Μετά τις δύο διαδοχικές εύκολες νίκες των αποδεκατισμένων Cavaliers στην έδρα των αποδεκατισμένων Hawks, οι οποίοι με τη σειρά τους έχασαν από την πλάτη του Dellavedova και τον, αιχμάλωτο των εχθρών καθ’ όλη τη διάρκεια της postseason, σουτέρ τους Kyle Korver, οι τελικοί της Ανατολής μετατράπηκαν σε τυπική διαδικασία. Κι όμως, οι Hawks πάλεψαν μέχρις εσχάτων το Game 3 στο Cleveland. Από την άλλη πλευρά, οι Rockets έχασαν στα σημεία τα δύο πρώτα παιχνίδια στην πιο θορυβώδη και τρομακτική έδρα του NBA, δείχνοντας πως θα χτυπήσουν μέχρι τέλους τη σειρά με τους Dubs. Well… Ως μας έχουν συνηθίσει, οι Γιάννης Χάτσιος, Μήτσος Μαυράκης και Μήτσος Μαντζούκας αναλύουν.
Atlanta Hawks 111 @ 114 Cleveland Cavaliers
Αντίθετα με τον Kyrie Irving, που έμεινε και πάλι εκτός για να προστατεύσει το γόνυ του, ο DeMarre Carroll, αδιαφορώντας για την free agency και τον ατζέντη του, που έχει κουλουριαστεί κάτω από το γραφείο του σε εμβρυακή στάση ουρλιάζοντας “ΜΗΗΗΗ!!!”, συνεχίζει να παίζει τραυματίας, κυνηγώντας μια φευγαλέα ελπίδα, όλο και πιο αμυδρή μετά τον τραυματισμό του Korver. Δεν έχει μεγάλη σημασία, αλλά υπάρχει κάτι το αξιοθαύμαστο στο να κατεβαίνει να παίξει με 1,5 πόδι άμυνα στον LeBron.
Αντίποδες
Οι τρεις Αυστραλοί που μίσησα με όλη μου την ψυχή αυτή την εβδομάδα:
Αυτό το δίμετρο τουμπανιασμένο καγκουρό που κυκλοφορεί στα πάρκα του Brisbane και τρομοκρατεί τους κατοίκους σαν σαλεμένος αναβολιάρης.
2) Ο Immortan Joe
Ο κακός του Mad Max, Fury Road, είναι ένας δυνάστης με σαπισμένο κορμί που ελέγχει την Citadell και τα αποθέματα νερού. Είναι ένα ειδεχθές αμάλγαμα τυράννων και θρησκευτικών ηγετών, που εξουσιάζει τυραννικά όλους τους ανθρώπους: τα War Boys, τα αγόρια καμικάζι που πεθαίνουν υπό τις διαταγές του για να ζήσουν αιώνια, τους κατοίκους που βρίσκονται στο έλεός του για λίγο νερό, χρησιμοποιεί τον Max απλά σαν ένα σάκο αιμοδοσίας, τις γυναίκες απλά για να τις στραγγίζει από το μητρικό γάλα και τις Νύφες του ως αντικείμενα και όργανα αναπαραγωγής.
[Και να μην υπήρχε λόγος να βάλω το trailer του Mad Max θα τον είχα εφεύρει. Βασικά, μόλις το έκανα.]
Αλλά! Ο χειρότερος όλων είναι:
1) ο Matthew Dellavedova
Με τους Cavaliers να βρίσκονται πίσω με 2-1 νίκες απέναντι των Bulls στον δεύτερο γύρο, το τέταρτο παιχνίδι ήταν ζωής ή θανάτου για την ομάδα του Cleveland. Με τον Pau Gasol τραυματία, τον Nikola Mirotic εκτός τόπου και χρόνου1)με τον Μαντζούκα να είναι ο μόνος που διαφωνεί επί του προκειμένου και τον Joakim Noah θλιβερό επιθετικά, ο Taj Gibson ήταν ο μοναδικός παίκτης της, στα χαρτιά και κάποτε, πανίσχυρης frontline των Bulls που μπορούσε να προσφέρει και στις δύο μεριές του παρκέ.
Στην αρχή του τέταρτου δωδεκαλέπτου, ο Gibson παλεύοντας για το επιθετικό rebound βρέθηκε μπλεγμένος με τον Dellavedova και έπεσαν και οι δύο κάτω. Ο forward των Bulls προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά ο ειδεχθής guard των Cavs του είχε κλειδώσει το πόδι, αναγκάζοντας τον Gibson να τον κλωτσήσει για να τον αφήσει. Μετά τη συμπλοκή οι διαιτητές απέβαλλαν τον Gibson.
Προς το φινάλε του δευτέρου παιχνιδιού εναντίων των Hawks, ο Dellavedova, βουτώντας να πιάσει μια διεκδικούμενη μπάλα, έριξε όλο το βάρος του κορμιού του πάνω στον Kyle Korver, τραυματίζοντας τον shooting guard της Atlanta, ο οποίος θα χάσει το υπόλοιπο των playoffs.
Τέλος, προς τη λήξη του ημιχρόνου του τρίτου αγώνα, στον οποίο οι Hawks βρίσκονταν μπροστά στο σκορ, βασιζόμενοι σε έναν συγκλονιστικό Al Horford, που είχε 14 πόντους σε 19 λεπτά, o Αυστραλός ξαναχτύπησε.
Ο Horford είχε μόλις αστοχήσει, και ενώ προσπαθούσε να πάρει το επιθετικό rebound, ο Dellavedova έπεσε πάλι με όλο το βάρος του στο πόδι του Δομινικανού, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που είχε τραυματίσει τον Korver στο προηγούμενο παιχνίδι. Ο Horford ένοιωσε ένα déjà vu και προσπάθησε να ρίξει μια αγκωνιά πέφτοντας στον χαμερπή guard.
Σαν αποτέλεσμα είχαμε την αποβολή του καλύτερου παίκτη, μέχρι εκείνη τη στιγμή, του γηπέδου και τον Dellavedova να ετοιμάζεται να παίξει στους τελικούς του ΝΒΑ.
Απλά εκεί θα περιμένει ο έτερος βρώμικος Αυστραλός, o Andrew Bogut. Karma is a bitch.
Emojis
H αποβολή του Horford σημαίνει πως είχαμε την ευκαιρία να δούμε τον Mike Scott και τα emoji tattoo αυτού για 32 λεπτά στο παρκέ.
Πέρα από τους 8 πόντους, με 0/5 τρίποντα, τα 9 rebounds και τη γνωστή άμυνά του, που συνορεύει με την παντελή άγνοια, το δεύτερο δημοφιλέστερο προϊόν του Chesapeake, Virginia είχε την ευκαιρία να είναι καθοριστικός στις πιο κρίσιμες κατοχές του φινάλε του αγώνα και της παράτασης.
Και αυτός επέδειξε το καθαρό μυαλό ενός ανθρώπου που έχει γεμίσει το κορμί του με tattoo από emojis.
Με τους Hawks μπροστά με έναν πόντο, ο Mike Scott έκλεψε την μπάλα από τον LeBron. Με την ομάδα του να προηγείται και να έχει την κατοχή της μπάλας στα 27 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του αγώνα, αντί να εξαντλήσει την επίθεση, αφήνοντας μονάχα 3 δεύτερα στους Cavaliers, o Scott πήρε μια βιαστική προσπάθεια που οδήγησε στο μπλοκ του Thompson.
Στην παράταση, με την ομάδα του πίσω με ένα πόντο και τριάντα δευτερόλεπτο πριν τη λήξη, ο Jeff Teague επιχείρησε ένα lay up. Αστόχησε, αλλά ο Carroll σκαμπίλησε την μπάλα προς τον Scott που ήταν μονάχος στη γωνία. Τότε ο Scott αντί να πιάσει την μπάλα, σήκωσε τα χέρια του ψηλά και την άφησε να βγει έξω, χαρίζοντας την κατοχή στους Cavaliers.
Όπως έλεγε και ο Jalen Rose για τον Howard στο Jalen and Jacoby προχτές, “Basketball IQ is an attribute”.
[Αντίλογος Χάτσιου: Το λάθος με το άφημα της μπάλας είναι πράγματι σκανδαλωδώς χαζό, ωστόσο τα 0/5 τρίποντα έχουν να κάνουν με τον ρυθμό που δεν έχει ο Scott, καθώς μετά τον τραυματισμό του ο Budenholzer τον παραγκώνισε, και στα playoffs, μετά βίας, πατούσε παρκέ. Μια δουλειά ξέρει να κάνει ο Scott, να μπαίνει και να βάζει 2-3 κολλητά τρίποντα από τον πάγκο. Mε τον Korver καλά κλεισμένο και πλέον τραυματία, με τον Millsap και τον Horford να αντιμετωπίζουν κατά καιρούς προβλήματα στα playoffs και τον Antic να γίνεται ανέκδοτο, μήπως θα έπρεπε ο emojiman να βγει από τη ναφθαλίνη πολύ νωρίτερα;
Aπάντηση Ραδικόπουλου, προς ενίσχυση της θέσης Μαυράκη: “Basketball IQ is an attribute”.
Απορίες Μαντζούκα: Ποιος ασχολείται με τον Mike Scott;!; Δηλαδή πραγματικά τώρα.]
Είναι ο James Jones υπαρκτό πρόσωπο;
Κάποιοι θα θυμηθούν ιστορίες από τότε που κέρδισε έναν από τους χειρότερους διαγωνισμούς τριπόντων στην ιστορία. Οι περισσότεροι δεν μπορούν να ανακαλέσουν κάποια ανάμνηση στην οποία να πρωταγωνιστεί. Αυτό συμβαίνει επειδή ο James Jones δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο. Στην πραγματικότητα είναι ένα bug στο μεγάλο παιχνίδι του ΝΒΑ το οποίο ενεργοποιείται ως cheat, τις φορές που ο LeBron James τα βρίσκει δύσκολα: εμφανίζεται, δημιουργεί διαφορές, προσθέτοντας πόντους με την μορφή τριπόντων, και εξαφανίζεται.
Ο Paul Millsap όταν ήταν μικρό παιδί στην Louisiana παρακολουθούσε Α1 και Φραγκίσκο Αλβέρτη;
Ναι. Δεν εξηγείται αλλιώς η χάρη με την οποία πήρε φάουλ από τον Tristan Thompson πάνω σε προσπάθεια τριών πόντων, με την χαρακτηριστική κίνηση «βλέπω τον αμυντικό να πλησιάζει προς την κατεύθυνση μου, οπότε πετάω την μπάλα προς το καλάθι και απλώνω το χέρι όσο μακριά χρειαστεί ώστε να το βρει ο αμυντικός και να τσιμπήσω τις τρεις πολύτιμες βολές».
Θα μπορούσε ο LeBron να κερδίσει τους τελικούς περιφέρειας με συμπαίκτες στην βασική πεντάδα τους Raymond Felton, Alan Anderson, Drew Gooden, Kendrick Perkins;
Πιθανότατα ναι. Αυτήν την στιγμή παίζει με Dellavedova, Shumpert, Thompson και Mozgov, και βρίσκεται στο 3-0. Με τους παραπάνω λογικά θα δυσκολευόταν παραπάνω, αλλά ποιος θα πόνταρε εναντίον του μετά τα όσα έχουμε δει από αυτόν;
Πόσα συνεχόμενα σουτ πρέπει να χάσει κάποιος στην αρχή του παιχνιδιού ώστε να το πάρει απόφαση ότι δεν είναι η μέρα του και να συνεισφέρει σε άλλους τομείς του παιχνιδιού;
Απ΄ό,τι φάνηκε, αν είσαι ο LeBron James, δεν υπάρχει ο συγκεκριμένος αριθμός. Θα πίστευε κανείς ότι έχοντας χάσει τα πρώτα δέκα (10!!) σουτ που επιχείρησε στο παιχνίδια θα αποφάσιζε να τιθασεύσει κάπως τις επιθετικές του ορέξεις. O LeBron όμως αποφάσισε από την δεύτερη περίοδο και μετά να πάρει την ομάδα πάνω του, να παρει άλλες 27 προσπάθειες σπάζοντας έτσι το προσωπικό του ρεκόρ για τις περισσότερες προσπάθειες που έχει πάρει ποτέ σε παιχνίδι (37), να σκοράρει 37 πόντους και γενικά να είναι ο Βασιλιάς. Σίγουρα βοήθησε το γεγονός ότι οι επόμενες επιθετικές επιλογές ήταν ο J.R. Smith και ο Iman Shumpert, αλλά και πάλι ο απολογισμός ήταν εντυπωσιακός.
Θα μας κάτσει ποτέ τον χειμώνα ο καλοκαιρινός μας έρωτας;
Ο περισσότερος κόσμος το καλοκαιράκι πάει διακοπές, μπάνια, ποτάκια στην παραλία, βόλτες, η έλλειψη ρούχων, το αλκοόλ, και, γενικότερα, οι συνθήκες είναι καλύτερες από ποτέ για να ερωτευτεί. Μετά σκάει ο χειμώνας και ανακαλύπτουμε ότι οι σχέσεις είναι κάπως πιο δύσκολες, πιο μπερδεμένες, και μένουμε με τις αναμνήσεις του καλοκαιριού.
Όταν τραυματίστηκε ο Kyle Korver, όλοι οι φίλοι της Atlanta στενοχωρήθηκαν. Εγώ άρχισα να σκέφτομαι τον Kent Bazemore ο οποίος θα ξεκινούσε βασικός στα playoffs. H σχέση μου με τον Bazemore πυροδοτήθηκε πέρυσι στo summer league του Las Vegas, όταν κάτω από τον καυτό ήλιο έδινε υποσχέσεις για έναν ζεστό χειμώνα, σκοράροντας με όλους τους τρόπους και δημιουργώντας μεγάλες προσδοκίες. Ο ζεστός χειμώνας δεν ήρθε ποτέ, έδειξε απλά κάποια δείγματα από το ταλέντο του στο πέρασμα του από τους Lakers, αλλά πάντα οι υποσχέσεις είχαν μείνει να τον κρατάνε κοντά μου, ακόμα και στην dynasty fantasy league που μας έφερε κοντά. Τώρα που ήρθε η ώρα του, ο Kent εμφανίστηκε ξεψαρωμένος μεν, γράφοντας και ένα ακραίο τρίποντο πάνω σε άμυνα, αλλά ανίκανος δε, να κάνει ακόμα την διαφορά. Έχει όμως τουλάχιστον άλλο ένα παιχνίδι για να θυμίσει το καλοκαίρι που περάσαμε μαζί και να αναθερμάνουμε την σχέση μας.
Το μόνο που μένει για να αρρωστήσουμε κανονικά είναι να τραυματιστεί και ο Carroll και να δούμε δίδυμο Jenkins – Bazemore κατευθείαν από το άλμπουμ των διακοπών μας. Αλήθεια, εκείνος o Glen Rice Jr τί απέγινε κι αυτός;
HE. WON’T. BAZE. LESS.
— Zach Harper (@talkhoops) May 25, 2015
Ο Βaron Davis τί λέει για όλα αυτά;
Al Horford's ejection has NBA players talking on Twitter http://t.co/dTPL8GOkae pic.twitter.com/iu5zJEf0qI
— Sports Illustrated (@SInow) May 25, 2015
Γιατί η Atlanta έχασε κι αυτό το ματς;
Είχε πάθος, πάλεψε μανιασμένα για την νίκη, αλλά έδειχνε να μην μπορεί να βάλει την μπάλα στο καλάθι. Είναι εξωφρενικό το πόσο άστοχη ήταν στο δεύτερο ημίχρονο, όταν όλα τα σουτ έβρισκαν σίδερο. Ελεύθερα σουτ, διεισδύσεις, ποσταρίσματα κάτω από τα καλάθι… Όλα έβρισκαν σίδερο. Φταίει η εμπειρία; Μήπως έχει χαθεί το mojo; Ό,τι και να είναι, αν δεν αρχίσουν να σημαδεύουν το καλάθι σωστά, το sweep καραδοκεί. Να μαζεύανε και κανένα επιθετικό rebound παραπάνω θα ήταν χρήσιμο.
Γιατί ο Teague επιμένει να σουτάρει;
Οι διεισδύσεις του αφήνανε πίσω τους αντίπαλους αμυντικούς. Στο τέλος τον είχε αναλάβει αποκλειστικά ο James μήπως μπορέσει να τον σταματήσει. Έκανε ό,τι ήθελε, αφήνοντας πίσω τον κακόμοιρο Dellavedova. Γιατί επομένως επέμενε να σουτάρει από το τρίποντο, όπου δεν μπορούσε να φτάσει την μπάλα στο στεφάνι; Μία καλύτερα σχεδιασμένη επίθεση στο τέλος της κανονικής περιόδου, ίσως να έδινε την νίκη στους Hawks. Αλλά το τρίποντο του Teague, με δύο αμυντικούς πάνω του, είχε τόση τύχη όση και τα υπόλοιπα σουτ των γερακιών: σίδερο.
Golden State Warriors 115 @ 80 Houston Rockets
Την Παρασκευή οι Rockets ήταν όσο καλοί έπρεπε για 48 λεπτά παρά κάτι, και εντελώς χαζοί για 7”. Φυσιολογικά, με τη σειρά να πηγαίνει στην έδρα τους, εμπνεύστηκαν από αυτά τα 7”.
Μιλάμε για ένα παιχνίδι που είχε ουσιαστικά λήξει από το ημίχρονο, όταν οι Warriors προηγούνταν με 25, είχαν 15 assists έναντι ενός λάθους. 25 παρότι ήταν σχετικά άστοχοι από το τρίποντο (4/15, 26%). Ένα παιχνίδι που έκανε την εμφάνισή του το “τρίο στούτζες” του πάγκου των Warriors McAdoo, Rush, Holiday, το φάντασμα του David Lee, καθώς και η λευκή πετσέτα του Kevin McHale, ο Κώστας Παπανικολάου.
Τετοιο περιπατο θυμαμαι ειχα κανει κι εγω μια φορα στο φλοισβο.#gsw
— αβρααμ καλλινικιδης (@kallinikidis) May 24, 2015
Steph, αυτός ο νταής
Steph, σοβαρά, δεν ξέρω τι ψυχολογικά έχεις.
Ίσως στις ομάδες πιτσιρικάς να ήσουν το πιο κοντό και λιανό παιδάκι, και οι συμπαίκτες σου και οι αντίπαλοί σου να σε έδερναν και να σου έκρυβαν την τσάντα. Ίσως να σου βούταγαν το Gatorade που μόλις είχες αγοράσει από το κυλικείο του γηπέδου.
Δεν έφταιγες. Ήσουν το παιδί του προπονητή, είχες αυτό το αθώο πρασινομάτικο βλέμμα, το μαλλί χνούδι, τα αδύνατα άκρα. Το baby face. Ήσουν εύκολος στόχος.
Και εσύ μονολογούσες “μια μέρα θα σας δείξω εγώ“, την ώρα που βαρούσες το τρισχιλιοστό σουτ μετά την προπόνηση. Την ώρα που εξερευνούσες το ταμπλό και υπολόγιζες τι φάλτσα πρέπει να βάλεις στην μπάλα για να το φιλήσει και να σβήσει μέσα στο καλάθι.
Δεν σου αρκούσε όμως η ευστοχία. Ήθελες να ξεφτιλίζεις στο γήπεδο αυτούς που μοιάζαν ανώτεροι έξω από αυτό, γιατί ήταν ψηλότεροι και δυνατότεροι. Και έτσι, εμμονικά, δούλευες κάθε μέρα τον χειρισμό σου, ντριμπλάροντας στο δρόμο για το γήπεδο, στο δρόμο για το σχολείο, από το σαλόνι στην κουζίνα, στο μπάνιο, στο πλακόστρωτο της αυλής. Φαντάζομαι ακόμα και μέσα στο σκυλόσπιτο.
Αλλά ρε φίλε μου, η μονομανία έχει ένα πρόβλημα, γίνεται ναρκισσισμός και ξεχνάς ότι οι άλλοι άνθρωποι έχουν κι αυτοί ζωές, αυτοεκτίμηση και συναισθήματα και δεν είναι απλά ηθοποιοί στην ταινία που πρωταγωνιστείς.
Ξεφτιλίζεις αμυντικούς που έχουν χτίσει καριέρες ολόκληρες με το να σταματάνε τύπους σαν κι εσένα. Και το χειρότερο, το πετυχαίνεις ενώ κάνουν ό,τι είναι μπασκετικά δυνατό για να σε σταματήσουν. Ποιος ξεχνάει αυτό;
Αυτό δεν είναι μπάσκετ, είναι αφηρημένη τέχνη στο παρκέ. Είναι τελειοποίηση των βασικών και αποδόμηση της τακτικής του αθλήματος σε μια επίθεση. Είναι κάτι που δεν έχει προηγούμενο.
Και δεν αρκεί που έβρεξες 40 πόντους στα κεφάλια των Rockets, με 7/9 τρίποντα, φτάνοντας έτσι τους 108 με 18/31 στα τρία παιχνίδια της σειράς, αλλά έπρεπε να διδάξεις στον, πάλαι ποτέ, κυρίαρχο center της τελευταίας δεκαετίας την τέχνη του επιθετικού rebound. Με το ένα αναθεματισμένο χέρι.
Και επειδή η ζωή κάνει κύκλους, έχει έρθει η ώρα πλέον να πουν σε εσένα αποκαρδιωμένοι “Ρε φίλε, γιατί δεν τα βάζεις με κάποιον στο μέγεθός σου;”.
Και είχαμε αρχίσει τόσο καλά
Προσαρμογή
Σε μια πρoσπάθεια να αναστήσει τον ρυθμό του Klay Thompson που ψυχορραγεί, ο Steve Kerr τον απάλλαξε αρχικά από το μαρκάρισμα του James Harden, ρίχνοντας πάνω στον star των Rockets τον Harrison Barnes2)μα πόσο ευέλικτη πεντάδα!!. Ο Thompson ήταν και πάλι άστοχος επιθετικά (2/8 τρίποντα, 4/22 στη σειρά), αλλά ο Barnes έκανε συγκλονιστική δουλειά πάνω στον Harden, περιορίζοντάς τον στους οχτώ πόντους στο ημίχρονο, τους έξι με βολές. Η κατάσταση δεν βελτιώθηκε ούτε στο δεύτερο ημίχρονο για το γενειοφόρο είδωλο, που τελείωσε με 17 πόντους, με τρία μόνο εύστοχα σουτ εντός παιδιάς (3/16), στο κλασικό παιχνίδι Harden που σκοράρει μόνο από τη γραμμή.
Σεβασμός…
… είναι αυτό που η ομάδα του McHale δεν έδειξε στον Andrew Bogut, με αποτέλεσμα ο Αυστραλός να ξεκινήσει με 4/4 στο πρώτο εξάλεπτο, με το επιμέρους σκορ να είναι Bogut 10 – 10 Rockets.
Κλείνουμε με τη μάλλον λυπηρή δικαίωση όσων κατακεραύνωναν το seeding system που έφερε αντιμέτωπους στον πρώτο γύρο τους Clippers με τους Spurs. Η σειρά αυτή ήταν μάλλον η καλύτερη των φετινών playoffs, με την επιφύλαξη να δούμε και τους τελικούς, και διαμόρφωσε πλήρως τη συνέχεια της post-season, με τους Spurs να μένουν εκτός διεκδίκησης, τους Clippers να πηγαίνουν αγκομαχώντας στη σειρά με τους Rockets που έκαναν περίπατο στον πρώτο γύρο. Δεν το έχω ψάξει ιστορικά, αλλά δεν νομίζω να έχουν ξαναϋπάρξει τόσο μονόπαντοι τελικοί περιφέρειας, που δεν αποκλείεται να τελειώσουν με δύο μεγαλοπρεπή sweeps.
Κριμα για τα γερακια που το εχασαν αυτο το παιχνιδι. Ελπιζω να καταφερουν να κανουν καμμια νικη για να δουμε και κανα παιχνιδι παραπανω. Ο Ντελαβεντοβα οσο προχωραει η σειρα γινεται αντιπαθεστατος. Στην αρχη οταν εκανε το επεισοδιο με τον Γκιπσον ειπα δεν βαριεσαι και οι παικτες των μπουλς τα εβαλαν με τους πιτσιρικαδες των Μπακς. Το χοντρυνε ομως πολυ με τον Κορβερ.Και ο κατα τα αλλα συμπαθης δικος μας Μπλατ δηλωσε οτι ο Αυστραλος “χασαπης” παιζει σκληρα αλλα καθαρα. Ερωτηση: Τελικα για τι ακριβως πηρε technical foul ο Ντελαβεντοβα;