Τhe Giving Tree
Την προηγούμενη βδομάδα είδαμε να κόβεται το μεγαλύτερο ενεργό σερί με τουλάχιστον ένα εύστοχο σουτ, το οποίο έτρεχε ο Tim Duncan με 1.310 παιχνίδια. O Joe Johnson απέναντι στους Celtics έφτασε τα 871 και είναι πρωτοπόρος αυτή την στιγμή στην σχετική λίστα. Το σερί του πάντως βρίσκεται σε κίνδυνο, αν κρίνουμε από τη θλιβερή εικόνα του, χαρακτηριστική των Nets, για τον μήνα Μάρτιο. 11 πόντοι με 42% FG και 29% στα τρίποντα, με 2,5 assists και 1,7 λάθη ανά αγώνα, δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν άξια ανταπόδοση των 23 εκατομμυρίων δολαρίων που θα βάλει φέτος στην τσέπη. Τουλάχιστον του χρόνου θα διαπραγμ… Τι;; Το 2016 θα παίρνει κοντά στα 25.000.000 δολάρια;!
Το συμβόλαιο που του έδωσαν οι Hawks το 2010 (124 εκατ./6 χρόνια) λοιδορήθηκε δικαίως όσο λίγα, και η κίνηση πανικού των Nets να φορτωθούν το συμβόλαιό του για να χτυπήσουν το πρωτάθλημα μέσα σε μια χρονιά με γερασμένους βετεράνους, αποδεικνύεται, όχι απλά κακή, αλλά καταστροφική. Παράλληλα στα γραφεία της Atlanta χαζεύουν March Madness και ξερογλείφονται αναλογιζόμενοι το τι μπορούν να επιλέξουν με το pick που έχουν το δικαίωμα να ανταλλάξουν με τους Nets, από το trade του Johnson.
Billy King, το μπασκετικό κοινό σε ευχαριστεί. Το φετινό θαύμα των Hawks δεν θα μπορούσε να έχει υλοποιηθεί χωρίς την πολύτιμη συνεισφορά σου.
Οι Brooklyn Nets είναι επισήμως το δέντρο που έδινε.
Stealth Tanking ή κίνηση για το μέλλον
Η απόκτηση του Reggie Jackson από τον Stan Van Gundy και τους Pistons, υπό το βάρος του τραυματισμού του Jennings, και με δεδομένο ότι το καλοκαίρι ο Jackson θα ζητήσει λεφτά που θα εξασφαλίσουν τον ίδιο και τις επόμενες τρεις γενιές Jackson μετά από αυτόν, έμοιαζε με χαρτοπαίκτη που παίζει τα ρέστα του, παρά το ότι δεν ήταν ακριβώς το ιδανικό γρανάζι για τον τρόπο που λειτουργεί η επίθεση που ο SVG (φαίνεται να) έχει κατά νου. Την ίδια ώρα ο D.J. Augustin συνδύαζε σκοράρισμα και οργάνωση με μοναδικό τρόπο, θυμίζοντας, στα παιχνίδια που ξεκίνησε, έναν Tony Parker με σουτ. Οι διαφορές των δύο παικτών και η ενδεχόμενες συνέπειες στο spacing των Pistons και άρα την αποδοτικότητα των Monroe και Drummond είχαν σχολιαστεί και σε παλιότερα κείμενα.
Ορισμένοι τριγμοί στη λειτουργία της ομάδας ήταν αναμενόμενοι, στην προσπάθειά της να εκμεταλλευτεί το momentum που είχε για να διεκδικήσει την είσοδό της στα playoffs, όπου, ομολογουμένως, δεν θα είχε σημαντικές πιθανότητες απέναντι σε Hawks ή Cavaliers. Αυτό που ακολούθησε όμως, δεν το περίμενε κανείς. Μετά από μια νίκη απέναντι στους Wizards στο ντεμπούτο του πρώην αθλητή του Boston College, ακολούθησε ένα σερί 10 ηττών που θύμισε την Josh Smith Era στην Motor City.
Στα 13 πρώτα παιχνίδια που έχει αγωνιστεί ο Jackson, οι Pistons βρίσκονται οριακά μπροστά μόνο από τους New York Knicks σε ποσοστό ευστοχίας από τα 7,25 με 29,6%, ένα βασικό συστατικό του παιχνιδιού τους, η επιτυχία στο οποίο τους οδήγησε από τον πάτο της βαθμολογίας στη διεκδίκηση μιας θέσης στην post-season. Η αστοχία από μακριά τραβάει κάτω τη συνολική τους επιθετική αποτελεσματικότητα, ρίχνοντας τον μέσο όρο τους περίπου στους 95 πόντους στην επίθεση, με 41,1% FG, το τρίτο χειρότερο ποσοστό αυτή την περίοδο και προτελευταίους σε eFG% και TS%. Παράλληλα στο ίδιο διάστημα έχουν πέσει στην χειρότερη δεκάδα του πρωταθλήματος σχεδόν σε κάθε τομέα, με την άμυνά τους να μην μένει ανέπαφη από τις αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό. Ο ίδιος ο Jackson δεν είναι απαραίτητα αρνητικός αμυντικός, και, σίγουρα είναι + σε σχέση με τον προκάτοχό του στη θέση, D.J. Augustin, ωστόσο δεν περνάει την μπάλα στους ψηλούς του με τον τρόπο που έκανε ο δισκοθέτης, και πολλές φορές οι επαφές ενός παίκτη με την μπάλα στην επίθεση, τον κινητοποιούν στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Πέρα από το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι του παιχνιδιού, υπάρχει και η ψυχολογική πλευρά που ενδεχομένως μερικές φορές να φωτίζει ακραίες μεταστροφές στη λειτουργία των ομάδων, που δεν εξηγούνται άμεσα με μια ματιά στο έμψυχο δυναμικό.
Το πρόβλημα με τον Jackson ατομικά είναι ότι πιέζει καταστάσεις και βρίσκεται σε ένα μόνιμο τριπάκι που θεωρεί πως πρέπει να αποδείξει την αξία του (ενόψει και της επερχόμενης free agency) προσπαθώντας, εγωιστικά πολλές φορές, να τα κάνει όλα μόνος του. Είναι φορές που οι απόπειρές του γεννάνε αξιομνημόνευτες εμφανίσεις όπως το 24/20 που οδήγησε τα πιστόνια σε ανέλπιστη επικράτηση απέναντι στους Grizzlies, και άλλες που έχουν καρπό γεμάτη στατιστική αλλά και πληθώρα χαμένων επιθέσεων, που οδηγούν σε άσχημες ήττες, όπως το triple-double της προηγούμενης Τετάρτης με 11/11/10 με 5 λάθη και 4/17 που συνέβαλε στην ήττα από τους Sixers ή τα 5/24 σουτ όταν κατάφεραν να χάσουν και από τους New York Knicks των Alexey Shved και Andrea Bargnani.
Οι μέσοι όροι του είναι κοντά στο 15/5/8, ωστόσο το 39% του εντός παιδιάς, το 29% στα τρίποντα και τα 3,5 λάθη του αποδεικνύουν ότι δεν έρχονται αναίμακτα και στη ροή της επίθεσης. Τα προσόντα του είναι αδιαμφισβήτητα, ωστόσο η συνύπαρξη με τον Russell Westbrook μοιάζει να τον έχει επηρεάσει αρνητικά. Το τυπικό παιχνίδι του είναι μπουκάρει σαν ατμομηχανή προς το καλάθι για να τα βάλει με τα θηρία, αναγκάζοντας έτσι την άμυνα να αντιδράσει, και, αν δεν καταφέρει να βρει δίοδο προς το καλάθι να ξεφορτωθεί την μπάλα, ανεβάζοντας παράλληλα και της assists του. Όπως και ο Westbrook έτσι και ο Jackson σουτάρει αφειδώς από τα 7,25 χωρίς να υπάρχουν τα σχετικά στατιστικά πειστήρια που να στηρίζουν αυτή την επιλογή, καθώς επίσης παίρνει και 2-3 – χαρακτηριστικά και στον πρώην συμπαίκτη του – σουτ που κάνουν τον εκάστοτε προπονητή να τραβάει τα μαλλιά του. Ο Westbrook ωστόσο είναι ένα θαύμα της φύσης που καμπυλώνει τον χώρο και τον χρόνο με τον τρόπο που εφορμά στις αντίπαλες άμυνες, ένας τρόμος που ίσως όμοιό του δεν έχουμε ξαναδεί όταν λοκάρει το βλέμμα του στο καλάθι και τον διάδρομο που έχει δει (ασχέτως αν αυτός υπάρχει ή όχι) και ανοίγει τις τουρμπίνες, και έτσι τα διάφορα ενοχλητικά τικ στο παιχνίδι του είναι ανεκτά και ίσως κάπου, απαραίτητο στοιχείο ποικιλίας. Ο παίκτης των Pistons, διαθέτει κι αυτός εξαιρετικά αθλητικά προσόντα, αλλά δεν είναι στο επίπεδο του Westbrook ούτε σε δύναμη, ούτε στα τελειώματα κοντά στο καλάθι, και έτσι το κοπιάρισμα του παιχνιδιού του τέως συμπαίκτη του, καταβαραθρώνει τα νούμερά του και τον κάνει ένα δύσκολο κομμάτι να ενσωματωθεί στην επίθεση της εκάστοτε ομάδας του.
Το ερώτημα ωστόσο είναι: τα περίμενε όλα αυτά ο Van Gundy κάνοντας μια προσπάθεια να χάσει τα playoffs στο κυνήγι ενός υψηλού pick με δικλείδα ασφαλείας, αν η κίνηση Jackson του βγει να έχει βρει έναν starter που καθιστά τον Jennings αναλώσιμο ή θεώρησε ότι ο 24χρονος PG βρίσκεται απλά σε ένα δύσκολο γι’ αυτόν περιβάλλον και υπό τις οδηγίες του θα αποδείκνυε το all-star potential του;
Το πρώτο εξάμηνο του Van Gundy στην Motown είναι γεμάτο με δυσκολίες, αμφισβητήσεις και τολμηρές όσο και γρήγορες αποφάσεις. Η στασιμότητα θα ήταν σίγουρα καταστροφική σε μια ομάδα που έχει υποφέρει πολύ από κακοδιαχείριση την τελευταία δεκαετία και μένει να δούμε αν o συμπαθής μυστακοφόρος coach βλέπει μακροπρόθεσμα και τα στοιχήματά του μπορούν να ξαναφέρουν το Detroit στο δρόμο προς τη δόξα.
Η μηχανή του χρόνου και ο Dwayne Wade
Οι απογειώσεις που κατέληγαν στο τρίπτυχο κάρφωμα-βολές-δολοφονία αμυντικού που στήθηκε για το επιθετικό φάουλ, έχουν δώσει τη θέση τους σε μια πιο υπομονετική προσέγγιση, με μελετημένη πορεία με πολλές αλλαγές κατεύθυνσης, μετρημένα άλματα για να αντέχει το κορμί του και τελειώματα με floaters ή hang-time lay-ups με πραγματικά καλλιτεχνική χρήση του ταμπλό. Τα ξέφρενα drives προς το καλάθι που είτε ολοκλήρωνε σε ευθεία, είτε με ένα αστραπιαίο euro-step πλέον έχουν γίνει προοδευτικά, κλιμακωτά εγχειρήματα, με πληθώρα διαφορετικών ειδών ντρίμπλας, hesitations και προσποιήσεων με τους ώμους και τη μέση, μέχρι τελικά να βγάλει εκτός ισορροπίας τον αντίπαλο του. Το old man game του Wade δεν έχει καμία σχέση με την από αέρος απειλή που ήταν στα νιάτα του, αλλά είναι ένα πανέμορφο θέαμα, μια καταπληκτική εφαρμογή των βασικών του αθλήματος χωρίς βιασύνη, που διατηρούν τον θρύλο του Miami σε υψηλό επίπεδο παρά το ότι δεν μπόρεσε ποτέ να προσθέσει ένα έστω αξιοπρεπές σουτ τριών πόντων στο skill-set του.
Μέσα στον Μάρτιο, με την μάχη για μια θέση στα playoffs να μαίνεται και το roster των Heat αποδεκατισμένο, ο Wade έτρεξε ένα σερί 7 παιχνιδιών με 25+ πόντους, κουβαλώντας την ομάδα του στην 7η θέση της Ανατολής. Το γεγονός ότι αυτό το κατάφερε σε λιγότερο από 33 λεπτά κατά μέσο όρο και με ποσοστό ευστοχίας κοντά στο 54% παρ’ ότι η πλειοψηφία των προσπαθειών του αποτελείται από σουτ μεγάλου βαθμού δυσκολίας είναι απόδειξη της ποιότητάς του.
Triple-Doubles Galore
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας της στήλης και του μισού ball hog, Elfrid Payton (όταν δεν στοιχειώνει τα όνειρα του Δημήτρη Μαντζούκα) αποδεικνύει ότι ψιλοκατέχει την όλη φάση που λέγεται μπάσκετ. Διαδοχικά triple-doubles απέναντι σε Mavericks και Blazers, ενώ έφτασε ένα rebound μακριά από το triple double και απέναντι στους Cavaliers. Έγινε έτσι ο πρώτος παίκτης στην ιστορία των Orlando Magic που σημειώνει back to back triple doubles και ο πρώτος rookie από το 1997 και τον Antoine Walker σε επίπεδο NBA. Πέρα από τον μόνιμο δεσμό του θεσμού triple double, Russell Westbrook, και ένας ακόμα point guard κατάφερε το στατιστικό αυτό επίτευγμα, ο Kyle Lowry απέναντι στους Pacers.
Εντυπωσιακότερα όμως, ο άνθρωπος-ωδή στην αστάθεια, Evan Turner πέτυχε το δεύτερο triple-double του για φέτος απέναντι στην ασπρόμαυρη piñata που γράφει Brooklyn Nets, μπαίνοντας well…
Boston Celtics with multiple triple-doubles…
Larry Bird
Rajon Rondo
Antoine Walker
Paul Pierce
Evan TurnerYep, that's the whole list.
— Sean Grande (@SeanGrandePBP) March 24, 2015
Βαθιά υπόκλιση στον Brad Stevens
Μωρά στα χιόνια
Τι κι αν η Utah έπαιζε μακράν την καλύτερη άμυνα του NBA μετά το all-star break, πίσω από τα πλοκάμια του Gobert; Τι κι αν με ρεκόρ 12-3 στο ίδιο διάστημα, είχε ένα από τα καλύτερα ρεκόρ; Τι κι αν οι Timberwolves μετρούσαν 7 ήττες στα τελευταία 8 παιχνίδια τους και κατέβαιναν με χωρίς 8 τραυματίες παίκτες τους και έπαιξαν με 7.
Ο Zach LaVine έκανε το παιχνίδια της – σύντομης έστω – καριέρας του με 27 πόντους και 2 παρανοϊκά τρίποντα στα τελευταία δευτερόλεπτα της κανονικής διάρκειας για να στείλει το παιχνίδι στην παράταση, όπου η ομάδα του Flip Saunders καθάρισε τους Jazz.
To εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι πέντε από τους επτά παίκτες που είχε διαθέσιμους ο προπονητής της Minnesota ήταν rookies και συνδυάστηκαν για να σκοράρουν 80 από τους 106 πόντους της ομάδας τους.
Κι αν είχαμε συνηθίσει πια τον Lorenzo Brown (10 πόντοι, 7 rebounds, 6 assists), οι Wolves επιστράτευσαν για ενισχύσεις τον Sean Kilpatrick, ο οποίος δεν δίστασε να παρατήσει αμελλητί την pub που διατηρεί σε προάστιο του Δουβλίνου για να φορέσει τα χρώματα των λύκων. 13 πόντοι ο απολογισμός τους.
Τhreekola
Με τον Tom Thibodeau να χρησιμοποιεί τους παίκτες του όπως οι θαμώνες των internet cafe τα πληκτρολόγια, δηλαδή χωρίς κανένα ενδιαφέρον για την επιβίωσή τους, άνοιξε ο δρόμος για να οργιάσει ο Nikola Mirotic. Η Μαυροβούνια αρρώστια έχει μέσους όρους κοντά στο 21/8 τον Μάρτιο – καμία σχέση με τους 5 πόντους του Φεβρουαρίου – και με τους Rose, Butler, Gibson έξω, τον Noah να αγωνίζεται να φτιάξει παιχνίδι από το high-post την ώρα που παλεύει με κατά προσέγγιση 17 διαφορετικούς τραυματισμούς και τους Hinrich, Dunleavy να δίνουν την δική τους μάχη με την πρεσβυωπία, ο Mirotic είναι σημείο αναφοράς στους Bulls που προσπαθούν να διατηρήσουν το home court advantage εν όψει playoffs. Είμαι σίγουρος πως τα ξέφρενα μπασίματά του και τα σουτ από τα οχτώμισι μέτρα οδηγούν τον coach Thibs στην παράνοια, ωστόσο δεν μπορεί πλέον να αποσύρει στη στιγμή τον Nikola, καθώς κάτι πήγε στραβά στην μουμιοποίηση του Nazr Mohammed.
Απελευθερωμένος από το χαλινάρι που του είχε φορέσει ο προπονητής του μέχρι να δει έναν έναν τους στρατιώτες του να πέφτουν μαχόμενοι, ο Mirotic θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για τον τίτλο του rookie of the year και αποδεικνύει ότι μια μέρα θα είναι star στο ΝΒΑ. Τα πόδια του είναι πολύ γρηγορότερα από όσο δείχνει το σουλούπι του και μπορεί να φτάσει στο καλάθι είτε με δεξί, είτε με αριστερό drive, το ιδιόμορφο σουτ του μπορεί να μην του κάνει τα χατίρια αυτό τον μήνα αλλά οι αμυντικοί τρέμουν να τον αφήσουν ελεύθερο, ενώ δείχνει μεγάλη ευχέρεια στο να βλέπει πάσες την τελευταία στιγμή στα drives του, βρίσκοντας cutters ή τον Gasol για εύκολα καλάθια. Δε θα διστάσει να πάρει και να βάλει τα πιο δύσκολα, έως αψυχολόγητα σουτ, και αυτό τον φέρνει στην πρώτη θέση σε σκοράρισμα στην τέταρτη περίοδο.
Στην άμυνα προκαλούσε εγκεφαλικά στον Thibodeau, ωστόσο βελτιώνεται, και στα τελευταία παιχνίδια δείχνει μια καλύτερη αίσθηση του συγχρονισμού, που του έχει αποφέρει μια σειρά από εντυπωσιακά κοψίματα. Όταν βέβαια ταιριάζεται με τον Gibson ή τον Noah, η άμυνα δεν είναι ζήτημα.
Είναι κάτοχος ίσως της πιο εξωφρενικής προσποίησης σε όλο το ΝΒΑ, μιας προσποίησης που είναι ένα βήμα πριν το να φωνάξει σε σπαστά αγγλικά “Guys, I’m not gonna shoot it” και παρ’ όλα αυτά απογειώνει αμυντικούς κάθε φορά. Μαζί του στο κλαμπ, χωρίς αξιολογική ταξινόμηση:
- Manu Ginobili
- Dirk Nowitzki
- Kelly Olynyk
- Jeff Green (για τις προσποιήσεις α λα Jordan, με το ένα χέρι)
Το μόνο αρνητικό της κατάστασης, είναι το λογοπαίγνιο Threekola Mirotic, που δεν διστάζουν να εξαπολύουν οι Αμερικάνοι σχολιαστές. Ακούστηκε πάντως και το επίθετο Suave για την πάρτη του, και ειλικρινά, για να σε χαρακτηρίζουν έτσι όταν είσαι 2,10 και με αυτή τη μούρη, πρέπει να είσαι σοβαρά καλός.
Welcome Back
Χωρίς να είναι ποτέ η επιτομή της αθλητικότητας, ο Gallinari στην αρχή της σεζόν, επανερχόμενος από αλλεπάλληλους τραυματισμούς, προκαλούσε θλίψη, θυμίζοντας Dejan Bodiroga στα τελευταία του από πλευράς άλματος και ευελιξίας, για να μην πω Αλβέρτη. Μετά την απόλυση του Brian Shaw έδειξε να βρίσκει σιγά-σιγά τα πατήματά του, μέχρι να φωνάξει με στόμφο πως επέστρεψε, με μια 40άρα.
Μόνο αγάπη για τον Zaza Pachulia
Είναι δυνατόν να μη λατρεύεις τον Zaza; Σουλούπι και ύφος που αρμόζει σε πορτιέρη έξω από σκιώδες underground club βαλκανικής πρωτεύουσας. Δυσκίνητο σκαρί και κοντά χέρια, πολύ μακριά από το νέο πρότυπο του center. Φύσει αργός, ακόμα περισσότερο όσο περνάνε τα χρόνια. Κι όμως, ο Pachulia, 12 χρόνια μετά την είσοδό του στο NBA είναι καλύτερος από ποτέ. Πρόκειται ίσως για τον εξυπνότερο center αυτή τη στιγμή, έναν φοβερά δημιουργικό πασέρ, ο οποίος είναι master στο να τρυπώνει πάσες στο συνωστισμό κοντά στο καλάθι. Η ικανότητά του να διαβάζει τις φάσεις πριν αυτές συμβούν, τον κάνει εκτός από πασέρ και τον καλύτερο κλέφτη center, χωρίς να προκαλεί έκπληξη όταν γράφει 4-5 κλεψίματα σε έναν αγώνα. Expert screener, αλεπού στο να κερδίζει επιθετικά φάουλ. Μια ηγετική φυσιογνωμία που δεν κάνει πίσω σε καμία πρόκληση, αγωνιστική ή εξωαγωνιστική, δίνοντας χαρακτήρα στις ομάδες που βρίσκεται αλλά και φέρνοντας τους φιλάθλους πιο κοντά στα όσα διαδραματίζονται στο παρκέ. Trash-talker περιωπής. Αυτόματος από τη γραμμή των βολών. Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς από έναν back-up center. Bonus, ότι στα νιάτα του ήταν σωσίας του Oscar Wilde.
Μαζί με τον Ersan Ilyasova συνθέτουν μια αυτή τη στιγμή μια front-line εδάφους-εδάφους, νίκη της μπασκετοσύνης σε βάρος της αθλητικότητας.
Α, ναι, και με τα 18 επιθετικά rebounds που κατέβασε απέναντι – μαντέψτε! – στους Nets, έγινε ο τρίτος παίκτης την τελευταία τριακονταετία που πετυχαίνει τέτοια επίδοση.
Jordan Clarkson
Μια από τις λίγες φωτεινές αχτίδες στο ζοφερό δράμα που ανεβάζουν οι Los Angeles Lakers, το νούμερο 46 του φετινού draft, επιλεγείς από τους Wizards και αγορασμένος από τους Lakers, ο σχεδόν δίμετρος point guard έχει καθιερωθεί μέσα στο 2015 στο rotation και έπειτα στην πεντάδα των λιμνανθρώπων. Το σουλούπι του θυμίζει κάτι από Shaun Livingston, με μακριά και αδύνατα άκρα, τεράστιο διασκελισμό και τρομερές δυνατότητες στον αέρα (από καρφώματα σε πρώτο χρόνο μέχρι αλλαγές χεριού και κατεύθυνσης στον αέρα). Σε αντίθεση βέβαια με τον πολύ άτυχο, νυν back-up του Curry στους Warriors, o Clarkson είναι score first point guard. Πιστός στην παράδοση των ψηλών point guards, είναι μέτριος προς κακός σουτέρ από τη γραμμή των τριών πόντων (βλ. Livingston, Carter-Williams, Παπαλουκάς) αν και έχει το ελεύθερο να τα δοκιμάζει χωρίς δισταγμό (31% σε περίπου 2 προσπάθειες ανά αγώνα). Ο χειρισμός του είναι πολύ δημιουργικός και ενώ η ψηλή του ντρίμπλα μοιάζει ύποπτη, έχει τη δυνατότητα να «μικραίνει» τον εαυτό του και να ντριμπλάρει χαμηλά και με ασφάλεια όταν χώνεται ανάμεσα σε χέρια και σώματα, για να ξανααπλώσει το κορμί και τα άκρα του όταν φτάσει σε θέση βολής. Εκμεταλλευόμενος την πληθώρα εναέριων κινήσεων που διαθέτει, αλλά και την άγνοια κινδύνου που του χαρίζει η κατάσταση των Lakers, καταφέρνει να σκοράρει με 65% κοντά στο καλάθι. Οι αριθμοί του μετά το all-star game κυμαίνονται στο 15/5/5 με 48% FG, καθιστώντας τον ένα πολύτιμο κομμάτι για τη νέα εποχή των Lakers. Στην άμυνα προς το παρόν είναι κώνος, με εξαίρεση το σποραδικό highlight κλέψιμο ή κόψιμο, ωστόσο το περιβάλλον δεν ευνοεί τις αμυντικές επιδόσεις. Έχει τα φόντα να παίξει τουλάχιστον αξιοπρεπή άμυνα, με βάση τα σωματικά του προσόντα.
Κορυφαίο σημείο της χρονιάς, το show απέναντι στην Οklahoma, όπου παρουσίασε τις ικανότητές του στο σύνολό τους:
Weirdest Statline: Ο τεράστιος πλην αφρατούλης Cole Aldrich, προφανέστατα εμπνευσμένος που βρήκε απέναντι του, τον πρώην αφρατούλη Draymond Green, προσέφερε homage στον δεύτερο με ένα ανεπανάληπτο statline ήτοι 2 πόντοι, 9 rebounds, 5 assists, 5 τάπες και ένα κλέψιμο δίχως εύστοχο καλάθι.
Όπως πάντα, κτηνώδης Anthony Davis, o οποίος εκμεταλλεύτηκε τα 49 λεπτά συμμετοχής του για να βγάλει 36 πόντους, 14 rebounds, 7 assists και 9 blocks.
Chucker of the Week: O Trey Burke πρέπει να πανικοβλήθηκε με τόσα καινούργια πρόσωπα απέναντι στους Timberwolves στις 23/3 και ως αποτέλεσμα είχαμε τα 4/22 σουτ (με 2/13 εξ’ αυτών τρίποντα),που σε συνδυασμό με τα 5 λάθη του καταδίκασαν τους Jazz στην απρόσμενη, βάσει φόρμας, ήττα. Όμοια επίδοση (4/22) και από τον Monta Ellis την προηγούμενη μέρα απέναντι στους Phoenix Suns.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
Καλή ανάλυση για τον Clarkson, με διαφορά από τα πιο hot prospects των Lakers. Ελπίζω να παρουσιάσει και φέτος αυτό το πρόσωπο.