Αφού κατάφεραν να σώσουν την παρτίδα στο τέταρτο παιχνίδι μέσα στο Cleveland, οι Warriors δεν έδειξαν διάθεση να ξαναχάσουν το πλεονέκτημα της έδρας τους, και ακολουθώντας την πετυχημένη συνταγή του προηγούμενου αγώνα, δηλαδή smallball και Iguodala βασικός, κατάφεραν να πάρουν -το συμαντικότερο ενδεχομένως- κεφάλι στη σειρά, κάνοντας το 3-2. Δημήτρης Μαυράκης, Γιάννης Χάτσιος, Δημήτρης Μαντζούκας, Νίκος Ραδικόπουλος και Gus Χρυσοχού αναλύουν τον αγώνα για το Ball Hog.
Cleveland Cavaliers @ Golden State Warriors 91 – 104
To παιχνίδι ξεκίνησε έτσι:
Με τους Kαλιφορνέζους Metallica να παίζουν τον αμερικανικό εθνικό ύμνο για την καλύτερη ομάδα του ΝΒΑ φέτος, για την καλύτερη ομάδα του Oakland τα τελευταία πάρα πολλά, πολλά χρόνια. Ή τέλος πάντων, τον Hetfield και τον Hammet. Μια πολύ ωραία πινελιά, που θα αφήσει μυρωδιά αμερικανίλας για χρόνια στο γήπεδο. Θα μπορούσε, ομολογουμένως, να κληθεί κάποια γηγενής μπάντα, όπως για παράδειγμα οι Neurosis, οι οποίοι όμως μάλλον θεωρήθηκαν πολύ pop για τα γούστα του κοινού.
Draymond Green
Μετά τον ανεξήγητα ήρεμο, τουλάχιστον για τα δεδομένα του, τέταρτο αγώνα, o Draymond Green δήλωσε πως είχε ακούσει τις συμβουλές της μητέρας του και της γιαγιάς του που του είχαν πει (κατά λέξη) “να σταματήσει να κλαίγεται στους διαιτητές τόσο πολύ, γιατί φαίνεται σαν αλήτης”.
Ο ίδιος μάλιστα, αντέτεινε πως ήταν ιδιαίτερος ευχαριστημένος με τη διαγωγή που επέδειξε κατά το τέταρτο παιχνίδι.
Και ο πέμπτος αγώνας είχε ξεκινήσει με παρόμοιο τρόπο, μέχρι που ο Draymond μπλέχτηκε στα δίχτυα του πανούργου Αυστραλού Matthew Dellavedova, που, αφού άλλαξε παίκτες και βρέθηκε να μαρκάρει τον Green, μετά από ένα pick’n’roll Curry-Green, έκανε το block out και, μόλις ένοιωσε την ανοιξιάτικη αύρα από πίσω του, μαζί με ένα ελαφρύ σπρώξιμο, κλείδωσε τον Draymond και έπεσε στο καναβάτσο σαν κομπάρσος στο Platoon.
Άλλα αυτά τα κόλπα δεν πιάνουν στον Green, ο οποίος αφέθηκε στο τράβηγμα και έκατσε με ιδιαίτερη ευχαρίστηση πάνω στο κεφάλι του Αυστραλού, σαν αυτός να ήταν το αναπαυτικότερο πουφ, περιμένοντας να κερδίσει το αμυντικό φάουλ.
Μόλις οι διαιτητές σφύριξαν διπλό φάουλ, ξεκίνησε το σόου του Draymond Green, η πραγματικά απολαυστικότερη εξωαγωνιστική δραστηριότητα των φετινών τελικών.
Την ίδια στιγμή που ο Dellavedova, κείτονταν στο έδαφος, σαν τη γνωστή πλέον μουλωχτή κουφάλα που είναι, ο Green κυνηγούσε τους διαιτητές, ωρυόμενος, παράλληλα, προς θεούς και δαίμονες για την ανείπωτη αδικία που του συμβαίνει, σαν τραγωδός στην Επίδαυρο.
Η σκηνή που ο Green έχει πάρει από πίσω τους διαιτητές, ενώ την ίδια στιγμή τον ακολουθούν, με τη σειρά τους, οι παίκτες, προπονητές παράγοντες και φροντιστές του Golden State για να τον χαλιναγωγήσουν, θυμίζει τις ωραιότερες καταδιώξεις του βωβού κινηματογράφου.
Τελικά ο Andrew Bogut, δικαιολόγησε το ρόλο του στον προηγούμενο αγώνα, και χρησιμοποιώντας την τεχνική του block out που έκανε απέναντι στον Tristan Thompson αλλά του σφυρίζονταν διαρκώς φάουλ, γράπωσε τον Green σταματώντας τον, έχοντας βέβαια την βοήθεια των Kerr, Gentry και Ezeli, που επίσης είχαν σχηματίζει ένα προστατευτικό τείχος.
Αυτή η στιγμή ήταν και η μοναδική φορά που κάποιος ψηλός κατάφερε να σταματήσει το small ball στους τελευταίους δύο αγώνες.
Η έτερη αγαπημένη στιγμή του Dray στον χθεσινό αγώνα ήταν προς το φινάλε, όταν 0 Iguodala, ένας παίκτης που σουτάρει με 71,7% στις βολές στην επαγγελματική του καριέρα, να έχει 2/11 μέχρι τότε, και να βρισκόμαστε εν μέσω πλήρους εξέλιξης του Hack-A-DeAndre. Προκειμένου να μην οδηγηθεί ο Iggy στις βολές, ο Green, ενθυμούμενος τις μέρες που έπαιζε αμερικάνικο ποδόσφαιρο, αντιμετώπισε τον συμπαίκτη του σαν quarterback και βρέθηκε μπροστά του, προστατεύοντάς τον με το κορμί του απέναντι στις ορδές των παικτών του Cleveland που προσπαθούσαν να τον οδηγήσουν στις βολές.
Η μέρα που ο Curry ζεστάθηκε
H ηρεμία με την οποία ντριμπλάρει, με μηδενική προβλεψιμότητα, σε αστραπιαίες ταχύτητες, και εκτελεί, πριν ο αμυντικός καλά καλά προλάβει να σηκώσει χέρι, αγγίζει τα όρια του υπερφυσικού.
Και ίσως οι Cavaliers να είχαν απάντηση στους 37 πόντους του Curry, ωστόσο οι 10 συνεχόμενοι πόντοι του Green στην πρώτη περίοδο δεν ήταν κάτι που περίμεναν. Τον προκαλούν 4 παιχνίδια τώρα, αφήνοντάς τον ολομόναχο στην κορυφή, με αποτέλεσμα να τον έχουν βγάλει εκτός ρυθμού στα τρίποντα, και να τον καλούν προς τα μέσα με εξόφθαλμο τρόπο, λίγο πριν κάνουν τη χαρακτηριστική κίνηση “έλα’δώ” με τον δείκτη. Ήταν μια, όπως και να το κάνουμε, αξιόλογη στρατηγική. Μέχρι που το πλήρωσαν, με τον Green να εκμεταλλεύεται τους χώρους που άνοιξε ο παραγκωνισμός του Bogut και να χρησιμοποιεί την ορμή του για να βγάλει φάσεις εφορμώντας προς το καλάθι.
Κι αν ήταν και αυτό ένα ελεγχόμενο ρίσκο για τους Cavs, σίγουρα δεν περίμεναν να την πάθουν από τον Leandro Barbosa, ο οποίος φρόντιζε κάθε μήνα να κάνει ένα παιχνίδι που θυμίζει στον κόσμο ότι δεν είναι τελειωμένος και παραμένει ακόμα και σήμερα κάτι από το Brazilian Blur. Για κακή τύχη του LeBron, το trend αυτό συνεχίστηκε και για τον μήνα Ιούνιο, και ο Barbosa έκανε ένα εξαιρετικό πέμπτο παιχνίδι, σκοτώνοντας το προβάδισμα των Cavs στο δεύτερο δωδεκάλεπτο και φέρνοντας του σε θέση να πάνε στα αποδυτήρια προηγούμενοι με έναν.
Είσαι ο Blatt. Κοιτάς τον Smith. Μετά κοιτάς τον Barbosa. Κλαις.
Make it Rain
Στη ροή και στο κλείσιμο του παιχνιδιού στο twitter ειπώθηκαν όλα. Αντί να τα κειμενοποιήσουμε, σας τα παραθέτουμε εικονοποιημένα.
Το Small Ball λειτούργησε για τους Dubs:
Since deciding to go with a smaller starting lineup before G4, #GSW starters were a combined +156 in Games 4 & 5 (+82 tonight).
— NBA.com/Stats (@nbastats) June 15, 2015
H έμφαση στην παραμικρή λεπτομέρεια των παιχνιδιών:
There were a crazy amount of commercial breaks in the 2nd quarter. In 3rd, very few. Certainly affected Cavs short rotation
— BBALLBREAKDOWN (@bballbreakdown) June 15, 2015
Με ό,τι αυτό συνεπάγεται:
Cavs are going to have to rest LeBron more, and go with Mozgov down low, run some offense thru him
— BBALLBREAKDOWN (@bballbreakdown) June 15, 2015
Χωρίς, βέβαια, να συμφωνούν όλοι σε αυτό:
General take on tonight: Cavs made a real effort to diversify the offense, and GSW eventually figured out every element they tried to add
— Zach Lowe (@ZachLowe_NBA) June 15, 2015
In the end, CLE had to go back to LeBron ISOs and LeBron/Delly PNRs — over and over and over.
— Zach Lowe (@ZachLowe_NBA) June 15, 2015
Το άδοξο τέλος μιας ωραίας ιστορίας:
Matthew Dellavedova's NBA Finals: 15 made baskets. 13 turnovers. How's that for narrative
— Vincent Goodwill (@VinceGoodwill) June 15, 2015
Κλείνοντας με μια (ή και παραπάνω) δόση αριθμολαγνείας:
Top CLE #'s in this series: Mozgov +6, Miller +4, Kyrie +4… Bottom: Dellavedova -15, LeBron -20, Shumpert -33, Tristan -49, JR Smith -54.
— Tim Kawakami (@timkawakami) June 15, 2015
Top GSW #'s in this series: Iguodala +46, Curry +36, Klay +29, Draymond +26, Barnes +23, Barbosa +20…. Bottom: Ezeli -21, Bogut -17.
— Tim Kawakami (@timkawakami) June 15, 2015
Draymond's +23 tonight lifts his playoff total to +193, best in NBA and within reach of the best playoff +/- since 2000: Kobe +213 in 2001.
— Tim Kawakami (@timkawakami) June 15, 2015
Draymond's +193 number right now would place him 4th since 2000… behind Kobe, Ben Wallace's +202 in 2004 and LeBron's +199 in 2012.
— Tim Kawakami (@timkawakami) June 15, 2015
Currently in 2nd place this postseason: Steph Curry at +168 after tonight's +24.
— Tim Kawakami (@timkawakami) June 15, 2015
Συνεχίζουμε…
- O Steve Kerr μπορεί να γίνει ο 11ος μιας λίστας που κατακτά πρωτάθλημα και ως παίκτης και ως προπονητής. Στις παρενθέσεις, οι πρώτες ομάδες είναι αυτές που κατέκτησαν τίτλο ως παίκτες. Οι προηγούμενοι 10 είναι: 1) Phil Jackson (Knicks – Bulls/Lakers), 2) Pat Riley (Lakers – Lakers/Heat), 3) Bill Russell (Celtics – 2 ως player/coach), 4) Red Holzman (Royals – Knicks), 5) Tommy Heinsohn (Celtics), 6) KC Jones (Celtics), 7) Larry Costello (76ers – Bucks), 8) Bill Sharman (Celtics – Lakers), 9) Billy Cunningham (76ers), 10) Rick Carlisle (Celtics – Mavericks). Με αστερίσκο αν θέλετε ο Larry Brown, ο οποίος ναι μεν έχει κατακτ με τους Pistons το 2004.
- Στην ιστορία των τελικών του NBA μόλις οχτώ φορές έχει συμβεί ομάδες που έχουν προβάδισμα 3-2 να χάνουν τελικά το πρωτάθλημα (ελπίζω να μην συμβεί για ένατη φορά): α) 1955 Finals: Fort Wayne Pistons 3-2, το χάνουν από τους Syracuse Nationals 4-3. β) 1962 Finals: Lakers 3-2 -> Celtics 4-3. γ) 1969 finals: Lakers 3-2 -> Celtics 4-3. δ) 1978 finals: Seattle Supersonics 3-2 -> Washington Bullets 4-3. ε) 1988 finals: Pistons 3-2 -> Lakers 4-3. στ) 1994 finals: Knicks 3-2 -> Rockets 4-3. ζ) 2010 finals: Celtics 3-2 -> Lakers 4-3. η) 2013 finals: Spurs 3-2 -> Heat 4-3.
Τέλος, πρέπει να αναφερθεί πως το παιχνίδι έκλεισε με μια καθολικά αποδεκτή ομολογία:
