Scottie Pippen: Ένας Υποτιμημένος Franchise Player

Τα 50 χρόνια ζωής συμπληρώνει σήμερα ο Scottie Pippen και ο Gus Χρυσοχού αναλαμβάνει να γράψει για το απόλυτο sidekick έναν από τους καλύτερους παίχτες όλων των εποχών.

Έγραψα, έσβησα και ξαναέγραψα περίπου 10 διαφορετικές φράσεις για το πως θα ξεκινούσα το παρόν άρθρο/αφιέρωμα. Αμφότεροι οι όροι είναι δόκιμοι στην περίπτωσή μας, μιας και στο μεν άρθρο αποτυπώνεις την γνώμη σου, ενώ στο δε αφιέρωμα ψάχνεις γεγονότα και τα παρουσιάζεις. Ο λόγος της αμφιταλάντευσης, ήταν γιατί προσπαθούσα να βρω έναν “αντικειμενικό” τρόπο να εισαγωγής. Ωστόσο, δεν γίνεται να ξεγελάσω ούτε τον εαυτό μου, ούτε τον παιδικό μου μπασκετικό ήρωα. Συνεπώς, οι παρακάτω γραμμές θα είναι γεμάτες υποκειμενικότητα, γεγονότα και ενδεχόμενες υπερβολές.

Μια Ζωή το Underdog

Η ζωή του “Pip”¹⁾Το παρατσούκλι του μόνο στρωμένη με ροδοπέταλα δεν ήταν. Ήταν ο μικρότερος από τα 12 παιδιά της οικογένειας Pippen, με όποιες δυσκολίες συνεπάγονται από αυτό. Οι γονείς του έκαναν διπλές και τριπλές δουλειές ώστε να ζήσουν την φαμίλια, ενώ, καθώς μεγάλωναν οι απόγονοι, ούτε λόγος για χρήματα και κολέγια. Τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα, όταν το 1979 ο πατέρας του αναγκάστηκε να σταματήσει από την δουλειά του στο εργοστάσιο επεξεργασίας χαρτιού, καθώς υπέστη βαρύ εγκεφαλικό, το οποίο σταδιακά τον έκανε να χάσει την μιλιά του.

Ωστόσο, η σωματική… παρακαταθήκη των γονιών θα ήταν το εισιτήριο του Scottie για το μέλλον. Το να έχεις γονείς άλλωστε, που βλέπουν τον κόσμο από το 1,83, η μητέρα του Ethel, και 1,90, ο πατέρας του Preston, – λογικά – σημαίνει πως κάτι θα πάρεις σε ύψος. Ύψος, όμως, το οποίο ήρθε λίγο αργότερα, και συγκεκριμένα στα χρόνια του κολεγίου. Προηγουμένως, ο Pippen υπήρξε μαθητής του Hamburg High School στο Arkansas, όπου αγωνίστηκε ως point guard²⁾εξ ου και ο άριστος χειρισμός της μπάλας, οδηγώντας την ομάδα του στα playoffs της πολιτείας. Παρά το γεγονός ότι ο νεαρός Scottie, όντας senior, ήταν από τους καλύτερους παίχτες, κάτι το οποίο αποτυπώθηκε στα αθλητικά βραβεία Λυκείων του Arkansas, εντούτοις δεν ενδιαφέρθηκε κάποιο κολέγιο για την περίπτωσή του, κάτι που κατ’ επέκταση θα σήμαινε και υποτροφία.

Αρχικά υπήρξε απογοήτευση για το γεγονός αυτό, όμως ο Pippen δεν το έβαλε κάτω και πήγε να φοιτήσει (και να παίξει μπάσκετ) στο University of Central Arkansas (UCA), το οποίο ήταν δημόσιο πανεπιστήμιο. Η πρώτη χρονιά του εκεί (1983-84), κάθε άλλο παρά καλή ήταν, καθώς ως rookie δεν πήρε αρκετές ευκαιρίες. Παρά την μικρή του χρονικά συμμετοχή, εμφανίστηκε σε 20 παιχνίδια, έχοντας κατά μέσο όρο 4,3 πόντους, 3 rebounds, 0,7 assists και 0,5 κλεψίματα. Το μεγάλο “μπαμ” ήρθε το καλοκαίρι του 1984, καθώς ο νεαρός πέταξε μπόι και από το 1,87 εκτινάχθηκε στο 2,06. Κάπου εκεί, άλλαξε η ζωή του μετέπειτα Ηall of Famer.

Η σεζόν ’84 – ’85 βρήκε τον Pippen βασικό στο UCA και εκείνος ανταποκρίθηκε: 18,5 πόντοι, 9,2 rebounds, 1,6 assists και 1,5 κλέψιμο. Παράλληλα, το ποσοστό ευστοχίας του ήταν στο 56,4%. Ωστόσο, η πραγματικά μεγάλη χρονιά του ήρθε την σεζόν ’86 – ’87, όταν σε 25 παιχνίδια, οι πόντοι του έφτασαν τους 23,6, κατέβαζε 10 rebounds, μοίραζε 4,3 assists και έκανε 4,2 (!!!) κλεψίματα, τραβώντας – αναπόφευκτα – την προσοχή των ανθρώπων του NBA.

Στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειώσουμε πως το UCA έπαιζε στην NAIA³⁾National Association of Intercollegiate Athletes – διοικούσα αρχή μικρότερων πανεπιστημιακών προγραμμάτων, aka ελληνιστί “έλα μωρέ, ποιος ασχολείται με δαύτους;” γεγονός που έκανε πολύ πιο δύσκολο το ενδιαφέρον από πλευράς ομάδων του NBA για οποιονδήποτε παίχτη. Οι επιδόσεις του Pippen, απλά, ήταν κατά πολύ ανώτερες σε σύγκριση με εκείνων που αγωνίζονταν στο NCAA. Παρά τις εξαιρετικές εμφανίσεις του, πάντως, ο ίδιος δεν θα μπορούσε να φανταστεί το τι θα επακολουθούσε.

Το draft του ‘87

Στις 22 Ιουνίου του 1987 το NBA ετοιμαζόταν για το draft εκείνης της χρονιάς, το οποίο παρεπιμπτόντως δεν είναι λιγότερο καταραμένο από εκείνο του 1986 πια. Τρεις απώλειες μετράει η τάξη του ’87, καθώς οι Armon Gilliam (#2 pick – Phoenix Suns), Christian Welp (#17 – Philadelphia 76ers) και Reggie Lewis (#22 – Boston Celtics) δεν βρίσκονται πια ανάμεσά μας. Για να επανέλθουμε στο θέμα μας, ο Pippen ήξερε πολύ καλά τι μπορεί να κάνει μέσα στο παρκέ. Θα είχε όμως την ευκαιρία να επιλεγεί ψηλά στο draft και να το αποδείξει; Η απάντηση ήρθε από τον τότε κομισάριο της λίγκας, David Stern.

Όπως θα δείτε και στο video, ο Pippen επιλέχθηκε στο #5 από τους Seattle Supersonics, pick το οποίο αρχικά ανήκε στη Νέα Υόρκη⁴⁾μην τα ξαναλέμε για τους Knicks. Εκείνη την εποχή, πολλοί θεώρησαν υπερβολή την επιλογή του τόσο ψηλά, κάτι το οποίο στο μέλλον θα διαψεύδονταν. Για καλή του τύχη, όπως αποδείχθηκε, ο νεαρός από το Central Arkansas δεν αγωνίστηκε ποτέ στους Supersonics, καθώς αργότερα στην βραδιά η ομάδα από τη Washington έστειλε τον Pippen στους Bulls, αντί του Olden Polynice, συν μελλοντικά picks. Ωστόσο, η κίνηση αυτή από την πλευρά του Chicago δεν αποδείχθηκε μόνο καλή, μιας και απέκτησαν τον Pippen, αλλά και στο #10 επέλεγαν τον Horace Grant από το Clemson, κλείνοντας έτσι με δύο rookies τις θέσεις 3 και 4. Εκείνη η νύχτα ήταν η αρχή των ονείρων για την Πόλη των Ανέμων.

Τα Πρώτα Χρόνια στο ΝΒΑ

Κάθε αρχή και δύσκολη λένε, και στην περίπτωση του Pippen αυτό δεν έμελλε να είναι διαφορετικό. Όπως κάθε rookie, έτσι κι αυτός είχε τις στιγμές του, αλλά τα λάθη και η απειρία φαίνονταν πολύ περισσότερο στο παιχνίδι του, ενώ η συμμετοχή του είχε πολλά σκαμπανεβάσματα. Παρά το γεγονός ότι αγωνίστηκε σε 79 παιχνίδια της κανονικής περιόδου, δεν ξεκίνησε σε κανένα ως βασικός, ενώ ο μ.ο. συμμετοχής του ήταν στα 20,9 λεπτά. Το παιχνίδι που, ουσιαστικά, άλλαξε την αυτοπεποίθηση του Pippen και κατ’ επέκταση την εμπιστοσύνη του τότε προπονητή του Doug Collins προς το πρόσωπό του, ήταν το 5^ο παιχνίδι⁵⁾Τότε οι ομάδες περνούσαν στον επόμενο γύρο με τρεις νίκες κόντρα στο Cleveland, για τον πρώτο γύρο των play offs.

Ο Collins ξεκίνησε τον rookie στην θέση του small forward⁶⁾Πρώτο του ματς ως βασικός και εκείνος ανταποκρίθηκε έχοντας 24 πόντους, 6 rebounds και 5 assists.

Ο coach Collins, αρκετά χρόνια αργότερα κατά την διάρκεια της τελετής απόσυρσης της φανέλας του Pippen⁷⁾Σχετικό video σε ύστερο σημείο του κειμένου, θα δήλωνε πως ένιωθε πως η ομάδα χρειαζόταν μια σπίθα για εκείνο το παιχνίδι και πίστευε πως ο νεαρός ήταν αυτό που έπρεπε. Έκτοτε ο “Ινδιάνος” δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω⁸⁾έχουμε πει πολλές φορές πως είναι η αγαπημένη φράση-κλισέ του site η συγκεκριμένη!, καθώς από την επόμενη κιόλας σεζόν λογιζόταν ως βασικός. Οι δυσκολίες, όμως, για τον ίδιο, και κατ’ επέκταση για τους Bulls μόλις ξεκινούσαν, καθώς τα επόμενα χρόνια περίμεναν οι Detroit Pistons στην γωνία.

Οι μονομαχίες των ταύρων με τα Bad Boys του μπάσκετ έχουν μείνει στην ιστορία ως μερικές από τις πιο σκληρές, όχι τόσο από την πλευρά των Bulls, όσο από την πλευρά των Pistons. Ο Pippen, όντας στα πρώτα του βήματα στο ΝΒΑ, έγινε εύκολος στόχος στις ορέξεις των Rodman, Laimbeer και των λοιπών της συμμορίας. Ήταν άπειρος, ήταν “ψαρωμένος” και το κυριότερο; Επηρεαζόταν σε μεγάλο βαθμό από τα αντιαθλητικά χτυπήματα των αντιπάλων. Μεταξύ μας, ο οποιοσδήποτε από εμάς θα αντιδρούσε πολύ χειρότερα σε αυτό:

ή πολύ περισσότερο σε αυτό:

Η δεύτερη φάση, όμως, ανήκει στις σελίδες της αλλαγής του μπασκετικού χάρτη του NBA, καθώς το 1991, οι Bulls μπήκαν πιο έτοιμοι από ποτέ στα play offs, με σκοπό να ξορκίσουν το φάντασμα του Detroit. Τόσο ο Pippen, όσο και ο Michael Jordan, πέρασαν ατελείωτες ώρες στο γυμναστήριο για να δυναμώσουν μυικά και να αντέξουν στα σκληρά φάουλ των παιχτών του Chuck Daly. Από την στιγμή που το Chicago έπαψε να ασχολείται με το αντιαθλητικό παιχνίδι των Pistons, σήμανε και η απαρχή της δυναστείας του στα ’90s.

Τα Three-Peats

Φτάνουμε στα ’90s, για τα οποία αν ρωτήσεις σήμερα έναν άνθρωπο 30-35 χρονών για το τι θυμάται, οι Bulls θα είναι μία από τις απαντήσεις του. Το franchise του Chicago εγκαθιδρύει την μπασκετική του δυναστεία, φτάνοντας στην κατάκτηση έξι πρωταθλημάτων, χωρισμένα σε δύο three-peats (’91 – ’93 και ’96 – ’98). Ο Pippen αποτελεί βασικότατο στέλεχος αυτής της δυναστείας καθώς προσφέρει παραπάνω από το 100% και στις δύο πλευρές του παρκέ. Κατά την διάρκεια των χρόνων των πρωταθλημάτων, βρισκόταν πάντα κοντά στους 20 πόντους, μοίραζε μεταξύ 5,8 και 7 assists, κατέβαζε από 5,2 ως 7,7 rebounds, ενώ πραγματοποιούσε από 1,7 ως 2,4 κλεψίματα.

Οι παραπάνω αριθμοί αφορούν τις regular seasons στις οποίες οι Bulls κατέκτησαν το πρωτάθλημα. Αν συμπεριλάβουμε και τα playoffs, οι αριθμοί αυτοί αυξάνονται, κάνοντας την συνεισφορά του Pippen ακόμα πιο σημαντική στην πορεία της ομάδας του. Το στοιχείο, όμως, που τον ξεχώριζε ακόμα και από τον ίδιο τον Jordan, ήταν η άμυνά του. Όχι φυσικά ότι ο Jordan δεν ήταν καλός αμυντικός, ίσα ίσα. Ο επί χρόνια συμπαίκτης του όμως, πήγαινε την άμυνα σε άλλο επίπεδο. Τα γρήγορα πόδια του, τα μακρυά χέρια του και ο σωματότυπός του εν γένει, τον βοηθούσαν και του επέτρεπαν να μαρκάρει παίχτες ανεξαρτήτως θέσης και ύψους, την στιγμή που ακόμα και σήμερα θεωρείται ο μετρ των κερδισμένων επιθετικών φάουλ. Το παρακάτω δείγμα θα σας πείσει.

Ο Pippen δεν ήταν ποτέ ο franchise player με τον όρο που έθεσε ο Jordan στα ’90s, ήταν όμως ένας super star πρώτου μεγέθους. Ο τρόπος που έπαιζε το παιχνίδι σε άμυνα και επίθεση, ο τρόπος που συναγωνιζόταν τον MJ στις προπονήσεις και η πλουραλιστική νοοτροπία που έφερε μαζί του και την ανέπτυξε στο Chicago, ήταν ο συνδετικός κρίκος που χρειάζονταν οι Bulls για να φτάσουν στην κατάκτηση έξι δαχτυλιδιών. Όπως θα δείτε και στο video της τελετής προς τιμήν του Pippen, o Magic Johnson αναφέρει χαρακτηριστικά, σε δύο μέρη:

“Χρειάζονται δύο super stars ώστε μια ομάδα να φτάσει να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα. Όταν ο Scottie Pippen ανέβασε το επίπεδο του παιχνιδιού του, τότε οι Bulls άρχισαν να κατακτούν πρωταθλήματα”.

Από το ίδιο video, ίσως ο πιο υπερβολικός της παρέας που εμφανίστηκε σε αυτό, ο Charles Barkley, αναφέρει:

“Scottie, ο Michael Jordan θα πρέπει να φιλάει το πάτωμα που πάτησες”.

Πρόσφατα, ωστόσο, και πιο συγκεκριμένα στις 9 Σεπτεμβρίου του 2015, οι δημοσιογράφοι Tom Ziller και Paul Flannery, που εργάζονται για το sbnation.com, ανέλαβαν να γράψουν ένα θέμα που αφορούσε τις καλύτερες πεντάδες του NBA κατά την διάρκεια των ’90s, κάνοντας την ατάκα αυτή του Sir Charles, λιγότερο υπερβολική. Ο Pippen όχι μόνο βρέθηκε στην καλύτερη πεντάδα, αλλά για αμφότερους τους δημοσιογράφους, θεωρείται ως ο δεύτερος καλύτερος παίχτης του NBA για τα ’90s, πίσω από τον Jordan⁹⁾https://www.sbnation.com/2015/9/9/9290999/nba-90s-scottie-pippen-michael-jordan. Το σίγουρο είναι πως χρειάστηκε ο ερχομός τόσο του Pippen, όσο και του Phil Jackson στο Chicago ώστε οι Bulls να ξεκινήσουν την δυναστεία τους, γεγονός που δικαιώνει όσους πιστεύουν πως ο Jordan δεν θα κατακτούσε αυτά τα πρωταθλήματα χωρίς τον “Ινδιάνο”.

Οι Σεζόν Χωρίς τον MJ

Η περίοδος ’93 – ’95, όταν και ο Jordan αποφάσισε να ασχοληθεί με το baseball(γκμουχ, γμουχ…)), έγινε σκοπίμως ξεχωριστό κεφάλαιο, γιατί και για τον ίδιο τον Pippen αποτελεί τέτοιο. Όταν το καλοκαίρι του ’93 ο MJ, αποσυρόταν για πρώτη φορά από την ενεργό δράση, ελέω του χαμού του πατέρα του, άπαντες αναρωτήθηκαν το εξής: θα μπορέσει ο Pippen να σηκώσει το βάρος μόνος του; Δεν είναι κρυφό, μάλιστα, πως αρκετοί ήταν εκείνοι που πίστευαν πως χωρίς τον Jordan οι Bulls δεν θα έμπαιναν στα playoffs. Τα δημοσιεύματα εκείνης της εποχής δεν έκαναν τίποτα παραπάνω από το να αποτελέσουν καύσιμα για τον Pip, ο οποίος πραγματοποίησε δύο οργιώδεις σεζόν χωρίς τον Jordan.

Κατά την διάρκεια της σεζόν 1993 – ’94, οι Bulls τελείωσαν την regular season με ρεκόρ 55-27 ¹⁰⁾Μόλις δύο νίκες λιγότερες από την προηγούμενη χρονιά, με τον Pippen να είναι πρώτος σκόρερ της ομάδας του (22 πόντοι μ.ο.), δεύτερος rebounder (8,7 πίσω από τον Grant), πρώτος σε assists (5,6), πρώτος σε κλεψίματα (2,9 – στατιστικό που τον έφερνε και στην πρώτη θέση της λίγκας) και πρώτος σε λεπτά συμμετοχής. Η επόμενη χρονιά, ήταν ακόμα καλύτερη για τον ίδιο, καθώς μετά την φυγή του Grant για το Orlando και μέχρι να επιστρέψει ο Jordan στην δράση, στις 17 Μαρτίου του 1995, οι ευθύνες του αυξήθηκαν ακόμα περισσότερο.

Ο Pippen ανταποκρίθηκε ακόμα μία φορά, καθώς την σεζόν ’94 – ’95 γινόταν μόλις ο δεύτερος παίχτης, μετά τον Dave Cowens των Celtics, που ήταν πρώτος σε 5 στατιστικές κατηγορίες για την ομάδα του. Πιο συγκεκριμένα μιλάμε για 1.692 πόντους, 639 rebounds, 409 assists, 232 κλεψίματα και 89 block. Οι άλλοι δύο παίχτες που κατάφεραν κάτι ανάλογο στη συνέχεια ήταν οι Kevin Garnett (’02 – ’03) και LeBron James (’08 – ’09).

Μοναδικό μελανό σημείο εκείνων των σεζόν, ήταν η αρνητική του αντίδραση στο τρίτο παιχνίδι των playoffs του 1994 κόντρα στους Knicks. Οι δύο ομάδες είναι ισόπαλες 102 -102 και ο Phil Jackson σχεδιάζει την τελευταία επίθεση της ομάδας του, δίνοντας εντολή στον Toni Kukoc να πάρει το τελευταίο σουτ. Αυτό ήταν κάτι που δεν δέχθηκε ποτέ ο Pippen, καθώς περίμενε ή ένιωθε πως ήταν αυτονόητο πως θα ήταν εκείνος που θα έπαιρνε την τελευταία επίθεση. Η αντίδρασή του; Ενώ βρισκόταν αρχικά στην πεντάδα, αρνήθηκε να ξαναμπεί στο παρκέ.

Όπως ήταν φυσικό, η ιστορία αυτή προκάλεσε αναταραχή στους κόλπους των Bulls, η οποία όμως ξεπεράστηκε γρήγορα. Πυροσβέστης στην όλη υπόθεση αποδείχθηκε ο Bill Cartwright, ο οποίος αποτελούσε και την πατρική φιγούρα των Bulls. Αν και δεν θα μάθουμε ποτέ τι είπε στον Pippen, όπως αργότερα ομολόγησε ο Jackson, αυτό το σκηνικό έκανε ακόμα πιο δυνατούς τους Bulls, καθώς η επίδραση του Cartwright στον Pippen ήταν κάτι παραπάνω από ευεργετική.

Η μετά-Chicago εποχή

Κάθε όμορφη ιστορία έχει και το τέλος της και η σχέση μεταξύ Bulls και Pippen έληξε το καλοκαίρι του 1998, όταν συμφωνήθηκε trade με το Houston. Ο 33χρονος τότε, άλλαξε πόλη μετά από 11 χρόνια, ενώ την αντίθετη κατεύθυνση πήρε ο Roy Rogers μαζί με ένα pick δεύτερου γύρου για το 2000, το οποίο μετουσιώθηκε στον Jake Voskuhl¹¹⁾Μετά από αυτό το trade οι οπαδοί των Bulls ξεσηκώθηκαν κατά του General Manager της ομάδας, Jerry Krause, κριτικάροντας ανοιχτά την ικανότητά του ως GM.

Ωστόσο, η σεζόν του Pippen στους Rockets, κάθε άλλο παρά καλή ήταν, αφού δεν προσαρμόστηκε ποτέ στην ομάδα. Οι 14,5 πόντοι μ.ο. την σεζόν 1998 – ‘99¹²⁾Υπενθυμίζεται πως μιλάμε για την lock out season, ήταν η μικρότερή του επίδοση, από την rookie του χρονιά στο NBA. Η σεζόν έληξε με τον αποκλεισμό των Rockets από τους Lakers στα playoffs, με τον Pippen να ζητάει να γίνει ανταλλαγή. Το Houston αποδέχθηκε το αίτημά του, καθώς ένιωθε πως παρά την μέτρια σεζόν του, θα περνούσε ακόμα η μπογιά του στην λίγκα.

Πράγματι, οι Rockets τα βρήκαν με τους Blazers σε ένα trade το οποίο έφερνε τον Pippen στην δυτική ακτή και το Portland, ενώ στο Houston θα κατέληγαν οι Stacey Augmon, Kelvin Cato, Ed Gray, Carlos Rogers, Brian Shaw και Walt Williams. Ως κάτοικος του Portland, ο Pip ξαναβρήκε τις ισορροπίες του. Αν και την πρώτη του χρονιά στους Blazers την τελείωσε με 12,5 πόντους μ.ο., εντούτοις η συνεισφορά του στις άλλες κατηγορίες ήταν στα γνωστά… Pippenικά επίπεδα. Άλλωστε, όντας 34 – 35 ετών και έχοντας για συμπαίκτες τους Rasheed Wallace, Steve Smith, Arvydas Sabonis και Damon Stoudamire, ήταν αναμενόμενο πως ο βετεράνος θα αποσυμπιεζόταν αρκετά από τον τομέα του σκοραρίσματος.

Η σεζόν 1999 – ’00 ήταν και εκείνη που έφτασε για τελευταία φορά κοντά στο να αγωνιστεί σε τελικούς. Ωστόσο, ας όψεται το blackout των Blazers στην 4^η περίοδο του 7^ου τελικού της Δυτικής Περιφέρειας απέναντι στους Lakers, καθώς πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων μια διαφορά 15 πόντων, ενώ έμειναν άποντοι για περίπου οχτώ λεπτά. Αν δεν έχετε δει/ακούσει για εκείνο το ματς, κάντε στον εαυτό σας μια χάρη:

Σε περίπτωση που χρειάζεστε κάποιο extra κίνητρο για να δείτε το συγκεκριμένο παιχνίδι, δείτε τι tweet-αρε ο LeBron, βλέποντας το παιχνίδι σε επανάληψη πριν ένα μήνα.

They're so many great players in this game right now. 2000 Western Conference finals. Crazy!!

— LeBron James (@KingJames) September 1, 2015

Αυτή, ουσιαστικά ήταν και η τελευταία καλή μπασκετική χρονιά του, καθώς σιγά – σιγά έφτανε το πλήρωμα του χρόνου. Κατά την διάρκεια των τριών επόμενων σεζόν με το Portland, ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς στα πόδια του, οι οποίοι, σε συνδυασμό φυσικά με την ηλικία του, δεν τον άφησαν ποτέ ξανά να είναι ο ίδιος. Οι Blazers κατάφεραν να μπουν στην post season και τις επόμενες τρεις χρονιές με τον Pippen στο ρόστερ, ωστόσο δεν κατάφεραν σε καμία από αυτές να προχωρήσουν πέρα του πρώτου γύρου.

Ο Pippen, βαδίζοντας πια στο 38^ο έτος της ηλικίας του και όντας free agent, αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόταση της ομάδας με την οποία αναδείχθηκε ως παίχτης και κατέκτησε έξι πρωταθλήματα. Έτσι στις 20 Ιουλίου του 2003, οι Bulls ανακοίνωσαν μέσω του John Paxson, που ήταν ο τότε GM της ομάδας, την επιστροφή του Pippen στο Chicago, έναντι $10 εκατομμυρίων για δύο χρόνια. Δυστυχώς, όμως, για τον ίδιο και τους οπαδούς των Bulls, oι τραυματισμοί του δεν τον άφησαν να βοηθήσει όσο θα ήθελε, ανακοινώνοντας την αποχώρησή του από το μπάσκετ στις 5 Οκτωβρίου του 2004¹³⁾Την παρουσία του στην Σουηδία, δεν θα την σχολιάσουμε καν. Στις 9 Δεκεμβρίου του 2005, οι Bulls απέσυραν την φανέλα με το νούμερο 33 προς τιμήν του Pippen, σε ένα ματς κόντρα στους Lakers, προκειμένου να παραβρεθεί στην τελετή και ο Phil Jackson, καθώς τότε ήταν προπονητής της ομάδας του Los Angeles.

Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, πως ο παίχτης επιδόθηκε σε μια προσπάθεια για το αγωνιστικό comeback του το 2007, όταν και πέρασε όλο τον χειμώνα στην Florida, δουλεύοντας πάνω στην φυσική του κατάσταση και στον συγχρονισμό του. Μάλιστα, υπήρξε και ένα πρόσκαιρο ενδιαφέρον από πλευράς των Μiami Heat, το οποίο όμως δεν μετουσιώθηκε ποτέ σε γάμο. Μάλλον προς όφελος και των δύο πλευρών.

Αντί επιλόγου

Ο Pippen έχει μείνει περισσότερο στην ιστορία ως το sidekick του Jordan. Παρατηρώντας την πορεία του, τους αριθμούς του και τα κατορθώματά του, συνειδητοποιείς πως δεν ήταν το sidekick κανενός. Ο Pippen ήταν ο Pippen. Ένας από τους 50 καλύτερους παίχτες στην ιστορία του NBA, έξι φορές πρωταθλητής, εφτά φορές All Star εκ των οποίων την μία MVP (1994), τρεις φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας του NBA, οχτώ (συνεχόμενες) φορές μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας του NBA και ο μόνος παίχτης στην ιστορία του NBA που έχει κατακτήσει (την ίδια χρονιά) πρωτάθλημα ΝΒΑ και χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες… δύο φορές. Πρώτος σε κλεψίματα στην ιστορία των playoffs του NBA (με 395), ένας από τους τρεις παίχτες που σε μία σεζόν έχει πραγματοποιήσει πάνω από 200 κλεψίματα και 100 blocks (1989 – ’90). Oι άλλοι δύο είναι ο Michael Jordan και ο Hakeem Olajuwon. Αν αυτή είναι καριέρα που αντιστοιχεί σε sidekick, καλό θα ήταν τότε να γίνει επαναπροσδιορισμός του όρου.

Παράλληλα, το στοιχείο της ομαδικότητας τον διακατείχε και εκτός των αγωνιστικών χώρων, καθώς υποχώρησε αρκετές φορές στην καριέρα του, όσον αφορά τον μισθό του. Ο Pip αποτελεί έναν από τους παίχτες με τις περισσότερες μισθολογικές αυξομειώσεις στην ιστορία του NBA, καθώς πάντα ήταν συνεργάσιμος σε θέματα του salary, βάζοντας το franchise πάνω από τον ίδιο.

Οι μισθοί του Pippen στην καριέρα του. Τα $5,4 εκατομμύρια του ’04-’05 δεν τα πήρε ποτέ, καθώς αποχώρησε πριν ξεκινήσει η σεζόν.

Ο Pippen, συνεπώς, δεν ήταν sidekick κανενός. Διέγραψε μια ξεχωριστή και μεγάλη πορεία στο NBA, κερδίζοντας δίκαια τον τίτλο του καλύτερου all around παίχτη, μέχρι να έρθει ο LeBron. Ο Pippen έκανε στα ’90s αυτό που είναι απαιτητό από έναν small forward σήμερα: να κάνει όλες τις δουλειές στο παρκέ και να τις κάνει καλά. Ήταν ένας καινοτόμος του παιχνιδιού σε όλες τις εκφάνσεις του. Ήταν ο παίχτης του NBA που αν ήσουν παιδί 10 – 15 χρονών σε μάθαινε να μην κοιτάς μόνο το σκοράρισμα και τις θεαματικές πιρουέτες, αλλά να δίνεις βάρος στο πως να βοηθάς την ομάδα σου, παράλληλα με το σκοράρισμα. Όντας παιδί, δεν προτίμησα ποτέ τον Jordan, αλλά τον πλουραλισμό του Pippen και τις περισσότερες δουλειές που έκανε στο γήπεδο, οι οποίες πολλές φορές δεν αποτυπώνονταν στην στατιστική του¹⁴⁾όπως, για παράδειγμα, το να μαρκάρει τον οποιονδήποτε. Με τον κίνδυνο να θεωρηθώ υπερβολικός¹⁵⁾βασικά καθόλου υπερβολικός, ολόκληρος Magic το είπε, οι Bulls κατέκτησαν έξι πρωταθλήματα γιατί ο Pippen ανέβασε και τις γύρω από το σκοράρισμα επιδόσεις του. Και είναι ο βασικότερος λόγος αυτών των έξι δαχτυλιδιών των Bulls. Χρόνια πολλά Scottie.

The following two tabs change content below.

• Bio
• Latest Posts

Gus Chr

Κώστα το λένε το παιδί, αλλά γυρνάει σπανίως όταν τον αποκαλούν με το κανονικό του όνομα. Φανατικός του twitter, λάτρης των guards και, όσο και αν δεν το παραδέχεται, κυρίως αυτών που ανήκουν στην κατηγορία “Vernon Maxwell”. Θα ήθελε να έχει διαρκείας στο Anfield, αλλά αφού δεν του έκατσε, έπιασε στασίδι στο Ball Hog. Εδώ θα τον βρείτε στην regular αρθρογραφία, λόγω του ένοχου παρελθόντος του με την αθλητική δημοσιογραφία. Σταμάτησε να αρθρογραφεί στο Hog τον Ιούνη του 2019.

Latest posts by Gus Chr (see all)

• Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
• Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
• Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
• Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
• Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019