Atlanta Hawks @ Washington Wizards
Game 3: Hawks 101 – 103 Wizards
Κατά παραδοσιακό στα reports τρόπο, όταν κράζω κάποιον, νομοτελειακά θα έρθει να με ξεφτιλίσει το πολύ 2-3 μέρες αφού δημοσιεύσω το σχόλιο μου. Case in point: Nene. Aπό τα στατιστικά τάρταρα στο πρώτο παιχνίδι στο Verizon Center απάντησε με 17/7/4, δίνοντας την ώθηση που χρειαζόταν στην αρχή η ομάδα του για να χτίσει προβάδισμα. Οι ευέλικτοι ψηλοί της Atlanta της δίνουν σημαντικό πλεονέκτημα στην κυκλοφορία της μπάλας, με ταχύτητα και ακρίβεια, καθώς και τη δυνατότητα η ομάδα να κάνει αβίαστες περιστροφές στην άμυνα, αλλά το απόλυτο μέγεθος των Nene και Gortat τους δίνει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα όταν η μπάλα ακουμπάει σε αυτούς στο ζωγραφιστό. Ο Gortat, εκμεταλλευόμενος τη διαφορά ύψους που έχει με τον Horford, κάνει τα hooks του και με τα δύο χέρια σχεδόν ανενόχλητος πάνω από τον center της Atlanta, και έχει 16/26 σουτ στη σειρά, παρέα με 10 rebounds κατά μέσο όρο. Στο game 3 η βασική frontline των Wizards είχε 31 πόντους με 13/16 σουτ, αποτελώντας σημείο αναφοράς στην επίθεση της ομάδας της πρωτεύουσας.
Μια ενδιαφέρουσα πτυχή που αποκαλύπτεται με την απουσία του Wall στο παιχνίδι των Wizards είναι η εκμετάλλευση του court vision που είναι μοιρασμένο σε γενναίες δόσεις στο υπόλοιπο roster.
Ο Wittman κατάλαβε ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερη λογική πίσω από την τακτική να χρησιμοποιεί τον Ramon Sessions σε ρόλο anti-Wall και μοίρασε τη δημιουργία του παιχνιδιού ισότιμα ανάμεσα στους παίκτες του. Πλέον η επίθεση βασίζεται στην κυκλοφορία της μπάλας σε αναζήτηση του ελεύθερου σουτ, ακόμα και νωρίς στο 24άρι, ή σε γρήγορο πέρασμα της μπάλας στους ψηλούς, τους οποίους εμπιστεύεται να δημιουργήσουν φάσεις από το post, επιλογές που αποδίδουν καρπούς.
Ο Bradley Beal, για τον οποίο είχαμε γράψει σε προηγούμενο κείμενο ότι μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί σαν δευτερεύων playmaker, λειτουργεί κάπως σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης, είτε πιέζοντας την άμυνα τρυπώντας την από το κέντρο και ανοίγοντας την μπάλα στους ακροβολισμένους σουτέρ των Wizards, είτε βρίσκοντας baseline cutters (ρόλος στον οποίο ο Otto Porter μπορεί να διαπρέψει) για εύκολα καλάθια. Ο γεννημένος στο St. Louis Beal τελείωσε με 8 assists. Καλή παρουσία οργανωτικά και από τον Sessions με 6, όπως 4 πρόσφερε και ο Nene από το high post, ενώ 4 μοίρασε και ο …
Tayshaun Prince on steroids
… o λόγος για τον Otto Porter Jr. ο οποίος με τις εμφανίσεις του στα playoffs εξελίσσεται από λόγο κατάθλιψης των φίλων των Wizards, σε τρίτο πυλώνα του νεαρού πυρήνα της ομάδας. 17 πόντοι, 9 rebounds και 4 assists μέτρησε το περυσινό 3ο pick του draft ενώ (μαζί με τον Beal) έπαιξε άμυνα στο όριο των ασφαλιστικών μέτρων για σεξουαλική παρενόχληση πάνω στον Kyle Korver και τον περιόρισε σε 3 μόνο σουτ για 34 περίπου λεπτά, ανατινάζοντας το gameplan του Mike Budenholzer. Μάλλον ο πολυτιμότερος παίκτης του παιχνιδιού.
Αν ο σκοπός των Wizards είναι να προσελκύσουν τον Durant ή κάποιον άλλον top free agent σε ένα χρόνο από τώρα, δύσκολα θα βρουν καλύτερη διαφήμιση από έναν κορμό αποτελούμενο από Wall, Beal και Porter σε ηλικία 25, 22 και 22 ετών αντίστοιχα.
Το πάνθεον των γελοίων προσποιήσεων
Άξια η θέση του Drew Gooden δίπλα στον Brad Miller και τον Nikola Mirotic
Προπονητικές αρρυθμίες
Λύσεις στο πρόβλημα που δημιουργείται στην frontline της Atlanta με τον Millsap ανέτοιμο και το μειονέκτημα ύψους:
1. Mike Muscala
2. Elton Brand
3. Mike Scott
4. Adreian Payne (δεν τους έκανε και είπαν να τον πακετάρουν για την Minnesota με αντάλλαγμα ένα draft pick κάπου στο μέλλον)
.
.
.
9. Dikembe Mutombo
.
.
.
45. Η καρέκλα δίπλα στον Budenholzer
.
.
80. Spudd Webb
.
.
103. Pero Antic
Ο Antic έπαιξε 15 λεπτά (0/4 σουτ, 1 rebound), περίπου 13 λεπτά περισσότερα από όσα δικαιολόγησε η παρουσία του. Προκαλούσε χάος σε κάθε αλλαγή στην άμυνα, διοργανώνοντας το πάρτι των Gortat και Nene στη ρακέτα. Ο Budenholzer άργησε πάρα πολύ να τραβήξει το λουρί του Pero και να εμπιστευθεί τον Muscala ή να ρίξει στη μάχη τα αποκαΐδια του Elton Brand, επιλογή που ίσως να του κόστισε μια καλύτερη ευκαιρία να διεκδικήσει το παιχνίδι.
Pero Antic help defense is a really confusing game of musical chairs.
— Zach Harper (@talkhoops) May 9, 2015
Ένα παρ’ολίγον θαύμα
21 πόντους πίσω (91-70), 10 λεπτά πριν τη λήξη και με τον Korver να έχει θλιβερή παρουσία και τον Teague να παίζει το σύστημα πλημμύρα και να ταλαιπωρείται στην άμυνα από τον Will Bynum (ναι, παίζει στην Washington!) ακολούθησε την τακτική του μέντορά του, Gregg Popovich, και απέσυρε τους starters από το παιχνίδι, αφήνοντας τη μοίρα την ομάδα στα χέρια των αναπληρωματικών του. Η πεντάδα Schroder-Mack-Bazemore-Scott-Muscala (με ένα σύντομο lucky charm πέρασμα του John Jenkins) έτρεξε ένα σερί 21-3 για να φέρει το παιχνίδι στη μια κατοχή, 91-94, προεξάρχοντος του Γερμανού guard, ο οποίος κάνει τον Teague να μοιάζει όλο και περισσότερο αναλώσιμος.
Η επιτυχία βασίστηκε ακριβώς στην επιστροφή της λογικής που επικρατούσε στην regular season, μια επίθεση σε συνεχή κίνηση, καθόλου προσωποπαγής, όπως είχε γίνει από ένα σημείο και μετά με επίκεντρο τον Korver, το μπλοκάρισμα του οποίου πλέον κάνει όλη την ομάδα να ρετάρει.
Εν μέσω του εμπνευσμένου comeback των αναπληρωματικών, ο coach Bud θεώρησε χρέος του να επαναφέρει τον Korver στο παιχνίδι, δίνοντας βούτυρο στο ψωμί του Wittman (φωτιά θα πέσει να μας κάψει). Οι Hawks και πάλι έψαχναν τον Korver, ο οποίος έψαχνε το σουτ του, και αστόχησε δύο φορές σε τρίποντα που θα ισοφάριζαν τον αγώνα. Ό,τι δεν κατάφερε ο Korver το έκανε ο απίστευτος Mike Muscala, ο οποίος θυμήθηκε τις μέρες του σαν pick n’ pop θρύλος μαζί με τον Βασίλη Ξανθόπουλο στην Rion Natura Monbús (πρώην Obradoiro Clube de Amigos do Baloncesto). Με ένα play βγαλμένο από τα πλακόστρωτα στενά του Santiago de Compostela, o Schroder γλίστρησε στην προσπάθεια να διεισδύσει, μάζεψε πάνω του τον Gortat και έδωσε την assist στον Muscala που είχε ακροβολιστεί στο τρίποντο.
Ο Randy Wittman από την άλλη πιστώνεται βέβαια την προσαρμογή του επιθετικού παιχνιδιού στις ανάγκες που γέννησε ο διαλυμένος καρπός του John Wall, όσο και την καταπληκτική αξιοποίηση του Otto Porter (μήπως το θάψιμό του και ο Paul Pierce στο 3 όλη τη χρονιά ήταν τα δύο μεγάλα κόλπα του;), ωστόσο άργησε πάρα πολύ να αναγνωρίσει ότι ο γεροBynum αδυνατεί να ακολουθήσει τον Schroder και να δει ότι ο Scott τραβάει τον Nene έξω για την πλάκα του, και μέχρι να κάνει τις αλλαγές η διαφορά είχε πέσει στους 8 και οι δυο τους είχαν ζεσταθεί.
Ποιος το περίμενε ότι πιο καταλυτικός τομέας στον οποίο θα φαινόταν η απουσία του Wall είναι η άμυνα πάνω στον Schroeder;
He called GAME
Κι αν το καταπληκτικό τελευταίο δεκάλεπτο έφερε τους Hawks στο 101-101 να ελπίζουν με λίγα δευτερόλεπτα στο ρολόι να χτυπήσουν τον αγώνα στην παράταση, τότε η Αλήθεια μίλισιτς… εεε… μίλησε:
– Did you call bank?
– I called GAME.
To πιο Paul Pierce τελείωμα και ατάκα, μπροστά στο μικρόφωνο του εκστατικού Chris Broussard.
Το σύμπαν είναι στη θέση του
Με τον Pero Antic να παίζει crunch time λεπτά για τους Hawks και να βάζει κρίσιμα καλάθια στην κανονική περίοδο και τον Drew Gooden να εξελίσσεται σε σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού των Wizards στα playoffs, η κοσμική ισορροπία είχε δεχτεί ισχυρό πλήγμα. Τα διαδοχικά airball τρίποντα τους στο τέλος της τρίτης περιόδου ήταν η απάντηση του σύμπαντος.
Το λογοπαίγνιο της χρονιάς:
https://twitter.com/adamwojo33/status/597186535973257216
Game 4: Hawks 106 – 101 Wizards
Παράλληλο σύμπαν
To πρώτο δεκάλεπτο ήταν ισορροπημένο.
Η μία ομάδα είχε 12/18 δίποντα σκοράροντας αποκλειστικά μέσα από τη ρακέτα, ενώ η άλλη ομάδα είχε 6/9 τρίποντα βασιζόμενη μονάχα στο μακρινό της σουτ.
Η ομάδα με τα 6/9 τρίποντα ήταν η ίδια ομάδα που έχει δύο από τους τρεις καλύτερους σουτέρ τριών πόντων στα φετινά playoffs.
Αυτή η ομάδα είναι οι Wizards , που έχουν τον Paul Pierce (που εξ’ άλλου γι’αυτό είναι εκεί) και τον Drew Gooden των 11/21 τριπόντων.
Watching the Wizards rain 3's and the Hawks live on long 2's, I don't even know who they are anymore.
— Paul Flannery (@Pflanns) May 11, 2015
Οι Wizards, που ήταν ο περίγελος του ΝΒΑ όλη τη χρονιά με το αναχρονιστικό μπάσκετ και τα ανέμπνευστα τους συστήματα, τώρα μετά τον τραυματισμό του καλύτερού τους παίκτη εκτελούν πλέον σαν να είναι οι Spurs της Ανατολής.
Ένα τίτλο που μέχρι πρότινος είχαν οι Hawks, οι οποίοι περνάνε, παραδόξως, πολύ χρόνο αναζητώντας ψυχαναγκαστικά τον Kyle Korver στην επίθεση και τα isolation των point guards τους στην άμυνα.
Αυτό ακριβώς που έκανε η Washington όλη τη σεζόν με τον John Wall, προκαλώντας την οργή των δημοσιογράφων/bloggers. Όπως ακριβώς εξόργιζαν την μπλογκόσφαιρα με την επιμονή τους να σουτάρουν διαρκώς μακρινά δίποντα αντί για τρίποντα.
Ένα κουσούρι που έχει μείνει στην Atlanta, που έχει μειώσει το νούμερο των προσπαθειών της από τα 7,25, επιχειρώντας περισσότερα σουτ από τα 5-6 μέτρα.
Σε αντίθεση με τη Washington που από 26η σε αριθμό τριπόντων κατά τη διάρκεια της σεζόν, έχει εκτοξευτεί στην τρίτη θέση στα playoffs. Μοντέρνο μπάσκετ με αιχμή του δόρατος τον Drew Gooden…
Και έχουμε τον Randy Whitman με την ομάδα του 5 πόντους πίσω ένα λεπτό πριν τη λήξη να σχεδιάζει στο timeout ένα αριστουργηματικό play που ολοκληρώνεται στο κάρφωμα Nene.
Με τον coach of the year Mike Budenholzer να βάζει στην αμέσως επόμενη επίθεση τον Schroder να επιτίθεται ένας εναντίον πέντε και να χάνει την μπάλα.
Και στο τέλος τον Paul Pierce να αστοχεί σε clutch τρίποντο που θα οδηγούσε τον αγώνα στην παράταση.
Ο κόσμος γύρισε ανάποδα!
Τουλάχιστον υπήρχε και το pick n’ roll Gooden (σαν ballhandler!!) – Gortat, που ολοκληρώθηκε με σουτάκι του πρώτου από τα έξι μέτρα για να μας φέρει αναμνήσεις από την κανονική σεζόν, ή τουλάχιστον από αυτά που θεωρούσαμε μέχρι τώρα σαν δεδομένα.
Paul Pierce, o βροχοποιός
14 πόντοι στο ημίχρονο με 4/4 τρίποντα. Το μεγαλύτερο δράμα σε ενδεχόμενο αποκλεισμό των Wizards θα είναι η απουσία του Pierce από τη συνέχεια των playoffs.
Ναι, αλλά θα χαζεύουμε τον Paul Millsap
Μπορεί ο Nene στην άμυνα να έχει πλέον ακτίνα κύκλου στροφής οχηματαγωγού πλοίου, αυτό όμως δεν αφαιρεί από τη μαγεία του Paul Millsap σε αυτή τη φάση, που σώζει την μπάλα, αφήνει με χαμηλή crossover πίσω του τον Βραζιλιάνο και αιωρείται ανάμεσα σε δύο αντιπάλους για να τελειώσει τη φάση με reverse lay-up μετά από foul.
H επιμονή και η εξιλέωση του Jeff Teague
Με το παιχνίδι στην κόψη ξυραφιού ο Teague τρύπωσε μες την καρδιά της άμυνας των Wizards, καταπάνω στους δίδυμους πύργους τους και σκόραρε ένα όμορφο floater κερδίζοντας και το φάουλ.
Στην άμυνα είπε να το γιορτάσει αφήνοντας ένα διάδρομο στον Bynum για ένα lay up σαν κι αυτά της προθέρμανσης.
Και μετά προσπαθώντας να πάρει το αίμα του πίσω μπήκε στη ρακέτα για να δεχτεί δύο κοψίματα, ένα από τον Bynum (ποιος θα φανταζόταν ποτέ ότι ο Bynum που θα έκοβε την μπάλα σε κρίσιμη κατοχή σε παιχνίδι playoff δεν θα ήταν ο Andrew, αλλά ο Will;) και ένα από τον Pierce.
Αλλά ο χαρακτήρας του άνδρα φαίνεται στις δύσκολες στιγμές. Σαν ταινία των αδερφών Dardenne, ο Teague έπεσε και γνώρισε τον εξευτελισμό, αλλά μάζεψε τα κομμάτια του και σηκώθηκε μεγαλειωδώς. Έκλεψε την απρόσεκτη πάσα του Porter κάτω από καλάθι και σημείωσε επιτέλους αυτούς τους δύο πόντους μετά από μια μακριά διαδρομή.
Επίσης πήγε να λήξει τον αγώνα ένα λεπτό πριν την οριστική λήξη αυτού με το τρίποντο του, αλλά δεν συγκρίνεται με το rollercoaster συναισθημάτων, που είχε βιώσει προηγουμένως.
Golden State Warriors @ Memphis Grizzlies
Game 3: Warriors 89 – 99 Grizzlies
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ομαδάρα
O Steve Kerr ξεκίνησε το παιχνίδι αλλάζοντας στρατηγική, με τον Klay Thompson πάνω στον μασκοφόρο Mike Conley και τον Draymond Green στον κατά πολύ ψηλότερό του Marc Gasol. O Dave Joerger έμεινε πιστός στο πλάνο με τον Tony Allen να θέτει υπαρξιακά ερωτήματα στον Klay Thompson. Το παιχνίδι στην αρχή ξέσπασε σε έναν φρενήρη ρυθμό με τις δύο ομάδες να τρέχουν συνεχώς στο transition και να κάνουν λάθη σωρηδόν.
Ο Draymond Green, για όλα τα θετικά ψυχολογικά χαρακτηριστικά που έχει, παρασύρεται εύκολα και ίσως θα πρέπει να κατεβάσει μια-δύο ταχύτητες. Δεν υπάρχει λόγος να παίρνει με τέτοια αυτοπεποίθηση αναπάντεχα pull-up τρίποντα και να προσπαθεί να πηγαίνει σε coast-to-coast. Επιλογές που ο Joerger του επιτρέπει ευχαρίστως να επιχειρεί. Το ίδιο και με τον Andre Iguodala, τον οποίο αφήνει προκλητικά ελεύθερο στο τρίποντο, με τον πρώην παίκτη των Sixers να μην μπορεί να τιμωρήσει την επιλογή αυτή της άμυνας.
Γενικότερα πάντως, οι Warriors μοιάζουν να τα έχουν χαμένα στην επίθεση και από τα πολύπλοκα plays που απέδιδαν ελεύθερα τρίποντα στους Splash Brothers τώρα μοιάζουν να τρέχουν τελείως βιαστικές και βασικές επιθέσεις και να καταλήγουν σε πολλά desperation shots. Μόνο τα screens του Draymond έχουν μείνει σαν φάρος που υπενθυμίζει το μεγαλείο που χάθηκε εδώ και μια βδομάδα, αλλά ο Curry είναι κρύος και ο Thompson έχει πάθει Allen. Με τους Warriors να παλεύουν για το comeback, είδαμε τον Marreese Speights να ανοίγει αιφνιδιασμό και να κάνει crossover και αργότερα play σχεδιασμένο να καταλήξει σε postάρισμα του Festus Ezeli. Παράλληλα οι Splash Brothers, εκτός του ότι δεν σκοράρουν, δεν μπορούν να οδηγήσουν ούτε σε σίγουρες επιθέσεις. Οι πάσες του MVP είναι απροσδόκητα απρόσεκτες και ο Klay δεν μπορεί καλά-καλά να ντριμπλάρει μπροστά στον Tony Allen, αφήνοντας ουσιαστικά το παιχνίδι στον Draymond Green και τον Shaun Livingston.
Συμβουλές του BallHog προς ένα rookie προπονητή (φωτιά θα πέσει να μας κάψει #2)
Μια διέξοδος που ο Kerr δεν έχει εξερευνήσει αρκετά είναι ότι πάνω στον Harrison Barnes πέφτει ο Courtney Lee, σε ένα ευνοϊκό για τον forward του Golden State mismatch, καθώς μπορεί να τον ποστάρει με ευκολία. Προχτές (σ.σ. όταν, κάποτε, τελοσπάντων) είχε 16 πόντους με 7/10 σε 40′ και είναι απορίας άξιο γιατί ο Kerr δεν προσπάθησε να τον εκμεταλλευτεί περισσότερο.
Η μάχη των frontline ανέδειξε πανηγυρικά νικητές τους Gasol και Randolph, οι οποίοι μαζί πρόσφεραν 43 πόντους στην ομάδα τους, έναντι 8 των Green και Bogut, την ώρα που τους κακοποίησαν κάτω από τα καλάθια στη μάχη των τοποθετήσεων και των rebounds.
Και πως επέστρεψαν τελικά από το -18 στο -4 οι Warriors;
Βλέποντας πως οι ψηλοί τους δεν είχαν τύχη απέναντι στους Brothers from Another Mother, o Kerr αποφάσισε να κατέβει με Barnes & Green σαν δίδυμο ψηλών!
Το σερί του Golden State, που κράτησε την επίθεση του Memphis, οφείλεται και στην κούραση που είχαν συσσωρεύσει εκείνη τη στιγμή τα δύο θηρία του Μέμφις, αλλά κυρίως στις δυναμικές βοήθειες που έδιναν οι περιφερειακοί στους δύο ψηλούς. Κάνοντας διαρκώς double και triple team με τους περιφερειακούς των Warriors να πιέζουν χαμηλά στη ντρίπλα και να μπλέκουν σαν τον Jeff Van Gundy στα πόδια των δύο θηρίων μπλόκαραν την επίθεση των αρκούδων. Οι Grizzlies στις δύο νίκες τους απέναντι στους Warriors έχουν σουτάρει 5/15 και 5/16 τρίποντα. Ο Marc Gasol παραμένει εξαιρετικός πασέρ, αλλά ο Kerr θα πρέπει να πάρει το ρίσκο για βοήθειες στους ψηλούς δίχως να φοβάται τη δολοφονία του από τον δειλό Courtney Lee.
Ο άλυτος γρίφος
Στη μνήμη μας θα μείνει επίσης η στιγμή που ο απελπισμένος Steve Kerr κάλεσε επειγόντως time out για να λύσει τον γρίφο του side pick and roll των Κουφού-Udrih, που άνοιξε τη διαφορά ανεπιστρεπτί στο τέλος του πρώτου δεκαλέπτου/αρχές δευτέρου. Λίγες στιγμές μετά ολοκληρώθηκαν δύο επιθέσεις του Golden State με το ποστάρισμα του Festus Ezeli πάνω στον Κουφό το οποίο αναφέραμε και παραπάνω, που αποτελεί και την ντροπιαστικότερη στιγμή της ομάδας του Oakland ύστερα από τις τελευταίες ελεύθερες βολές του Andris Biedrins.
Mike Conley, Balls of Steel
Eντάξει, εξαιρετικές οι τεχνικές αναλύσεις, αλλά ειλικρινά τη διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων την κάνουν στιγμές όπως αυτή στην αρχή του τρίτου δεκαλέπτου:
Oι Warriors τρέχουν ένα μικρό σερί και αρχίζουν να βρίσκουν ρυθμό , ενώ ο Barbosa ξεχύνεται στον αιφνιδιασμό για δύο εύκολους πόντους. Μπροστά του βρίσκεται μονάχα ο Mike Conley, αυτό το point guard των Grizzlies με τα τρία σπασμένα κόκκαλα στο πρόσωπο, που παίζει με μάσκα γιατί έχει ακόμη λάμες στην μάπα. Ο Conley αδιαφορώντας πλήρως για την σωματική του ακεραιότητα στέκεται ανάμεσα στον Brazilian Βlur και το καλάθι με ηρωισμό που θύμιζε αυτόν τον Κινέζο που είχε σταθεί μπροστά από τα τανκς στην πλατεία Tiananamen
Υπάρχει ένας βασικός λόγος για τον οποίο εύχομαι να μην περάσουν οι Grizzlies, καθώς σε τέτοια περίπτωση μια μοναδική ομάδα, που έπαιξε πανέμορφο αλλά και αποτελεσματικό μπάσκετ και στις δύο πλευρές του παρκέ θα βυθιστεί σε έναν ωκεανό από κλισέ σχόλια και μετά χριστόν προφήτες. “Δεν είναι δυνατόν να πάρεις πρωτάθλημα με σουτέρ”, “Δεν αντιμετώπισαν δυσκολίες στην κανονική περίοδο και δεν σφυρηλατήθηκαν” κ.ο.κ.
Ο θεός να μας φυλάει.
Game 4: Warriors 101 – 84 Grizzlies
O Steve Kerr διαβάζει τα draft των κειμένων μας στο BallHog!
Ξεκινάει με τον Harrison Barnes στον Gasol και τον Bogut στον Allen. O Bogut έχει δασκαλευτεί να μένει μέσα στη ρακέτα αγνοώντας παντελώς τον Grindfather στην περιφέρεια. Ο Tony Allen σουτάρει ελεύθερος για τρεις πόντους με μηδαμινή ευστοχία και ο Bogut δίνει διαρκώς βοήθειες σε όποιον από τους δύο ψηλούς των Grizzlies πάρει την μπάλα και πλησιάσει την ρακέτα. Παράλληλα οι άλλοι δυο περιφερειακοί των Πολεμιστών κλείνουν αμέσως για να πιέσουν την πρώτη ντρίμπλα των Randolph και Gasol.
Και ο Bogut χορεύει foxtrot προσπαθώντας να μην κάνει τρία δευτερόλεπτα.
Η πολύ επιθετική άμυνα χαμηλά των Warriors οδηγεί σε πολλά λάθη των Grizzlies και από αυτά τα mismatch δημιουργούνται εξαιρετικές ευκαιρίες στον αιφνιδιασμό, αφού οι forwards του Golden State είναι πολύ πιο γρήγοροι από τους Brothers from Another Mother.
Two can play this game θα πρέπει να σκέφτηκε ο Joerger κι άρχισε με τη σειρά του να αγνοεί επιδεικτικά τον Iguodala για να επικεντρωθεί στους πιο επικίνδυνους σουτέρ του Golden State κι αυτός απάντησε με 4/6 σουτ (3 από αυτά τρίποντα).
Στο διαγωνισμό κοιτάγματος ο προπονητής του Memphis αποτράβηξε το βλέμμα του πρώτος, παρεκλίνοντας από το σχέδιο του, αφού ο Tony Allen ξεκινάει με 0/3 τρίποντα και ο Joerger αναγκάζεται να τον περάσει έξω προκειμένου να βάλει τον Jeff Green.
Και με αυτόν τον τρόπο χάνεται το παιχνίδι για το Memphis.
Η απουσία του Tony Allen μπορεί μεν να μην βοηθάει τον Thompson, αλλά αποδιοργανώνει την άμυνα των Αρκούδων όσο χρειάζεται για να νοιώσει ο Curry άνετα, να ξεπεράσει το ψυχολογικό μπλοκάρισμα/βαθύ τρόμο που τους προκαλούσε ο Allen και να αρχίσει να πιάνει επιδόσεις MVP.
Παράλληλα, το Golden State σκότωσε όλα αυτά τα κλισέ για τους δαντελένιους σουτέρ που δεν πολυγουστάρουν τις επαφές γιατί είναι ντελικάτοι και βελούδινοι. Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε ο αγώνα έμοιαζαν με μπαρουτοκαπνισμένους βετεράνους που είχαν κοιτάξει την άβυσσο μέσα στα μάτια και πάλευαν για την επιβίωσή τους. Μέσα στο Grindhouse ήταν οι παίκτες του Steve Kerr αυτοί που διεκδίκησαν κάθε αμφισβητούμενη μπάλα δείχνοντας τις διαθέσεις τους.
Cleveland Cavaliers @ Chicago Bulls
Game 3: Cavaliers 96 – 99 Bulls
Blessing in disquise
Το βαθύ λαρύγγι του ΝΒΑ, Adrian Wojnarowski, έχει ήδη δηλώσει πως οι μέρες του Tom Thibodeau ως προπονητή των Ταύρων είναι μετρημένες, αφού οι διοίκηση του Chicago έχει αποφασίσει να τον αντικαταστήσει με τον Fred Hoiberg μετά το πέρας των playoffs.
O coach Thibs σαν σωστός μελλοθάνατος έχει αποφασίσει να φύγει με το κεφάλι ψηλά και είναι σε φάση YOLO. Το οποίο σημαίνει πως έχει αποφασίσει να πέσει όρθιος με το δικό του τρόπο. Kαι το κυριότερο με τους δικούς του παίκτες. Ήδη από το παρελθόν είναι γνωστή η εμμονή του να ξεζουμίζει τους παίκτες του κυνηγώντας κάθε κατοχή κάθε αγώνα. Τώρα έχοντας υπ’ όψιν του πως είναι ο τελευταίος καλπασμός της Άγριας του Συμμορίας έχει μικρύνει το rotation, θέλοντας να πάει με τους παίκτες του μέχρι τέλους.
Αλλά μερικές φορές στέκεται και τυχερός, όπως με τον τραυματισμό του Pau Gasol που τον υποχρέωσε να πετάξει στη φωτιά τον, μέχρι πρότινος εξοστρακισμένο στο βάθος του πάγκου, Nikola Mirotic. Απέναντι στην άμυνα των Cavaliers που με το δίδυμο Thompson – Mozgov σαν ψηλούς έχουν κλείσει κάθε πρόσβαση στη ρακέτα, και το κυριότερο παίζοντας 4 εναντίον 5 όποτε βρίσκεται ο Noah στο παρκέ, η επίθεση των Bulls χρειάζεται τη νοοτροπία του Nikola Mirotic που ακροβατεί ανάμεσα στο θράσος και τον παραλογισμό. Ο Μαυροβούνιος θα προσπαθήσει να δημιουργήσει προσωπικές φάσεις μετά από ντρίμπλα ή ποστάροντας από αποστάσεις που θυμίζουν Πρίντεζη, και κυρίως δεν θα διαστάσει (έστω και αν αυτό σημαίνει την εισαγωγή του Thibodeau στο νοσοκομείο) να εκτελέσει από το τρίποντο σε κάθε ευκαιρία για να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα. Οι χώροι που δημιουργεί είναι απαραίτητοι για την αποτελεσματικότητα του Derrick Rose.
Point guard
O LeBron James τα έχει βρει σκούρα με την άμυνα του Jimmy Butler. Ενώ ο Butler δεν μπορεί να τον μαρκάρει χαμηλά στο post, το μοναδικό χώρο στον οποίο ο Βασιλιάς μπορεί να βρει πόντους (όχι τόσο ξεκούραστα), η πίεση του Butler χαμηλά στην ντρίμπλα δυσκολεύει τον James και τον βγάζει εκτός ρυθμού όταν σουτάρει από μακριά.
Η δυσκολία του LeBron να σκοράρει από μακριά και οι συνεχόμενες άστοχες προσπάθειες του τον έχουν επηρεάσει και ο ίδιος έχει βάλει τον εαυτό του περισσότερο σε θέση δημιουργού παρά εκτελεστή. Ως αποτέλεσμα είχε 14 assist στον αγώνα, με γαρνιτούρα τα 7 λάθη. Αλλά αυτή η επιλογή έχει επηρεάσει περισσότερο έναν συμπαίκτη του.
O Kyrie Irving είναι τελείως έξω από τα νερά του όταν παίζει δίχως την μπάλα. Όσες φορές η άμυνα των Bulls τον έχει παίξει από μπροστά και δεν του έχει επιτρέψει να έχει την κατοχή, ο Uncle Drew βρίσκεται σε αμηχανία. Εντάξει, η αμηχανία του δίχως την μπάλα δεν είναι εφάμιλλη με αυτή του Noah όταν έχει την μπάλα, αλλά και πάλι. Και η επιμονή του LeBron να λειτουργεί αυτός σαν ο de facto δημιουργός της ομάδας έχει βγάλει τον Irving τελείως εκτός ρυθμού.
Όργια και η τράπεζα είναι ανοιχτή1)σημείωμα editor: έλεος πια με αυτές τις μεταφράσεις αμερικάνικων εκφράσεων!
Ο Derrick Rose ήταν συγκινητικός σε άμυνα και επίθεση, τελειώνοντας το παιχνίδι με 30 πόντους και παίζοντας καταπληκτική άμυνα πάνω στον Kyrie Irving, είτε όταν αυτός δεν είχε την μπάλα, είτε σε καταστάσεις pick and roll. Το usage του έφτασε το 37,7%, με αποκορύφωμα την τέταρτη περίοδο, που όλο το επιθετικό παιχνίδι των Ταύρων ήταν: Rose στην κορυφή, σταυρωτή, μπάσιμο αριστερά, επαφή με τους ψηλούς και τελείωμα, ή επαφή με τους ψηλούς και βολές, ή λάθος. Ήταν σαν να ξαναζούμε το 2012. Η κατάσταση των Rose και Butler στην τελική περίοδο ήταν οργιαστική, καθώς σκόραραν τους 23 από τους 25 πόντους των Chicago Bulls.
Το παιχνίδι τελικά, μετά από μια συναρπαστική μάχη του LeBron James με τον Rose, έφτασε στο 96-96 με τρίποντο του J.R. Smith και 3 δευτερόλεπτα για τη λήξη. Τότε ο Rose αποφάσισε να κάνει ότι αρμόζει σε έναν MVP, ενθυμούμενος τον παλιό του εαυτό.
Game 4: Cavs 86 – 84 Bulls
O Kevin Love είναι, ως γνωστόν, έξω, ο Ιman Shumpert παίζει με πόνο και όπως είπαμε ο Kyrie Irving αποκόμισε ένα πρόβλημα στον αστράγαλο στο πρώτο παιχνίδι στο Chicago. Για το Chicago από την άλλη, ο Mirotic είναι λίγο σφιγμένος ακόμα, ενώ o Pau Gasol έπαιξε ένα 20λεπτο στο προηγούμενο παιχνίδι, πριν αποχωρήσει με hamstring injury. Την ίδια ώρα o Joakim Noah φέτος πρέπει να παίζει με διάφορους εκφυλιστικούς τραυματισμούς σε αρκετά μέρη του σώματός του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πηδήξει ούτε τηλεφωνικό κατάλογο και την επιτάχυνση του να θυμίζει dacia σε ανηφόρα – και φυσικά όταν παίρνει την μπάλα στην κορυφή να είναι πιο ακίνδυνος και από τον Perkins. Ο Gibson, με τη σειρά του, είναι εμφανώς περιορισμένος από τον πόνο. Σε αυτή τη σειρά-νοσοκομείο ήρθε και ο τραυματισμός του LeBron James σε ένα επιθετικό foul που του απέσπασε ο Derrick Rose. O οποίος, σε μια ευχάριστη ειρωνεία, μοιάζει να είναι ο υγιέστερος παίκτης του γηπέδου!
In this series, Joakim Noah is 5/23 at the rim
— Ethan Strauss (@SherwoodStrauss) May 10, 2015
Όλοι αυτοί οι τραυματισμοί και τα προβλήματα καταλήγουν σε υπερφόρτωση των υγιών παικτών (βλ. Jimmy Butler, ο οποίος πρακτικά παίζει περίπου κάθε δευτερόλεπτο που μπορεί να αντέξει χωρίς να καταρρεύσει στο γήπεδο), και μια γενικότερη κραυγή “δώστε καμιά μέρα ξεκούραση ρε!!”. Κάπως έτσι το game 4 αποτέλεσε μια σκατομαχία ή οποία έληξε με το απογοητευτικό 86-84.
Μετά από μια εντυπωσιακή πρώτη περίοδο, όσο υπήρχαν ακόμη δυνάμεις, με τον Derrick Rose να κάνει εντυπωσιακή εμφάνιση, παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις λόγω της μιας μόνο μέρας ξεκούραση, στην αρχή του δευτέρου δεκαλέπτου οι Bulls φάνηκε να παίρνουν το πάνω χέρι πίσω από τον ζεστό Rose και τον κρύο James, παίρνοντας προβάδισμα 8 πόντων, 37-29.
7 λεπτά μετά, οι Ταύροι απέτυχαν να σκοράρουν σε 13 προσπάθειες, δεχόμενοι ένα σερί 16-0, και το σκορ να διαμορφώνεται στο 37-45. Ήταν η φάση που Noah, Mirotic και Dunleavy έμοιαζαν με Opel Kadett που προοδευτικά αρχίζει και αποχωρίζεται καθρέφτες, προφυλακτήρες, εξατμίσεις και λοιπά μέρη από την πολύ χρήση.
Το παιχνίδι ισορρόπησε και στην τρίτη περίοδο οι ομάδες πήγαιναν χέρι-χέρι για το πρώτο τετράλεπτο. 2 βολές του Iman Shumpert έφεραν τους Cavaliers μπροστά με 55-57 … απλά για να μην ξανασκοράρουν, με τη σειρά τους, για 7 περίπου λεπτά με 13 συνεχόμενα χαμένα σουτ, δεχόμενοι ένα επιμέρους σερί 10-0. Κύριος υπαίτιος, ο LeBron James, ο οποίος, ελλείψει και του Kyrie Irving που είχε αποσυρθεί από το παιχνίδι, ήταν ο στόχος του συνόλου της άμυνας των Bulls και εκβίαζε προσπάθειες, καταλήγοντας σε άστοχα σουτ, λάθη και επιθετικά φάουλ, μέχρι να αποσυρθεί στον πάγκο – για λίγο -, στα όρια της εξάντλησης, στις αρχές τις 4ης περιόδου, μετά από ένα καταστροφικό για την στατιστική του 12λεπτο.
Τους Cavaliers ανέλαβαν να σώσουν από την ξηρασία δύο πρώην παίκτες των Knicks, ο J.R. Smith και ο Timotei Mozgov, οι οποίοι από το 68-59 έως το 73-80 σκόραραν 19 από τους 21 πόντους για το Cleveland, με τους Chicago Bulls να μοιάζουν ευχαριστημένοι που σταματάνε τον LeBron James, καθώς δεν ασχολήθηκαν ποτέ με το να κολλήσουν κάποιον πάνω στον καυτό JR ή να βάλουν ένα κορμί στα κοψίματα του Mozgov προς το καλάθι μετά το screen. Όπως φαίνεται επίσης, ξαναπέρασαν την, τυπική για τον αγώνα, δυσκοιλιότητα στην επίθεση.
Εδώ, ο Γάλλος Kendrick Perkins κάνει το block-out στο buzzer beater του LeΒron!
Joakim Noah "boxing out" on LeBron's game winner. I can't do it anymore you guys. pic.twitter.com/XMny0iP5js
— Adam B. (@AVBrutus) May 10, 2015
Houston Rockets @ Los Angeles Clippers
Game 3: Rockets 99 – 124 Clippers
Game 4: Rockets 95 – 128 Clippers
Θυμάστε που ο Harden είχε γίνει ανέκδοτο για την άμυνά του; Και μετά που φέτος επέστρεψε και φάνταζε αποφασισμένος να γίνει τουλάχιστον αξιοπρεπής αμυντικός, κατά τη διάρκεια της κανονικής σεζόν;
Λοιπόν με την έναρξη των playoffs είναι σαν να σήμανε μεσάνυχτα στο ρολόι και να μεταμορφώθηκε η Σταχτοπούτα ξανά σε φτωχιά προλετάρισσα, η άμαξα σε κολοκύθα και ο James Harden από MVP στην αμυντική μηχανή παραγωγής meme.
Συνεπικουρούμενος από την παρουσία του ιερού λειψάνου, Jason Terry, και τις αναιμικές προσπάθειες των Terrence Jones και Josh Smith να περιορίσουν τον Blake Griffin, ο δύσμοιρος Trevor Ariza έχει καταλήξει στο να προσπαθεί να αμυνθεί για τέσσερις απέναντι στην σταθερά εξαιρετική επίθεση των Clippers.
Το δίδυμο των James Harden και Jason Terry απλά αποτελεί το καλύτερο δώρο για την περιφέρεια των Clippers που απέναντι τους γιορτάζει Χριστούγεννα, Πάσχα και γενέθλια μαζί (non-stop αμερικανιές). Για την ακρίβεια η περιφερειακή άμυνα του Houston είναι τόσο κακή που οι Rivers και Reddick είχαν μαζί 56 πόντους με 21/27 σουτ (8/12 τρίποντα) μονάχα στο τρίτο παιχνίδι και έχουν καταφέρει να μετατρέψουν τον Doc Rivers από περίγελο σε σοφό οραματιστή για την επιλογή του να κρατήσει το γιο του στο επαγγελματικό πρωτάθλημα.
Basketbawful
Κοιτώντας τα στατιστικά του τέταρτου αγώνα και ιδιαίτερα δίνοντας έμφαση στους 7 πόντους με 6 rebound 6 φάουλ και δύο τεχνικές ποινές σε 18 λεπτά του Dwight Howard και την αλησμόνητη Capela Sixtina της άθλιας στατιστικής του Κώστα Παπανικολάου με 2 πόντους, 1 rebound 4 φάουλ και 4 λάθη σε 10 λεπτά σκέφτηκα πόσο κρίμα είναι να μην υπάρχει πια το Basketbawful.
Αλλά και ο Doc ο τιμωρός δεν άφησε τις προκλήσεις των αντιπάλων του να περάσουν αναπάντητες. Σε μια προσπάθεια εξευτελισμού των αντιπάλων για την οποία ο κομισάριος οφείλει να επιληφθεί, οι Clippers τελείωσαν τον τέταρτο αγώνα με την ακόλουθη πεντάδα
PG : Lester Hudson
SG : Danthay Jones
SF : Hedo Turkoglu
PF : Ekpe Udoh
C : Spencer Hawes
Και μετά γκρινιάζουν για τα Hack -A -Jordan. Αυτή είναι πραγματική δυσφήμιση του αθλήματος.
Και η transition defense των Rockets, η οποία νοιώθω κάτι στιγμές ότι με προσβάλλει προσωπικά.
Ο κρυπτονίτης του Superman
Matt Barnes on his scuffles w/ Dwight Howard: "We were able to take him out of the game mentally." How? Barnes: "Keep hitting him."
— Mark Medina (@MarkG_Medina) May 11, 2015
Γενικά αφ’ ενός αρνούμαστε να σχολιάσουμε περαιτέρω μια σειρά που επιτρέπει στον Austin Rivers να σκοράρει 25 με 10/13 σουτ, και αφ’ ετέρου οι παραλληλισμοί που έχουμε κατά νου θα κοπούν από τη λογοκρισία.
| ↑1 | σημείωμα editor: έλεος πια με αυτές τις μεταφράσεις αμερικάνικων εκφράσεων! |
|---|
){kind=link}
