Μια αγωνιστική εβδομάδα έμεινε πριν το κομβικό σημείο κάθε σεζόν στο NBA, το All-Star break. Τελευταίο παιχνίδι θα είναι την Πέμπτη 12/2 η αναμέτρηση Cleveland Cavaliers – Chicago Bulls και ο επόμενος αγώνας είναι προγραμματισμένος για την Πέμπτη 19/2. Με δύο θέσεις που οδηγούν στα playoffs ανοιχτές στην Ανατολή, για τις οποίες ερίζουν 6 ομάδες και μία θέση στην Δύση, που διεκδικείται από Suns, Pelicans και Thunder, η μάχη θα εντείνεται όσο προχωράμε προς την άνοιξη, χωρίς να είναι αμείωτο το ενδιαφέρον και για την κατάταξη των σχεδόν βέβαιων στα playoffs ομάδων, και το μεταγραφικό παιχνίδι αναμένεται να ανάψει ενόψει του trade deadline (19 Φεβρουαρίου).
Δεν είμαι ο πρώτος ούτε και ο τελευταίος που κάθεται και χαζεύει τα κατορθώματα του Anthony Davis όπως κανείς χαζεύει σε ανύποπτο χρόνο τον έρωτα της ζωής του, με το κεφάλι ακουμπισμένο στην παλάμη, απλανές βλέμμα και ανεπαίσθητο χαμόγελο. Ο AD κουβαλάει στις πλάτες του ένα ρόστερ ελάχιστου βάθους σε ρεκόρ καλύτερο του .500 στην παλαίστρα της Δύσης, πάνω από τους Thunder ισορροπώντας στην Mendoza line μεταξύ playoffs και lottery. Η λογική λέει ότι οι Pelicans δεν θα μπουν στα playoffs, επομένως και ο Davis δεν είναι σοβαρός υποψήφιος για το βραβείο του MVP, γεγονός που είναι μεγάλο κρίμα. Το ρόστερ που κουβαλάει στα playoffs αποτελείται από τον βράχο Omer Asik, ο οποίος στην επίθεση είναι πραγματικός βράχος, αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις του στις πάσες που έρχονται προς το μέρος του, και τον Ryan Anderson ο οποίος ναι μεν σκοράρει, αλλά τα ποσοστά του είναι πεσμένα και στην άμυνα θυμίζει κώνο προπονητικού κέντρου. Το ταλαιπωρημένο κορμί του Eric Gordon (ο οποίος, προς τιμήν του, στα τελευταία παιχνίδια μοιάζει να αναγεννιέται μετά από χρόνια), τον Tyreke Evans – τώρα και πάλι με software PG στην παλιά συσκευασία που όλοι αγαπήσατε. Το σουτ πρέπει να αγοραστεί ξεχωριστά – και τον Jrue Holiday σε αραιές και σποραδικές δόσεις.
Τελευταίο θύμα του μεταλλαγμένου Davis ήταν το σερί των Atlanta Hawks, το οποίο κατέρριψε σαν τον King Kong στην κορυφή του Empire State Building. 29 πόντοι, 13 rebounds, 3 assists, 1 κλέψιμο και 2 blocks η γραμμή του. Μαζί με τον Omer Asik διέλυαν για 48 λεπτά τις βλέψεις των παικτών της Atlanta κοντά στο καλάθι, και έπαιζαν volley με τα δικά τους χαμένα σουτ, κάτι το οποίο μεταφράστηκε σε 20 περισσότερα rebounds από τα Γεράκια στην αναμέτρηση.
East Coast
Η εμμονική μου αγάπη προς τους Atlanta Hawks, δεν μου αφήνει άλλη επιλογή παρά να τους αρχίσω και αυτήν την εβδομάδα στα γλυκόλογα.
Το σερί σταμάτησε στις 19 νίκες, αριθμός που ισοφάρισε την τέταρτη καλύτερη επίδοση της ιστορίας. Από τις 10 ομάδες που κατάφεραν να κάνουν σερί 18 ή περισσότερων νικών σε μια σεζόν, οι 7 στέφθηκαν τελικά πρωταθλήτριες. Όχι κι άσχημα.
Ευτυχώς η λογική θριάμβευσε και οι Hawks έχουν τέσσερις εκπροσώπους στο All-Star Game της Νεας Υόρκης, τον αρχιτέκτονα του θαύματος Mike Budenholzer, και τους Jeff Teague, Paul Millsap και Al Horford.
Ταυτόχρονα μέσα στον Ιανουάριο το ρεκόρ τους ήταν 17-0, πράγμα που δεν έχει πετύχει άλλη ομάδα στα χρονικά του NBA. Για τον απίστευτο μήνα τους, το ΝΒΑ τους επιβράβευσε δίνοντας το βραβείο του παίκτη του μήνα σε όλη την πεντάδα τους. Το πιο φρικιαστικό κομμάτι του σερί βέβαια, είναι ότι ξεκίνησε με την διακοπή του συμβολαίου του Josh Smith από τους Detroit Pistons. Με κάποιον τρόπο, οι Hawks απελευθερώθηκαν τρία χρόνια μετά από τη σκιά του J-Smoove και πέταξαν προς το ρεκόρ, όπως και τα πιστόνια ρόλαραν με την αποχώρησή του.
Μια ειδική αναφορά στον έκτο παίκτη τους, τον Dennis Schroeder, ο οποίος πλέον σκοράρει σταθερότατα από τον πάγκο, και ανά 36 λεπτά οι αριθμοί του θα κυμαίνονταν στο 17/7/4. Ξεκίνησε το ταξίδι του στο NBA ως ένα μεγάλο ερωτηματικό που έπαιζε στη Γερμανία και συγκρινόταν με τον Rajon Rondo, αλλά το δείγμα γραφής του αποδεικνύει έναν εκρηκτικό, κυρίως scoring guard.
Aaron, what are you doing?
Οι Chicago Bulls συνεχίζουν την ασταθέστατη πορεία τους την φετινή χρονιά, συνεπή με την αστάθεια των επί χρόνια στυλοβατών της ομάδας τους, Rose και Noah.
Συντρίβουν τους San Antonio Spurs και κερδίζουν μέσα στο Dallas σε back2back αγώνες, για να χάσουν στη συνέχεια από το δυσκοίλιο Miami. Υπερισχύουν των πανίσχυρων Warriors, για να έρθουν μετά οι Lakers και να σπάσουν σε βάρος τους το σερί 9 ηττών που έτρεχαν. Οι σοβαροί και υγιείς Bulls, μπορούν να κερδίσουν οποιονδήποτε αντίπαλο και είναι βασικοί διεκδικητές του πρωταθλήματος. Το ζήτημα όμως είναι ότι δεν είναι ασφαλές να ποντάρει κανείς ούτε στην υγεία, ούτε και στη σοβαρότητά τους.
Ο Derrick Rose θυμίζει κατά διαστήματα τον MVP εαυτό του, με εκρηκτικές εφορμήσεις προς τα αντίπαλα καλάθια, αλλά για μεγάλα διαστήματα συμβιβάζεται με jump shots. To ποσοστό του στα τρίποντα (παρά τρίχα 30%) δεν δικαιολογεί τις 5,6 προσπάθειες που παίρνει σε κάθε αγώνα από εκεί προκαλώντας τριγμούς στην επίθεση των ταύρων. Παράλληλα, από την άρνησή του να μπουκάρει τακτικότερα προς το καλάθι, υποφέρουν τόσο τα ποσοστά ευστοχίας του, όσο και οι τελικές του πάσες και η συνολική λειτουργία της επίθεσης. Τα drives του, καταπληκτικού finisher, Rose προκαλούν ρήγματα στις άμυνες οι οποίες αναγκάζονται να θυσιάσουν κάποια κάλυψη για να τον σταματήσουν. Κάπως έτσι οι assists του έχουν πέσει από τις 8 της σεζόν του lock-out στις 5 φέτος.
Το άλλο πρόβλημα του Tom Thibodeau1)κυκλοφορούν φήμες για απόλυση του. Καθίστε καλά, δεν γίνονται αυτά. είναι ο Joakim Noah. Χρόνια τώρα αγνοεί μικρο(ή μεγαλο)προβλήματα τραυματισμών και θυσιάζει το κορμί του για να επανδρώσει τη θέση του center στο Chicago. Οι ρέκτες του fantasy σίγουρα έχουν σίγουρα χαραγμένη την εικόνα του ονόματος του Joakim Noah με το κόκκινο DTD δίπλα του, και την έγνοια αν πρέπει να τον βάλουν ή να τον αφήσουν έξω την συγκεκριμένη εβδομάδα. Κι όμως τόσα χρόνια ο Γάλλος τα κατάφερνε θαυμάσια να δίνει το 100% παρότι χτυπημένος. Φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά. Έχει βγει απαγορευτικό και ο Noah δεν σηκώνεται από το έδαφος. Τα νούμερά του είναι συνολικά πεσμένα, και το 45% FG δεν αρμόζει σε center. Η συγκλονιστική άμυνά του την τελευταία τετραετία πλέον προσεγγίζει τον μέσο όρο, και μας μένουν μόνο σκόρπιες στιγμές που ξετυλίγει την ευφυΐα του στο παρκέ.
Mένοντας στην Ανατολή, οι Toronto Raptors, μετά από ένα κακό διάστημα το πρώτο 20ήμερο της νέας χρονιάς, με αρκετές ήττες και προβλήματα σε άμυνα και επίθεση, ξαναβρήκαν τον βηματισμό τους και έκανα 6 σερί νίκες μέχρι να χάσουν προχτές από τους Milwaukee Bucks, σε ένα πολύ καλό παιχνίδι από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Το ντεφορμάρισμα του Kyle Lowry σαφώς τους στοίχισε, αλλά μπόρεσαν να το ξεπεράσουν τόσο με την επιστροφή του DeRozan σε πλήρη αγωνιστικό ρυθμό, όσο και με τα μαγικά του διάπυρου Lou Williams, ο οποίος στα τελευταία 10 παιχνίδια σκοράρει γύρω στους 18 πόντους κατά μέσο όρο, αποτελώντας τον πιο απειλητικό ράπτορα. Ο Jonas Valanciunas κοκορομαχεί με τον Nikola Vucevic για τον τίτλο του πιο πολυδιάστατου επιθετικά νέου Ευρωπαίου center, την ώρα που βελτιώνεται σιγά-σιγά ως rim protector και έχει PER κοντά στο 21. O Dwayne Casey έβαλε στην 5άδα τον αλήτη Greivis Vasquez στην θέση του υπεραθλητικού αλλά μάλλον άοσμου χαρακτήρα Terence Ross, και οι Raptors σκοράρουν και πάλι κατά ριπάς, θρονιασμένοι αναπαυτικά στην δεύτερη θέση της περιφέρειάς τους. Τα προβλήματα στην άμυνα δεν έχουν λυθεί και μάλιστα μεγιστοποιούνται όσο ο James Johnson είναι τραυματίας.
O Casey πάντως, παρά την έντονη κριτική που είχε δεχτεί την πρώτη διετία στην T-Dot, πλέον χαίρει της εκτίμησης παικτών, front office και φιλάθλων. Παρέλαβε μια ομάδα σε ελεύθερη πτώση από τον, ακατάλληλο για head coach, Jay Triano το 2011, ο οποίος είχε απολυθεί με το διόλου τιμητικό ρεκόρ νικών/ηττών 22-60 (winning percentage .268). Η πρώτη χρονιά του Casey στον πάγκο ήταν η κουτσουρεμένη από το lock-out σεζόν 2011/12, όταν τους οδήγησε σε ρεκόρ 23-43 και winning percentage .348, με και καλύτερο παίκτη τον Jose Calderon. Στην πρώτη του φυσιολογική full season του, η ομάδα τελείωσε με 34-48 (.415), μένοντας εκτός playoffs, χωρίς να έχει πείσει ακόμα για τη δουλειά του. Η πρόοδος άρχισε να φαίνεται την περσινή χρονιά, όταν και βελτίωσε το ρεκόρ των Raptors κατά 14 νίκες (48-34, .585), στήνοντας την ομάδα με βάση το ταλέντο του DeRozan και δίνοντας τα κλειδιά της ομάδας στον Lowry, οι οποίοι την οδήγησαν στο καλύτερο winning percentage της σύντομης ιστορίας της και ένα βήμα από τους ημιτελικούς περιφέρειας. Το στοίχημα φέτος για τον Casey ήταν η διαχείριση της επιτυχίας και η περαιτέρω άνοδος της ομάδας, το οποίο προς το παρόν στέφεται με απόλυτη επιτυχία. Το 33-16 (.673) και η δεύτερη θέση της Ανατολής μιλούν από μόνα τους, ενώ παράλληλα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας που συμπληρώνει 30 νίκες πριν το all-star break. Σε λίγο και οι πιο δύσπιστοι θα πιστέψουν ότι ο βορράς αντεπιτίθεται, και οι Raptors θα πάψουν να θεωρούνται ο φτωχός συγγενής του NBA. Η τέλεια ανταμοιβή για μια συγκινητική fan base.
Αστεία-αστεία πάντως, διαδραματίζεται μια τρομερή μάχη για τον τίτλο του sixth man of the year μεταξύ Lou Williams, Isaiah Thomas και Jamal Crawford, με τον καθένα να μπορεί να υποστηρίξει την υποψηφιότητά του.
To κυνήγι του ρεκόρ
Μπορεί ο Brandan Wright να έχει ξεπέσει στο γήινο 71%, αλλά ο DeAndre Jordan θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για την κατάρριψη του ρεκόρ ευστοχίας. Ο τύπος ο οποίος απέναντι στους Nets τις προάλλες είχε 2/12 βολές, διατηρεί field goal percentage της τάξης του 73,2%. Το καταπληκτικό είναι ότι κάνει τη χειρότερη σεζόν της καριέρας του από τη γραμμή των βολών, και με 39%, 34 ποσοστιαίες μονάδες χωρίζουν το ποσοστό του εντός παιδιάς από αυτό των ελευθέρων βολών.
Παράλληλα, τρέχοντας ένα σερί 34 αγώνων στους οποίους σουτάρει με 50% και πάνω, πάει να σπάσει το ρεκόρ του James Donaldson που είναι 35 και κρατάει από το 1985.
Μιμητές
O Kyrie Irving πιθανότατα ζήλεψε τη δόξα που περιέβαλε τον Klay Thompson (που είχε ζηλέψει τον πανικό που είχε προκαλέσει ο Mo Williams) μετά την πενηντάρα του, και στις 28 Γενάρη, ελλείψει LeBron και απέναντι στους Portland Blazers, αψήφησε συμπαίκτες και προπονητικά πλάνα, φωνάζοντας ένα μεγαλοπρεπέστατο «στην μπάντα όλοι ρε» στο δρόμο για τα 36 σουτ που επιχείρησε. Τα 36 σουτ αυτά τον οδήγησαν σε ρεκόρ καριέρας με 55 πόντους και 11/19 τρίποντα, ενώ παράλληλα έγινε ο τέταρτος παίκτης που σκοράρει πάνω από 55 πόντους σε νίκη της ομάδας του με λιγότερους από 100 (οι άλλοι 3 είναι ο George Mikan, ο Michael Jordan και, πριν από μια δεκαετία, ο LeBron James με τη φανέλα των Cavs).
Παρενθετικό σχόλιο για τον Timofey Mozgov. Η κυρίαρχη αφήγηση με την μετακίνηση του στο Cleveland ήταν ότι «αν ο Timofey Mozgov είναι η απάντηση, τότε δεν θέλω να ξέρω την ερώτηση», εν ολίγοις δηλαδή, ότι ήταν μια κίνηση απελπισίας. Σύμφωνοι, εκ των υστέρων κρίνοντας δεν κάνει κανείς λάθος, αλλά αυτή η ανάλυση δεν είχε σοβαρή ρεαλιστική βάση. Οι Cavs χρειάζονταν απεγνωσμένα κάτι να προστατεύει το καλάθι τους, οτιδήποτε. Ο Ρώσος μπορεί να μην είναι καιο καλύτερος rim protector στο ΝΒΑ, ενώ έχει και διάφορα άλλα θέματα (όπως την αδυναμία του να τελειώσει φάσεις μακρύτερα από την άμεση περιοχή γύρω από το καλάθι και τα προβλήματά του στην αντιμετώπιση του pick and roll), ωστόσο είναι μια βιώσιμη λύση για την θέση 5, χαρακτηριστικό που στερούνται τόσο ο Kevin Love όσο και ο Tristan Thompson. Με τον Mozgov στην πεντάδα τους οι Cavaliers, μετά από δύο ήττες στα δύο πρώτα παιχνίδια, τρέχουν ένα σερί 11-0 και οι τόσο λοιδορημένες κινήσεις τους (Mozgov, J.R. Smith) αποδεικνύονται καταλυτικές. O Ρώσος κάνει όλη την βρώμικη δουλειά, κρατώντας τους αντιπάλους στο 48,2% κοντά στο καλάθι.
Με τους Nuggets που έπιασαν πάτο
Τα πράγματα δεν είναι και πολύ ωραία στο Denver. Η μαεστρία του George Karl στο coachάρισμα και τη στελέχωση της ομάδας δεν υπάρχει ποια, και σιγά-σιγά απομακρύνονται και τα κατάλοιπά της, με τον Shaw να προσπαθεί να συμμαζέψει το χάος που έχει δημιουργηθεί, μοιάζοντας όμως και ο ίδιος χαμένος. Ανοργάνωτοι σε άμυνα και επίθεση, με όλους τους παίκτες τους να κάνουν μέτριες έως απογοητευτικές χρονιές (εξαίρεση ίσως ο Ty Lawson που κάνει ότι μπορεί για να εκμεταλλευτεί το ταλέντο γύρω του) και μια απορία για το πλάνο που υπάρχει, αν υπάρχει, πίσω από τις κινήσεις τους.
Οι 11 ήττες στα τελευταία 12 παιχνίδια είναι μάλλον δύσπεπτες, αλλά η στιγμή που έξυσαν τον πάτο του βαρελιού και μύρισαν την γλυκιά μπόχα της αποτυχίας, ήταν η αναμέτρησή τους με τους (καυτούς και πάλι) Memphis Grizzlies. Έβαλαν μόλις 69 πόντους, με μόλις δύο παίκτες τους να σκοράρουν διψήφιο αριθμό πόντων, και συγκεκριμένα τους Chandler, Faried οι οποίοι είχαν από 10. Πρώτο σκόρερ ομάδας με 10 πόντους δεν βλέπουμε ούτε σε παιχνίδια χαμηλού σκορ στην Ευρώπη.
Χρόνια Πολλα, Greg Popovich
Σε ερώτηση για το αν απαίτησε από τον Tim Duncan να του τραγουδήσει χρόνια πολλά, ο Popovich, πιστός στο κυνικό προφίλ του, απάντησε «Εγώ κι ο Tim δεν μιλάμε, δεν μιλιόμαστε. Σταματήσαμε να μιλάμε έξι, εφτά, οχτώ χρόνια πριν…».
Το δωράκι που του πρόσφερε πάντως ο Diaw μερικές μέρες μετά – εκτός από ένα καλάθι με γαλλικά κρασιά – ήταν καταπληκτικό:
Chucker of the Week: Θυμάστε που λέγαμε πιο πάνω για τον καυτό Lou Williams; Ε, στο τελευταίο του παιχνίδι, την ήττα από τους Bucks που έκοψε το νικηφόρο σερί τους, είχε 1/12 σουτ, καταδικάζοντας τους Raptors στην 16η ήττα τους για φέτος.
Weirdest Statline: Στο triple-double του Michael Carter-Williams απέναντι στους Timberwolves, ο Nerles Noel πρόσθεσε μια ακόμα εξαιρετική statline. Με 14 πόντους, 6 rebounds, 3 assists, 4 κλεψίματα και 6 blocks έφτασε πολύ κοντά στο 5Χ5, αυξάνοντας τις πιθανότητες και την ελπίδα μου να το πετύχει κάποιος φέτος.
Φυσικά, δεν θα μπορούσε από αυτήν την ενότητα να λείπει η επίδοση του Josh Smith στο ντέρμπι του Texas με τους Dallas Mavericks. Ο J-Smoove ήταν ο πρώτος σκόρερ των Rockets στη νίκη τους με 94-99, και αν αυτό δεν είναι αρκετό, έφτασε στους 18 πόντους του με 4/5 τρίποντα.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | κυκλοφορούν φήμες για απόλυση του. Καθίστε καλά, δεν γίνονται αυτά. |
|---|
