Fran Vasquez ήταν πολύ καλός απέναντι στους Zoric και Savas, αλλά το χαμηλό σχήμα των Τούρκων δεν του επέτρεψε να συνεχίσει σε αυτό το ρυθμό.

Για την ομάδα του Obradovic, η 30η Γενάρη μπορεί να μνημονεύεται ως η ημέρα κατά την οποία μετά από χρόνια μάταιων περιπλανήσεων στις δύο θέσεις των forwards, o Vesely επαναπροσδιόρισε οριστικά την μπασκετική του ταυτότητα ως small ball center. O Goudelock τώρα που σταμάτησε να υποδύεται τον point guard είναι από τους πιο εκρηκτικούς σκόρερ της ηπείρου και ο σταθερότατος φέτος Bjelica ήταν ως συνήθως πολυσχιδής.