Το 39ο Eurobasket πέρασε στην ιστορία. Καμία από τις ομάδες φαβορί δεν κατάφερε να φτάσει καν στον τελικό. Είχαμε όμως την ευκαιρία να απολαύσουμε σε όλο το τουρνουά μια μοναδική παράσταση ενός εκ των καλύτερων Ευρωπαίων παικτών στην ιστορία. Ο Pau Gasol ήταν ακριβώς αυτό που λέμε ”πήρε την ομάδα από το χέρι” και την οδήγησε όπου εκείνος ήθελε και μπορούσε. Κι αφού έφτασε μέχρι τον τελικό, δεν ήταν δυνατόν να χάσει το κερασάκι σε μια ολόδικιά του τούρτα.
Ένας σχεδόν αποτυχημένος προπονητής
Βλέποντας το τελικό σκορ ενός αγώνα που είχε λήξει ήδη από το πρώτο πεντάλεπτο, θα μπορούσε κάποιος προκατειλημμένος να καταλήξει πως ο coach, formally known as, “Υπνάουσκας” πιάστηκε κορόιδο και μετά έριξε μια απογευματινή σιέστα στον πάγκο των Λιθουανών.
Η αλήθεια βέβαια απέχει παρασάγγας. Ο Yonas Kazlauskas πάλεψε το παιχνίδι και έριξε στο παρκέ όλα τα όπλα της ιδιαίτερα περιορισμένης φαρέτρας του.
Ήδη από το πρώτο πεντάλεπτο είχε περάσει στο παρκέ τον νεαρό Lekavicius στην θέση του αφηρημένου Kalnietis. Μετά επιχείρησε, για πρώτη φορά στο τουρνουά, να αγωνιστεί και με τα δύο point guards μαζί, για να ανεβάσει το ρυθμό του παιχνιδιού και να δημιουργήσει ρήγματα στην συμπαγή άμυνα των Ισπανών. Έφθασε στο σημείο να κατεβάσει ταυτόχρονα και τους τρεις Λιθουανούς (Kalnietis, Lekavicius,Seibutis) που μπορούσαν να κάνουν πάνω από δυο τρίπλες δίχως να χτυπάει η μπάλα τους στο πόδι και να βγαίνει έξω. Στο power forward ξεκίνησε παραδοσιακά με τον Yankunas, για να προχωρήσει σε πιο χαμηλά σχήματα με τον ξανθό άγγελο Kuzminskas ή τον ηρωικό Maciulis.
Κανείς δεν θα μπορούσε να τον κατηγορήσει πως έπεσε αμαχητί.
Αλλά αντιμετώπισε μια ξεκάθαρα καλύτερη ομάδα που είχε κατέβει στον τελικό απολύτως προετοιμασμένη.
Μια ωδή στον Sergio Scariolo
Αυτό το τουρνουά ήταν βούτυρο στο ψωμί του Sergio Scariolo. Oι δύο απόπειρες του Juan Orenga, ο οποίος τον είχε αντικαταστήσει, είχαν ρίξει τον πήχη των απαιτήσεων από τον προπονητή του ομοσπονδιακού συγκροτήματος πολύ χαμηλά. Η ισπανική ομοσπονδία αναγκάστηκε να ρίξει τα μούτρα της στο πάτωμα και να καλέσει πίσω τον προπονητή των δύο προηγούμενων επιτυχιών, τον Scariolo, που είχε εκδιωχθεί από τον πάγκο της εθνικής και βολόδερνε στους συλλόγους.
Ο ίδιος επέστρεψε έτοιμος να πάρει το αίμα του πίσω, καθώς μετά τη διετία Orenga, αρκούσε απλά ο προπονητής της εθνικής Ισπανίας να μην σαμποτάρει το ταλαντούχο του ρόστερ και η βελτίωση θα ήταν δεδομένη. Ο Scariolo, σαν πανέξυπνος manager που είναι, είχε τις καλύτερες σχέσεις με τα αστέρια της ομάδας του και κατάφερε να εξασφαλίσει ότι θα παίξουν όλοι όσο μπορούν.
Οι τόσες απουσίες, με τις οποίες εμφανίστηκε η ομάδα του, έκαναν το έργο του ακόμη ευκολότερο. Ο Scariolo διαχρονικά ήταν ένας πολύ καλός προπονητής για να κοουτσάρει underdogs. Ήταν καλύτερος στο να μελετάει και να καταστρέφει το παιχνίδι των αντιπάλων, παρά να δημιουργεί και να προσφέρει θέαμα, καθώς απαιτεί φαντασία και έμπνευση που ποτέ δεν είχε. Το αποψιλωμένο (για τα δεδομένα τους, τουλάχιστον) ρόστερ των Ιβήρων του έλυσε τα χέρια και του επέτρεψε να συγκεντρωθεί στον ανταρτοπόλεμο, κατεβάζοντας τον ρυθμό όποτε χρειαζόταν, τακτική που ήταν ευεργετική στο παιχνίδι εναντίον της Γαλλίας. Η ήττα από τη Σερβία στην πρεμιέρα και αυτή από την Ιταλία την 3η αγωνιστική, έβαλε την ομάδα με την πλάτη στον τοίχο και η περιρρέουσα γκρίνια από τους δημοσιογράφους και Ισπανούς του επέτρεψαν να συσπειρώσει την ομάδα.
Και ο Scariolo ξεκίνησε τα σινεφιλικά όπλα, που ήταν της μοδός στην δεκαετία του 1980 στην Ελλάδα. Ξεκίνησε τις δακρύβρεχτες προβολές πριν τους αγώνες για να πορώσει τους παίκτες. Η ιστορία του άστεγου που έγινε χρηματιστής στο “The pursuit of Happiness”, πιθανότατα για να πείσει τον Mirotic να ξυριστεί, και ένα πατροπαράδοτο κλάμα με το Million Dollar Baby1)Ειλικρινά, εγώ δεν μπορούσα να σύρω τα πόδια μου έξω από το σινεμά μετά το πέρας αυτής της ταινίας, αυτοί πως κατάφεραν να αγωνιστούν;.
Και φθάνοντας στον τελικό, δεν μας παρουσίασε κάποια παράσταση, μέσω της οποίας θα αναθεωρούσαμε για τους λίβελλους που έχουμε γράψει εναντίον του και θα αρχίζαμε να τον αποκαλούμε “Σατανά των Πάγκων”, αλλά μια έξοχα δουλεμένη άμυνα με ξεκάθαρους στόχους.
Ξεκινούσε με μια ζώνη 2-1-2, για να βγάλει τους Λιθουανούς εκτός ρυθμού, αλλά ο κύριος στόχος ήταν απλός: να κόψει το p’n’r παιχνίδι μεταξύ Kalnietis και Valanciunas, απομονώνοντας τελείως τον center της Λιθουανίας, βγάζοντάς τον έξω από την επιθετική λειτουργία της ομάδας του και παράλληλα προστατεύοντας τον Gasol. Η παρουσία του Gasol σαν φόβητρο, σε συνδυασμό με τα γρήγορα πόδια των Llull και Fernandez, δεν επέτρεπαν στους guards των Λιθουανών να φτάσουν στην ρακέτα και τους υποχρέωναν να αρκεστούν σε σουτ από μέση απόσταση.
O Gasol, με τις καίριες τοποθετήσεις του και την κατανόηση του παιχνιδιού, δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει αθλητικά προσόντα για να βγει πρώτος στα κοψίματα στο τουρνουά και να αποτελέσει το σκιάχτρο στην ρακέτα των Ισπανών.
Θα πρέπει, βέβαια, να γίνει ειδική αναφορά στον Nikola Mirotic, ο οποίος μπορεί να μην παρουσιάστηκε στην οργιώδη κατάσταση που βρισκόταν στην μέση της χρονιάς στο Chicago, αλλά αντίθετα θύμιζε τον κάπως αναποτελεσματικό Mirotic των playoffs του ΝΒΑ, ωστόσο, όπως και τότε, έτσι και τώρα, ο ρόλος του υποτιμήθηκε σε μεγάλο βαθμό. Είτε του μπαίνουν τα σουτ, είτε όχι, η μοναδική του αντίληψη σχετικά με τον χώρο που πρέπει να κινείται πάνω στο παρκέ, σε συνδυασμό, φυσικά, με την σχετική αξιοπιστία που έχει ως σουτέρ, τον κάνουν τον ιδανικότερο παρτενέρ του Pau αυτή την στιγμή στον κόσμο, καθώς του δίνει ακριβώς τους χώρους που χρειάζεται για να γίνει απειλητικός.
Και ένα δωράκι στον Claver, ο οποίος μετά από δύο χρόνια στον πάγκο του Portland έχει ξεχάσει ολοκληρωτικά και το λίγο μπάσκετ που ήξερε, αλλά, παρόλα αυτά αποτέλεσε παίκτη-κλειδί για τον πάγκο των Ισπανών όντας ο μοναδικός Ίβηρας στο frontcourt με αθλητικά προσόντα.
Ουδέν κακόν…
Μια αχτίδα χαράς σε ένα ζοφερό απόγευμα:
Blockbuster
https://twitter.com/LithuaniaBasket/status/646305473340293120
Real recognizes Real
We have seen a few real great players in Europe. @paugasol is not one of them. His superiority is above them pic.twitter.com/pCHeV77RPl
— Τheodoros Papaloukas (@PapaloukasTheo) September 20, 2015
| ↑1 | Ειλικρινά, εγώ δεν μπορούσα να σύρω τα πόδια μου έξω από το σινεμά μετά το πέρας αυτής της ταινίας, αυτοί πως κατάφεραν να αγωνιστούν; |
|---|
