Ακόμα μια χρονιά της Euroleague έφτασε στο τέλος της και οι φίλαθλοι του μπάσκετ ανυπομονούν για το τριήμερο στην Μαδρίτη, το οποίο ξεκινάει απόψε με τους ημιτελικούς και ολοκληρώνεται την Κυριακή με τον μεγάλο τελικό που θα αναδείξει την πρωταθλήτρια ομάδα της Ευρώπης για τη σεζόν 2014-15. Οι τέσσερις ομάδες που έφτασαν μέχρι το Final Four, η ιστορία τους και τα ρόστερ τους, μας δίνουν υποσχέσεις για ένα εξαιρετικά δυνατό και αμφίρροπο τουρνουά. Το Ball Hog δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει από αυτό το μεγάλο μπασκετικό ραντεβού και σας προσφέρει μια ιντερνετική συζήτηση μεταξύ των δύο συντακτών του, των Gus Χρυσοχού και Πέτρου Καούνη, για να είστε ενημερωμένοι και έτοιμοι για τους δύο δυνατούς ημιτελικούς, αλλά και για τον μεγάλο τελικό της Κυριακής.
Ολυμπιακός Πειραιώς
The history so far
Πέτρος Καούνης: Πέμπτη συμμετοχή σε Final Foul τα τελευταία εφτά χρόνια για τον Ολυμπιακό, με δύο μάλιστα κατακτήσεις στα τελευταία τρία χρόνια, ο οποίος όχι μόνο έχει ”χτίσει” ένα όνομα ανάμεσα στις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης αλλά έχει αποκτήσει και αέρα νικητή, που σε συνδυασμό με την ενέργεια που βγάζει σε κάθε παιχνίδι, του έχουν δώσει το χαρακτηριστικό της ομάδας που είναι ικανή για όλα. Όταν το επιτρέψει η συγκυρία και βρεθεί ο χρόνος, θα πρέπει να γραφτεί ένα άρθρο για το τι έχει καταφέρει αυτή η ομάδα τα τελευταία χρόνια, τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά.
Gus Χρυσοχού: “Refuse to lose”, “Die Hard”, “o κόκκινος ποταμός”, (bonus) “ο άγιος Γεώργιος Πρίντεζης” είναι μερικά από τα κλισέ που ακούστηκαν (και) φέτος στις περιγραφές των παιχνιδιών του Ολυμπιακού. Εντάξει, δεν λέω, όντως μερικά εξ αυτών μπορεί να βρίσκουν εφαρμογή εκ τους αποτελέσματος για την ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου, αλλά… Όποια ομάδα αποκτά (ή της δίνουν) αυτούς τους χαρακτηρισμούς εδώ και τρία με πέντε χρόνια, τότε πάει να πει πως (μάλλον) δεν είναι τυχαίο. Οπότε – στα μάτια μου – η μέχρι τώρα ιστορία είναι ότι “το μπάτζετ ναι μεν βοηθάει, αλλά δεν παίζει μπάσκετ”. Πάμε παρακάτω.
Road to Madrid
Πέτρος: Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με το χειρότερο δυνατό τρόπο για την ομάδα του Πειραιά, με αλλαγή προπονητή και ψυχολογία στο ναδίρ. Ο ερχομός του Γιάννη Σφαιρόπουλου στη θέση του Γιώργου Μπαρτζώκα, αρχικά θεωρήθηκε ως εισαγωγή σε μια μεταβατική περίοδο μέχρι την επόμενη χρονιά. Όμως ο νέος coach του Ολυμπιακού κατάφερε όχι μόνο να σώσει τη χρονιά, αλλά και να δώσει στην ομάδα τα δικά του αγωνιστικά χαρακτηριστικά και νοοτροπία. Σε αυτό τον βοήθησε η δυναμικότητα του ομίλου στην πρώτη φάση της Euroleague, από τον οποίο και προκρίθηκε ως πρώτος με μόλις δύο ήττες. Οι υπερβολικά πολλοί τραυματισμοί παικτών και ειδικότερα των Σπανούλη, Πρίντεζη και Petway, στο πιο κρίσιμο μάλιστα σημείο της χρονιάς, στο γύρο του Top16, του στέρησαν το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs, ειδικά μετά την ήττα από τη Fenerbahce στο ΣΕΦ. Το σταύρωμα με την Barcelona στα playoffs έβαλε τον Ολυμπιακό σε μια θέση που δείχνει να του ταιριάζει καλύτερα απ’όλες: σε αυτή του outsider. Εύκολη ήττα στο πρώτο παιχνίδι στη Βαρκελώνη, με Σπανούλη να μη μπορεί να πατήσει καλά-καλά και Hunter εμφανώς ανέτοιμο, και μετά η ολική ανατροπή. Στο δεύτερο παιχνίδι ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε την καλύτερη του εμφάνιση μέχρι στιγμής της φετινής χρονιάς, στο μόλις πρώτο παιχνίδι που αγωνίστηκε με πλήρη σύνθεση μες στη σεζόν. Αφού το break έγινε και η σειρά γύρισε στο ΣΕΦ, όλα πλέον ήταν στο χέρι του Ολυμπιακού. Τα υπόλοιπα αποτελούν γνωστή ιστορία.
Gus: Κοντά σε αυτά που αναφέρει ο Πέτρος από πάνω, απλά να συμπληρώσω πως στην μεταβατική περίοδο μεταξύ Μπαρτζώκα και Σφαιρόπουλου, υπήρξε ο Μίλαν Τόμιτς, ενώ παραλίγο να μην προχωρήσει η πρόσληψη του Σφαιρόπουλου. Ωστόσο, ο 48χρονος head coach αποδείχθηκε λίρα εκατό ως επιλογή, μην κάνοντας μάλιστα κάποια προσθήκη στο ρόστερ του Ολυμπιακού (και όχι, ο Τσαϊρέλης δεν είναι προσθήκη). Επέλεξε να πάει με τις επιλογές του προκατόχου του, τις προσάρμοσε στα θέλω του, παρά τους κατά καιρούς τραυματισμούς, κάνοντας ομάδες όπως η CSKA (εντός), η Fenerbahce (εκτός) και η Barcelona στα playoffs να λυγίσουν. Κατ’ εμέ, αυτό είναι μια εν μέρει δικαίωση για τον Μπαρτζώκα. Και για να μην παρεξηγηθώ, σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω πως ο νυν προπονητής του Ολυμπιακού τα βρήκε έτοιμα από τον προηγούμενο. Μιλάμε για άλλες αγωνιστικές νοοτροπίες. Καθόλη την διάρκεια της σεζόν, ο coach Σφαιρόπουλος πήγε έχοντας ως Σύνταγμα1)Ευαγγέλιο λέει η ρήση και έλεγε κι ο συντάκτης, αλλά επειδή κάτι τέτοιο το περιορίζει στους χριστιανούς μόνο, ο δημοκράτης editor είπε να το διευρύνει και πέρα των οστών της Αγια-Βαρβάρας το δυναμικό hedge out, στα όρια του foul. Αυτή η επιλογή του βγήκε σχεδόν στο σύνολο των παιχνιδιών, με εξαίρεση τα ματς με την Fener στον Πειραιά και του πρώτου παιχνιδιού των προημιτελικών στο Palau Blaugrana. Ο Xavi Pasqual πλήρωσε τον Ολυμπιακό με το ίδιο νόμισμα, έπαιξε το ίδιο – ίσως και περισσότερο – hedge out, με αποτέλεσμα το βραχυκύκλωμα των ερυθρολεύκων. Ευτυχώς για τους τρις πρωταθλητές Ευρώπης υπήρξε ανασύνταξη και ένας σούπερ Πρίντεζης στο δεύτερο ματς, με αποτέλεσμα το break. Από εκεί και πέρα, ο Ολυμπιακός έκανε το καθήκον του, κερδίζοντας δύο φορές την Barcelona στο ΣΕΦ, με το παρακάτω video να αποτελεί την φάση της χρονιάς για την Euroleague μέχρι στιγμής, εκτός αν σημειωθεί κάποιο buzzer στο Final Four.
This is how they do it
Πέτρος: Ο Ολυμπιακός έχει την καλύτερη άμυνα στην διοργάνωση και πάνω σε αυτή έχει στηρίξει την πορεία του μέχρι τη Μαδρίτη, οπότε αυτή την πετυχημένη συνταγή θα ακολουθήσει και στο Final Four. Επιθετική άμυνα με παγίδες πάνω στον οργανωτή των επιθέσεων των αντιπάλων, γρήγορα γυρίσματα στην περιφέρεια και εναλλαγές στα μαρκαρίσματα μετά από pick ‘n’ roll με δυνατές επαφές. Επιθετικά, ο Ολυμπιακός χρησιμοποιεί τις ικανότητες του Σπανούλη, στο να περνάει γρήγορα τον προσωπικό του αντίπαλο και να δημιουργεί αριθμητικό πλεονέκτημα για τους συμπαίκτες του. Σε κάποιες φάσεις προσπαθεί να δημιουργήσει παιχνίδι και από το post, ειδικά στα λεπτά που είναι μέσα στο παρκέ ο Πρίντεζης. Οι δύο ψηλοί του, Hunter και Dunston, μπορεί να έχουν ίδια χαρακτηριστικά στο επιθετικό τους παιχνίδι, αλλά το σημαντικό είναι πως στην άμυνα είναι το ίδιο εξαιρετικοί και χαλάνε πολλές επιθέσεις των αντιπάλων. Η αναγνώριση του τρόπου παιχνιδιού των ερυθρολεύκων, ήρθε με την επιλογή του Σπανούλη στην πρώτη καλύτερη πεντάδα της φετινής διοργάνωσης και την ανάδειξη του Dunston σε καλύτερο αμυντικό της Euroleague, για δεύτερη μάλιστα συνεχόμενη χρονιά.
Gus: Άμυνα, άμυνα και άμυνα. Ενδεχομένως όχι με αυτήν την σειρά, αλλά καταλαβαίνετε το νόημα τέλος πάντων. Επί Σφαιρόπουλου, ο Ολυμπιακός έπαιξε ίσως την πιο σκυλίσια άμυνα που έχει παίξει ποτέ και αν έπρεπε να δώσουμε μερίδιο επιτυχίας σε άμυνα και επίθεση, τότε η πρώτη παίρνει δικαιωματικά το 51%. Αφενός, ο προπονητής του Ολυμπιακού διέγνωσε σωστά -όπως αποδείχθηκε- πως Dunston και Hunter μπορούν να ανταπεξέλθουν στα hedge out που θέλει εκείνος. Αφετέρου, οι ερυθρόλευκοι ποντάρουν εν γένει στα γρήγορα πόδια τους με στόχο (και συχνά αποτέλεσμα) να κουράζουν τους αντίπαλους guards. Στο επιθετικό κομμάτι, ο Ολυμπιακός στηρίζεται πολύ περισσότερο στο περιφερειακό σουτ απ’ ότι στην απειλή εντός του ζωγραφιστού, κάτι που είναι λογικό, καθώς δεν διαθέτει τον ψηλό-φόβητρο. Κάπου εδώ είναι ενδιαφέρον να δώσουμε το εξής στατιστικό: Ο Ολυμπιακός, όπως και οι υπόλοιπες ομάδες που δίνουν το παρόν στην Μαδρίτη, ήταν οι τέσσερις ομάδες με το υψηλότερο ποσοστό αποτελεσματικότητας στα σουτ που επιχείρησαν (effective field goal percentage), για την φάση του TOP-16, όπως φαίνεται στον πιο κάτωθι πίνακα (click για μεγέθυνση) 2)http://gigabasket.org/index.php?global=teams&type=adv&round=Playoffs&week=all&league=Euroleague&season=2014
(Aν παίξετε λίγο με τα στοιχεία του πίνακα, θα δείτε πως για την φάση των “8” η δεύτερη καλύτερη ομάδα σε αυτόν τον τομέα ήταν ο Παναθηναϊκός. Απλά απέναντί του είχε την πρώτη CSKA.)
Semifinal advantages
Πέτρος: Οι δύο ομάδες, Ολυμπιακός και CSKA Moscow, έχουν βρεθεί αντιμέτωπες ήδη δύο φορές φέτος στη φάση του Top 16 και μετρούν από μία νίκη έκαστη. Τα πλεονεκτήματα του Ολυμπιακού απέναντι στη ρωσική ομάδα στον πρώτο ημιτελικό, θα είναι το αξιόπιστο περιφερειακό του σουτ, μετά από κυκλοφορία της μπάλας στην περιφέρεια ή μετά από πάσα προς τα έξω μετά από παιχνίδι στο post. Δεύτερο σημείο στο οποίο θα χτυπήσει ο Ολυμπιακός θα είναι η δημιουργία ρηγμάτων στη ρακέτα των Ρώσων μετά από pick ‘n’ roll και στοχεύοντας στα αργά πόδια των ψηλών της που θα μένουν πάνω στο Σπανούλη, κατά κύριο λόγο, μετά από τις αλλαγές στα μαρκαρίσματα. Στο αμυντικό κομμάτι, ο Ολυμπιακός θα χρησιμοποιήσει την επιθετική του άμυνα με παγίδες πάνω στον Τεόντοσιτς για να τον αναγκάσουν είτε σε λάθη και εύκολους πόντους στο transition παιχνίδι, είτε σε σπατάλη χρόνου επίθεσης και σουτ υπό κακές προϋποθέσεις.
Gus: Όπως ειπώθηκε και ανωτέρω, το πολύ δυνατό σημείο του Ολυμπιακού είναι η άμυνα. Tα πάντα ξεκινούν από εκεί και αν καταφέρουν οι ερυθρόλευκοι να κουράσουν τους παίχτες της CSKA τότε μπορούν να συμβούν τα πάντα. Επιθετικά, οι παίχτες του Σφαιρόπουλου θα πάνε πολύ περισσότερο με το περιφερειακό παιχνίδι, καθώς εντός της ρακέτας θα καραδοκεί όλη η ρώσικη… αεροπορία, με τους Dunston και Hunter να κάνουν δουλειά χαμάλη. Το περιφερειακό σουτ είναι στα πλεονεκτήματα του Ολυμπιακού και εκτιμώ πως ζήσουν και θα πεθάνουν με/από αυτό.
Semifinal disadvantages
Πέτρος: Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να ”καθαρίσει” τα αμυντικά rebounds και να μην επιτρέψει στη CSKA να πραγματοποιήσει δεύτερες και τρίτες επιθέσεις. Οι Ρώσοι έχουν το πλεονέκτημα τόσο στο ύψος, όσο και στα μακριά κορμιά και θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τα mismatches που θα δημιουργούνται σε κάθε φάση, ειδικότερα όταν παίζουν με Weems και Kirilenko στο 2 και στο 3 αντίστοιχα. Κλειδί για το παιχνίδι θα είναι το μαρκάρισμα του Kirilenko πάνω στον Πρίντεζη και στο κατά πόσο θα τον εμποδίσει στο post παιχνίδι του. Ακόμα, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να καλύψει τις πολλές διαγώνιες πάσες που χρησιμοποιούν οι Ρώσοι στο παιχνίδι τους για να βρουν ανοιχτά σουτ από την περιφέρεια.
Gus: Το ύψος. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να επιδοθεί σε box outs σαν να μην υπάρχει αύριο αν θέλει να υπάρξει ισορροπία στις δύο άκρες του παρκέ. Το κακό για τους παίχτες του Σφαιρόπουλου είναι πως ακόμα και αν στραβώσει το παιχνίδι των Ρώσων στο ζωγραφιστό, δεν έχουν κανένα θέμα να το μεταφέρουν στην περιφέρεια, με τους Teodosic και Weems να μπορούν να κάνουν την ζημιά ανά πάσα στιγμή. Εκεί, απλώς παρακαλάς να μην είναι σε μέρα αμφότεροι (όπως πέρυσι κόντρα στην Maccabi) ή να μην βρεθεί κάποιος κρυφός άσσος στο μανίκι του Δημήτρη Ιτούδη.
Key player
Πέτρος: Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα στημένη γύρω από τον Σπανούλη και τις ικανότητες αυτού. Ο ηγέτης του Ολυμπιακού έχει τη δυνατότητα να ξεπερνάει με την ταχύτητά του τον προσωπικό του αντίπαλο στην κορυφή και να δημιουργεί ή να εκτελεί εκμεταλλευόμενος το αριθμητικό πλεονέκτημα. Τα τελευταία τρία χρόνια, εκτός από τον ρόλο του εκτελεστή, έχει αναλάβει και το ρόλο του οργανωτή των επιθέσεων και προσπαθεί να βάλει όλους τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι είτε με τις πάσες του, είτε με τις διεισδύσεις του στη ρακέτα, αναζητώντας τον ψηλό που μένει αμαρκάριστος. Τέταρτη συμμετοχή σε Final Four για τον Σπανούλη η φετινή στη Μαδρίτη. Στις προηγούμενες τρεις έφυγε τόσο μαζί με τον κύπελλο Πρωταθλητριών, όσο και με τον τίτλο του MVP του Final Four.
Gus: Ναι οκ, τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν στον Kill Bill, και ναι, είναι άλλη ομάδα ο Ολυμπιακός όταν αγωνίζεται ο αρχηγός, και ναι, έχει πάρει την ψυχολογία των Final Four. Όλα αυτά καλά και αποδεκτά. Αλλά… να μου επιτρέψετε (βασικά μου επιτρέψετε δεν μου επιτρέψετε, η επιλογή μου θα είναι η ίδια) να πάω με τον Πρίντεζη. Ο 30χρονος forward του Ολυμπιακού μοιάζει να είναι πιο μπαρουτοκαπνισμένος (έχω ξεπεράσει κάθε speaker σε γραφικότητα στο άρθρο αυτό) από ποτέ και, όπως έχει αποδειχθεί καθ’όλη την διάρκεια της σεζόν, είναι ο μόνος που μπορεί να τραβήξει τον Ολυμπιακό στις στιγμές που κολλάνε οι συμπαίκτες του. Όλοι γνωρίζουν πως μπορεί να απειλήσει τόσο από μακρυά, όσο και κοντά στο καλάθι και αυτό μόνο καλό είναι για τους ερυθρόλευκους.
Ο coach
Πέτρος: Δεύτερο Final Four για τον coach των ερυθρολεύκων αλλά το πρώτο του ως head coach. Στο Final Four της Κωνσταντινούπολης ήταν βοηθός στο πλάι του Kazlauskas στον πάγκο της CSKA και παρακολουθούσε τη μεγάλη ανατροπή του Ολυμπιακού στην Κωνσταντινούπολη. Αυτή τη φορά ελπίζει να δει το έργο από την ανάποδη. Με την πορεία της φετινής χρονιάς, την ήδη εξαιρετικά επιτυχημένη ανεξαρτήτως αποτελέσματος στο Final Four, για τον Ολυμπιακό, ο Σφαιρόπουλος απέδειξε πως δικαιούται τα ηνία ενός μεγάλου ευρωπαϊκού συλλόγου. Έχει περάσει στην ομάδα τη δική του αγωνιστική φιλοσοφία και έχει στήσει μια άμυνα που δείχνει να μπορεί να σταματήσει κάθε αντίπαλο. Ακόμα καταφέρνει να βγάζει τέτοια ενέργεια από τους παίκτες του που κουράζουν την οποιαδήποτε ομάδα που προσπαθεί να τους νικήσει.
Gus: O coach Σφαιρόπουλος ζει το δικό του παραμύθι, αυτό της δικαίωσης. Το δείγμα της δουλειάς του γνωστό εδώ και πολλά χρόνια στην άκρη των πάγκων, και φέτος στην προαγωγή που πήρε έδειξε πως του πάνε (και) τα δύσκολα. Η εικόνα που βλέπεις είναι αυτή ενός ήρεμου προπονητή, κάτι που βγαίνει και στο παιχνίδι των παιχτών του. Όπως είπε και ο Πέτρος πιο πάνω, στην Ευρωλίγκα η χρονιά του είναι ήδη πετυχημένη.
CSKA Moscow
The history so far
Πέτρος: Μακράν η πιο πετυχημένη ομάδα στην Ευρώπη με 12 παρουσίες σε Final Four σε 13 χρόνια. Μετράει τέσσερις, μαζί με τη φετινή, σερί παρουσίες τα τελευταία χρόνια αλλά καμία κατάκτηση. Μάλιστα για τις δύο αποτυχίες της ευθύνεται ο αντίπαλος της στο φετινό πρώτο ημιτελικό του Final Four. Έχει να κατακτήσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα από το 2008, με τις εκπληκτικές εμφανίσεις του Παπαλουκά. Φέτος, αντικειμενικά, έχει το πληρέστερο ρόστερ και δεν θέλει καν να σκέφτεται πως υπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα να μην κατακτήσει τον τίτλο. Αυτή τη φορά έρχονται υποψιασμένοι απέναντι στον Ολυμπιακό και χωρίς την υπεροψία των προηγούμενων χρόνων. Αλλά σίγουρα αυτό από μόνο του δεν αρκεί αν δεν μεταφερθεί και αγωνιστικά στο παρκέ.
Gus: Αν έπαιζαν μόνο τα ρόστερ μπάσκετ, το τρόπαιο έπρεπε να είναι στην Μόσχα από τον περασμένο Οκτώβρη. Δυστυχώς για τους Ρώσους, οι κατραπακιές που έχουν δεχθεί τα τελευταία χρόνια είναι κάτι παραπάνω από αξιομνημόνευτες. Η φετινή είναι ακόμα μία χρονιά που η CSKA πάει στο Final Four έχοντας το καλύτερο ρεκόρ (25 νίκες – 3 ήττες σε όλες τις φάσεις της διοργάνωσης) ελπίζοντας πως θα το επεκτείνει κατά δύο νίκες. Μιλάμε για την πληρέστερη ομάδα στην Ευρώπη (και όχι μόνο για φέτος) και αν υπάρχει μπασκετική δικαιοσύνη αξίζει να πάει μέχρι το τέλος.
Road to Madrid
Πέτρος: Φέτος η CSKA Moscow δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα τόσο στη φάση των ομίλων, από τους οποίους και προκρίθηκε πρώτη και αήττητη, όσο και από τη φάση του Top 16, από την οποία και προκρίθηκε πάλι πρώτη γνωρίζοντας μόνο δύο ήττες. Μία από αυτές τις ήττες, που τις έσπασε και το μέχρι τότε αήττητο σερί, ήταν από τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, με την ομάδα του Πειραιά να πραγματοποιεί μία σπουδαία εμφάνιση. Στα playoffs βρήκε απέναντί της τον Παναθηναϊκό με πλεονέκτημα έδρας και πέρασε με 3-1 γνωρίζοντας μία ήττα στο ΟΑΚΑ και αυτή στο τέλος, στη μόνη της χαλαρή εμφάνιση στη σειρά των αγώνων.
Gus: O δρόμος για την Μαδρίτη ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Και δεν το λέω γιατί η CSKA είχε εύκολο πρόγραμμα, αλλά γιατί η ικανότητά της να ελέγχει τα παιχνίδια της από το 1′ μέχρι το 40′ ήταν εντυπωσιακή. Νομίζω δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξω πως είναι η πιο dominant ομάδα σε όλη την διάρκεια της σεζόν. Καμία ήττα στην regular season, δύο στην φάση του top-16 και μία στα play offs. Δύο εκ των τριών ηττών της πάντως, προήλθαν από τις ελληνικές ομάδες, σε ΣΕΦ και ΟΑΚΑ.
This is how they do it
Πέτρος: Πλήρες ρόστερ, με πολλές εναλλακτικές λύσεις, που της δίνουν τη δυνατότητα τόσο το να διατηρεί αναλλοίωτο το ρυθμό της κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όσο και να έχει πολλές διαφορετικές επιλογές στον τρόπο εκτέλεσης. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς ο Ιτούδης είχε την πολυτέλεια να κάνει σωστό rotation και να δίνει ανάσες σε κάθε βασικό του παίκτη, ακόμα και με τη μη χρησιμοποίηση του σε ολόκληρο παιχνίδι. Της αρέσει να τρέχει το γήπεδο μετά από rebound και να εκτελεί γρήγορα τις επιθέσεις της εκμεταλλευόμενη τα screens και το καλό της περιφερειακό σουτ. Ο Τεόντοσιτς δείχνει περισσότερο ώριμος στις επιλογές του φέτος και δεν χαλάει επιθέσεις με βεβιασμένα σουτ κάτω από δύσκολες προϋποθέσεις. Στους ψηλούς έχει μια πεντάδα διαφορετικών, ως προς τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά τους, παικτών και πολλές φορές χρησιμοποιεί ψηλά σχήματα με Weems και Kirilenko στις θέσεις 3 και 4 αντίστοιχα. Αμυντικά καταφέρνει να κλείνει καλά τους διαδρόμους και να μπλοκάρει αρκετές επιθέσεις των αντιπάλων της χρησιμοποιώντας τον Kirilenko στην κορυφή της ρακέτας σε ρόλο ελεύθερου αμυνόμενου. Έχει πάρα πολλές επιθετικές λύσεις και ποτέ δεν ξέρεις ποιος από τους παίκτες της θα βρεθεί σε καλή μέρα για να σου κάνει τη ζημιά.
Gus: Από που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις; Στο inside game; Στην καλή κυκλοφορία της μπάλας; Στο σταθερά καλό περιφερειακό σουτ; Στέκομαι για μια ακόμα φορά στο μεγάλο πλεονέκτημά της που είναι τα rebounds, τόσο σε άμυνα, όσο και σε επίθεση. Το wingspan των Kirilenko και Kaun μοιάζει ικανό να καλύψει όλη την Μόσχα σε περίπτωση χιονιά -και να περισσεύει κιόλας- 3)και νόμιζα πως δεν είχα άλλα γραφικά μέσα μου…. Αυτό που εισήλθε φέτος αρκετά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια στο παιχνίδι της ρωσικής ομάδας είναι η υπομονή για την έξτρα πάσα. Μέχρι και ο Teodosic δείχνει αυτήν την υπομονή.
Semifinal advantages
Πέτρος: Στο παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό, θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί το ύψος των παικτών της και να κυριαρχήσει στον τομέα των rebounds και στις δύο άκρες του παρκέ. Στα αμυντικά για να έχει τη δυνατότητα να εκτελέσει χωρίς την οργανωμένη άμυνα του Ολυμπιακού απέναντί της και στα επιθετικά για να αυξήσει τις κατοχές της και να κρατήσει το ρυθμό στα μέτρα της. Ο Κιριλένκο θα προσπαθήσει να χαλάσει το post παιχνίδι του Πρίντεζη, και σίγουρα θα χρησιμοποιηθούν βοήθειες πάνω στο Σπανούλη, αν και δεν συνηθίζει ο Ιτούδης να παίζει με hedge out. Θα προσπαθήσει να προφυλάξει τους ψηλούς της από το να βρεθούν εκτεθειμένοι απέναντι σε διείσδυση του Σπανούλη έπειτα από pick ‘n’ roll και ίσως δούμε τον Kirilenko να προσπαθεί να κλείσει τους διαδρόμους, αφήνοντας όμως εκτεθειμένη την αδύναμη πλευρά και τις πάσες κάτω από το καλάθι.
Gus: Η CSKA είναι “καταδικασμένη” να μεταφέρει το παιχνίδι κάτω από τα καλάθια. Βέβαια, αν έχεις την ευτυχία να διαθέτεις Kaun, Kirilenko, Vorontsevich καλά κάνεις και είσαι καταδικασμένος να πας μέσα στο ζωγραφιστό. Πέρα από το δεδομένο ταλέντο των παιχτών της, η ομάδα του στρατού ζει και αναπνέει για τα επιθετικά rebounds που αποτελούν μαχαιριά για τις αντίπαλες άμυνες. Και δεν έχει να κάνει επειδή χάνεται ένα επιθετικό rebound, αλλά έχει να κάνει: α) με τον τρόπο που χάνεται (εναλλακτικά η front court των Ρώσων θα μπορούσαν να έχουν την ίδια επιτυχία και στο volley) και β) με τον τρόπο που επιδρά αυτό στην ψυχολογία του αντιπάλου.
Semifinal disadvantages
Πέτρος: Πρώτα απ’όλα η αρνητική ψυχολογία απέναντι στον Ολυμπιακό. Δύο ήττες στα τελευταία τρία Final Four, η μία μάλιστα στον τελικό της Κωνσταντινούπολης με οδυνηρό τρόπο, και σπάσιμο του αήττητου φέτος από την ίδια ομάδα. Σίγουρα η προϊστορία δεν παίζει μπάσκετ αλλά μερικές φορές δημιουργεί ψυχολογία, είτε θετική, είτε αρνητική. Αν ο Σπανούλης κάνει το γνωστό του παιχνίδι, τότε οι ψηλοί της CSKA θα έχουν θέμα απέναντι του στο ένας προς ένα και οι βοήθειες που θα προσπαθήσουν να δώσουν θα αποτελέσουν ακόμα ένα μείον στην ελαφρώς αδύναμη περιφερειακή άμυνα των Ρώσων. Οι περιφερειακοί του Ολυμπιακού, όπως έδειξαν και στη σειρά των παιχνιδιών με την Barcelona, αν βρεθούν ελεύθεροι σουτάρουν με μεγάλα ποσοστά ευστοχίας. Αυτές τις μέρες γράφονται αρκετές αναλύσεις για τους ημιτελικούς του Final Four και όλες συγκλίνουν σε ένα σημείο: ο Ολυμπιακός είναι περισσότερο δεμένη ομάδα από τους Ρώσους και αυτό του δίνει το δικαίωμα στο να ελπίζει απέναντι σε μια τόσο πλήρη και δυνατή ομάδα όπως η CSKA.
Gus: Tα πόδια. Ναι μεν της αρέσει να τρέχει στο γήπεδο όποτε έχει την ευκαιρία, αλλά δεν είναι το πρωτεύον χαρακτηριστικό της. Η αδυναμία της CSKA στο ανοιχτό γήπεδο φάνηκε στο παιχνίδι του ΣΕΦ για την φάση του top-16, όταν και ηττήθηκε από τον σημερινό της αντίπαλο. Θεωρητικά ο Ολυμπιακός θα επιλέξει την γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας (με την ευχή να είναι και σωστή) με σκοπό να κουράσει τους guards των Ρώσων. Επιπλέον, είναι ενδιαφέρον να δούμε την ένταση με την οποία θα βγαίνουν στα hedge out οι παίχτες του Δημήτρη Ιτούδη, κυρίως στα πι-κε-ρο (που λένε και οι μορφωμένοι εδώ μέσα) που θα στήνει ο Σπανούλης.
Key player
Πέτρος: Σε αυτή τη θέση θα μπορούσε να είναι κάλλιστα ο Teodosic λόγω της εξαιρετικής και ώριμης χρονιάς που κάνει, η οποία και επιβραβεύτηκε με μία θέση στην καλύτερη 5άδα για τη φετινή Euroleague. Όμως από τη στιγμή που ο Kirilenko γύρισε από το NBA για χάρη της CSKA Moscow, η ρωσική ομάδα ανέβηκε ακόμα ένα επίπεδο και απέκτησε έναν παίκτη εξαιρετικά χρήσιμο και στις δύο άκρες του παρκέ. Στην επίθεση βοηθάει, τόσο παίζοντας στο 3 και δίνοντας ύψος στην ομάδα του, όσο και από τη θέση 4, καλύπτοντας τη ρακέτα και ειδικότερα το above the rim κομμάτι του παιχνιδιού, στο οποίο και είναι εξαιρετικός, με ειδικότητα στα επιθετικά rebounds. Μάλιστα δείχνει και αρκετά βελτιωμένος στο περιφερειακό σουτ, μην επιτρέποντας έτσι στον προσωπικό του αντίπαλο να τον παίξει από απόσταση. Στην άμυνα, εκτός από τους χώρους που καλύπτει με τα τεράστιά του χέρια, τόσο πάνω από τη στεφάνη, όσο και στην έκταση του γηπέδου, κλείνοντας τις πάσες προς τα έξω και εμποδίζοντας τα μακρινά σουτ, μπορεί να μαρκάρει εξαιρετικά στο post παιχνίδι αντιπάλου. Για αυτό το λόγο πολλοί θεωρούν το ματσάρισμα του με τον φορμαρισμένο Πρίντεζη κομβικό για τον τελικό νικητή του πρώτου ημιτελικού.
Gus: “Ναι, σε όλα4)κωδικός “Κουβέλης” στα meetings στα headquarters του site” που είπε ο από πάνω. Ο άλφα-κάπα 47 (λυπάμαι δεν κρατήθηκα) είναι η ψυχή και το σώμα της CSKA και ο παίχτης που μόνο με τις παραστάσεις του μπορεί σε μία φάση να κάνει τριπλή ζημιά (επιθετικό rebound, καλάθι και φάουλ). Αν στραβώσει το ματς με τον Ολυμπιακό, άπαντες θα σταθούν προσοχή στο πρόσταγμα του πρώην NBAer, o oποίος θα ηγηθεί της προσπάθειας της ομάδας του. Επιπλέον, χρωστάει κάτι στους ερυθρόλευκους από το 2012 και θα ήθελε όσο τίποτα άλλο μια εκδίκηση για το Final Four της Κωνσταντινούπολης.
Ο coach
Πέτρος: Ο Έλληνας τεχνικός ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα ως βοηθός σε ένα από τα καλύτερα σημεία για να μάθεις αυτή τη δουλειά στην Ευρώπη: στο Ζάγκρεμπ. Στη συνέχεια, πήγε σε ακόμα ένα από τα καλύτερα σημεία της Ευρώπης για να μάθεις αυτή τη δουλειά, στη Θεσσαλονίκη, όπου και τελείωσε τη σεζόν 1995-96 ως head coach στον ΠΑΟΚ, οδηγώντας τον στον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Από τη σεζόν 1999-2000 και για 12 συνεχόμενα χρόνια βρέθηκε στον πάγκο του Παναθηναϊκού στο πλευρό του καλύτερου Ευρωπαίου προπονητή, του Zelimir Obradovic. Στον πάγκο του Παναθηναϊκού κατέκτησε πέντε Πρωταθλήματα Ευρώπης, οπότε μόνο άπειρο δεν τον λέει κανείς, παρόλο που πηγαίνει σε Final Four ως head coach για πρώτη φορά. Το ιδανικότερο σενάριο για κάθε ρομαντικό μπασκετόφιλο θα είναι να έχουμε τελικό με αντιμέτωπους μαθητές και δάσκαλο.
Gus: Αν ο Obradovic επέλεγε την φυσική συνέχειά του θα ήταν αυτός. Επίσης, αν επέλεγε έναν συνεργάτη εσαεί, πάλι αυτός θα ήταν. Αλλά σε κάθε συνεργασία και σε κάθε εξέλιξη, ο μαθητής πρέπει να φεύγει και να αναζητά το καλύτερο για τον ίδιο. Ο επί χρόνια βοηθός/κουμπάρος/alter ego του Ζοτς στον Παναθηναϊκό βρίσκεται (και αυτός) για πρώτη φορά σε Final Four, ως head coach και αναμφίβολα θέλει να το συνδυάσει με την κατάκτηση του τροπαίου. Αν το κατακτήσει, τότε μάλλον οι ιθύνοντες της CSKA θα του δώσουν λευκή επιταγή για να υπογράψει την ανανέωση του συμβολαίου του.
Real Madrid
The history so far
Πέτρος: Ναι μεν είναι η ομάδα με τα οκτώ τρόπαια, αλλά, ταυτόχρονα, είναι και η ομάδα που έχει να κατακτήσει τον τίτλο είκοσι χρόνια. Φέτος θα έχει έναν παραπάνω λόγο για να το καταφέρει, καθώς το Final Four θα διεξαχθεί στην έδρα της. Μένει να δούμε βέβαια κατά πόσο αυτό θα αποδειχθεί αβαντάζ για την ομάδα του Λάσο ή αν θα τη γεμίσει άγχος. Τέταρτη συμμετοχή σε Final Four για τους Μαδριλένους, αλλά και δύο σερί χαμένοι τελικοί στις τελευταίες δύο συμμετοχές της. Ευκαιρία λοιπόν, μαζί με την κατάκτηση του τίτλου να βγάλει και από πάνω της την ταμπέλα της ομάδας-loser.
Gus: Άντε πάλι τα ίδια: “Η Real σε ένα ακόμα Final Four, που οι παίχτες της είναι ορκισμένοι να το σηκώσουν και μάλιστα μέσα στο σπίτι τους”. Bonus-θέλησης ο αποκλεισμός του ποδοσφαιρικού τμήματος της ομάδας προχθές από τον τελικό του Champions League, οπότε όλοι οι στερημένοι από τίτλους ποδοσφαιρικοί, θα την πέσουν στο Palacios De Los Deportes με σκοπό να δουν την “Βασίλισσα” να στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης. H ιστορία μέχρι στιγμής (τα τελευταία 20 χρόνια δηλαδή) για την Real μπαίνει στον εξής τίτλο: “Ωραίο μπάσκετ, κανένα αποτέλεσμα κύπελλο θα πάρουμε;”
Road to Madrid
Πέτρος: Εύκολη πρόκριση από τη φάση των ομίλων με μόλις δύο ήττες παθητικό και κατάκτηση της πρώτης θέσης. Στη φάση του Top 16, από την αρχή φαινόταν πως η πρώτη θέση θα κρινόταν στα Ισπανικά classico με την Barcelona, όπως και έγινε, με τη Real να εξασφαλίζει την πρώτη θέση του ομίλου και το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs, μετά την ευρεία νίκη επί των αιώνιων αντιπάλων της στον πρώτο γύρο. Στα playoffs αντιμετώπισε την Anadolu Efes, την οποία και απέκλεισε με το συνολικό 3-1, αλλά περισσότερο δύσκολα απ’ότι μπορεί κάποιος να φανταστεί χωρίς να έχει παρακολουθήσει τα παιχνίδια. Στο πρώτο παιχνίδι χρειάστηκε ένα σερί στο τέταρτο δεκάλεπτο για να κάμψει την αντίσταση των Τούρκων, ενώ στο δεύτερο οι κακές επιθετικές επιλογές της ομάδας του Ντούσαν Ίβκοβιτς για να γίνει το 2-0 και να μεταφερθεί η σειρά στην Κωνσταντινούπολη. Αν και έχασε το τρίτο παιχνίδι κυριολεκτικά στο τέλος, κατάφερε να πάρει άνετα το τέταρτο και να προκριθεί στο Final Four που θα φιλοξενήσει.
Gus: Να είμαι ειλικρινής περίμενα πως ο coach Ivkovic θα έκανε κάποιο τρικ και θα άφηνε έξω την Real. Έμεινα με την προσμονή και την εντύπωση. Όπως αποδείχθηκε, η ομάδα από την Τουρκία είχε ξεχάσει τα τελευταία της τρικ σε κάποιο καφέ/εστιατόριο στον Βόσπορο. Kάπου εκεί βούλιαξαν. Από την άλλη, η ομάδα του Pablo Laso πραγματοποίησε μερικές πειστικές εμφανίσεις στην διάρκεια της σεζόν και δίκαια βρίσκεται στο Final Four που φιλοξενεί. Εύκολη πρόκριση στην regular season με 8-2, ακόμα πιο εύκολη πρόκριση από το top-16 στα playoffs με 11-3, όπου απέναντί της βρήκε την Efes. Το τουρκικό γαϊτανάκι συνεχίζεται στα ημιτελικά του θεσμού με αντίπαλο την Fenerbahce.
This is how they do it
Πέτρος: Η καλύτερη επιθετικά ομάδα της φετινής Euroleague, έχει δώσει μέσα στη χρονιά αρκετά δείγματα του τι μπορεί να κάνει όταν πιάσει τον αγωνιστικό ρυθμό που ταιριάζει στο παιχνίδι της. Προσπαθεί να τρέχει συνέχεια σε ανοιχτό γήπεδο και να εκτελεί γρήγορα τις επιθέσεις της ώστε να αυξάνει τις κατοχές σε κάθε παιχνίδι. Αμυντικά παίζει επιθετικά στην περιφέρεια και κλέβει αρκετές μπάλες, που οδηγούν σε εύκολους πόντους στο transition game. Η περιφέρεια της είναι το δυνατό της στοιχείο με την τριπλέτα των Rudy, Sergio και Llull να έχει το μεγαλύτερο μερίδιο, τόσο του οργανωτικού, όσο και του εκτελεστικού κομματιού του παιχνιδιού της Real, καθώς πετυχαίνουν το 40% των πόντων και μοιράζουν το 60% των assists της ομάδας σε κάθε παιχνίδι. Σπάνια επιλέγει παιχνίδι από το post, αντίθετα αρχίζει τις επιθέσεις της με pick ‘n’ roll ψηλά και συνεχόμενα σκρίν μακριά από τη μπάλα για να ξεμαρκαριστούν οι Rudy και Carroll. Ο δεύτερος επιλέγει πολλές φορές και την πάσα μέσα στη ρακέτα, σε κάποιον αμαρκάριστο ψηλό, παρά την απευθείας εκτέλεση από μακριά. Ακόμα και οι ψηλοί της πολλές φορές προτιμούν την εκτέλεση από μακριά από τα μπλεχτούν σε μάχες κοντά στο καλάθι.
Gus: Όταν διαθέτεις τους Rodriguez, Rudy και Llull (με αυτήν την σειρά) δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη για το πως γίνεται η δουλειά στο παρκέ. Γρήγορη κυκλοφορία, γρήγορα σουτ (προσοχή, όχι άναρχα), γενικώς να τρέχουμε και να φτάνουμε. Η Real είναι στις top ομάδες στα κλεψίματα για την σεζόν που ολοκληρώνεται σιγά – σιγά (8,3 ανά παιχνίδι) γεγονός που της δίνει το δικαίωμα να τρέχει γρήγορα στον αιφνιδιασμό. Όσα ματς κέρδισαν φέτος οι Μαδριλένοι, το έκαναν με την επιβολή του γρήγορου ρυθμού κάτι που θα κυνηγήσουν -θεωρητικά- και στο Final Four. Στους τελικούς του 2013 και 2014 δεν της βγήκε, κάτι που ελπίζει να αλλάξει φέτος.
Semifinal advantages
Πέτρος: Μπορεί να παίξει με ψηλά σχήματα με τους Maciulis και Nocioni στη θέση 3 και να καθαρίσει τα rebounds, ώστε να τρέξει γρήγορα το γήπεδο και να παίξει το run’n’gun στυλ παιχνιδιού που της αρέσει. Η περιφέρειά της αποτελεί το βασικό της όπλο, αλλά μην ξεχνάμε πως ο Reyes ήταν ο παίκτης που επιλέχθηκε στην καλύτερη 5άδα για τη φετινή Euroleague, κάνοντας μια εξαιρετική χρονιά, τόσο επιθετικά, όσο και αμυντικά. Είναι ο καλύτερος παίκτης ρακέτας στο ρόστερ της Real και τα επιθετικά του rebounds, δίνουν τη δυνατότητα για δεύτερες επιθέσεις και ελεύθερα σουτ με πάσα έξω από τη ρακέτα.
Gus: Με τον ρυθμό της είναι ικανή να πνίξει κάθε αντίπαλο, τόσο σε άμυνα, όσο και σε επίθεση. Τα γρήγορα χέρια και η ταχύτητα των Llull και Rodriguez, σε συνδυασμό με το court vision τους, αποτελούν εχέγγυο για την Real. Η ταχύτητα του Rudy, καθώς και το killer instict που διαθέτει, είναι ακόμα ένα -μεγάλο- όπλο στην φαρέτρα του Laso. Πέρα από τους τρεις προαναφερθέντες που μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα είτε με σουτ, είτε με drives, η Real διαθέτει και έναν ψηλό που επίσης μπορεί να κάνει την ζημιά από την περιφέρεια (Μπουρούσης). Ο Reyes δεν μετράει στα πλεονεκτήματα της ομάδας, είναι cheat (ή bug όπως λένε στο football manager). Eίναι η πολύ καλύτερη εκδοχή του Jimenez που την σεζόν 1996-97 περνούσε την δεύτερη νιότη του με την φανέλα της Barcelona.
Semifinal disadvantages
Πέτρος: Πολλές από τις επιθέσεις των Ισπανών καταλήγουν σε ατομικές ενέργειες των παικτών της, οι οποίοι μοιάζουν να μην ακολουθούν κάποιο συγκεκριμένο σύστημα. Ειδικότερα όταν δεν καταφέρνουν να εκτελέσουν νωρίς στην επίθεση, τότε το πράγμα περιπλέκεται και καταλήγουν σε τραβηγμένες προσπάθειες κάτω από κακές συνθήκες. Επίσης, όταν η μπάλα κολλάει, ο μόνος παίκτης που μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα στην αντίπαλη ρακέτα και να πραγματοποιήσει κάποια διείσδυση, είναι ο Sergio. Ένα ακόμα χτυπητό ντεσαβαντάζ της Real είναι οι αμυντικές ικανότητες των ψηλών της και τα αργά τους πόδια, που δεν μπορούν να ακολουθήσουν μετά από αλλαγές στα μαρκαρίσματα και αφήνουν αρκετές φορές εκτεθειμένη την άμυνα της.
Gus: (‘Οπως και στα πλεονεκτήματα) με τον ρυθμό της είναι ικανή να πνίξει και τον ίδιο της τον εαυτό. Υπάρχουν στιγμές (κυρίως στα Final Four) που νομίζεις πως η Real εξυπηρετεί πολύ περισσότερο τον αντίπαλο. Το είδαμε στον τελικό του ’13 να επιδίδεται σε ένα ανελέητο run ‘n’ gun γιατί στα χαρτιά “ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να ακολουθήσει”. Ο Ολυμπιακός όχι μόνο ακολούθησε, έβαλε 100 και έκανε το back2back. Το ίδιο έκανε και με την Maccabi στον τελικό του ’14. Δεύτερη (παραλίγο) κατοστάρα και η κούπα στο Τελ Αβίβ. Για να δούμε φέτος.
Key player
Πέτρος: Ο παίκτης που ξεχωρίζει ποιοτικά και είναι ένας από τους καλύτερους guard στην Ευρώπη. Εκτελεστής ο οποίος μπορεί και δημιουργεί φάσεις μόνος του χωρίς να περιμένει κάποιο screen. Όταν βρίσκεται στο παρκέ και δεν καταφέρνουν να εκτελέσουν γρήγορα, η μπάλα θα καταλήξει στα χέρια του για κάποιο isolation play. Εξαιρετικά αθλητικά προσόντα, που του επιτρέπουν να μπορεί να τελειώσει φάσεις δεχόμενος πάσες στην πλάτη των ψηλών, και αρκετά βελτιωμένος φέτος και στο αμυντικό του παιχνίδι. Ευάλωτος, όμως, στο σκληρό παιχνίδι και στις πολλές σωματικές επαφές, στοιχεία που μπορούν να τον εκνευρίσουν και να τον βγάλουν εκτός ρυθμού ή να τον οδηγήσουν σε τραβηγμένες προσπάθειες.
Gus: Θα διαφωνήσω με τον άνωθεν, πράγμα περίεργο. Λυπάμαι, είμαι τόσο προκατειλημμένος (ευγενική λέξη αντί του κομπλεξικός) με τον Rudy που δεν μπορώ να τον θεωρήσω παίχτη κλειδί. Sergio Rodriguez είσαι το Άλφα και το Ωμέγα αυτής της ομάδας. Το έδειξες πέρυσι με το βραβείο του MVP και ας όψεται ο προπονητής σου, που είχε την φαεινή να σε κρατήσει στον πάγκο για περίπου μισό ματς (ναι, ναι, στον τελικό της Euroleague όλα αυτά). Αν ο Laso φέτος σε αμολήσει και σε αφήσει να οργανώσεις όπως ξέρεις, η “Βασίλισσα” μπορεί να κοιμηθεί ήσυχη.
Ο Coach
Πέτρος: Ο Pablo Laso για πολλούς αποτελεί τον αδύναμο κρίκο της ομάδας. Στην πέμπτη του χρονιά στον πάγκο των Μαδριλένων, μετράει ήδη 3 αποτυχίες σε Final Four και δύο σερί χαμένους τελικούς. Φέτος είχε ακόμα πιο δύσκολο έργο με την προσπάθεια να κρατήσει την ισορροπία στα αποδυτήρια της ομάδας, μια ομάδας με εξαιρετικά εκρηκτικές προσωπικότητες στο ρόστερ της. Μέσα στη χρονιά αμφισβητήθηκε, αλλά η πρόκριση στο Final Four έβαλε στην άκρη τη γκρίνια. Η κατάκτηση του τίτλου θα εξασφαλίσει την παρουσία του και του χρόνου στον πάγκο της Real. Σε περίπτωση αποτυχίας, σχεδόν σίγουρα οι διοικούντες της ομάδας θα επιλέξουν να τον αντικαταστήσουν.
Gus: Για να σκεφτώ, για να σκεφτώ. Διαθέτεις ένα από τα καλύτερα ρόστερ στην Ευρώπη (είτε μας αρέσει, είτε όχι) τα τελευταία χρόνια. Χάνεις δύο σερί τελικούς από ανικανότητά σου (μα αφήνεις τον MVP έξω από τον τελικό για σχεδόν ένα ημίχρονο, την παλεύετε εκεί στην Μαδρίτη;!;) και, όπως ανέφερε από πάνω και ο Πέτρος, υπάρχουν στιγμές που χάνεις τα αποδυτήρια. Μονόδρομος η κατάκτηση του τροπαίου που αν το πάρεις άπαντες θα αναφωνήσουμε “καιρός ήταν”. Αν αποκλειστείς στον ημιτελικό ή χειρότερα χάσεις τρίτο σερί τελικό, παρακαλώ δείξε την ευθιξία, παραιτήσου και φύγε νύχτα.
Fenerbahce Ulker
The history so far
Πέτρος: Η πρωτάρα σε Final Four, Fenerbahce έχει στον πάγκο της τον πλέον έμπειρο και πετυχημένο προπονητή στην Ευρώπη. Αυτή η αντίθεση κάνει την ομάδα της Κωνσταντινούπολης απρόβλεπτη, και αν και ξεκινάει από τη θέση του outsider, κανείς δεν θα παραξενευτεί αν στο τέλος καταφέρει και κατακτήσει τον τίτλο.
Gus: Επιτέλους, μετά από 15 χρόνια μια ομάδα από την Τουρκία στο Final Four (μετά την Efes Pilsen το ’00 και ’01 σε Θεσσαλονίκη και Παρίσι αντίστοιχα) και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως το άξιζαν οι γείτονες. Έχουν επενδύσει πολλά για την άνθιση του μπάσκετ στην χώρα τους και ήταν καιρός να δουν μια ομάδα τους να φτάνει στο μεγάλο ραντεβού της Euroleague.
Road to Madrid
Πέτρος: Η Fenerbahce παρουσίασε δύο πρόσωπα κατά τη διάρκεια της φετινής διοργάνωσης. Προκρίθηκε άνετα ως δεύτερη από τη φάση των ομίλων, πίσω μόνο από τη Barcelona, αλλά έδειξε αρκετά προβλήματα με την απόδοσή της, με χαρακτηριστική την εμφάνιση της στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Παναθηναϊκό και την εκεί συντριπτική της ήττα. Στη φάση του Top 16, αν και ξεκίνησε κάπως άσχημα και ο πρώτος γύρος τη βρήκε με μια εντός έδρας ήττα από τον Ολυμπιακό που θα μπορούσε να της στερήσει το πλεονέκτημα στο playoffs, ανέβασε κατακόρυφα την απόδοση της στο δεύτερο γύρο και κατάφερε να τερματίσει στη δεύτερη θέση. Στη φάση των playoffs ξεπέρασε εύκολα το εμπόδιο της Maccabi και ήταν η μόνη ομάδα που προκρίθηκε με 3-0 στο Final Four.
Gus: Κλασική μέθοδος Ζοτς, που την είδαμε πολλάκις και στον Παναθηναϊκό τα προηγούμενα χρόνια. Σκαμπανεβάσματα μέχρι τον Φεβρουάριο – Μάρτιο και μετά τέρμα το γκάζι μέχρι την πρόκριση σε Final Four. 8-2 ρεκόρ στην regular season και 11-3 στο top 16, την έφεραν στα playoffs απέναντι στην Maccabi. Τα πραγματικά άσχημα παιχνίδια της ήταν κόντρα σε Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ και Ολυμπιακό στην Ulker Sports Arena, τα οποία και τελικά έχασε. Εκτιμώ πως αυτές τις δύο ήττες ο Obradovic θα υποχρέωσε τους παίχτες του να τις κάνουν αφίσες και να τις κρεμάσουν πάνω από τα κρεβάτια τους. Αν κρίνω από την παρουσία της ομάδας στην Μαδρίτη, ο Σέρβος coach κατάφερε αυτό που ήθελε: Οι παίχτες του να μην κοιμούνται από τις τύψεις και τον φόβο του τι θα γινόταν αν δεν προκρίνονταν στο Final Four.
This is how they do it
Πέτρος: Ο Obradovic ξεκίνησε τη χρονιά επιλέγοντας τον γρήγορο ρυθμό για το παιχνίδι της ομάδας του, και ένα run ‘n’ gun στυλ βασισμένο πάνω στην εκτελεστική ικανότητα του Goudelock. Στο δεύτερο μισό της χρονιάς όμως, και μετά τον τραυματισμό του Hickman, άλλαξε τελείως τον τρόπο παιχνιδιού της. Σε αυτό, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο η προσαρμογή του Ζήση, και το πέρασμα του οργανωτικού κομματιού του παιχνιδιού στα χέρια του, καθώς και η απόκτηση του Vesely για να καλύψει, παραδόξως, τη θέση 5, με την ικανότητά του στο ψηλό παιχνίδι, αλλά και τη δυνατότητα που δίνει στην ομάδα να πηγαίνει σε αλλαγές πάνω στα μαρκαρίσματα με λιγότερο ρίσκο. Στο επιθετικό κομμάτι βασίζεται κατά κύριο λόγο στην περιφέρεια της και στις εκτελέσεις των Goodelock και Bogdanovic 5)Μη δοκιμάσετε να τον κάνετε ποτέ Google γιατί εμφανίζει το όνομα Μπογδάνος μετά από την πληκτρολόγηση των τριών πρώτων γραμμάτων, γεγονός αρκούντως εκνευριστικό από μόνο του και στην οργανωτική ικανότητα των Ζήση και Sipahi, που ψάχνουν την πάσα στην αδύναμη πλευρά και τον ξεμαρκάριστο συμπαίκτη τους. Όμως αυτό που κάνει να ξεχωρίζει τη Fenerbahce στο επιθετικό της παιχνίδι είναι η παρουσία στο ρόστερ της του Bjelica, φετινού MVP της διοργάνωσης, και οι ικανότητες που διαθέτει σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού. Μπορεί να εκτελέσει από μακριά, να ποστάρει τον προσωπικό του αντίπαλο, να παίξει το pick ‘n’ roll και να δώσει την έξτρα πάσα, τόσο έξω στην περιφέρεια, όσο και προς τον Vesely. Μαζί με τον Vesely αποτελούν ένα εξαιρετικό δίδυμο ψηλών, με ικανότητα στο να τρέξουν το γήπεδο και να τελειώσουν φάσεις στο transition.
Gus: Ίσως η ομάδα που αναγκάστηκε να αλλάξει τα περισσότερα αγωνιστικά πρόσωπα καθώς κυλούσε η σεζόν. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά μετά τον τραυματισμό του Hickman, ο οποίος μάλλον ήρθε σαν μασκαρεμένη ευλογία6)αποτυχημένη προσπάθεια ελληνικής προσαρμογής του “blessing in disquise”, αλλά κολλάει γάντι εδώ. Η Fener αποτελεί την τρίτη καλύτερη επίθεση της Euroleague (81,7 πόντοι ανά παιχνίδι) πίσω από Real και CSKA, με την δύναμή της να στηρίζεται στα σουτ δύο πόντων. Η ομάδα του Ζοτς επιχειρεί κατά μ.ο. 43 δίποντα σε κάθε ματς και ευστοχεί σε 23 από αυτά. Αιτίες για αυτήν την αποτελεσματικότητα; Κυρίως ο Bjelica με τον Vesely. Μαζί με τον Goudelock είναι μία από τις πιο φονικές τριπλέτες κοντών – ψηλών που έχει να επιδείξει το ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Semifinal advantages
Πέτρος: Η Fenerbahce θα προσπαθήσει να έχει τον έλεγχο του ρυθμού από την αρχή του παιχνιδιού και να μην αφήσει τη Real να εκτελεί γρήγορα και να αυξάνει τον αριθμό των κατοχών. Πολλά θα εξαρτηθούν από τις επιστροφές των παικτών της στην άμυνα και κατά πόσο θα εμποδίσουν τους αιφνιδιασμούς των Ισπανών. Στην επίθεση θα στοχεύουν τον Bjelica, ειδικά όταν αυτός έχει απέναντι του έναν πιο αργό αντίπαλο που θα αδυνατεί να τον ακολουθήσει στην περιφέρεια. Ο Goodelock θα πάρει αρκετές προσπάθειες και η λογική λέει πως αρκετές από αυτές θα είναι υπό ευνοϊκές συνθήκες.
Gus: Αν υπάρχει μια ομάδα που μπορεί να ελέγξει το τέμπο της Real, αυτή είναι η Fener. Aπό εκεί και πέρα, από μόνος του ο Goudelock πλεονεκτεί έναντι όλης της Real στο περιφερειακό σουτ, ο Bjelica είναι MVP και έδειξε να πλεονεκτεί έναντι όλης της Euroleague, ενώ ο Vesely αναμένεται να δημιουργήσει πολλά προβλήματα στην front court της Real.
Semifinal disadvantages
Πέτρος: Δεν έχει το απαιτούμενο βάθος στο ρόστερ της και ειδικά στη θέση 5 θα έχει πρόβλημα αν ο Vesely φορτωθεί με fouls γρήγορα. Πολλά θα εξαρτηθούν και από τους πόντους που θα πάρει κάθε ομάδα μέσα από τη ρακέτα, ειδικότερα αφού στην περιφέρεια η δυναμικότητα τους είναι σχεδόν ίση. Από τη μία ο Bjelica με τις εξαιρετικές του ικανότητες και από την άλλη ο Reyes που παίζει περισσότερο με το μυαλό και είναι καθαρά παίκτης ρακέτας. Αν οι βοήθειες πάνω στο Bjelica αποδώσουν, τότε η Fenerbahce θα πρέπει να ψάξει εναλλακτικές λύσεις για το σκοράρισμα.
Gus: Τεράστιο πρόβλημα για την Fener, αποτελούν οι βολές. Η ομάδα του Obradovic σουτάρει στην σεζόν με μόλις 67,6% (τρίτη χειρότερη επίδοση στην Euroleague) έναντι 78,4% της Real και η σημερινή επίδοση των δύο ομάδων από την γραμμή της φιλανθρωπίας όχι μόνο θα παίξει τον ρόλο της, αλλά ίσως και να κρίνει τον ημιτελικό.
Key player
Πέτρος: Είπαμε, τα κάνει όλα και συμφέρει. Εξαιρετικός παίκτης.
Gus: MVP, MVP, MVP.
O Coach
Πέτρος: Εκτός από τον Bjelica, η Fenerbahce έχει ακόμα ένα πλεονέκτημα απέναντι στις υπόλοιπες ομάδες του Final Four, και αυτό δεν είναι άλλο από την παρουσία του Obradovic στον πάγκο της. Ο πλέον πετυχημένος προπονητής στην Ευρώπη προκρίθηκε με πέμπτη διαφορετική ομάδα σε Final Four και θέλει να κατακτήσει τον ένατο του τίτλο. Απέναντι του στον ημιτελικό θα βρει τη Real, με την οποία και είχε κατακτήσει το τρόπαιο το 1995. Από τότε έχει να το πάρει η Real… Εξαιρετικός προπονητής, με τρομερή ικανότητα στο να στήνει ομάδες με 100% δική του φιλοσοφία καθώς και να παίρνει τα μέγιστα από κάθε του παίκτη. Ήδη ξεκίνησε το Final Four με mind games απέναντι στο Laso, γνωρίζοντας πως ακόμα και αυτό μπορεί να του δώσει κάποιο πλεονέκτημα.
Gus: Κόντρα στην “Βασίλισσα” θα τεθεί αντιμέτωπος ο “Βασιλιάς” των πάγκων. Μιλάμε για τον προπονητή που πια είναι συνώνυμο του μπάσκετ, της τελειότητας και της πιστής αποτύπωσης του παιχνιδιού από το πινακάκι στο παρκέ. Το να μιλήσω για το τι εστί Obradovic είναι περιττό. Η επιστροφή του στα Final Four, μόνο προβληματισμό δημιουργεί στους αντιπάλους. Ειρήσθω εν παρόδω, φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από τότε που ο Ζοτς κατέκτησε την δεύτερη ευρωλίγκα ως προπονητής. Το 1995 ήταν στο τιμόνι της σημερινής του αντιπάλου, ενώ το Final Four ήταν και τότε επί ισπανικού εδάφους (Zaragoza).
Το πιο δυνατό σημείο της ομάδας;
| ↑1 | Ευαγγέλιο λέει η ρήση και έλεγε κι ο συντάκτης, αλλά επειδή κάτι τέτοιο το περιορίζει στους χριστιανούς μόνο, ο δημοκράτης editor είπε να το διευρύνει και πέρα των οστών της Αγια-Βαρβάρας |
|---|---|
| ↑2 | http://gigabasket.org/index.php?global=teams&type=adv&round=Playoffs&week=all&league=Euroleague&season=2014 |
| ↑3 | και νόμιζα πως δεν είχα άλλα γραφικά μέσα μου… |
| ↑4 | κωδικός “Κουβέλης” στα meetings στα headquarters του site |
| ↑5 | Μη δοκιμάσετε να τον κάνετε ποτέ Google γιατί εμφανίζει το όνομα Μπογδάνος μετά από την πληκτρολόγηση των τριών πρώτων γραμμάτων, γεγονός αρκούντως εκνευριστικό από μόνο του |
| ↑6 | αποτυχημένη προσπάθεια ελληνικής προσαρμογής του “blessing in disquise”, αλλά κολλάει γάντι εδώ |
Καλησπέρα, εξαιρετικό άρθρο! Νομίζω ότι θα δούμε ένα από τα καλύτερα final4 των τελευταίων χρόνων. Είναι από τα λίγα που κάθε ομάδα αξίζει να το πάρει για διαφορετικούς λόγους.
-Η CSKA για τον Kirilenko (δεν μπορεί να μην έχει μια ευρωλίγκα αυτός ο παίκτης) και για τον Ιτούδη, που μπορεί να εξελιχθεί σε έναν πολύ μεγάλο προπονητή(ίσως μια καλύτερη έκδοση του Ομπράντοβιτς, μοιραία η σύγκριση).
-Η Real (γιατί διάολε πάρτο επιτέλους και αν όχι τώρα που γίνεται και στην έδρα σου, πότε;). Μοναδική παραφωνία ο Laso.
-H Fener για τον μεγαλύτερο προπονητή της Ευρώπης, που μόνο αυτός, από τι φαίνεται, μπορεί να κάνει τις προσπάθειες και τα χρήματα που έχουν ξοδέψει οι Τούρκοι να πιάσουν τόπο.
-Και τέλος ο Ολυμπιακός για τον χαρακτήρα που έχει χτίσει σαν ομάδα και για την επιμονή και την υπομονή που δείχνει στα παιχνίδια του και στο αγωνιστικό του πλάνο.
Καλησπέρα fort και σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια, όσον αφορά το άρθρο. Συμφωνώ για τους διαφορετικούς λόγους που παρουσιάζεις για την κάθε ομάδα. Ο Ιτούδης αποτελεί μέλλον για το μπάσκετ, αντίθετα με τον Laso. Νομίζω εκεί που συμφωνούμε όλοι είναι πως περιμέναμε πολύ περισσότερα από την Fener. Βέβαια, η ευστοχία της Real ήταν κάτι το μνημειώδες στον ημιτελικό. Όσο για τον Ολυμπιακό, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, με την καλή έννοια.
Επίσης η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και για την Cska αλλά με την κακή έννοια! Οκ μεγάλο respect στον Ολυμπιακό για αυτά που κάνει κάθε χρόνο, αλλά αυτά που κάνουν οι Ρώσοι ανήκουν στα όρια του μεταφυσικού! Συμφωνώ ότι περιμέναμε περισσότερα από τη Fener αλλά λίγο το ότι όποιος έμπαινε στο παρκέ από τη Real το έβαζε από το σπίτι του, λίγο η απειρία από final4 των παικτών της, λίγο το ότι παίζει με ενάμιση ψηλούς (Vesely,Zoric).
Για σήμερα, προσπερνώντας τα γραφικά για ελληνική ψυχή, τσαρούχια, τσολιάδες κτλπ. πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να το σηκώσει η Ρεάλ. Αν δεν το πάρει ούτε σήμερα τότε παρέα με την Cska σε αφιέρωμα στο “Μας ψεκάζουν”!