Και σήμερα το Ball Hog έχει τη χαρά και την τιμή να φιλοξενεί στις στήλες του τον Αντώνη Μήτρου (aka “The Crossover“). Δείξτε του την αγάπη σας.
Μία mini ανασκόπηση όσων έχουμε δει αυτές τις σκάρτες τρεις εβδομάδες δράσης στον Amazing Κόσμο. Οι ομάδες παρουσιάζονται κατά αύξουσα σειρά winning percentage. Όλα τα στατιστικά δε, είναι από το basketball-reference.com, με ημερομηνία αναφοράς του άρθρου την 17η Νοεμβρίου 2015 και αριθμό αγώνων από 8 (μόνο οι Wizards) ως 12 (μόνο οι Hawks) για έκαστο franchise.
Eastern Conference
Philadelphia 76ers (15οι, 0-11)
Κούρασαν με το ακατάσχετο tanking και θα το βρουν μπροστά τους, να με θυμηθείτε. Χαμένα χρόνια (δηλαδή ως πότε θα …κλαίμε τον Andrew Bynum;;) για ένα σωρό prospects, στα οποία δεν εμποτίζεται κανένα winning-attitude. Θεωρώ πως φέτος με τον Saric (ας τον έπειθαν να έρθει) και ένα αξιοπρεπές trade με τον Embiid (δε βγαίνει το rotation αλλιώς), θα ήταν έτοιμοι να μας παρουσιάσουν τους πρώτους καρπούς του rebuilding process στη χαλαρή Ανατολή. Πλέον είναι αναγκασμένοι να περιμένουν τον Καμερουνέζο, να εξελίξουν κι άλλο το Noel και να δώσουν τον δεύτερο με ένα καλό trade γεμίζοντας την περιφέρειά τους.
Φως στο τούνελ υπάρχει;
Οι βρυκόλακες (σ.σ.: αυτοί που πίνουν το αίμα του αθλήματος) απεχθάνονται το φως..
Keep an eye on
T.J. McConnell, που παίζει με τα φύλλα της στατιστικής, αλλά γενικά όλο και κάποιος θα βρίσκεται μέσα στη σεζόν ώστε να βγαίνει μπροστά (το νέο φιντάνι είναι ο Christian Wood).
Brooklyn Nets (14οι, 1-9)
Ο Brook-lyn Lopez παίζει άμυνα! Αυταααά. Απ’ τα αλώνια στα σαλόνια. Το ξεσκαρτάρισμα ξεκίνησε, υπάρχει φυσικά πολύς δρόμος ακόμη. Όσο κάποιος Joe Johnson θα παίρνει 12 σουτ ανά αναμέτρηση, δε θα υπάρχει μέλλον. Σκληρός ανταγωνισμός με Jazz & Sixers για τη χειρότερη γραμμή point-guards στο NBA (την πιο γεμάτη θέση που υπάρχει).
Φως στο τούνελ υπάρχει
Μαυρίλα… Και στο draft του ’16 τα δικαιώματα της επιλογής πρώτου γύρου των Nets τα έχουν οι Celtics…
Keep an eye on
Κάπου αλλού, μην τρώτε το χρόνο σας.. Το μικρότερο ενδιαφέρον στην μπασκετική πιάτσα συγκεντρώνει το νεότευκτο Barclays Center.
Orlando Magic (13οι, 5-6)
Ομάδα καταδικασμένη στη μετριότητα. Κανένα από τα πρόσφατα picks τους δεν τράβηξε σε βαθμό που να βελτιώσει το franchise. Στη Florida βρίσκονται σε μόνιμη στάση αναμονής, μπας και προκύψει κάποιος πραγματικός star από τα τόσα prospects. Εντάξει, τον Harris βιάστηκαν να τον κάνουν ζάμπλουτο, αλλά τι θα γίνει ρε Oladipo; Μόνο με άμυνα δε γίνεται δουλειά. Πες μας τουλάχιστον σε ποια θέση σε βολεύει να αγωνίζεσαι. Όσο για τον Payton, είναι ένα συνεχές σεμινάριο στα fundamentals της θέσης του (εξαιρείται το σουτ), αλλά πολύ ντόρος για το τίποτα (θα ξεκολλήσει η ομάδα αν γίνει 6ος παίκτης)… Εκτίμησή μου είναι πως ο Andre Drummond στερεί προς το παρόν τον πρόωρο τίτλο του Πιο Βελτιωμένου Παίκτη της Σεζόν από τον Evan Fournier (έχω πολλά χρόνια να δω τόσο φινετσάτο πλάγιο, μπορεί και από εποχές McGrady). Ο Γάλλος κέρδισε με τσαμπουκά τη θέση που όλη η υφήλιος είχε κρατημένη για το Hezonja και περιμένουμε πότε ο Κροάτης θα ανατινάξει τα αποδυτήρια στη Βόρεια Florida (πάλι καλά που υπάρχει ο Skiles).
Φως στο τούνελ υπάρχει;
Αν δουλέψουν την επίθεσή τους (πρώτη ύλη υπάρχει), ώστε να βρουν πιο εύκολα σουτ που θα ανεβάσουν τα ποσοστά τους, θα πάρουν γεύση από τα playoffs. Βαθμολογικά, προς το παρόν είναι κοντά, μα πραγματικότητα δεν είναι με το μέρος τους.
Keep an eye on
Evan Fournier (έναν swingman που οι περισσότεροι στα μέρη μας δεν τον έχουν ακούσει), για την επόμενη φορά που θα διαβάσετε για το κατά πόσο οι Έλληνες μπασκετμπολίστες είναι από τους κορυφαίους Ευρωπαίους.
New York Knicks (12οι, 5-6)
Μεγάλα πράγματα μην περιμένετε, αλλά το ότι ξαναβρήκαν λόγο στο Manhattan να πηγαίνουν στο γήπεδο δεν είναι μικρή υπόθεση. Οι Knickerbockers δεν σουτάρουν καλά, αλλά προσέχουν τα λάθη τους και κυρίως καθαρίζουν το “γυαλί” με μπόλικα rebounds. Ο Anthony γερνάει, ο Porzingis παίρνει ευκαιρίες (κι ας σουτάρει με ποσοστά ..Σπανούλη, μόνο έτσι θα μάθει) και ο Afflalo επέστρεψε για να διορθώσει την παρωδία με τον starter Vujacic.
Φως στο τούνελ υπάρχει;
Η Ανατολή είναι πεδίον δόξης λαμπρό για να διακριθεί κανείς και στο Garden έχουν καλή μαγιά από νεολαία που ψοφάει για διάκριση (ο Langston Galloway εξελίσσεται σε δολοφονικό sniper). Του χρόνου θα είναι έτοιμοι.
Keep an eye on
Derrick Williams, σε περίπτωση που ξεχάσατε ότι υπάρχει.
Washinghton Wizards (11οι, 4-4)
Θαυμάσιος ο Beal (βρίσκεται κοντά στο να γίνει το alpha-dog της πρωτεύουσας), δυστυχώς δεν υπάρχει συντονισμός με τον Wall, που κάνει βήματα πίσω. Τελικά υπάρχει παίκτης Otto Porter, δεν ήταν απλή έκλαμψη στα περσινά playoffs. Ο Pierce λείπει πιο πολύ απ’ ότι λείπουν ο Aldridge στους Blazers και ο …Jordan στους Mavericκs.
Φως στο τούνελ υπάρχει;
Είναι νωρίς ακόμα, αλλά όσο δεν “ανοίγει” το γήπεδο με αξιοπρεπή σουτ, υπάρχει θέμα.
Keep an eye on
Ramon Sessions. Γιατί είναι από τα πιο “τίμια” μικρά ονόματα της εποχής μας.
Charlotte Hornets (10οι, 5-5)
Πιτσιρικάδες πρέπει να είχαν κάποιο κόμπλεξ με το ύψος τους, δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η εμμονή τους κάθε χρόνο στο draft με του ψηλούς (θυμίζουν τους Kings με τους guards). Τουλάχιστον παραμένουν οι πρωταθλητές του αμυντικού rebound, όμως αυτό δε φτάνει. Ο Jefferson ρίχνει στροφές (έχει τα χειρότερα ποσοστά τη καριέρας του και από τα χαμηλότερα για βασικό 5άρι στη λίγκα) και έχοντας πλέον ένα πολύ “ιδιάζον” supporting cast χάνει τη σίγουρή του #1 επιλογή στην επίθεση. Την ομάδα την κρατάει όρθια ο πολύ καλός πάγκος της. Είχαν αρκετά δύσκολο πρόγραμμα μέχρι τώρα, για να λέμε και του στραβού το δίκιο.
Φως στο τούνελ υπάρχει;
Όποιος μου βρει πιο αναμενόμενα μέτρια ομάδα, βλέπει άλλο πρωτάθλημα. Πιο αδιάφοροι μόνο οι Nets.
Keep an eye on
Nicolas Batum. Επέστρεψε, και μάλιστα φουριόζος.
Milwaukee Bucks (9οι, 5-5)
Η ομάδα όλων των Ελλήνων, αφού αυτό πλασάρουν τα καθεστωτικά media. Ο δικός μας ξεκίνησε περίφημα (με απίστευτα νούμερα ευστοχίας, στους κορυφαίους του πρωταθλήματος), δείχνοντάς μας ότι το ταβάνι του είναι πολύ ψηλά και περιμένουμε να δούμε την απόκρισή του με τον Parker ετοιμοπόλεμο. Middleton & Monroe τιμούν το παντεσπάνι που τρώνε, η χημεία του συνόλου παραμένει ένα ζήτημα. Δεν είναι πάντως, ακίνδυνοι από την περιφέρεια όπως πολλοί περίμεναν, όμως το τρίποντο δε βρίσκεται ακόμα στο βασικό τους ρεπερτόριο. Πολύ εύκολο πρόγραμμα για να μην έχουν winning record, δεν ξεκίνησαν καθόλου καλά.
Φως στο τούνελ υπάρχει;
Αποτελούν ένα ενδιαφέρον πείραμα από το οποίο απουσιάζουν οι προσωπικότητες (και δεν αναφέρομαι στον Mayo, το μοναδικό, δηλαδή, pure-scorer που διαθέτουν).
Keep an eye on
The Detroit Pistons general manager και μόλις τον δείτε κάντε του bulling για το πόσο πολύ άργησε να δώσει στο μπασκετικό κοινό δύο κορυφαίους centers σε πλήρη δράση.
Detroit Pistons (8οι, 5-5)
Από τη 13η θέση ξεκινάει για τις ανατολικές ομάδες η κούρσα των knock-outs (οι δύο τελευταίες καθώς και δύο προανεφερθείσες είναι τελειωμένη υπόθεση, θεωρώ). Πολύ θα ήθελα να είμαι στη θέση του Van Gundy. Όχι επειδή πλησιάζουν επιτυχίες, αλλά γιατί ότι έκανε φέτος του βγαίνει και με το παραπάνω. Ακόμα και ο Caldwell-Pope είναι αυτό που λένε legitimate-starter (και 3ος σε λεπτά συμμετοχής στο NBA, υπερπολύτιμος, δηλαδή). Αν τελείωνε τώρα η σεζόν, ο Drummond θα κέρδιζε σβηστός μία θέση στην καλύτερη 5άδα του πρωταθλήματος (back-to-back Player of the Week award για την Ανατολή σε ισάριθμες εβδομάδες). Δεν σουτάρουν καλά, αλλά το γήπεδο ανοίγει όπως και να ‘χει για το δίδυμο του Drummond με το Jackson.
Φως στο τούνελ υπάρχει;
Μπόλικο. Φτάνει να μη χαλάσει η χημεία άμα τη επιστροφή του Jennings (επιβεβλημένο με τα ως τώρα δεδομένα να τον παρκάρουν στον πάγκο).
Keep an eye on
Marcus Morris. Δε μένει κανείς με ανοιχτό το στόμα βλέποντάς τον αγωνίζεται, παρόλα αυτά αποτελεί τον x-factor αυτής της προσπάθειας (και κέρδισε κατά κράτος τη θέση του βασικού που μέχρι πρότινος ήταν καπαρωμένη από το rookie Stanley Johnson), έστω από κοινού με τον έτερο stretch-forward, Ersan Ilyasova. Ξεκίνησε πολύ δυνατά, στην πορεία ξεφούσκωσε, μαζί του και η ομάδα.
Indiana Pacers (7οι, 6-5)
Ο Paul George, μετά από μία απολύτως αναμενόμενη περίοδο προσαρμογής στη θέση ‘4’ (από τα μεγαλύτερα basket-talks τον Οκτώβριο), επιστρέφει σε superstar mode. Το πρόβλημα για τη συμμορία του Larry bird, είναι πως κανείς άλλος δεν στέκεται ούτε κατ’ ελάχιστο στο ύψος των περιστάσεων, με χαρακτηριστικότερα παράδειγμα όλων, τον Monta Ellis (μη μου πείτε πως οι όψιμοι fans του από το πέρασμά του απ΄το Dallas πέσατε από τα σύννεφα). Η πλάκα είναι πως, παρότι το γύρισαν στο smallball (λίγο απότομα, είναι η αλήθεια), ούτε fast-pace έχουν ούτε απειλούν συστηματικά από την περιφέρεια.
Φως στο τούνελ υπάρχει;
Μια καλή ανταλλαγή που θα αποδεσμεύσει τον Ellis και θα φέρει έναν αξιοπρεπή ψηλό (4άρι κατά προτίμηση) είναι ταμάμ. Φυσικά, κάτι τέτοιο με coach τον Vogel δεν πρόκειται να γίνει.
Keep an eye on
Ο Ian Mahinmi (αυτό με τους Γάλλους δεν το κάνω επίτηδες, να ξέρετε…) στέκεται καλύτερα απ’ ότι ο ακριβοπληρωμένος Roy Hibbert πέρυσι. Το γράφω περισσότερο για να δείξω το πόσο κακό έκανε ο Τζαμαϊκανός στους Pacers παρά για να παινέψω το Mahinmi (που, μεταξύ μας, σε αυτό το roster που θέλει να τρέξει μοιάζει με παραφωνία σαν βασικός).
Boston Celtics (6οι, 6-4)
Είναι το είδος μπάσκετ που παίζεται στην Αμερική που δεν επιτρέπει σε ομάδες αποτελούμενες από ρολίστες να ρολάρουν (κρίμα γιατί ο πάγκος των Κελτών σαρώνει). Διακρίνονται οι οργανισμοί με stars που παίζουν πολλά λεπτά και με παγκίτες που απλά ξεκουράζουν τους πρώτους. Μια αμυντικογενής ομάδα, που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα σε μία λίγκα περιστοιχισμένη από μπόλικο ταλέντο. Πολλοί forwards ρε παιδί μου… Ανισόρροπο roster που εξυπηρετεί μόνο τα θέλω του προπονητή (στην προκειμένη περίπτωση, δεν το θεωρώ τη βέλτιστη λύση).
Φως στο τούνελ υπάρχει;
Από υγεία δε σκίζουν, έχουν κάμποσα ανταλλάξιμα “προϊόντα” που θα βγάλουν στο κλαρί, μέχρι να βρεθεί η σωστή φόρμουλα. In Danny Ainge we trust.
Keep an eye on
Jae Crowder. Αυτού του είδους οι παίκτες πληρώνονται αδρά τη σήμερον ημέρα. Επίσης, δε νομίζω να υπάρχει καλύτερο μέρος έξω από τη Βοστώνη και το Salt Lake City για να αναπτύξει ο Smart το star-potential του, αλλά εδώ κρατώ μικρό καλάθι.
Toronto Raptors (5οι, 7-4)
Τα έκαναν θάλασσα στην post-season και πολλοί βιάστηκαν να τους ξεγράψουν. Επίθεση που πετάει, ακόμα και αν η πλειοψηφία των παικτών είναι streaky shooters και δεν μπορείς να βασιστείς σε αυτούς. Η διαρκής εξέλιξη του Valanciunas γεμίζει χαμόγελα τους Καναδούς, που σίγουρα περιμένουν κάτι παραπάνω από τους Ross, Patterson συν τον ακριβοπληρωμένο Carroll (η τεχνογνωσία των Spurs στην Atlanta έχει περάσει και στη δημιουργία υπεραξιών), αλλά μην περιμένετε μεγάλα πράγματα.
Φως στο τούνελ υπάρχει;
Θα είναι στην 4άδα της Ανατολής στη Regular Season. Αυτά.
Keep an eye on
Kyle Lowry, aka ο αγαπημένος NBAer του ξερόλα (εγώ είμαι αυτός). Παπάδες και φέτος και ας μη λογίζεται μέσα στους κορυφαίους της θέσης του.
Miami Heat (4οι, 6-3)
Πλάι σε μία ονειρεμένη 5άδα έχουν προστεθεί κάποια αξιοπρεπή στοιχεία και στη 2nd unit (η επιστροφή του Stoudemire θα δώσει επιπλέον λύσεις). Ειδικά ο Gerald Green (όταν παίζει) ”σώζει” την παρτίδα, αφού οι πρωταθλητές του ’13 κινδύνευαν να είναι η μόνη ομάδα χωρίς έστω έναν “sniper”, κοντράροντας τους Grizzlies των Lee & Barnes. Τα εισαγωγικά παραπάνω, διότι η ομάδα παίζει άσχημα με αυτόν στο κουμάντο (λέτε να δούμε καμιά ανταλλαγή τώρα που ανεβάζει το status του;). Από τους οποίους Grizzlies πήραν τη σκυτάλη ως η ομάδα με το καλύτερο ντουέτο στη frontline. Ο Deng έχει αποδεχθεί το ρόλο του glue-guy συμπληρώματος, από τον Dragic αναμένεται βελτίωση με στόχο τους ημιτελικούς του πρωταθλήματος.
Φως στο τούνελ υπάρχει;
Όσο παίζει έτσι ο Wade, ασφαλώς.
Keep an eye on
Hassan Whiteside. Η “Hassanity” απεδείχθη καλύτερη από τη “Linsanity” ή τον παροξυσμό με τον Gobert. Defensive Player of the Year;
Atlanta Hawks (3οι, 8-4)
Καλό record, καλή ομάδα, που, χωρίς να εντυπωσιάζει, παραμένει εντός στόχων (NBA Finals, θεωρώ). Ο παγκίτης Sefolosha τρομοκρατεί τη λίγκα με τα ποσοστά του, ο Scroeder δεν δημιουργεί προβλήματα ερχόμενος από τον πάγκο, οι mini Big-3 τους, συνεχίζουν και φέτος την καλή δουλειά (ο Millsap προσπαθεί να κλέψει ότι κινείται). Ο Korver στο τέλος της χρονιάς θα πλησιάζει τα 35 και θα χρειαστεί αρκετή χαλάρωση όσο το πρόγραμμα πηγαίνει κατ’ ευχήν, όπως καλή ώρα τώρα.
Φως στο τούνελ υπάρχει;
Δεν είναι όσο σαρωτικοί δείχνει το ρεκόρ τους. Αξιολογότατοι, όμως στην post-season δε θα μου κάνει εντύπωση ακόμα και αν αποκλειστούν από τον 1ο Γύρο (συνεχίζουν να είναι η ομάδα που θα δυσκολευτεί να βάλει το κορμί της σε άμυνες επιπέδου playoffs). Μέχρι τώρα είναι απόλυτα εύλογο να ρολάρουν οι ομάδες που δεν έχουν ανάγκη “δεσίματος”, αλλά είναι έτοιμες από πέρυσι.
Keep an eye on
Mike Budenholzer. Φερ’ ειπείν, από το πουθενά, ο Kent Bazemore βρίσκεται σε ρόλο και απόδοση DeMarre Carroll. Για τους Spurs και τους απανταχού θιασώτες/μιμητές τους, το σύστημα είναι πολύ πάνω ακόμα και από τους star παίκτες τους.
Chicago Bulls (2οι, 7-3)
“Η μέρα της Μαρμότας”, “Το γιοφύρι τσ’ Άρτας” και άλλα πολλά. Σας έχω νέα. (Όσο και αν τους γουστάρω προσωπικά) ΟΥΤΕ ΦΕΤΟΣ θα φορέσουν το δαχτυλίδι. Ο Rose δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λέμε star (χωρίς το super μπροστά, of course) και αντί σαν πρώην να τραβάει μπροστά την ομάδα, έχω την αίσθηση ότι της κόβει τη φόρα (και παίζει και αρκετά). Ο Noah αποδίδει «περίεργα» ερχόμενος από τον πάγκο (30.8 στο eFG% σύμφωνα με το realgm.com, τραγικό για 5άρι!!!1)editor’s note: για δίποδο ον βασικά, όχι μόνο για πεντάρι) και το ισπανικό ντουέτο στη βασική πεντάδα είναι ασταθές σε εκνευριστικό βαθμό (εσωτερική αλλαγή Noah με Mirotic επειγόντως, εκτός και αν το Γάλλο τον έχουν τεχνηέντως στη συντήρηση μέχρι την άνοιξη). Πώς τα φέρνει ο χρόνος, όμως: ελίτ αμυντικός στη λίγκα ο γηραιός Gasol (και όχι ο “Big Burrito”)! Μπερδεμένοι στη “Wind City” με το γρήγορο ρυθμό του Hoiberg που δε μετουσιώνεται σε καλοκουρδισμένη επίθεση.
Φως στο τούνελ υπάρχει;
End of an era. Επιτυχία οι τελικοί της Eastern Conference, αφού δε βλέπω να αποφεύγουν τις περιπέτειες με την υγεία τους.
Keep an eye on
Doug McDermott. Καλώς τον κι ας άργησε.
Cleveland Cavaliers (1οι, 8-2)
Έχουν ήδη κλείσει εισιτήριο για τους Τελικούς και περιμένουν. Η καλύτερη επίθεση (εκτός όλων των άλλων) στην από εδώ μεριά των ΗΠΑ. Μακράν η καλύτερη εικόνα ομάδας στην Ανατολή και μάλιστα, χωρίς τον Kyrie Irving. Αναγκαστικά ο James πατάει παρκέ για 35+ λεπτά (πολλά), παίζοντας σε ελαφρώς πιο χαλαρό tempo απ’ ότι πέρυσι (και είναι σχεδόν μισή επίθεση μόνος του για τους ”Ιππότες”). Το μυστικό μίας τέτοιας σύνθεσης (με την επιστροφή του “Uncle Drew”) έγκειται στο υψηλό Pure-Point-Rating του starter Mo Williams και του “άμπαλου” Dellavedova: παρότι ballhanders, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν σχεδόν ποτέ double-team. Ο Love αδικεί τον εαυτό του ή μάλλον τον καρπό του… So far, so good ο Tristan Thompson, αν και παραμένει υπεραξία το νέο του συμβόλαιο.
Φως στο τούνελ υπάρχει;
Στόχος είναι μόνο ο τίτλος. Χωρίς απουσίες και με την ομάδα που θα προκύψει από τη Δύση εξουθενωμένη, έχουν πολύ καλές πιθανότητες.
Keep an eye on
The Finals. Οτιδήποτε δείτε μέχρι τότε ενέχει σκοπιμότητα και ως γνωστόν, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
| ↑1 | editor’s note: για δίποδο ον βασικά, όχι μόνο για πεντάρι |
|---|
