Το Ball Hog, έχοντας από καιρό σημειωμένη στο ημερολόγιό του σημειωμένη στο ημερολόγιό του την έναρξη του March Madness, σας παρουσιάζει το δικό του αφιέρωμα στην March Madness του NCAA. Οι δύο μικροί Μήτσοι (Μαυράκης & Ματζούκας), παρουσιάζουν τις ομάδες που θα αγωνιστούν, τους παίκτες που αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής και τα παιχνίδια που δεν πρέπει να χάσει κανένας από τους σκληρούς fans του αθλήματος. Ξεκίνημα με την Δυτική περιφέρεια. Εδώ οι Midwest, South και East.
Πρώτο μέρος με Δύση λοιπόν. Και φέτος η Δύση είναι όντως Άγρια. Πες τα ρε Kool Moe Dee!
Οι παίκτες
Frank Kaminsky (Wisconsin): Ο καλύτερος παίκτης της φετινής χρονιάς στο κολεγιακό μπάσκετ είναι ένα ψηλό center με εξαιρετικό σουτ από το τρίποντο. Απόλυτη γνώση των βασικών και τεράστιο επιθετικό οπλοστάσιο, καθώς μπορεί να σκοράρει και με τα δύο χέρια, τόσο με πρόσωπο, όσο και με πλάτη. Επιμελής rebounder και συνεπής, αν και μη αθλητικός, αμυντικός αποτελεί την επιτομή της φιλοσοφίας της δεύτερης καλύτερης ομάδας του πρωταθλήματος και στις δύο πλευρές του παρκέ. Θυμάστε τον Μπορούση σε κάτι παιχνίδια με την εθνική, που μας κάνει όλους να τρίβουμε τα μάτια μας και να λέμε “Ευχαριστώ σε, κύριε Μάκη”; Κάτι τέτοιο, αλλά αφενός πολύ πολύ καλύτερος, και αφετέρου επί καθημερινής, και όχι σποραδικής, βάσης.
Joseph Young (Oregon): Γιος του Michael Young, πρωταγωνιστή στους δύο πιο σπαραξικάρδικους τελικούς του προηγούμενου αιώνα, ως μέλος των δύο αντίθετων πόλων του μπάσκετ, της Phi Slama Jamma και της Λιμόζ. Το μήλο έχει πέσει κάτω από τη μηλιά. Μιλάμε για σκόρερ ολκής και μάλιστα από αυτή την ποικιλία που σουτάρουν δίχως σκέψη και οίκτο για τις συνέπειες. Η καλύτερη μηχανική στο σουτ και παράλληλα ένας πολυσχιδής σκόρερ, καθώς βάζει την μπάλα στο παρκέ και φθάνει ως το καλάθι με ευκολία, δίχως μάλιστα να κάνει λάθη. Έχει ήδη προκαλέσει καρδιακά επεισόδια, δεν θα δυσκολευτεί αν το επαναλάβει στο τουρνουά. Τέτοιο καθαρόαιμο σκόρερ έχουμε να δούμε από τον Klay Thompson.
Tyler Haws (BYU)1)Τα Cougars κατάφεραν να αποκλειστούν από το Ole Miss πριν ξεκινήσει ο πρώτος γύρος. 33 πόντους με 13/23 σουτ, 5 rebound 5 assist , μηδέν άμυνα ο Tyler Haws στο μοναδικό του παιχνίδι στο τελικό τουρνουά. Συγκλονιστικοί μέσοι όροι αν μη τι άλλο: Στη φάτσα θυμίζει κακό ’80s εφηβικής ταινίας 2)Άσε τον Daniel Larusso ήσυχο ρε αλήτη!. Στην πραγματικότητα είναι το τελευταίο προϊόν της μεγάλης φάμπρικας των Μορμόνων σουτέρ, μετά τους Tom Chambers, Ryan Toolson, Danny Ainge, Casey Jakobsen και τον Jimmer του οποίου έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ στο BYU. Μια κοψιά με τους προαναφερθέντες. Βρωμόχερο που το βλέπει βαρέλι.
Rondae Hollis-Jefferson (Arizona): Το έτερο ήμισυ του Stanley Johnson στα forwards της Arizona, είναι και αυτός με τη σειρά του ιδανικό υλικό για κάθε προπονητή. Φανταστικός αθλητής, με εξαιρετικό άλμα, μακριά χέρια και παράλληλα πολύ γρήγορος. Πραγματικά πολύ καλός αμυντικός με ιδιαίτερη έφεση στο rebound. Επιθετικά δεν είναι καλός σουτέρ, αλλά είναι πολύ πρόθυμος να μοιράσει την μπάλα. Λατρεύει να καλπάζει στον αιφνιδιασμό και κόβει καλά στο μισό γήπεδο. Αν δε βρει χώρο, θα ντροπιάσει όποιον βρεθεί κοντά του στη ρακέτα. Είναι ίδιος ο Michael Kidd-Gilchrist, ασορτί ευτυχώς μόνο με το διπλό επίθετο, αλλά όχι στο αποκρουστικό jump shoot.
Bobby Portis (Arkansas): Απλά ο καλύτερος παίκτης όλου του κολεγιακού πρωταθλήματος εδώ και δύο σεζόν. Ό,τι καλύτερο έχει βγάλει το Arkansas μετά τον Bill Clinton. Ψηλό, αλλά όχι ιδιαίτερα αθλητικό τεσσάρι. Πλήρες παιχνίδι με πρόσωπο στο καλάθι με προτίμηση το εξαιρετικό σουτάκι από μέση απόσταση. Βάζει και κάνα τρίποντο άμα λάχει. Πολύ καλός επιθετικός rebounder και οξυδερκής αμυντικός που κάνει πολλά κλεψίματα. Όταν κλέψει την μπάλα μπορεί να εκδηλώσει ο ίδιος πρωτεύοντα αιφνιδιασμό και είναι απολαυστικός. Θυμίζει τον υπέροχο Lamar Odom. Τον μπασκετμπολίστα των Clippers και Lakers. Όχι τον σταρ του “Lamar and Khloe”.
D’Angelo Russell (Ohio State): Shooting guard με πραγματικά πολύ καλό τρίποντο. Εκτελεί εξαιρετικά το πικερό, τελειώνοντας κοντά στο καλάθι, είτε κερδίζοντας βολές. Αλλά η ουσιαστική διαφορά του είναι το πόσο καλά βλέπει το γήπεδο και πόσο εξαιρετικός δημιουργός μπορεί να γίνει για τους συμπαίκτες του. Αν μείνει αξύριστος καμιά τριετία και πιει και κάνα υπνοστεντόν για να πιάσει το βλέμμα, καταλαβαίνετε ποιον θα θυμίζει. Μοιάζει περισσότερο στον Brandon Roy, αλλά δεν είναι πρέπουσες τέτοιες συγκρίσεις τώρα, νέος άνθρωπος…
Stanley Johnson (Arizona): Η λατρεία κάθε προπονητή. Φανταστικός αμυντικός και στην προσωπική και την ομαδική άμυνα. Πολύ αθλητικός, με χτιστό κορμί, είναι εφιάλτης για τους αντιπάλους και μπορεί να μαρκάρει τόσο στην περιφέρεια, όσο και κοντά στο καλάθι. Παίκτης ομάδας και στην επίθεση, θα τελειώσει κοντά στη ρακέτα και θα βάλει και κάνα τρίποντο αν χρειαστεί. Αλλά το πιο σημαντικό είναι πως δεν θα εκβιάσει καταστάσεις. Ron Artest/Metta World Peace/Panda’s Friend/ Φύλακας Άγγελος, δίχως τα νευράκια και, το κυριότερο, δίχως τις βλέψεις για stand up comedy, λοιπόν.
Le’Bryan Nash (Oklahoma State): Πίσω από το πιο μπασκετικό όνομα στην ιστορία (που προσωπικά είχε εξάψει τη φαντασία μου από τότε που το πρωτοδιάβαζα, καθώς πίστευα πως επρόκειτο για αποτέλεσμα πειράματος ευγονικής) κρύβεται ένα πολύ αθλητικό τριάρι που μπορεί να σκοράρει κατά συρροή αν ταιριάξει με έναν γρήγορο point guard. Το πρόβλημα είναι πως, ενώ σουτάρει σχετικά αξιοπρεπώς από μέση απόσταση, είναι φριχτός από το τρίποντο. Τουλάχιστον φέτος το συνειδητοποίησε και σταμάτησε να προσπαθεί να τραυματίσει αυτούς που περιμένουν για το rebound με τα τούβλα του έξω από το 6,75.
Rico Gathers (Baylor): Κτήνος. Μια γρήγορη και αθλητική ντουλάπα που μαζεύει ότι rebound βρίσκεται στον αέρα. Στην καλύτερη να σκοράρει με κάνα παλιομοδίτικο hook, αλλά δύσμοιρε αντίπαλε ψηλέ καλή τύχη να του κάνει block out ή να τον μετακινήσεις μακρυά από τη ρακέτα της ομάδας, μπας και πάρεις εσύ το rebound. Αν κάποιος σαν τον Joeffrey Lauvergne είναι ταύρος σε υαλοπωλείο, ο Rico είναι ταύρος σε στεροειδή σε υαλοπωλείο.
https://instagram.com/p/hNHc4wPzVC/
R.J. Hunter (Georgia State): O Hunter είχε προσφορές από μεγαλύτερα κολέγια, αλλά προτίμησε να πάει με τον πατέρα του στο Georgia State. Προσοχή, όμως δεν πρόκειται για φαινόμενο νεποτισμού τύπου Austin “Subzero”3)άθελα του, έδωσε στον εαυτό του το πλέον ταιριαστό παρατσούκλι στην ιστορία. Μόλις googlara το παρατσούκλι. Πόσο περίεργη λέξη. Rivers. Χρησιμοποιεί το 25% των επιθέσεων της ομάδας του, αλλά είναι απόλυτα δικαιολογημένο, καθώς είναι φανταστικός σουτέρ. Ξέρω το έχω πει και για άλλους, αλλά είναι όντως βρωμόχερο. Φαίνεται πως σαν γιος προπονητή είχε πάρει τα κλειδιά στο γυμναστήριο και έκανε σουτ μέχρι να ξημερώσει. Τα στάζει από παντού δίχως ενδοιασμούς και φυσικά το παρακάνει γιατί δεν το σκέφτεται ποτέ δεύτερη φορά. Πολύ όμορφο step back τρίποντο και ακόμη καλύτερος στατικός σουτέρ. Στην άμυνα δεν έχει ιδιαίτερα φυσικά προσόντα, αλλά κρύβεται πίσω από τη ζώνη 2 – 3 του πατέρα του, που τον βοηθάει να φανεί σαν καλούτσικος αμυντικός εξαιτίας του ζήλου που δείχνει. Για όλους εσάς που πάντα θέλατε να υποστηρίξετε τον αναίσθητο σουτέρ, αλλά ο λαομίσητος J.J. Redick έπαιζε στο Duke, o R.J. Hunter είναι ο άνθρωπός σας. (+ μπόνους συμπάθειας λόγω Kevin Ware).
Γιατί μπορούν να κερδίσουν το τουρν το Kentucky;
Winsconsin: Η περσινή τους πορεία τους πείσμωσε και, ενώ θα μπορούσαν να δοκιμάσουν την τύχη τους επαγγελματικά, οι Kaminsky και Dekker έμειναν πίσω για να το σηκώσουν. Έχουν εξαιρετική χημεία σαν ομάδα και η επίθεση τους λειτουργεί σαν ελβετικό ρολόι. Και οι πέντε απειλούν από το τρίποντο, ενώ η διαρκής κίνηση της μπάλας βρίσκει πάντα το ελεύθερο σουτ. Η άμυνα του Kentucky είναι τρομακτική κοντά στο καλάθι, αλλά τί θα κάνουν όταν ο Cauley Stein θα αναγκαστεί να κυνηγάει τον Kaminsky στην περιφέρεια; Ο Frank Kaminsky είναι ο σταθερότερος και καλύτερος παίκτης φέτος και έχει κατέβει ορεξάτος.
Arizona: Πιο έμπειρη από το Kentucky, σε παρόμοια, δαιμονιώδη κατάσταση αγωνιστικά και με εξίσου, αν όχι και πιο, αθλητικούς forwards, η Arizona δεν έχει κάτι να φοβηθεί. Παίζουν με μεταδοτική ενέργεια και προσπαθούν να εξαντλήσουν τους αντιπάλους. Τα δυο forwards, οι Hollis-Jefferson και Stanley Thompson, μπορούν να σταθούν απέναντι σε οποιοδήποτε δίδυμο του ΝΒΑ αυτή τη στιγμή και ο T.J. McConnell είναι πραγματικός ηγέτης στο παρκέ. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι μπορεί να μην μπαίνουν τα σουτ, αλλά κάθε παιχνίδι προμηνύεται σκυλοκαβγάς και η Arizona δαγκώνει για τα καλά.
Baylor: Τους αποκαλούν αρκούδες και έχουν για πρόσωπο της ομάδας τον Rico Gathers Sr.. Τί πιο ταιριαστό! Η πιο σκληροτράχηλη ομάδα του τουρνουά, παλεύει με λύσσα για κάθε κατοχή, κάθε χαμένη μπάλα. Τους ανήκουν όλα τα rebounds και ανανεώνουν τις επιθέσεις τους με τρομακτικό ρυθμό. Χωρίς να έχουν τρομερό επιθετικό ταλέντο παίζουν ομαδικά, αναζητώντας διαρκώς την καλύτερη πιθανή επιλογή. Στην άμυνα παίζει μια ενοχλητική ζώνη που μπορεί να εκνευρίσει και την πιο καλοκουρδισμένη επίθεση. Όσο εντυπωσιακοί κι αν είναι οι Towns και Cauley-Stein φέτος αμφιβάλλω αν μπορούν να κάνουν καλά τον Gathers. Γιατί μερικές φορές το παιχνίδι το παίρνει αυτός που το θέλει περισσότερο. Και στο Baylor το χρωστάνε στον Isiah Austin.
Underdogs
Wofford: Η πιο αργή και βασανιστική ομάδα του πρωταθλήματος. Έρχεται στο χορό για να εξουθενώσει με το ρυθμό της θεατές, φίλους και αντιπάλους. Αργός ρυθμός, χρήση κάθε δευτερολέπτου στο χρόνο της επίθεσης και τρίποντο με τη λήξη είναι η συνταγή της ομάδας που μπορεί να καταστήσει κάθε αντίπαλο ευάλωτο στην κακή του μέρα. Το όνομα της ομάδας είναι Wofford Terriers και δεν μπορεί παρά να μας θυμίζει τα αγαπημένα μας underdogs στην ομότιτλη σειρά, που τα έβαλαν με την κατασκευαστική εταιρία, με μόνο όπλο το πείσμα τους.
BrighamYoung University4)Στα παιχνίδια των 68 το BYU, παρότι προηγείτο με 17 πόντους στο ημίχρονο του Ole Miss, η άμυνά του κατέρρευσε τελείως στο φινάλε και αποκλείστηκε με 94-90. Η εμφάνισή τους κατά το ήμισυ μας κάνει να νοιώθουμε δικαιωμένοι, οπότε αποφασίσαμε να μην αλλάξουμε τις προβλέψεις μας: Το BYU είναι χριστιανικό πανεπιστήμιο όπως έμαθε πολύ καλά ο Brandon Davies. To στυλ του παρόλα αυτά είναι,ανεξαρτήτως αντιπάλου, ένα run’n’gun μπάσκετ – σκέτη αμαρτία, ίσως υπέρμετρα επιθετικό για το καλό της ομάδας σε ορισμένες περιπτώσεις. Μετά τον Jimmermania είναι η δεύτερη τους απόπειρα για το τρόπαιο, οπότε μπορούμε να πούμε πως τέτοιο outsider έχει να εμφανιστεί από την ομάδα των σταυροφόρων υπό τον Γκυ ντε Λουζινιάν (εμβληματικός ξανθός σαν τον Tyler Haws) που κατά τη Δεύτερη σταυροφορία έπεσε στη Μαχη του Χαττίν από τους αγιούβιδες του Σαλαντίν.
VCU: Ασφυκτική πίεση σε όλο το γήπεδο και διαρκής αναζήτηση εύκολων πόντων στο ανοιχτό γήπεδο. Η ομάδα με την καλύτερη φυσική κατάσταση που μας έχει συνηθίσει στις εκπλήξεις. Τέτοιο outsider έχουμε να δούμε από τους Zulu, που στην μάχη του Isandlwana ισοπέδωσαν τον τεχνολογικά πιο ανεπτυγμένο στρατό της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, εξοπλισμένοι μονάχα με μυτερά μάνγκο (όπως έλεγε ο Στρατηγός Blackadder), αλλά επιδεικνύοντας, παράλληλα, εξαιρετική ανδρεία κάτω από τη σοφή καθοδήγηση του χαρισματικού ηγέτη τους Shaka.
Georgia State: Το δυνατό σημείο του Georgia State είναι η εξαιρετική ζώνη 2 – 3 που παίζει και εκτός από κλεψίματα στην περιφέρεια κυρίως από τα μακρυά χέρια του R.J. Hunter, οδηγεί και σε διεισδύσεις – απονενοημένα διαβήματα απέναντι στο αθλητικό frontcourt. Και ενώ στα χαρτιά η επίθεσή δεν είναι το φόρτε τους, οι Πάνθηρες είναι η μοναδική ομάδα σε όλο το τουρνουά με δύο παίκτες μέσα στους 30 πρώτους σκόρερ του πρωταθλήματος, το γιο του προπονητή R.J. Hunter με 20.1 πόντους μ.ο. και τον απόκληρο του Kentucky, Ryan Harrow που προσφέρει 19,4 πόντους με τη σειρά του. Η επιστροφή του Kevin Ware τους δίνει επιπλέον μπόνους συμπάθειας και καλού κάρμα.
Οι προπονητάδες που αγαπήσαμε
Bo Ryan – Wisconsin: Από την αρχή του αιώνα, με center τον Mike Wilkinson, ο Bo Ryan φτιάχνει πολύ καλές ομάδες στο Wisconsin, αλλά η φετινή μάλλον είναι το αριστούργημά του. Οι αρχές του είναι οι ίδιες: λευκοί ψηλοί που σουτάρουν καλά το τρίποντο, προκειμένου να τραβιούνται 4 παίκτες στην περιφέρεια και να ποστάρει ο παίκτης που έχει το match up απέναντι στον πιο κοντό αντίπαλο. Δημιουργία από το post, αλλά παράλληλα διαρκής κίνηση για να βρεθεί το καλό σουτ από μακριά. Προσοχή στο αμυντικό rebound και εξαιρετική άμυνα στο τρίποντο αποφεύγοντας επιμελώς τα φάουλ.
Στην πραγματικότητα δεν είναι ένας καλοκάγαθος γεράκος, αλλά,όπως οι περισσότεροι προπονητές του NCAA άλλωστε, ένας μονομανής δικτάτορας. Μετά την περσινή παραδειγματική άρνηση να αφήσει ένα παίκτη να αλλάξει κολέγιο και να πάει εκεί που επιθυμεί το διαδίκτυο γέμισε με εικόνες του που τον παρομοίαζαν με τον Grinch.
Αλλά είναι γεγονός, πως μονάχα ο Jim Carrey θα μπορούσε να αποδώσει τέτοια εκφραστικότητα.
Shaka Smart – VCU: Το όνομα είναι ενδεικτικό του χαρακτήρα.
Σήμα κατατεθέν του η HAVOC defence, μια ασφυκτική πίεση σε ολόκληρο το γήπεδο, που προκαλεί πανικό στους αντιπάλους.
Αν ποτέ αποφασίσει ο Samuel L. Jackson να παίξει ένα πραγματικό ήρωα ,θα σταματήσει να ποζάρει ως Nick Fury με τη S.H.I.E.L.D. και θα ερμηνεύσει τον blackxploitation υπερ-ήρωα του 21ου αιώνα: τον Shaka Smart και το υπερόπλο του, τη Havoc defense.
Απλά το tagline είναι ήδη έτοιμο.
“We are going to wreak havoc to our opponents psyche and plan of attack”
Ο Αγώνας που θα καθίσουμε να δούμε
Ohio State – Virginia CommonWealth: Ο D’Angelo Russell, πλήρης θαυμάτων τη φετινή χρονιά, θα κληθεί να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη του πρόκληση μέχρι τώρα και να επιβιώσει απέναντι στη Havoc defense του Shaka Smart. Και μπροστά στους προβολείς μέσα σε σαράντα λεπτά θα λυθούν οι μεγαλύτερες απορίες του φετινού draft με εμφατικό τρόπο: Είναι όντως τόσο καλός ο Russell; Μπορεί να παίξει point guard; Δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε καλύτερο κουίζ για να απαντήσουμε το προαιώνιο ερώτημα “Άμυνά ή Επίθεση;”.
Ο Αγώνας που θέλουμε να δούμε
Wisconsin – Arizona: Πέρυσι μας χάρισαν τον μοναδικό πραγματικά αξέχαστο αγώνα ολόκληρου του τουρνουά. Το αμφιλεγόμενο επιθετικό φάουλ στην τελευταία κατοχή της παράτασης που έκρινε το παιχνίδι είναι αρκετός λόγος για να διψάει η Arizona για τη ρεβάνς. Το Wisconsin όμως είναι ακόμα καλύτερο από την περσινή ομάδα και όλα δείχνουν πως ετοιμάζονται να μας χαρίσουν ακόμη έναν αγώνα που θα μείνει κλασσικός.
Mitsos Mavrakis
Latest posts by Mitsos Mavrakis (see all)
- The Ball Hog 2021 Hater Awards - May 20, 2021
- Η δυναστεία που κράτησε 19 νύχτες - April 14, 2021
- Bubble Jeopardy - August 21, 2020
- Sapir-Whorf Hypothesis in the NBA - April 18, 2020
- Do’s and Don’ts για τον Κορονοϊό: NBA edition - March 26, 2020
| ↑1 | Τα Cougars κατάφεραν να αποκλειστούν από το Ole Miss πριν ξεκινήσει ο πρώτος γύρος. 33 πόντους με 13/23 σουτ, 5 rebound 5 assist , μηδέν άμυνα ο Tyler Haws στο μοναδικό του παιχνίδι στο τελικό τουρνουά. Συγκλονιστικοί μέσοι όροι αν μη τι άλλο |
|---|---|
| ↑2 | Άσε τον Daniel Larusso ήσυχο ρε αλήτη! |
| ↑3 | άθελα του, έδωσε στον εαυτό του το πλέον ταιριαστό παρατσούκλι στην ιστορία. Μόλις googlara το παρατσούκλι. Πόσο περίεργη λέξη. |
| ↑4 | Στα παιχνίδια των 68 το BYU, παρότι προηγείτο με 17 πόντους στο ημίχρονο του Ole Miss, η άμυνά του κατέρρευσε τελείως στο φινάλε και αποκλείστηκε με 94-90. Η εμφάνισή τους κατά το ήμισυ μας κάνει να νοιώθουμε δικαιωμένοι, οπότε αποφασίσαμε να μην αλλάξουμε τις προβλέψεις μας |
Τεσσερις μερες θα μου βγουν τα ματια. θα γουβωσει η καρεκλα…
Κανεναν αφρικανο μπετατζη δεν εχουμε; στυλ Μπιγιομπο, Ταμπεετ, Εμπα α μουτε…η το φυσανε και δεν κρυωνει.
Για αύριο στην
Ανατολή και το UC Irvine έχουμε Mamadou N’Diaye. Μπροστά του ο Biyombo μοιάζει Nate Robinson.
Τον Εμπιιντ πως τον βλεπεις, μπορει να σπασει την κακη παραδοση; Ο Ντιενγκ εκανε μια μικρη προοδο. Και ενας αλλος Εν’ντιαγε καπου τριγυρναει.
Κυκλοφορεί τον χειμώνα η είδηση πως έχει πάρει κιλά και δεν προσπαθεί στις προπονήσεις και σε συνδυασμό με το twitter του, αρχίζουμε όλοι τα μνημόσυνα για το χαμένο ταλέντο και να λέμε στον Κοσμά που τον είχε ντραφτάρει “Καλοφόρετη η παλτουδιά” http://articles.philly.com/2015-01-19/sports/58204754_1_joel-embiid-sixers-moute
Και μετά βγαίνει αυτό το vine από τους Sixers και μας κρεμάνε τα σαγόνια στο πάτωμα
https://vine.co/v/OEKxv2pHlmj
Τι να πεις τώρα; Έχει αστείρευτο ταλέντο, το ερώτημα είναι αν είναι αρκετά μονομανής για να το αξιοποιήσει (προσωπικά σαν κοπρίτης που είμαι θεωρώ πως πρέπει να είσαι διαταραγμένος για να διαπρέψεις στον πρωταθλητισμό βλ. Kobe)
Για να δουμε ρε φιλε. Παντως εκει στη Φιλαδελφια δεν ειναι και οι καλυτερες συνθηκες για να μονταριστει ενα ταλεντο. Κανουν κατι αλλο που δεν μοιαζει με τανκιν, δεν μπορω να το καταλαβω. Κοιτα τον MCW ποσο αγουρος ειναι στους Μπακς. Κατι πρεπει να κανουν εκει στη λιγκα να τους τραβηξουν το αυτι. Δηλαδη πιστευεις οτι ο Εμπιντ εχει αυτο το αδιαφορο στυλακι που εκνευριζει προπονητες, οπως ο Ρουντι που δεν τον ηθελε κανεις στο Πορτλαντ. Θα δουμε…
Το τρελό είναι ότι μ’αρεσει το μπάσκετ που κάποια στιγμή θα παίξουν και βρίσκω σοβαρός προπονητής ο Αυστραλός. Αλλά δεν με ενόχλησε το ότι έδωσαν τον MCW, όσο το γεγονός ότι δίνοντάς τον για πικ, πέταξαν δύο χρόνια στο βρόντο. Το ίδιο και με τον McDaniels.
Κατηγορώ τους Σίξερς ότι προσπαθώντας συνειδητά να μην κερδίσουν δεν χτίζουν σωστή νοοτροπία στην ομάδα. Και μπορεί να σκεφτεί ο Joel-Hans “Α, δεν θέλουν να παίξω φέτος. Δεν γαμιέται θα φαω λίγο παγωτό και μέχρι τον σεπτέμβρη θα τα χάσω”
O Rudy ήταν άλλη φάση από τον Embiid. Δεν ήταν αδιάφορος, απλά ήταν μαθημένος να παίζει βασικός και ήταν MVP του Copa Del Rey στα 18. Πήγε στο Portland μετά τον τελικό του Πεκίνου, και έφυγε για πρώτη φορά από ένα προστατευόμενο περιβάλλον. Δεν ήθελα να νοιώθει ρολίστας και προτίμησε να επιστρέψει στο χωριό.
Εννοειτε πως και φετος το Bracket εγινε με τα περισσοτερα στην τυχη(δεν τα λεμε παραεξω)
και οπως παντα με νικητες τους Jayhawks 🙂
Για το παντα τιμιο Xavier δεν μας ειπες τιποτα και οι Σωματοφυλακες εχουν την ταση να τιμωρουν :Ρ :Ρ :Ρ
Απο εδω θα ηθελα να δω στο Φ4 το Αρκανσας