Απόψε ολοκληρώνεται το Sweet-16 με το ενδιαφέρον να ταξιδεύει σε Syracuse και Houston, όπου θα διεξαχθούν οι τέσσερις αναμετρήσεις. Το Ball Hog μέσω των Μήτσων του, παρουσιάζει όλα όσα πρέπει να προσέξουμε και τι να περιμένουμε από τα σημερινά παιχνίδια.
East region, Syracuse
Michigan State – Oklahoma (4:07 ώρα Ελλάδας)
Τι είδαμε μέχρι τώρα
Ήρθε η άνοιξη, έλιωσαν τα χιόνια, συνεπώς ομάδα του Tom Izzo λογικό είναι να ανθίσει. Καλά μην φαντάζεστε κάνα λουλούδι, αλλά περισσότερο έναν ενοχλητικό πράσινο κάκτο που επιβιώνει με νύχια και με δόντια και γεμίζει σημάδια όποιον προσπαθεί να τον πλησιάσει. Μιλώντας για έρημο, η επιθετική ξηρασία που επιβάλλουν στους αντιπάλους τους οι Σπαρτιάτες από την αρχή του παιχνιδιού είναι εντυπωσιακή. 22 πόντους η Georgia και 18 η Virginia στο πρώτο ημίχρονο και το Michigan State στη θέση του οδηγού από την αρχή μέχρι το τέλος.
H Oklahoma ξεφορτώθηκε το Albany με ευκολία, για να βρεθεί αντιμέτωπη με το Dayton στο δεύτερο γύρο. Στο 30ο λεπτό, το Dayton βρισκόταν μπροστά στο σκορ με 56 – 49 και το déjà vu με την περσινή πορεία των Flyers ως το Sweet Sixteen ήταν αναπόφευκτο. Αλλά τότε μίλησε η συγκλονιστική άμυνα των Sooners, που κλείδωσε το Dayton για εννιά λεπτά χωρίς πόντο και κορυφώθηκε με τον Hield να σταματάει τον αιφνιδιασμό του Davis ένα λεπτό πριν τη λήξη.
Τι περιμένουμε να δούμε
Περιμένουμε να δούμε μάχη μέχρι εσχάτων.
Η Oklahoma θα προσπαθήσει να ελέγξει τα rebounds, για να ανοίξει το ρυθμό και να βρει πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Περιμένουμε απέναντι σε μια όχι τόσο ψηλή αλλά ιδιαίτερα αθλητική ομάδα, οι Branden Dawson και Gavin Schilling na έχουν δύσκολη αποστολή, αλλά θα παλέψουν σαν Σπαρτιάτες απέναντι στο δίδυμο των TaShawn Thomas και του εξαιρετικού rebounder Ryan Spangler.
Ο Denzel Valentine θα κληθεί να βοηθήσει σε κάθε πτυχή του αγώνα, προσφέροντας πόντους και rebounds για το Michigan State, ενώ παράλληλα, θα κληθεί να μαρκάρει το αστέρι της Oklahoma, Bobby Hield, στο πιο σημαντικό ζευγάρι της βραδιάς.
Το κλειδί του αγώνα πιθανότατα θα βρεθεί στις επιδόσεις της Oklahoma από τα 6,75. O Buddy Hield, o Isaiah Cousins και ο, απροσδόκητα ζεστός σε αυτό το τουρνουά, Frank Booker, θα σουτάρουν απέναντι στην άμυνα των Spartans που κράτησε την Virginia σε ποσοστό κάτω από 30% στα δίποντα. Μιλώντας για ποσοστά, εξαιρετικά κρίσιμο είναι και το ποσοστό των Σπαρτιατών στις βολές, που αποτελούν την αχίλλειο φτέρνα της ομάδας.
Το παιχνίδι αναμένεται να είναι εξαιρετικά αμφίρροπο, οπότε θα γείρουμε προς την ομάδα που μπορεί να επιβάλλει τον ρυθμό της, με τον Tom Izzo στον πάγκο, και έχει και τον πιο καυτό παίκτη: αυτός είναι ο Travis Trice. Και ειλικρινά όταν έχεις τον Magic Johnson να σε αποθεώνει στο γήπεδο και τον Draymond Green να σου στέλνει sms, δεν μπορείς να τους απογοητεύσεις.
Δυο παίκτες που πρέπει να προσέξουμε
Travis Trice (Michigan State): Γνωρίζαμε από πριν ότι το Michigan State θα ήταν ομάδα με τα όλα του. Αλλά δεν μας είχαν πει πως ο Travis Trice είναι η μετενσάρκωση του Shabazz Napier. Μπορεί να είναι ο πιο μικροκαμωμένος μέσα στο γήπεδο, αλλά τα μάτια του γυαλίζουν Η πιεστική του άμυνα, τα τρίποντα μαχαιριές, τα καρφώματα που εγκρίνει και ο Magic γίνονται με ένα απαράμιλλο ύφος και τσαμπουκά που σπάει κόκαλα.
Buddy Hield (Oklahoma): Τί κάνει ο σκόρερ όταν δεν του μπαίνουν τα σουτ1)4/17 τρίποντα στα δύο πρώτα παιχνίδια; Α) Συνεχίζει να σουτάρει και Β) Ό,τι χρειάζεται η ομάδα του για να κερδίσει. Έτσι και ο Buddy Hield μας χάρισε τη δεύτερη πιο εντυπωσιακή αμυντική προσπάθεια του πρώτου γύρου 2) η πρώτη ανήκει δικαιωματικά στο www.youtube.com/watch?v=C9H1UxKeisw για να οδηγήσει την ομάδα του στη νίκη σταματώντας την αντεπίθεση του Dayton. Τώρα απέναντι στους Σπαρτιάτες, τα πράγματα αναμένονται ακόμη πιο σκληρά και θα πρέπει να ζεσταθεί για να οδηγήσει τους Sooners στον επόμενο γύρο.
NC State – Louisville (1:37 ώρα Ελλάδας)
Τι είδαμε μέχρι τώρα
Η φετινή έκδοση του North Carolina State αποτελεί άξιοι διάδοχοι του Cardiac Pack που προπονούσε ο Jimmy Valvano. Το LSU ήταν μπροστά με 62-48, μόλις 9 λεπτά πριν τη λήξη, για να ακολουθήσει μια μυθική ανατροπή από τη Wolfpack, που ολοκληρώθηκε με το buzzer beater του Beejay Anya.
Μπορεί να χρειάστηκε να πάνε όλα στραβά στις δύο τελευταίες επιθέσεις για το UC Irvine για να αποφευχθεί η έκπληξη, αλλά δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε την εξαιρετική περιφερειακή άμυνα του Louisville. Στο δεύτερο γύρο απέναντι στο Northern Iowa, η άμυνα συνέχισε να είναι άψογη και ο Terry Rozier είχε πάρει φωτιά οδηγώντας τους σε μια επικράτηση πιο άνετη του αναμενόμενου.
Τι περιμένουμε να δούμε
Την ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου, το North Carolina State που παρέπαιε μέχρι εκείνη τη στιγμή, δέχθηκε ένα απρόσμενο δώρο μέσα στο Louisville. Μετά αυτή την νίκη ανάσα, ανέκαμψε και κατάφερε να εισέλθει στο τουρνουά. Το Louisville δεν το έχει ξεχάσει και ο Pitino θα φροντίσει οι παίκτες του να μπουν με ιδιαίτερο κίνητρο.
Η πίεση και η ασφυκτική άμυνα του Louisville θα δημιουργήσει προβλήματα στο NC State, αλλά οι τρεις guard της Wolfpack έχουν την ποιότητα να ανταπεξέλθουν. Ο Quin, που μετά από εκείνο το παιχνίδι, αντικατέστησε τον Chris Jones, αλλά δυστυχώς για τους Cardinals μπροστά στον Cat Barber μοιάζει με γατάκι.
Κοντά στο καλάθι θα έχουμε μεγάλη μάχη. Ο Montrezl Harrell μπορεί να βασανίζει τις υπόλοιπες frontline, αλλά η Wolfpack έχει την αθλητικότητα και το βάθος να του κάνει τη ζωή δύσκολη με την αγέλη των Abdul-Malik Abu, Lorenzo Freeman και Beejay Anya.
Στην άμυνα, το NC State θα κλείσει την ρακέτα και θα προκαλέσει το Louisville να σκοράρει με το ασταθές μακρινό σουτ τους. Ο Terry Rozier είναι εγγύηση, αλλά θα χρειαστεί πιθανότατα βοήθεια και από τον έμπειρο Wayne Blacksheare και τον άπειρο Quin Snider.
Το παιχνίδι προβλέπεται εξαιρετικά αμφίρροπο, αλλά έχουμε την εντύπωση πως το δίδυμο των Trevor Lacey και Cat Barber θα σκοράρουν όσο χρειάζεται, για να νικήσει το NC State, να επιβιώσει και να συνεχίσει.
Δυο παίκτες που πρέπει να προσέξουμε
Terry Rozier (Louisville): Η αποπομπή του Chris Jones από την ομάδα, άφησε ένα κενό στην περιφέρεια του Louisville και αυτό το βάρος έσπευσε να επωμιστεί ο Terry Rozier. Ενώ η άμυνα Cardinals είναι υψηλότατου επιπέδου, η επίθεση εν πολλοίς βασίζεται στα κέφια του Rozier κι αυτό είναι ό,τι καλύτερο για τον ίδιο. Πιέζοντας ασφυκτικά τα αντίπαλα guards θα κυνηγήσει να κλέψει μπάλες για εύκολους πόντους. Στην επίθεση έχει στο οπλοστάσιο του ένα εκρηκτικό πρώτο βήμα, που του επιτρέπει να πηγαίνει προς το καλάθι για να κερδίζει βολές κατά βούληση και ένα αξιόπιστο σουτ για τρεις. Ο Rozier κάνει ένα εξαιρετικό τουρνουά, σκοράροντας δίχως λάθη και βεβιασμένες προσπάθειες, και έχει γίνει ο ηγέτης των Cardinas
Anthony ”Cat” Barber (North Carolina State): O Anthony “Cat” Barber δεν ήταν τόσο τρυφερός φέτος του Αγ. Βαλεντίνου και πλήγωσε το Louisvile, σπάζοντας το press του Rik Pitino και πηγαίνοντας στη γραμμή των βολών όλο το βράδυ. Ο Barber έχει κερδίσει αντάξια το τίτλο της “γάτας” με την αδάμαστη προσωπικότητα και ευελιξία του, καθώς ελίσσεται σαν αιλουροειδές ανάμεσα στις αντίπαλες άμυνες και μπορεί να τιμωρήσει τις αμυντικές αδυναμίες του Quin Snider. Και σαν σωστή γάτα έβγαλε τα νύχια κι έκανε χχχχχ,3)πρέπει να βρεθεί ρήμα για το χχχου του γατίσιου τσαμπουκά διαφορετικό από το γρυλίζω δηλώνοντας πως το press του Louisville δεν μπορεί να τον σταματήσει για να απαντήσει ο Pitino πως αυτό έκανε το Duke και γι’αυτό και νίκησε το NC State με 20 πόντους. Catfight!!
South Region, Houston
Gonzaga – UCLA (1:15 ώρα Ελλάδας)
Τι είδαμε μέχρι τώρα
Το Gonzaga να επιβεβαιώνει τις προβλέψεις μας και να παίζει ως φαβορί. Πέρασε εύκολα από το North Dakota με 86-76, για να ισοπεδώσει στην φάση των 32 το Iowa με 87-68. Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, το μεγάλο όπλο του Gonzaga δεν είναι η άμυνα του. Το κουπί τραβάνε κυρίως τρεις παίκτες: ο Kevin Pangos από την θέση του playmaker, ο Kyle Wiltjer σε ρόλο overstretch four, να περνάει το μισό παιχνίδι έξω από το τρίποντο, και ο Domantas Sabonis, ο οποίος έρχεται από τον πάγκο και παίζει σε μία μόνιμη κατάσταση αμόκ, διεκδικώντας μπάλες και rebounds σαν να κρέμεται η ζωή του από αυτά. Ενώ κάθε φορά που σκοράρει το πανηγυρίζει βρυχώντας. Καταπληκτική ομαδική λειτουργία από την ομάδα του Mark Few που υμνήσαμε επαρκώς τις προάλλες και βλέπουμε τώρα στα πρώτα δύο παιχνίδια να έχει μοιράσει ήδη 36 ασσίστ παίζοντας όμορφο μπάσκετ. Γενικά οι Bulldogs δείχνουν σε τρομερή κατάσταση και αφήνουν πολλές υποσχέσεις με την απόδοση τους, αν και ακόμα δεν έχουν πείσει ότι μπορούν να παίξουν δυνατή άμυνα, με εξαίρεση τον Gary Bell Jr που καταπίνει ότι κυκλοφορεί γύρω του.
Το UCLA από την άλλη έχει κλείσει στόματα, μαζί και το δικό μου. Αφού πέρασε από το παράθυρο στο τουρνουά, απέκλεισε το SMU με 60-59 και ένα ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ αμφιλεγόμενο σφύριγμα για goaltending στο τρίποντο της νίκης που επιχείρησε ο Bryce Alford, ο οποίος έβαλε περίπου τους μισούς πόντους της ομάδας του στο παιχνίδι. Απέναντι στο UAB όμως, το οποίο είχε κάνει το πρώτο μεγάλο μπαμ της διοργάνωσης όταν είχε πετάξει εκτός το Iowa State, το UCLA εμφανίστηκε σοβαρό, πολυδιάστατο, και απροσδόκητα επιθετικό. Και οι πέντε βασικοί αυτή την φορά εμφανίστηκαν δίπλα στον Αlford, σκόραραν όλοι διψήφια, με πρώτο τον Tony Parker (καμία σχέση με τον Γάλλο) με 28 πόντους και μία πολύ γεμάτη εμφάνιση. Με έχει μπερδέψει το UCLA και δεν ξέρω τι να πιστέψω για αυτήν την ομάδα. Ενώ ακόμα δεν έχουμε δει και το που μπορεί να φτάσει ο Looney ο οποίος παραμένει οριακά άφαντος στο τουρνουά, κάνοντας μόνο τα βασικά, αλλά χωρίς να δίνει στιγμιότυπα από το μέλλον του.
Τι περιμένουμε να δούμε
Το UCLA έχει κάνει μία πορεία πολύ αξιοπρεπέστερη από ό,τι περίμενε και ο πιο φανατικός υποστηρικτής του, κυρίως με την νίκη κόντρα στο SMU, καθώς η νίκη κόντρα στο UAB δεν καθιστά υπέρβαση, αν και ήρθε με εμφατικό τρόπο. Ωστόσο, κατά πάσα πιθανότητα η πορεία αυτή φτάνει στο τέλος της, καθώς όσο καλά και να τα πάει στην επίθεση, δύσκολα θα καταφέρει να βάλει περισσότερους πόντους από το αφιονισμένο Gonzaga. H επίθεση που έχει στήσει ο Mark Few παραείναι καλή για να σταματήσει από το UCLA. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο ελπίζουμε να δούμε ένα ματς αντίστοιχο της τελευταίας φοράς που τα δύο κολέγια συνατήθηκαν στη φάση Sweet Sixteen, εκεί όπου το Gonzaga κατάφερε να αυτοκτονήσει με δεκαπέντε διαφορετικούς τρόπους στο τελευταίο λεπτό, σε ένα επικό ματς όπου στιγμιότυπο αποτελεί η τεραστιότατη μορφή του Adam Morrison, ο οποίος βάζει τα κλάματα, ενώ παίζεται ακόμα το παιχνίδι, όταν καταλαβαίνει ότι έχασε την ευκαιρία να φτάσει στο final four σε μία μαγική για τον ίδιο χρονιά.
Δυο παίκτες που πρέπει να προσέξουμε
Kyle Wiltjer (Gonzaga): Ο Wiltjer είναι πραγματικά σε δαιμονισμένη κατάσταση, τραβώνας το βάρος της επίθεσης των Bulldogs στα πρώτα δύο παιχνίδια, σκοράροντας 23 και 24 πόντους αντίστοιχα με ασύλληπτα μάλιστα ποσοστά. Στην κατάσταση που είναι αυτή τη στιγμή είναι δολοφονικός για την αντίπαλη άμυνα και απλά δεν σταματιέται, καθώς σκοράρει με όλους τους τρόπους, με την βοήθεια του Pangos συνήθως, είτε μέσα από την ρακέτα, είτε από το τρίποντο, στο οποίο περνάει αναντίστοιχα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού σε σχέση με αυτό που επιβάλλει το μέγεθος και η θέση του. Είπαμε πως παίζει stretch 4 αλλά το έχει παρατραβήξει. Μου θυμίζει τον υπέροχο tall guy that only shoots threes από αυτό το larger than life video:
Bryce Alford (UCLA): Δεν υπάρχουν πολλά να πούμε για έναν τύπο ο οποίος πέτυχε στο πρώτο παιχνίδι 27 πόντους μόνο με τρίποντα. Νομίζω ότι αυτή η επίδοση περιγράφει πλήρως το παιχνίδι του αλλά και το πόσο τρομακτικά επικίνδυνος είναι όταν τα σουτ του μπαίνουν. Και η αλήθεια είναι ότι δείχνει σεληνιασμένος σε αυτό το τουρνοά, καθώς δεν σίγησε ούτε στο δεύτερο παιχνίδι. Περιμένουμε με τεράστιο ενδιαφέρον αν θα συνεχίσει και σήμερα στους ίδιους ρυθμούς. Επίσης είναι ο γιος του προπονητή του UCLA, κάτι που για τον Μαυράκη έχει τεράστια σημασία οπότε το αναφέρω.
Duke – Utah (3:45 ώρα Ελλάδας)
Τι είδαμε μέχρι τώρα
Λέγαμε πριν μια βδομάδα ότι το σύμπαν (η επιτροπή δηλαδή) έχει συνωμοτήσει για να στρωθεί όσο το δυνατόν πιο εύκολα ο δρόμος που οδηγεί στο final four για το Duke. Οπότε μέχρι τώρα η αλήθεια είναι πως δεν έχει συναντήσει κάποιον πολύ δυνατό αντίπαλο. Αλήθεια είναι επίσης ότι παρουσιάζεται πιο σοβαρό από ό,τι συνήθως, και πλήρως προσανατολισμένο μέσα στο παρκέ. Ο Okafor κάνει πλάκα μέσα στην ρακέτα, σκοράροντας με όποιον τρόπο θέλει, ο Winslow παρουσιάζεται σεληνιασμένος κάνοντας πλάκα σε όλο το γήπεδο και στις δύο πλευρές του, ο Cook κάνει ότι πρέπει να κάνει κάθε παλιός, δείχνοντας τα κατατόπια του τουρνουά και τραβώντας το σκορ, ενώ ο Jones είναι συγκρατημένος προς το παρόν, ωστόσο καθοδηγεί το παιχνίδι με ηρεμία. Τα πρώτα δείγματα είναι εξαιρετικά, αλλά τώρα ξεκινάνε τα δύσκολα για το Duke. Μέχρι στιγμής σουτάρει με το εκπληκτικό 45% περίπου από το τρίποντο, αλλά θα μπορέσει να κρατήσει τέτοια επίπεδα σκοραρίσματος συνέχεια;
To Utah θεωρούταν από πάρα πολλούς εκ των φαβορί για αποκλεισμό νωρίς, ωστόσο κατάφερε να ξεφύγει από το σερί χαμένων παιχνιδιών πριν φτάσει στο τουρνουά και εδώ να βγάλει το καλό του πρόσωπο. Το παράδοξο είναι ότι το έχει κάνει χωρίς ακόμα ο ηγέτης του Delon Wright να κάνει κάποιο μεγάλο παιχνίδι. Ενάντια στο SF Austin o Justin Poeltl έκανε όργια, κυριαρχώντας στην ρακέτα με 18 πόντους, 8 rebounds και 5 τάπες και οδήγησε τους Utes σε μία δύσκολη νίκη. Ενάντια στον ορισμό της αστάθειας, Georgetown, ο Poetl αντιμετώπισε προβλήματα με τα φάουλ και έπαιξε μόλις 18 λεπτά, αλλά ήταν όλη η ομάδα που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, κάνοντας ένα εξαιρετικό παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο και σουτάροντας από το τρίποντο με το εξαιρετικό 57%.
Τι περιμένουμε να δούμε
Δεν έχω ιδέα τι περιμένουμε να δούμε. Το παιχνίδι μπορεί να εξελιχθεί με οποιονδήποτε τρόπο, ωστόσο πέρα από το προφανές, ότι όποιος καταφέρει να σκοράρει με συνέπεια από το τρίποντο θα έχει ένα προβάδισμα, σημείο κλειδί θεωρώ το ποιος από τους δύο ψηλούς θα καταφέρει να μείνει στο παρκέ την περισσότερη ώρα χωρίς να αντιμετωπίσει προβλήματα με φάουλ, καθώς τόσο ο Okafor όσο και ο Poeltl είναι εξαιρετικά επιρρεπείς. Επιπλέον το San Diego ήταν εντυπωσιακό στην επιμονή του να μην μπορεί να σκοράρει, ωστόσο η Utah είναι πολύ ανώτερη επιθετικά. Θα τα καταφέρει o Coach K να πείσει τους υπόλοιπους, πέρα από τον τρομακτικό Winslow, να σκυλιάσουν στην άμυνα; Αν τα καταφέρει τότε το Duke μάλλον είναι το μεγάλο φαβορί για να φτάσει στους οκτώ.
Δυο παίκτες που πρέπει να προσέξουμε
Justice Winslow (Duke): Μπορεί ο Okafor να είναι ταλέντο από τα ελάχιστα και οι κινήσεις του στην ρακέτα να είναι αριστουργηματικές, ωστόσο ο Winslow είναι συγκινητικός και δεν χορταίνεται. Κάνει πραγματικά τα πάντα μέσα στο γήπεδο, σε άμυνα και επίθεση, και το πόσο πολύτιμος είναι νομίζω ότι δύσκολα αποτυπώνεται στην στατιστική. Σίγουρα πάντως τα νούμερα που έβγαλε με το San Diego, όπου έγραψε 13 πόντους με 60%, 12 rebs, 5 αst, 4 stl, 3 blks, βοηθούν να αντιληφθούμε το πόσο πολυδιάστατος είναι. Ωστόσο είναι από τις περιπτώσεις όπου πραγματικά πρέπει να τον δεις μέσα στο παρκέ για να καταλάβεις το πόσο μπασκετικός είναι αυτός ο παίκτης και το πόσο χαιρόμαστε να τον βλέπουμε να παίζει.
Delon Wright (Utah): Μέχρι στιγμής την μεγαλύτερη εμφάνιση έχει κάνει ο υπερταλαντούχος Poeltl, αλλά ο πραγματικός ηγέτης αυτής της ομάδας είναι ο Delon Wright. Και το ότι χρωστάει ένα μεγάλο παιχνίδι σίγουρα δεν κάνει το Duke να νιώθει καλύτερα. Το εντυπωσιακό είναι ότι παρά το ότι τα σουτ δεν του έμπαιναν εν τούτοις ήταν θετικός για την ομάδα του, τόσο στη οργάνωση του παιχνιδιού όσο και στην άμυνα. Είναι από τις αδυναμίες μου και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε το πως ο Tyus Jones θα προσπαθήσει να τον σταματήσει. Το match-up πάντως αφήνει περιθώρια για να κάνει επιτέλους το πολύ μεγάλο παιχνίδι.
Mitsos Mavrakis
Latest posts by Mitsos Mavrakis (see all)
- The Ball Hog 2021 Hater Awards - May 20, 2021
- Η δυναστεία που κράτησε 19 νύχτες - April 14, 2021
- Bubble Jeopardy - August 21, 2020
- Sapir-Whorf Hypothesis in the NBA - April 18, 2020
- Do’s and Don’ts για τον Κορονοϊό: NBA edition - March 26, 2020
