Η έναρξη της σεζόν πλησιάζει, ενώ μόνο λίγες μέρες μένουν ως την 4η Οκτωβρίου και την λήξη της προθεσμίας για δήλωση συμμετοχής στις λίγκες που ετοιμάζει το Ball Ηog για το NBA Fantasy. Όσοι και όσες από εσάς συμμετέχετε, εδώ μπορείτε να βρείτε τον απόλυτο οδηγό για τους παίκτες που πρέπει να κυνηγήσετε αν η νίκη, όχι απλά δεν είναι αυτοσκοπός για εσάς, αλλά δεν είναι καν σκοπός, και ο πραγματικός σας στόχος είναι να πέσετε με απαράμιλλο στυλ. Μπορεί να μην δημιουργήσετε την ομάδα που θα κυριαρχήσει στην λίγκα σας, αλλά κάθε βράδυ, όταν οι υπόλοιποι θα ουρλιάζουν πάνω από τους παίκτες τους να κυνηγήσουν κάποιο rebound, εσείς θα είστε χαλαροί, βλέποντας τους παίκτες σας να δίνουν το κάτι παραπάνω, εκείνο το κάτι που κάθε βιομηχανία θεάματος χρειάζεται. Δεν θα χτίσετε την πρωταθλήτρια ομάδα, αλλά θα έχετε την πιο τυπάδικη, καυλάντικη, ονειρική τέτοια. Αν πάλι είστε από αυτούς που διψάνε για διακρίσεις, τότε καλύτερα να αποφύγετε τους περισσότερους από τους παίχτες που ακολουθούν.
Javale McGee
Αρκετοί μεγάλοι δημιουργοί δημιουργούν μία ιδιαίτερη σχέση με κάποιον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, είτε σε ρόλο μούσας, είτε ως υπόκλιση στο ταλέντο τους ως εκφραστές των σκέψεων τους. Ο Bergman είχε την Liv Ullmann, ο Akira Kurosawa τον Toshiro Mifune, ο Almodovar την Penelope Cruz, ακόμα και ο Tim Burton έχει τον Johnny Depp και ο Νίκος Καρβέλας την Άννα Βίσση. Ο Javale McGee έχασε την ευκαιρία να γίνει μεγάλος μπασκετμπολίστας, κέρδισε όμως την τιμή να είναι ο μόνιμος πρωταγωνιστής των βίντεο που ετοιμάζει ο Shaquille O’Neal για να ξεκαρδίζεται μαζί με τον Kenny Smith. Tα bloopers που έχει δημιουργήσει ανταγωνίζονται σε ποσότητα αυτά όλων των υπολοίπων παικτών του ΝΒΑ μαζί, ενώ υπερτερούν ξεκάθαρα σε ποιότητα. O George Carl κινδύνεψε με αυχενικό από όλες τις φορές που έγερνε το κεφάλι μπροστά από απογοήτευση στις μαγικές εμπνεύσεις του ευφάνταστου ψηλού του. Ο δε λογαριασμός του στο twitter είναι απλά αρρωστημένος. Για όποιον δεν πείστηκε ακόμα, ο Javale McGee όταν ήταν παιδί γύρισε την δική του εκδοχή του Blair Witch Project με την κάμερα της θείας του, γυρίζοντας σε night vision, και σκεφτόταν σοβαρά να ακολουθήσει καριέρα σκηνοθέτη πριν το γυρίσει στο μπάσκετ.
Κάποιον μου θυμίζει…
Tον Γκούφι. Αξιαγάπητος.
Ωραίος τύπος αλλά στο Fantasy τι θα κάνει;
Αν καταφέρει να πείσει ότι μπορεί να ανταγωνιστεί τα ερείπια των Zaza Pachulia και Sam Dalembert, και πάρει χρόνο συμμετοχής θα δώσει σίγουρα rebounds, blocks και υψηλά ποσοστά ευστοχίας. Και υπέροχα λάθη βέβαιως.
Mario Hezonja
Ακόμα δεν έχει αγωνιστεί ούτε σε ένα παιχνίδι στο ΝΒΑ, ωστόσο δεν νομίζω ότι υπάρχει κανένας που να μην περιμένει αυτή τη στιγμή πως και πως. Ο Κροάτης με το ασύλληπτο ταλέντο και την παραληρηματική ψυχοσύνθεση θα αποτελέσει τη νέα μασκότ του πρωταθλήματος. Είναι ο παίκτης που στα 20 του χρόνια κόντραρε την Ρεάλ όσο κανείς στους τελικούς του ισπανικού πρωταθλήματος. Είναι ο παίκτης που είχε 8/8 τρίποντα μέσα στη σεζόν κόντρα σε μία ομάδα που λέγεται “Η Χρυσή Μάγισσα”, την La Bruixa d’Or Manresa. Είναι ο παίκτης, που μετά τον ποιοτικότερο διαγωνισμό καρφωμάτων της δεκαετίας, δήλωσε ότι την επόμενη μέρα πως θα έκανε τα ίδια καρφώματα εύκολα, και μάλιστα τα έκανε στην προπόνηση καλύτερα. Είναι ο παίκτης που όταν ρωτήθηκε αν έχει πάει να δει τον Messi να παίζει, απάντησε πως ο Messi πρέπει να έρθει να τον δει. Είναι ο παίκτης που στο ματς Κροατία- Ελλάδα, σε μία πεντάδα μπαρουτοκαπνισμένων βετεράνων, με ένα λεπτό να μένει και το παιχνίδι στην κόψη του ξυραφιού, αποφάσισε ότι είναι ο καλύτερος παίκτης στο γήπεδο και πήρε δύο απανωτά τρίποντα πάνω σε άμυνα. Και τα έχασε. Είναι ο Dr Jekyll και ο Mr Hyde. Είναι το μεγαλύτερο στοίχημα αυτής της φουρνιάς. Είναι υπέροχος.
Κάποιον μου θυμίζει…
Τον Anakin Skywalker. The force is strong with this one. Θα μπορέσει να τιθασεύσει την παρόρμηση του να δείχνει συνέχεια πόσο ξεχωριστός είναι, να κάνει υπομονή και να καταλάβει ότι έχει πολλά ακόμα να μάθει;
Ωραίος τύπος αλλά στο Fantasy τι κάνει;
Παπάδες. Εκτός αν πέσει στην “σκοτεινή πλευρά”.
Nick Young
Ο παίκτης για τον οποίο ξεκίνησε αυτό το αφιέρωμα. O ορισμός του swagness για το ΝΒΑ, είναι ο Nick Young. Βέβαια, ο Nick ο Young αναφέρεται με το όνομα του μόνο από κάποιους σχολιαστές παιχνιδιών που θεωρούν εαυτούς αρκετά σοβαρούς για να τον αποκαλέσουν όπως όλος ο υπόλοιπος κόσμος, δηλαδή Swaggy-P, όπως επαναβαπτίστηκε ο ίδιος μέσω του twitter του, το οποίο είναι συντομογραφία του “The Prophet of Swag”. Θέλετε σκληρό lifestyle; Ο Swaggy-P είναι αρραβωνιασμένος με την Iggy Azalea. Θέλετε μαθήματα στυλ; Ο Swaggy-P φιγουράρει στα μεγαλύτερα περιοδικα μόδας με το προσεγμένα εκκεντρικό του ντύσιμο. Θέλετε εντελώς ανεύθυνο παρανοϊκό παιχνίδι; O Swaggy-P είναι ο κλασσικός παίκτης ο οποίος θα εκβιάσει προσπάθειες, θα πάρει όσα σουτ νιώθει, και θα χάσει τα περισσότερα, θα παίζει σαν να είναι ο Kobe στην θέση του Kobe. Είπα Kobe; O Swaggy-P είναι αυτή τη στιγμή στο #1 της λίστας των παικτών που ο Kobe θα λίντσαρε ευχαρίστως, έχοντας στο ενεργητικό του δηλώσεις όπως το ότι θα τον νίκαγε εύκολα σε 1 vs 1, λέγοντας όταν τραυματίστηκε ο Kobe πως “δεν υπάρχει πρόβλημα, απλά δώστε μου την μπάλα και φύγετε από την μέση” και εκνευρίζοντας απεριόριστα τον ηγέτη των Lakers με την έλλειψη σοβαρότητας με την οποία προσεγγίζει το παιχνίδι. Φυσικά ο Bryant έχει δώσει απανωτά χτυπήματα με δηλώσεις (και όχι μόνο σύμφωνα με τις φήμες), ενώ θησαυρός είναι το παρακατω βίντεο όπου φιλοξενείται στον Jimmy Kimmel και βλέπει έντρομος τους παίκτες των Lakers με μπροστάρη τον Nick Young να πανηγυρίζουν για μία νίκη που τους σηκώνει από τον πάτο της βαθμολογίας.
Κάποιον μου θυμίζει…
Τον Jim Carrey στο “Ηλίθιος και Πανηλίθιος”. Από την συμπεριφορά ως το ντύσιμο. Έχω μάλιστα την εντύπωση πως έχω δει τον Swaggy-P με το πορτοκαλί κουστούμι του Carrey. Δεν παίρνω όρκο.
Ωραίος τύπος, αλλά στο Fantasy τι θα κάνει;
Ανάλογα με την μέρα του, μπορεί να δώσει πολύ σκοράρισμα και αρκετά τρίποντα.
Delonte West
Αυτή την στιγμή δεν βρίσκεται στο ρόστερ κάποιας ομάδας, αλλά κυνηγάει κάθε χρόνο την επανένταξη του στο ΝΒΑ, και μετά την προσωρινή νεκρανάσταση του Sebastian Telfair πέρυσι, διατηρούμε ακέραιες τις ελπίδες μας να τον ξαναδούμε σε ομάδα. Βγαλμένος μέσα από τα υπαίθρια γηπεδάκια του Bronx, ως μέλος συμμορίας που ελέγχει τη φάση, πρόκειται στην πραγματικότητα για παίκτη υποτιμημένο όσον αφορά την προσφορά του στο παρκέ, αν και είχε μια δυσκολία στο να ελέγξει τα νεύρα του. Η σύλληψη του για οπλοκατοχή περιστρόφων και μιας καραμπίνας σίγουρα αποτυπώνει σε έναν βαθμό το lifestyle του. Ο πραγματικός λόγος της ένταξης του στην λίστα όμως δεν είναι άλλος από την φημολογούμενη – και έμμεσα παραδεκτή από τον ίδιο – ερωτική του σχέση με την μητέρα του LeΒron James, σχέση που φημολογείται ότι οδήγησε στην κατάρρευση του James στα playoffs του 2010 και των Cavaliers μαζί του. Ο πρωταγωνιστής του χειρότερα κρυμμένου μυστικού του ΝΒΑ δεν είναι το καλύτερο παιδί, για την ακρίβεια είναι ένα από τα χειρότερα, αλλά όλο αυτό το τζέρτζελο δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους.
Κάποιον μου θυμίζει…
Τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη.
Ωραίος τύπος αλλά στο Fantasy τι κάνει;
Απολύτως τίποτα όσο δεν έχει ομάδα στο ΝΒΑ, αλλά θα έχει την φάση του το να τεθεί αντιμέτωπος με την ομάδα που έχει τον LeBron. Μπορεί να χάσετε, αλλα θα έχετε κάτι να απαντήσετε στο trash talking του αντιπάλου σας.
Metta World Peace
Ένα όνομα, μια ιστορία. Για την ακρίβεια, δύο ονόματα, μιας και τον μάθαμε ως Ron Artest. Ήρεμος, ειρηνικός, όπως υποδηλώνει και το όνομα του, ένας κύριος των παρκέ Το μόνο που δεν έχει κάνει είναι να αρχίσει να πυροβολεί μέσα στο γήπεδο. Αλλά ο Ron Artest δεν χρειάζεται να φέρει όπλο. Μιλάμε για τον παίκτη που έχει δεχτεί την μεγαλύτερη ποινή στην ιστορία του ΝΒΑ για περιστατικό εντός γηπέδου, για την συμμετοχή του την πρόκληση της πιο υπέροχης σύρραξης σε γήπεδο στην από’κει πλευρά του Ατλαντικού, στο Pacers – Pistons, όταν και επιτέθηκε σε έναν οπαδό των Pistons αρχικά και κατόπιν σε όλη την ομάδα του Detroit. Έχει τιμωρηθεί και για ένα σωρό άλλα περιστατικά, έχει πρωταγωνιστήσει σε υπερβολικά πολλά επεισόδια, ενώ πάτο έπιασε όταν τον τιμώρησε ο Rick Carlisle στους Pacers, όταν ζήτησε άδεια να ξεκουραστεί λόγω εξάντλησης από την προώθηση ενός δίσκου του label που έστησε. Σε κάθε ομάδα που πήγε πάντως ήταν εξαιρετικός ρολίστας, και ήταν από τις βασικές αιτίες για ένα από τα δαχτυλίδια που κοσμούν τα δάχτυλα του Kobe Bryant. Το απόλυτο highlight της καριέρας του πάντως ήταν τα παπούτσια που λάνσαρε κατά την θητεία του στο κινέζικο πρωτάθλημα με τα χαρακτηριστικά ενός panda να το κοσμούν. Δεν θα μπορούσα πάντως να περιγράψω καλύτερα το φαινόμενο του Metta World Peace από το να αναφέρω ότι ακόμα και αν έβλεπες απέναντι σου κάποιον που φορούσε αθλητικά παπούτσια σαν παιδικές φουσκωτές παντόφλες με ζωάκια, ήξερες ότι με αυτόν τον τύπο δεν παίζεις. Κι έχει βγάλει και αυτό.
Κάποιον μου θυμίζει…
Τον Vinnie Jones σε οποιαδήποτε ταινία του ή και στην κανονική του ζωή
Ωραίος τύπος αλλά στο Fantasy τι κάνει;
Λίγο απ’ όλα
Chris Andersen
Χρειάζεται να ξέρεις μπάσκετ για να κάνεις καριέρα στο ΝΒΑ; Ο Chris Andersen είναι η ζωντανή απόδειξη πως δεν είναι απαραίτητη συνθήκη. Θα μπορούσε να μπει σε αυτήν την κουβέντα μόνο και μόνο για την εμφάνιση του. Το κορμί του ενάς τεράστιος καμβάς, το μούσι του κάνει οποιονδήποτε hipster να κοκκινίζει από ντροπή και το μαλλί του συνήθως θυμίζει δεκαοκτάχρονο ντράμερ πανκ συγκροτήματος. Όμως η ανύπαρκτη σχέση του με το άθλημα και η προκλητική του παρουσία στην λίγκα όλα αυτά τα χρόνια του δίνουν κι άλλα όπλα για να διαφυλάξει την θέση του σε αυτό το άρθρο. Ο διετής του αποκλεισμός για χρήση παράνομων ουσιών την ενισχύει ακόμα περισσότερο. Η παρουσία του σε δεκάδες πόστερ ως διακοσμητικό στοιχείο σε εντυπωσιακά καρφώματα τον σιγουρεύει, ωστόσο είναι η αριστουργηματική του εμφάνιση στον διαγωνισμό καρφωμάτων του 2005 όταν με redneck πινελιές προσπαθούσε με τις ώρες να πετύχει την μπασκέτα που τον καθιστά σε κόσμημα και του δίνει το δικαίωμα να σταθεί ως ίσος προς ίσον απέναντι στα υπόλοιπα ιερά τέρατα της λίστας.
Κάποιον μου θυμίζει..
Οποιοδήποτε μέλος των Sons of Anarchy.
Ωραίος τύπος αλλά στο Fantasy τι κάνει;
Δίνει τάπες και rebounds, αλλά έχει πιάσει τα 37 πλέον. Μην έχετε μεγάλες απαιτήσεις.
J.R. Smith
Μεταδίδει ο απεσταλμένος μας Μήτσος Μαυράκης: “Εβρισκόμενος στο Sonar και παρόλο που ήμουν σε μια καθαρά διονυσιακη κατάσταση, σε σημείο που φλέρταρα με εξωσωματική εμπειρία, το ΝΒΑ παρέμενε στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Ο καιρός επέτρεπε ελαφριές ενδυμασίες και μία συγκεκριμένη εμφάνιση ΝΒΑ επανερχόταν διαρκώς στον οπτικό μας ορίζοντα. Δεν ήταν η παραδοσιακή εμφάνιση του #23 των Bulls, μήτε κάποια “Του Βασιλιά” από το Miami ή το Cleveland. Ούτε η χρυσή των Lakers, του ντόπιου Pau Gasol, ούτε καν το #13 των Knicks, τότε που τον Sergio Rodriguez τον φωνάζανε Spanish Chocolate. H πιο δημοφιλής μπλούζα από ολόκληρο το ΝΒΑ, ήταν το #8 της Νέας Υόρκης, το νούμερο που δόξασε ο J.R. Smith, ρωτώντας “You trying to get the Pipe?” 16χρονες κορασίδες, βγαίνοντας μέχρι το πρωί, παραμονές παιχνιδιών στα playoffs.
To παλικάρι μας προετοιμάζεται λίγες ώρες πριν το πέμπτο παιχνίδι απέναντι στη Βοστόνη για τον πρώτο γύρο των playoffs
Γιατί όταν αποφασίσεις να περάσεις ένα ξέφρενο τριήμερο βουτηγμένο στην παρακμή και τις καταχρήσεις, δηλαδή απλά να περάσεις ωραία, μονάχα ο J.R. Smith, σε αντίθεση με όλους τους μονόχνωτους ψυχαναγκαστικούς υπεραθλητές του ΝΒΑ, είναι ο αχαλίνωτος ηδονοθήρας με τον οποίο μπορεί να ταυτιστεί ο αγνός φίλαθλος του ΝΒΑ.”
.jpg?resize=640%2C426)
Ποιον άλλον μπασκετμπολίστα θα μπορούσε να φορέσει ο Nick Hook;
Κάποιον μου θυμίζει…
Τον Shorty από το Scary Μovie.
Ωραίος τύπος αλλά στο Fantasy τι κάνει;
Θα πετύχει πολλά τρίποντα, θα σου δώσει σκορ. Και ως εκεί.
Lance Stephenson
Η μετακόμιση του στους Clippers θα συζητηθεί σίγουρα στο τέλος της σεζόν είτε ως μία κομβική κίνηση του Rivers για την δημιουργία της ομάδας – φόβητρο, είτε ως μια από τις χειρότερες ιδέες της σεζόν. Άλλωστε ο Doc είναι διάσημος για τις τελευταίες. Με τον Lance ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις, και η ίδια η καριέρα του δείχνει να καλπάζει πάνω σε ένα roller coaster με τρομακτικά ups και καταστροφικά downs. O παίκτης που έγινε συνώνυμο του triple double πριν δύο χρόνια, κατάφερε να γίνει ο βασικός υποψήφιος για να ανακηρυχθεί σε χειρότερη απόκτηση του προηγούμενου καλοκαιριού. Έκανε trash talking στον LeBron όταν ακόμα ήταν αναπληρωματικός στους Pacers, και συνεχίζει να το κάνει μέχρι σήμερα με μεγάλη επιτυχία. Δεν μπορεί να ελέγξει τα νεύρα του, έχει έναν αξιολάτρευτα προβληματικό χαρακτήρα, δεν φημίζεται για την ευφυία του, αλλά όταν έχει αυτοπεποίθηση μπορεί να προσφέρει μνημειώδεις στιγμές.
Κάποιον μου θυμίζει…
Τον μποξέρ που μιλάει πολύ και θα σταθεί αντιμέτωπος στον πρωταγωνιστή πυγμάχο που κάνει προπόνηση σε παραλίες για να τον αντιμετωπίσει και τελικα θα χάσει. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει μια τέτοια ταινία κάπου εκεί έξω αλλά δεν βλέπω τέτοιες αηδίες.
Ωραίος τύπος αλλά στο Fantasy τι κάνει;
Εξαρτάται από το ποιος θα εμφανιστεί, μπορεί να δώσει τα πάντα σε ακραίες ποσότητες ή να εξαφανιστεί τελείως. Ποιος ξέρει;
Αndrea Bargnani
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει προκαλέσει ιδιαίτερα με την εκτός γηπέδων ζωή του. Ωστόσο η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα που συνοδεύει τις εμφανίσεις του αποτελείται από ένα κράμα χλευασμού, ειρωνείας και υστερικής γκρίνιας. Η επιλογή του στο #1 του -ιδιαίτερα φτωχού- draft του 2006 σίγουρα δεν βοήθησε, με την δημιουργία τεράστιων προσδοκιών να τον συνοδεύει έκτοτε. Οι μέτριες, κατά διαστήματα, εμφανίσεις του επίσης δεν βοήθησαν τη δημοφιλία του. Η φάτσα του, που αδυνατεί να αποτυπώσει το όποιο υπόλειμμα σπιρτάδας που μπορεί να κατοικοεδρεύει στον εγκέφαλο του, σίγουρα δεν βοήθησε επίσης. Η νωχελικότητα που βγάζει στο παρκέ στην άμυνα τον έκανε ακόμα μεγαλύτερο στόχο. Το γεγονός πως το Toronto αναστήθηκε, μετά από οκτώ χρόνια, μόλις τον έκανε ανταλλαγή, ενώ η Νέα Υόρκη, που τον απέκτησε, βυθίστηκε στα τάρταρα της λίγκας, υπέγραψε την καταδίκη του. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να παρατηρούμε φαινόμενα ακραίας ανθρωποφαγίας για έναν παίκτη που σίγουρα δεν είναι καλός, αλλά, άλλο τόσο σίγουρα, δεν είναι τόσο τραγικός όσο παρουσιάζεται. Είναι πάντως ιδανικός στον ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου, οπότε αν νιώθετε ότι η ομάδα σας δεν τρέφει μεγάλες ελπίδες για διάκριση, κλείστε τον από νωρίς ώστε να μπορέσετε να του φορτώσετε τα πάντα.
Κάποιον μου θυμίζει…
Τον Marv από το Home Alone: τον κακό που ήταν λίγο ανίκανος – λίγο χαζούλης – πολύ γκαντέμης, και τον οποίο τραμπούκιζε ο Joe Pesci σε κάθε ατυχία που συναντούσαν.
Ωραίος τύπος αλλά στο Fantasy τι κάνει;
Όταν είναι υγιής και παίρνει χρόνο δίνει πόντους και rebounds, τα οποία είναι λίγα για τη θέση που παίζει πάντως.
Austin Rivers
Πιάνεις δουλειά σε μία καλή επιχείρηση, δουλεύεις τον κώλο σου, βγάζεις τίμια το παντεσπάνι σου, βλέπεις τις προοπτικές για μια λαμπρή καριέρα να ανοίγονται μπροστά σου, και ξαφνικά, έρχεται ο γιος του αφεντικού και τοποθετείται σε μία καίρια για την εταιρεία θέση. Σαν να μην είναι αρκετή αυτή η νεποτιστική πτυχή της υπόθεσης, ο γιος του αφεντικού δεν είναι απλά ευτυχισμένος με τον σταθερό μισθό που κέρδισε λόγω του μπαμπά, αλλά πιστεύει ότι βρίσκεται εκεί με την αξία του, παίρνει πρωτοβουλίες, αναλαμβάνει ευθύνες, και το αποτέλεσμα είναι κωμικό. Η συζήτηση για το κατά πόσο αξίζει μία θέση στην ομάδα, όπου πρόεδρος, manager, προπονητής είναι ο πατέρας του, είναι από τις πιο διασκεδαστικές στο ΝΒΑ, ειδικά όταν αναζοπυρώνεται με σποραδικές ηρωικές εμφανίσεις, όπως στα περσινά playoffs, ικανές να πείσουν, όποιον θέλει απεγνωσμένα να πειστεί, ότι ο Rivers έχει πιθανότητες να εξελιχθεί σε κάτι καλύτερο από τον Nick Young.
Κάποιον μου θυμίζει…
Τον Colin Farrell στο Horrible Bosses.
Ωραίος τύπος αλλά στο Fantasy τι κάνει;
Κάποιες μέρες θα δώσει σκορ, αλλά, επί της αρχής, θα κάνει τα ποσοστά σου να μοιάζουν με αυτά του Teodosic στο πρόσφατο Eurobasket.
Jeremy Lin
Όταν ένας παίκτης έχει δημιουργήσει τέτοιο hype στο πρωτάθλημα, όπου το hype αυτό έχει αποκτήσει δικό του όνομα, μιλάμε για ένα διαμάντι που δεν μπορεί να λείψει από την συλλογή μας. Ο Lin έκανε το τεράστιο μπαμ όταν τον Φλεβάρη του 2012 όταν, έχοντας ταξιδέψει στα αζήτητα του ΝΒΑ για δύο χρόνια, βρέθηκε από το πουθενά στην βασική πεντάδα της πιο more-than-life ομάδας της λίγκας, των New York Knicks. Ο τυφώνας Linsanity χτύπησε την Νέα Υόρκη, η φανέλα του έφευγε σαν αυτή του Berbatov στην Θεσσαλονίκη, ο Lin έκανε τρομερές εμφανίσεις και όλοι μιλούσαν για τον παίκτη που ήρθε από το πουθενά για να λάμψει στο ανώτατο επίπεδο. Τελικά ο αστέρας αποδείχτηκε διάττων, η μεταγραφή του στους Rockets τον επανέφερε στα φυσιολογικά του επίπεδα, και το Linsanity διήρκεσε λιγότερο και από το ξέσπασμα της νόσου των τρελών αγελάδων.
Κάποιον μου θυμίζει…
Τον Ralph Macchio, τον θρυλικό Karate Kid, που έζησε για λίγο το όνειρο πριν περάσει την υπόλοιπη καριέρα του στην αφάνεια, αναπολώντας με μελαγχολία εκείνες τις μέρες που κάθε πιτσιρίκι της Νέας Υόρκης ήθελε να του μοιάσει. “We will always have New York”.
Ωραίος τύπος αλλά στο Fantasy τι κάνει;
Ήρεμα πράγματα. Θα δώσει τις ασίστ του, θα βάλει και 8 πόντους μ.ο. Για τον πάγκο δεν είναι κακός.
Joakim Noah
Πολύ ωραίος τύπος. Το “αστείρευτη πηγή ενέργειας” είναι λίγο για να περιγράψει αυτό το οποίο καταθέτει ο Noah στο γήπεδο κάθε βράδυ. Είναι ο πραγματικός ηγέτης των Bulls στα αποδυτήρια, όπως όλοι πλέον παραδέχονται. Μόνο συγκίνηση για αυτόν τον γίγαντα με τις υπέροχες μπούκλες που σε κάθε φάση θα τρέξει, θα σκιστεί, θα βουτήξει, θα πέσει, θα χτυπήσει θα κάνει θέατρο, θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να κερδίσει το Chicago. Το παιχνίδι το ζει όσο κανένας. Το χωρισματάκι ανάμεσα στα δόντια κάνει τους βρυχηθμούς του ακόμα πιο τρομακτικούς, αλλά ειλικρινά αν έπρεπε να αράξω με έναν παίκτη του ΝΒΑ, αυτός θα ήταν πιθανότατα ο Noah. Πολύ ωραίος τύπος.
Κάποιον μου θυμίζει…
Τον Chev Chelios (δηλαδή τον Jason Statham) στο Crank, όταν τον είχαν δηλητηριάσει και για να επιζήσει έπρεπε να κάνει τα πάντα στο maximum για να παράγει ο οργανισμός του αδρεναλίνη ως αντίδοτο στο δηλητήριο.
Ωραίος τύπος αλλά στο Fantasy τι κάνει;
Λίγους πόντους, rebounds, τάπες, ασίστ, ευστοχία.
Josh Smith
Μπες εδώ και διάβασε τα πάντα για τον άνθρωπο που θα μπορούσε να είναι franchise player, αλλά προτίμησε να πετάει airballs από τα 7,25. Ή δες το επόμενο βιντεάκι και μπες στο πνεύμα.
Κάποιον μου θυμίζει..
Τον Ντάλλας στο “Της Ελλάδος τα παιδιά” που είχε 100% στα τρίποντα και τώρα κάνει προπόνηση για να μάθει τα δίποντα.
Ωραίος τύπος αλλά στο Fantasy τι κάνει;
Μακελεύει τα ποσοστά, αλλά δίνει όλα τα άλλα σε λογικές ποσότητες.
Russell Westbrook
Ακραίες επιδόσεις – ακραία γούστα.
Κάποιον μου θυμίζει…
Τον Σπύρο Μπιμπίλα.
Ωραίος τύπος αλλά στο Fantasy τι κάνει;
Χαρίζει πρωταθλήματα.
Tyler Hansbrough
Τα πράγματα είναι απλά: από τις περιπτώσεις όπου το παρατσούκλι του παίκτη μιλάει για λογαριασμό του: ο Tyler Hansbrough είναι ο “Psycho-T”. Μία κινούμενη μηχανή έκκρισης αδρεναλίνης και τεστοστερόνης, αναμεμιγμένα με τα όποια ψυχοφάρμακα παίρνει. Έχει σίγουρα το μάτι που γυαλίζει περισσότερο σε όλο το ΝΒΑ. Φαίνεται μόνιμα έτοιμος να μπλεχτεί σε όποιον καυγά προκύψει, με πιο πιθανό ενδεχόμενο να τον έχει προκαλέσει ο ίδιος. Δεν ψάχνει φτηνές δικαιολογίες για να ρίξει ξύλο στο low post, το κάνει συνειδητά, ξεδιάντροπα, χωρίς αναστολές και ψευδαισθήσεις. Και δεν κάνει καν προσπάθεια να κρύψει την ευχαρίστηση του. Το δεδομένο, όμως, που ανεβάζει την μετοχή του και εξασφαλίζει την ένταξη του σε αυτή την λίστα είναι ότι υπολείπεται μυικής μάζας από την πλειοψηφία των αντιπάλων του. Δεν χρησιμοποιεί τους μύες του, χρησιμοποιεί το βλέμμα του για να σπείρει τον φόβο, και από αυτό τον φόβο τρέφεται.
Κάποιον μου θυμίζει…
Τον Begbie από το Trainspotting. Oι ομοιότητες στην ιδιοσυγκρασία εμφανείς.
Ωραίος τύπος αλλά στο Fantasy τι κάνει;
Ε, κανά rebound, καμιά τάπα. Ως εκεί.
Mat Dellavedova
O Iguodala πήρε το βραβείο του MVP, o Curry ήταν ο καλύτερος παίκτης, αλλά όλοι ξέρουμε ότι ο πραγματικός πρωταγωνιστής των φετινών playoffs ήταν ο βραχύσωμος Αυστραλός. Κατάφερε να κάνει τα αντίπαλα point guards να υποφέρουν, κάποιες φορές από την άμυνα του, κάποιες φορές από τα ύπουλα χτυπήματα του. Χώρισε την Αμερική σε δύο στρατόπεδα: σε αυτούς που τον μισούσαν και στους κατοίκους του Cleveland. Ταυτόχρονα, προσπάθησε να αποδείξει ότι είναι και ταλαντούχος μπασκετμπολίστας, χωρίς εντυπωσιακά αποτελέσματα, αλλά κανένας δεν θα του κρατήσει κακία γιατί δημιούργησε την πιο ροκ ατμόσφαιρα σε τελικούς των τελευταίων χρόνων. Και ενέπνευσε και αυτό:
Κάποιον μου θυμίζει…
Τον Nux από το Mad Max που φωνάζοντας “Valhalla” έπεφτε σαν καμικάζι πάνω στον εχθρό για να τον ξεπαστρέψει.
Ωραίος τύπος αλλά στο Fantasy τι κάνει;
Λογικά τίποτα, μιας και πλέον θα αγωνίζεται ως τρίτος playmaker.
Τιμητική αναφορά: Κάθε παίκτης που αγωνίζεται στην ομάδα των Spurs. Θυμάστε τα περίεργα κουρέματα του Duncan, τους τσαμπουκάδες του Leonard, τα τσιλιμπουρδίσματα του Ginobili, την σύλληψη του Danny Green για ναρκωτικά, τα εξαντλητικά ξενύχτια του Parker; Όχι, ε; Λογικό. Εντάξει, η πόλη του Σαν Αντόνιο δεν είναι ακριβώς το Las Vegas, για την ακρίβεια είναι το ακριβώς αντίθετο του Las Vegas, ο μεγαλύτερος πειρασμός της πόλης θα πρέπει να είναι να βγεις βραδάκι στα McDonalds, σαν να είμαστε στην πρώτη Λυκείου, ωστόσο η εμπειρία έχει δείξει ότι όποιος παίκτης βρεθεί να αγωνίζεται υπό τις οδηγίες του Greg Popovich αυτόματα χάνει ένα μεγάλο κομμάτι της ανθρώπινης υπόστασης του και σταδιακά μεταλλάσεται σε ρομπότ.
Ποιος πραγματικά θα εκπλησσόταν αν σε 20 χρόνια αποκαλυπτόταν πως πίσω από την αυτοκρατορία των Spurs ο πραγματικός εγκέφαλος δεν ήταν ο Pop αλλά κάποιος τρελός επιστήμονας που είχε ανακαλύψει κάποια φόρμουλα για να ευνουχίζει κάθε ψυχαγωγικό ερέθισμα από τους παίκτες και τους άφηνε διάθεση μόνο για να παίζουν στο γήπεδο; Ή μήπως στα συμβόλαια στο San Antonio υπάρχουν μικροσκοπικά γράμματα που επιτρέπουν στην ομάδα να τους κρατάει φυλακισμένους σε σκοτεινά γυμναστήρια σε κάθε ώρα πέρα από το παιχνίδι; Η φαινομενική αυτή τελειότητα των παικτών των Spurs τους καθιστά άκρως ύποπτους στα μάτια μου και σίγουρα υπάρχει κάποιο σκάνδαλο που θα ανακαλύψω και θα αποκαλύψω εν καιρώ. Μπαίνουν στη λίστα για την υποψία πως είναι ρομπότ. Και ποιος δεν θα ήθελε ρομποτ στην ομάδα του;
Dimitris Mantzoukas
Latest posts by Dimitris Mantzoukas (see all)
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 6 - December 2, 2019
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 2 - November 4, 2019
- 2019-20 Previews: Utah Jazz - October 24, 2019
- 2019-20 Previews: Portland Trail Blazers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Orlando Magic - October 19, 2019
