Το δικό μας Rising Stars Challenge

To rising stars challenge είναι ένα event του all-star weekend, το οποίο αποτελεί διαφήμιση του νέου αίματος της λίγκας. Με τα πράγματα, ειδικά για τους rookies, να είναι ρευστά, σε αυτό έχουν αγωνιστεί από μελλοντικούς MVPs, μέχρι ταλέντα που ξεβράστηκαν σε μικρομεσαίες ευρωπαΐκές ομάδες. Είναι ένας λαμπερός καθρέφτης του μέλλοντος, ενίοτε και παραμορφωτικός. Το παιχνίδι δεν έχει βρει σταθερό format. Ξεκίνησε ως αναμέτρηση rookies εναντίων sophomores, κάποια στιγμή έκανε στροφή σε μια δεξαμενή παικτών από την οποία celebrity managers (βλ. Shaq, Chuck, C-Webb, Grant Hill) επέλεγαν μέσω draft τις ομάδες τους, ενώ φέτος θα λανσαριστεί η πιο πρόσφατη ιδέα για τον αγώνα. Internationals vs USA, χωρίς διαχωρισμό ή ποσόστωση rookies-sophomores.

Έτσι, εμείς, οι συντάκτες του The Ball Hog, δημιουργούμε μια εικονική πραγματικότητα, στην οποία καλούμαστε να φτιάξουμε από μια 10άδα για το rising stars challenge, στα πρότυπα των celebrity managers, με περιορισμό πέντε rookies και ισάριθμων sophomores σε κάθε φανταστικό ρόστερ.

Team Chatsios vs Team Mantzoukas λοιπόν, και η θεά Τύχη υπό μορφήν κληρωτίδας¹⁾-Ρε, ποιος θα διαλέξει πρώτος; -Εγώ φυσικά! -Α, οκ. χαρίζει την ευμένειά της στον Γιάννη Χάτσιο, μαζί με το πρώτο pick της διαδικασίας.

Pick #1 – Team Chatsios

 

Με το πρώτο μου pick, θα διαλέξω τον συνονόματο Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ο Γιάννης (με το μικρό, όχι επειδή είναι Έλληνας, είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτόν, είναι δικό μας παιδί κλπ., αλλά επειδή τόσα χρόνια κολλημένοι με το ΝΒΑ, πάντα θέλαμε να θαυμάσουμε έναν παίκτη από το εγχώριο πρωτάθλημα να διαπρέπει στην Αμερική, τελευταίος ήταν ο Stojakovic) αποτελεί το πιο συναρπαστικό ταλέντο και συνάμα το μεγαλύτερο ερωτηματικό των τελευταίων δύο draft classes. Παίκτες με τα απόκοσμα σωματικά προσόντα του Αντετοκούνμπο σκάνε συνέχεια στους πρόποδες και την κεντρική σκηνή του ΝΒΑ, αλλά κανείς τους δεν έχει αυτόν τον μοναδικό συνδυασμό χειρισμού της μπάλας, ικανότητας να βλέπει γήπεδο και τάσης να  αμφισβητεί όσα ξέρουμε για το άθλημα. Ο Bill Simmons δεν θα ξεχάσει ποτέ το draft στο οποίο οι Celtics του τον προσπέρασαν για να επιλέξουν τον (επίσης αγαπημένο) Kelly Olynyk. Με τον παίκτη των Bucks στην ομάδα μου χτίζω πάνω στην σωστή κυκλοφορία της μπάλας που θα μου προσφέρει στην επίθεση και το ναρκοπέδιο που θα στήσει στην άμυνα, και από εκεί και πέρα περιμένω από αυτόν μαγείες στους αιφνιδιασμούς και καρφώματα από τις πιο απίθανες λόμπες.

Pick #2 – Team Mantzoukas

Εξαιρετική επιλογή, ο Γιάννης έχει νομίζω το δεύτερο μεγαλύτερο ταβάνι ανάμεσα σε όλους τους παίκτες από τους οποίους καλούμαστε να επιλέξουμε. Η πρώτη μου επιλογή ωστόσο δεν θα είναι ο παίκτης με το μεγαλύτερο ταβάνι, γιατί δεν επιθυμώ να δημιουργήσω μία ομάδα – φόβητρο, αλλά μία ομάδα με τέτοιο hype που θα είναι αδύνατο να μην κλέψει την καρδιά κάθε μπασκετόφιλου. Με το πρώτο pick επιλέγω τον Elfrid Payton και τα κοτσιδάκια του, για λόγους που έχω αναλύσει όταν τον έχρισα στα πρώτα rountables της χρονιάς ως τον παίκτη για τον οποίο θα ξενυχτάω, και ως τον βασικό υποψήφιο για rookie of the year – εντάξει, εδώ ίσως το παράκανα. Με στοιχειώνει ωστόσο η λατρεία που τρέφω για τους playmakers που δεν μπορούν να σουτάρουν – γεια σου Rajon – και ο Elfrid είναι η επιτομή του πακέτου που ψάχνω. Ξεκίνησε πολύ φοβισμένα, αλλά τώρα έχει πάρει τα πάνω του, το court vision του προσαρμόζεται συνεχώς στα νέα δεδομένα του ΝΒΑ, και σε συνδυασμό με τον εξαιρετικό χειρισμό του και το πάθος που βγάζει στην άμυνα, κερδίζει τη θέση του βασικού μου playmaker. Επιπλέον, τα συνεχόμενα airballs που θα κάνει στις βολές θα λειτουργούν ως σάλπισμα της αντεπίθεσης της ομάδας μου, με την υπόλοιπη τετράδα στο παρκέ να τρέχει να καλύψει αυτήν την ασήμαντη αδυναμία του αγαπημένου παίκτη του κοινού, ή, έστω, του manager.

Pick #3 – Team Chatsios

Κατ’ αρχάς, είσαι γραφικός με την επιλογή του Elfrid στο #2. Βασικά επειδή σκόπευα να τον πάρω εγώ στο #3. Εν πάσει περιπτώσει, τί να κάνω, θα συμβιβαστώ με τον αδιαμφισβήτητο Rookie of the Year, τον άνθρωπο που έβαλε 33 στον LeBron και τους Cavs, δηλαδή τον Andrew Wiggins. Τα όποια ζητήματα αντιμετώπιζε στην αρχή της σεζόν, συγκεκριμένα το ότι χανόταν στην επίθεση μακριά από την μπάλα και έμοιαζε τρομοκρατημένος να ντριμπλάρει περισσότερο από μια φορά, σιγά σιγά αποτελούν παρελθόν. Αν υπάρχει το rookie wall, που συνήθως οι rookies τρακάρουν προς το all-star break, ο Wiggins φαίνεται να το βρήκε τον Δεκέμβρη και απλά να το γκρέμισε τρακάροντας πάνω του. Από την πρωτοχρονιά και έπειτα, έχει 18 πόντους, 5 rebounds, 2,5 assists και 2 κλεψιματάπες ανά αγώνα. Παίρνει πολλά σουτ με στενό μαρκάρισμα, κυρίως επειδή ακόμα θέλει δουλειά στο shot selection, αλλά και επειδή οι Wolves έπαιζαν χωρίς Pekovic, Rubio και Martin για μεγάλο διάστημα, παρόλα αυτά σκοράρει με εξαιρετικά ποσοστά σε αυτά. Είναι νωρίς ακόμα, αλλά σωπαίνει τις φωνές που αμφισβητούσαν το franchise player potential του, και σίγουρα βάζει τους Cavaliers σε αμφιβολίες για την ορθότητα της καλοκαιρινής τους επιλογής. Το spin move σε κάρφωμα που τείνει να γίνει signature move του, είναι χάρμα οφθαλμών και παράλληλα μια μοναδική παράσταση εκρηκτικότητας.

Pick #4 – Team Mantzoukas

Δεν ήταν εύκολο να προσπεράσω το ταλέντο του Wiggins, αλλά αδυναμίες είναι αυτές. Και μιας και ανέφερα αδυναμίες, όπως ίσως έχει γίνει αντιληπτό έχω μια αδυναμία στους Magic. Δεν είναι όμως λόγω αυτής που θα επιλέξω στο #4 τον συμπαίκτη του Elfrid στο Orlando, τον Victor Oladipo. Υποσχέθηκα θέαμα, και θέαμα θα παραδώσω. Ο Βίκτωρας ξεπέρασε πέρσι τις προσδοκίες και φέτος, μετά από ένα διάστημα προσαρμογής που ακολούθησε τον τραυματισμό του, δείχνει ότι θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για την ομάδα των Magic τα επόμενα χρόνια. Ο ορισμός του combo guard, φέτος λόγω του Payton παίζει περισσότερο στο 2, όπου και καλείται να τραβήξει το σκοράρισμα των Magic και σταδιακά ανταποκρίνεται στον ρόλο του. Έχει βελτιώσει ήδη το σουτ του, το οποίο βέβαια σαφώς χρειάζεται ακόμα περισσότερη δουλειά, συνεχίζει να παίζει τρομακτικές άμυνες και είναι από τους καλύτερους αθλητές της γενιάς του. Aν συνυπολογίσουμε ότι μπήκε στο ΝΒΑ αρκετά άγουρος ως παίκτης και ακόμα αναπτύσσει το παιχνίδι του, καταλαβαίνουμε ότι το μέλλον του ανήκει και το ταβάνι του είναι πολύ ψηλό. Σχεδόν όσο το άλμα του, το οποίο εξασφαλίζει μοναδικά στιγμιότυπα και το θέαμα στην ομάδα μου.

Pick #5 – Team Chatsios

Είναι εμφανές ότι βρίσκεσαι σε πανικό, και θαμπώνεσαι από τα αθλητικά προσόντα και τα άλματα (είπε ο άνθρωπος που επέλεξε Αντετοκούμπο και Wiggins). Στις προκλήσεις απαντάω με τον αναγκαστικά προσγειωμένο και παιδί μιας άλλης μπασκετικής εποχής, Kelly Olynyk. Πάλλευκο τεσσαροπεντάρι με αργά πόδια, τρομερό μυαλό, γλυκό σουτάκι και μια πληθώρα υπόγειων κινήσεων για να τελειώνει φάσεις κοντά στο καλάθι. Μπορεί η φάτσα του να θυμίζει τον χαμένο αδερφό Hansen και το ύφος του να παραπέμπει σε ψυχοπαθή, αλλά ο ξανθός άγγελος είναι ότι κοντινότερο σε Dirk έχει περάσει τα τελευταία χρόνια από το NBA.

Οι αριθμοί τους τις δύο πρώτες σεζόν τους στο ΝΒΑ. Βρείτε ποιος είναι ποιος.

Γελάστε τώρα, αλλά θυμηθείτε ότι σε ένα διάστημα 11 αγώνων από τις 8 Δεκέμβρη μέχρι την πρωτοχρονιά, ο Kelly είχε 16 πόντους με 56% FG, 6 rebounds, 2,5 assists, 1 κλέψιμο και 1 τάπα σε περίπου 25 αγωνιστικά λεπτά. Έχει παίξει 40 αγώνες μέχρι στιγμής, και σύντομα θα επιστρέψει από τον τραυματισμό του. Ο Οlynyk ζει και σπέρνει εφιάλτες. Είναι εμφανές ότι ο Brad Stevens προτιμά τον Zeller στην 5άδα από ένα σημείο και μετά, απλά και μόνο για να ανεβάσει την ανταλλακτική του αξία ώστε να επαναφέρει τον Olynyk στους starters δίπλα στον Jared Sullinger και να μην τους ξαναχωρίσει μέχρι τα κιλά του Sully να τον αναγκάσουν σε πρόωρη απόσυρση.

Pick #6 – Team Mantzoukas

Άσχετο, αλλά μιας και αναφέρθηκε, δράττομαι της ευκαιρίας να εκφράσω τον σεβασμό μου για τον Tyler Zeller,  έναν παίκτη που πίστευα τελειωμένο αλλά φέτος με εξέπληξε ευχάριστα. Είναι για να μείνει. Από κει και πέρα, βλέπω τι πας να κάνεις με Olynyk. Θέλεις να κλέψεις τις εντυπώσεις, αλλά θα απαντήσω με ουσία. Το διαμάντι από την Σενεγάλη προστίθεται στο ρόστερ μου γιατί με έκπληξη διαπίστωσα πως η απόκτηση μόνο playmaker κάνει την ομάδα μου αδύναμη κοντά στο καλάθι. Πιστεύω ότι ο Gorqui Dieng είναι ο μόνος sophomore με ταβάνι κοντά σε αυτό του Αντετοκούνμπο. Οι περσινές του επιδόσεις στο τέλος της χρονιάς έκαναν πολλά μάτια να ανοίξουν. Οι επιδόσεις του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα επιβεβαίωσαν το ταλέντο του και φέτος κάνει μία χρονιά προάγγελο αυτών που πρόκειται να έρθουν. Είναι ο δέκατος έβδομος rebounder (8,5 rebs) του πρωταθλήματος, ο καλύτερος όλων των παικτών που θα αναφερθούν σε αυτό το αφιέρωμα, έχοντας μάλιστα ξεκινήσει και 14 παιχνίδια από τον πάγκο. Επιπλέον είναι ενδέκατος στα κοψίματα (1,7 blks), πίσω μόνο από τον Rudy Gobert από τους παίκτες του pool μας. H απόκτηση του λοιπόν, μου δίνει έναν έλεγχο στην εναέρια κυκλοφορία, ωστόσο δεν εξαντλείται εκεί. Επιθετικά βελτιώνεται συνεχώς, παρά την μεγάλη σχετικά ηλικία του (25), προσθέτοντας νέες κινήσεις στο ρεπερτόριο του. Έχει αξιόπιστο σουτ για το ύψος του, παρά το ότι ακόμα φοβάται να σουτάρει μακρύτερα από την μέση απόσταση, ενώ το ποσοστό του στις βολές είναι εξαιρετικό για ψηλό και καλύπτει έτσι την μαύρη τρύπα που δημιούργησε ο Elfrid Payton στην συγκεκριμένη κατηγορία.

Pick #7 – Team Chatsios

Ωραίος με Γιώργη Dieng. Δεν θα σου κρύψω ότι θα τον ήθελα στην ομάδα μου να κρύβει τα καλάθια μαζί με τον Giannis. Συνειδητοποιώ πάντως ότι από την ομάδα μου λείπει η δύναμη. Λείπει και ο παίκτης που εν ανάγκη θα βγάλει την ματσέτα του και θα στρώσει με αίμα τον δρόμο προς τη νίκη. Λείπει δηλαδή ο Marcus Smart. Μπορεί οι αριθμοί του να μην εντυπωσιάζουν και να έχει χάσει έδαφος λόγω τραυματισμών, αλλά είναι ένα ανηλεές bulldog στην άμυνα, το οποίο δεν υπάρχει περιφερειακός που θα ήθελε απέναντί του. Χτισμένος με κοντά 100 κιλά μυών, με δυνατά και σε συνεχή κίνηση χέρια, τα οποία μάλιστα δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους για να σταματήσει τον προσωπικό του αντίπαλο. O Sean Fenessey στο Grantland παραλλήλισε εύστοχα τον τρόπο παιχνιδιού του με τα καυλόσπυρα που έχει στο πρόσωπό του. Δεν είναι ο παίκτης που θα βάζει 20άρες, ούτε θα έχει μεγάλους αριθμούς στις assists, αλλά το προβληματικό – σύμφωνα με τα scouting reports – εξωτερικό του σουτ, είναι τελικά καλύτερο από ότι διαφημιζόταν (σουτάρει με 36% από τα 7,25, περίπου στον μέσο όρο της λίγκας). Θυμίζω το αριστούργημά του στην επιστροφή του από τον τραυματισμό του, απέναντι στους Washington Wizards.

Pick #8 – Team Mantzoukas

Σχηματίζεται ένα ενδιαφέρον match-up μεταξύ Payton- Smart. Θα ματώσουν τα καλάθια πριν σκοράρει κάποιος playmaker ή ακόμα πιο πιθανό να ματώσει κάποιος από τους ίδιους τους playmaker. Βλέποντας την ομάδα μου διαπιστώνω και έχω μια αδυναμία: την απουσία κάποιου παίκτη που θα σουτάρει από το τρίποντο έχοντας ρεαλιστικές ελπίδες να πετύχει το καλάθι (ο Βίκτωρας ακόμα το δουλεύει). Εδώ έρχεται η επιλογή μου στο #8, ο Nikola Mirotic. Δεν μπορώ να κρύψω τον ενθουσιασμό μου για την επιλογή μου αυτή, απλά κάνω υπομονή να περάσει λίγο καιρός να προσαρμόσει το σώμα του στα δεδομένα του ΝΒΑ ώστε να μην παρασύρεται δεξιά και αριστερά μέσα στην ρακέτα από όποιον παίκτη κινηθεί προς το μέρος του. Απίστευτη πλαστικότητα, ταχύτατος, πολύ γρήγορα πόδια, εξαιρετική τεχνική, υψηλού επιπέδου, για την θέση του, ball handling, και ευφυΐα που υπερβαίνει αυτή των περισσότερων ανταγωνιστών του. Τον Δεκέμβρη που οι Bulls είχαν απώλειες στην γραμμή των ψηλών έδειξε ότι είναι σχεδόν έτοιμος, και σε ορισμένα παιχνίδια πήρε μάλιστα την ομάδα πάνω του. Τώρα με την επιστροφή όλων δεν βρίσκει χρόνο συμμετοχής, αλλά με δεδομένο ότι ο Noah είναι ημιμόνιμα τραυματίας, ο Gasol είναι λίγο μικρότερος από τον Tim Duncan και ο Gibson είναι με το ένα πόδι εκτός Chicago ως το πολυτιμότερο asset των Bulls για πιθανό trade, διαπιστώνουμε ότι στο μέλλον θα έχει τις ευκαιρίες να διεκδικήσει θέση βασικού και στο Chicago πέρα από την ομάδα μου. Στην οποία ομάδα μου θα παίξει στα όρια του stretch 4, απειλώντας από το τρίποντο και ανεβάζοντας κι άλλο το ήδη ανεβασμένο μπασκετικό IQ της ομάδας, σε ύψη μάλιστα που ο Marcus Smart αδυνατεί να παρακολουθήσει.

Pick #9 – Team Chatsios

Χμμμμ. Έχω έναν παίκτη που λέγεται Smart. Η ευφυΐα είναι κάτι που δεν με απασχολεί ιδιαίτερα, μιας και δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο το όνομά του. Το επόμενο μου pick θα είναι πιστό στην στρατηγική όξυνσης των γωνιών της ομάδας, προσθέτοντας τραχύτητα και το παραδοσιακά απαραίτητο νταηλίκι. Αφού ο Kelly θα αράζει χαλαρός στο τρίποντο για να τα χλατσώνει, χρειαζόμαστε ένα σημείο αναφοράς στη ρακέτα, και κυρίως για την άμυνα, όπου ο Καναδός, παρά την εξυπνάδα του και το ένστικτό του να βρίσκεται στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή, θυμίζει λιγάκι τον ζυμαρούλη της Pillsbury. Θα τον πλαισιώσω λοιπόν με ένα φρούτο εισαγωγής, το kiwi από τη μακρινή Νέα Ζηλανδία, τον Steven Adams. Πόδια σαν κορμοί δέντρου, πραγματικός seven-footer, με τρομακτική ωμή δύναμη. Μπορεί να είναι ακίνδυνος από τα δύο μέτρα και έξω, αλλά δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε από τον center μας. Ο Adams μπορεί να ακολουθήσει τους περιφερειακούς ψηλά, αλλά και να μονομαχήσει με low-post παίκτες που θα πάνε το παιχνίδι στη δύναμη, όπως ένας Randolph για παράδειγμα. Μπήκε πέρυσι στο NBA ως ένα πολύ άγουρο επιθετικά project, ωστόσο έχει δουλέψει ένα αξιοποιήσιμο παιχνίδι με πλάτη πολύ γρηγορότερα από ότι ήταν σχεδιασμένο, καθώς, ελλείψει Westbrook και Durant, οι Thunder χρειάζονταν σκορ από παντού. Αν με το καλό ο Scott Brooks (ή σε ένα πιο ευχάριστο σενάριο ένας καλύτερος development coach) κόψει τον ομφάλιο λώρο που δένει τους Thunder με τον Perkins και φέρει έναν πιο καλό τεχνικά βετεράνο για μέντορα του Steven, το μέλλον του προδιαγράφεται ακόμα λαμπρότερο.

Pick #10 – Team Mantzoukas

Αναγκαστικά έφτασε η ώρα να επιλέξω ένα wing για την ομάδα μου γιατί οι $#$%@ κανονισμοί δεν μου επιτρέπουν να ξεκινήσω στην βασική πεντάδα τρεις playmakers, όπως είναι το όνειρο μου, αντιγράφοντας τον Jeff Hornacek, τον Παναγιώτη Γιαννάκη και άλλους σπουδαίους προπονητές. Επίσης χρειάζομαι παίκτη που να μπορεί να τραβήξει στο σκοράρισμα, να πάρει πάνω του επιθέσεις και να αποτελεί αξιοπρεπή απειλή από την περιφέρεια. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά τα βρίσκω σε έναν παίκτη, και η επόμενη επιλογή μου ακούει στο όνομα Shabazz Muhammad. Ένας γνήσιος ballhog, ένας παίκτης που μεγάλωσε έχοντας στο μυαλό του απλά να σκοράρει περισσότερους πόντους από αντίπαλους και συμπαίκτες και προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μία πραγματικότητα που θέλει άλλους πιο ικανούς από αυτόν να παίρνουν περισσότερες επιθέσεις. Πριν ξεκινήσει την κολεγιακή του καριέρα κέρδισε τον τίτλο του νέου Kobe, και για να δικαιώσει τον τίτλο αυτό κατάφερε, ενώ σκόραρε 18 πόντους μ.ο., να μην μπορέσει να ξεπεράσει την μία assist ανά παιχνίδι με τη φανέλα του UCLA. Ένας άλλος μάνατζερ μπορεί να προσπαθούσε να τον εντάξει στο πνεύμα μιας επαγγελματικής ομάδας. Εγώ τον θέλω ως την wild card που θα τραβάω όταν στραβώνει το παιχνίδι, και θα ξαμολιέται να αναποδογυρίσει το momentum με απελπισμένες προσπάθειες και τρελά σουτ τριών πόντων. Παραδόξως, όταν τα σουτ αυτά δεν λαμβάνουν χώρα στην πόλη της Minnesota, έχουν 55,6% πιθανότητες να μπουν, όσο είναι το ποσοστό του Shabazz δηλαδή φέτος στις προσπάθειες τριών πόντων στα παιχνίδια εκτός έδρας. Το αντίστοιχο ποσοστό του για τα παιχνίδια εντός έδρας φτάνει μετά βίας στο 20,8%, δημιουργώντας μια διαφορά της τάξης του 35% στα εντός-εκτός που θα έκανε ευτυχισμένο κάθε ψυχαναλυτή στην Minnesota²⁾Χάτσιος: Τώρα χάζευα το αντίστοιχο στατιστικό του Wiggins, ο οποίος έχει 38% εκτός και 29% εντός έδρας. Τι διάολο συμβαίνει με τα στεφάνια στο Target Center;. Η εκρηκτικότητα του, το σουτ του, και, κυρίως, το ένστικτο του σκόρερ που έχει είναι πολύτιμα και, ενώ δεν θα γίνει ποτέ ο νέος Kobe, πιθανότατα θα καταλήξει να είναι ένας πιο ισορροπημένος και ποιοτικότερος Nick Young.

Pick #11 – Team Chatsios

Έχω μια κρυφή αδυναμία για πολυτάλαντους παίκτες, των οποίων τα χαρακτηριστικά δεν απαντούν στις κατεστημένες για τη θέση τους νόρμες. Παίκτες που εκμεταλλεύονται και αναδεικνύουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, χωρίς να ανέχονται ευρείας εκτάσεως συμβιβασμούς στην μπασκετική τους προσωπικότητα. Γι’ αυτό και επέλεξα πρώτο τον Γιάννη, τη μοναδικότητα του οποίου οι Bucks δεν προσπαθούν να καλουπώσουν, αλλά αντίθετα ψάχνουν τρόπους να εκμεταλλευτούν κάθε ορατή ή αθέατη πλευρά του ταλέντου τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τους δύο παίκτες των Celtics, οι οποίοι απέχουν αρκετά από τα πρότυπα της θέσης τους. Σε αυτό το πνεύμα λοιπόν, η πρώτη μου επιλογή από τον πάγκο δεν είναι άλλη από τον Γερμανό Dennis Schroeder. Είναι ήδη εξαιρετικός στον ρόλο του ηγετικού guard από τον πάγκο, παρά τα μόλις 20 χρόνια του, οδηγώντας την second unit μιας από τις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος, και εκμεταλλευόμενος άριστα τον συνδυασμό εκρηκτικότητας, ευελιξίας και της έφεσής του να τρυπώνει στις στενωπούς της άμυνας. Αν και ο τρόπος που αγωνίζεται είναι από μόνος του αρκετά ρηξικέλευθος, μακριά από το πρότυπο του Rondo που διαφημιζόταν, είναι δύο ακόμα χαρακτηριστικά του που λατρεύω: το πρώτο, η ξανθιά παραφωνία στο κεφάλι του, την οποία απέκτησε επειδή η μάνα του επέμενε να βάψει όλο το κεφάλι του κίτρινο³⁾ψάξε βρες τώρα… όταν ήταν παιδί, και διατήρησε ως σήμα κατατεθέν μέχρι σήμερα· το δεύτερο, το ότι ασχολείται με το skateboard, ενασχόληση που σίγουρα τον έχει βοηθήσει σε ζητήματα ευκινησίας και ισορροπίας, όσο και συντονισμού.

Pick #12 – Team Mantzoukas

Αυτό πόνεσε. Ήθελα τον Dennis για την ομάδα μου. Όταν πέρυσι τον ντράφταρα στην ομάδα μου στο fantasy, με είπατε τρελό. Είχατε δίκιο. Ήταν πολύ νωρίς. Ο παικταράς προετοιμαζόταν για να λάμψει. Όταν τον απέκτησα ως ελεύθερο φέτος, δεν το σχολιάσατε. Τι να πείτε άλλωστε; Ο παικταράς έκλεισε στόματα. Όποιον και να πάρω τώρα θα μου φαίνεται πολύ λίγος. Επιλέγω τον Nerlens Noel γιατί έχει τον αέρα του ταλέντου που ο τραυματισμός τον ταλαιπώρησε στην αρχή της καριέρας του και τώρα παλεύει να την αναστήσει. Θωρακίζω την ρακέτα με ένα αμυντικό σκιάχτρο που πηδάει στον θεό και με τα γρήγορα πόδια του θα κόβει τα pick ‘n’ roll που θα στήνει μετά μανίας ο Dennis. Ταυτόχρονα θα του δώσω διαρκείας στα KFC για να πάρει άμεσα βάρος που θα μετατρέπει σε μύες τις ατελείωτες ώρες που δουλεύει στο γυμναστήριο. Σίγουρα είναι προβληματικό ο center της ομάδας μου να είναι πιο αδύναμος από τον βασικό σου playmaker, αλλά με πολλή δουλειά το μέλλον ανήκει στον Noel ο οποίος, για να είμαστε δίκαιοι, δεν έχει δικαιολογήσει την πρώτη θέση που θα είχε μετά βεβαιότητας στο περσινό draft αν δεν τραυματιζόταν. Το επιθετικό του παιχνίδι θέλει τεράστια βελτίωση ώστε να μπορεί να παράγει και μόνος του φάσεις και να μην είναι απλά ένας συμπαθητικός rim finisher. Να σημειωθεί όμως ότι στην κατάταξη των rookies σε efficiency, o Νoel φιγουράρει στην πρώτη θέση πολύ πάνω από τον Andrew Wiggins, το οποίο σε γενικές γραμμές θα μπορούσε να μην λέει και τίποτα, αλλά το νιώθω σαν μια εκκωφαντική επιβεβαίωση της επιλογής μου.

Pick #13 – Team Chatsios

Νομίζω ότι κάπου στο παραλήρημα σου μπέρδεψες τον Dennis με τον Elfrid. Ας είναι. Διαλέγω τον Robert Covington, ο οποίος εμπίπτει στην κατηγορία παικτών που ξελογιάζουν τον, στρατηγό του tanking και λάτρη των advanced stats, Sam Hinkie. Πολύ καλός αθλητής, μακριά χέρια, μπορεί να ανοίξει το γήπεδο με σουτ και να παίξει (ή καλύτερα να αμυνθεί) σε πολλές θέσεις. Η καλύτερη απόδειξη του φετίχ αυτού, είναι η συλλογή τέτοιων παικτών που γίνεται στην Philadelphia. Ξεχασμένος στις παρυφές της λίγκας πέρσι, με κάποια λίγα λεπτά στους Rockets, ο Robert Covington δεν ξεκίνησε καν την χρονιά με τους Sixers, αλλά με το που πήγε εκεί, όχι μόνο κόλλησε, αλλά έγινε και η βασική επιθετική απειλή της ομάδας, συνδυάζοντας την καθιέρωσή του με την αγωνιστική άνοδο των Sixers. Μπορεί ακόμα να δυσκολεύεται να βάλει την μπάλα στο παρκέ, να δημιουργήσει ή να τελειώσει φάσεις κοντά στο καλάθι μετά από προσωπική προσπάθεια, αλλά το 39% που έχει στα τρίποντα είναι μια βάση για την ανάπτυξη του σε έναν αξιόπιστο 3&D forward.

Pick #14 – Team Mantzoukas

 

Εντάξει, νομίζω ότι έφτασε η ώρα που όλοι περιμέναμε. Το αστείο παρατράβηξε, κάποιος πρέπει κάποια στιγμή να επιλέξει τον περσινό Rookie of the Year. Θα θυσιαστώ εγώ και θα καλωσορίσω τον Michael Carter-Williams στην ομάδα μου, τον οποίο θα επέλεγα στο προηγούμενο pick κανονικά, αλλά ανέβαλα με την σιγουριά ότι δεν θα τον επιλέξεις λόγω Schroeder. Μιλάμε για μία πολύ περίεργη περίπτωση, που μόνο ο χρόνος θα δείξει αν μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που δημιούργησε πέρυσι ή αν όλη αυτή η αφήγηση που στήνεται φέτος (περί μέτριου παίκτη με καλά νούμερα σε πολύ κακή ομάδα) έχει βάση. Μιλάμε βέβαια για τον παίκτη που μας πέταξε τα μάτια έξω όταν στο πρώτο του παιχνίδι στο ΝΒΑ, όταν απέναντι στους τότε πρωταθλητές Heat χόρεψε σε ρυθμούς quadruple-double με 22 pts, 7 reb, 12 ast, 9 stl, στο κορυφαίο ντεμπούτο που έχω παρακολουθήσει ποτέ. Φέτος τα ποσοστά του σε κάθε είδος σουτ (τρίποντα, δίποντα, βολές) είναι απογοητευτικά και ταυτόχρονα έχει και το δεύτερο μεγαλύτερο μέσο όρο λαθών ανά παιχνίδι στην λίγκα. Ενώ και η άμυνα του, παρά τα πολλά κλεψίματα, δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική. Τo ουσιαστικό ερώτημα είναι το τι θα έκανε σε μία ομάδα όπου δεν θα ήταν το πρώτο βιολί, ρόλος που αποδεδειγμένα δεν του ταιριάζει, αλλά θα περιοριζόταν σε έναν πιο οργανωτικό ρόλο. Ένας πανέξυπνος floor general, χωρίς συναρπαστική τεχνική, με πρώτο μέλημα το να βρει τον ελεύθερο συμπαίκτη ή να διασπάσει την άμυνα με διείσδυση, με αυτή την αργή, βασανιστική διείσδυση όπου κατά την διάρκεια της αλλάζει το κέντρο βάρους του με μεγάλη ευκολία και δημιουργεί τον χώρο που χρειάζεται προς το καλάθι. Τελικά πιστεύω ότι ο MCW με την σωστή καθοδήγηση, σε έναν σαφώς προσδιορισμένο ρόλο, και ενδεχομένως κάπου μακριά από την Philadelphia, θα μπορέσει να εξελιχθεί σε αυτό που προοριζόταν και να μας κάνει να αισθανθούμε άσχημα που τον επιλέξαμε τόσο χαμηλά.

Pick #15 – Team Chatsios

Θα μείνω στο ίδιο κλίμα και για την επόμενη επιλογή μου, καθότι ο πάγκος μου θα πνίγει τους αντιπάλους στην άμυνα. Θα μείνω επίσης και στην ίδια πολιτεία. K.J. McDaniels για τη συνέχεια, ένας παίκτης για τον οποίο έχουν γραφτεί τα πάντα. Στο ίδιο μοτίβο με τον Covington, με έμφαση στα αθλητικά προσόντα – την κτηνώδη δύναμή του – και την τρομερή για guard έφεσή του στα κοψίματα.  Αν δεν τα σκατώσει η μάνα του, έχεις τις προοπτικές να γίνει κι αυτός ένα σημαντικό στέλεχος σε κάποια ομάδα, με προσφορά και στις δύο μεριές του παρκέ.

Pick #16 – Team Mantzoukas

 

Ο KJ McDaniels πηδάει ψηλά, αλλά μπορώ να σου βρω κάποιον που πηδάει ψηλότερα. Ο Ζach LaVine δεν είναι ψηλός, δεν έχει ακόμα ακριβή θέση στο παρκέ, το σουτ του είναι μέτριο (και αυτός σουτάρει τρίποντα με 22% στα εντός και 36% στα εκτός, πραγματικά κάτι πρέπει να συμβαίνει με τα καλάθια της Minnesota, θα το κοιτάξω!) και σε γενικές γραμμές ακόμα ψάχνεται. Ωστόσο το σατανικό προπονητικό μου ταλέντο τον επιλέγει για την υλοποίηση ενός δαιμόνιου πλάνου: να απογειώνεται πάνω από τους αντιπάλους και να καρφώνει την μπάλα στο καλάθι. Τα τρομακτικά του αθλητικά προσόντα, το άλμα, η ταχύτητα και η εκρηκτικότητα του, μπορούν πραγματικά να κάνουν την διαφορά. Έχει βελτιώσει πολύ τον χειρισμό της μπάλας, και γενικότερα την τεχνική του, και ελέγχει με συγκλονιστική αποτελεσματικότητα το σώμα και τις κινήσεις του. Δεν παίζει επιπόλαια, ωστόσο ακόμα το court vision του είναι πολύ κακό για κάποιον που θέλει να παίξει playmaker. Στο διάστημα πάντως που ξεκινούσε βασικός, όταν οι μισοί παίκτες της Minnesota ανάρρωναν από τραυματισμούς, άφησε πολλές υποσχέσεις, ειδικά για παίκτη ο οποίος αποκτήθηκε ως long-term project. Τώρα, μετά και την παραχώρηση του Mo Williams στους Bobcats⁴⁾Editor’s note: μέχρι και χρονομηχανή βάλαμε στο post, μπράβο!, θα ξαναβρεί χρόνο πίσω από τον Rubio για να αναπτύξει το παιχνίδι του. Σε κάθε περίπτωση, με την απόκτηση του LaVine έχω κερδίσει τις εντυπώσεις και την μάχη του θεάματος.

Pick #17 – Team Chatsios

Επανάσταση στις θέσεις, αντισυμβατικά ταλέντα, αλλά η θέση 5 θέλει παλιό καλό ξύλο στο post. Εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχει καλύτερη επιλογή από τον Βόσνιο γίγαντα Jusuf Nurkic. Μιλάμε για έναν παίκτη που δεν ξέρω αν μπορώ να φάω την ιστορία ότι ασχολήθηκε σοβαρά με το μπάσκετ όταν ο μετέπειτα ατζέντης του, Enes Trnovcevic, διάβασε ένα ρεπορτάζ για τον μπαμπά Nurkic, αστυνομικό, ο οποίος σε κάποια φασαρία έδειρε 14 άτομα, κάνοντας τον Trnovcevic να πάρει το πρώτο αεροπλάνο για την Tuzla⁵⁾μάλλον οδήγησε ο άνθρωπος, αλλά το πρώτο αεροπλάνο είναι μια φανφάρα που δίνει τον τόνο που πρέπει στην ιστορία για να δει αν αυτός ο νταής τύπος ύψους 2,10φεύγα και κοντά στα 200 κιλά έχει γιο. Η ιστορία λέει πως αυτός ο γιος, ο Jusuf ήταν δεκατεσσάρων τότε, και δεν ασχολιόταν – ακόμα – με το μπάσκετ. Παπαριά ακούγεται, αλλά οι φωτογραφίες σε κάνουν να αναρωτιέσαι, και άλλωσε ο ίδιος ο Jusuf δεν το αρνείται. Αγωνιστικά ο Βόσνιος είναι τέρας φυσικής δύναμης, με ανέλπιστα ελαφρύ, για τον όγκο του, πάτημα, γλυκό χέρι και ανεπτυγμένη αντίληψη στην άμυνα. Ήδη γουστάρει τις προκλήσεις και επιδίδεται σε ασύστολο trash talking σε κάθε ευκαιρία⁶⁾ή αλλιώς, στη δεύτερη περίπτωση, δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται.

Pick #18 – Team Mantzoukas

 

Να σημειωθεί ότι σου άφησα τον Nurkic γιατί θα έμενες χωρίς ψηλό και δεν ήθελα να έχω τόσο πολύ καλύτερη ομάδα από σένα. Επίσης εγώ έχω την πολυτέλεια να επιλέξω άλλον έναν sophomore, οπότε ο ψηλός μου έχει ήδη έναν χρόνο εμπειρίας παραπάνω, έχει χέρια πιο μεγάλα και από του Αντετοκούνμπο (φαντάζομαι⁷⁾Nίκος Ραδικόπουλος: Επιβεβαιώνω: 7,9′ wingspam o Gobert, 7,3′ ο Giannis ), έχει τσαμπουκά, σκεπάζει τα καλάθια, είναι Γάλλος και το καλοκαίρι έστειλε τα αδέρφια Gasol σπίτι τους (τρόπος του λέγειν δηλαδή, ήδη ήταν στην Ισπανία). Λατρεύω το πόσο άτεχνος/ατσούμπαλος μοιάζει, και κυρίως λατρεύω τον εντελώς μη-διακριτικό τρόπο με τον οποίο ζητάει την μπάλα κάθε φορά που μένει μόνος, ενώνοντας τις παλάμες μπροστά από το κεφάλι του, δημιουργώντας μια τεράστια αγκαλιά που καταλήγει στις παλάμες να σχηματίζουν μια εικονική μπάλα. Είναι ενδιαφέρον ωστόσο, το πόσο συχνά μένει μόνος να ζητάει την μπάλα, δείγμα του πόσο εξαιρετικά κινείται χωρίς αυτή. Θα είχε ενδιαφέρον η συνεργασία του με έναν playmaker ανώτερο του Trey Burke, που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την αντίληψη και την μπασκετική παιδεία του Rudy στο έπακρο. Μέχρι τότε θα αρκεστούμε στο να τον παρακολουθούμε να τρομοκρατεί τους αντιπάλους όποτε πλησιάζουν στο καλάθι και να μαζεύει τα rebounds πάνω από τα κεφάλια των υπολοίπων. Η μέρα του double-double με rebounds και blocks δεν είναι μακριά. Επίσης, να δω πως θα πλησιάζουν στο καλάθι της ομαδας μου, ο Γιάννης και οι λοιποί παίχτες σου, όταν θα συναντάνε ένα τοίχος, αποτελούμενο από κάποιον συνδυασμό των Gobert, Noel, Dieng. Αδιαπέραστοι! Αρχοντική frontline!

Pick #19 – Team Chatsios

Όταν κάποτε τραβολογιόμουνα στην Ξάνθη για το ελληνικό all-star game⁸⁾Σιγά την Οδύσσεια ρε φίλε, στην Κομοτηνή σπούδαζες, μια ώρα σκάρτη με το ΚΤΕΛ, και συγκεκριμένα το παιχνίδι των νέων⁹⁾Ελπίδες Βορρά – Ελπίδες Νότου, με σκοπό να πάρω μάτι το ταλεντάκι του Άρη που οργίαζε με τις μικρές εθνικές, τον 19χρονο τότε Κώστα Παπανικολάου, σίγουρα δεν περίμενα ότι μια 5ετία αργότερα ο MVP¹⁰⁾Τα τρίποντα είχε πάρει ο Δημήτρης Καραδολάμης, για όποιον ενδιαφέρεται εκείνου του αγώνα θα αγωνιζόταν στο NBA και τους Houston Rockets. Από όσα έκανε τα καλοκαίρια, όσα έκανε σε εκείνο το παιχνίδι και από τις λίγες κουβέντες που ανταλλάξαμε μετά¹¹⁾δηλαδή όταν του είπα να μείνει για πάντα στον Άρη. Τα γεγονότα απέδειξαν ότι δεν ήμουν και πολύ πειστικός… μου έμεινε κουσούρι μια μόνιμη συμπάθεια γι’ αυτόν τον παίκτη. Η μέχρι τώρα καριέρα του στο NBA χαρακτηρίζεται από ευκαιρίες στην αρχή και εμπόδια στη συνέχεια, με τους Rockets να παίρνουν τον Josh Smith και τον Corey Brewer στη θέση του και τον Κώστα να μένει εκτός rotation. Πλέον ξαναβρίσκει χρόνο και είναι συνεπέστερος από τα 7,25, σε μια πάντως συνωστισμένη γραμμή forwards. Άγνωστο αν μπορεί να καθιερωθεί στο ΝΒΑ, πάντως η τελευταία θέση στο ρόστερ μου είναι αδιαπραγμάτευτη.

Pick #20 – Team Mantzoukas

Κανείς ποτέ δεν βασανίστηκε τόσο πολύ για κάτι τόσο ανούσιο, όσο βασανίστηκα εγώ να επιλέξω τον δέκατο παίκτη που θα συμπληρώσει ένα ρόστερ ενός άρθρου για rookies που ελπίζω να βρεθεί κάποιος να διαβάσει ως το τέλος ώστε να δικαιώσει αυτές τις τρεις μέρες που αλλάζω συνέχεια ονόματα προσπαθώντας να καταλήξω σε κάποιο, λες και θα τους προσφέρω συμβόλαιο ζωής. Μετά από τρεις μέρες και αφού είχα καταλήξει να αποκτήσω πέμπτο point guard για την ομάδα, αποφάσισα ότι δεν μπορώ να επιλέξω ανάμεσα στον Spencer Dinwiddie και τον Shabazz Nappier, στους οποίους έκλινα αρχικά, οπότε στην συνέχεια αποφάσισα ότι είναι ηλίθιο να πάρω πέμπτο playmaker, όταν μοναδικός πλαϊνός είναι ο, όχι και τόσο αξιόπιστος, Shabazz Muhammad. Οπότε και έκρινα αναγκαίο να αποκτήσω ένα SG/SF. Και εδώ δυσκολεύτηκα, αλλά για να μην σας κουράζω παραπάνω, σας παρουσιάζω το τελικό απόκτημα της ομάδας μας, τον Rodney Hood! Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν έχει παίξει πολύ, κυρίως λόγω κάποιων τραυματισμών που τον πήγαν πίσω, αλλά διάολε, θα παίξει και όταν θα παίξει θα στείλει τον Burks στον πάγκο και τους Millsap και Ingles να του κάνουν παρέα, αν δηλαδή μείνουν στην ομάδα. Εξαιρετικά ευφυής παίκτης, καταπληκτική αντίληψη του παιχνιδιού, πολύ οικονομικός, κάνει τα πάντα στο γήπεδο και συμφέρει. Ο ορισμός του team player, η απάντηση μου στον K.J. MC Daniels σου, χωρίς τα τατουάζ και την μαμά του να τον ακολουθεί παντού. Διαθέτει επικίνδυνο σουτ, το οποίο δεν έχει επιδείξει ακόμα, αλλά είναι λογικό, καθώς δεν πήρε ποτέ συνεχόμενα παιχνίδια για να βρει ρυθμό. Mετά το all-star game θα επιστρέψει στην βασική σύνθεση των Jazz και θα δικαιώσει την επιλογή του στο #20.

Συγκεντρωτικά οι δύο ομάδες: