Cleveland Cavaliers – Boston Celtics
O LeBron James, με μια καταπληκτική εμφάνιση ρουτίνας (31 πόντοι με 13/26, 11 rebounds, 4 assists και μια χούφτα big plays) έδωσε τη νίκη στους Cavs στο πρώτο παιχνίδι της σειράς στη Βοστώνη, φέρνοντας τη σειρά στο 3-0.
Ο Brad Stevens οδήγησε το παιχνίδι στο physical game, εξαπολύοντας τα σκυλιά του στην περιφέρεια και δίνοντας στον Evan Turner την οδηγία να «τσαμπουκαλευτεί» με τον LeBron James, αποστολή που διεκπεραίωσε θαυμάσια σε άμυνα και επίθεση, άφοβος στο να ρίξει το κορμί του πάνω του στην επίθεση και χτυπώντας τον με σκληρά φάουλ στην άμυνα. Ο Turner ήταν ο καλύτερος των γηπεδούχων, αναλαμβάνοντας πολλές ατομικές προσπάθειες με κοινό χαρακτηριστικό τις πολλές ντρίμπλες όσο προσπαθεί να βρει ρήγματα στην άμυνα και την αντίδραση «όχι, όχι τί κάνει; Ουφ την κράτησε» στις εξορμήσεις του προς το καλάθι λόγω του αγχωτικού χειρισμού του.
Για τα τεκταινόμενα του 4ου και τελευταίου παιχνιδιού και τον τραυματισμό του Kevin Love, έγραψε αναλυτικά ο Μήτσος ο Μαυράκης στο Love is Lost.
Τέλος σειράς: Cavaliers in 4
Chicago Bulls – Milwaukee Bucks
Rose is back
Ο Rose έχει επιστρέψει για τα καλά. Κρυμμένος ενίοτε πίσω από ένα πέπλο δισταγμού ή απογοήτευσης, όταν δεν του βγαίνει το παιχνίδι του, πίσω από τον φόβο πως θα ακολουθήσει τη μοίρα του Penny Hardaway, ο παίκτης-σύμβολο των νέων Bulls έχει επανέλθει και κάνει τους LeBron and Co. να αισθάνονται άβολα. Και εμάς το ίδιο σε κάθε πτώση του, αλλά τι να κάνεις; Δεν επιλέγεις το comeback σου. Ίσως να έχει γείρει λίγο την μπάρα προς το jump shot, αλλά δίνει την εντύπωση πως μπορεί ανά πάσα στιγμή να τρυπήσει την αντίπαλη άμυνα με κινήσεις τόσο εκρηκτικές, που είναι σχεδόν άδικο να μπορεί να τις έχει υπό έλεγχο και να φτάσει στο καλάθι, όπου ο χρόνος μοιάζει να κυλάει πιο αργά γι’ αυτόν όταν βρίσκεται στον αέρα, προσποιούμενος και με σπασίματα μέσης μέχρι να βρει την τρύπα ανάμεσα στα δύο και τρία ζευγάρια χέρια που βρίσκονται εκεί για να τον αποθαρρύνουν. Μπορεί ακόμα να χρειάζεται μια ιδέα περισσότερη ξεκούραση από τους υπόλοιπους για να αποδώσει, λόγω -ελπίζω- έλλειψης σταθερού αγωνιστικού ρυθμού, ωστόσο, αν η frontline του Chicago ξυπνήσει από τον λήθαργο που βρίσκεται, ο Rose μπορεί να είναι το κάτι παραπάνω στη σειρά με τους Cavs.
Για τους Bucks, ο Khris Middleton έχει οριστεί σαν βασική απειλή στο τέλος των παιχνιδιών και τις προάλλες στο G3, με 2 μεγάλα τρίποντα και μια προσωπική προσπάθεια έβαλε με τον τσαμπουκά τους Bucks και πάλι στη διεκδίκηση της νίκης, στέλνοντας το παιχνίδι στην παράταση και παράλληλα ανεβάζοντας το κασέ του για το καλοκαίρι πιθανότατα στη σφαίρα των οκταψήφιων αριθμών. Ωστόσο, Carter-Williams και Αντετοκούνμπο, που τράβηξαν το κουπί του σκοραρίσματος το πρώτο 40λεπτο, έδειξαν ανέτοιμοι να πάρουν πάνω τους μεγάλες επιθέσεις απέναντι σε μια έμπειρη playoff team όπως οι Bulls. O Rose ωθούσε τον MCW σε λάθη και σουτ υπό κακές προϋποθέσεις, την ώρα που τον τιμώρησε όσες φορές θέλησε να τον ποστάρει, ενώ Noah και Butler πάτησαν στις αδυναμίες του Γιάννη: ο πρώτος βάζοντας τα χέρια-τανάλιες του στην μπάλα σε κάθε προσπάθεια του προς το καλάθι και ο δεύτερος προκαλώντας να τον τιμωρήσει από μακριά, παίζοντας τον από απόσταση.
Ο απρόσμενος φονιάς Tony Snell
Με 2 κολλητά τρίποντα (3 στην τελευταία περίοδο), ο Snell έδωσε αέρα 10 πόντων 2:47 πριν από την λήξη, σκοτώνοντας την πρώτη αντεπίθεση του Milwaukee και εκμεταλλευόμενος με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο τα κρίσιμα λεπτά που του δόθηκε η ευκαιρία να παίξει εν τη απουσία του Nikola Mirotic. Αν συνεχίσει να βελτιώνει το σουτ του από μακριά και την άμυνα του, μοιάζει μια μεταγραφή (ή έναν τραυματισμό, για τους Bulls μιλάμε άλλωστε) μακριά από ένα ξεπέταγμα ανάλογο του συνομηλίκου του Middleton, ο οποίος ανέλαβε με δύο δικά του κολλητά τρίποντα να χαλάσει το φινάλε που ο Snell σχεδίαζε. Μιλώντας για Middleton, ο θεωρούμενος ως filler στο trade των Brandons, 1)Knight-Jennings βλέπει τον εαυτό του να είναι το αντικείμενο σχεδιασμού game-winning plays στα playoffs, την ώρα που τα βασικά κομμάτια του trade τον παρακολουθούν από τα σπίτια τους.
To 3-0 έγινε και όλοι περίμεναν sweep ή μια νίκη παρηγοριάς – καλωσορίσματος στη νέα εποχή των Bucks.
Κληρονομικό χάρισμα ή μυωπία;
Στο πρώτο δεκάλεπτο του τέταρτου αγώνα ο Aaron Brooks έριξε μια αγκωνιά στον Jerryd Bayless δίχως κανέναν προφανή λόγο:
Το έκανε:
Α) γιατί είχε κληρονομικό χάρισμα και είχε προβλέψει πως ο Bayless θα ευστοχούσε στο επερχόμενο buzzer beater που θα έριχνε τους Bulls στο καναβάτσο;
ή
Β) Είναι απλά μύωπας, μπέρδεψε τον Bayless με τον Carlos Boozer και θέλησε να εκδικηθεί για τα τέσσερα καταστρεπτικά χρόνια παρουσίας του στους Bulls;
Η επιθετική ανυπαρξία του κυρίου Noah
Η αμυντική προσαρμογή του Kidd που παρέλυσε την επίθεση του Chicago για όσο διάστημα ήταν ο Noah στο παρκέ ήταν απλή: βάζουμε τον Dudley πάνω στον center των Bulls και του λέμε να βγαίνει βοήθεια σε κάθε pick’n’roll και hand off που εκτελούν μέσω του Γάλλου. Ο φανταστικός πασέρ Noah, δεν έχει την ευκαιρία να βρει κάποιο συμπαίκτη του και μένει με την μπάλα στην κορυφή της ρακέτας μόνος και αμήχανος, μια μελαγχολική παρουσία σαν τον Hiroo Onoda.
Το ”Mirotic στο τρία” είναι βγαλμένο από την επιθεώρηση “ο Ettore Messina καταστρέφει την CSKΑ”, ο Pau Gasol είναι εξαιρετικός αλλά όχι τόσο αθλητικός για να ταιριάξει στα χαμηλά σχήματα του Milwaukee, συνεπώς η μόνη λύση για πεντάδα που πρέπει να κλείνει τα παιχνίδια για το Chicago είναι η ακόλουθη: Rose – Butler – Dunleavy – Mirotic – Gibson.
Juice Mayo
Από γυμνασιακό φαινόμενο, πιτσιρικάς που τολμά το trash-talking απέναντι στον Michael Jordan, στο NBA με δυο πολύ ελπιδοφόρες πρώτες σεζόν, όταν και άφησε διαπιστευτήρια μεγάλου σκόρερ, παίζοντας παράλληλα και τα 164 παιχνίδια που θα μπορούσε, στον πάγκο του Memphis στην συνέχεια, με σαφώς πεσμένη απόδοση και αδυναμία προσαρμογής στο grit ‘n’ grind style που υιοθετήθηκε με τον ερχομό του Tony Allen. Προβλήματα στα αποδυτήρια, για να γίνει στη συνέχεια το επόμενο πείραμα του Dr. Carlisle. Δείχνει να ανασταίνει την καριέρα του, σκοράροντας αφειδώς με αδιανόητα ποσοστά από το τρίποντο το πρώτο μισό της σεζόν, αλλά στη συνέχεια όσο τα playoffs απομακρύνονται από μια ομάδα φτιαγμένα από υλικά μάντρας, το ίδιο κάνει και η συνέπεια του OJ. Παρ’ όλα αυτά οι Bucks πείθονται να του δώσουν τριετές συμβόλαιο 24 εκατομμυρίων, πριν συνέλθουν από τη δίνη της αυταπάτης του κυνηγιού των playoffs και αποφασίσουν να χτίσουν την ομάδα από την αρχή. Ο Mayo αδιαφορεί, παχαίνει –αποκτώντας τον τίτλο stretch shooting guard από τον Jalen Rose- και μένει εκτός rotation για κάποιον καιρό. Η φετινή σεζόν ξεκινάει και ο Mayo μοιάζει βαρίδι στο εντυπωσιακό ξεκίνημα των Bucks, προσφέροντας μόνο το σποραδικό τρίποντο. Μετά από έναν τραυματισμό και ενόψει playoffs, δείχνει να ξαναβρίσκει την όρεξη του, τελειώνοντας με καλά νούμερα τη σεζόν σαν σκόρερ από τον πάγκο. Και κάπως έτσι, με τους Bucks στην έδρα τους, στο χείλος του αποκλεισμού στην τέταρτη περίοδο, με τον Butler σε εξαιρετική μέρα (28 πόντοι στις 3 πρώτες περιόδους) ο Mayo ήταν η επιλογή του Kidd για να τον σταματήσει και αυτός απάντησε κάνοντας εξαιρετική δουλειά πάνω του, κλέβοντας δύο μπάλες, σιγουρεύοντας κρίσιμα rebounds και σκοράροντας 8 πόντους μαζί με ένα τρίποντο-στιλέτο που έβαλε τους Bucks 6 πόντους μπροστά (90-84) 1:42 πριν τη λήξη, για να προσφέρει την ευκαιρία στον σεληνιασμένο Jerryd Bayless να δώσει τη νίκη με lay-up στη λήξη του χρόνου.
Jason Kidd: Coach Extraordinaire
Παράλληλα, είναι πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθείς την εξέλιξη του Jason Kidd ως coach σε μια νεανική ομάδα όπως οι Bucks. Είδε ότι το καλάθι στενεύει με τον Carter Williams και τον Αντετοκούνμπο στα τελευταία 5-6 λεπτά των αγώνων και προσάρμοσε την πεντάδα του αναλόγως, χτυπώντας τους Bulls με τους εμπειρότερους Mayo, Bayless, Dudley, άφησε στην πεντάδα τον σουτέρ Middleton και τον Henson ως γενικότερη εναέρια απειλή. Με το παιχνίδι στο 90-90 και την τελευταία επίθεση φαινομενικά να ανήκει στους Bucks, κάλεσε αστραπιαία το time-out 1,3’’ πριν από τη λήξη, προτού οι σχολιαστές καν καταλάβουν ότι έμενε χρόνος για κάτι τέτοιο, και σχεδίασε έναν πανέξυπνο αντιπερισπασμό για να βρεθεί μόνο του ο Bayless κάτω από το καλάθι. Στη θεωρία, η πρώτη επιλογή θα ήταν ο Middleton, με τον Butler να πηγαίνει φυσιολογικά πάνω του και ο Mayo η δεύτερη, με τον Thibodeau να περνάει στο παιχνίδι τον Hinrich για το κυνήγι του. Η φάση φαίνεται πως είναι screen του Mayo στην κορυφή για να ελευθερωθεί ο Middleton από τον Butler και να σουτάρει, ή σε περίπτωση που δεν βγει η μπάλα να πάει στον Mayo ή τον Bayless ο οποίος στο παρασκήνιο κάνει κίνηση προς την κοντινή γωνία. Με τα βλέμματα στραμμένα με το σφύριγμα του διαιτητή στην κίνηση του Middleton, o Bayless στα παρασκήνια σταματάει απότομα την κίνησή του προς τη γωνία και κόβει με στροφή 180 μοιρών προς το καλάθι, διαφεύγοντας της προσοχής του Rose, όπου τον βρίσκει με πάσα ακριβείας ο Dudley. Lay-up, λήξη και η πρώτη playoff νίκη των Bucks την τελευταία 5ετία είναι γεγονός. Η 9η έξοδος από τον πρώτο γύρω στις τελευταίες 10 παρουσίες της ομάδας στα playoffs είναι συντριπτικά πιθανή, κι όμως, οι εμπειρίες είναι πολύτιμες για μια ομάδα τόσο νωρίς στο διαδικασία rebuild, και το μέλλον φαντάζει ευοίωνο σύντομα.
Game 5
Μπορεί λοιπόν ο Kidd να προτιμάει το spacing που του δίνει η ταυτόχρονη παρουσία Bayless, Mayo και Middleton στην πεντάδα (με τον Αντετοκούνμπο στον πάγκο) από το να τρέχει επίθεση που μοιάζει με την προσπάθεια ταυτόχρονης εισόδου/εξόδου σε αστικό λεωφορείο χωρίς αυτούς, ωστόσο αφού οι προαναφερθέντες έδωσαν προβάδισμα στους Bucks, ο Giannis ξαναπέρασε μετά από ώρα στο παιχνίδι 8 λεπτά πριν τη λήξη. Ο προσωπικός του αντίπαλος τον έπαιζε στα 2 μέτρα και η κατάσταση στην επίθεση έγινε -με την επίσημη ορολογία- στριμόκωλη, στην άμυνα όμως έκανε τη διαφορά, κάνοντας 3 από τις 4 τάπες του σε αυτό το διάστημα – συμπεριλαμβανομένης και αυτής στον Rose, η οποία ουσιαστικά σφράγισε την επικράτηση του Milwaukee.
Και φυσικά, σε μια μέρα που οι κατατρεγμένοι αυτού του κόσμου έφτασαν στην εξιλέωση (βλ. παρακάτω, Rivers, Austin), ο Michael Carter-Williams ήταν ο MVP της απρόσμενης εκτός έδρας επικράτησης των Bucks, με 22 πόντους, 8 rebounds, 9 assists, 1 κλέψιμο, 3 τάπες και 2 κουτάκια Nurofen για τον Derrick Rose, συνεπής παράλληλα στην ανά δεκαπενθήμερο εμφάνισή του που σε κάνει να πιστεύεις ότι μια μέρα θα γίνει all-star.
Πάμε για έκτο παιχνίδι στο Milwaukee.
Βρε λες;
Atlanta Hawks – Brooklyn Nets
Terminal Lucidity
Το 2009 ο γερμανός βιολόγος Michael Nahm διατύπωσε τον όρο Terminal Lucidity.
Ο ορισμός που έδωσε ήταν ο εξής:
«Η (επαν)εμφάνιση σε φυσιολογικό ή ασυνήθιστα αυξημένο επίπεδο των νοητικών ικανοτήτων σε ασθενείς σε κατατονία, κώμα ή κάποια άλλη ψυχική νόσο λίγο πριν το θάνατο, συμπεριλαμβανομένης μιας σημαντικής ανύψωση της διάθεσης και πνευματική επιτήδευσης, ή την ικανότητα να μιλήσει σε ένα πνευματικό επίπεδο με τρόπο τον οποίο προηγουμένως δεν έχει συνηθίσει»
Τα καταγεγραμμένα περιστατικά ήταν μέχρι πρόσφατα μονάχα 39 και ο όρος δεν έχει γίνει ακόμη αποδεκτός από την επιστημονική κοινότητα λόγω έλλειψης αποδείξεων.
Μέχρι την χθεσινοβραδινή εμφάνιση του Deron Williams που ενώ είχε 6 πόντους μέσο όρο στη σειρά σκόραρε 35 και θύμισε ότι μόλις πριν από τέσσερα χρόνια το δίλημμα όσον αφορά τον καλύτερο point guard στο ΝΒΑ ήταν CP3 ή D-Will.
Ο Σταύρος Μαρίνος, πιστός οπαδός των Kings παρακαλάει να έχει κοπεί το ρεύμα σπίτι του Ranadivé και να μην έχει δει το χθεσινό παιχνίδι, γιατί ειδάλλως οι Kings βρήκαν τον point guard με τον οποίο θα χαραμίσει ακόμη μια χρονιά ο Boogie Cousins.
Old Dogs Learning New Tricks
- A) O Randy Wittman κάνει πως αγνοεί όλη τη χρονιά πως οι Nets ρόλαραν πέρυσι στο δεύτερο μισό παίζοντας small ball με τον Paul Pierce στο 4. Ταλαιπωρεί όλη τη χρονιά τον Pierce σαν τριάρι και από το πρώτο δεκάλεπτο του πρώτου αγώνα, τον περνάει σαν power forward, θέση από την οποία ο the Truth σκοτώνει τους Raptors.
- B) O Lionel Hollins επιμένει όλη τη σεζόν σε σχήματα με τους δίδυμους πύργους Brook Lopez και Mason Plumlee που σκοτώνουν το spacing των Nets. Εναντίον της Atlanta κατεβάζει τα χαμηλά σχήματα με τον Thaddeus Young ή μέχρι και τον Joe Johnson στο 4, γεγονός που απέφευγε δια ροπάλου όλη τη χρονιά.
- Γ) Ενώ το Brooklyn μας είχε συνηθίσει σε μια πληθώρα από βαρετά isolation κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου, ξαφνικά στα playoffs ξεκίνησαν να παίζουν πολύ πιο ομαδικά και γρήγορα στην επίθεση. Για να φθάσουν τη σειρά στο 2-2 με αυτή την ομορφιά:
- Δ) Ο Dwayne Casey εφαρμόζει όλη τη χρονιά μια βαρετή επίθεση στο Toronto, που ξεκινάει με ένα υποτυπώδες πικερό για να καταλήξει σε isolation και σουτ από μέση απόσταση. Ε, τουλάχιστον αυτός έμεινε πιστός στις επιθετικές του αρχές και στα playoffs.
Toronto Raptors – Washington Wizards
If you are reading this it’s too late
Η τελευταία καλή στιγμή των Raptors:
Drew Melvin Gooden
Δεν μπορεί να πάψει να με συναρπάζει η νομαδική καριέρα του Drew Gooden, ιδίως ο ανεξήγητα σημαντικός ρόλος του σε μια ομάδα που περνάει αέρα στους ημιτελικούς περιφέρειας και μα βάση τα τελευταία δεδομένα είναι κοντά μέχρι και να φθάσει στους τελικούς. O τύπος με το βαριεστημένο βλέμμα στο δέκατο σταθμό της καριέρας του πλέον έχει επωμιστεί ένα ρόλο stretch forward-center, πράγμα ούτως ή άλλως ανήκουστο με βάση το skillset του, το οποίο εισχωρεί στη σφαίρα του σουρεαλιστικού όταν το μακρινό του σουτ είναι στρατηγική για ξεκλείδωμα της άμυνας στην τέταρτη περίοδο και ακόμα περισσότερο, όταν οι αντίπαλοί του τον αντιμετωπίζουν σαν να είναι πράγματι μια απειλή από μακριά αντί να φορτώνουν το ζωγραφιστό. Drew Melvin Gooden, μην αποσυρθείς ποτέ.
John Wall: 1st player with consecutive playoff games with at least 15 assists since Steve Nash in 2010
— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) April 25, 2015
Los Angeles Clippers – San Antonio Spurs
Chris Paul could steal candy from a baby and the baby would get fined for losing the candy
— Quixem Ramirez (@quixem) April 26, 2015
Tα παιχνίδια Clippers – Spurs είναι μια ωδή στην έξτρα πάσα και μοιάζουν να έχουν τελείως διαφορετική γεωμετρία από τις κοινές αναμετρήσεις. Ένα μόνιμα εναλλασσόμενο τοπίο, από διάδρομους και γραμμές πάσας, που μπορεί να έρχονται με διαφορετικό τρόπο για κάθε ομάδα (στους Spurs η βάση είναι η συνεχής εναλλαγή της μπάλας και ο ελάχιστος χρόνος κατοχής κάθε παίκτη, στους Clippers τα ρήγματα που δημιουργεί ο Paul και η πολυμορφία του παιχνιδιού του Griffin, που σε συνδυασμό με την εναέρια απειλή του DeAndre, αναγκάζουν τις άμυνες να πάρουν το σχήμα που αυτοί ορίζουν) αλλά θυμίζουν καλοκουρδισμένη χορογραφία.
When the things get tough
Kawhi looks like the type of dude that only listens to "Real Hip Hop" pic.twitter.com/TK5GpE2ogm
— Abu Ronin (@StephMcNasty) April 25, 2015
Όταν σπάνε τα άλατα:
Τα μάτια της ψυχής ενός πατέρα
Ο Doc Rivers μέχρι τις 26/4:
Βλέποντας τον γιο του να γίνεται περίγελος του NBA, ακολουθώντας τη νοοτροπία της γριάς κουκουβάγιας που βλέπει το παιδί της ομορφότερο από όλα τα παιδιά, έκανε αυτό που κάθε πατέρας – και ουδείς προπονητής – θα έκανε. Ως γενικότερος νταβάς στο franchise των Clippers, ξεπέρασε κάθε ενδοιασμό του coach μέρους του εαυτού του και προσκάλεσε το σπλάχνο του να βρει προστασία κάτω από τις φτερούγες τις δικές του και πάνω στις καμπούρες του κόσμου των Clippers. Σίγουρα σε ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης ο μικρός Austin θα έβγαζε στο παρκέ τον καλό του εαυτό. Φευ. Η μεγαλύτερη επιρροή του στο περιβάλλον τον Clippers μέχρι προχτές ήταν το ξεκλείδωμα της κωμικής ιδιοφυΐας του Blake Griffin.
Η καριέρα του είχε μπει από τα πρώτα στάδια της στον δοξασμένο δρόμο που έχουν χαράξει ο Maradona ο νεότερος, ο Jordi Cruyff και ο Κωνσταντίνος Καζάκος. Μέχρι που με τους Clippers ένα βήμα από το 3-1 και μπροστά από ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο, ο Rivers Jr. συγκέντρωσε τις δυνάμεις του για να κάνει μια από αυτές τις αναλαμπές που κάνουν τους γονείς να πιστεύουν ότι ο το παιδί τους δεν είναι ένα άχρηστο σακί πατάτες, αλλά η σωτηρία του κόσμου προσωποποιημένη.
16 πόντοι σε 17 λεπτά με 7/8 σουτ, δολοφονία της απόπειρας αντεπίθεσης των Spurs.
Το οικογενειακό τραπέζι αυτή τη φορά θα περάσει χωρίς επίμονο χτύπημα του ποδιού στο πάτωμα και λοξό βλέμμα από τον μπαμπά, συγκαταβατικό μητρικό βλέμμα και αμήχανο κουδούνισμα των πιρουνιών στα πιάτα.
A fun game is to track possessions on which Austin Rivers never passes. His per-minute #s in that regard are off the charts.
— Zach Lowe (@ZachLowe_NBA) April 25, 2015
Bench mob
‘If you want to go far, you can’t go alone. If you want to go far and be a part of something greater than self, you have to go together.’ – Doc Rivers
Σε ένα από τα πιο αποφασιστικά timeouts του πέμπτου παιχνιδιού, η κάμερα έπιασε τον Doc Rivers να λέει στους παίκτες του, πως για να πάρουν την νίκη πρέπει να παίξουν όλοι μαζί. Μα, πως γίνεται να παίξουν όλοι μαζί όταν πέντε από αυτούς δεν πάτησαν καν παρκέ, αφού οι Clippers χρησιμοποίησαν ουσιαστικά μονάχα έξι παίκτες στην αναμέτρηση;
H διαφορά και στο πέμπτο παιχνίδι δεν ήταν ότι οι Clippers είχαν 1/14 τρίποντα, ενώ ο πάγκος των Spurs είχε 10/14!
Ούτε μπορεί να αποτυπωθεί πλήρως στο 48-17 υπέρ των Spurs στους πόντους που προσέφεραν οι δύο πάγκοι.
Η ουσιαστική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων φαίνεται στο φινάλε των κλειστών αγώνων, όταν ο 39χρονος Tim Duncan είναι πιο φρέσκος από τον Blake Griffin που φλερτάρει με την υπερκόπωση.
Πάλι το παιχνίδι ξεκίνησε με τον Blake να κακοποιεί την frontline των Spurs κατά βούληση και να έχει 21 πόντους με 6 rebounds και 4 assists με 7/10 σουτ. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Griffin, ο οποίος έχει αγωνιστεί 43,5 λεπτά μέσο όρο στα τέσσερα κλειστά παιχνίδια της σειράς, έμοιαζε εξαντλημένος. Ο ίδιος είχε χάσει την εκρηκτικότητα του, οι κινήσεις του είχαν χάσει τη σπιρτάδα τους, τα τελειώματα του κοντά στο καλάθι δεν ήταν δυναμικά, τα σουτ του έσβηναν πριν φθάσουν στο στεφάνι. Συνολικά στο δεύτερο ημίχρονο είχε 3/15 σουτ (ανάμεσα τους αυτό που θα έδινε τη νίκη στους Clippers) και, το κυριότερο, αυτά συνοδεύτηκαν με τα τέσσερα λάθη που έκανε στο φινάλε του αγώνα. Ακριβώς όπως και στο βασανιστικό για τους Clippers δεύτερο παιχνίδι, στο οποίο ο Griffin έχασε την μπάλα σε μια εύκολη ντρίπλα 12 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη και στο σημερινό ο Blake ήταν για μια ακόμη φορά ο μοιραίος παίκτης έχοντας στο τελευταίο λεπτό του αγώνα 0/3 σουτ, 0/2 βολές και ένα λάθος.
Την ίδια στιγμή, ο Spencer Hawes που είχε αποκτηθεί το καλοκαίρι για να ελαφρύνει το βάρος από τους ώμους των ψηλών του Doc Rivers, έχει ακριβώς τον ίδιο χρόνο συμμετοχής με εμένα στα κλειστά παιχνίδια της σειράς. Και μοναδική επιλογή από τον πάγκο είναι αυτός ο κύριος..
Όταν το παρελθόν αρνείται να γίνει παρελθόν:
Love how Duncan played keep-away w/ Kawhi’s DPOY trophy a little bit before presenting it to him: https://t.co/zU2oVAgJBR
— Baxter Holmes (@Baxter) April 25, 2015
Memphis Grizzlies – Portland Trail Blazers
Green is the new Gay
Καταλαβαίνω πως τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να ειπωθεί, αλλά ο Jeff Green έχει επωμιστεί με μεγάλη επιτυχία το ρόλο που είχε ο Rudy Gay τόσα χρόνια σαν μέλος των Grizzlies. Δηλαδή να παίρνει την μπάλα και να τραβάει εξοργιστικά σουτ από μέση απόσταση, που καταστρέφουν τελείως τον επιθετικό ρυθμό της ομάδας του.
Τώρα απομένει το Memphis προκειμένου να βελτιωθεί, να τον παραχωρήσει σε κάποια ομάδα που θα θαμπωθεί από τα νούμερα του. Μέχρι να πάρουν το επόμενο υπόκωφα καταστρεπτικό small forward για να τον αντικαταστήσει, συνεχίζοντας αυτόν το φαύλο κύκλο.
Dame Lillard: Μπρος Κούκλα, Πίσω Πανούκλα
Ο Damian Lillard είναι τόσο κακός αμυντικός που
- Α) Στο πρώτο παιχνίδι ο Beno Udrih θα βάλει 20 πόντους με 9/14 σουτ
- Β) Ο Mike Conley έχει κατά μέσο όρο σε 26 λεπτά συμμετοχής 16 ξεκούραστους πόντους, ενώ παίζει τραυματισμένος με κάκωση στον αστράγαλο και στους συνδέσμους στο καρπό και θα έπρεπε να βρίσκεται στο χειρουργείο.
- Γ) Μετά την πρώτη καλή αμυντική προσπάθεια του C.J. McCollum (αγκωνιά στον Conley που τον έβγαλε εκτός παιχνιδιού), ο Nick Calathes απέμεινε σαν μοναδικό point guard των Grizzlies. Αν λάβουμε υπ’όψιν τα χρόνια επιθετικά προβλήματα των Αρκούδων, αυτό θα ήταν λόγος για πανικό. Αλλά όχι απέναντι στους Blazers. Με τον Arron Afflalo να ακολουθεί αυτοβούλως μια Hack-A-Grizzlie τακτική, κάνοντας φάουλ δίχως προφανή λόγο, στο backcourt των Blazers είχαν μείνει οι αμυντικοί εξολοθρευτές Dame Lillard και C.J. McCollum, που στο τέλος του αγώνα είχαν να αντιμετωπίσουν τους αλλεργικούς στο σκοράρισμα Nick Calathes και Tony Allen. Το αποτέλεσμα ήταν να φθάσει το Memphis 115 πόντους και ο Καλάθης να σκοράρει εύκολα 13.
Αναπάντεχο;
Εεε, όχι ακριβώς…
Μέχρι να επιστρέψει ο Afflalo, η περιφερειακή άμυνα του Portland θα ανασταίνει και νεκρούς (όπως η περιφερειακή επίθεση των Grizzlies).
Εμπρός Νικ, να η ευκαιρία μπας και πληρωθείς το καλοκαίρι!!
– Από το NBA Playoff Report : Round 1 Game 1, εμού του ιδίου
Ο Russ Smith βλέπει την λειψανδρία του πάγκου των Grizzlies κι ετοιμάζεται και αυτός με την σειρά του να γίνει ήρωας σε παιχνίδι playoff, με την χορηγία του κυρίου Lillard:
Houston Rockets – Dallas Mavericks
Με τον τραυματισμό του Ρarsons τη λήξαμε τη σειρά. Σε κάθε pick’n’roll χάνεται ο παίκτης που ντριμπλάρει και κάθε βοήθεια ή θα καταλήξει σε ελεύθερο τρίποντο ή θα δώσει ακόμη δύο πόντους στο φεστιβάλ καρφωμάτων των Rockets.
Όμως το μπάσκετ λειτουργεί και πέρα από την στείρα ανάλυση. Απόδειξη του πόσο ενεργητικά πονούσε τους Mavs ο Rondo είναι το γεγονός ότι το Dallas, ακόμα και χωρίς τον Parsons και με τον χοντρό (Felton) και τον κοντό (J.J. Barea), ρολάρουν σαν να είναι Νοέμβρης του ’14. Φυσικά λείπει ο Beverley που θα είχε ξεκοκαλίσει τον Felton σαν χοιρομέρι και ο Terry, τουλάχιστον αμυντικά, δείχνει μια συμπάθεια απέναντι στην παλιά του ομάδα.
Βασικές έννοιες όπως transition defense, on-ball defense, pick and roll defense και γενικότερα ό,τι έχει να κάνει με άμυνα, αγνοούνται επιδεικτικά από τους Mavericks.
Το ταίριασμα Amar’e Stoudemire και Dirk Nowitzki, είναι από μόνο του μια χαίνουσα τρύπα στην άμυνα, αλλά ειδικά η προσπάθειά τους να περιορίσουν το πανέξυπνο pick and roll των Smith και Howard είναι υλικό που ξυπνάει τον Bozidar Malkovic ιδρωμένο τα βράδια.
Dirk Diggler’s Disastrous Defense
https://twitter.com/netw3rk/status/593219289890578432
Ο Dirk Nowitzki είναι τόσο κακός αμυντικός που:
- Α) Μεταμόρφωσε τον Josh Smith από παρία του NBA, σε σημαντικό κομμάτι διεκδικητή τίτλου που μάλιστα οι Rockets ανυπομονούν να τον υπογράψουν ξανά το καλοκαίρι.
- Β) Επιτρέπει στους Raymond Felton-Richard Jefferson να ξεκινάνε στην ίδια πεντάδα μαζί του και να μην θεωρούνται αυτοί οι μαύρες τρύπες στην άμυνα
- Γ) Έχει δώσει την αφορμή στον πρίγκηπα του Hate Hard, Amin El Hassan, να πει ότι ο Γερμανός παίζει άμυνα σαν την Αφροδίτη της Μήλου
– Billy Hoyle’s note: Κι όμως, είναι μόλις ο τρίτος χειρότερος αμυντικός της frontline των Mavericks, μετά τους Amare’ Stoudemire και Κάρολο Βιλανουέβα.
Όπως είναι λογικό, ο Rick Carlisle αποστρέφει το βλέμμα του από το παρκέ κάθε φορά που οι Rockets περνάνε το κέντρο και όταν βρίσκει το θάρρος να ξανακοιτάξει, είτε στον πίνακα έχει μεγαλώσει το νουμεράκι κάτω από την ένδειξη Rockets, είτε κάποιος που φοράει κόκκινα σουτάρει βολές, αποτέλεσμα της απέλπιδας προσπάθειας ενός Maverick να δυσκολέψει έστω στοιχειωδώς τη ζωή του. Άρα, μάλλον φταίνε οι διαιτητές.
Οι καιροί όμως είναι χαλεποί, και δεν είμαστε για πολλά ανοίγματα:
Rick Carlisle can't afford another fine: http://t.co/UTRklhZkMq pic.twitter.com/BaiT10fZ46
— SB Nation NBA (Click the pic to read 🔽) (@SBNationNBA) April 27, 2015
Golden State Warriors – New Orlean Pelicans
Killing them Softly
Θα μπορούσαμε να βάλουμε κάποιο από τα ακροβατικά καλάθια του Curry, αλλά απλά θαυμάστε τον τρόπο με τον οποίο οι Warriors αποφάσισαν να λήξουν τη σειρά με τους Pelicans.
Οι Warriors φέτος είναι οι Globetrotters και όλες οι υπόλοιπες ομάδες είναι οι Generals.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | Knight-Jennings |
|---|
