MVP! – MVP!
Δεν υπάρχουν λόγια για τα κατορθώματα του Russell Westbrook. Από second banana των Thunder και “επιζήμιος για την ομάδα, γιατί κόβει σουτ από τον Durant”, ο Westbrook αυτή την στιγμή είναι το Alpha Dog του NBA, και χτυπάει την πόρτα της κορυφής, στην οποία νομίζαμε ότι κατοικούν LeBron James και Kevin Durant, με τον πτεροδάκτυλο Anthony Davis να είναι η ανερχόμενη δύναμη που θα αλλάξει το άθλημα. Κι όμως, έρχεται ο Russell Westbrook, θυμίζοντας οδοστρωτήρα, να θέσει την υποψηφιότητά του. Πέντε triple-doubles στα τελευταία έξι παιχνίδια, πέντε διαδοχικές τριαντάρες – με ενδιάμεσο σερί τριών παιχνιδιών με 40+/- και με μόνιμη φωτεινή ένδειξη “στην μπάντα, στην μπάντα, έρχεται ο Λοσάντα” πάνω από το κεφάλι του.
O τύπος έφαγε γόνατο στο πρόσωπο, έσπασε το ζυγωματικό του, έκανε επέμβαση και απλά έχασε ένα παιχνίδι, επιστρέφοντας με 49 πόντους, 15 rebounds και 10 assists, πετυχαίνοντας ένα από τα εντυπωσιακότερα triple-doubles όλων των εποχών. Είναι η πιο εντυπωσιακή αλληλουχία αγώνων από το σερί 9 παιχνιδιών με 40+ πόντους του Kobe Bryant το 2003, ή το σερί των τεσσάρων παιχνιδιών με 50+ το 2007 (δύο από αυτά με 60+).
Για τη σεζόν, οι μέσοι όροι του είναι 27,4 πόντοι, 8,3 assists, 7,1 rebounds, 2,1 steals. Για να έχουμε ένα σημείο αναφοράς, άλλοι 3 μέτριοι έχουν πετύχει τέτοιους μέσους όρους1)χωρίς να βάζω τα κλεψίματα στην εξίσωση, γιατί δεν υπάρχουν στοιχεία για τον Robertson και ο LeBron θα έμενε έξω. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι ενώ ο The Big O καθόταν στον πάγκο μόνο για ανάσες (42,7 έως 46 λεπτά μέσο όρο) και Jordan, James πέτυχαν αυτά τα νούμερα σε ένα 40λεπτο αγωνιστικού χρόνου μέσο όρο, ο Russell το κάνει σε 33,4 λεπτά. Kάτω, δηλαδή, και από το στατιστικό φράγμα των 36′. Αν τα νούμερά του αναχθούν σε 36 λεπτά ανά αγώνα, εκτοξεύονται στο αδιανόητο 29,5/7,5/9.
Η κούρσα για τον MVP μέχρι πριν 15 μέρες έμοιαζε να παίζεται αποκλειστικά μεταξύ Harden και Curry2)εκτός αν απλά ήθελες να νιώσεις διαφορετικός πετώντας ονόματα σε μια συζήτηση για τον MVP του ΝΒΑ, σε αυτή την περίπτωση, get a life., τα όργια του Westbrook όμως έχουν βάλει και έναν πολύ δυνατό τρίτο παίκτη στη διεκδίκηση, που τον κρατάνε πίσω μόνο τα παιχνίδια που έχασε και το αναμενόμενα μέτριο ρεκόρ της ομάδας του.
Nοικιάζω και δυο Μινεζότες
Η επιστροφή (από τον τραυματισμό) του Ricky Rubio εμφύσησε (αγωνιστική) ζωή στους σαστισμένους Timberwolves3)βοήθησε και η επάνοδος του Pekovic καθώς και η αλλόκοτη μηχανής σκοραρίσματος που λέγεται Kevin Martin και η επιστροφή του Garnett από το μπασκετικό κολαστήριο του Brooklyn, όπου οι ψυχές πάνε για να βρουν τραγικό θάνατο, ξεσήκωσε το κατά τα άλλα απογοητευμένο κοινό της ομάδας.
Από την άλλη πλευρά, δεν είναι ότι ξαφνικά κερδίζουν – άλλωστε δεν το επιδιώκουν και ιδιαίτερα – αλλά μπορούν και χτυπάνε όλα τα παιχνίδια, δίνοντας φοβερές μάχες με Grizzlies και Clippers, μέχρι να μην μπορέσουν να βρουν τα απαραίτητα stops στο τελευταίο λεπτό. Ωστόσο, έριξαν μια εκστατική 20άρα στους Wizards, οι οποίοι είμαι πεπεισμένος πως προσπαθούν να φάνε τον Wittman.
O Rubio αρχίζει και βρίσκει τα πατήματά του, βοηθώντας τον Wiggins και δίνοντας χαρά στον Garnett, με τα εύκολα καλάθια που τους σερβίρει. Το τελευταίο δεκαήμερο είναι απολαυστικός, ολοκληρώνοντας τις προσπάθειές του με ένα γεμάτο triple double (18/12/11) απέναντι στους Clippers – σε ένα παιχνίδι που κρατούσε τους Wolves στη διεκδίκηση της νίκης μέχρι το τέλος, παρ’ ότι παρατάχθηκαν χωρίς Martin, Pekovic και τους τραυματίες Bennett και Muhammad4)ο οποίος έκανε εγχείρηση για να επιδιορθώσει τη ρήξη συνδέσμων που υπέστη στο μεσαίο δάχτυλο του αριστερού χεριού και θα χάσει το υπόλοιπο της σεζόν. Είναι απίστευτο πόσο πιο φωτεινό γίνεται το τοπίο όταν αγωνίζεται ο Ισπανός. Κάθε επίθεση που ξεκινάει είναι και η ανάφλεξη μιας προσμονής για την ιδέα που μπορεί, ή μπορεί να μην, υλοποιήσει και ένα μανιακό ψάξιμο του γηπέδου για τα κοψίματα που μπορεί να καταλήξουν σε alley-oop κάρφωμα. Παράλληλα οι ήττες, δεν συνοδεύονται από το μαύρο σύννεφο αδιέξοδου που ακολουθεί τους Timberwolves.
Για την συναισθηματικά φορτισμένη επιστροφή του Kevin Garnett στον χειμώνα της Minnesota έχουν ήδη γραφτεί και ειπωθεί τα πάντα. Ένας παρανοϊκός φίλαθλος μας ξαναμόστραρε την κοιλούμπα του, το franchise επιστράτευσε μέχρι και KG Cam, και υπάρχουν φήμες ότι ο Garnett θα υπογράψει και για την επόμενη χρονιά. Duncan και Garnett, αποτελούν δύο από τους τελευταίους γενναίους της φρουράς της προηγούμενης φουρνιάς του NBA, μιας φουρνιάς που έζησε τα 90s, τον Jordan, τον Olajuwon και παίκτες σαν τον εκλιπόντα Anthony Mason, και δύο παίκτες που θα ήταν τόσο ταιριαστό να παίζουν στα 40 τους στην ομάδα που ξεκίνησαν την καριέρα τους στο ΝΒΑ. Αμφότεροι αυτοί οι μίδες του NBA5)αθροιστικά έχουν συγκεντρώσει το ιλιγγιώδες ποσό των 546.000.000$ από τα συμβόλαιά τους στο NBA κλείνουν τα 39 τους χρόνια κατά τη διάρκεια των playoffs. Τα συμβόλαια και των δύο λήγουν φέτος. Η λογική λέει ότι θα αποσυρθούν. Μπορώ όμως να ονειρεύομαι τον Garnett να γιορτάζει τα τεσσαρακοστά του γενέθλια του χρόνου στις 25 Απριλίου ξεκινώντας στα playoffs απέναντι στον συνομήλικό του Duncan για μια τελευταία φορά, όπως είχαν αναμετρηθεί τον Απρίλιο του 2001, στην πρώτη παρουσία του Garnett στα playoffs.
Όνειρο θερινής νυκτός; Από την ημέρα που ο Garnett έκανε το ταξίδι Minnesota – Boston, οι Timberwolves δεν έφτασαν ποτέ ξανά κοντά στα playoffs, με επιμέρους ρεκόρ 187-426, αλλάζοντας 7 προπονητές, 3 GMs και παρατάσσοντας 143 διαφορετικές lineups. Έπεισαν προσωρινά τους οπαδούς τους με διάφορα rebuilding projects, τα οποία κατέρρευσαν άδοξα υπό το βάρος τραυματισμών, κακοδιαχείρισης ή απλά υπερεκτίμησης του διαθέσιμου ταλέντου. Οι Timberwolves για πολλοστή φορά την τελευταία οχταετία, τσαλακώνουν τη σελίδα που σχεδίαζαν και ξαναρχίζουν από την αρχή, με όνειρα και ελπίδες. Μόνο που αυτή τη φορά, υπάρχει στην εξίσωση ένας παίκτης με αληθινές superstar προδιαγραφές, και ο σύνδεσμος με τις τελευταίες καλές μέρες του franchise, o Kevin Garnett. Το draft έρχεται με τρομερά prospects στους ψηλούς, και ο Flip Saunders ελπίζει ότι θα καταφέρει να ταιριάξει ένα από αυτά με τους Rubio και Wiggins για τα χρόνια που έρχονται, ώστε να δώσουν επί ίσοις όροις τις μάχες στο μακελειό της δυτικής περιφέρειας.
Rudy ”the Stifle Tower” Gobert
Ο ρυθμός βελτίωσης του Rudy Gobert είναι ένα μικρό θαύμα για τους Utah Jazz, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία της διοίκησης όταν τον draftαραν, αλλά και των Γάλλων όταν έκανε το υπερατλαντικό ταξίδι. Επελέγη σαν project λόγω του τεράστιου ανοίγματος χεριών του (7 feet 8 1/2 inches), που παραπέμπει σε albatross, αλλά ήταν πολύ αδύναμος και άγουρος επιθετικά και αμυντικά πέρσι. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της χρονιάς, όταν έπαιρνε ευκαιρίες, έμοιαζε με ένα ακόμα θαύμα της φύσης που χαροπαλεύει στις παρυφές της λίγκας. Κι όμως, από το Μundobasket και έπειτα, μέσα σε ένα εξάμηνο, έγινε από τους καλύτερους blockers του πρωταθλήματος, ένας τρόμος στο pick and roll, με την ικανότητά του να δημιουργεί αποστάσεις κάθετα, φτάνοντας κάθε μπάλα και μια ανέλπιστη, ίσως λόγω σωματοδομής, έφεση στο rebound. O Center που πάλευε για μια θέση στο rotation, κατέστησε σε λίγους μόνο μήνες αναλώσιμη, μια πολύ μεγάλη επένδυση των Jazz, τον Enes Kanter, τον οποίο δεν είχαν πρόβλημα να δώσουν στους Τhunder για – ας είμαστε ειλικρινείς – ψίχουλα.
Αν και είναι πολλά παιχνίδια που δυσκολεύεται να έχει επιθετική παραγωγή, οι άμυνες δεν μπορούν να τον αγνοήσουν καθώς μπορεί να φτάσει κάθε μπάλα, και έτσι βιδώνει έναν αμυντικό κοντά του. Φυσικά, η πραγματική του αξία είναι ο τρόμος που προκαλεί κοντά στο καλάθι. Τον Φεβρουάριο είχε μέσο όρο κάτι περισσότερο από 3 blocks ανά αγώνα, και για τη σεζόν κρατάει τους αντιπάλους του στο 44,4% σε σουτ κοντά στο καλάθι6)<6ft – περίπου δύο μέτρα όταν ο μέσος όρος της λίγκας είναι κοντά στο 60% από αυτή την απόσταση. Αυτά είναι Hibbertεια νούμερα.
Απέναντι στους Grizzlies, και με αντιπάλους τον Gasol και τον Κουφό, έκανε ρεκόρ καριέρας με 24 rebounds, 3 λιγότερα από το franchise record του Truck Robinson που κρατάει από τη δεκαετία του 1970, και σημειώνοντας τη μεγαλύτερη επίδοση από αντίπαλο των Grizzlies.
Ζούμε τη νέα γενιά ανορεκτικών, με υπερφυσικά χέρια και δυνατότητα άλματος πάνω από εφημερίδα ψηλών. Αδημονούμε για την επιστροφή των χοντροκώληδων, κολλημένων στο έδαφος με υπόγειες κινήσεις ψηλών. Μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου, Zach Randolph και Jared Sullinger, κρατήστε το αληθινό.
Μια πρέζα Spurs
Το rodeo road trip έλαβε τέλος για την ομάδα του San Antonio…
Ώπα, το rodeo road trip. Από την σεζόν 2002-03 και έπειτα, όταν και οι Spurs μετακόμισαν στο SBC Center (νυν AT&T Center) από το Alamodome7)στο οποίο, σημειωτέον, είχε γραφτεί η δεύτερη μεγαλύτερη προσέλευση κόσμου σε αγώνα τελικών του NBA, το 1999 στο δεύτερο παιχνίδι απέναντι στους New York Knicks των Latrell Sprewell και Allan Houston, με 39.554 θεατές, κάθε Φεβρουάριο ξεκινάνε ένα αναγκαστικό road-trip 9-10 αγώνων, καθώς στο γήπεδό τους διοργανώνεται το San Antoni Stock Show and Rodeo. Ναι, το πρόγραμμα των Spurs παίρνει φωτιά για να γίνει μια έκθεση με πολλά καουμπόικα καπέλα, πολλά σπιρούνια και πολλά, πολλά ζωντανά. Γελάδια, άλογα, γουρούνια – νυν βασανίζοντα αναβάτες και μελλοντικά άπαχα εδέσματα στο πιάτο τους. Αλλιώς “GOD BLESS AMERICA”. Ξεπερνώντας την παράνοια λοιπόν, και πετώντας λάσο για να ξαναπιάσω τον ειρμό μου, οι Spurs στα 12 χρόνια που μπαρκάρουν Φλεβάρη μήνα, φέτος για πρώτη φορά είχαν losing record σε αυτό το road trip, με 4 νίκες και 5 ήττες. Μάλιστα το 2003 πέτυχαν 8 νίκες σε 9 παιχνίδια κάνοντας ρεκόρ νικών σε road trip. To φετινό τους γονάτισε, σε βαθμό που ο αέρας από τα ρουθούνια του μαινόμενου ταύρου Russell Westbrook άγγιζε καυτός τις πλάτες τους.
Μετά την καταιγίδα όμως, ακολουθεί η ηρεμία, και έτσι οι Spurs τρέχουν ένα σερί 5 νικών, με τα 3 επόμενα παιχνίδια να παίζονται στην έδρα τους, και την ευκαιρία να πιάσουν Mavericks και Clippers που βρίσκονται ελάχιστα μπροστά τους στις θέσεις 5-6 της Δύσης. Το σημαντικότερο για τον Popovich, είναι ότι ο ανησυχητικά άνευρος φέτος Tony Parker, δείχνει να βρίσκει τον εαυτό του τις τελευταίες μέρες, και με 25 πόντους μέσο όρο στα τρία τελευταία παιχνίδια των Spurs, τους οδηγεί με σταθερό χέρι σε εύκολες νίκες. Το φετινό magnum opus του, οι 32 απέναντι στους Chicago Bulls την Κυριακή:
Ένα παιχνίδι ιστορικό πάντως, για ένα τελείως διαφορετικό λόγο, καθώς ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα του Tim Duncan που δεν κατάφερε να σημειώσει καλάθι, έχοντας 0-8. Η πρώτη φορά σε 1.445 αγώνες. Θρύλος.
Ο παράδοξος ψυχισμός του Trey Burke
Υπάρχει μια κατηγορία παικτών, οι οποίοι συνήθως έρχονται από τον πάγκο, αλλά όταν για κάποιο λόγο μπουν στην αρχική πεντάδα, βγάζουν νούμερα που σε κάνουν να απορείς γιατί δεν είναι starters. Όχι μόνο εξαιτίας των αυξημένων λεπτών, καθώς και όταν παίρνουν λεπτά από τον πάγκο, σπάνια θα εντυπωσιάσουν με τα νούμερά τους. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των τελευταίων ετών είναι ο Jerryd Bayless, όπως επίσης και ο Mo Williams. Μέχρι πέρυσι ήταν και ο Kanter. Σίγουρα, αν η θέση τους στην πεντάδα σταθεροποιούνταν, τα νούμερα έπαυαν να είναι εντυπωσιακά. Α, ναι και ο Courtney Lee είναι τέτοιος τύπος.
Με τον Trey Burke, είναι η πρώτη φορά που βλέπω παίκτη να παίζει τόσο αισθητά καλύτερα ερχόμενος από τον πάγκο. H τραγική του εμφάνιση απέναντι στους Grizzlies κάνει το κοντράστ λιγότερο εντυπωσιακό, αλλά και πάλι, ως starter σε 32,5 λεπτά βάζει 12,5 πόντους με 37% FG και 31% τρίποντα έχοντας αρνητικό συντελεστή +/- (-3,5), την ώρα που ερχόμενος από τον πάγκο, σε 28 λεπτά βάζει 14 με 38,5 και 35% αντίστοιχα, με συντελεστή +/- +3,7. Ανά 36 λεπτά, ανεβαίνει από τους 14 πόντους μέσο όρο ως starter στους 18 από τον πάγκο.
Now you’re just showin’ off
Tyler Johnson
Ή αλλιώς, πως να κάνεις όργια και στο επόμενο παιχνίδι να εξαφανίζεσαι. Σύμφωνοι, τα λεπτά του αποτελούν έρμαιο των τραυματισμών και της λειψανδρίας στο roster των Heat. Κι όμως, κάθε φορά που ο Spoelstra τον ρίχνει στο παρκέ, είναι ένα γύρισμα της ρουλέτας. O πιο άσημος, των άσημων που ο Pat Riley, ξεπλένει μέχρι να βρει χρυσό, μπορεί να εκραγεί και να πάρει από το χέρι το Miami στην παράταση, όπως στο παραπάνω video, ή ενδέχεται να είναι απολύτως non-factor στο παιχνίδι. Συναρπαστικό χαρτί για να επιστρατεύεις από τον πάγκο, τρομερός πονοκέφαλος για την τελευταία θέση του roster στο fantasy.
Weirdest Statline: Από το γκανιάν της κατηγορίας, Nerlens Noel. 12 πόντοι, 9 rebounds, 9 blocks, 4 steals.
Εύφημος μνεία στα 18 rebounds του Damian Lillard και τα 4/12/9, 4/7/11 και 4/11/9 του Joakim Noah κόντρα στους Thunder, τους Pacers και τους Spurs.
Chucker of the Week: Ο ύποπτος πορνόγερος της Philadelphia, Jason Richardson, διδάσκει tanking στα παιδάκια με το 0/10 του απέναντι στους Jazz, και ο Deron Williams συνεχίζει να προκαλεί θλίψη, βρίσκοντας στόχο 2 φορές σε 16 προσπάθειες στην αναμέτρηση απέναντι στους Phoenix Suns.
Ζήσαμε, επίσης, τον αγώνα που ο 36χρονος Jason Richardson, ο πρίγκιπας Luc Richard Mbah a Moute και ο Jameer Nelson των άστεγων, Isaiah Canaan σούταραν 56 φορές σε έναν αγώνα NBA.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | χωρίς να βάζω τα κλεψίματα στην εξίσωση, γιατί δεν υπάρχουν στοιχεία για τον Robertson και ο LeBron θα έμενε έξω |
|---|---|
| ↑2 | εκτός αν απλά ήθελες να νιώσεις διαφορετικός πετώντας ονόματα σε μια συζήτηση για τον MVP του ΝΒΑ, σε αυτή την περίπτωση, get a life. |
| ↑3 | βοήθησε και η επάνοδος του Pekovic καθώς και η αλλόκοτη μηχανής σκοραρίσματος που λέγεται Kevin Martin |
| ↑4 | ο οποίος έκανε εγχείρηση για να επιδιορθώσει τη ρήξη συνδέσμων που υπέστη στο μεσαίο δάχτυλο του αριστερού χεριού και θα χάσει το υπόλοιπο της σεζόν |
| ↑5 | αθροιστικά έχουν συγκεντρώσει το ιλιγγιώδες ποσό των 546.000.000$ από τα συμβόλαιά τους στο NBA |
| ↑6 | <6ft – περίπου δύο μέτρα |
| ↑7 | στο οποίο, σημειωτέον, είχε γραφτεί η δεύτερη μεγαλύτερη προσέλευση κόσμου σε αγώνα τελικών του NBA, το 1999 στο δεύτερο παιχνίδι απέναντι στους New York Knicks των Latrell Sprewell και Allan Houston, με 39.554 θεατές |
Μεγάλε Russel Westbrook μόνος σου και όλοι τους!!! Μόνο σε παρακαλώ μην κάνεις τον Sam Presti να πιστέψει ότι το επόμενο συμβόλαιο του Durant θα είναι πεταμένα λεφτά! Δεν θέλει και πολύ αυτός….