Eurobasket 2015 Shootaround: Semifinals – Game 2

Posted on Sep 19 2015 - 10:06pm by The Ball Hog

Οι Λιθουανοί, όπως λέγαμε και στο επιμύθιο του preview της χτεσινής αναμέτρησης με τους Σέρβους, ήταν αποφασιστικοί, αγνοώντας κάθε κίνδυνο, και πίεσαν μέχρι τελικής πτώσεως, μέχρι του σημείου που οι αντίπαλοι τους δεν μπορούσαν παρά να υποκύψουν. Πέτυχαν με αυτό τον τρόπο μια τεράστια έκπληξη, αν συγκρίνουμε τα rosters των δύο ομάδων και την εικόνα που παρουσίασαν έως τώρα στο τουρνουά. Οι Σέρβοι, παρά την κυριαρχία υπερδύναμης που έβγαλαν στα εφτά πρώτα παιχνίδια, αποδείχτηκαν λιγότερο έτοιμοι απέναντι στη Λιθουανία του Kazlauskas, ο οποίος παρά το κακό όνομα που έχει στην Ελλάδα, αποδεικνύει κάθε φορά πόσο μεγάλος προπονητής είναι, οδηγώντας τη Λιθουανία σε ακόμα ένα μετάλλιο.

The Mantas Kalnietis Experience

Ο Mantas Kalnietis είναι ο άνθρωπος που λατρεύουν να μισούν οι οπαδοί της Zalgiris Kaunas και γενικότεροι όλοι οι Λιθουανoί φίλαθλοι του μπάσκετ, δηλαδή σύσσωμη η λιθουανική κοινωνία.

Έχει υπάρξει αρκετά τυχερός, ώστε να έχει την μπαγκέτα του εθνικού συγκροτήματος στα χέρια του για αρκετά χρόνια, λόγω της ξηρασίας που έχει παρουσιαστεί στην παραγωγή point guards στην μπασκετομάνα χώρα της Βαλτικής. Παράλληλα, είναι αρκετά άτυχος ώστε να έχει κληροδοτήσει τη θέση του κουμανταδόρου της εθνικής του από τον πιο ιδιοφυή, μερακλή μπασκετμπoλίστα τον τελευταίων γενιών, τον Šarūnas Jasikevičius. Η αγνή απόλαυση και στυγνή αποτελεσματικότητα του Saras έχει ανεβάσει τον πήχη των προσδοκιών του κοινού από τον εκάστοτε Λιθουανό play maker σε δυσθεώρητα ύψη και ο δύσμοιρος Kalnietis πασχίζει τόσα χρόνια να εκπληρώσει προσδοκίες που υπερβαίνουν ξεκάθαρα τις δυνατότητές του.

Βέβαια, τη θέση του την επιβαρύνει και ο ίδιος. Ασταθής σουτέρ έξω από τα 6,75, κάτι που ισοδυναμεί με βλασφημία για Λιθουανό guard και, το κυριότερο, έχοντας τεράστιες διακυμάνσεις στην απόδοση, όχι απλά από αγώνα σε αγώνα, αλλά από λεπτό σε λεπτό, μιας που κανείς, ούτε καν ο ίδιος, ξέρει ποιο προσωπείο του Ιανού θα φορέσει σε κάθε φάση. Προσθέστε εκεί και την έμφυτη τάση που έχει για να προσφέρει υπερθέαμα, αναζητώντας εντυπωσιακές πάσες που καταλήγουν σε ντροπιαστικά λάθη και προκαλούν εγκεφαλικό και στον πιο ψύχραιμο φίλαθλο. Ως αποτέλεσμα είναι, ως ένα σημείο, κατανοητό γιατί ο Kalnietis έχει γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος, είναι ο Ιωνάς που καλείται να θυσιάσει ο Kazlauskas σε κάθε δύσκολη στιγμή της Λιθουανικής ομάδας.

O δεύτερος ημιτελικός του Ευρωμπάσκετ ήταν μια ραψωδία του Mantas Kalnietis, του Dr. Jekyll and Mr. Hyde των Ευρωπαίων point guards. Με τον Kazlauskas να μην εμπιστεύεται τον Lekavicius ούτε για ένα λεπτό, ο Kalnietis έμεινε μόνος στον άσο για τους Λιθουανούς και  μας προσέφερε μας αξέχαστη παράσταση, που φλέρταρε με τη σχιζοφρένεια, καθώς σε ολόκληρο αγώνα έπιασε επιδόσεις με ακραίες κορυφές και χαράδρες. Υπήρχαν στιγμές που ήταν ένας υπεραθλητικός δαίμονας και θύμιζε Russell Westbrook, και άλλες στιγμές, που ήταν ένας κουφιοκέφαλος, που σαμπόταρε την ίδια του την ομάδα και θύμιζε Russell Westbrook.

H εμφάνιση του Kalnietis αποτυπώθηκε στην στατιστική, αφού με το φινάλε του αγώνα κατέληξε να είναι μια ανάσα μακριά από ένα, όχι και τόσο κολακευτικό, triple double, που αποτελεί και τη σύνοψη των κατορθωμάτων του, καθώς είχε 12 πόντους, 9 assists και 8 λάθη!

Ο Kalnietis είναι σαν το στρίψιμο του νομίσματος, μα η αστάθειά του θα μπορούσε να διαβαστεί εκ των προτέρων, αρκεί να κοιτάζαμε ποιον guard ων Σέρβων είχε απέναντι του…

Εβρισκε μπροστά του, τον Milos Teodosic σε καθήκοντα τροχονόμου;

Είχε μπροστά του τα δύο λυσσασμένα σκυλιά του Sale, Markovic και Nedovic, οι οποίοι τον είχα αρπάξει από την καρωτίδα;

Και αν πιστέψατε πριν ότι η παρομοίωση με τον Russell Westbrook ήταν υπερβολή, ορίστε

Pacific Rim

Αν κάποιος δεν έχει δει το παιχνίδι και διαβάσει απλά τη σελίδα της στατιστικής την επόμενη μέρα μείνει άναυδος. Η Λιθουανία νίκησε έχοντας 13 μόνο assists απέναντι στον αριθμό των 20 λαθών, αναλογία που πρoκαλεί ίλιγγο, και σούταρε με το ντροπιαστικό για το περήφανο έθνος 14% (2/24) από τη γραμμή των 6,75. Δεν ήταν δα ότι κυριάρχησε και στα rebounds, μιας και τα 9 επιθετικά είναι στο όριο στατιστικού λάθους, αλλά ούτε πάλι εκτελούσαν βολές όλη νύχτα.

Η νίκη, λοιπόν, της Λιθουανίας είναι μια ομαδική παραίσθηση ή γίνεται να ερμηνευτεί μονάχα με μεταφυσικού όρους;

Τίποτα από τα δύο.

Πέρα από την εξαιρετικά διαβασμένη άμυνα που είχε στήσει ο προπονητής formerly known as “Υπνάουσκας”, το νούμερο στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε είναι το 56% (23/41) στα δίποντα.

Και πιο συγκεκριμένα στον όρο που θα στοιχειώσει πλέον τα search των Σέρβων στο ψαχτήρι του PornHub: το dribble penetration.

H παρουσία του Teodosic, που επιστράτευσε τη γνωστή του άμυνα “ταυρομάχος”, αποφεύγοντας μαεστρικά την επαφή με όποιον περιφερειακό τη Λιθουανίας επιχειρούσε να διεισδύσει προς το κέντρο της ρακέτας. Εκεί δέσποζε η παρουσία του Radulica, που έπαιζε με τη σειρά του το ρόλο του τροχονόμου, δίχως να αποθαρρύνει την τελική προσπάθεια (ένα κόψιμο μονάχα κι αυτό σε ένα post up/απονενοημένο διάβημα του hipster barista Kavaliauskas – no shit) και του Zoran Erceg, γνωστού αντιρρησία άμυνας.

To αμυντικό πρόβλημα των Σέρβων επηρέασε και παίκτες οι οποίοι συνήθιζαν να φαντάζουν πιο αξιόπιστοι, γιατί έκρυβαν τις αδυναμίες τους, όπως για παράδειγμα τον Bjelica, που δεν μπορούσε να αμυνθεί απέναντι στο isolation του Kuzminskas.

O Σέρβος Μάντζαρης

Ο Stefan Markovic αποτελεί τον αφανή ήρωα της ομάδα της Σερβίας. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως είναι ο Σέρβος Μάντζαρης. Με περιορισμένες δυνατότητες επιθετικά, καθώς δεν είναι καλός σουτέρ τριών πόντων, αλλά από την άλλη είναι εξαιρετικός πασέρ και βοηθάει αφάνταστα την κυκλοφορία της σέρβικης επίθεσης.

Βέβαια, σε αντίθεση με τον Έλληνα σωσία του, αποτελεί αναπόσπαστο στέλεχος της πεντάδας των Σέρβων, καθώς η συγκινητική του αμυντική προσήλωση δίνει τον τόνο για την επιθετική άμυνα της σέρβικης ομάδας και μασκαρεύει ολοκληρωτικά τις αμυντικές αδυναμίες του Teodocic.

Στο παιχνίδι εναντίον της Λιθουανίας ο Kazlauskas προσπαθούσε με figure-8 να ματσάρει τους περιφερειακούς του με τον Milos για να σημαδέψει τα πόδια, βγάζοντας τον Markovic μακριά από την μπάλα. Τις στιγμές όμως που ο Markovic είχε σαν ζευγάρι τον Nedovic αμολιόντουσαν σαν λυσσασμένα σκυλιά να πιέσουν σε όλο το γήπεδο κα προκαλούσαν τον πανικό στην επίθεση των Λιθουανών. Η πίεση σε όλο το γήπεδο συνετέλεσε στα 8 λάθη του Kalnietis, και τα συνολικά 20 της λιθουανικής ομάδας, και οδήγησε στα δυο μεγάλα σερί των Σέρβων που τους επανέφεραν στο παιχνίδι. Απέναντι σε αυτό το δίδυμο οι Λιθουανοί δεν μπορούσαν να επαναφέρουν καν την μπάλα:

Και παράλληλα ο Markovic ήταν ο μοναδικός που προσφέρε την ψευδαίσθηση της προστασίας της σέρβικης ρακέτας, θυμίζοντας λίγο από Eric Bledsoe:

Με αυτά και μ’αυτά, οι Σέρβοι σκόραραν πολύ λιγότερο από το μέσο όρο τους, το δίδυμο Raduljica-Teodosic που ρυθμοθετεί την επίθεσή τους ήταν unplayable απέναντι στο ζευγάρι Kalnietis-Valanciunas και η blitzkrieg επίθεσή τους βρήκε το Stalingrad της στα χρώματα της Λιθουανίας

Not in my house!

Η τελευταία ανάσα του Teodosic

Μετά από όλα αυτά, 18” πριν από το τέλος, με τους Λιθουανούς σε πάγκο και Λιθουανία να πανηγυρίζουν που είχαν στα χέρια τους ένα προβάδισμα δύο κατοχών (61-65), ο Teodosic αποφάσισε ότι θα σουτάρει από την κορυφή από τα 7 μέτρα no matter what. Αποφάσισε δηλαδή να εκτελέσει ένα Teodosic. Τέσσερα δευτερόλεπτα αργότερα, το παιχνίδι ήταν στον πόντο.

Μια φάση που, εμείς οι Filippousi-Groupies που βλέπαμε τον παιχνίδι από τον ANT1, δεν είδαμε ποτέ λόγω διαφημίσεων.

Αυτό είναι το hero zone που μπαίνει καμιά φορά ο Teodosic, αυτό που έχει δαμάσει και σφυρηλατήσει εκ νέου ο Sasha Djordjevic. Διαφορετικό από τους ηρωισμούς του Σπανούλη ή του Kobe Bryant, μα καθ’ όλα υπαρκτό. Όταν ο Milos μπαίνει σε αυτή τη ζώνη δεν διαβάζει άμυνες. Βάζει τον στόχο εμμονικά στο κεφάλι του και τον υλοποιεί ανεξαρτήτως του τι θα του δώσει η άμυνα. Μοιάζει κάπως με στένεμα του οπτικού του πεδίου και απόρριψη κάθε γεγονότος που δεν ταιριάζει στο σενάριο που έχει σκαρφιστεί. Αυτή η πάθηση λοιπόν, που έδωσε την τελευταία ελπίδα στους Σέρβους, ήταν η ίδια που τους καταδίκασε να αναμετρηθούν με τους Γάλλους στο παιχνίδι που κανείς δεν θέλει να παίξει.

Respect to Master Yona